Ταπεινοφροσύνη
Ένα άλλο που το θεωρώ ανώτερο, και από την ίδια την ζωή που έχουμε, και από την αφθαρσία, είναι η ταπεινοφροσύνη. Αυτή η ταπεινοφροσύνη είναι η μόνη που κάνει τον Θεό φίλο μας. Ξέρετε τί είναι ταπεινοφροσύνη; Εγώ τρομάζω, καλοπροαίρετα, συλλαμβάνοντας την μεγάλη αξία αυτής της ταπεινοφροσύνης, είναι και γραφικό, «ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου» (Ησαίας 66:2). Με την ταπεινοφροσύνη κάνεις τον Θεό να φωνάζει για σένα «Ούτος είναι ο υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον εγώ ευηρεστήθην./ Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα·» (Ματθ. 17:5). Ταπεινοφροσύνη δεν είναι η ταπεινολογία, «εγώ δεν είμαι τίποτα κλπ.» αλλά η ακατάπαυστη δραστηριότητα, η οποία συγκλίνει στην δόξα του Θεού και στην σωτηρία του αδελφού, αποκορύφωμα αυτής, είναι να μην νιώθουμε ποτέ ότι έκανες ή έκανα κάτι καλό για τον συνάνθρωπο σου ή τον Θεό, ώστε να νιώθεις ότι ακόμα και ο Θεός σου χρωστάει. Να ξέρουμε ότι ο ταπεινός κάνει απλά τα διεταχθέντα, αυτό είναι το φυσιολογικό, ο ταπεινός αποφεύγει τίτλους, εξουσίες, ψέματα, ο ταπεινός είναι ένας μόνιμος υπηρέτης και αυτό το θεωρεί ευλογία, μέσα από την προσφορά απολαμβάνει την παρουσία αλλά και την προσφορά του ίδιου του Θεού. Ο ταπεινός συνέχεια αδειάζει για το καλό των άλλων και ο Θεός συνέχεια τον γεμίζει. Το μεγαλύτερο παράδειγμα ταπεινοφροσύνης ήταν και συνεχίζει να είναι η μητέρα του Κυρίου μας, η δική μας Παναγία, που σημαίνει πάνω από Αγία. Η ταπεινοφροσύνη την έκανε να είναι και είναι η Παναγία μας, η τέταρτη ας το πούμε στην σειρά μέσα στην θεότητα, Πατήρ, Υιός, Άγιο Πνεύμα και η Παναγία μας, η μητέρα του Χριστού αλλά και η δική μας. Ο άγγελος, όταν εστάλη από τον Θεό, της είπε, «Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρέτ,Λουκ. 1,27 πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρί, ᾧ ὄνομα Ἰωσήφ, ἐξ οἴκου Δαυΐδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ.Λουκ. 1,28 καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν.Λουκ. 1,29 ἡ δὲ ἰδοῦσα διεταράχθη ἐπὶ τῷ λόγῳ αὐτοῦ, καὶ διελογίζετο ποταπὸς εἴη ὁ ἀσπασμὸς οὗτος.Λουκ. 1,30 καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ.Λουκ. 1,31 καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.Λουκ. 1,32 οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, καὶ δώσει αὐτῷ Κύριος ὁ Θεὸς τὸν θρόνον Δαυΐδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ,Λουκ. 1,33 καὶ βασιλεύσει ἐπὶ τὸν οἶκον Ἰακὼβ εἰς τοὺς αἰῶνας, καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος.Λουκ. 1,34 εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;Λουκ. 1,35 καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ.»