Η ζωή του Πνεύματος
- «Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν, ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα. ὁ γὰρ νόμος τοῦ πνεύματος τῆς ζωῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἠλευθέρωσέ με ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου. τὸ γὰρ ἀδύνατον τοῦ νόμου, ἐν ᾧ ἠσθένει διὰ τῆς σαρκός, ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτοῦ υἱὸν πέμψας ἐν ὁμοιώματι σαρκὸς ἁμαρτίας καὶ περὶ ἁμαρτίας, κατέκρινε τὴν ἁμαρτίαν ἐν τῇ σαρκί, ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖς μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν, ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα· οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντες τὰ τῆς σαρκὸς φρονοῦσιν, οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματος. τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατος, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματος ζωὴ καὶ εἰρήνη· διότι τὸ φρόνημα τῆς σαρκὸς ἔχθρα εἰς Θεόν· τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται· οὐδὲ γὰρ δύναται· οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντες Θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται.» (Ρωμ. 8:1-8). Ο Χριστός δεν ήρθε στον κόσμο ως άγγελος αλλά ως άνθρωπος. Εφάρμοσε τον νόμο, γιατί είχε αγάπη στον Θεό και νίκησε την κατάρα του νόμου, ο οποίος καταδίκαζε τον άνθρωπο στον θάνατο. Μάλιστα πλήρωσε αυτός και χάρισε σε όλους μας το μέγα έλεος, ώστε δια της πίστεως και μέσα από την σχετική αφιέρωση, να συντονίσουμε εαυτούς στο θέλημα το δικό του. Γι’ αυτό από σήμερα ας γίνουμε άνθρωποι του Πνεύματος.
- «ὅσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοί εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ. οὐ γὰρ ἐλάβετε Πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, -δεν χρειάζεται να φοβόμαστε, όπως χθες που είχαμε άγνοια, ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε, ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε - ἀλλ᾿ ἐλάβετε Πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ ὁ πατήρ. αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ. εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.» (Ρωμ. 8:14-17). Χρειάζεται να συμπάσχομεν για να συνδοξασθώμεν, δεν μπορούν έτσι απλά, με ένα χαπάκι, να γίνουν όλα. Αξίζει τον κόπο να συμπάσχομεν, διότι η μέλλουσα δόξα της άφθαρτης ζωής είναι σήμερα εδώ και μπορούμε να την επενδυθούμε. Όμως οι πειρασμοί, τα σκάνδαλα και οι μικρότητες, να γνωρίζουμε, ότι δεν θα πάψουν να μας περιτριγυρίζουν. Εμείς όμως θα ενθυμούμεθα «Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸς τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς.» (Ρωμ. 8:18). Απ’ όπου κι αν περάσουμε, αρκεί να σπουδάσουμε, αρκεί να ταπεινωθούμε, για να κληρονομήσουμε την μέλλουσα δόξα, όπου μπροστά σ’ αυτήν καμία αξία δεν έχουν τα παθήματα αυτά τα οποία εμείς θεωρούμε σημαντικά. Στον Λόγο του Θεού, στο Ευαγγέλιο του Χριστού υπάρχει η αλήθεια. Το Ευαγγέλιο του Χριστού, θα πρέπει να το έχουμε μαζί μας και να το μελετάμε νυχθημερόν, πράγμα το οποίο περιφρόνησαν οι πάντες σήμερα και περιμένουν να δημιουργήσουν οι άνθρωποι κράτος υγιές. Είναι δυνατόν; Όσο ο άνθρωπος αποστατεί από τον Θεό, όσο απομακρύνεται από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολά θα είναι τα πράγματα στην ζωή του.
- Αδέλφια μου, ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, μας κάλεσε να συμβασιλεύσουμε. Γι’ αυτό να μην απιστούμε. Είναι γραφικό, «ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς· οὓς δὲ προώρισε, τούτους καὶ ἐκάλεσε, καὶ οὓς ἐκάλεσε, τούτους καὶ ἐδικαίωσεν, οὓς δὲ ἐδικαίωσε, τούτους καὶ ἐδόξασε.» (Ρωμ. 8:29-30). Το ότι μας κάλεσε, δυνάμεθα να το καταλάβουμε, διότι μέσα μας έχουμε αυτή την αγάπη για τον Χριστό και αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις να τον αναστήσουμε στην ζωή μας.
- Αδέλφια μου, να θυμόμαστε όλοι κάθε μέρα δύο πράγματα. Επίσης να έχουμε ακλόνητη πίστη και τυφλή εμπιστοσύνη στον Άγιο Θεό. Αυτά τα δύο που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι τα εξής: Πρώτον, ό,τι έχει νεκρώσει ο Διάβολος στο πνεύμα μας και στο σώμα μας, ο Χριστός εύκολα μπορεί να το αναστήσει, αρκεί να το ζητάμε. Δεύτερον, να εμμένουμε στο αγιαστήριο εργαζόμενοι με πίστη το άγιο, όπως η χήρα εκείνη που ζητούσε από τον άδικο κριτή να της αποδώσει το δίκιο της. Αν δεν γίνεται αυτό που θέλουμε ή βλέπουμε ότι αργεί, τότε να αλλάζουμε τρόπο ζωής και να βρούμε τι φταίει, ώστε ο Θεός να έρθει να μας επισκιάσει και να μας ελεήσει. Μπορεί να μην φταίει και τίποτα και να χρειάζεται απλά το χρόνο του, διότι όλα μας ταπεινώνουν. Αμήν.
- Αδέλφια μου, οι γραφικοί κανόνες καλής συμπεριφοράς, βρίσκονται μέσα στον Λόγο του Θεού. Αυτοί οι κανόνες χριστιανικής και αγιοπνευματικής ζωής είναι οι εξής:
Η αγάπη ανυπόκριτος. «Ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ἀποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ,» (Ρωμ. 12:9). Η αγάπη είναι το καλύτερο φάρμακο για τον συνάνθρωπο μας αλλά και για τον ίδιο μας τον εαυτό. Μάλιστα, αν δεν έχει αποτελέσματα η αγάπη που δίνουμε στον εαυτό μας ή στο αδελφό μας, να της αυξάνουμε την δόση. Η δόση αυξάνεται με την αφιέρωση. Το ότι δίνουμε αγάπη, φαίνεται από την ισορροπημένη ζωή που έχουμε, αφού δεν ζούμε με τον νόμο αλλά με την χάρη, αλλά και από τις υγιείς σχέσεις που έχουμε με τους άλλους γύρω μας αφού τους δεχόμαστε όπως είναι. Ισορροπία πνευματική έχουμε λοιπόν, όταν δεχόμεθα τον άλλον όπως είναι και διατηρούμε την ειρήνη μας για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Γι’ αυτό η αγάπη είναι ελευθερία. Όλοι ξέρουμε, «οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία.» (Β Κορ. 3:17).
Μέσω της αγάπης, δυνάμεθα να ζήσουμε την φιλαδελφία και να είμαστε φιλόστοργοι εις αλλήλους, «τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε. χαίρειν μετὰ χαιρόντων καὶ κλαίειν μετὰ κλαιόντων. τὸ αὐτὸ εἰς ἀλλήλους φρονοῦντες. μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντες, ἀλλὰ τοῖς ταπεινοῖς συναπαγόμενοι. μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ᾿ ἑαυτοῖς. μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες. μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος.». Δεν μπορούμε εμείς να μπούμε στην ζωή του άλλου, ούτε να τον κατηγορούμε, ούτε οτιδήποτε άλλο να κάνουμε.
Ο Κύριος θα μπει στην ζωή του και θα τον διορθώσει (τον εχθρό μας ή τον οποιονδήποτε άνθρωπο). «ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.» (Ρωμ. 12:10-21). Να μην νικιώμαστε από το κακό αλλά με το αγαθό να νικάμε το κακό. Μέσω αυτού θα κερδίσουμε τους αδελφούς στη ζωή. Τώρα άνθρωποι είμαστε και όλοι κάνουμε λάθη, όμως εμείς θα επιμένουμε, συνέχεια να μελετάμε τον Λόγο του Θεού, να διαβάζουμε μέρα – νύχτα, να προσεύχομαστε μέρα – νύχτα, να αγωνιζόμαστε μέρα – νύχτα και να διορθώνουμε τον εαυτό μας, ώστε να γίνουμε σύμμορφοι του Θεού. Αυτός είναι ο σκοπός. Το λίγο δεν φτάνει, το πολύ θα έχουμε κατά νου να πετύχουμε, το πλήρωμα της θεότητας να έρθει και να κατοικήσει μέσα μας.
Όλα αυτά που ανέφερα λίγο πιο πάνω αλλά και εκατοντάδες άλλα, είναι γραφικά πειστήρια τα οποία θα πρέπει να διακατέχουν τον άνθρωπο του Θεού, γι’ αυτό ο πρώτος ψαλμός του Προφήτη Δαβίδ αναφέρει αλλά και συμβουλεύει, «ΜΑΚΑΡΙΟΣ ἀνήρ, ὃς οὐκ ἐπορεύθη ἐν βουλῇ ἀσεβῶν καὶ ἐν ὁδῷ ἁμαρτωλῶν οὐκ ἔστη καὶ ἐπὶ καθέδρᾳ λοιμῶν οὐκ ἐκάθισεν. ἀλλ᾿ ἤ ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου τὸ θέλημα αὐτοῦ, καὶ ἐν τῷ νόμῳ αὐτοῦ μελετήσει ἡμέρας καὶ νυκτός. καὶ ἔσται ὡς τὸ ξύλον τὸ πεφυτευμένον παρὰ τὰς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὃ τὸν καρπὸν αὐτοῦ δώσει ἐν καιρῷ αὐτοῦ, καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ οὐκ ἀποῤῥυήσεται· καὶ πάντα, ὅσα ἂν ποιῇ, κατευοδωθήσεται. οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ᾿ ἢ ὡσεὶ χνοῦς, ὃν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς. διὰ τοῦτο οὐκ ἀναστήσονται ἀσεβεῖς ἐν κρίσει, οὐδὲ ἁμαρτωλοὶ ἐν βουλῇ δικαίων· ὅτι γινώσκει Κύριος ὁδὸν δικαίων, καὶ ὁδὸς ἀσεβῶν ἀπολεῖται.» (Ψαλμός 1:1-6). Πολλοί κρίνουν τον Θεό συνέχεια και λένε «γιατί ο Θεός έκανε αυτό ή το άλλο; Δεν είναι αγάπη ο Θεός;», και εγώ απορώ!
Πώς είναι δυνατόν άνθρωπε να σκέφτεσαι έτσι για τον Θεό; Πώς είναι δυνατόν να σκέφτεσαι αρνητικά για τον Θεό και να ρωτάς, ακόμα και σήμερα, αν είναι αγάπη ο Θεός; Αγάπη είναι ο Θεός. Πώς μπορείς και απορείς αν ο Θεός είναι αγάπη; Πώς δεν το κατάλαβες; Τόσα έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο, —ας ανοίξουμε τα μάτια μας να δούμε την Δημιουργία—, με αποκορύφωμα, έδωσε τον Υιόν του λύτρον αντί πολλών. Εμείς όλοι να το καταλάβουμε και να μην αμφιβάλλουμε. Ο Θεός είναι καλός, αγαθός, άγιος, τέλειος, πάνσοφος, παντοδύναμος. Εμείς δεν είμαστε καλοί άνθρωποι. Άμα καταλάβουμε τι μας έδωσε, θα δικαιώσουμε τον Θεό και θα καταδικάσουμε τον εαυτό μας. Γι’ αυτό να μην απιστούμε αλλά να τον εμπιστευθούμε. Πάει και τελείωσε. Ο Θεός είναι αγάπη και όποιος γίνει αγάπη, μετέχει της θέωσης. Ας γίνουμε αγάπη. Ας την σπουδάσουμε,
«Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει.» (Α Κορ. 13:4-8). Η αγάπη δεν βάζει κανέναν νόμο και κανέναν όρο, σε δέχεται όπως είσαι. Αυτό είναι ο Θεός. Αν εγώ κάνω λάθος ή ο άλλος κάνει λάθος, αυτό θα το δείξει ο Θεός στον καθένα παρακάτω. Εγώ (και ο καθένας μας) πρέπει να δέχομαι τον άλλον όπως είναι, χωρίς να θεωρώ ότι είμαι καλύτερος και χωρίς να θέλω να τον αλλάξω. Αν ο άλλος δει κάτι καλό σε εμένα ή εγώ δω κάτι καλό στον άλλον, να είμαστε σίγουροι ότι ο ένας θα το πάρει απ’ τον άλλον. Αν δεν μπορούμε να δούμε με αγάπη ο ένας τον άλλον, δεχόμενοι την όποια διαφορετικότητά του, έχοντας σεβασμό στον όποιο αδελφό και νιώθοντας ευχαριστία στον αδελφό για την όποια προσφορά του, τότε δεν είμαστε άνθρωποι Θεού αλλά κάτι άλλο. Μη γένοιτο!
- Αδέλφια μου, όταν μελετάμε τον Λόγο του Θεού και την Σοφία της Φωνής Θεού Αφθαρσία, αναπτύσσουμε μέσα μας την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού. Με αυτόν τον τρόπο ετοιμάζουμε μέσα μας τόπο, ώστε να έρθει να κατοικήσει ο Θεός, διότι χρειάζεται να ετοιμάσουμε έναν χώρο καθαρό, ώστε να εισέλθει το Πνεύμα το Άγιο. Μπορούμε λοιπόν να αξιοποιήσουμε σήμερα τον χρόνο μας πνευματικά. Από μόνος του ο καθένας μας, καταλαβαίνει πόσο χρόνο θα πρέπει να αφιερώσει, ώστε να επανεντάξει τον εαυτό του στις αρχές της ζωής. Είναι γραφικό, «εν όσο έχετε καιρό μαζέψτε αμάραντο θησαυρό» και να είμαστε σίγουροι, ότι ο χρόνος που θα χρησιμοποιήσουμε για να σπουδάσουμε την Σοφία του Θεού, θα είναι η μόνη αιτία που θα εξελιχθεί πνευματικά η ζωή μας. Ο τρόπος απλός, μέσω του αγίου Ευαγγελίου αφού αξιοποιεί την ζωή μας και μέσω της σοφίας της Φωνής Θεού Αφθαρσία που χορηγεί ο Θεός διά Πνεύματος Αγίου, αφού μας ζωοποιεί και μας προσθέτει ελλείποντα. Έτσι θα μεταβάλουμε την ζωή μας από εωσφορική σε θεϊκή, γεμάτη Σοφία Θεού.
ο Λόγος του Θεού είναι το φως που φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο. Ο Λόγος του Θεού καταυγάζει τις ανθρώπινες καρδιές.
Ο Λόγος του Θεού είναι ένα μήνυμα ελπίδος, πηγή ζωής, ευφορίας και αγαλλίασης, στοιχείο ζώσης πίστεως, πηγή ανεκλάλητης χαράς, μονοπάτι άφθαρτης ζωής. Ο Λόγος του Θεού χαράσσει γραμμή πλεύσης και κατευθύνει τις αθάνατες ψυχές προς τον αληθινό προσανατολισμό, που είναι η ζωή η αιώνια, η άφθαρτη ζωή. Η ζωή η δική μας παίρνει αξία, όταν εννοήσουμε το θέλημα του Θεού - Πατέρα μας, —το οποίο βρίσκεται στον Λόγο του Θεού— πόσο μάλλον, όταν αυτό λειτουργήσει μέσα μας, όταν ζήσει μέσα μας ο Θεός. Την οποία αξία μάλιστα στη ζωή μας, την δίνουν οι καρποί, τα χαρίσματα, τα σημεία, οι ιδιότητες, οι δυνάμεις του Αγίου Πνεύματος και η Σοφία του Θεού. Όλα αυτά διακατέχονται από άπειρες ενέργειες. Ο Θεός χαρίζει στον άνθρωπο διά της πίστεως, άπειρες δυνάμεις πάνω σε όλους τους τομείς, αφού ο άνθρωπος του Θεού έχει την μοναδική ικανότητα μέσω αυτής (πίστης) να υλοποιεί τα λόγια του.
Πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε τον Θεό, ενώ ο Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.» (Ιω. 1:1) Όσο πιο πολύ είναι ο Λόγος (του Θεού) μέσα μας, τόσο πιο πολύ η παρουσία του Θεού είναι έμπροσθέν μας. Ο απλός ο Λόγος όμως, όχι ο πολυσύνθετος, διότι ο απλός ο Λόγος φανερώνει Θεό και ενεργεί γρήγορα, αφού έχει σοφία και μεταδίδεται εύκολα σε ανθρώπους με αισθητήρια γεγυμνασμένα. Ας φύγουμε από το λάθος, «οἴδαμεν δὲ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ Θεὸς οὐκ ἀκούει, ἀλλ᾿ ἐάν τις θεοσεβὴς ᾖ καὶ τὸ θέλημα αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει.» (Ιω. 9:31). Ο Λόγος του Θεού, είναι καθαρά το Πνεύμα του Θεού. Όταν αυτός ο Λόγος του Θεού αναπτύσσεται μέσα μας, αυξάνει την ζωή, αφού το ρήμα του είναι ζωοποιούν. Στην αρχή ίσως να μας κουράσει, ίσως να μη μας αρέσει, γιατί έχουμε μάθει έναν άλλον τρόπο ζωής και δεν καταλαβαίνουμε τι λέει το Ευαγγέλιο του Χριστού. Αν επιμείνουμε όμως, θα βρούμε τη γλυκύτητα που θα μας κάνει να εμμένουμε και να συνδιαλεγόμεθα με τον Πατέρα Θεό μέρα - νύχτα. Ο Λόγος του Θεού κάνει τη ζωή μας ποιοτική και ποσοτική.
Ο Λόγος του Θεού δίνει αξία στη ζωή μας. Όσοι ερευνούν τον Λόγο του Θεού ή φιλοσοφούν τη ζωή, βλέπουν ότι μέσα τους έχουν το συνειδητό και το ασυνείδητο. Το ασυνείδητο απεδείχθη, ότι δημιουργείται στον κάθε άνθρωπο από τον κόσμο, από το περιβάλλον που μεγαλώνει, διότι το περιβάλλον παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ζωής μας. Δηλαδή, καθώς μεγαλώνουμε, ασυνείδητα κάνουμε πράγματα τα οποία μας λένε οι άλλοι ότι είναι τα σωστά. Όμως ανακαλύπτουμε, πάλι καθώς μεγαλώνουμε, ότι σχεδόν τίποτα δεν κάνουμε συνειδητά, ειδικότερα όταν αυτό αφορά το καλό, όταν αφορά την αγάπη. Δυστυχώς απεδείχθη, ότι καταβάλλουμε τεράστια προσπάθεια για να κάνουμε το καλό και όταν κάνουμε π.χ. ένα καλό, φροντίζουμε να το μάθει ο κόσμος όλος. Αυτό το λέω, διότι όταν ο Θεός μάς επισκεφτεί με την δική του Σοφία ή με τον Λόγο του (Καινή Διαθήκη) ή με έναν άνθρωπο δικό του και κάνουμε διάλογο μέσα από τον Λόγο του Θεού, θα δούμε ότι το συνειδητό θα πει «Ναι στην αγάπη», «Ναι στη χαρά», «Ναι στη ζωή», «Ναι στην αναγέννηση», «Ναι στη θέωση», «Ναι στην άφθαρτη ζωή», «Ναι στην αρετή των αρετών ταπεινοφροσύνη», «Ναι στην ζώσα πίστη», ζώσα πίστη εννοώ, αυτή την πίστη που λέμε και γίνεται, είναι γραφικό «ειπέ λόγο και θέλει γίνει».
Όμως επειδή το συνειδητό δεν το έχουμε ενεργοποιήσει, αποδεικνύεται, ότι παρ’ όλα τα «Ναι» που λέμε, μετά από λίγο δουλεύουμε πάλι με το ασυνείδητο, που δημιούργησε ο καθένας εν αγνοία του από παιδικής ηλικίας με βάση το λάθος, το ψέμα, το οποίο δυστυχώς έχει μέσα μας μεγάλη εξουσία, αφού μας επιβάλλεται με τον δικό του τρόπο. Δηλαδή, δεν μπορούμε να αποθηκεύσουμε το καλό, το «Ναι» που λέμε στον Θεό και στον άνθρωπο του Θεού. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν καν, ότι το ασυνείδητο μυαλό τους, είναι το όλο πρόβλημα στη ζωή τους. Έτσι, για κάθε αποτυχία στη ζωή τους, ρίχνουν την ευθύνη στους άλλους, αφού χωρίς να το γνωρίζουν, αυτό το ασυνείδητο μυαλό είναι ένα εκατομμύριο φορές πιο ισχυρό από το συνειδητό. Προσέξτε τι θα πω. Το ασυνείδητο στον κάθε άνθρωπο, δουλεύει γύρω στο 99% των δυνατοτήτων του εγκεφάλου.
Δυστυχώς μόνο με το 1% έχουμε εξουσία στη ζωή και αυτό όχι πάντα σε όλους τους ανθρώπους, ανάλογα το πνευματικό επίπεδο του καθενός. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη ζωή, τον θάνατο, τα πάθη μας, την ζώσα πίστη, την δικαιοσύνη, την ανυπόκριτη αγάπη κλπ. Για να καταλάβουμε καλύτερα ρωτάμε, ποιος επέλεξε, ώστε το ασυνείδητο να έχει τέτοια εξουσία πάνω μας; Η απάντηση είναι μία. Εμείς. Η συνεχόμενη αποστασία μας από τον ζώντα Θεό, από τον Πατέρα - Θεό. Παρ’ όλα αυτά, αφού γνωρίζουμε ότι τα πάντα συνεργούν στο αγαθό, το οποίο ανήκει στη δική του Σοφία, καταλαβαίνουμε ότι ο άνθρωπος, γνωρίζοντας το καλό και το κακό, θα ωριμάσει και θα μπορεί να επιλέξει μέσα από την ελεύθερη βούλησή του, με ποιο θέλει να ζήσει, με το καλό ή με το κακό. Σήμερα εμείς είμαστε τυχεροί, διότι η όποια άγνοια ή διαπαιδαγώγηση ολοκλήρωσε τον κύκλο της και η νέα περίοδος ξεκίνησε.
Όλα μαρτυρούν, ότι σήμερα ο Θεός κατεβαίνει στη γη και «βομβαρδίζει» τον άνθρωπο με την δική του Σοφία μέσω του Παρακλήτου. Αδέλφια μου, η Σοφία του Θεού επέτρεψε, ώστε ο άνθρωπος να γίνει Θεός, γνωρίζοντας καλό και κακό. Σίγουρα θα υπήρχαν και άλλοι τρόποι, όμως αυτό είναι άλλο θέμα. Σήμερα η επιλογή έγινε από τον Θεό, ώστε ο νόμος εν συντομία να παίξει τον ρόλο του, «ή ακούω και μαθαίνω, ή παθαίνω και μαθαίνω». Πάντως για πολλούς χριστιανούς, η νέα περίοδος ξεκίνησε μετά την έλευση του Κυρίου. Ειδικότερα σήμερα, αυτή η νέα κατά Θεόν ζωή, άρχισε να λαμβάνει χώρα, ώστε για όλους εμάς να γίνεται ενυπόστατη. Ο τρόπος, μέσω του Παρακλήτου. Και ο λόγος, διότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ώστε να κάνει την παρουσία του ο Θεός πάλι στη γη, για να κατευθύνει τον άνθρωπο του Θεού στην αναγέννηση και στην απολύτρωση των σωμάτων. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.