Πέντε δυνατές πέτρες.

 

Εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.

Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών, και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών, και ζωής χορηγός, ελθέ, και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον αγαθέ τας ψυχάς και τα σώματα ημών.

Κύριέ μας και Θεέ μας, σε ευχαριστούμε που εσύ θέλεις να υπάρχουμε, να συλλαμβάνουμε την δική σου σοφία, να έχουμε μέσα μας έναν αδιάλειπτο, διακαή πόθο για να μπορέσουμε να εντάξουμε στην ζωή μας αυτό το αγαθό το οποίο εσύ Κύριε έχεις στον δικό σου νου. Βοήθησέ μας να γίνουμε μια ψυχή, μια καρδιά, ένα φρόνημα μεταξύ μας. Βοήθησέ μας να ποιούμε το αγαθό πάσας τας ημέρας της ζωής μας. Εσύ Κύριε στείλε αγγέλους και αρχαγγέλους να βρίσκονται και να ενημερώνουν πνευματικά την καθημερινότητά μας. Στείλε τον Παράκλητο, το Πνεύμα σου το Άγιο να διαφωτίσει τον νου μας, ώστε να δημιουργήσουμε τον νου του Θεού. Συγχώρεσέ μας Κύριε για εκούσια και ακούσια λάθη. Παρέλαβε Κύριε τον καθένα, ό,τι χρεία έχει, Εσύ Κύριε σκύψε στα χείλη του καθενός, εισάκουσε την προσευχή του και φέρε την έκβαση από τον όποιο πόνο ή πρόβλημα, στον υλικό ή στον πνευματικό τομέα. Σε ευχαριστούμε Κύριε για την σταυρική σου θυσία και το μέγα έλεός σου, το οποίο εσύ φρόντισες να το συλλάβουμε και να το χρησιμοποιήσουμε και για τον εαυτό μας και για τους άλλους ανθρώπους. Γένοιτο, αμήν.

Ο Δαβίδ ὁ προφητάναξ, όταν πήγε να πολεμήσει τον Γολιάθ, τί είχε μαζί του; Μία σφεντόνα και πέντε ομαλές πέτρες που μάζεψε από το ποτάμι. Όταν τον είδε ο Γολιάθ, δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα παλέψει μαζί του. Ίσως του φαινόταν και αστείο... Του λέει ο Γολιάθ:

- Έλα σε εμένα και θα δώσω το σώμα σου στα πουλιά και στα ζώα να το φάνε!!... 

Αλλά ο Δαβίδ του απαντάει: 

- Εσύ έρχεσαι σε εμένα με σπαθί, δόρυ και ακόντιο, αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού. Την ημέρα αυτή ο Θεός θα σε παραδώσει στα χέρια μου και θα σε πατάξω! Μεγάλη απόφαση, μεγάλη πίστη, μεγάλη αγάπη στον Θεό. 

Τότε ο Δαβίδ τρέχει προς το μέρος του Γολιάθ. Παίρνει μια πέτρα, την βάζει στη σφεντόνα του και την ρίχνει με όλη του τη δύναμη. Η πέτρα πηγαίνει κατευθείαν στο κεφάλι του Γολιάθ και εκείνος πέφτει κάτω νεκρός!

Εμείς σήμερα, οι καθημερινοί μιμητές του μικρού και αδύναμου Δαβίδ, πώς μπορούμε να κερδίσουμε τον νοητό Γολιάθ (τον διάβολο); Πρέπει να έχουμε μαζί μας τον Θεό και να είμαστε οπλισμένοι όπως ο Δαβίδ. Να χρησιμοποιούμε και εμείς πέντε ομαλές «πέτρες», πέντε μικρές λέξεις για να νικήσουμε τον εχθρό που δεν είναι σάρκα και αίμα αλλά προς τις αρχές και τις εξουσίες του κοσμοκράτορα του σκότους του αιώνος τούτου. Οι πέντε «πέτρες» που θα χρειαστούμε είναι: 

Απόφαση, πίστη, αγάπη, ταπεινοφροσύνη, δικαιοσύνη και πέντε δυνατές «πέτρες» για τον όποιο πνευματικό ή βιολογικό κίνδυνο είναι: το «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ ελέησόν με».  Αυτές οι λέξεις είναι το πανίσχυρό μας όπλο, οι «αήττητες πέτρες μας» κατά του μεγάλου εχθρού - Γολιάθ, του διαβόλου, που μας δίνουν τη δύναμη και την βεβαιότητα να φωνάζουμε στον καθημερινό αγώνα μας: 

- Εσύ διάβολε, έρχεσαι σε εμένα με νοητό σπαθί, δόρυ και ακόντιο (όλους δηλαδή τους πειρασμούς), αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού και με την δύναμη του θα σε νικήσω! Αμήν.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ 

o    Δεν αφήνει ο πιστός το συγγνώμη για αύριο.

o    Δεν ζει τη θεωρία ο πνευματικός άνθρωπος αλλά τη θυσία.

o    Ο εγωισμός σαν την μπουλντόζα γκρεμίζει όλες τις αρετές.

o    Να απουσιάζει η αντωνυμία «εγώ».

 

Τις αρετές μας θα εκτιμήσει ο Θεός και όχι τις ικανότητές μας.

Ο ταπεινός άνθρωπος διακρίνεται παντού, και στα λόγια του και στο βάδισμά του και στο φαγητό του και στον ύπνο του. Δεν διαπληκτίζεται, δεν θυμώνει, δεν νευριάζει, δεν διεκδικεί καλά και σώνει το δίκιο του. Προκειμένου να χάσει την ειρήνη και τη γαλήνη του και να τα χαλάσει με τον Θεό, παραιτείται. Στέκει στην Άκρα ταπείνωση του Κυρίου. Ο Λόγος του Θεού κάνει τη ζωή μας ποιοτική και ποσοτική, της δίνει αξία. Ο Λόγος του Θεού κάνει τον άνθρωπο ευτυχισμένο χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος. Μαθαίνει τον άνθρωπο του Θεού, που διεργάζεται τα στοιχεία του Ευαγγελίου στη ζωή του, να ζει ευτυχισμένος, με ή χωρίς χρήματα. Εξάλλου, αναγέννηση σημαίνει ότι τα πάντα μπορώ, όταν τον Κύριο έχω οδηγό! Ο άνθρωπος του Θεού έχει προβλήματα όπως όλοι. Η διαφορά είναι ότι με την σοφία του Θεού, με την παρουσία του Θεού στην ζωή του, έχει λύσεις, πολλές λύσεις. Ο Όσιος Αρσένιος προσευχόταν στον Θεό να του φανερώσει πώς να σωθεί, κι άκουσε: «Φεύγε, σιώπα, ησύχαζε». Έξυπνος άνθρωπος, (το λέει και η λέξη) είναι εκείνος που βρίσκεται έξω από τον ύπνο της αμαρτίας, είναι εκείνος που φυλάγεται από την αμαρτία. Είναι γραφικό «αὐτὸς ἐξ ἀρχῆς ἐποίησεν ἄνθρωπον καὶ ἀφῆκεν αὐτὸν ἐν χειρὶ διαβουλίου αὐτοῦ (τον άφησε στο θέλημά του)» (Σοφία Σειράχ 15: 14). Ο Θεός δεν είναι ο διαρρήκτης της θύρας. Αυτός δεν εκβιάζει την θύρα της ψυχής μας. 

Στο ερώτημα τι είναι έπαρση, απαντάει ο Παΐσιος: ένα μικρό παιδάκι, μόλις βγάλει ένα δόντι, το δείχνει σε όλους, ενώ αν κάποιος έχει όλα του τα δόντια, δεν τα δείχνει, γιατί ξέρει ότι το πολύ δεν είναι δικό του, είναι από αλλού, ενώ το ένα δεν το ξέρει ακόμα ότι είναι από τον Θεό, έτσι το κάνει δικό του γι’ αυτό και το δείχνει.