Αφού μας αρέσει η ζωή γιατί το σώμα να το περιφρονούμε οι πάντες;
Μέχρι χτες και για πάρα πολλά χρόνια πριν, το σώμα το περιφρονούσαν οι πάντες, το κατηγορούσαν οι πάντες, πηγή κακού το θεωρούσαν οι πάντες. Ακόμα και στην Γραφή αναφέρεται ότι το σώμα ανήκει στα έργα της σαρκός, εκπροσωπεί τα έργα της σαρκός, φυσική συνέπεια να το έχουν διαφοροποιήσει οι άνθρωποι, να το έχουν ξεχωρίσει από το πνεύμα, να το έχουν μάλιστα περιφρονήσει, ακόμα και από τα έργα του πνεύματος, λες και οι καρποί, τα χαρίσματα, τα σημεία, οι ιδιότητες του Θεού Πατέρα δεν θα πρέπει να ανήκουν σε αυτό, αλλά σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι θα είναι σαν πνεύματα ή σαν σκιές. Σήμερα όμως και σε αυτό το σημείο αποκαθίσταται η αλήθεια, διότι το σώμα ημών δεν είναι πηγή κακού αλλά είναι μέρος του Θεού. Στην ουσία είναι πνευματικοποιημένη ύλη η οποία στην παχυλότητα της δημιουργεί ύλη. Εξάλλου όλα είναι πνεύμα, και στην ύπαρξή τους δια του Λόγου του Θεού γίνονται ύλη κατά το είδος, αφού όλα βάσει του Λόγου του Θεού είναι γέννημα του Λόγου. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος αναφέρει «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος» (Ιω. 1:1), το πνεύμα έχει υλική υπόσταση, στην παχυλότητά του δημιουργεί ύλη, χέρι, μάτι, πόδι, σώμα κατά το είδος το οποίο δια Πνεύματος Αγίου ζωοποιείται, δηλαδή είναι σαν να παίρνεις ένα κύτταρο το οποίο με γυμνό μάτι δεν το βλέπεις, προσθέτεις και άλλο και άλλα εκατομμύρια και αρχίζεις και βλέπεις κάτι. Αν το κάνεις αυτό πάλι αναστροφή, θα καταλήξουμε σε άμορφη ύλη. Το σώμα μας βάσει του Λόγου του Θεού «είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν…;» (Κορινθίους Α΄ 6:19), καθώς και σύμφωνα με τον Λόγο του Κυρίου πρέπει να το φρουρούμε, «δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός» (Κορινθίους Α΄ 3:16–17). Ο Λόγος έχει ενέργεια, όλα όσα δημιούργησε ο Λόγος είναι ενέργεια. Αυτά έχουν την ικανότητα να αλλάζουν με το χρόνο μορφή, όμως όλα είναι του Θεού και μπορείς όλα να τα ζωοποιήσεις με το Πνεύμα του Θεού το οποίο είναι ζωοποιόν. Σήμερα όλοι το καταλάβαμε, αφού είναι και γραφικό, «δεν εξεύρετε, ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν…;» (Κορινθίους Α΄ 6:19), «καθώς, δεν εξεύρετε ότι είσθε ναός Θεού, και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί εν υμίν; Εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός» (Κορινθίους Α΄ 3:16–17). Μάλιστα σήμερα καταλάβαμε, ότι η πηγή κάθε κακού είναι η διαβολή η οποία μας απομακρύνει από τον ζώντα Θεό. Αυτή η διαβολή κάνει και το σώμα να ακολουθεί το λάθος. Και σώμα το οποίο δεν ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και δεν εμφανίζει αυτό, δεν είναι σώμα ανθρώπου του Θεού αλλά ζώου. Γιατί και τα ζώα έχουν σώμα, όμως το σώμα του ανθρώπου είναι τελείως διαφορετικό όταν έχει το πνεύμα που το ζωοποιεί, το Πνεύμα του Θεού. Πρώτα λοιπόν μολύνεται το πνεύμα και μετά το σώμα. Όπως και με την γλώσσα, αναφέρεται μέσα στην Γραφή στην Επιστολή του Ιακώβου κεφ. 3 στιχ. 5-10 ότι, «η γλώσσα είναι μικρόν μέλος και όμως καυχάται διά μεγάλα πράγματα. Πόσον μικρή φωτιά κατακαίει ένα τόσον μεγάλο δάσος.
Και η γλώσσα είναι μια φωτιά, κόσμος κακίας. Μεταξύ των μελών μας, η γλώσσα είναι εκείνη που μολύνει ολόκληρον το σώμα και πυρακτώνει τον τροχόν της ζωής και πυρακτώνεται και αυτή από την γέενναν.
Κάθε είδος θηρίων και πτηνών, ερπετών και θαλασσίων ζώων δαμάζεται και έχει δαμασθή από τον άνθρωπον,
αλλά την γλώσσαν κανείς από τους ανθρώπους δεν μπορεί να δαμάση, είναι ασυγκράτητον κακόν, γεμάτη από θανατηφόρον δηλητήριον.
Με αυτήν ευλογούμεν τον Θεόν και Πατέρα και με αυτήν καταρώμεθα τους ανθρώπους που έχουν δημιουργηθή καθ’ ομοίωσιν του Θεού.
Από το ίδιο στόμα βγαίνει ευλογία και κατάρα. Δεν πρέπει, αδελφοί μου, να γίνεται αυτό.»
Όμως εμείς ρωτάμε «φταίει η γλώσσα;». Σίγουρα όχι, είναι ένα μέλος του σώματος. Δεν φταίει η γλώσσα ούτε το στόμα αλλά τα πνεύματα εκείνα που έχουν υποχειριάσει τον νου με φυσική συνέπεια ο μολυσμένος πνευματικά νους να εξουσιάζει την γλώσσα. Η γλώσσα, τα χείλη μαρτυρούν το πώς σκεφτόμαστε, τί πιστεύουμε. Δεν φταίνε τα μέλη του σώματος αλλά τα πνεύματα τα πονηρά, οι σκέψεις οι πονηρές, αυτές μας γίνονται συνήθεια και όλο το σώμα κινείται παράλογα, αυτοκαταστρέφεται στην ουσία. Αυτά χρειάζονται την προσοχή μας, τα πνεύματα, αυτά να εκδιώξουμε από μέσα μας, ώστε να εγκαταλείψουν το νου μας και στη θέση τους να έρθει το πνεύμα του Θεού το οποίο ζωοποιεί. Το πνεύμα του Θεού υπάρχει στον Λόγο του Θεού. Αυτό το πνεύμα, το ένα του Κυρίου, θα κάνει το σώμα ναό Θεού και την γλώσσα πηγή σοφίας και ζωής. Καταλήγουμε ότι όλα αυτά που συμβαίνουν, δεν τα δημιουργεί ούτε η καρδιά για μένα ούτε η γλώσσα αλλά τα πνεύματα τα οποία ο Κύριος επιτιμούσε. Όλα τα επιτιμούσε ο Κύριος και όλα τον υπάκουγαν. Μεγάλη η εξουσία αυτή, να μπορείς να βάζεις σε σειρά τα πνεύματα, να τα εξουσιάζεις, να σε ακούνε. Και ξέρετε, αυτά ακούν μόνο ανθρώπους του Θεού και αν αυτός (άνθρωπος του Θεού) τα επιτιμήσει, ελευθερώνεται ο άνθρωπος που δέθηκε από αυτά, διαφορετικά δεν μπορεί να ζήσει φυσιολογικά, συνέχεια βρίσκεται σε συγκρούσεις με τον εαυτό του αλλά και με τους άλλους. Μια φορά αναφέρεται στον Λόγο του Θεού το εξής:
Ἐπεχείρησαν δέ τινες ἀπὸ τῶν περιερχομένων Ἰουδαίων ἐξορκιστῶν ὀνομάζειν ἐπὶ τοὺς ἔχοντας τὰ πνεύματα τὰ πονηρὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ λέγοντες· ὁρκίζομεν ὑμᾶς τὸν Ἰησοῦν ὃν ὁ Παῦλος κηρύσσει. ἦσαν δέ τινες υἱοὶ Σκευᾶ Ἰουδαίου ἀρχιερέως ἑπτὰ οἱ τοῦτο ποιοῦντες. ἀποκριθὲν δὲ τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν εἶπε· τὸν Ἰησοῦν γινώσκω καὶ τὸν Παῦλον ἐπίσταμαι· ὑμεῖς δὲ τίνες ἐστέ; καὶ ἐφαλλόμενος ἐπ᾿ αὐτοὺς ὁ ἄνθρωπος, ἐν ᾧ ἦν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν, καὶ κατακυριεύσας αὐτῶν ἴσχυσε κατ᾿ αὐτῶν, ὥστε γυμνοὺς καὶ τετραυματισμένους ἐκφυγεῖν ἐκ τοῦ οἴκου ἐκείνου. Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι δεν αξίζει να λες για τον Θεό, αν δεν ζεις τον Θεό. Αν λοιπόν κάποιος μάθει να εξουσιάζει τα πνεύματα, έμαθε ένα μεγάλο μέρος της ίδιας της ζωής. Η εξουσία αυτή θα του επιτρέψει να ζει ευλογημένα, αυτή η εξουσία καθώς και το να λες και να γίνεται, λέγεται υπερεπιστήμη, διότι αυτό που δεν μπορεί ο κόσμος να κάνει, εσύ να το φέρνεις εύκολα στην ζωή σου και στην ζωή των άλλων. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα για όλους εμάς να γίνουμε πραγματικά άνθρωποι του Θεού.