ΕΚΑΛΕΣΕ ΗΜΙΝ ΤΟΥ ΔOYΝΑΙ ΕΠΙΘΥΜΕΙΝ ΔΙΑΚΑΗΝ ΤΟΥ ΜΗ ΑΠΟΘΑΝΗΝ
Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην. Η δε
γη ήτο άμορφος και έρημος και σκότος επί προσώπου της αβύσσου. Και Πνεύμα Θεού
εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων.
Και είπεν ο Θεός, γενηθήτω φως και έγεινε φως και
είδεν ο Θεός το φως ότι ήτο καλόν και διεχώρισεν ο Θεός το φως από του σκότους
και εκάλεσεν ο Θεός το φως, ημέραν το δε σκότος εκάλεσε, νύκτα. Και έγεινεν
εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα πρώτη. Και είπεν ο Θεός, γενηθήτω στερέωμα
αναμέσον των υδάτων και ας διαχωρίζη ύδατα από υδάτων. Και εποίησεν ο Θεός το
στερέωμα και διεχώρισε τα ύδατα τα υποκάτωθεν του στερεώματος από των υδάτων των
επάνωθεν του στερεώματος. Και έγεινεν ούτω. Και εκάλεσεν ο Θεός το στερέωμα,
ουρανόν.
Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα δευτέρα.
Και είπεν ο Θεός, ας συναχθώσι τα ύδατα τα υποκάτω του
ουρανού εις τόπον ένα και ας φανή η ξηρά. Και έγεινεν ούτω. Και εκάλεσεν ο Θεός
την ξηράν, γην και το σύναγμα των υδάτων εκάλεσε θάλασσας και είδεν ο Θεός ότι
ήτο καλόν.
Και είπεν ο Θεός, ας βλαστήση η γη χλωρόν χόρτον,
χόρτον κάμνοντα σπόρον και δένδρον κάρπιμον κάμνον καρπόν κατά το είδος αυτού,
του οποίου το σπέρμα να ήναι εν αυτώ επί της γης. Και έγεινεν ούτω. Και
εβλάστησεν η γη χλωρόν χόρτον, χόρτον κάμνοντα σπόρον κατά το είδος αυτού και
δένδρον κάμνον καρπόν, του οποίου το σπέρμα είναι εν αυτώ κατά το είδος αυτού
και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν.
Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα τρίτη.
Και είπεν ο Θεός, ας γείνωσι φωστήρες εν τω στερεώματι
του ουρανού, δια να διαχωρίζωσι την ημέραν από της νυκτός και ας ήναι δια
σημεία και καιρούς και ημέρας και ενιαυτούς και ας ήναι δια φωστήρας εν τω
στερεώματι του ουρανού, δια να φέγγωσιν επί της γης. Και έγεινεν ούτω. Και
έκαμεν ο Θεός τους δυο φωστήρας τους μεγάλους, τον φωστήρα τον μέγαν δια να
εξουσιάζη επί της ημέρας και τον φωστήρα τον μικρότερον δια να εξουσιάζη επί
της νυκτός και τους αστέρας. Και έθεσεν αυτούς ο Θεός εν τω στερεώματι του
ουρανού, δια να φέγγωσιν επί της γης και να εξουσιάζωσιν επί της ημέρας και επί
της νυκτός και να διαχωρίζωσι το φως από του σκότους. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο
καλόν.
Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα τετάρτη.
Και είπεν ο Θεός, ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία
νηκτά έμψυχα και πετεινά πετόμενα επάνωθεν της γης κατά το στερέωμα του
ουρανού. Και εποίησεν ο Θεός τα κήτη τα μεγάλα και παν έμψυχον κινούμενον, τα
οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών και παν πετεινόν
πτερωτόν κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι ήτο καλόν. Και ευλόγησεν
αυτά ο Θεός, λέγων, αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε τα ύδατα εν ταις
θαλάσσαις και τα πετεινά ας πληθύνωνται επί της γης.
Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα πέμπτη.
Και είπεν ο Θεός, ας γεννήση η γη ζώα έμψυχα κατά το
είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών. Και έγεινεν
ούτω. Και έκαμεν ο Θεός τα ζώα της γης κατά το είδος αυτών και τα κτήνη κατά το
είδος αυτών και παν ερπετόν της γης κατά το είδος αυτού. Και είδεν ο Θεός ότι
ήτο καλόν.
Και είπεν ο Θεός, ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα
ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών και ας εξουσιάζη επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί
των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης της γης και επί
παντός ερπετού, έρποντος επί της γης.
Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού,
κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. Και ευλόγησεν
αυτούς ο Θεός και είπε προς αυτούς ο Θεός, αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε
την γην και κυριεύσατε αυτήν και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και
επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.
Και είπεν ο Θεός, ιδού, σας έδωκα πάντα χόρτον
κάμνοντα σπόρον, όστις είναι επί του προσώπου πάσης της γης και παν δένδρον, το
οποίον έχει εν εαυτώ καρπόν δένδρου κάμνοντος σπόρον, ταύτα θέλουσιν είσθαι εις
εσάς προς τροφήν και εις πάντα τα ζώα της γης και εις πάντα τα πετεινά του
ουρανού και εις παν ερπετόν έρπον επί της γης και έχον εν εαυτώ ψυχήν ζώσαν,
έδωκα πάντα χλωρόν χόρτον εις τροφήν. Και έγεινεν ούτω.
Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε και ιδού, ήσαν καλά
λίαν. Και έγεινεν εσπέρα και έγεινε πρωί, ημέρα έκτη.
Και συνετελέσθησαν ο ουρανός και η γη και πάσα η
στρατιά αυτών.
Και είχε συντετελεσμένα ο Θεός εν τη ημέρα τη εβδόμη
τα έργα αυτού, τα οποία έκαμε και ανεπαύθη την ημέραν την εβδόμην από πάντων
των έργων αυτού, τα οποία έκαμε. Και ευλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην
και ηγίασεν αυτήν διότι εν αυτή ανεπαύθη από πάντων των έργων αυτού, τα οποία
έκτισε και έκαμεν ο Θεός.
Άυτη είναι η γένεσις του ουρανού και της γης, ότε
εκτίσθησαν αυτά, καθ’ ήν ημέραν εποίησε Κύριος ο Θεός γην και ουρανόν.
Ο Θεός έκτισε τον τρισμέγιστο κόσμο που βλέπουμε ως
ένα μέσο επικοινωνίας και κοινωνίας μαζί του και ειδικότερα με τον άνθρωπο τον
οποίον δημιούργησε κατ΄ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Κατ’ εικόνα σημαίνει λογική,
εξέλιξη, δημιουργία και καθ΄ ομοίωση ότι του χάρισε ζωή, αφθαρσία, αθανασία.
Όμως συνέβη το εξής παράδοξο: ο άνθρωπος θέλησε την δημιουργία αποκλειστικά για
τον εαυτό του. Ο Απόστολος Παύλος δια Πνεύματος Αγίου φανερώνει ότι οι άνθρωποι
αγάπησαν την κτίση παρά τον κτίσαντα. Είναι τρομερό ο Πατέρας να δημιουργεί
έναν τεράστιο πνευματικό και υλικό πλούτο και εσύ άνθρωπε να μην θέλεις ούτε η
σκιά του να υπάρχει ή να επισκιάζει τη ζωή σου. Έτσι αποδεικνύεται σήμερα ότι η
υποκριτική και η αποστροφή του ανθρώπου έναντι του Θεού είναι σε όλους τους
τομείς έκδηλη.
Ερχόμεθα τώρα σε εμάς ώστε να δούμε το τι θα πρέπει να
ποιήσουμε ώστε αυτή η κατάσταση να σταματήσει. Η Φωνή Θεού αποφάσισε να
αγωνιστεί και να ανατρέψει με την δύναμη του Θεού αυτή την αρνητική κατάσταση,
ώστε να επιστρέψουμε όλοι εμείς μηδενός εξαιρουμένου στις αρχές του Θεού και
στα άγια δρώμενα αυτού και να δυνάμεθα κατόπιν να εισέλθουμε εις τον Άγιο χώρο
του Πατέρα Θεού, στην βασιλεία αυτού, στην χαμένη πατρίδα, στον κήπο της Εδέμ
για να βρούμε τις αρχές και τις προϋποθέσεις που έθεσε εξ αρχής ο Θεός για εμάς
και για όλο το ανθρώπινο γένος. Θα πρέπει απαραίτητα αν το θέλουμε αυτό να
έχουμε κοινωνία μαζί του. Ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι η συνεχής εντρυφή
μας στην καθημερινότητά μας με τα του Θεού, αυτό και μόνο αυτό συνεπάγεται
επιστροφή. Ο Κύριος τόνισε σήμερα δια Πνεύματος Αγίου και παρότρυνε τον κατά
Θεό κτισθέντα άνθρωπο τα εξής: ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού
και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή καθώς όστις
απολέση την ζωήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου μου αυτός θα βρει τον
Θεό, θα βρει τη ζωή. Η τρυφή τώρα του ανθρώπου με την ύλη σε
υπερβολική καθημερινή βάση και γενικότερα με την δημιουργία (κτίση) συνεπάγεται
φθορά, απώλεια ψυχής και σώματος. Για να εντοπίσουμε και να διορθώσουμε την
απολεσθείσα κατάσταση που υπάρχει και που όλοι μηδενός εξαιρουμένου γευόμεθα
σήμερα και ας υπάρχουν και κάποιοι που δεν εννοούν την κατάσταση αυτή, θα
πρέπει να κάνουμε πρώτα μια πνευματική ανασκόπηση ώστε να ίδωμεν τα γεγονότα
εκείνα που έλαβαν χώρα και εξεδίωξαν τον άνθρωπο και γενικότερα όλο το
ανθρώπινο γένος από το δένδρο της ζωής, από τον Θεό, από την αφθαρσία, από την
αγάπη και την σχέση εμπιστοσύνης που υπήρχε εξ αρχής μεταξύ Θεού και ανθρώπου.
Τελευταία θα δούμε τις ενέργειες εκείνες που έλαβαν χώρα και που έδιωξαν τον
άνθρωπο από τον Θεό, από τη ζωή, από την άφθαρτη ζωή, από την αθάνατη ζωή.
Ξεκινάμε την έρευνα: Το πρώτο στοιχείο που χάλασε την
σχέση του ανθρώπου με τον Θεό θα το βρούμε στα πρώτα κεφάλαια της Γένεσης.
Άλλωστε γι΄ αυτόν τον λόγο σήμερα ανατρέξαμε και επιλέξαμε την Γένεση ως σαν
σημείο αναφοράς εις ημάς δια την έρευνά μας, η οποία θα μας εξασφαλίσει την
επιστροφή μας στην χαμένη πατρίδα μας και την νέα κατά Θεό ανάκτησή μας από
πεσόντες σε αναγεννηθέντες κατά Θεό άνθρωποι. Πάμε στην Γένεση, εκεί αναφέρεται
η εξής εντολή του Πατρός η οποία παραβιάστηκε κατά κόρον ανά τους αιώνες από
όλους τους ανθρώπους. Αυτή είναι η εξής: και ενετείλατο Κύριος ο Θεός
τω Αδάμ λέγων, από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώση φαγί, από δε του
ξύλου του δένδρου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ’ αυτού ή δ’ αν
ημέρα φάγητε απ’ αυτού, θανάτω αποθανείσθε.
Σήμερα είδαμε και εννοήσαμε όλοι εμείς ότι το δένδρο
του γινώσκειν καλού και πονηρού δεν είναι τίποτα άλλο από την γνώση που
εξελίσσει τον άνθρωπο η οποία γνώση όταν γίνεται από τον άνθρωπο κακή χρήση,
χρήση συμφερόντων σε προσωπικό επίπεδο τότε αυτή η γνώση και ο τρόπος που
χρησιμοποιείται φέρνει την ουσιαστική απομάκρυνσή μας από τον ζώντα Θεό, στην
ουσία φέρνει τον θάνατο. Μπορεί όμως να πει κάποιος, αφού έπρεπε να γευτούν οι
πρωτόπλαστοι το δένδρο ώστε να ζήσουν την πτώση και κατόπιν να έλθει η
αναγέννηση. Συμφωνώ, όμως ο Θεός σίγουρα αναρωτιέμαι θα είχε πολλούς τρόπους να
αναγεννήσει, να σώσει, να εξελίξει τον άνθρωπο. Όμως ο άνθρωπος επέλεξε τον
δυσκολότερο τρόπο και λέω τον δυσκολότερο διότι όλοι βλέπουμε τα φοβερά
αρνητικά γεγονότα που έλαβαν χώρα ανά τους αιώνες. Αν δεν έτρωγαν τον καρπό
εκείνη την στιγμή, πιστεύω ότι θα σπούδαζαν την σοφία του Θεού μέσα από το
πνεύμα της ειρήνης με την πάροδο των αιώνων αφού η συμβουλή του Θεού θα ήτο
καθοριστική εις αυτούς. Ένα ρητό λέγει, ή ακούω και μαθαίνω ή παθαίνω και
μαθαίνω και δυστυχώς μέχρι σήμερα όλοι θέλουν να πάθουν για να μάθουν.
Ένας άλλος λόγος είναι ότι ο Θεός πάνω απ’ όλους τους
νόμους και όλες τις εντολές έθεσε έναν νόμο ο οποίος είναι ο εξής, να
αγαπήσεις άνθρωπε Κύριο και Θεό σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της
ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου καθώς και τον πλησίον
σου ως εαυτόν. Η αγάπη των ανθρώπων ως προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο δεν
εκδηλώνεται με ανυπακοή και δόλιο τρόπο όπως επέλεξαν οι πρωτόπλαστοι και μετέπειτα
όλες οι γενιές αλλά με την υπακοή. Ο Απόστολος Παύλος για τον νόμο της αγάπης
αναφέρει: Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε
μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και
εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν και εάν έχω πάσαν την πίστιν,
ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπη δε μη έχω, είμαι ουδέν. Και εάν πάντα τα
υπάρχοντά μου διανείμω και εάν παραδώσω το σώμα μου δια να καυθώ, αγάπην δε μη
έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, αγαθοποιεί, η αγάπη δεν φθονεί, η
αγάπη δεν αυθαδιάζει, δεν επαίρεται, δεν ασχημονεί, δεν ζητεί τα εαυτής, δεν
παροξύνεται, δεν διαλογίζεται το κακόν, δεν χαίρει εις την αδικίαν,
συγχαίρει δε εις την αλήθειαν. Πάντα ανέχεται, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα
υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει τα άλλα όμως, είτε προφητείαι είναι θέλουσι
καταργηθή, είτε γλώσσαι θέλουσι παύσει, είτε γνώσις θέλει καταργηθή.
Όταν λοιπόν το δένδρο φέρνει γνώση, φέρνει εξέλιξη,
φέρνει πνευματικό και υλικό πλούτο, φέρνει αναγέννηση και σοφία μέσα από
ανυπακοή ως προς το θέλημα του Θεού, τελευταία δε φέρνει και συμφέροντα
προσωπικά ή εγωιστικά κριτήρια και κίνητρα τότε όλα αυτά χρησιμοποιούνται από
έναν ή πολλούς ανθρώπους με τρόπο που γκρεμίζουν τον νόμο της αγάπης, αυτό πάει
να πει ότι η ζωή κατακρεουργείται. Σίγουρα στον κόσμο που ζούμε δεν δυνάμεθα να
αποφύγουμε τα σκάνδαλα όμως δυνάμεθα να τα αποσιωπήσουμε με τον νόμο του Θεού
που είναι η ανυπόκριτη αγάπη. Άρα η εξέλιξη, η αναγέννηση, η πρόοδος, η
επιστήμη που θα κατέχουμε με την πάροδο του χρόνου καθώς και η σοφία που θα
αποκτήσουμε, εάν δεν χρησιμοποιηθούν με το στοιχείο της αγάπης και το στοιχείο
της ευγενούς άμιλλας με τελευταία όλων την εν Χριστώ ηθική τότε καθιστά η γνώση
αυτή τον άνθρωπο ή τους ανθρώπους που την κυοφορούν επικίνδυνους στην κατάκτηση
της άφθαρτης ζωής. Αυτό πάλι εμείς δυνάμεθα να το ίδωμεν σήμερα διότι
βρισκόμεθα στην προνομιακή θέση ώστε να έχουμε ιστορία, παγκόσμια ιστορία
γεμάτη θετικά και αρνητικά γεγονότα, τα οποία έκαναν τον κατά Θεό άνθρωπο με
λογική Χριστού να οικοδομήσει εαυτόν. Εξάλλου η βασιλεία και η επιστροφή μας
στην χαμένη πατρίδα θα περάσει μέσα από πολλά στάδια γνώσης και πνευματικών
εμπειριών. Η γνώση αυτή η εγωιστική σήμερα αναπτύχθηκε τόσο πολύ στους
ανθρώπους που έθεσε μεγάλα κάστρα τα οποία χώρισαν τον άνθρωπο από τον Θεό και
τον άνθρωπο με τον συνάνθρωπο, τελευταία η γνώση αυτή χώρισε τους ανθρώπους σε
έθνη, σε διαφορετικές θρησκείες, σε κράτη κ.λ.π. καταφεύγοντας σήμερα δυστυχώς
οι πάντες σε κρίσεις και επικρίσεις, ώστε να μην θέλει ο ένας να ενωθεί με τον
άλλον είτε σε προσωπικό είτε σε γενικό επίπεδο. Μάλιστα αυτός ο χωρισμός
δημιούργησε τρομερούς πολέμους που έκαναν το ανθρώπινο γένος να υποφέρει υπέρ
κόρον. Αυτό λοιπόν το δένδρο που ο Θεός χάρισε στον άνθρωπο και που το οποίο
χρησιμοποιήθηκε λανθασμένα από αυτόν έφερε και κατέστησε τον θάνατο ως λύτρωση
του ανθρώπου ίνα μην δύναται ο άνθρωπος να βρίσκεται υπόδουλος της ημιμάθειας,
της άγνοιας, της αμαρτίας γενικότερα και τελευταία έναντι της ανεφάρμοστης
αγάπης που είναι ο μεγαλύτερος νόμος του Θεού, νόμος που αναπτύσσει την άφθαρτη
και αθάνατη ζωή. Τελευταία γκρέμισε ο θάνατος την ουσιαστική σχέση που είχε ο
άνθρωπος έναντι του Θεού και δεν είναι άλλη από την ουσιαστική σχέση της ζωής.
Σίγουρα ο Θεός προγνώριζε ότι το δένδρο αυτό θα δημιουργούσε αυτή την κατάσταση
και ο λόγος διότι ο άνθρωπος δεν είχε εμπειρία και γνώση του δένδρου που
παράγει καλό και κακό. Έπρεπε όμως ο εν αγνοία πρωτογενής άνθρωπος να
εκπαιδευτεί και αφού δεν θέλησε την αναγέννηση δια της συμβουλής του Θεού την
έλαβε κατόπιν δια της επεμβάσεως του πονηρού. Εδώ όμως είναι το παράδοξο ότι
μέχρι σήμερα ο υποτιθέμενος εξελιγμένος άνθρωπος παραμένει στην ίδια εκείνη
πρωτόγονη πνευματική κατάσταση των πρωτοπλάστων διότι εννοεί την εξέλιξη και
δεν εννοεί να αγαπά, εννοεί πώς να συγκεντρώσει τα χρήματα και δεν εννοεί πώς
να τα κάνει χρήση Χριστού, εννοεί την κακία και δεν εννοεί την ανεξικακία,
εννοεί την στενοχώρια και δεν εννοεί το να έχει εμπιστοσύνη στο θέλημα του
Θεού, εννοεί τον θυμό και δεν εννοεί την ειρήνη του χριστού, εννοεί τον εγωισμό
και δεν εννοεί την ταπείνωση, εννοεί τον διάβολο και δεν εννοεί τον Θεό. Εμείς
σήμερα καλώς ή κακώς βρισκόμεθα στην προνομιακή θέση να επιλέξουμε καλό ή κακό
μετά φυσικά και από την γνώση που ο Θεός εναπόθεσε μέσα μας δια Πνεύματος
Αγίου. Τι θα κάνουμε; Θα κλείσουμε τα μάτια; Θα κλείσουμε τα αυτιά; Θα κάνουμε
ότι δεν ήρθε ακόμη η ώρα; Θα πούμε ότι δεν είναι θέλημα Θεού ακόμα σε εμάς;
Μετά από τόσες παρεμβάσεις και τόσα καλέσματα του Θεού, μετά από τόσα
παραδείγματα, μετά από τόσα πνευματικά συγγράμματα και πνευματικές νουθεσίες θα
παραμείνουμε πρωτόγονοι στο να εκπληρώσουμε και να φέρουμε στη ζωή μας τις
ηθικές αξίες του Ευαγγελίου με τελευταία μαρτυρία την θεάρεστη ζωή και το
ουράνιο παράδειγμα που έφερε η παρουσία του Κυρίου στη ζωή μας; Ο Κύριος είναι
το παράδειγμα εκείνο που δύναται να θεωρείται σήμερα ως πρότυπο Υιού Θεού.
Είναι το πρωτότυπο, ο νέος άνθρωπος κατά Θεό κτισθέντα ο οποίος έκανε βεβαίαν
την κατά Θεό κλήσιν του και ευλογήθη υπέρ κόρον δίνοντας την δύναμη σε όσους το
αποφασίσουν να του ομοιάσουν. Ο καθένας θα πρέπει να το σκεφτεί καλά και κανείς
δεν χρειάζεται να τον πείσει ώστε να τον παροτρύνει στις αρχές του Ευαγγελίου
με δόλιο τρόπο και κανείς δεν μπορεί να επέμβει στην απόφαση που ο καθένας
επιλέγει στη ζωή του. Πάντως όσοι το αποφασίσουν θα λάμψουν ως πόλη κτισμένη
πάνω όρους όπου δεν θα δύναται να κρυφθεί. Πιστεύω ότι ήρθε η ώρα ώστε το
δένδρο αυτό να ενεργήσει κατά Θεό εις εμάς και να παράγει η γνώση αυτή του
δένδρου (Θεός) καρπούς αιώνιους και ευλογημένους υπό του Θεού στη ζωή ενός ή
πολλών ανθρώπων. Ο λόγος, διότι αναμένεται η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και
επιφανής δια του κατασκευασμένου, δια του προκατασκευασμένου και δια του
αναγεννημένου υπό του Παρακλήτου λαού του Θεού, ο οποίος κατά Θεό κτισθής
άνθρωπος θα φέρει στη ζωή του την αγάπη, θα φέρει την ενότητα, θα καταργήσει
την κρίση, τον δράκο όπως παρουσιάζεται στην Αποκάλυψη η οποία κρίση καταπονεί
εκατομμύρια ψυχές, με λίγα λόγια θα καταργήσει ο λαός αυτός τον διάβολο και την
διαβολή από τη ζωή του. Όταν λοιπόν μεταξύ των ανθρώπων το δένδρο αυτό
ενεργήσει κατά Θεό δια του λαού του Θεού θα φέρει ακόμη χαρά, χαρά Χριστού,
ανεκλάλητη χαρά, θα φέρει σοφία Χριστού, θα φέρει ταπείνωση, θα φέρει ζωή Θεού.
Πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός ώστε να φέρουμε στη ζωή μας την απόφαση του Χριστού
που εκπλήρωσε το θέλημα του ουρανίου Πατρός και άκουσε υπό του Πατρός το
εξής, ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός εις τον οποίον ευηρεστήθην.
Ο Απόστολος Πέτρος παροτρύνει να κάνουμε βεβαίαν την κλήσιν. Η απόφασή μας αυτή
όταν είναι βεβαία θα φέρει ακόμη και Χριστού πνευματική διάθεση ώστε η
επιστροφή μας και η αναγέννησή μας να είναι αισθητή και ουσιαστική κατά Θεό.
Όλα αυτά δεν θα γίνουν με χαπάκι που ο καθένας θα πιει. Χρειάζεται πρώτον, να
αποφασίσουμε ότι θα υπακούσουμε στον Λόγο του Θεού κατόπιν θα πρέπει να
εντρυφούμε καθημερινά στον Λόγο του Θεού ώστε να εκτελούμε τις εντολές αυτού.
Στην αρχή του αγώνα μας θα παθαίνουμε πτώση όμως δεν θα χάνουμε το θάρρος μας.
Αν επιμείνουμε να είμεθα σίγουροι ότι οι ποταμοί του Θεού, οι πηγές του
σωτηρίου καθώς και το δένδρο της ζωής θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους στη
ζωή μας με καρπούς, σημεία και χαρίσματα εις το εκατονταπλάσιο.
Το δεύτερο στοιχείο που έκανε τον άνθρωπο να φύγει και
να απομακρυνθεί από την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού είναι το δαιμόνιο της
φιλοδοξίας, το οποίο εναπόθεσε μέσα στους πρωτοπλάστους ο διάβολος και το οποίο
κρύβει κακία όταν επιδιώκεται εξουσία χωρίς την συγκατάθεση του Θεού. Έτσι
χρησιμοποιούνται αθέμιτοι και ανήθικοι τρόποι όπως είναι ο εγωισμός, η πονηρία,
η ζήλια και η κλεψιά τα οποία στοιχεία στρέφονται έναντι του Θεού και των
συνανθρώπων, χρησιμοποιώντας ο άνθρωπος αυτός εωσφορικά στοιχεία όπως πονηρία
εις βάρος του Θεού, όπως ότι ο Θεός δεν είναι καλός είναι εκμεταλλευτής. Ο
διάβολος λοιπόν με αυτούς τους τρόπους κατάφερε ώστε να κάνει την παρουσία του
μέσα στον κήπο του Θεού, μέσα στον κήπο της Εδέμ και ενήργησε δια του όφεως
ώστε να παίξει το δικό του παιχνίδι στην αναγέννηση του ανθρώπου και
συγκεκριμένα του ανθρωπίνου γένους. Αυτός ο διάβολος ενήργησε δια του όφεως, ο οποίος
όφις είχε την δυνατότητα και την ικανότητα να ομιλεί. Πώς όμως ενήργησε;
Πρώτον, μπήκε μέσα στον όφι κατόπιν πλησίασε ένα μέλος της βασιλείας την Εύα η
οποία είχε πλήρη επίγνωση των εντολών του Θεού. Έτσι έπεισε την Εύα να παραβεί
την μόνη εντολή που ήτο να μην γευθούν τους καρπούς του δένδρου που φέρνει την
γνώση. Ο τρόπος που χρησιμοποίησε ο διάβολος είναι ο εξής: τι σας είπε ο Θεός;
Μας είπε ο Θεός του απάντησε η Εύα να μην φάμε από το δένδρο της γνώσης του
καλού και του κακού διότι καθ’ ην ημέρα θα φάμε θα αποθάνουμε. Ο λόγος που το
είπε ο Θεός είναι διότι το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου δεν ήτο έτοιμο να
εννοήσει καλό και κακό. Αν όμως οι πρωτόπλαστοι υπάκουγαν στον Θεό και δεν
παρέβαιναν την εντολή τότε ο Θεός με την πάροδο του χρόνου θα αναγεννούσε τον
άνθρωπο με θετικό τρόπο όμως ο διάβολος παρενέβη και επιχείρησε βιαίως να κάνει
δικό του όργανο τον άνθρωπο. Αφού ο άνθρωπος έδωσε το δικαίωμα στον διάβολο όλα
χάθηκαν, ο λόγος διότι αυτό έφερε σοφία στον άνθρωπο όμως λόγω έλλειψης
αγιασμού δημιούργησε αρνητικές επιπτώσεις στους πρωτοπλάστους και δια της
τεκνογονίας και σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Άρα όταν θέλουμε εξουσία πριν
την ώρα μας τα αποτελέσματα είναι μηδαμινά και ομοιάζει το γεγονός αυτό σαν να
έχουμε εμείς ένα παιδί το οποίο δεν έχει γνώση, δεν έχει σοφία, δεν έχει
αίσθηση το πως δημιουργείται μια περιουσία και απαιτεί την διαχείριση της.
Σίγουρα θα πέσει σε εκτεταμένα λάθη, διότι θα έχει τον ενθουσιασμό όμως δεν θα
έχει την κατά Θεό επίγνωση ώστε να φρουρήσει την περιουσία που απαιτεί να λάβει
βιαίως. Κατόπιν αυτός ο διάβολος βρίσκοντας έδαφος από τον διάλογο με την Εύα
απάντησε: ξέρεις γιατί σας το είπε αυτό ο Θεός; Διότι ξέρει ότι αν θα φάτε θα
γίνετε και εσείς Θεοί και δεν θέλει να γίνετε Θεοί ώστε να είναι μόνος του
Θεός. Η Εύα πίστεψε τον διάβολο και μάλιστα σκέφτηκε ότι ο Θεός δεν είναι
καλός. Έτσι σκέφτηκε ότι αν φάω εγώ θα γίνω Θεός κατόπιν σαν Θεός που θα είμαι
θα έχω υποχείριό μου τον Αδάμ. Αυτό ήτο αρκετό ώστε να απλώσει την χείραν της
να κόψει τον καρπό και να τον φάγει. Όταν είδε ότι το μόνο που κέρδισε ήτο
ενοχές, φοβίες κ.λ.π. σκέφτηκε πάλι πονηρά. Τώρα που εξαπατήθηκα εγώ είπε, ο
Αδάμ είναι ανώτερος, πρέπει λοιπόν να τον ρίξω και αυτόν ώστε να μην είμαι μόνη
στην πτώση. Έτσι μετέδωσε το ψέμα αυτό του όφεως και στον Αδάμ ενώ το στοιχείο
που θα έπρεπε να φανερώσει στον Αδάμ ήτο, πρόσεχε, μην φας διότι εγώ έφαγα και
σήμερα δεν ζω καλά έχω τύψεις, νιώθω φόβο, νιώθω πόνο, νιώθω άσχημα. Όλοι μας
κληρονομήσαμε αυτό το στοιχείο της Εύας και θέλουμε όλοι σε ότι πέσαμε εμείς να
πέσουν και οι άλλοι. Το ότι παρέβηκαν την εντολή αυτό τους έκανε να
απομακρυνθούν από τον Θεό και να μην θέλουν ούτε καν να τον ακούσουν. Μάλιστα
όταν μια μέρα τους επισκέφτηκε ο Θεός στον κήπο της Εδέμ αυτοί κρύφτηκαν και ο
Θεός τους έψαχνε μέσα στον κήπο φωνάζοντας, Αδάμ, Αδάμ, που είσαι Αδάμ; Αυτός
μετά από λίγο απάντησε, είμαι εδώ κρυμμένος. Και γιατί άλλαξες συμπεριφορά του
είπε ο Θεός, γιατί εκρύφθης; Μήπως έφαγες από τον καρπό που σου είπα να μην
φάγεις; Αυτός απάντησε, δεν φταίω εγώ αλλά η γυναίκα που μου έδωσες. Αυτή τη
λύση που χρησιμοποίησε ο Αδάμ την χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα όλοι οι μη
αναγεννημένοι πρωτόγονοι πνευματικά άνθρωποι. Όλοι χρησιμοποιούν το κατηγορώ
εις βάρος των άλλων ώστε να δικαιολογήσουν τα δικά τους λάθη. Αν το ψάξουμε
καλά θα το δούμε μέσα σε όλους μας και αυτό το στοιχείο. Δια της τεκνογονίας
μεταλαμπαδεύτηκε και αυτό το κατηγορώ εις βάρος των άλλων μέχρι σήμερα. Ο
Χριστός όμως γνωρίζοντας την κατάσταση αυτή φανέρωσε το μην κρίνετε ίνα
μην κριθήτε, συ τις είσαι όστις κρίνεις αλλότριον οικέτην εις τον ίδιον αυτού
Κύριον ίστασαι ή πίπτεις, αναπολόγητος είσαι ω άνθρωπε διότι εις ό,τι
κρίνεις τον άλλον, σεαυτόν κατακρίνεις, καταδικάζεις. Καθώς έκβαλε
πρώτον την δοκόν ω άνθρωπε εκ του οφθαλμού σου και τότε θέλεις ιδεί καθαρώς δια
να εκβάλης το ξυλάριον το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου.
Αυτή λοιπόν η ενέργεια το να σκέφτεται ο ένας εις
βάρος του άλλου και να θέλει εξουσία χωρίς την αγάπη, χωρίς την ταπείνωση ήτο η
δεύτερη αιτία την οποία εμείς θα πρέπει να προσέξουμε. Την δεύτερη παράβαση θα
την ονομάσουμε ανεμπιστοσύνη στις εντολές του Θεού και όχι συζήτηση με τον
διάβολο. Η ανεμπιστοσύνη θα πολεμηθεί με το υπέρ όπλο που ο Θεός έθεσε εις
χείρας ημών και δεν είναι άλλο από την εφαρμογή η οποία μας καθιστά την
προσοχή. Η συζήτηση με τον διάβολο θα αποφευχθεί με το να εμμένουμε εις την
προσευχή και εις την μελέτη του Λόγου του Θεού. Με λίγα λόγια με την αφιέρωση
και την ενασχόληση που περιέχει η εντρυφή μας στην καθημερινότητά μας πάνω στο
θέλημα του Θεού. Τελευταίο στοιχείο με το οποίο θα πολεμηθεί ο διάβολος και το
πιο ουσιαστικότερο είναι η ταπεινοφροσύνη.
Ταπείνωση σημαίνει δεν είμαι τίποτα, δεν ξέρω τίποτα,
δεν έκανα τίποτα καθώς και αν ταύτα πάντα ποιήσετε αχρείοι δούλοι να
λέτε ότι είσθε. Στην ταπείνωση ανήκει και το να έχουμε επίγνωση το
ότι άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν καθώς ουδέ του
θέλοντος, ουδέ του τρέχοντος αλλά του ελεούντος Θεού. Άλλα στοιχεία που
συνοδεύουν τον ταπεινό είναι ότι δεν έχει εγωισμό, έτσι αποφεύγει και ας τον
κατηγορούν ή τον προσβάλλουν την αμαρτία. Μάλιστα έτσι ο άνθρωπος δι΄ αυτής της
ταπείνωσης δύναται να εργάζεται και μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων το αγαθό
αδιαφορώντας για τα κατηγορώ τα οποία του επωμίζουν οι συνάνθρωποί του. Ο
ταπεινός ακόμη προοδεύει χωρίς δυσκολία σε κάθε αρετή. Αποκτά εύκολα και
εξασκεί την ύψιστη των αρετών, την αγάπη. Εξαιτίας της αγάπης όχι μόνο τιμάται
και δοξάζεται από τον Θεό αλλά και από τους ανθρώπους. Είναι ακόμη ο ταπεινός ο
πιο ευτυχισμένος από τους ανθρώπους γιατί είναι ο πιο γαλήνιος και αναπαυμένος
δοξάζοντας συνέχεια και ευχαριστώντας για όλα όσα εκδηλώνονται στη ζωή του τον
Άγιο Θεό. Όλα αυτά τα στοιχεία και άλλα πολλά δεν υπάρχουν σε κανέναν άλλον
άνθρωπο ο οποίος δεν έχει την ταπεινοφροσύνη. Με τέτοια λοιπόν έξοχα και θεία
προσόντα στολίζεται ο ταπεινόφρονας.
Ας κάνουμε τώρα μια γρήγορη ανασκόπηση της μέχρι τώρα
ομιλίας. Είπαμε ότι το πρώτο στοιχείο είναι η ανεμπιστοσύνη στις εντολές του
Θεού. Θέλει ο Θεός μέσα από υπακοή να εφαρμόζονται οι εντολές του ώστε με την
σχετική αναγέννηση να επιτευχθεί το θεάρεστο αποτέλεσμα στη ζωή μας και όχι
μέσα από επιπόλαιες, βίαιες αποφάσεις και κινήσεις ας είναι και για το καλό,
διότι ο διάβολος έρχεται ως άγγελος φωτός. Το δεύτερο στοιχείο είναι να μην
κάνουμε διάλογο με τον διάβολο (διαβολή) διότι θέτει σε εμάς φιλοδοξίες και
δημιουργεί σε εμάς αθέμιτους τρόπους όπου δι’ αυτών και δια της νουθεσίας του
επιδιώκουμε σοφία, ζωή και δύναμις. Για να αποφευχθεί αυτό χρειάζεται
ενασχόληση στα του Θεού.
Πάμε τώρα στο τρίτο στοιχείο το οποίο χρησιμοποιήθη
υπό του διαβόλου και έκανε τον άνθρωπο να φύγει από τον Θεό, από την αγάπη, από
τη ζωή. Αυτό το τρίτο στοιχείο είναι η τιμωρία που δέχτηκε ο άνθρωπος υπό του
Θεού. Στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός έπρεπε να τιμωρεί τον άνθρωπο ώστε να μην
γίνει ανεξέλεγκτη η κατάσταση. Στην νέα όμως Οικονομία το έλεος του Θεού, η
αναγέννηση, η μετάνοια επαναφέρουν τον άνθρωπο σε κλάσματα δευτερολέπτου στην
πρότερη αγαθή σχέση του με τον Θεό. Αυτή η τιμωρία έχει ως εξής: Προς
δε την γυναίκα είπε, θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της
κυοφορίας σου, με λύπας θέλεις γεννά τέκνα και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι
η επιθυμία σου και αυτός θέλει σε εξουσιάζει. Προς δε τον Αδάμ είπεν, επειδή
υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου και έφαγες από του δένδρου, από του
οποίου προσέταξα, εις σε λέγων, μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να είναι η γη εξ
αιτίας σου. Με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής
σου και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σε και θέλεις τρώγει τον
χόρτον του αγρού. Εν τω ίδρωτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου,
εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης, επειδή γη είσαι και εις
γην θέλεις επιστρέψει. Και εκάλεσεν ο Αδάμ το όνομα της γυναικός αυτού Εύα
διότι αυτή ήτο μήτηρ πάντων των ζώντων. Και έκαμε Κύριος ο Θεός εις τον Αδάμ
και εις την γυναίκα αυτού χιτώνας δερματίνους και ενέδυσεν αυτούς.
Σε αυτούς τους στίχους μπαίνει η αυστηρή συνείδηση που
απέκτησε ο άνθρωπος μετά την πτώση. Αυτή κάνει τον άνθρωπο να έχει το πνεύμα
του να μην συγχωρεί τον εαυτό του. Πολλοί άνθρωποι το έχουν αυτό το στοιχείο
και είναι σίγουρο ότι πίσω από αυτό κρύβεται ο υπέρμετρος εγωισμός. Πολλοί
λένε, πως το έκανα αυτό εγώ, τι θα κάνω τώρα; Και πολλές φορές οι άνθρωποι
αυτοί για να μην ζητήσουν συγνώμη για το λάθος τους καταφεύγουν στην
δικαιολογία η οποία κρύβει ψέμα και ξέρετε το ένα ψέμα φέρνει το άλλο, το ένα
λάθος φέρνει το άλλο και ο άνθρωπος με όλα αυτά τα στοιχεία που λειτουργούν
μέσα του χάνει τον ενθουσιασμό του, χάνει την χαρά του γενικότερα χάνει τη ζωή.
Με λίγα λόγια χάνει τον Θεό. Αυτή είναι άλλη μια παγίδα. Ο Θεός πρέπει να το
εννοήσουμε άπαξ δια παντός δεν είναι τιμωρός είναι αγάπη. Ο ίδιος τόνισε, ου
γαρ ήλθον να κρίνω τον κόσμο αλλά να σώσω αυτόν. Έτσι αποφάσισε να
ενσαρκωθεί και να προβεί σε ενέργειες αγάπης δηλαδή έδωσε την ζωή του λύτρον αντί
πολλών, ώστε οι νέοι μαθητές σήμερα να καταδιώκονται από την αγάπη, από το μέγα
έλεος, από την σοφία του με αποτέλεσμα ο κάθε άνθρωπος δια του Χριστού να
ελευθερώνεται από τα δεινά της εωσφορικής αμαρτίας.
Το τέταρτο στοιχείο που εξεδίωξε τον άνθρωπο από τη
ζωή είναι και αυτό άλλη μια παγίδα και έρχεται κατά παραχώρηση Θεού, έτσι και
αυτό θα πρέπει να το προσέξουμε. Στην τέταρτη παράβαση πέφτουν οι άνθρωποι
αυτοί που κυοφορούν στη ζωή τους τις τρεις προηγούμενες που είναι: πρώτον, η
ανεμπιστοσύνη και ανυπακοή στις εντολές του Θεού. Δεύτερον, όχι συζήτηση με τον
διάβολο η οποία δημιουργεί την φιλοδοξία με αθέμιτα μέσα, πονηρία. Τρίτον, ο
αυστηρός έλεγχος που δημιουργείται από την παράβαση. Έτσι ο Θεός όταν βλέπει σε
έναν άνθρωπο τα στοιχεία αυτά παραχωρεί και παροτρύνει τον άνθρωπο αυτόν ώστε
να πέσει σε αυτή την τέταρτη παγίδα, ώστε ένας τέτοιος άνθρωπος που κυοφορεί
μέσα του τα ανωτέρω να μην βρει ζωή διότι αν την βρει θα την χρησιμοποιήσει εις
βάρος του Θεού πρώτον και δεύτερον εις βάρος των συνανθρώπων του. Αυτή η παγίδα
είναι: Και είπε Κύριος ο Θεός, Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών, εις
το γινώσκειν το καλόν και το πονηρόν και τώρα μήπως μέσα από την γνώση αυτή
εκτίνει την χείρα αυτού και λάβη και από του ξύλου της ζωής και φάγη και ζήση
αιωνίως. Ο Θεός αναρωτήθηκε τι θα πρέπει να γίνει, τι θα πρέπει να
κάνει σαν Θεός, αμέσως η απόφαση ελήφθη, πάρθηκε και έχει ως εξής, Όθεν
Κύριος ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου της Εδέμ, δια να εργάζηται
την γην εκ της οποίας ελήφθη. Και εξεδίωξε τον Αδάμ κατά ανατολάς του
παραδείσου της Εδέμ.
Τι κρύβει αυτή η παγίδα; Κρύβει ότι ο άνθρωπος έστρεψε
την προσοχή του στο χώμα, πήρε το βλέμμα του από τον Θεό και το έστρεψε στη γη.
Είναι σαν να θέλουμε εμείς να ξεγελάσουμε ένα παιδάκι και του καθιστούμε αφού
είμεθα ανώτεροι, εξυπνότεροι την προσοχή σε κάτι άλλο που ξέρουμε ότι με αυτό
θα πέσει στην παγίδα μας π.χ. ένα παιχνίδι, ώστε να ξεχάσει σιγά σιγά αυτό που
απαιτεί. Αυτό το παιχνίδι που έφερε ο Θεός στον άνθρωπο είναι το χώμα που
παράγει την ύλη και η φώτιση που του έδωσε ώστε να διαμορφώνει και να
κατασκευάζει αυτή, θεωρώντας την ύλη ως στοιχείο που να νομίζει ο άνθρωπος ότι
χωρίς αυτή δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Έτσι οι άνθρωποι ξεκίνησαν να
φτιάχνουν εργαλεία, να καλλιεργούν, να μεριμνούν. Ο λόγος που το παραχώρησε
αυτό ο Θεός είναι ώστε οι άνθρωποι να μην ασχοληθούν με τον εαυτό τους και
βρουν έτσι τα μέσα που τους εναπόθεσε ο Θεός ώστε να βρουν τον τρόπο και τις
δυνάμεις να γίνουν Θεοί, διότι ο άνθρωπος είναι κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση
και ζωή δικαιούται να έχει αν έχει τα στοιχεία του Θεού μέσα του και όχι του
πονηρού. Έτσι λοιπόν η μέριμνα αυτή τον οδηγεί σήμερα τον άνθρωπο με τα
στοιχεία που προαναφέραμε μακριά από τον Θεό ώστε να μην βρει τη ζωή. Με τα
χρόνια η ενασχόληση της γης έφυγε και ήρθε η εξέλιξη η οποία ανέπτυξε την ύλη
στη ζωή μας. Όλοι σήμερα σκέφτονται αυτή και τον πονηρό τρόπο να την αποκτήσουν
και να την αυξήσουν. Το στοιχείο αυτό βγάζει τον άνθρωπο έξω από την μέριμνα
στο να κάνει το θέλημα του Θεού το οποίο έρχεται μέσα από την αφιέρωση, την
ολιγάρκεια στα υλικά αγαθά και την μέριμνα στην πνευματική επιστήμη, η οποία
υπάρχει και ζωοποιείται κατά Θεό. Ο Κύριος όμως σήμερα μας τονίζει, εμβλέψατε
εις τα πετεινά του ουρανού, ότι δεν σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν και ο Πατήρ ο
ουράνιος τρέφει αυτά πόσο μάλλον εσάς, καθώς η ζωή δεν
συνίσταται εκ των υπαρχόντων. Έτσι σήμερα μας αποκαλύπτει το σχέδιο
σωτηρίας και μας παροτρύνει μετά από εκατομμύρια χρόνια στην μέριμνα κατά Θεό
και όχι στην μέριμνα κατά της ύλης. Αφού ο Θεός αποφάσισε να μας αποκαλύψει τις
τότε προθέσεις του και τις σημερινές ας μην γίνουμε όπως οι πρώτοι άνθρωποι οι
οποίοι πρόδωσαν την αγαθότητά του και την μεγάλη αγάπη του. Η παγίδα σε αυτή
την περίπτωση δημιουργείται στην αξία του χρόνου τον οποίον χάνουμε, ο οποίος
χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί και έτσι φτάνουμε δια της μέριμνας στην φθορά, η
οποία επιφέρει τον ακαριαίο ανεπιστρεπτί θάνατο ψυχής και σώματος εις ημάς.
Λίγο προσοχή χρειάζεται στα τρία προηγούμενα ώστε να μην πέσουμε στην τέταρτη
παγίδα. Ο Κύριος τόνισε ακόμη προς αποφυγή αυτής τα εξής: όστις απολέση
την ζωήν αυτού ένεκεν εμού και του ευαγγελίου αυτός θα την βρει. Καθώς
μας ανοίγει νέο δρόμο και μας δίνει νέα εντολή, αιτείτε τα της
βασιλείας και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Με τις εντολές αυτές
αν γίνουν κατανοητές εις ημάς και εισέλθουμε στην υπακοή του Θεού ανοίγει ο
Θεός εις ημάς την διάνοια και μας χαρίζει νέα οδό επιστροφής.
Για την παγίδα του χρόνου θέλω να πω κάτι που μου
συνέβηκε πρόσφατα. Πριν λίγες ημέρες ο διάβολος μου έστησε μια παγίδα. Κάποιος ήθελε,
έτσι μας είπε, να κάνει στο έργο αυτό μια δωρεά υλική όμως αυτό απεδείχθη ψέμα,
παγίδα. Η παγίδα έγκειται στο ότι εγώ σκεφτόμουν μια βδομάδα, όσο κράτησε η
συνομιλία μαζί του, πώς θα χρησιμοποιήσω τα χρήματα. Αυτό με οδήγησε στο να
σκέφτομαι ότι με τα χρήματα αυτά θα γίνει το έργο αυτό πιο ισχυρό, πιο μεγάλο
όμως την πάτησα, με κορόιδεψε ο διάβολος. Αν είναι δυνατόν το έργο αυτό να
χρειάζεται χρήματα, εκείνο που χρειάζεται είναι μυαλό Θεού, αναγέννηση Χριστού
να έχουν τα μέλη του. Αμέσως κατάλαβα ότι χάνω χρόνο με όλες αυτές τις σκέψεις
και αλήθεια να ήταν εγώ πρέπει τον χρόνο μου να τον αξιοποιώ στο θέλημα του
Θεού. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να χάσω εκτός από τον χρόνο μου και την ειρήνη
μου. Κατόπιν όλες αυτές οι σκέψεις με έβγαλαν και από το αγιαστήριο, από την
προσευχή και απομακρύνθηκα από τον Θεό ενώ νόμιζα ότι εργάζομαι για τον Θεό.
Αυτό όμως με νουθέτησε το εξής: Όταν πηγαίνετε εις μίαν κώμην μην
είπετε το χαίρειν. Δηλαδή τίποτε δεν πρέπει να μας συγκινήσει τόσο
ώστε να φύγουμε από το αγιαστήριο, από την προσοχή, από την μελέτη, από τον
στόχο που είναι ότι ο Θεός έδωκε ημίν διακαήν ποθείν του μη αποθανήν.
Καταλάβαμε ότι δεν χρειαζόμαστε τίποτε που θα εξασφαλίσει τη ζωή εις εμάς και
θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα και πιο ισχυροί παρά μόνο ο Θεός και από τον
οίκον του μάθαμε ότι δεν θα ξαναβγούμε για κανέναν και για τίποτα. Όταν
τελείωσε για μένα το γεγονός αυτό της δωρεάς αυτού του ανθρώπου (που ήτο ψέμα)
θυμήθηκα κάτι που έλεγε ο Πνευματικός μου Πατέρας. Κάποτε ήταν ένας φτωχός που
κάθε μέρα έπαιζε την λύρα και είχε πολλά παιδιά. Όλα τα παιδιά του και η
γυναίκα του μαζεύονταν δίπλα του και όλοι ήταν χαρούμενοι διότι έπαιζε ο
πατέρας την λύρα και όλοι τραγουδούσαν και χόρευαν. Απέναντι ήτο ένας πλούσιος,
αυτός ήτο συνέχεια σκεφτικός και καμία χαρά δεν έβγαινε από το σπίτι του. Ένα
βράδυ του λέει η γυναίκα του, κοίταξε αυτοί φράγκο δεν έχουν και κάθε μέρα μέσα
στην τρελή χαρά είναι, εμείς με τόσα χρήματα μέσα στην κατήφεια είμεθα. Τότε
αυτός της είπε, περίμενε και θα δεις. Παίρνει ο πλούσιος κάποια χρήματα,
αξιόλογο πόσο και πηγαίνει στην πόρτα του φτωχού χτυπάει και του ανοίγει ο
φτωχός πατέρας και ο πλούσιος του λέει, εγώ και η γυναίκα μου αποφασίσαμε να
σου δωρίσουμε αυτά τα χρήματα. Ο φτωχός πατέρας τα δέχτηκε και τον ευχαρίστησε.
Την άλλη ημέρα ούτε η λύρα έπαιξε, ούτε τα γέλια ακούστηκαν, ούτε τα τραγούδια,
ούτε οι χαρές. Το μόνο που ακούστηκε ήταν μία φασαρία. Ο ένας έλεγε, θέλω να
φτιάξουμε ένα σπίτι, τα παιδιά έλεγαν εγώ θέλω εκείνο το παιχνίδι, η γυναίκα
εγώ θέλω το άλλο κ.λ.π. Η φασαρία κράτησε όλη μέρα και όλη νύχτα. Το πρωί ο
πατέρας κατάλαβε ότι έφυγε η ζωή, έφυγε η χαρά, έφυγε η ενότητα, έφυγαν όλα. Τι
κάνει. Αμέσως παίρνει τα χρήματα και τα πηγαίνει στον πλούσιο και του λέει, σε
ευχαριστώ αλλά τα χρήματα έφεραν γκρίνια στο φτωχικό μου γι’ αυτό δεν τα θέλω,
σου τα επιστρέφω.
Αφού λοιπόν το ζήσαμε και αυτό αποφασίσαμε ότι και όλο
τον κόσμο με όλα τα πλούτη του να μας χαρίσουν αφού αυτό θα μας βγάλει από το
θέλημα του Θεού, από τον στόχο μας που είναι εκάλεσε ημίν ποθείν διακαήν του μη
αποθανήν, να μην πάρουμε ούτε τον κόσμο, ούτε τα πλούτη του. Μα θα μου πει
κάποιος, δεν χρειάζονται και χρήματα για να γίνει το έργο της αναγέννησης του
ανθρωπίνου γένους; Σίγουρα χρειάζονται, όμως τόσα χρόνια εγώ είδα από τον
εαυτόν μου ότι με φτωχικά μέσα κατάφερα πολλά, έτσι λοιπόν θα συνεχίσω και
πιστεύω ότι ο Θεός θα στείλει ανθρώπους που και αυτοί με φτωχικά μέσα ή από το
υστέρημά τους ή το περίσσευμά τους θα βοηθήσουν το έργο αυτό και γενικότερα τον
πεσόντα άνθρωπο. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.
Πάμε τώρα στην πέμπτη παγίδα. Αυτή είναι η οικογένεια
που δημιούργησαν οι πρωτόπλαστοι χωρίς τη νουθεσία του Θεού. Όλοι ξέρουμε τι
συνέβη με τα παιδιά των πρωτοπλάστων και με τα έθνη που δημιούργησαν. Άρα η
οικογένεια που θα δημιουργήσουμε αν δεν είναι κατά Θεό και δεν νομοθετούνται τα
μέλη της κατά Θεό, τότε ο ένας στρέφεται ενάντια του άλλου και καταλήγουν ο
ένας να ζει εις βάρος του άλλου σε σημείο να φτάνουν να είναι μέσα στην
οικογένεια δυο ή περισσότερα μέλη συστεγασμένοι εχθροί έχοντας φυσικά οι πάντες
μορφή ευσεβείας ώστε να μην γίνονται αντιληπτοί. Στην νέα Οικονομία πολλοί στο
κάλεσμα του Χριστού χρησιμοποίησαν διάφορα οικογενειακά θέματα τα οποία τους
οδήγησαν μακριά από τον Θεό. Εδώ καθιστούμε την προσοχή στην μη αναγεννημένη
οικογένεια ώστε να φροντίσουν τα μέλη της να αναγεννηθούν και να γίνουν κατά
Θεό. Διαφορετικά η οικογένεια με τις απαιτήσεις των παθών που έχει χάνει τον
προσανατολισμό της κατά Θεό και προσανατολίζεται κάτω από τις αρχές του πονηρού
διαβόλου. Εδώ χρειάζεται η ευθυνοκεντρικότητα των μελών έναντι του Θεού και των
εντολών αυτού και όχι η ανευθυνότητα αυτών των μελών έναντι του θελήματος του
Θεού.
Τελευταία παγίδα που έθεσε ο Θεός στον άνθρωπο για να
προστατέψει τη ζωή από τον πεσόντα άνθρωπο είναι η εξής: έθεσε ως σοφός
αρχιτέκτονας αυτής της δημιουργίας που εκδηλώνεται παντού ζωή, την ρομφαίαν την
περιστρεφομένην και τον άγγελο Σατάν ώστε να φυλούν το δένδρο της ζωής και να
μην μπορεί ουδείς με αθέμιτα, πονηρά, εγωιστικά, φιλόδοξα μέσα να αποκτήσει
αυτή τη ζωή. Στην Γένεση αναφέρεται: Κύριος ο Θεός έθεσε τα Χερουβείμ
και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, δια να φυλάττωσι την οδόν
του ξύλου της ζωής. Η φλογίνη ρομφαία αποτελείται από τα στοιχεία του
εγωισμού και από το επτακέφαλο θηρίο. Τα Χερουβείμ παροτρύνουν τον άνθρωπο να
δώσει βάση στην δοξασία του Θεού με το ψαλτικό σύστημα και στους τύπους
κάνοντάς τον να συμβιβάζεται με ότι του σερβίρουν οι άλλοι και να ακολουθεί εις
όλη του τη ζωή θρησκευτικούς τύπους και εντάλματα ανθρώπων χωρίς ο ίδιος να
έχει ερευνήσει αν είναι σωστό αυτό που κάνει, με φυσική συνέπεια να αποφεύγει
να ανακαλύψει ο άνθρωπος αυτός που συμβιβάζεται τα μυστήρια της βασιλείας του
Θεού. Ο άγγελος Σατάν είναι η φθορά, η οποία για να φύγει χρειάζεται αφιέρωση
και αδιάλειπτη προσευχή με θέμα την επανένταξή μας στη ζωή, ώστε δια της
αφιέρωσης η ζώσα φωνή του ζώντος Θεού να ζωοποιήσει όλο μας το είναι. Η
αφιέρωση χρειάζεται για να μάθει ο καθένας πως πρέπει να σκέφτεται ώστε να
διέπεται από τον τρόπο σκέψης του Θεού. Μόνο όταν μάθουμε να σκεφτόμαστε όπως ο
Θεός και δημιουργούμε ή πράττουμε όπως ο Θεός να είμεθα σίγουροι ότι ο δρόμος
της ζωής θα ανοίξει.
Έπειτα απ’ όλα αυτά όλοι γνωρίζουμε ότι το ανθρώπινο
γένος έχασε τον Θεό, έχασε τη ζωή, όμως με την πάροδο των αιώνων έγινε μέγα
θαύμα και κάλεσμα. Πριν δυο χιλιάδες περίπου χρόνια άναψε ο Πατέρας Θεός το
πράσινο φως με την παρουσία του Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού του ζώντος
ώστε δια της ενσαρκώσεως του Θεού στον Χριστό να επαναφέρει τον πεσόντα
άνθρωπο. Τι έκανε αυτός ο Χριστός. Πρώτον, κάλεσε τον άνθρωπο λέγοντάς του
το μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών. Ο Ησαΐας το
ερμηνεύει ως εξής: έλθετε πάντες απορρίψατε το κακό, κάνετε ευθείας τας
οδούς σας και στο τέλος συνδιαλαγήτε μετά του Θεού. Δεύτερον, έθεσε
όρο το ακολούθει μοι. Ακολούθει μοι σημαίνει δεν πάω ούτε δεξιά, ούτε αριστερά,
ούτε εμπρός αλλά πίσω ακριβώς από τον δάσκαλο Χριστό ώστε να μαθητεύσω τα
σωτήρια μέσα και τον τρόπο που θα μου εξασφαλίσουν την επιστροφή μου στην
χαμένη πατρίδα. Τα μέσα αυτά είναι η αγάπη, η σοφία, η ταπείνωση, η ζώσα πίστη
στη ζωή και τελευταία ο τρόπος επιστροφής στον οίκο του Θεού. Πολλοί φτιάχνουν
Θεό στα μέτρα τους και με αυτό το τρόπο χαράζουν άλλη οδό και ενώ επικαλούνται
τον Θεό τα αποτελέσματα είναι μηδαμινά, αρνητικά γι’ αυτούς τους ανθρώπους.
Χρειάζεται προσοχή! Όταν λέμε ακολουθούμε εννοούμε ακριβώς τα δικά του βήματα.
Αυτά είναι μελέτη, προσοχή, εξάπλωση, προσευχή, θυσία, προσφορά, μαθήτευση και
αναγέννηση.
Κάποτε έκανα μία προσευχή σε έναν αδερφό και ο Κύριος
είπε σε αυτόν τον αδερφό που είχε ένα πρόβλημα: εγώ έθεσα ενώπιόν σας με το
κάλεσμα που λάβατε το δένδρο της ζωής ώστε να το αναπτύξετε. Πολλοί όμως το
περιφρόνησαν και το εγκατέλειψαν με την πάροδο του χρόνου θέτοντας ως σαν
δικαιολογία ένα σωρό προφάσεις και εξωγραφικές ασχολίες. Όταν θα χρειαστείτε
ζωή τότε θα το θυμηθείτε το δένδρο όμως αυτό θα έχει μαραθεί.
Εντολή του Κυρίου είναι ότι όσοι καλέστηκαν να
αναπτύξουν το δένδρο αυτό να μην φύγουν από το αγιαστήριο μέχρι να το πει ο
Χριστός και όχι εμείς με την πνευματική μας τεμπελιά και την ενασχόλησή μας σε
άλλους τομείς.
Το τρίτο που φανέρωσε ερχόμενος εις τον κόσμο και που
ζήτησε είναι να αγαπήσουμε τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Η δικαιολογία και η
αδιαφορία θα μας οδηγήσουν έξω από τον οίκο του Θεού. Εδώ θα θέσουμε έναν νόμο
που έχει ως εξής: η πρόοδός μας στα του Θεού και η πρόοδος του αδερφού μας θα
μας εξασφαλίσει την αγάπη η οποία είναι το όχημα, το μέσο για την δική μας
σωτηρία καθώς οι πάντες υποχρεούμεθα να αγωνιζόμαστε ώστε να καταργήσουμε με
τον αγώνα μας όλα τα φθοροποιά στοιχεία που θα οδηγήσουν εμάς και τον
συνάνθρωπο αδερφό στη ζωή. Ο Θεός με λίγα λόγια απαιτεί αγάπη, όπου δει αγάπη
τρέχει και ευλογεί τον άνθρωπο που την εκδηλώνει. Η αγάπη γκρεμίζει την
αδιαφορία ως προς τον συνάνθρωπο με την δικαιολογία του Κάιν η οποία υπάρχει μέχρι
σήμερα και που όλοι εκδηλώνουν δυστυχώς, οι πάντες λένε, τι φύλακας του αδελφού
μου είμαι εγώ. Ο Θεός αυτό το απαιτεί ώστε όλοι να είμεθα φύλακες του αδελφού
μας. Ο Θεός απαιτεί ακόμη ταπείνωση, αυτή καταργεί τον εγωισμό. Ο ίδιος τα
κατηγορώ τα αντιμετώπιζε ως εξής: λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει
απειλούμενος ουκ ηπείλει. Ο Θεός απαιτεί αναγέννηση η οποία έρχεται
δια της εξάπλωσης του Λόγου του Θεού (ο κάθε άνθρωπος είναι ένα βιβλίο και
έχεις να μάθεις πολλά), καθώς η αναγέννηση ολοκληρώνεται και δια της μελέτης
και εφαρμογής αυτού του Λόγου. Ο Θεός απαιτεί το πορευθέντες, αυτό σου
εξασφαλίζει σωτηρία και σου διαμορφώνει χαρακτήρα κατά Θεό κτισθέντα. Ο Θεός
απαιτεί ζώσα πίστη, αυτή έρχεται με την αφιέρωση στον Λόγο του Θεού και την
αδιάλειπτη προσευχή κ.λ.π. Όλοι μελετώντας τον Λόγο του Θεού δυνάμεθα να
εννοήσουμε τα σωτήρια μέσα που θα μας επαναφέρουν στη ζωή, στον Θεό. Όσοι
καταλαβαίνουν τι εννοώ θα πέσουν με τα μούτρα στον αγώνα του καθαρισμού και του
αγιασμού, όσοι δεν εννοούν θα αδιαφορήσουν. Ο καθένας έχει την ευθύνη για τις
πνευματικές του υποχρεώσεις έναντι του εαυτού του, έναντι του συνανθρώπου του,
έναντι του Θεού, εμείς δεν θα διορθώσουμε και δεν θα απαιτήσουμε ούτε με αγαθά
αλλά ούτε και με δόλια μέσα την αφιέρωση του συνανθρώπου μας. Ακόμη δεν θα
κατακρίνουμε κανέναν και τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος έχει οδηγό αν θέλει την
ευθύνη, η οποία έρχεται δια της μελέτης, δια της προσευχής και δια της
απόφασης. Εύχομαι σε όλους καλή πνευματική χρονιά, καλόν αγώνα, ουσιαστική
επίγνωση, κατανόηση των εντολών του Θεού και τελευταία εφαρμογή των εντολών του
Θεού. Οι εντολές του Θεού βαριές δεν είναι, στην αρχή φαίνεται δύσκολο αλλά
μετά παίρνεις χαρά και κερδίζεις έδαφος. Να μην απελπιζόμαστε! Η απελπισία
είναι το μεγαλύτερο σύστημα του εγωισμού. Να αφιερωθούμε όλοι στην πνευματική
εργασία και να εισέλθουμε στο αγιαστήριο όπου εκεί θα συναντήσουμε την
αδιάλειπτη προσευχή. Το πρώτο διώχνει την πνευματική πλήξη και το δεύτερο την
θλίψη που προκαλεί ο κόσμος. Γένοιτο, Γένοιτο Αμήν.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΤΑ
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΠΤΑ
1) Ανυπακοή στον Λόγο του Θεού και
στις εντολές αυτού του Θεού.
2) Φιλοδοξία πνευματική ή υλική με
αθέμιτα μέσα όπως πονηρίες, εγωισμοί, συμφέροντα, κρίσεις και επικρίσεις,
ψέματα κ.λ.π.
3) Αυστηρή
συνείδηση ακατάπαυστα ελεγχόμενη.
4) Παρότρυνση στο να επιδιώκουμε ευλογία μόνο
μέσα από την ύλη στη ζωή μας. Η παγίδα βρίσκεται στον χρόνο ο οποίος φεύγει
ανεπιστρεπτί. Προσοχή στον χρόνο που διαθέτουμε για την συλλογή της ύλης
(χρήματα κ.λ.π.), να ρυθμίσουμε έτσι τη ζωή μας ώστε να βρούμε χρόνο για την
δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου, αυτό θα ωφελήσει.
5) Δημιουργία οικογένειας με κοσμικά κίνητρα όπως
εγωισμός, ζήλιες, πονηρίες κ.λ.π.
6) Χερουβείμ, οδηγούν τον άνθρωπο ώστε να δώσει
βάση στους τύπους και στο ψαλτικό σύστημα ώστε οι άνθρωποι να έχουν φόβο Θεού
αλλά να μην εννοούν το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Φλογίνη ρομφαία = ζήλια,
ψέμα, εγωισμός, κρίση, πονηρία, φόβος, θυμός, στενοχώρια, υλοφροσύνη, άγνοια
του Λόγου του Θεού, επιδεικτικότητα, περιαυτολογία, έπαινος περιβάλλοντος,
ευθιξία, παράπονο. Αυτά και άλλα πολλά κυοφορούν οι κοινωνίες των ανθρώπων και
αν δεν προσέξουμε στο τι αναπτύσσεται μέσα μας αυτό θα αποβεί μοιραίο όπως και
έχει αποδειχθεί μέχρι σήμερα, διότι ο θάνατος επικράτησε παντού δια των ανωτέρω
στοιχείων στη ζωή των ανθρώπων.
7) Άγγελος, φύλακας της ζωής που έθεσε ο Θεός
ώστε ο πεσών άνθρωπος να μην μπορεί να την βρει. Είναι αυτός που ενεργεί σήμερα
στο να παραπλανεί τον άνθρωπο και να διακατέχεται ο άνθρωπος από το πιστεύω της
φθοράς, του γήρατος, του θανάτου και τα κατάφερε τέλεια αυτός ο άγγελος. Όλος ο
πλανήτης είναι βυθισμένος στο ψέμα, στην πίστη του θανάτου.
ΤΑ
ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΥΝ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΤΑ
1) Υπακοή στον Λόγο του Θεού.
2) α) Φιλοδοξία στο να πετύχουμε το κατ’ εικόνα
και καθ’ ομοίωση μέσα από τον νόμο του Θεού, την αγάπη ως προς τον Θεό και τον
συνάνθρωπο, β) μέσα από την σοφία του Θεού, γ) μέσα από την ταπείνωση με τα
στοιχεία που την διέπουν, δεν είμαι τίποτα, δεν έκανα τίποτα, δεν ξέρω τίποτα
καθώς και αν ταύτα πάντα ποιήσετε να λέτε ότι αχρείοι δούλοι είσθε διότι τα
διατεταχθέντα εις εσάς πράξατε.
3) Συνείδηση ελέους. Πόσες φορές αν αμαρτήσει ο
αδελφός μου να τον συγχωρήσω είπε ο Πέτρος στον Κύριο, επτά, και ο Κύριος του
απάντησε εβδομηκοντάκις επτά. Το έλεος αυτό του Θεού θα το στρέφουμε και ως
προς τον εαυτόν μας αλλά και ως προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό.
4) Παρότρυνση στο να επιδιώκουμε ευλογία στην ύλη
κάνοντας το θέλημα του Θεού. Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν οι δε
εκζητούντες τον Θεό ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού καθώς αιτείτε
την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού και ταύτα πάντα προστεθήσεται.
5) Δημιουργία πνευματικής οικογένειας, απαραίτητο
στη ζωή μας διότι είναι δένδρο ζωής. Δεύτερον, δημιουργία οικογένειας κατά
κόσμο προς τεκνοποίηση και συντροφιά με οδηγό απαραίτητα τον Λόγο του Θεού προς
νουθεσία των μελών της. Διαφορετικά προβλέπω πολλή ακαταστασία, ειδικά σήμερα
που τα πάθη, οι εγωισμοί και τα συμφέροντα έφτασαν ψηλά και υπερέβησαν την
κεφαλή.
6) Ανάπτυξη στη ζωή μας των καρπών, των
χαρισμάτων, των σημείων του Αγίου Πνεύματος τα οποία πρέπει να επιδιώκουμε οι
πάντες. Αυτό είναι το υπέρ όπλο της ζωής, είναι αυτά τα στοιχεία που θα μας
οδηγήσουν στη ζωή.
7) Αδιασάλευτη πίστη στην ιδέα της ζωής και όχι
του θανάτου καθώς αδιασάλευτη πίστη στην κατάργηση της φθοράς και στην
κατάργηση του γήρατος. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.
ΣΥΜΒΟΥΛΗ
1) Εάν θέλω το μέλλον μου να είναι κατά Θεό με
επιτυχία στην άφθαρτη ζωή, να ξέρω ότι αυτό χτίζεται σήμερα με το να μεριμνώ
πάνω στην ζώσα πίστη και πάνω στα του Θεού. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.
2) Εάν θέλεις άνθρωπε να ζεις όμορφα στην
καθημερινότητά σου κάνε σήμερα αυτό που επιθυμείς, το οποίο όμως να στρέφεται
με αγάπη ως προς τον εαυτόν σου, ως προς τον συνάνθρωπο και ως προς τον Θεό.
Δώσε άνθρωπε αγάπη χωρίς μέτρο και θα έρθει η μέρα που θα πάρεις αγάπη χωρίς
μέτρο. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.