ΦΙΛΗΜΟΝΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Η ΠΡΟΣ
ΦΙΛΗΜΟΝΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄
ΚΕΦ. Α΄ΣΤΙΧΟΙ 1 – 3
«1. ΠΑΥΛΟΣ, δέσμιος του Ιησού Χριστού και Τιμόθεος ο αδελφός, προς Φιλήμονα τον αγαπητόν και συνεργόν ημών
2. και την Απφίαν την αγαπητήν και ’ρχιππον τον συστρατιώτην ημών και την κατ' οίκον σου εκκλησίαν·
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Στίχος 1ος: Ο Απόστολος Παύλος στις αρχές της πνευματικής του ζωής έλεγε ότι είναι δούλος Θεού. Εδώ στην προς Φιλήμονα επιστολή του, εκδηλώνει για τον εαυτό του την (αίσθηση) ότι είναι δέσμιος του Ιησού Χριστού. Δέσμιος σημαίνει (υποταγμένος), δηλαδή αυτός που έχει δεσμευθεί με κάποιες υποχρεώσεις στη ζωή του όπως η υποχρέωση ως προς την οικογένεια, ως προς την εργασία κ.λ.π. Μία άλλη δέσμευση είναι η αφιέρωση ως προς τον Θεό γενόμενος μοναχός. Έτσι και ο Απόστολος Παύλος έχει δεσμευτεί με τον Χριστό στο να εξαπλώσει το Ευαγγέλιο του Χριστού στα έθνη. Το συναρπαστικό της δέσμευσης αυτής είναι ότι έγινε οικειοθελώς μέσα από πνευματική επίγνωση και όχι από άγνοια, από φόβο, από συμφέρον, τα οποία σήμερα δυστυχώς υπάρχουν στο σύστημα του κόσμου και δεσμεύουν τη ζωή μας εν αγνοία μας. Ο Απόστολος Παύλος έπαψε πλέον να θέλει να δεσμευτεί με οτιδήποτε άλλο εκτός του Χριστού. Η δέσμευση αυτή χαρίζει ελευθερία πνεύματος, σοφία, χαρά, καρπούς, δυνάμεις κ.λ.π. Εύχομαι και εμείς να δεσμευτούμε με τον Χριστό και καμία άλλη δέσμευση να μην χωράει ανάμεσα στην σχέση αυτή. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.
Στίχος 2ος: Ο Απόστολος Παύλος ευλογεί στην επιστολή του αυτή τους ακολουθούντες αυτόν μαθητές του και ιδιαίτερα τον μαθητή του Φιλήμονα, ο οποίος είχε δημιουργήσει πνευματική κατ’ οίκον εκκλησία. Θεωρών αυτόν τον Φιλήμονα ο Απόστολος Παύλος αξιόλογο συνεργάτη στην εξάπλωση και επικράτηση του θελήματος του Θεού στα έθνη.
Στίχος 3ος: Η ευλογία του πνευματικού μας πατέρα έχει ιδιαίτερη εξουσία στη ζωή μας και είναι ευχάριστο, θεάρεστο όταν εμείς την λαμβάνουμε από αυτόν, διότι νιώθουμε χαρά, νιώθουμε ευλογημένοι. Ιδιαίτερα αν αυτός που μας ευλογεί έχει σταλεί από τον Θεό. Αμήν.
ΚΕΦ. Α΄ΣΤΙΧΟΣ 4
«4. Ευχαριστώ τον Θεόν μου και μνημονεύω σε πάντοτε εν ταις προσευχαίς μου».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Αφού ο Φιλήμονας ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος εργαζόταν το αγαθό κάτω από την πνευματική νουθεσία του Αποστόλου Παύλου, υποχρεούταν ο πνευματικός του πατέρας να ευχαριστεί πρώτον τον Θεό που έστειλε τον Φιλήμονα στη ζωή του, αλλά υποχρεούταν και να προσεύχεται γι’ αυτόν και για τους γύρω απ’ αυτόν διότι εργαζόταν με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου το αγαθό. Πάντοτε να μνημονεύουμε τους εργαζόμενους την δικαιοσύνη του Θεού, διότι η προσευχή έχει ενέργεια, έχει δύναμη η οποία κινούμενη διά των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων βομβαρδίζει τον εγκέφαλο του ανθρώπου του Θεού με πνεύμα Θεού, εξασφαλίζοντας σε αυτόν πνευματική σοφία, δύναμη, θετική διάθεση στο να συμμετέχει στην επικράτηση του θελήματος του Θεού στον κόσμο. Καθώς επίσης η προσευχή εξασφαλίζει και μία πληθώρα πνευματικών χαρισμάτων. Όλα αυτά διοχετεύονται διά της προσευχής στο σκεύος εκλογής (Φιλήμονα), ώστε να εργάζεται το έργο του Θεού κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες χωρίς να κουράζεται. Αμήν.
ΚΕΦ. Α΄ΣΤΙΧΟΙ 5 – 6
«5. ακούων την αγάπην σου και την πίστιν, την οποίαν έχεις προς τον Κύριον Ιησούν και εις πάντας τους αγίους,
6. διά να γείνη η κοινωνία της πίστεώς σου ενεργός διά της φανερώσεως παντός καλού του εν υμίν εις Χριστόν Ιησούν».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Στίχος 5ος: Όλα γυμνά και τετραχηλισμένα ενώπιον του Θεού και πολλές φορές και ενώπιον των ανθρώπων. Ο πνευματικός πατέρας μαθαίνει διά Πνεύματος Αγίου την πνευματική πρόοδο των αγωνιζόμενων παιδιών του, αλλά μαθαίνει και από τους ανθρώπους οι οποίοι είναι γύρω από τον αγωνιζόμενο πιστό χριστιανό. Το έργο αγάπης όταν το εργαζόμαστε το βλέπουν όλοι, το διαφημίζουν όλοι. Γι’ αυτόν τον λόγο και η χαρά του πνευματικού πατέρα είναι άπειρη, διότι το κήρυγμά του πρώτον το ευλογεί ο Θεός Πατέρας, στον ίδιο διά των αφιερωμένων παιδιών του, αλλά και στον συνεργάτη του τον πνευματικό το φανερώνει ο πατέρας Θεός όπου και αν βρίσκεται αυτός, όσο μεγάλη και αν είναι η χιλιομετρική απόσταση που τους χωρίζει. Η πίστη αδέλφια μου έχει έργο. Το έργο αυτό της αγάπης, της ζωής, της ζώσης πίστης δεν γίνεται να κρυφτεί. Ο Θεός το κάνει έτσι ώστε να το βραβεύουν όλοι όσοι είναι γύρω απ’ αυτόν που διακατέχεται από την ζώσα πίστη και την ανυπόκριτη αγάπη.
Στίχος 6ος: Η πίστις γίνεται κοινή, γίνεται ζωντανή, γίνεται ζώσα όταν αντιμετωπίσουμε πειρασμούς ή δοκιμασίες και τίποτα δεν θα μπορέσει να μας βγάλει από την αποστολή μας. Η ζώσα πίστη δεν βλέπει εμπόδια, δεν βλέπει πρόβλημα, δεν θέτει πρόσκομμα στον Θεό ούτε στους ανθρώπους που είναι γύρω μας ώστε να παρεκκλίνουμε από την αποστολή μας στο να αυξάνουμε πάνω στο θέλημα του Θεού και στην σοφία του Θεού καθ’ εκάστην ημέρα. Εύχομαι η πίστη μας να γίνει κοινή με την πίστη του Κυρίου μας, ώστε όλοι μαζί να εργαζόμαστε με μία ψυχή, με μία καρδιά, με ένα φρόνημα για ένα σκοπό. Αυτός είναι η επίτευξη των επαγγελιών του Πατέρα, ώστε διά της ζώσης πίστης η οποία γίνεται κοινή, να γίνουμε μέτοχοι, συμμέτοχοι και κληρονόμοι του απείρου Θεού. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.
ΚΕΦ. Α΄ΣΤΙΧΟΣ 7
«7. Διότι χαράν πολλήν έχομεν και παρηγορίαν διά την αγάπην σου, επειδή τα σπλάγχνα των αγίων ανεπαύθησαν διά σου, αδελφέ».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Όταν υπάρχει ζώσα πίστη και αγάπη ανυπόκριτη, το κήρυγμά μας γίνεται διά αγάπης ενεργούμενης, η οποία διακατέχεται από άπειρη ταπεινοφροσύνη. Αυτό το κήρυγμα δεν αποβλέπει σε φανατισμούς, δεν διακατέχεται από εγωισμούς, δεν εγκλωβίζει ανθρώπους σε δόγματα, δεν κρίνει ή κατακρίνει κανέναν, είναι κήρυγμα ζωής και όλοι αναπαυόμαστε σε αυτό το κήρυγμα. Ο λόγος που αναπαυόμαστε είναι διότι μας ενεργοποιεί εις το εκατονταπλάσιο. Ακόμα διότι το ρήμα του ανθρώπου του Θεού μας αναπτύσσει σε γονιδιακό επίπεδο σε σημείο να κάνει το DNA μας να πάλλεται φυσιολογικά ώστε να ζωοποιεί το σώμα μας αλλά και το πνεύμα μας. Είμεθα αδέλφια μου ψυχοσωματικά όντα και το DNA μας ολόκληρο έχει ανάγκη το κήρυγμα του Θεού, διότι αυτό είναι το μόνο που διακατέχεται από το ρήμα του Θεού, από την σοφία του Θεού. Ο Χριστός τόνισε για το ρήμα του Θεού ότι είναι ζωοποιόν (το πνεύμα εστί το ζωοποιόν). Γι’ αυτό χρειάζεται, αν θέλουμε να ζήσουμε, να ακούμε το σωστό κήρυγμα και όχι το σύστημα του κόσμου και να αποσιωπήσουμε σιγά - σιγά την λογική από την οποίαν σήμερα διακατέχεται ο εγκέφαλός μας, το μυαλό μας. Πώς θα το γνωρίσουμε το κήρυγμα της ζωής, της αγάπης; Είναι απλό. Από την πρώτη στιγμή μας χαροποιεί, μας ζωοποιεί, μας κάνει να το αποζητάμε, μας ελευθερώνει. Ο Χριστός τόνισε, δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς, άρατε τον ζυγόν μου εφ υμάς και μάθετε απ’ εμού ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν έστιν. Εύχομαι να συλλάβουμε το θέλημα του Θεού και να το ακούμε με χαρά, ώστε μέσω αυτού το δέντρο της ζωής να ξεκινήσει να λειτουργεί στη ζωή μας και το εργοστάσιο της αφθαρσίας που ο Θεός έθεσε μέσα μας να ξεκινήσει να φέρνει καρπούς ζωής. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.
ΚΕΦ. Α΄ΣΤΙΧΟΙ 8 – 22
«8. Όθεν, αν και έχω εν Χριστώ πολλήν παρρησίαν να επιτάσσω εις σε το πρέπον,
9. όμως διά την αγάπην μάλλον σε παρακαλώ, τοιούτος ων ως Παύλος ο γέρων, τώρα δε και δέσμιος του Ιησού Χριστού,
10. σε παρακαλώ υπέρ του τέκνου μου, τον οποίον εγέννησα εν τοις δεσμοίς μου, υπέρ του Ονησίμου,
11. όστις ήτο ποτέ άχρηστος εις σε, τώρα δε εις σε και εις εμέ είναι χρήσιμος,
12. τον οποίον πέμπω οπίσω. Συ δε αυτόν, τουτέστι τα σπλάγχνα μου, δέχθητι·
13. τον οποίον εγώ ήθελον να κρατώ πλησίον μου, διά να με υπηρετή αντί σου εν τοις δεσμοίς του ευαγγελίου·
14. χωρίς όμως της γνώμης σου δεν ηθέλησα να κάμω ουδέν, διά να μη ήναι το αγαθόν σου ως κατ' ανάγκην, αλλ' εκουσίως.
15. Διότι ίσως διά τούτο εχωρίσθη προς ώραν, διά να απολάβης αυτόν διαπαντός,
16. ουχί πλέον ως δούλον, αλλ' υπέρ δούλον, αδελφόν αγαπητόν, μάλιστα εις εμέ, πόσω δε μάλλον εις σε και κατά σάρκα και εν Κυρίω.
17. Εάν λοιπόν έχης εμέ κοινωνόν, δέχθητι αυτόν ως εμέ.
18. Και εάν σε ηδίκησεν εις τι ή χρεωστή, λογαρίαζε τούτο εις εμέ·
19. εγώ ο Παύλος έγραψα με την χείρα μου, εγώ θέλω πληρώσει· διά να μη σοι λέγω ότι και σεαυτόν έτι μοι χρεωστείς.
20. Ναι, αδελφέ, είθε να λάβω εγώ ταύτην την χάριν παρά σου εν Κυρίω· ανάπαυσόν μου τα σπλάγχνα εν Κυρίω.
21. Πεποιθώς εις την υπακοήν σου έγραψα προς σε, εξεύρων ότι και πλειότερον αφ' ό,τι λέγω θέλεις κάμει».
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Όταν διάβασα αυτούς τους στίχους δάκρυσα διότι είδα έναν άνθρωπο και συγκεκριμένα τον Απόστολο Παύλο, πολύ ταπεινό, να μιλάει με μεγάλη αγάπη στον μαθητή του και καθόλου μα καθόλου με εξουσία ενώ είχε την εξουσία να επιβάλλει την θέλησή του, την επιθυμία του στον Φιλήμονα. Παρόλα όμως αυτά δεν χρησιμοποιεί καθόλου αυτή την εξουσία και με πνεύμα αγάπης προσπαθεί να γκρεμίσει ένα μεσότοιχο, το μεσότοιχο της έχθρας το οποίο είχε αναπτυχθεί μεταξύ δύο αδελφών πνευματικών. Αυτοί είναι ο Φιλήμονας και ο Ονήσιμος. Απ’ ότι αφήνει να εννοηθεί ο Ονήσιμος θα πρέπει να ήταν δούλος του Φιλήμονα. Όταν ο Φιλήμονας γνώρισε τον Παύλο, ο Παύλος θα ζήτησε τον Ονήσιμο από τον Φιλήμονα ώστε να τον υπηρετεί, να τον βοηθά στο πνευματικό του έργο. Αφού ο Ονήσιμος έμεινε κοντά στον Απόστολο Παύλο θα σπούδασε πολλά και τώρα ο Απόστολος Παύλος θέλει να τον στείλει πίσω στον Φιλήμονα, τον οποίον παρακαλεί να τον δεχτεί πλέον σαν αδελφό πνευματικό και ό,τι είναι αυτό που τους χωρίζει να το διαγράψουν και οι δύο. Κοιτάχτε πως τα φέρνει ο Θεός. Εκείνος που ήταν ένα τίποτα για τον Φιλήμονα πριν την αναγέννησή του, τώρα να καλείται να τον δεχτεί σαν αδελφό ώστε και αυτός ο Ονήσιμος να γίνει αργότερα αδελφός, σύμβουλος, βοηθός. Σε αυτές τις περιπτώσεις να είμεθα θετικοί διότι έτσι ο Θεός θα αυξάνει περισσότερο στη ζωή μας. Αν μέσα μας όμως δεν μπορούμε να συγχωρέσουμε και δεν μπορούμε να δεχτούμε τους πάντες στη ζωή μας ώστε να εργαζόμαστε έργο πνευματικό, αγαθό, να γνωρίζουμε ότι καμία σχέση δεν θα έχουμε με αυτόν τον Θεό. Μη γένοιτο.
ΚΕΦ. Α΄ΣΤΙΧΟΙ 22 – 23
«22. Ενταυτώ δε ετοίμαζέ μοι και κατάλυμα· επειδή ελπίζω ότι διά των προσευχών σας θέλω χαρισθή εις εσάς.
23. Ασπάζονταί σε Επαφράς ο συναιχμάλωτός μου εν Χριστώ Ιησού,
24. Μάρκος, Αρίσταρχος, Δημάς, Λουκάς, οι συνεργοί μου.
25. Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού είη μετά του πνεύματος υμών. Αμήν.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Όταν έχουμε αγάπη, ο Θεός και ο απεσταλμένος του χαρίζονται εις ημάς και ο λόγος διότι η αγάπη μας ως προς τον Θεό και τον απεσταλμένο του είναι Θεού αγάπη, ανυπόκριτη αγάπη και τούτο αποδεικνύεται διότι η υπακοή μας στο θέλημα του Θεού και στον απεσταλμένο αυτού υπερέχει κάθε άλλης επιδίωξης στη ζωή μας. Τα πάντα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα όταν γνωρίσουμε τον Θεό, αυτό είναι το κατάλυμα του Θεού και του απεσταλμένου του που θα πρέπει να χτίσουμε μέσα μας και γύρω μας. Με λίγα λόγια, η ακατάπαυστη δραστηριότητα, μας ενώνει για πάντα με τον Πατέρα Θεό και μας δημιουργεί κατάλυμα όπου Θεός και άνθρωπος συνδιαλέγεται αιώνια. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.
ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΩΜΑΣ