Υπάρχουν πολλές οικογένειες, στις οποίες οι γονείς νομίζουν ότι ξέρουν τα παιδιά τους και τα παιδιά ότι ξέρουν τους γονείς. Όμως η πραγματικότητα είναι, ότι κανένας δεν ξέρει κανέναν, παρά ένα μικρό μέρος μόνο. Όπως ένας φίλος του πατέρα σου ή της μητέρα σου ξέρει καλύτερα τους γονείς σου απ’ ότι εσύ ως παιδί τους, και το αντίθετο, όπως ένας φίλος του παιδιού σου ξέρει καλύτερα το παιδί σου απ’ ότι εσύ ως γονιός. Γι’ αυτό και πολλές φορές μέσα στην οικογένεια, όταν εκδηλωνόμαστε μεταξύ μας, διαφωνούμε. Και ο λόγος, διότι δεν ξέρουμε ο ένας τον άλλον αλλά και για το ότι δεν έχουμε όλοι το ίδιο πνευματικό επίπεδο. Τελευταία αυτό που κάνει την διαφωνία μεγαλύτερη, είναι η οικειότητα. Η οικειότητα καταργεί τον σεβασμό. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον Θεό. Αλλιώς τον ξέρει ένας που λέει ότι είναι παιδί του Θεού, και αλλιώς τον ξέρει ένας που κατάφερε να γίνει φίλος του Θεού. Αλλιώς τον ξέρει ένας που ζει σε ένα δόγμα κι αλλιώς ένας που δεν ζει σε κανένα δόγμα αλλά στην αγάπη. Αλλιώς βλέπει τον Θεό ένας δογματικός, ένας κοσμικός, ένας φιλόσοφος κλπ. κι αλλιώς ένας φίλος του Θεού. Ο φίλος του Θεού τον ξέρει καλύτερα. Γι’ αυτό και ο Κύριος είπε «ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν.» (Ιω. 15:14). Ο Ιωάννης ο Θεολόγος ήταν φίλος του Θεού, γι’ αυτό και έγραψε και το πιο όμορφο πνευματικό Ευαγγέλιο. Ας γίνουμε φίλοι με τον Θεό αλλά και μεταξύ μας. Αμήν.