Στους Ρωμαίους αναφέρεται:
(Ρωμ. 8:10) εἰ δὲ Χριστὸς ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν δι᾿ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην.
(Ρωμ. 8:11) εἰ δὲ τὸ Πνεῦμα τοῦ ἐγείραντος Ἰησοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρας τὸν Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ζωοποιήσει καὶ τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τὸ ἐνοικοῦν αὐτοῦ Πνεῦμα ἐν ὑμῖν. Πάμε στα βάθη του Θεού εκδηλώνοντας και παρουσιάζοντας ένα μεγάλο και αποκεκρυμμένο υπό του Θεού μυστήριο. Φυσικά είναι πολλά αυτά που συμβαίνουν μέσα στην Δημιουργία, όμως αυτό έχει την δική του ξεχωριστή θέση, σοφία και χάρη υπό του Θεού. Αυτό είναι να ζήσουμε αιώνια, μεταστοιχειώνοντας το σώμα ημών από φθαρτό σε άφθαρτο, «δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν» (Α Κορ. 15:53) και μπορούμε να το επιδιώξουμε και να το φέρουμε στην ζωή μας διότι ο Κύριος τόνισε, «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26). Εμείς το πιστεύουμε και το εργαζόμαστε, και αν είναι θέλημα Θεού, θα το ζήσουμε με την χάρη και την παντοδυναμία του Αγίου Θεού. Αν δεν το ζήσουμε, δεν πειράζει, εμείς του Κυρίου θέλουμε να είμαστε είτε δια ζωής είτε δια θανάτου. Ο άνθρωπος όμως του Θεού θα πρέπει να εργάζεται πνευματικά σαν να είναι αθάνατος, και να ζει σαν ετομοθάνατος και τα δυο να τα δέχεται. Σήμερα με τον αγώνα που κάνουμε, καταλαβαίνουμε ότι η άφθαρτη ζωή ξεκίνησε να παράγει σε εμάς τους χυμούς της. Ο Απόστολος Παύλος φανέρωσε δια Πνεύματος Αγίου, «ἐφ᾿ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς» (Β Κορ. 5:4) Ο σοφός Σολομών έγραψε ότι «ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων. Έκτισε γαρ εις το είναι τα πάντα και σωτήριοι αι γενέσεις του κόσμου και ουκ έστιν εν αυταίς φάρμακον ολέθρου ουδέ άδου βασίλειον επί γης. Και έκτισε τον άνθρωπον επ’ αφθαρσία και εικόνα της ιδίας ιδιότητος εποίησεν αυτόν· φθόνω δε διαβόλου θάνατος εισήλθεν εις τον κόσμον.» Ο αδελφόθεος Τιμόθεος στην προς δευτέρα επιστολή του, στο πρώτο κεφάλαιο αναφέρει, «φανερωθείσαν δε τώρα διά της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του Ευαγγελίου». Ο Θεός λοιπόν μας καλεί με όλα αυτά τα ερεθίσματα να πιστέψουμε, και σε αυτούς που θα πιστέψουν, θα εξασφαλίσει την σωτηρία της ψυχής και του σώματος. Σήμερα που έχουμε καιρό, να μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό. Γι’ αυτό από σήμερα ας ξεκινήσουμε τα έργα τα καλά. Μην φοβηθούμε, δεν θα πιαστούμε ποτέ κορόιδα κάνοντας το καλό, το άγιο, το θέλημα του Θεού. Υπάρχει Θεός και αυτός βλέπει. Ο ίδιος το απέδειξε, παντού έκανε μόνο το καλό, το αποκορύφωμα ήταν η σταυρική του θυσία και η κορυφή στον επι γης βίο του, ήταν όταν έβαλε νερό στην λεκάνη, στο λέντιο και έπλυνε τα πόδια των μαθητών του λέγοντας «ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε·» (Ιω. 13:15). Εκείνος που καλέστηκε από τον Θεό, όχι από ανθρώπους, διότι αυτός που καλέστηκε από ανθρώπους δεν μπορεί να κάνει μεγάλες αλλαγές αλλά αυτός που νιώθει, που πιστεύει ότι τον κάλεσε ο Θεός και παίρνει την απόφαση να αφιερωθεί, αλλά και να φύγει από τον κόσμο, είναι αυτός που ξενιτεύθηκε για την χώρα του Κυρίου. Αυτός τώρα ο άνθρωπος του Θεού, ας μην γυρίσει πάλι στον κόσμο, διότι τα πάθη είναι «φιλεπίστροφα», (αγαπούν δηλαδή να επιστρέφουν πίσω σ ́αυτόν που τα είχε), είναι και γραφικό «κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καί, ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου» (Β Πε. 2:22). Εμείς λοιπόν χρειάζεται να επικεντρωθούμε στον στόχο μας. Στην αρχή, λόγω του ότι οι θρησκείες αλλά και ο κόσμος βαδίζει με έναν διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι συστήνει ο Λόγος του Θεού αλλά και βαδίζει ο σημερινός άνθρωπος του Θεού, ίσως να μας κρίνουν, διότι δεν θα μετέχουμε πολύ σε ανθρώπινα εντάλματα, εκδηλώσεις ανθρώπινες κλπ. Όμως ξέρουμε ότι αυτό που κάνουμε, το κάνουμε για να αποκτήσουμε σοφία αλλά και για να μπορέσουμε να βάλουμε σε τάξη την ζωή μας.