Πνεύμα δουλείας διακατέχει τον άνθρωπο εκείνον που διέπεται από τα στερεότυπα του κόσμου όπως θρησκεία και όχι αγάπη, επιδιώξεις κοσμικές και όχι πνευματικές, αφιέρωση για την αύξηση υλικών αγαθών και όχι πνευματικών, τα οποία στερεότυπα του κάθε έθνους τον καθιστούν εις όλη του την ζωή δούλο του εγωισμού του και του κόσμου, μη έχοντας πνεύμα έρευνας. Πνεύμα δουλείας επίσης έχει αυτός που διέπεται από άγνοια του θελήματος του Θεού, έτσι γίνεται δούλος της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου. Είναι δούλος του φόβου του, ο οποίος φόβος τον καθιστά ημιμαθή στα πάντα και ο λόγος διότι περιορίζει την ζωή του κατά πάντα. Το πνεύμα δουλείας το έχει ο άνθρωπος που δεν θέλει να αναγεννηθεί, να εξελιχτεί, να ζητήσει τα άνω, τα του Θεού. Έτσι επιδιώκει ξερούς τύπους και εξωγραφικούς προσανατολισμούς και στόχους από τους οποίους νομίζει ότι θα εξασφαλίσει την ζωή, μη θέλοντας να εννοήσει ότι αυτά θέτουν σε κίνδυνο κάθε στιγμή την ζωή του αλλά και την ζωή όσων είναι γύρω του, εγκαταλείποντας άπαξ διαπαντός την συμβουλή του Θεού η οποία τονίζει ότι η ζωή δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων, από τα στερεότυπα δηλαδή που υφίστανται σήμερα και που είναι εντάλματα ανθρώπων. Πνεύμα δουλείας σε γενικές γραμμές έχει ο εγωιστής ο οποίος συντάσσεται με το σύστημα και τα στερεότυπα του κόσμου και ο λόγος είναι ένας, ο εγωισμός, δι
ότι δεν αντέχει την αλλαγή, την διαφοροποίηση την οποίαν προκαλεί η αναγέννηση. Αυτός ο άνθρωπος είναι δούλος διότι δεν αντέχει το κατηγορώ το οποίο θα υποστεί αν θελήσει να αναγεννηθεί.
Πνεύμα υιοθεσίας διακατέχει τον άνθρωπο εκείνον που ο νους του είναι αδιάλειπτα εις τον Θεό, τον οποίον αναπτύσσει καθημερινά πάνω στην μελέτη του Λόγου του Θεού, στην διόρθωση του εαυτού του με την μετάνοια και την αναγέννηση. Τελευταία πνεύμα υιοθεσίας διακατέχει τον άνθρωπο που προσεύχεται νυχθημερόν αποβλέποντας μέσα από την προσευχή την έκχυση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο πνεύμα δύναται να ζωοποιήσει την ψυχή και το σώμα του. Ο τρόπος που του επιτάσσει το πνεύμα του Θεού την αλλαγή, είναι διότι η σοφία του Θεού, που είναι ο πάρεδρος του Θεού, χαρίζει με τον αγώνα της αναγέννησης στον άνθρωπο αυτόν του Θεού σοφία Θεού, πνεύμα ζωοποιόν, αγάπη ανυπόκριτη, πίστη ζώσα, ταπείνωση Θεού, ειρήνη Χριστού η οποία του εξασφαλίζει χαρά κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες και αν βρεθεί.
Εύχομαι να αποβάλουμε το πνεύμα δουλείας και να αναπτύξουμε το πνεύμα υιοθεσίας, ώστε να γίνουμε αυτάγαθοι και πηγή αγαθότητας όπου ο Θεός θα ευαρεστείται σε εμάς και ο κόσμος θα αναγεννιέται από τον αγώνα μας. Μόνο έτσι μπορούμε να γίνουμε σκεύη εκλογής και να χρησιμοποιηθούμε άνωθεν για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.