Τα τρία βασικά στοιχεία που
χρειαζόμαστε: Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, κατά πάντα
ευχαριστείτε.
Πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, κατά πάντα
ευχαριστείτε (Θεσ. Α΄ 5:16,18). Πάντοτε χαίρετε σημαίνει, να φύγουμε από
αδυναμίες, συμφέροντα, φιλοδοξίες, με αθέμιτους τρόπους που επιδιώκουμε πολλές
φορές στη ζωή μας. Μόνο τότε η ζωή γίνεται ένα παιχνίδι που ποτέ δεν χάνουμε. Ο
λόγος, διότι πάντα σπουδάζουμε την σοφία του Θεού κάτω από οποιεσδήποτε
συνθήκες συμπληρώνοντας στη ζωή μας πολλά πνευματικά ελλείποντα. Η επιστήμη
φανερώνει για την χαρά τα εξής: Αφού το πάντοτε χαίρετε θα πρέπει να
συντροφεύει τη ζωή μας και αφού και η επιστήμη είναι στερέωση των καιρών, θα
πρέπει και μέσω αυτής να ενισχύουμε τις επιδιώξεις μας, ώστε να φέρουμε την πραγματική
χαρά, την χαρά, η οποία είναι θυγατέρα της αγάπης και δεύτερος καρπός του Αγίου
Πνεύματος. Η χαρά του Πνεύματος του Αγίου είναι το πιο υγιές θεραπευτικό
φάρμακο στη ζωή του ανθρώπου και θα πρέπει να έχουμε πάντοτε την χαρά του Θεού.
Οι θετικές επιπτώσεις της χαράς στον άνθρωπο δρουν καταλυτικά στο άγχος και
ενεργοποιούν θετικά τον ορμονικό οργανισμό του ανθρώπου. Με την χαρά η ορμονική
ισορροπία επανέρχεται τάχιστα όσο διαταραγμένη και αν είναι. Η ικανότητα που
έχει ο άνθρωπος να χαίρεται, αυτό και μόνο είναι σύμπτωμα υγείας. Με την χαρά η
ορμονική ισορροπία επανέρχεται γρήγορα στις φυσιολογικές της λειτουργίες.
Πρέπει λοιπόν να χαιρόμαστε μελετώντας τον Λόγο του Θεού, διότι μέσα απ’ αυτόν
δυνάμεθα να αντλήσουμε πολλές πηγές του Σωτηρίου. Δεν θα υπάρξει ποτέ
ευτυχισμένος άνθρωπος, αν δεν γνωρίσει την χαρά του Πνεύματος του Αγίου. Θα
πρέπει λοιπόν μελετώντας τον Λόγο του Θεού να εισέλθουμε στα βαθιά νοήματα
αυτού, ώστε να εννοήσουμε, τί σημαίνει άνθρωπος, λογικό ον, Δημιουργία, Θεός.
Το δεύτερο είναι το αδιαλείπτως προσεύχεσθε. Εδώ
σημαίνει, ότι πρέπει να βρούμε χρόνο, ώστε να εισέλθουμε στο Αγιαστήριο για να
φτάσουμε στο σημείο να εργαζόμαστε τα του Θεού αδιάλειπτα σε τέτοιο βαθμό, ώστε
όταν μας ρωτούν οι άνθρωποι, τί δουλειά κάνουμε, να λέμε ότι είμεθα ιδρυτές της
βασιλείας του Θεού. Το αδιαλείπτως προσεύχεσθε έχει την ικανότητα να μεταφέρει
μέσα μας την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, η οποία σε καθημερινή βάση θα μας
σπουδάζει την σοφία του Θεού. Μέσω αυτής θα αναπτύξουμε νέα λογική και θα
δημιουργήσουμε τον εγκέφαλο του Χριστού, ο οποίος διακατεχόταν από αρχές και
επιδιώξεις. Οι αρχές είναι η αγάπη του στο να εκτελέσει το έργο το οποίο ο
Πατέρας του του έδωσε και οι επιδιώξεις του είναι να μεταλαμπαδεύσει την σοφία
του Θεού στον άνθρωπο, ώστε Θεός και άνθρωπος να πορευθούν στον αιώνα τον
άπαντα ενωμένοι, ίνα επιτευχθεί μέσω της αναγέννησης του Χριστού το ίνα ώσιν
εν, το οποίο είναι ευαγγελική απαίτηση του Θεού. Σήμερα ο Χριστιανικός κόσμος,
ενώ προσεύχεται, ενώ τηρεί τα τυπικά μέρη του οποιουδήποτε δόγματός του, δεν
έχει φτάσει στον προορισμό του και τούτο το βλέπουμε, διότι ακόμη και οι
Χριστιανοί που μελετούν το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι διαιρημένοι. Θα πρέπει
λοιπόν να μην διαιρούμεθα. Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει να φύγουμε από
τους συνήθεις ρυθμούς που μέχρι χτες είχαμε φτιάχνοντας ο καθένας από εμάς Θεό
στα μέτρα του και να συλλάβουμε το Ευαγγέλιο του Χριστού, την σοφία του Θεού,
ώστε να φτιάξουμε τον εαυτό μας εικόνα του Θεού. Ο ίδιος ο Χριστός τόνισε ότι «ἰδοὺ γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν
ἐστιν» (Λουκ. 17,21), «ἀπὸ δὲ
τῶν ἡμερῶν Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ ἕως ἄρτι ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ
βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. 11,12). (Μ.Ε.) Η βασιλεία λοιπόν του
Θεού αφού είναι μέσα μας, θα ιδρυθεί μέσα μας, όχι σε έναν άνθρωπο αλλά σε
εκατομμύρια, όταν οι πάντες υιοθετήσουν την διδασκαλία, την υγιαίνουσα
διδασκαλία του Χριστού η οποία βρίσκεται 2000 χρόνια μέσα στο Ευαγγέλιο του
Χριστού.
Το τρίτο, να ευχαριστούμε κατά πάντα. Συμβαίνουν
πράγματα στη ζωή μας που μας αλλάζουν τα συναισθήματα κάθε φορά. Θα πρέπει να
γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν επιτυχίες ή αποτυχίες στη ζωή μας. Εάν το δούμε
έτσι, θα παθαίνουμε πτώση. Εάν όμως κάθε μέρα μέσα από το θετικό ή το αρνητικό
σπουδάζουμε και προχωράμε, τότε αυτό θα συντελέσει στο να γίνουμε εικόνα του
Θεού του αοράτου, στο να γνωρίσουμε το καλό και το κακό, στο να γίνουμε υιοί
και θυγατέρες του Αγίου Χριστού. Θα πρέπει να προσέξουμε κάποια
πραγματάκια όμως, ότι ο Χριστός είναι αυτός ο οποίος έκανε τα πάντα, αυτός
ενανθρωπίστηκε, αυτός κήρυξε το Ευαγγέλιο της βασιλείας με θαύματα μεγάλα,
εθεράπευε κάθε ασθένεια και κάθε διαβολή εν τω λαώ, ανιστά μάλιστα και νεκρούς.
Αυτός ο Χριστός φανέρωσε την αλήθεια αδιαφορώντας για το κόστος, αν δηλαδή αυτό
τον βγάλει έξω από την αγάπη πολλών ανθρώπων, ιθυνόντων ανθρώπων της εποχής του
και τον κηρύξουν ως αποσυνάγωγο, τον κατηγορήσουν ως αιρετικό. Η αλήθεια είναι
η μόνη βάση την οποίαν θα πρέπει να έχουμε, ώστε να γίνουμε αποδεκτοί από τον
Θεό, όστις είναι της αλήθειας ακούει την φωνήν του Θεού και εισέρχεται εις
αυτή. Ο άνθρωπος που λέει την αλήθεια είτε αυτή βλάπτει τον συνάνθρωπό του είτε
όχι δεν έχει πρόθεση να υποτιμήσει κανέναν, απλώς εκφράζει την αλήθεια. Εάν η
αλήθεια βλάπτει τον συνάνθρωπο, ο άνθρωπος του Θεού δεν ευθύνεται εις ουδέν.
Ο Θεός έβαλε ένα σημάδι στον Κάιν, αυτό το σημάδι
είναι η ασχήμια του προσώπου. Κοιτάξτε τον
άνθρωπο που μισεί, που ζηλεύει, που κρίνει πώς είναι.
Χάνει την γλυκύτητα του
προσώπου του. Αν θέλουμε να λάμπει το πρόσωπό μας, να
αγαθοποιηθούμε και να
βάλουμε μέσα μας το πνεύμα του Θεού, ώστε να γίνουμε
γλυκείς και όμορφοι
άνθρωποι. Διότι αυτό το πνεύμα παρέχει ομορφιά σώματος
και πνεύματος. Ο Χριστός
ήτο όμορφος στο σώμα, στην ψυχή και στο πνεύμα.
Αδέλφια μου, ας αποκτήσουμε την σοφία του Θεού η οποία
δύναται να συμπιέζει και να μεταβάλλει την πληθώρα γνώσης που χρειάζεται ο
κόσμος για να συντονιστεί σήμερα σε μερικές λέξεις για μας: Αγάπη στον Θεό και
στον αδελφό. Η αγάπη είναι η δύναμη που ενώνει τα πάντα μέσα στο σύμπαν. Είναι
η δύναμη που δουλεύει ενάντια της φθοράς και του θανάτου.
" Μη
κρίνετε, ίνα μη κριθήτε..."
«Μη
κρίνετε, ίνα μη κριθήτε· εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ω μέτρω
μετρείτε μετρηθήσεται υμίν. τι δε βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του
αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς; ή πως ερείς τω αδελφώ
σου, άφες εκβάλω το κάρφος από του οφθαλμού σου, και ιδού η δοκός εν τω οφθαλμώ
σου; υποκριτά, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου, και τότε διαβλέψεις
εκβαλείν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου.» (Μτ. 7, 1-5).
Ο Άγιος
Απόστολος Παύλος στην Προς Ρωμαίους επιστολή του, λέει το εξής: «Διό
αναπολόγητος ει, ω άνθρωπε πας ο κρίνων· εν ω γαρ κρίνεις τον έτερον, σεαυτόν
κατακρίνεις· τα γαρ αυτά πράσσεις ο κρίνων, οίδαμεν δε ότι το κρίμα του Θεού
εστί κατά αλήθειαν επί τους τα τοιαύτα πράσσοντας. Λογίζη δε τούτο, ω άνθρωπε ο
κρίνων τους τα τοιαύτα πράσσοντας και ποιών αυτά, ότι συ εκφεύξη το κρίμα του
Θεού;» (Ρωμ. 2, 1-3).
«Ώστε μη προ
καιρού τι κρίνετε, έως αν έλθη ο Κύριος, ος και φωτίσει τα κρυπτά του σκότους
και φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από
του Θεού.» (Α' Κορ. 4, 5).
Steve Jobs: Η εσωτερική ευτυχία σας δεν προέρχεται από
τα υλικά αγαθά του κόσμου
Ο
Steve Jobs, λίγο πριν πεθάνει στα 56 του από καρκίνο στο πάγκρεας είπε στο
κρεβάτι του νοσοκομείου:
"
Έφτασα στη κορυφή του επιχειρηματικού κόσμου. Στους άλλους η ζωή μου είναι η
επιτομή της επιτυχίας. Αλλά εκτός της δουλειάς, έχω μια μικρή χαρά. Στην ουσία,
ο πλούτος είναι απλά ένα κομμάτι της ζωής μου.
Αυτή
τη στιγμή ξαπλωμένος άρρωστος σε ένα κρεβάτι, όταν αναπολώ τη ζωή μου και
συνειδητοποιώ πως η φήμη, η αναγνώριση και ο πλούτος που για τόσα χρόνια
περηφανευόμουν έχουν ξεθωριάσει και δεν έχουν κάποια αξία μπροστά στον
επερχόμενο θάνατο.
Μπορείς
να προσλάβεις κάποιον να σου οδηγεί το αμάξι ή να σου κάνει λεφτά, αλλά δεν
μπορείς να προσλάβεις κάποιον να υποστεί την αρρώστια για εσένα.
Τα
υλικά αγαθά μπορούν να βρεθούν. Αλλά υπάρχει κάτι που αν χαθεί, δεν μπορείς να
το βρεις ξανά.
"Η
ΖΩΗ".
Όταν
κάποιος μπει στο δωμάτιο για την εγχείρηση, καταλαβαίνει πως υπάρχει ένα βιβλίο
που δεν έχει τελειώσει να διαβάζει.
"το
βιβλίο της Υγιούς Ζωής"
Σε
όποιο στάδιο της ζωής και να είσαι τώρα, θα φτάσει η ώρα που θα αντιμετωπίσεις
τη στιγμή που κλείνει η "αυλαία" της ζωής.
Εκτίμησε
την αγάπη για την οικογένειά σου, για το σύντροφό σου και τους φίλους σου.
Όσο
μεγαλώνουμε συνήθως γινόμαστε σοφότεροι και σιγά σιγά καταλαβαίνουμε πως είτε
φοράς ένα ρολόι 300€ είτε 30€, και τα δύο λένε την ίδια ώρα.
Είτε
κρατάμε μια τσάντα 300€ είτε μια 30€, το ποσό που υπάρχει μέσα παραμένει το
ίδιο.
Είτε
οδηγούμε ένα αμάξι 150.000€ είτε ένα των 30.000€, ο δρόμος και η απόσταση
παραμένει η ίδια και έχουμε τον ίδιο δρόμο να διασχίσουμε.
Είτε
το σπίτι που ζούμε είναι 300 τετραγωνικά είτε 3000 η μοναξιά είναι η ίδια.
Θα
καταλάβετε ότι η εσωτερική ευτυχία σας δεν προέρχεται από τα υλικά αγαθά του
κόσμου.
Είτε
ταξιδεύετε πρώτη θέση είτε οικονομική, αν το αεροπλάνο πέσει, θα πέσετε κι
εσείς μαζί.
Γι'
αυτό, ελπίζω να καταλάβετε ότι όταν έχετε φίλους, κολλητούς, παλιούς γνωστούς,
αδερφούς, αδερφές που μπορείτε να μιλήσετε, να γελάσετε μαζί, να τραγουδήσετε
μαζί, κλπ.
Αυτό
είναι πραγματική ευτυχία!
5
αδιαμφισβήτητα στοιχεία της ζωής:
1.
Μη μαθαίνετε τα παιδιά σας να είναι πλούσια. Μάθετέ τα να είναι ευτυχισμένα.
Ώστε όταν μεγαλώσουν να ξέρουν την ΑΞΙΑ των πραγμάτων και όχι την τιμή τους.
2.
Να τρως τη τροφή σαν τα "φάρμακά" σου. Αλλιώς θα χρειάζεται να τρως
τα φάρμακα σαν την τροφή σου.
3.
Αυτός που σε αγαπάει δεν θα σε αφήσει ποτέ για κάποιον άλλον ακόμα και αν
υπάρχουν 100 λόγοι να σε παρατήσει, θα βρει ΕΝΑ λόγο για να μείνει..
4.
Υπάρχει διαφορά στο να είσαι άνθρωπος με το να φέρεσαι ανθρώπινα. Λίγοι το
καταλαβαίνουν.
5.
Σε αγαπάνε όταν γεννιέσαι. Θα σε αγαπάνε και όταν πεθάνεις. Ενδιάμεσα πρέπει να
τα καταφέρεις.
ΥΓ:
Αν θες να πας γρήγορα, περπάτα μόνος σου. Αλλά αν θες να πας μακριά, περπάτα με
παρέα.
Οι
6 καλύτεροι γιατροί στο κόσμο:
1.
Ήλιος
2.
Ξεκούραση
3.
Άσκηση
4.
Υγιεινή διατροφή
5.
Φίλοι
6.
Εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.
Κάποτε
ένας ερημίτης ασκητής στο Άγιο Όρος, στην ερώτηση ενός προσκυνητή, «τί είναι
αυτό που τον κάνει να κάθεται τόσα χρόνια μόνος του σε ένα κελί στην ερημιά»,
απάντησε ότι «είναι ένα κρασί που σε γλυκαίνει και σε κάνει και μεθάς και δεν
θέλεις με τίποτε να φύγεις». Στην παράκληση του επισκέπτη να του δώσει να
γευτεί λίγο από αυτό το κρασί, ο γέροντας χαμογελαστά του είπε «θα μεθύσεις και
θα σε ψάχνει η γυναίκα σου».
Αγάπη
Η αγάπη
είναι η δύναμη που ενώνει τα πάντα μέσα στο σύμπαν. Είναι η δύναμη που δουλεύει
ενάντια της φθοράς και του θανάτου. Συντηρεί το σύμπαν. Συγκρατεί τα ηλεκτρόνια
κοντά στον πυρήνα του ατόμου. Ενώνει τα κύτταρα του σώματος, ώστε να
δημιουργούν μέσα από μια συγχορδία κυττάρων διάφορα όργανα. Συντονίζει τις
λειτουργίες των διαφόρων συστημάτων του σώματος σε ένα ενωμένο και αρμονικό
σύνολο. Εκφράζεται ακόμη και σαν βαρύτητα που κρατάει την Σελήνη στην τροχιά
της γύρω από τη Γη, τη Γη γύρω από τον Ήλιο, τον Ήλιο γύρω από το κέντρο
του γαλαξία. Με την αγάπη στεκόμαστε πάνω από τα προβλήματα, πάνω από τα πάθη
και τις αδυναμίες, πάνω απ’ όλα τα αρνητικά στοιχεία που προκαλούν πνευματική
πτώση. Ο εσωτερικός μας κόσμος πλημμυρίζει από χαρά και ευτυχία. Αυτό
συμβαίνει, διότι η δύναμη αυτή της ενότητας και της συνεχούς αναδημιουργίας
εκριζώνει από τον νου κάθε στοιχείο δυσαρμονίας και φθοράς, ενώ δημιουργεί και
υψηλή πνευματική ανάταση γιατί η ενωτική και αρμονική φύση της αγάπης εισχωρεί
και γεμίζει με χυμούς ζωής τα εγκεφαλικά κύτταρα ενεργοποιώντας τα 100% στο να
αναπαράγουν την άφθαρτη ζωή. Η διαχέουσα στον νου δύναμη της αγάπης είναι η πιο
μεγάλη δύναμη που υπήρχε και υπάρχει στο σύμπαν. Είναι ο ίδιος ο Θεός. Η αγάπη
φέρνει χαρά, φέρνει την εσωτερική πληρότητα και ευφορία και κατά τα λόγια του
Κυρίου φέρνει την άφθαρτη ζωή. Αγάπη λοιπόν εν Κυρίω, χαρά εν ζωή, ζωή εν χαρά.
Όλα αυτά θα δώσουν μεγάλες ανάσες στο σώμα μας.
Το Ευαγγέλιο της Βασιλείας δημιουργεί ποιοτική και
ποσοτική ζωή
Είναι ωραίο
για πολλούς, χωρίς αγώνα, χωρίς αφιέρωση, χωρίς προσευχή, χωρίς τον καθαρισμό
να θέλουν να κάνουν τον Θεό, όμως να μη θέλουν να λειτουργήσουν θεϊκά και ο λόγος
ένας. Ο άνθρωπος φοβάται δυστυχώς τον Γολγοθά, φοβάται την αφιέρωση, την
προσευχή, με λίγα λόγια φοβάται μήπως τον απορρίψει ο κόσμος και δεν είναι
πλέον κοινωνικός. Η επικινδυνότητα της διαφοροποίησης των ανθρώπων του Θεού από
τα υφιστάμενα στερεότυπα που καθορίζει στις κοινωνίες των ανθρώπων το σύστημα
του κόσμου, εν αντιθέσει με το Ευαγγέλιο της βασιλείας, έκανε πολλούς να
δειλιάσουν, αφού όλοι ζουν έναν συμβιβασμό με ό,τι συστήνεται από τους
ανθρώπους, ώστε να μην γίνουνε αποσυνάγωγοι, αν και γνωρίζουμε, ότι όταν ο
άνθρωπος υπηρετεί δύο και τρεις κυρίους δεν μπορεί να ολοκληρωθεί πνευματικά,
πόσο μάλλον να επιδιώξει υπερβατικούς πνευματικούς στόχους. Πιστεύω όμως, ότι
ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το Ευαγγέλιο της βασιλείας θα γίνει πόλος έλξης
για δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες, και εκατομμύρια ανθρώπους, το οποίο θα μας
καθορίσει την συνειδητή αλλά και την πνευματική μας εξέλιξη, την αγιοπνευματική
εξέλιξη του ανθρωπίνου γένους, του κόσμου, και ο λόγος; Διότι επαναφέρει στο
προσκήνιο τον αγιασμό, μάλιστα μας δημιουργεί διά της πίστεως σχέση
εμπιστοσύνης και συνύπαρξης με τον ζώντα Θεό αλλά και μεταξύ μας ολοκληρωμένες
σχέσεις αγάπης, οι οποίες στεγάζουν την ελευθερία. Τελευταία, αξιοποιεί
συνειδητά τη ζωή την οποία μεταβάλλει σε ποιοτική και ποσοτική, αφού η
υγιαίνουσα διδασκαλία του Λόγου του Θεού αλλά και της Φωνής Θεού Αφθαρσίας
κάνει σιγά σιγά το θαύμα της. Μάλιστα φτάνει σήμερα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη
της Γης μέσω όλων όσων την αγαπούν αλλά και του διαδικτύου, δημιουργώντας και
καθορίζοντας μια νέα δομή λειτουργίας του εγκεφάλου στον άνθρωπο που ζητά τα
άνω, και ο λόγος, διότι το ρήμα του Θεού ενεργεί γονιδιακά, αφού αλλάζει τις
βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου. Ξέρετε στον κόσμο μας υπάρχουν
παραδείγματα από ανθρώπους, οι οποίοι μέσα από μια ενέργεια που συνέβη στην ζωή
τους ανέπτυξαν δυνατότητες που είναι τελείως υπερβατικές αλλά και διαφορετικές
από τους άλλους ανθρώπους. Εδώ αφήνεται να εννοηθεί, ότι οι δυνατότητες του
κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικές, μεγάλες, τεράστιες, με αποκορύφωμα του Κυρίου
μας, ο οποίος υλοποιούσε τα λόγια του. Όμως δεν μπορούμε να τις βρούμε, αν και
εργαζόμαστε πολλά χρόνια τώρα να βρούμε τον τρόπο να τις φέρουμε στην ζωή μας,
και ο λόγος, διότι κάτι λείπει, που λέει και ένα τραγουδάκι, και αυτό το κάτι
καλούμαστε να ανακαλύψουμε μέσα από την νόμιμη οδό του Χριστού και όχι με
αθέμιτους ή με εωσφορικούς τρόπους. Ο Κύριος πριν φύγει κοίταξε τον ουρανό και
είπε, «σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα
παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι
καιναῖς·» (Μαρκ. 16,17). Μέσω λοιπόν της υγιαίνουσας διδασκαλίας η οποία
τα επεξεργάζεται όλα αυτά αλλά και τα εργάζεται, πιστεύουμε ότι ο εγκέφαλός μας
θα συντονιστεί στο να εξασφαλίσει όλες εκείνες τις βιοχημικές διεργασίες που
καθορίζουν και καθιστούν τη ζωή αιώνια, αφού διατηρούν το σώμα αιώνιο. Είναι
γραφικό, «φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς
ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον,
φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου» (Προς Τιμόθεον Β',
1:10). Η αξία λοιπόν του σώματος αλλάζει σήμερα δια του Κυρίου ο οποίος
μας φανέρωσε δια Πνεύματος Αγίου «δεν
εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν…;»
(Κορινθίους Α΄ 6:19), «καθώς, δεν
εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις
φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός» (Κορινθίους Α΄
3:16–17). Με αυτόν τον τρόπο θα φτάσουμε στην κορυφή, στην αγάπη. Χρειαζόμαστε
όμως χρόνο για να πετύχουμε τους σκοπούς μας.
Προσευχή: Η κινητήριος δύναμη
Πέρα από την
μελέτη του Λόγου του Θεού και την λογική όλων των αποδεδειγμένων αγίων
ανθρώπων, χρειάζεται και να προσευχόμαστε. Η προσευχή είναι κινητήριος δύναμη
και ο λόγος, διότι μόνο μέσα από αυτή μπορείς να κουνήσεις το χέρι του Θεού για
να έλθει να μας ευλογήσει. Θα πρέπει η προσευχή να στηρίζεται στην εφαρμογή.
Όταν προσευχόμαστε, μιλάμε στον Θεό, και όταν μελετάμε, μας μιλά αυτός. Η
προσευχή είναι ένα είδος επικοινωνίας με το Θεό. Είναι ο μυστικός αγωγός που
διοχετεύει σε εμάς το δικό του πνεύμα. Είμαστε κατ’ εικόνα Θεού φτιαγμένη αλλά
θα πρέπει να γίνουμε και καθ’ ομοίωση, και ο τρόπος η προσευχή. Αυτή
συνδέει τον άνθρωπο με τον Δημιουργό του. Όταν αναστήθηκε ο Κύριος και
αναλήφθηκε στα δεξιά του Πατρός, άρχισε να μεσιτεύει υπέρ ημών, δηλαδή να
προσεύχεται (Εβραίους 7:25). Δια των προσευχών Του μας σώζει. Εάν λοιπόν
θέλουμε να είμαστε συνεργοί του Χριστού, πρέπει να αφιερώνουμε πολύ χρόνο στην
προσευχή. Η προσευχή φέρνει ευλογία στην ζωή μας αλλά και στο σύνολο των
ανθρώπων, αφού αγκαλιάζει με την προσευχή όλον τον κόσμο. Ο Κύριος είναι
έτοιμος να ενεργήσει, αλλά θέλει να ακούσει την προσευχή μας, η οποία να
βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς μας. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει:
¨Απειρον το Θείον και ακατάληπτον και τούτο μόνον καταληπτόν η απειρία και η ακαταληψία.
Είναι άπειρος και ακατάληπτος ο Θεός και εκείνο που καταλαβαίνουμε εμείς είναι
ότι είναι άπειρος και ακατάληπτος. Ο Χριστός στη Σαμαρείτισσα λέει: ότι ο Θεός
είναι Πνεύμα και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει
προσκυνείν. Ότι δηλαδή ο Θεός είναι Πνεύμα και αυτοί που τον λατρεύουν, πρέπει
να τον λατρεύουν με τη δύναμη του Πνεύματος, που φανερώνει την αλήθεια (Ιω.
4,24). Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Σήμερα αυτό
κάνει πολλές εκδηλώσεις στην εκκλησία του αλλά και σε πιστούς ανθρώπους που
έχουν αφιερωθεί. Να προσευχόμαστε λοιπόν καθημερινά. Η προσευχή είναι η
μεγαλύτερη δύναμη στον λογικό κόσμο, και ο λόγος διότι έχει την δύναμη να
κινήσει το χέρι του ίδιου του Θεού που δημιούργησε αλλά και ζωοποιεί τον κόσμο.
Ο Χριστός λοιπόν σώζει ολόκληρο τον άνθρωπο, και την ψυχή και το σώμα του. Γι’
αυτό λέμε «Καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο
καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ
πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας» (Ιω. 1,14). Δια του Λόγου ο Θεός
σώζει, αναγεννά, θεοποιεί τον άνθρωπο και στην συνέχεια, αφού τον έθεσε άρχοντα
και εξουσιαστή όλης της δημιουργίας, σώζει και την δημιουργία, αρκεί να
ενωθούμε μαζί του, «Τό γάρ
ἀπρόσληπτον, καί ἀθεράπευτον. Ὅ δέ ἥνωται τῷ Θεῷ τοῦτο καί σώζεται».
Να ζούμε με καλούς λογισμούς
Ένα άλλο
βασικό πνευματικό μονοπάτι το οποίο μας εξασφαλίζει αγιασμό, καθαρισμό,
ευλογία, είναι να μάθουμε να έχουμε αλλά και να ζούμε με καλούς λογισμούς και
όχι με κακούς. Ο καλός και ο κακός λογισμός. Για να δούμε πώς συμπεριφέρεται,
π.χ. ένας ταπεινός άνθρωπος στον κακό λογισμό, και πώς συμπεριφέρεται ένας
ακαλλιέργητος εγκέφαλος σε ένα σχετικό ερέθισμα. Κάποιος πνευματικός άνθρωπος
έλαβε ένα κάλεσμα για να πάει σε ένα χωριό να μιλήσει για τον Θεό, ταπεινός
όμως άνθρωπος με αρχές Θεού. Αυτός όμως πάντα, όταν προσευχόταν, παρομοίαζε τον
εαυτό του με το γουρούνι το οποίο αναφέρεται στον Λόγο του Θεού. Πάντα αυτός ο
μοναχός έλεγε το γραφικό, «ο κύων
επέστρεψεν εις το ίδιον αυτού εξέρασμα, και, ο χοίρος λουσθείς επέστρεψεν εις
το κύλισμα του βορβόρου» (Πέτρου Β΄ 2:22) και πάντα στην προσευχή του
έλεγε, «Θεέ μου ελέησέ με, γουρούνι είμαι και ο λόγος, διότι ενώ εσύ καθημερινά
Θεέ μου με την αγάπη σου με ελεείς, εγώ κάθε μέρα πέφτω πάλι στην ίδια αμαρτία,
στον ίδιο βούρκο». Καθώς λοιπόν πήγαινε στο χωριό που τον είχαν καλέσει, έκανε
λάθος και πήρε την στροφή κλειστά καθώς έφτανε στο χωριό. Ένας άλλος που
ερχόταν από την άλλη μεριά έφευγε από το χωριό και του λέει, «πού πας ωρέ
γουρούνι!» αφού την είχε πάρει λίγο κλειστά την στροφή. Ο πνευματικός με τον
καλό λογισμό, είπε «Θεέ μου, ακόμα δεν έφτασα στο χωριό και με κατάλαβαν. Σε
ευχαριστώ Κύριε που πάντα εσύ με κρατάς ταπεινό». Ο κακός λογισμός στην ίδια
στροφή. Άλλη μέρα συναντήθηκαν πάλι δύο αυτοκίνητα και ο ένας πάλι πήρε την στροφή
λίγο κλειστή. Αυτοί και οι δύο ήταν άνθρωποι μορφωμένοι αλλά όχι πνευματικά
καλλιεργημένοι. Λέει λοιπόν ο ένας, «πού πας ρε γουρούνι!», και ο άλλος φώναξε,
«είσαι και φαίνεσαι γουρούνι!». Στο πρώτο βλέπουμε τον αγαθό λογισμό, που
οικοδομεί, που σε καθιστά άνθρωπο με αρχές την ταπείνωση και την αγάπη, ενώ
στον δεύτερο βλέπουμε τον εωσφορικό εγωισμό να κρύβεται και στους δύο
ανθρώπους. Οι καλοί λογισμοί δημιουργούν ποιοτική, καλή, ελαφριά, ευλογημένη,
ευχάριστη ζωή. Ο αγώνας που κάνουμε έχει αυτές τις αρχές, να μάθουμε να κάνουμε
καλούς λογισμούς. Χωρίς καλούς λογισμούς καταλήγουμε στα ψυχοφάρμακα, και αν
δεν καταλήξουμε, αποκτάμε θυμό, νεύρα, με φυσική συνέπεια να κρίνουμε τα πάντα
και τους πάντες. Θα πρέπει να μιλάμε καθημερινά για τον Θεό, για τους αγίους
και πάντα όλα να τα περνάμε μέσα από τον Λόγο του Θεού και να ξέρουμε ότι όλα
συμβάλλουν στον αγιασμό. Χρειάζεται όμως να προσέξουμε και το πώς ζούμε
καθημερινά, διότι δεν ωφελεί, αν δεν ζούμε σύμφωνα με την λογική της
ταπείνωσης. Και νομίζω ότι ήρθε η ώρα όλοι εμείς να καταλάβουμε, ότι για να
πετύχουμε τους σκοπούς μας, χρειάζεται συνεχόμενη πνευματική δραστηριότητα,
μέχρι να γίνουν όλα τα του Θεού στην ζωή μας ενυπόστατα, αμήν.
Σιωπή
Ο Χριστός
είπε στον Απόστολο Παύλο : «Μη φοβού,
αλλά λάλει και μη σιωπήσης διότι εγώ ειμί μετά σου». Άφοβα, του λέγει να
κηρύττεις το Ευαγγέλιο και να μη σιωπάς, γιατί είμαι μαζί σου. Τον Λόγο του
ενδυναμώνει η συνεχής παρουσία του Κυρίου.
Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέγει
πως ο Λόγος του Θεού προήλθε από τη σιγή. Μετά από μακρά σιγή στην έρημο
μίλησε ο Χριστός. Τα μεγάλα μυστήρια τελεσιουργούνται στην ησυχία και τα
καλύπτει η ιερή σιγή. Το μυστήριο της Ενσαρκώσεως του Υιού και του Λόγου του
Θεού κατανοείται καλύτερα σιωπηλά. Ο Άγιος
Ιωάννης ο Δαμασκηνός λέγει : «ράον σιωπή». Είναι προτιμότερη εδώ η σιωπή. Ας επικρατήσει σιγή.
Η σιωπή τώρα είναι πιο εύκολη και ακίνδυνη. Γιατί «ου φέρει το μυστήριον έρευναν». Η σιωπή δηλώνει την ταπείνωση
του νου, την όραση της καρδιάς, την ευχαριστία της ψυχής, που μένει άφωνη κι
ακούει τις δοξολογίες των αγγέλων και των θεοΰφαντων ύμνων της ιεράς υμνολογίας
μας.
«Ο δε Ιησούς εσιώπα». Δεν είναι μόνο
ενώπιον του αρχιερέως Πιλάτου στο πραιτώριο που σιωπά ο Χριστός. «Και ουδέν απεκρίνατο» προσθέτει ο
ευαγγελιστής Μάρκος. Δεν δίνει καμιά απάντηση. Θεωρεί ότι δεν βγαίνει τίποτε με
τα λόγια. Ότι θα μιλούσε και δεν θα τον άκουγαν. Ότι θα έπεφταν οι λόγοι του
στο κενό. Δεν είναι ότι δεν είχε όρεξη για κουβέντες, αλλά έβλεπε την ηθελημένη
κώφευση των ανθρώπων, είχαν αυτιά και δεν τα χρησιμοποιούσαν. Ο Χριστός δεν
χάιδευε ακοές. Δεν έλεγε αυτά που ήθελαν ν΄ακούσουν. Έτσι με νόημα σιωπά. Ο
ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει «επηρώτα
δε αυτόν εν λόγοις ικανοίς». Δεν απαντούσε τίποτε στις πολλές ερωτήσεις.
Σαν να έλεγε από τότε τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Έβλεπε ότι δεν έβγαινε
τίποτε με τη συζήτηση. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης τονίζει την άφοβη σιωπή του Ιησού
παρά τις απειλές της εξουσίας. Στο πρόσωπο του Χριστού επιβεβαιώνεται ο αρχαίος
προφητικός λόγος. Ο μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαΐας λέγει: Δεν άνοιξε το στόμα
του καθόλου κι έμεινε άφωνος μπροστά στους διώκτες του.
Όταν στην
πρόκληση απαντά κανείς με τη σιωπή, χαμηλώνει την ένταση, διακόπτει τη
συνέχεια, ταπεινώνει την οργή, σβήνει τον θυμό και σιγάζει δύσκολες
καταστάσεις.
Η σιωπή όπως
ήδη είπαμε δεν είναι για όλους, για παντού και για πάντοτε. Οι Άγιοι πατέρες
καλλιέργησαν επισταμένως την εύλογη σιωπή και είχαν ένθεο λόγο. Είναι πολύ
σπουδαίο και σημαντικό πράγμα οι άνθρωποι να γνωρίζουν καλά πότε να μιλήσουν,
τί να πουν, σε ποιόν θα το πουν, γιατί θα το πουν, πόσο θα πουν και πότε θα
πρέπει να σιωπήσουν, ν΄αποσυρθούν, να κρυφτούν. Όπως ωραία ειπώθηκε, «ο προφορικός λόγος περιορίζει τον ενδιάθετο
λόγο που περιέχεται στη σιωπή. Ποτέ δεν μπορεί να τον περιλάβει και να τον
εκφράσει απόλυτα. Γι ‘ αυτό η σιωπή είναι συχνά σε θέση να εκφράσει περισσότερα
από όσα ο λόγος». Η πολυλογία, η φλυαρία, η κενολογία, η περιττολογία, η
αργολογία, η φαιδρολογία δηλώνει κενοδοξία, αδιακρισία κι εσωτερική ανησυχία. Η
ησυχία γεννά την ωραία σιωπή κι αυτή εξυφαίνει τον λόγο. Λέγει ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: «Απόκτησε την εσωτερική σου γαλήνη και
χιλιάδες άνθρωποι θα σωθούν γύρω σου, χωρίς εσύ να το ξέρεις». Δεν
χρειάζεται συνέχεια να μιλάμε. Ο κόσμος κουράστηκε από τα πολλά, τα παχιά, τ’
αδιαφανή, τα υποκριτικά, τα ξύλινα λόγια. Οι άλλοι δεν βρίσκονται πάντοτε
πλάι μας για να μας ακούνε, αλλά και για να τους ακούμε. Λέγει ένας σοφός «ο Θεός μας έδωσε δύο αυτιά και ένα στόμα-
περισσότερο ν΄ακούμε και λιγότερο να μιλάμε». Εμείς κυκλοφορούμε σαν να
έχουμε δέκα στόματα και κανένα αυτί. Μιλά ο άλλος και δεν τον ακούμε και
σκεφτόμαστε τί θα πούμε εμείς. Έτσι, όπως λέγει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης,
έχουμε παράλληλους μονολόγους. Δεν διαλεγόμαστε και δεν επικοινωνούμε.
Ο Άγιος
Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος δεν κήρυττε ποτέ. Ήταν
ειρηνικός, φωτεινός, χαρούμενος πάντοτε. Τον ρωτούσαν : «Πώς είσαι έτσι Γεώργιε;». «Είμαι χριστιανός» απαντούσε. Και
γίνονταν κι εκείνοι χριστιανοί για να ομορφύνει η ζωή τους. Ο Άγιος Αρσένιος ο Μέγας έλεγε : «Μετάνιωσα που μίλησα, όχι γιατί σιώπησα». Η
πολυλογία θα φέρει αμαρτία. Ο λόγος δεν είναι πάντοτε ουσιαστικός κρίκος των
ανθρώπων. Η έλλειψη πνευματικότητος κάνει τον λόγο να διαχωρίζει κι όχι να
ενώνει τους ανθρώπους. Δύο άνθρωποι που ταξιδεύουν μαζί δεν χρειάζεται συνέχεια
να συνομιλούν.
Ένα πρόσωπο
σιωπηλό, σημαντικό, ιερό, ωραίο είναι της Παναγίας. Όλος ο βίος της είναι
μια απέραντη σιωπή. Ελάχιστοι λόγοι της Θεοτόκου διασώθηκαν. Πρόκειται για τη
σεμνή, καθαρή, ταπεινή και σιωπηλή κόρη της Ναζαρέτ. Η Παναγία μας είναι βίωση
της σιγής, η προσωποποίηση της σιωπής, η ερωτευμένη της ησυχίας. Ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος παραγγέλλει,
όχι μόνο στους μοναχούς, ν’ αγαπήσουμε πάνω από όλα τη σιωπή, γιατί αυτή είναι
η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος, της ατελεύτητης, πανευφροσύνης, ουράνιας
βασιλείας. Αν δεν μπορούν να εκφρασθούν πάντοτε τα συναισθήματα με τα ανθρώπινα
λόγια, πώς να περιγραφούν και κατατεθούν οι πνευματικές εμπειρίες; Ο Απόστολος Παύλος γράφει σε
ωραιότατη επιστολή του προς τους χριστιανούς της Κορίνθου «ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν
άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι». Αδυνατεί, λέγει, να εκφράσει
την εμπειρία του με λόγια. Συχνά στα συναξάρια παρατηρούμε οι άγιοι
να κρύβουν τις εμπειρίες τους, να σιωπούν, φοβούμενοι μη χάσουν τη
χάρη και τη χαρά, την παράκληση και την παραμυθία από τη δημοσίευση και
διαφήμιση των υψηλών εμπειριών τους.
Ο Άγιος
Σεραφείμ του Σάρωφ λέγει : Μην ανοίγεις το στόμα
σου και την καρδιά σου στον καθένα· στους χίλιους κι αν ένας σε καταλάβει.
Αναφέρεται
πως είχαν πάει τρεις επισκέπτες στον Μέγα
Αντώνιο. Οι δύο τον ρωτούσαν για
πολλά και διάφορα πράγματα. Ο τρίτος δεν ρωτούσε τίποτε. Όχι γιατί δεν είχε
ανάγκη από νουθεσία ή γιατί αισθανόταν πνευματικά επαρκής και δεν εκτιμούσε τον
χαρίεντα λόγο του οσίου, αλλά γιατί διδασκόταν περισσότερο από τη στάση του, τη
σιωπή του, την ηρεμία της μορφής του. Όταν τον ρώτησε ο Άγιος «εσύ γιατί δεν με ρωτάς κάτι;», του
λέει αυθόρμητα: «Μου φτάνει μόνο που
σε βλέπω άγιε του Θεού». Του ήταν αρκετό, διδακτικό, ωφέλιμο αυτό.
Συναισθανόταν τη θεολογία της σιωπής του, που καταφάσκει στο άλγος του κόσμου
κι αρνείται τη γοητεία της υπερφίαλης γνώσης.
O Όσιος
Αρσένιος προσευχόταν στον Θεό να του φανερώσει πως να σωθεί, κι
άκουσε: «Φεύγε, σιώπα, ησύχαζε». Ένας άλλος όσιος λέγει πως η σιωπή και η κρυφή πνευματική εργασία φέρνουν
αγιότητα. Ο Αββάς Μωυσής έλεγε
χαρακτηριστικά πως ο άνθρωπος που αγαπά τη σιωπή και αποφεύγει τις πολλές
κουβέντες μοιάζει με ώριμο σταφύλι γεμάτο γλυκό χυμό, ενώ ο πολυλογάς μοιάζει
με αγουρίδα. Ο μέγας της διακρίσεως πατήρ, ο Αββάς
Ποιμήν, λίαν εύστοχα παρατηρεί: Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με τα
χείλη σωπαίνουν και με τον νου τους φλυαρούν, ενώ άλλοι μιλάνε από το πρωί ως
το βράδυ κι όμως κρατάνε σιωπή, γιατί τίποτε από αυτά που λένε δεν είναι
περιττό και ανώφελο. Στο εξαίσιο, θαυμάσιο και καταπληκτικό Γεροντικό επίσης
αναφέρεται: «Αν αποκτήσεις την αρετή
της σιωπής, μην καυχηθείς πως κατόρθωσες κάτι σπουδαίο. Πείσε καλύτερα τον
εαυτό σου πως δεν είσαι άξιος ούτε να μιλάς!».
Τα λόγια
δίχως έργα είναι μάταια, φτωχά κι ελέγχουν τον ομιλητή τους. Κατά
τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο, τα λόγια είναι τα φύλλα και τα έργα οι
καρποί. Κατά τον Αββά Ποιμένα, αυτός που διδάσκει και δεν ποιεί αυτά που λέγει,
μοιάζει με κρήνη, που τους άλλους ποτίζει και πλένει, και τον εαυτό του δεν
μπορεί να καθαρίσει. Κι αλλού σοφά και ταπεινά συνεχίζει: «Ζητάμε από τους άλλους την τελειότητα και
μεις δεν κάνουμε το παραμικρό, αν η ζωή μας δεν έχει σχέση με τα λόγια μας, και
τα λόγια μας δεν ανταποκρίνονται στη ζωή μας, μοιάζουμε με ψωμί δίχως αλάτι».
Οι ασκητικοί
πατέρες επιμένουν στον ωφέλιμο φραγμό της γλώσσας. Ο Αββάς Αμμωνάς αναφέρει πως η καύση της καρδιάς,
η πνευματική θερμότητα σβήνει με τον περισπασμό των μάταιων λόγων. Δεν
μπορεί κανείς να έχει κατανυκτική και καθαρή προσευχή το βράδυ αν όλη μέρα έχει
κουτσομπολέψει όλη την πόλη. Η ματαιολογία διασπά την προσοχή, χαλαρώνει την
εγρήγορση, μειώνει την ανάταση, χωλαίνει την ανάπαυση. Δίδασκε τους άλλους
με τη ζωή σου έλεγε ένας γέροντας κι όχι με τα λόγια σου. Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος επαναλαμβάνει
συχνά πως όποιος θέλει να λέει πολλά, ανοίγει μέτωπα και θα δεχθεί πόλεμο
μίσους, όποιος μετρά τα λόγια του θ΄αγαπηθεί σύντομα. Ο Άγιος
Νείλος ο Ασκητής γνωρίζει καλά τι λέει: «Η άμετρη πολυλογία θα σε λυπήσει και θα
οργίσει τους δαίμονες. Η γλώσσα πολλούς κενόδοξους κατέστρεψε».
Ο Όσιος
Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο συγγραφέας της περίφημης
Κλίμακος, αποφθεγματικά αναφέρεται στην πολυλογία : «Πρέπει να δούμε την αιτία απ’ όπου μπαίνει
και βγαίνει το αμάρτημα της πολυλογίας. Η πολυλογία είναι θρόνος της
ματαιοδοξίας. Καθισμένη πάνω της η κενοδοξία προβάλλει και διαφημίζει τον εαυτό
της. Η πολυλογία είναι σημάδι αγνωσίας, είσοδος στην κατάκριση, οδηγός
στην ανοησία, πρόξενος του ψεύδους, διάλυση της πνευματικής ευφορίας της
προσευχής. Είναι αυτή που προσκαλεί και δημιουργεί την αδιαφορία για τις
αμαρτίες, που εξαφανίζει την προφύλαξη του νου κατά των παθών, ψυχραίνει την
πνευματική θερμότητα και σκοτίζει την προσευχή».
Αντίθετα ο
μεγάλος Όσιος Πατήρ επαινεί την σιωπή λέγοντας: «Η σιωπή που ασκείται μ’ επίγνωση και διάκριση είναι μητέρα
της προσευχής, ανάκληση από την αιχμαλωσία των παθών, επιστάτης των λογισμών,
σκοπός που παρατηρεί τους εχθρούς, δέσμευση του πνευματικού πένθους για τις
αμαρτίες μας, φίλη των καρδιακών δακρύων, που είναι καρποί της προσευχής,
καλλιεργητής της μνήμης του θανάτου, εχθρός του αδιάκριτου θάρρους, σύζυγος της
ησυχίας, αντίπαλος της τάσης να κάνεις τον δύσκολο, μυστική πνευματική πρόοδος,
κρυφή πνευματική ανάβαση».
Η σιωπή
λέγει ο Όσιος είναι σύζυγος της ησυχίας. Καλλιεργείται και ανθεί στην
ησυχία. Στον 21ο αιώνα του συνεχούς θορύβου, των πολλών μεριμνών, ταραχών
και κινδύνων πολεμείται συστηματικά η ησυχία. Τα λεγόμενα μέσα ενημερώσεως
περισσότερο ταράζουν παρά γαληνεύουν τον σύγχρονο άνθρωπο. Επέρχεται μια
πνευματική σύγχυση, ένας συνεχής διασκορπισμός του νου, ώστε οι δυνάμεις
της ψυχής να παραλύουν. Ο Χριστός, το αιώνιο πρότυπο όλων μας, συχνά αποσυρόταν
στην ησυχία της ερήμου, δείχνοντας τον δρόμο της ασκήσεως, της περισκέψεως, της
περισυλλογής, της σιωπής, της μόνωσης κι όχι της απομόνωσης. Αυτό τον δρόμο
αγάπησαν ιδιαίτερα οι ασκητές, αμέριμνοι, απερίσπαστοι, σιωπηλοί, με ακόρεστο
τον πόθο της συναντήσεως τους με τον Θεό.
Δικαιολογημένα
θ’ απορήσετε και θα μου πείτε: «Μα πάτερ μου, πολύ ωραία όλα αυτά, αλλά εμείς
μέσα στον κόσμο αυτό, είναι ποτέ δυνατόν να ησυχάσουμε και να σωπάσουμε;». Η
απάντηση είναι καταφατική. Ναι μπορείτε, αν θέλετε, αν κατά βάθος το
επιθυμείτε. Μπορεί κανείς να περιορίσει την κοινωνικότητα, τη δραστηριότητα,
την ενημέρωση, την πληροφόρηση, τις μέριμνες, τις λεπτομέρειες, τους
σχολαστικισμούς. Ν’ αυξήσει τη μελέτη, την προσευχή, τον εκκλησιασμό, την
περισυλλογή και την αυτοεξέταση. Η ζωή των μοναχών δεν είναι ως εξωγήινων,
και το ησυχαστικό πνεύμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας δεν είναι διόλου
προς περιφρόνηση. Στη μακραίωνη παράδοση μας, Ορθοδοξία και ησυχασμός
ταυτίζονται. Είναι άρνηση του εαυτού της όταν η Ορθοδοξία αστοχεί από την
πλούσια ησυχαστική της παράδοση υιοθετώντας νέους τρόπους ζωής προφασιζόμενη
σύγχρονες ανάγκες. Είναι λυπηρό, ακόμη κι άνθρωποι της Εκκλησίας να λένε σήμερα
πως ο ησυχασμός ήταν για κάποτε κι όχι για τώρα.
Ο πιστός
τελικά δεν ρωτά, δεν μιλά, μόνο ακούει. Ο Θεός δεν ανακαλύπτεται
αλλά αποκαλύπτεται.
Αλήθεια
Ένα άλλο
βασικό στοιχείο ζωής που παράγει ενέργεια, είναι η αλήθεια, να λέμε αλήθεια
παντού και πάντα. Το ψέμα μας αυτοκαταστρέφει και αν κάποιος κοροϊδεύει τον νου
του, τον εαυτό του με τα ψέματα αλλά και τους άλλους, να ξέρουμε ότι το σώμα
του θα τον προδώσει. Ο Κύριος είπε «καὶ
γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιω. 8,32). Η
αλήθεια είναι πηγή ζωής, αυτή και μόνο αυτή σε ελευθερώνει. Είναι γραφικό, ότι
δεν γίνεται εκ πίστεως και ότι δεν έχει αλήθεια, συμπληρώνω, είναι αμαρτία,
διότι αυτομάτως ζεις με το ψέμα, με την υποκρισία. Η αλήθεια βρίσκεται
ολοκληρωμένη μέσα στον Λόγο του Θεού. Αν καταλάβουμε την αξία του και το
εντάξουμε ουσιαστικά στην ζωή μας, θα απολαύσουμε την ζωή, ο ένας τον άλλον,
τον Θεό, την χαρά, την αγάπη, όλη την δημιουργία. Γένοιτο.
Μια άλλη
μεγάλη πηγή ενέργειας που καθορίζει η αφιέρωση στην ζωή μας, είναι ότι το
πνευματικό φως του Χριστού, η σοφία του Χριστού, ο Λόγος του Θεού θα
πολλαπλασιαστεί στην ζωή μας. Αυτή μας εξασφαλίζει μεγάλη ενέργεια και ζωή.
Μάλιστα η αλήθεια ή το ψέμα ενεργεί με την διαίσθηση στην ζωή μας, το
καταλαβαίνουμε το καλό μας πού είναι, πού βρίσκεται, και για μας το καλό μας
υπάρχει στο κοινό συμφέρον. Είναι γραφικό, η δικαιοσύνη των ανθρώπων απαιτεί,
του Θεού προσφέρει, με αυτόν τον τρόπο έρχεται στην ζωή μας το φώς του Χριστού,
της ζωής, της σοφίας του. Τώρα το φώς αυτό του Χριστού δεν έρχεται, όταν εμείς ζούμε με την ψευδαίσθηση που
γεννά η άγνοιά μας και έχει ως εξής: ότι είναι μακριά από την σοφία του Θεού
είναι απλά ψευδαίσθηση, και ότι είναι μέσα στον Λόγο του Θεού και δίνεται ως
συμβουλή ανήκει στην διαίσθηση που έχουμε μέσα μας και στρέφεται στην αλήθεια.
Την αλήθεια που έχουμε εξασφαλίσει μέσα από τον Λόγο του Θεού, την μετατρέπουμε
σε αισθητήρια γεγυμνασμένα με φυσική συνέπεια να εξασφαλίζουμε το φως του
Χριστού αιώνια. Η αλήθεια έχει μεγάλη ενέργεια. Αυτή εν συντομία είναι το φως
του Χριστού το οποίο φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο. Αίσθηση
είναι η ενέργεια που κατανοείς, κατανοώ, ότι όλοι είμαστε άνθρωποι και μεταξύ
μας θα έπρεπε να έχουμε αγάπη. Αυτό είναι το συμφέρον μας. Η ψευδαίσθηση όμως
καταλαβαίνει άλλα πράγματα, αφού δημιουργεί τα έθνη, την θρησκεία, τον εγωισμό,
τις αντιπαλότητες, τις κρίσεις, το ψέμα, τα συμφέροντα, την αγάπη μας στο
μαμωνά κλπ. Το ότι όλοι θα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι, παρατηρείται ακόμα και
στην φύση, αφού ακόμα και τα στοιχεία της φύσης, φωτιά, νερό, αέρας, ύλη, ήταν
στην αρχή ένα και έγιναν από τον έναν, τον Θεό, αυτόν που είπε λόγο και
ξεδίπλωσε σύμπαντα. Όλα έγιναν από τον Λόγο. Όλοι ξέρουμε, πώς αρχίζει ο
Ιωάννης ο Θεολόγος το γραπτό του κείμενο «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος»
(Ιω. 1,1). Ακόμα και το κάθε μέταλλο είναι ένα κομμάτι που κάποτε ήταν αέρας,
νερό, φωτιά, άμορφη ύλη αλλά τώρα έγινε κάτι άλλο, μεταλλάχθηκε και θα
συνεχίσει να αλλάζει. Άμα συλλάβουμε την αίσθηση και την ψευδαίσθηση, τότε ας
επιλέξουμε την αίσθηση του Θεού Πατέρα να είναι στην ζωή μας, ώστε δι’ αυτής να
γίνουμε κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της μεγάλης δόξης
αυτού του Θεού. Ήρθε η ώρα για όλους εμάς να αποκτήσουμε καθαρή σκέψη,
αγιοπνευματική. Όλα αυτά είναι μεγάλοι στόχοι και προς αυτήν την κατεύθυνση να
τείνουμε με όλες μας τις δυνάμεις. Να μάθουμε να ζούμε και στον κόσμο και στον
Θεό. Ο Θεός μοίρασε την σοφία του και στους ανθρώπους. Ο Κύριος έφερε το
ουράνιο πολίτευμα, το σύνταγμα του κόσμου, από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλές
επιστήμες, να μαθαίνουμε από αυτές, να μην τις απορρίπτουμε, τις έφτιαξε ο Θεός
Πατέρας για να μας βοηθήσουν, όταν και αν τις χρειαστούμε.
Απόφαση
Ένα άλλο
απαραίτητο στοιχείο στην ζωή μας, είναι η απόφαση. Αυτή ενεργοποιεί μηχανισμούς
ζωής. Οι ενοχές και οι ανασφάλειες μας κάνουν να είμαστε σε όλες τις προτάσεις
και τις απολαύσεις κουμπωμένοι. Όμως με αυτόν τον τρόπο, δεν αφήνουμε τον εαυτό
μας ελεύθερο απέναντι στις χαρές, στερούμε από την ζωή μας την απόλαυση, αυτό
είναι λάθος, διότι και αυτές παίζουν ρόλο στο να μας ζωοποιήσουν. Πολλοί
μαθαίνουν για τον Θεό και βάζουν φραγμούς, μάλιστα συνέχεια κατηγορούνε τον
εαυτό τους. Εδώ ρωτάμε. Γιατί ποιός ζήτησε να είσαι τέλειος, αλάνθαστος;
Εξάλλου ποιός λέει τί είναι λάθος και τί είναι σωστό. Ο Θεός δημιούργησε αυτόν
τον τρισμέγιστο κόσμο- την θάλασσα, τα ζώα, τους ανθρώπους, τα τοπία, το
φαγητό, τη χαρά, ένα γλέντι, την μουσική, όλα- για να τον απολαμβάνουμε, αρκεί
κάποιος να τα κάνει καλή χρήση. Ο Θεός, τον άνθρωπο που αγωνίζεται δεν τον
κρίνει με το αν έκανε ένα ή δύο λάθη, αν και δεν είναι λάθη αλλά εμπειρία. Ο
Θεός χαίρεται, διότι βλέπει ότι έχει αυτός ο άνθρωπος την επίγνωση, τη
δυνατότητα, να αντιλαμβάνεται ότι κάνει λάθη, πότε κάνει λάθη και πότε όχι.
Όταν πραγματικά πρόκειται για λάθη, πάλι να μην αυτομαστιγωνόμεθα, έχουμε το
έλεος. Ξέρουμε και ο Θεός ξέρει, ότι δεν φεύγουν όλα τα κακά από την μια μέρα
στην άλλη, θέλει χρόνο, δώσε χρόνο, το καθένα στον καιρό του. Παρόλα αυτά να
μην ξεχνάμε τον Θεό, και να σκεπτόμεθα συνέχεια τί λάθη κάναμε, τί αμαρτίες. Να
μην έχουμε συνέχεια στην ζωή μας, στο μυαλό μας, τις λέξεις «έκανα λάθη, αυτό
είναι κακό», να μην γίνουν αυτά στο μυαλό μας συχνές λέξεις. Αυτά
τα λένε συνέχεια οι εγωιστές «έκανες λάθος, έκανες λάθος, αυτό είναι αμαρτία».
Τί σημαίνει αμαρτία. Απλά αστοχία, ξέφυγα από τον στόχο μου, εεεε και
δεν πειράζει. Εξάλλου ρωτάμε και ποιό είναι το λάθος; Σίγουρα το λάθος έρχεται
από το τί έμαθες για λάθος ή σωστό. Αν όμως όλα τα πάρουμε σαν μαθήματα, τότε
θα μάθουμε από αυτά και θα εξελιχθούμε πνευματικά. Στην συνέχεια θα
απολαύσουμε
την ζωή, αφού για μας τα πάντα θα συνεργούν στο αγαθό. Αδελφέ, αν έκανες λάθη,
αυτά ήδη έγιναν, όμως μην τα ανασταίνεις συνέχεια και δηλητηριάζουν την ψυχή
σου και το σώμα σου. Ο Λόγος του Θεού μας λέει, «ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον
διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου.» (Ματθ.
5,24), ό, τι διορθώνεται, διόρθωσέ το και ό, τι δεν διορθώνεται, ξέχασέ το,
περιφρόνησέ το. Μην αυτοκαταστρεφόμεθα μόνοι μας, είναι γραφικό, ότι
είναι κρατημένο από εμάς, αυτό και θα μας δέσει, ότι αφήσουμε όμως, αυτό θα μας
αφήσει και αυτό θα μας ελευθερώσει. Συγχωρώ τον εαυτό μου, συγχωρώ και
τον άλλον, «Τότε προσελθὼν αὐτῷ ὁ
Πέτρος εἶπε· Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως
ἑπτάκις; λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις
ἑπτά.» (Ματθ. 18:21-22).