Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗ

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΜΕΣΑ  ΣΤΗΝ ΦΩΝΗ ΘΕΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΩΣ ΕΞΗΣ:

1. Στην Φωνή Θεού πιστεύουμε στην ετερότητα. Μέσω αυτής μπορούμε να πετύχουμε την ενότητα. Η ετερότητα σε άλλες εποχές δημιουργούσε μεγάλα σκάνδαλα καθώς και πολλούς πολέμους, σήμερα όμως το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων έχει αλλάξει και έτσι μέσω αυτής σέβεται ο ένας τον άλλον και τον δέχεται όπως είναι. Όταν συμβαίνει αυτό τότε εμφανίζεται στις μεταξύ σχέσεις των ανθρώπων η αγάπη. Με την αγάπη όλοι γινόμαστε σύμμορφοι και εξυψωνόμαστε στο επίπεδο του Θεού. Είναι μεγάλο πράγμα μία λέξη όταν εννοηθεί να μας εξασφαλίσει το σύμμορφοι της δόξης του Θεού. Καθώς να μας εξασφαλίσει το κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού αλλά και συμμέτοχοι της δόξης αυτού του Θεού. Μην λέμε ποτέ ότι ξέρουμε τον Θεό, διότι αν τον συναντήσουμε θα μάθουμε πράγματα που είναι έξω από την δική μας λογική. Αν δεν καταλάβουμε την ετερότητα θα διαφωνούμε πάντα και με τους συνανθρώπους μας αλλά και με τον Θεό. Μη γένοιτο! Έχουμε παράδειγμα τους γραμματείς και Φαρισαίους οι οποίοι πίστευαν ότι γνώριζαν τον Θεό και ότι ήταν του Θεού ενώ απεδείχθη ότι δεν τον γνώριζαν, διότι ο ίδιος ο Θεός ήρθε μπροστά τους και αυτοί δεν τον δέχτηκαν αλλά τον απέρριψαν.

 

2. Στην Φωνή Θεού δεν έχουμε αρχηγούς, ποιμένες, δασκάλους, προφήτες, πρόβατα κ.λπ.. Στην Φωνή Θεού ο ένας συμπληρώνει τον άλλον με αγάπη, μιλάμε με αγάπη, ζούμε με την αγάπη. Όταν συλλάβουμε την αγάπη οι συζητήσεις μεταξύ μας δεν θα είναι για μας ποτέ δογματικές ή εγωιστικές ή εωσφορικές αλλά πάντα θα είναι μία ποικιλία η οποία θα μας συμπληρώνει πνευματικά ελλείποντα, αφού πάντα ό,τι κάνουμε θα γίνεται με αγάπη. Ό,τι και να θέλουμε να πούμε στον συνάνθρωπό μας αν το λέμε με αγάπη θα πιάνει τόπο ενώ αν το λέμε με κακία θα βρίσκουμε στον λόγο αντίλογο. Ξέρουμε ότι η αγάπη στεγάζει τα πάντα. Εύχομαι όλοι μας να συλλάβουμε την αξία της αγάπης γιατί μας θωρακίζει. Γένοιτο αμήν.

3. Στην Φωνή Θεού είμαστε και Φιλάδελφοι, δεν ξεχωρίζει ουδείς. Στην Φωνή Θεού δεν έχουμε ανώτερους και κατώτερους. Η φιλαδέλφια όταν εννοηθεί και εφαρμοστεί θα εμφανιστεί και θα δημιουργηθεί στον κόσμο μας για πρώτη φορά στην παγκόσμια πνευματική ιστορία η εκκλησία του Θεού, η οποία είναι έσχατη εκκλησία. Αυτή την εκκλησία ο Θεός ευλογεί και λέγει, κράτει εκείνο το οποίον έχεις, διά να μη λάβη μηδείς τον στέφανόν σου (Αποκ.3:11). Ο Θεός δεν θέλει δόγματα αλλά ανθρώπους φιλάδελφους. Φυσικά εμείς δεν κρίνουμε τα δόγματα αλλά ούτε και τους ανθρώπους που ανήκουν σε αυτά διότι όλα αυτά αποτελούν σκαλοπάτια που οδηγούν στην αγάπη και στην φιλαδέλφια και όλα ανήκουν στην σοφία του Θεού. Η εκκλησία του Θεού λοιπόν ονομάζεται Φιλαδέλφεια. Με αυτήν θα ταξιδέψουμε στο μέλλον. Είναι η έσχατη εκκλησία, μάλιστα αυτή η εκκλησία δεν έχει καμία ταμπέλα. Σήμερα αδέλφια μου ζούμε έσχατα χρόνια. Μπορούμε αφού συλλαμβάνουμε όλα αυτά που ο Θεός μας φανερώνει καθημερινά διά Πνεύματος Αγίου και τα διεργαζόμαστε λίγο ή πολύ ο καθένας μας να γίνουμε φιλάδελφοι. Όσοι δεν γίνουν φιλάδελφοι δεν μπορούν να ζουν αλλά και να κοινωνούν τον Θεό ο οποίος και αυτός είναι φιλάδελφος.

 

4. Στην Φωνή Θεού δεν έχουμε υλικό κτίριο, δεν έχουμε κάποια συγκεκριμένη εκκλησία ή κάποιο δόγμα, δεν έχουμε ακόμη ούτε κάποιο ναό αλλά δεν είναι και στις μελλοντικές μας επιδιώξεις να δημιουργήσουμε και ο λόγος διότι δημιουργούμε στο αγιαστήριο τον νέο κατά Θεώ κτισθέντα ναό, ο οποίος θα κάνει τον Θεό να ζει μέσα μας. Είναι γραφικό, Λέγει προς αυτόν η γυνή· σεις λέγετε ότι εν τοις Ιεροσολύμοις είναι ο τόπος όπου πρέπει να προσκυνώμεν. Λέγει προς αυτήν ο Ιησούς· Γύναι, πίστευσόν μοι ότι έρχεται ώρα, ότε ούτε εις το όρος τούτο ούτε εις τα Ιεροσόλυμα θέλετε προσκυνήσει τον Πατέρα. Πλην έρχεται ώρα, και ήδη είναι, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί θέλουσι προσκυνήσει τον Πατέρα εν πνεύματι και αληθεία· διότι ο Πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν (Ιωαν.4:19-23). Όσο πιο πολύ είναι το πνεύμα του Θεού μέσα μας, όσο πιο πολύ είναι ο Λόγος του Θεού τόσο πιο πολύ είναι ο Θεός μέσα μας. Όταν ο Θεός θα ζει μέσα μας τότε θα εμφανίζεται αυτό στο νου μας αλλά και στο σώμα μας. Το σώμα μέχρι χθες οι άνθρωποι το περιφρονούσαν. Σήμερα όμως γνωρίσαμε τον Λόγο του Θεού και είδαμε τις προθέσεις του Θεού και ότι αυτός δεν το περιφρονεί αφού βάσει αυτού του Λόγου του Θεού το σώμα είναι ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος. Για μας ο καινούργιος ναός του Θεού δεν είναι έξω από εμάς αλλά μέσα σε εμάς, στο σώμα μας. Οι χειροποίητοι ναοί αργά ή γρήγορα θα τελειώσουν. Ο τρόπος; Με την παρουσία του Αντίχριστου. Αν δεν γίνουμε αγάπη, αν δεν συλλάβουμε το νόημα και το θέλημα του Θεού που είναι να γίνουμε αγάπη τότε οι αρνητικές προφητείες θα δημιουργήσουν ολική αποστασία και ό,τι χτίσαμε όλα θα χαθούν. Ξέρουμε ότι τα έσχατα χρόνια η αγάπη θα ψυχραθεί. Αν συλλάβουμε την αγάπη τότε οι κακές προφητείες των εσχάτων χρόνων δεν θα λάβουν χώρα. Είναι γραφικό, με την αγάπη οι προφητείες θα καταργηθούν. Όλα τα κακά τα καταργεί η αγάπη. Να γνωρίζουμε ότι οι αχειροποίητοι ναοί που δημιουργούνται διά Πνεύματος Αγίου θα ζήσουν αιώνια, σε αυτούς θα λειτουργεί αιώνια ο Τριαδικός Θεός. Είναι γραφικό, ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα μονήν παρ αυτώ ποιήσομεν. Το μοναστήρι από σήμερα για εμάς να γίνει μέσα μας. Να εισέλθουμε εις κοινωνία Θεού ευπρεπώς ενδεδυμένοι πνευματικά και σαρκικά. Στο φρέαρ της αβύσσου θα εισέλθουν οι ασεμνώς ενδεδυμένοι πνευματικά και σαρκικά (αυτοί που περιφρόνησαν την σοφία του Θεού). Αμήν.

 

5. Στην Φωνή Θεού εξαπλώνουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας με το αγιαστήριο (και όχι φωνάζοντας δεξιά και αριστερά για να πείσουμε τους συνανθρώπους μας), συστήνοντας σε όλους να μπούνε σε αυτό. Δηλαδή να σπουδάσουμε όλοι την σοφία του Θεού στην σιωπή, μελετώντας σε αυτό το αγιαστήριο τον Λόγο του Θεού και την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού. Ακόμα στο αγιαστήριο να σπουδάσουμε και ό,τι αγαθό υπάρχει στον κόσμο, το οποίο έρχεται από τον Πατέρα – Θεό και που αυτό υπάρχει στον Λόγο του Θεού ή έχει αναπτυχθεί μέσα από το Ευαγγέλιο του Χριστού. Ακούω πολλές φορές να λένε οι άνθρωποι να σκεφτόμαστε θετικά. Συμφωνώ να σκεφτόμαστε θετικά, αλλά πώς να σκεφτόμαστε θετικά αφού ο νους μας είναι γεμάτος με αρνητικά. Δεν είναι λοιπόν μόνο να σκεφτόμαστε θετικά αλλά να μπούμε στην διαδικασία να αναγεννηθούμε, να σπουδάσουμε μία άλλη – καινούργια λογική, να μάθουμε μία καινούργια γλώσσα την γλώσσα του Θεού, την γλώσσα της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της αγάπης, της χαράς, της ανεκτικότητας, της μακροθυμίας, της υπομονής. Έτσι θα μπορέσουμε να σκεφτόμαστε θετικά και να λειτουργούμε θετικά. Πρέπει ο νους μας να πληρωθεί με το πνεύμα του Θεού για να είμαστε θετικοί αλλά και φυσιολογικοί απέναντι σε όλα τα σκάνδαλα ή τα ερεθίσματα που δεχόμαστε. Το να είμαστε θετικοί δεν είναι μία φιλοσοφία αλλά ένας πολυχρόνιος αγώνας που μας δημιουργεί καινούργιο νου και νευρώνες με την λογική του Θεού. Ακόμη να γνωρίζουμε και κάτι, αυτό είναι, ουδέ του θέλοντος, ουδέ του τρέχοντος αλλά του ελεούντος Θεού. Μπορεί εμείς να θέλουμε ό,τι θέλουμε, να σκεφτόμαστε θετικά αλλά ο Θεός όμως είναι δίκαιος. Εάν εμείς σκεφτόμαστε θετικά μόνο για τον εαυτό μας και έχουμε ένα εγώ που φτάνει έως ουρανού τότε δεν μας ωφελεί το θετικό. Χρειάζεται να λειτουργούμε κάπως διαφορετικά για να μας ευλογήσει ο Θεός, γιατί όλα τα άλλα χωρίς την παρουσία του Θεού στη ζωή μας, χωρίς να θέσουμε τις εντολές του Θεού στη ζωή μας λίγο ή πολύ είναι και κλεψιά. Ο Θεός ακόμη θα μας ευλογήσει και με την προσφορά, όχι δηλαδή μόνο με το να παίρνουμε αλλά και με το να προσφέρουμε. Ο Θεός θα μας ευλογήσει όχι μόνο με το να δικαιωνόμαστε πάντα, αλλά δικαιωνόμαστε δεν δικαιωνόμαστε, μας κρίνουν δεν μας κρίνουν κάτω από όλες τις συνθήκες να μην κρατάμε κακίες. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να δημιουργήσουμε βάση πνευματική αλλά και ανθρώπους με προσωπικότητα Θεού, αφού όλοι γίνονται διδακτοί Θεού. Να συστήνουμε λοιπόν Θεό ζώντα και να υπηρετούμε αυτόν μέσα στην σιωπή. Γνωρίζουμε ότι η σιωπή γέννησε μεγάλους ανθρώπους του πνεύματος. Πρέπει λοιπόν ο κόσμος να σωπάσει μέσα μας και να τα βρούμε με τον εαυτό μας και με τον Θεό μας. Ο  κόσμος έχει άλλες ασχολίες που μας βγάζουν από τον δρόμο του Θεού και μας βάζουν σε άλλα μονοπάτια και σε άλλη λογική. Όχι ότι είναι κακός, είναι κόσμημα του Θεού αλλά πρέπει όταν θα μπούμε σε αυτόν τον κόσμο να έχουμε την σοφία ώστε να μην μας νικάει και να στεκόμαστε πάνω από όλα τα ερεθίσματα που δημιουργεί. Αμήν.

6. Στην Φωνή Θεού πιστεύουμε, κηρύττουμε και αγωνιζόμαστε να φέρουμε στη ζωή μας την κατάργηση του φυσικού θανάτου. Ο Χριστός το είπε πρώτος, αυτός μας το ενέπνευσε και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου γιατί βλέπουμε ότι και η επιστήμη που είναι μία στερέωση των καιρών μιλάει και αυτή για την μακροημέρευση του ανθρώπου, για το χάπι της ζωής και για πολλά άλλα πράγματα. Τον δρόμο της ζωής τον άνοιξε ο Θεός για μερικούς ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης που δεν είχαν γνωρίσει ακόμη τον Χριστό, πρόσωπα ομοιοπαθή με εμάς όπως ο Ενώχ, ο Ηλίας, ο Μωϋσής και άλλοι πολλοί που δεν γνωρίζουμε, αλλά και στην συνέχεια ο ίδιος ο Χριστός. Δηλαδή στην Παλαιά Διαθήκη γινόταν κατευθείαν από τον Πατέρα αλλά ο Χριστός ως δεύτερο πρόσωπο της θεότητας και ως Λόγος φανέρωσε ότι αυτός ο δρόμος είναι θέλημα Θεού και ότι ανήκει στην σοφία του Θεού και στις επιδιώξεις αυτού να γίνουμε όλοι κληρονόμοι της ζωής. Ο Χριστός λοιπόν είπε, ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνη ζήσεται και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο; (Ιωάν.11:25-26). Οι άνθρωποι δεν το πίστευαν γιατί για αιώνες το Ευαγγέλιο ήταν κεκαλυμμένο. Τώρα σιγά – σιγά ο Θεός ανοίγει τα μάτια του πνευματικού κόσμου, αφού αυτός μελετά, σπουδάζει και ψάχνει να βρει πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Ακόμη ο Απόστολος Παύλος στους προς Κορινθίους Α΄ 15:50 επιστολή του αναφέρει το εξής, 50. τούτο δε φήμι αδελφοί ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού κληρονομήσαι ου δύναται, ουδέ η φθορά την αφθαρσίαν κληρονομεί 51. ιδού μυστήριον υμίν λέγω, πάντες μεν ου κοιμηθησόμεθα πάντες δε αλλαγησόμεθα 52. εν ατόμω εν ριπή οφθαλμού εν τη εσχάτη σάλπιγγι σαλπίσει γαρ και οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι και ημείς αλλαγησόμεθα 53. δει γαρ το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν (υπάρχει δηλαδή επενδύτης που μεταστοιχειώνει το σώμα. Υπάρχουν πολλά σώματα όπως επίγεια και ουράνια. Το σώμα μας στην βάση του θα είναι το ίδιο αλλά θα έχει περισσότερες ιδιότητες. Δηλαδή τώρα μπορεί να κουνάμε και να σηκώνουμε τα χέρια μας με την μεταστοιχείωση όμως μπορεί να σηκώνουμε ολόκληρο το σώμα μας. Όλα αυτά που παρουσίασε ο Χριστός που περπατούσε στην θάλασσα, που πολλαπλασίαζε τα ψάρια, που θεράπευε τυφλούς, χωλούς θα έχουμε την δυνατότητα να τα παρουσιάζουμε κι εμείς).

54. όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδήσηται αθανασίαν τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος

55. που σου θάνατε το νίκος σου, που σου θάνατε το κέντρον σου;

56. το δε κέντρον του θανάτου η αμαρτία, η δε δύναμις της αμαρτίας ο νόμος. 57 τω δε Θεώ χάρις τω δίδοντι ημίν το νίκος διά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

58 ώστε αδελφοί μου αγαπητοί εδραίοι γίνεσθε αμετακίνητοι περισσεύοντες εν τω έργω του Κυρίου πάντοτε ειδότες ότι ο κόπος υμών ουκ έστιν κενός εν Κυρίω.

Π.χ. Πάμε σε μία πνευματική παρέα και βλέπουμε ότι οι άνθρωποι δογματίζονται με το δόγμα τους και μαλώνουν λέγοντας πως ο Κύριος το είπε έτσι, ο Κύριος το είπε αλλιώς προσπαθώντας να εφαρμόσουν τον νόμο. Ο νόμος είναι ανεφάρμοστος, το Ευαγγέλιο είναι ανεφάρμοστο. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν; Πρέπει πρώτα να συλλάβουμε την αγάπη, να ασχοληθούμε πρώτα με την αγάπη. Σε μία εκκλησία, σε ένα δόγμα, σε μία οργάνωση, σε μία παρέα πρέπει να γίνουν πολλά μαθήματα για την αγάπη και όταν γίνουμε όλοι αγάπη και ο ένας δεχτεί τον άλλον τότε να δούμε τι έκανε ο Χριστός, πως τα έκανε και τι είπε. Αν πρώτα βάλουμε τον νόμο στη ζωή μας και δεν βάλουμε την αγάπη τότε θα έχουμε πολλά προβλήματα διότι ο ένας θα κοιτάζει τον άλλον αν εφαρμόζει και πόσο εφαρμόζει, ο ένας θα μπαίνει στη ζωή του άλλου, ο ένας θα νομίζει ότι είναι καλύτερος από τον άλλον και τέλος δεν θα έχει όλο αυτό. Άρα λοιπόν και στην δική μας παρέα πρώτα σπουδάζουμε την αγάπη, μαθαίνουμε δηλαδή τα βασικά και μετά πάμε και λέμε, πώς το καταλαβαίνεις εσύ αυτό αδελφέ; Το καταλαβαίνω έτσι. Ωραίο και αυτό που λες. Εσύ πως το καταλαβαίνεις; Έτσι. Ωραίο και αυτό. Το ότι εμείς έχουμε αγάπη και δεν μαλώνουμε και καθόμαστε το μεσημέρι στο τραπέζι και τρώμε, αυτό είναι το μεγαλείο!

Ο σοφός Σολομών είπε, Σοφία Σολομώντος 1:12 μη ζηλούτε θάνατον εν πλάνη ζωής υμών, μηδέ επισπάσθε όλεθρον έργοις χειρών υμών· 13 ότι ο Θεός θάνατον ουκ εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων. 14 έκτισε γαρ εις το είναι τα πάντα, και σωτήριοι αι γενέσεις του κόσμου, και ουκ έστιν εν αυταίς φάρμακον ολέθρου ούτε άδου βασίλειον επί γης. 15 δικαιοσύνη γαρ αθάνατός έστιν. 16 Ασεβείς δε ταις χερσί και τοις λόγοις προσεκαλέσαντο αυτόν, φίλον ηγησάμενοι αυτόν ετάκησαν και συνθήκην έθεντο προς αυτόν, ότι άξιοί είσι της εκείνου μερίδος είναι. Αδέλφια μου, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ο θάνατος να φύγει, ώσπερ γαρ εν τω Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτως και εν τω Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται (Κορ.Α΄15:22). Ο τρόπος για να σταματήσουμε τον θάνατο είναι να σταματήσουμε πρώτα το λάθος, την αμαρτία. Είναι γραφικό, πεθαίνουμε διότι αποστατήσαμε από τις αρχές του Θεού, από την λογική του Θεού. Δηλαδή είμαστε στα λόγια Χριστιανοί ενώ στα έργα άνθρωποι γεμάτοι πάθη, συμφέροντα, πονηρίες και εωσφορικούς εγωισμούς (στην ουσία είμαστε ειδωλολάτρες). Αυτά και άλλα πολλά δημιουργούν μέσα μας την αμαρτία η οποία φέρνει τη φθορά και τελευταία τον θάνατο. Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος. Χρειάζεται επενδύτης. Τον βρήκαμε τον επενδύτη. Είναι η αφιέρωση, είναι το αγιαστήριο, είναι η υγιαίνουσα διδασκαλία. Ο καλύτερος όλων είναι ο Χριστός. Ας σπουδάσουμε από σήμερα την δική του σοφία λέξη - λέξη η οποία δίνει το δικαίωμα στη ζωή να νικήσει τον θάνατο. Είναι γραφικό, ο Χριστός έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν διά του Ευαγγελίου (Τιμοθ.Β΄1:10). Αυτή είναι η αποστολή μας, να κηρύξουμε τη ζωή με τη ζωή μας. Εμείς δεν ψάχνουμε και δεν αποζητούμε τα θαύματα που είναι για λίγο καιρό και μετά γινόμαστε πάλι άρρωστοι αλλά θέλουμε να γίνουμε το θαύμα του κόσμου. Και πώς θα γίνουμε; Ακολουθώντας την λογική του Θεού.

 

7. Στην Φωνή Θεού εργαζόμαστε καθημερινά και δημιουργούμε στο αγιαστήριο διά Πνεύματος Αγίου υγιαίνουσα διδασκαλία την οποία προσφέρουμε δωρεάν. Αυτή η διδασκαλία έχει την εξουσία να αλλάζει τις βιοχημικές διεργασίες ή λειτουργίες του εγκεφάλου διά της ακοής. Αλλάζουν όλα αφού αποκτάμε διά της ακοής καινούργιους νευρώνες. Έτσι ο Λόγος γίνεται βιωματικός, δηλαδή μιλάνε τα γονίδια για μας αντί να μιλάμε εμείς για τον Θεό, φυσική συνέπεια να ενεργοποιείται μέσα μας διά του αγιασμού το δέντρο της ζωής. Το δέντρο της ζωής είναι μέσα μας, υπάρχει όμως μία ρομφαία που περιστρέφεται γύρω από αυτό και δεν μας αφήνει να γευθούμε τους καρπούς του. Η ρομφαία αυτή με τα μαχαίρια της είναι τα πάθη, οι αδυναμίες, οι εγωισμοί, οι πονηρίες, τα συμφέροντα, η ημιμάθεια, η άγνοια. Όλα αυτά τα μαχαίρια της ρομφαίας θα πρέπει όλοι μας να τα καταργήσουμε ώστε ελεύθερα πλέον να γευόμεθα τους αγλαούς καρπούς του δέντρου της ζωής. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά χρειάζεται συνέχεια να χτυπά στα αυτιά μας η υγιαίνουσα διδασκαλία. Ο Λόγος του Θεού αλλά και η υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού δίνουν ζωή αφού έρχονται από το πνεύμα του Θεού το οποίο ζωοποιεί. Έχοντας λοιπόν σε αυτά όλοι μας συνεχόμενη εντρύφηση και συνδιαλλαγή, τότε γίνονται αιτία να καταργηθεί ο φυσικός θάνατος από μέσα μας και να αναστηθεί το δέντρο ης ζωής. Με την σοφία του Θεού σταματά να κάνει εμφανή την παρουσία του ο θάνατος και η ζωή μας να παίρνει αξία. Ο πάρεδρος του Θεού είναι η σοφία του Θεού και όποιος την ζητήσει π.χ. νύχτα, το πρωί ξημερώματα καθώς θα βγει από το σπίτι του θα την συναντήσει. (Κάποτε θυμάμαι μία κυρία προσευχόταν όλη την νύχτα στον Κύριο να της δώσει αγάπη. Το πρωί όταν σηκώθηκε βλέπει την γειτόνισσα να πετάει τα σκουπίδια μπροστά στο σπίτι της. Τότε αυτή θύμωσε και άρχισε να την μαλώνει και να της λέει διάφορες κουβέντες. Αφού γύρισε στο σπίτι ακούει την φωνή του Θεού να της λέει, δεν μου ζήτησες παιδί μου να σου δώσω αγάπη; Αυτό έκανα, γιατί φωνάζεις τόσο πολύ; Έβαλα την γειτόνισσα να πετάξει τα σκουπίδια στην πόρτα σου για να τα πας εσύ απέναντι.) Ο Χριστός αυτό δεν έκανε; Δεν σήκωσε τις αμαρτίες όλων μας; Γέμισε σκουπίδια για να μπορέσουμε να ανασάνουμε εμείς. Με αυτόν τον τρόπο σταματά λοιπόν να κάνει την εμφάνισή του στη ζωή μας ο θάνατος και παίρνει αξία η ζωή μας. Αρχίζουμε να παίρνουμε βαθιές ανάσες, ωραίες ανάσες γεμάτες με το πνεύμα του Θεού. Ο Θεός αδέλφια μου ήρθε στον κόσμο για να μας σπουδάσει τον τρόπο ώστε να νικήσουμε τον θάνατο. Ό,τι εγώ ποιώ σεις πλιότερα τούτων θέλετε ποιήσει.

Το αγιαστήριο, ο αδελφός ο Ζαφείρης, το ονόμασε εκούσιο πάθος στο οποίο μπορεί κάποιος να νικήσει το όποιο πάθος. Αυτό είναι σημαντικό, η δική μας θυσία δεν είναι να πεθάνουμε αλλά να εισέλθουμε στην σιωπή. Με αυτήν γινόμαστε εικόνα Θεού. Και είναι αρκετή η θυσία αυτή στα μάτια του Θεού αφού με την σιωπή, με το αγιαστήριο νικάμε τον κόσμο και τις επιθυμίες του. Μπορούμε να τα καταφέρουμε! Άλλο είναι να λέμε για τον Θεό και άλλο είναι να ζούμε με τον Θεό. Αυτό θα πρέπει να το εξασφαλίσουμε σήμερα που έχουμε καιρό. Είμαστε μία πνευματική οικογένεια και σκοπό έχουμε να γίνουμε η οικογένεια του Θεού. Υπάρχουν πολλές οικογένειες, όμως ας αναρωτηθεί η κάθε οικογένεια. Τι σκοπό έχει; Γιατί ζει; Τι επιδιώκει; Εύχομαι να μην επιδιώκουμε να αρέσουμε στον κόσμο αλλά στον ζώντα Θεό. Ήρθε η ώρα λοιπόν να κάνουμε επενδύσεις σε αυτόν τον Θεό και να γίνουμε ιδιοκτήτες καρπών, χαρισμάτων και σημείων. Μόνο με αυτόν τον τρόπο αδέλφια μου παίρνει αξία η όποια οικογένεια, διαφορετικά τα μέλη της είναι συστεγασμένοι εχθροί.

8. Στην Φωνή Θεού δεν επιθυμούμε να κάνουμε καμία φασαρία ή επίδειξη σε κανέναν τομέα. Δεν θέλουμε εμείς να κινήσουμε το ενδιαφέρον κανενός. Εμείς απλά επιλέξαμε να ζούμε σήμερα και εις τους αιώνες των αιώνων με τον Θεό και κάνουμε αυτό που μας ενέπνευσε ο Θεός. Στις προθέσεις τις δικές μας δεν είναι να επιδιώξουμε την εξάπλωση, αλλά την εξάπλωση να την φέρει ο Θεός όταν εκείνος θελήσει. Στην Φωνή Θεού ζούμε με την σιωπή. Στην σιωπή καθημερινά σπουδάζουμε τις αρχές του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο εμείς δημιουργούμε κρότο – χτύπο άγιο στον Θεό. Είναι γραφικό, αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν (Ματθ.7:7), ο οποίος Θεός στην συνέχεια έρχεται στη ζωή μας. Η ζωή μας αδέλφια μου είναι μία δοκιμασία. Εάν δοκιμαστούμε αρκετά με Θεό τότε έρχεται η ώρα που ελευθερωνόμαστε και αρχίζουμε να ζούμε πραγματική ζωή. Εάν δεν έχουμε Θεό, όλο δοκιμαζόμαστε και αυτό γίνεται μάστιγα οδηγώντας μας στον ανήλεο θάνατο. Έτσι εάν αλλάξουμε εμείς συνάμα αλλάζει και ο κόσμος γύρω μας. Όταν λοιπόν εμείς ζούμε βιωματικά τον Θεό μέσα από το αγιαστήριο γίνεται και ο κόσμος εξαιτίας μας του Θεού. Δηλαδή ο Θεός αλλάζει εμάς αλλά και τον κόσμο γύρω μας. Όταν υπηρετούμε την σιωπή δίνουμε το δικαίωμα στον Θεό να έλθει στη ζωή μας. Μόνο με την σιωπή μπορούμε να εξασφαλίσουμε τη ζωή. Έχει ασύλληπτες έννοιες η σιωπή. Κάποτε ο πνευματικός μου, μου είπε, εάν βγεις έξω από τη Γη και πας σε όλο το άπειρο, τι θα συναντήσεις; Την σιωπή. Αυτό είναι ο Θεός, σιωπή. Ο Θεός μιλάει, όταν μιλάει, και σείονται τα θεμέλια. Εμείς μιλάμε από το πρωί μέχρι το βράδυ και κανείς δεν μας ακούει λες και μιλάμε διαφορετική γλώσσα, δεν έχουμε δηλαδή κύρος, εξουσία. Όταν συλλάβουμε την μεγάλη αξία της σιωπής τότε και μόνο τότε έχει λόγο ο Θεός να μας ζωοποιήσει αλλά και να μας συστήσει. Άλλο είναι να μπαίνουμε εμείς στη ζωή των άλλων και άλλο να μας ενώνει ο Θεός. Εξάλλου να θυμόμαστε ότι όσους επιδιώξουμε εμείς μέσα από αδυναμία ή οτιδήποτε άλλο να φέρουμε στη ζωή μας θα μας κουράσουν και θα χάσουμε τον χρόνο μας και τα χρόνια μας. Όσους όμως φέρει ο Θεός στη ζωή μας αυτοί θα μας ξεκουράσουν. Και κάτι ακόμα. Ο Θεός ποτέ δεν απείλησε, ποτέ δεν επέμενε εγωιστικά, ποτέ δεν προσπάθησε να πείσει τους ανθρώπους να τον ακολουθήσουν. (Πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια και δεν έκανε ξανά την παρουσία του. Μας αφήνει ελεύθερους. Εδώ είναι μας λέει ο νόμος και οι προφήτες). Πάντοτε έλεγε, όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι (Μαρκ.8:34). Μη νομίζουμε ότι έχουμε μεγάλο σταυρό, διότι τον κουβάλησε ο Χριστός τον δικό μας σταυρό. Η άγνοιά μας και η ημιμάθειά μας μας φόρτωσε μεγάλο σταυρό.

 

9. Στην Φωνή Θεού δεν κηρύττουμε με τα λόγια αλλά με τα έργα μας. Τα έργα μας είναι να ζωοποιήσουμε το νου μας και το σώμα μας με το πνεύμα του Θεού, το οποίο είναι ζωοποιόν. Ζωοποιόν πνεύμα σημαίνει, Λάζαρε, δεύρο έξω και εξήλθε ο τεθνηκώς (Ιωαν.11:43). Έκτεινον την χείρα σου και εξέτεινεν και απεκατεστάθη η χειρ αυτού υγιής ως η άλλη (Μαρκ.3:5). Νεανίσκε σοι λέγω εγέρθητι και ανεκάθισεν ο νεκρός και ήρξατο λαλείν (Λουκ.7:14-15). Πώς ζωοποιεί; Με την αφιέρωση. Αφιέρωση σημαίνει, αι αλώπεκες φωλεούς έχουσιν και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις ο δε υιός του ανθρώπου ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη (Ματθ.8:20). Το μόνο που τον ένοιαζε τον Χριστό ήταν να κάνει το θέλημα του Θεού. Εμάς δεν μας λέει να μην έχουμε σπίτι. Μας τα έδωσε αυτός να τα έχουμε όλα, να έχουμε του Αβραάμ και του Ισαάκ τα αγαθά. Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να φτιάξουμε ένα δωμάτιο «αγιαστήριο» στο σπίτι μας που να είναι το θυσιαστήριό μας και να θυσιάσουμε τον έτερο κακό εαυτό μας ώστε να φύγει η πνευματική δυσοσμία και να έλθει η ευωδία του Θεού. Αφιέρωση σημαίνει, έτερος δε των μαθητών αυτού είπεν αυτώ, Κύριε επίτρεψόν μοι πρώτον απελθείν και θάψαι τον πατέρα μου. Ο δε Ιησούς λέγει αυτώ, ακολούθει μοι και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς, συ δε απελθών διάγγελλε την βασιλείαν του Θεού (Λουκ.9:59-60). Σαν να του λέει, δεν έχει νόημα. Δεν χρειάζονται ούτε κλάματα, ούτε πένθος, ούτε λύπη. Ο Δαυίδ είχε ένα παιδί και αρρώστησε. Έτρεχε μέρα νύχτα να το κάνει καλά, προσεύχονταν, έκανε θυσίες κ.λπ.. Μόλις πέθανε λέει, τελείωσε, πάμε να το θάψουμε και να στρώσουμε τραπέζι για να φάμε. Άρα όσο είναι ζωντανός ο άνθρωπος μας χρειάζεται, αν πεθάνει δεν μας χρειάζεται. Όσο ζει λοιπόν ο άνθρωπος να στεκόμαστε δίπλα του, αν πεθάνει από κει και πέρα ο Κύριος να τον αναπαύσει και να τον αναστήσει κατά την ημέρα την δική του. Αφιέρωση σημαίνει, είπεν δε και έτερος ακολουθήσω σοι Κύριε, πρώτον δε επίτρεψόν μοι αποτάξασθαι τοις εις τον οίκον μου. Είπεν δε ο Ιησούς προς αυτόν, ουδείς επιβαλών την χείρα αυτού επ’ άροτρον και βλέπων εις τα οπίσω εύθετος έστιν εις την βασιλείαν του Θεού (Λουκ.9:61-62). Δηλαδή ο Θεός μας άνοιξε έναν δρόμο, γιατί να γυρίσουμε πίσω και που να πάμε; Μπορεί να κάνουμε μία στάση. Η στάση είπαμε είναι βενζινάδικο. Μετά ξεκινάμε πάλι και πάμε μπροστά να νικήσουμε. Τι να νικήσουμε; Να νικήσουμε τη φθορά, την αμαρτία, την ημιμάθεια, την άγνοια. Να φέρουμε τον Θεό στη ζωή μας. Αυτός είναι ο στόχος μας. Με την αφιέρωση όλοι γινόμαστε σε μικρό χρονικό διάστημα καλά. Το να είσαι καλά σήμερα στον κόσμο μας είναι μεγάλο θαύμα. Και δεν εννοώ είμαι καλά διότι οι εξετάσεις είναι καλές. Είμαι καλά σημαίνει πνευματικά, ψυχικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά, κοινωνικά και βιοτικά. Όταν εμφανίσουμε όλα αυτά, τα οποία θα μας τα εξασφαλίσει μόνο ο Λόγος του Θεού, τότε αυτό είναι το θαύμα και αυτό είναι υπέρ αρκετό να γίνουμε αιτία να αλλάξει ο κόσμος αλλά και να δεχτούν στην συνέχεια οι συνάνθρωποί μας και τα λόγια μας. Πρώτα πρέπει να δουν τη ζωή μας οι άνθρωποι και μετά να δεχτούν τα λόγια μας. Αν τα λόγια μας πάνε μπροστά από τη ζωή μας, τότε θα προδοθούμε και θα πέσουμε. Ας γίνουμε λοιπόν το θαύμα του κόσμου. Αμήν.

10. Στην Φωνή Θεού στηρίζουμε τον αγώνα μας στην ταπεινοφροσύνη. Με αυτήν δημιουργούμε προϋποθέσεις να μας συναντήσει ο Θεός. Ταπεινοφροσύνη εν συντομία σημαίνει, και αν ταύτα πάντα ποιήσετε άχρειοι δούλοι να λέτε ότι είστε, διότι τα διαταχθέντα εκάματε. Με την ταπείνωση εξασφαλίζουμε την ευλογία του Θεού. Είναι γραφικό, σε ποιον να επιβλέψω παρά εις τον ταπεινό, ησύχιο και τρέμοντα τον λόγο μου. Ταπείνωση ακόμη σημαίνει μέσα βαθιά στο πνεύμα μας και στην ψυχή μας να μην νιώθουμε ότι είμαστε κάτι ή κάτι κάνουμε. Απλώς να έχουμε χαρά και να ευχαριστούμε τον Θεό που χρησιμοποιεί και εμάς στην δημιουργία του οικοδομήματος της βασιλείας του.

11. Στην Φωνή Θεού σπουδάζουμε την αγάπη. Αυτή γνωρίζουμε ότι υπερέχει κάθε ανθρώπινου νόμου αλλά και θεϊκού που ειπώθηκε πριν γίνει γνωστή. Με την αγάπη θωρακίζουμε τη ζωή μας από όλα τα βέλη τα πεπυρωμένα του πονηρού, αφού αυτή τα πάντα ανέχεται, τα πάντα πιστεύει, τα πάντα ελπίζει. Όποιος έχει αγάπη δεν σκανδαλίζεται αφού σε δέχεται όπως είσαι. Δεν προσπαθεί να σε αλλάξει δηλαδή. Με την αγάπη διασφαλίζουμε τη ζωή μας αλλά και τη ζωή των συνανθρώπων μας. Ο διάβολος αν δεν συλλάβουμε την υπερέχουσα οδό που μας δημιουργεί αγάπη, τότε αυτός με τον νόμο μας δημιουργεί διχασμό, χωρισμό, σκάνδαλα, πονηρίες. Είναι γραφικό, ουαί στον σκανδαλίζοντα ουαί και εις τον σκανδαλιζόμενο. Και οι δύο βρίσκονται στην απώλεια. Ενώ με την αγάπη ούτε σκανδαλίζουμε, ούτε σκανδαλιζόμαστε. Η αγάπη προλαμβάνει γι’ αυτό κάθε μέρα να μελετάμε τον ύμνο της αγάπης για να γίνουμε αγάπη. Όσοι δεν σπουδάζουν και δεν ζουν με την αγάπη, μη έχοντας καταλάβει την αξία της απλώς γρονθοκοπούν τον εαυτό τους και όσους είναι γύρω τους με τα εντάλματα, με τους νόμους και με τις πνευματικές τάχα εξελίξεις. Πρώτα να σπουδάσουμε την αγάπη και μετά να συζητήσουμε όλα τα άλλα που παρουσιάζει ο πνευματικός κόσμος. Χωρίς την αγάπη όλα τα άλλα είναι κουτσομπολιά τα οποία δεν ωφελούν τα γονίδιά μας, όμως και αυτά έχουν κάποια αξία και ωφελούν λίγο όχι όμως πολύ. Αμήν.

12. Στην Φωνή Θεού δεν θέλουμε να αλλάξουμε κάποιον, ούτε θεωρούμε εαυτούς καλύτερους. Πιστεύουμε ότι ο Θεός αλλάζει τον άνθρωπο και τον κόσμο, αλλά και αυτός ο Θεός καλεί τον άνθρωπο να μετέχει τις δικής του δόξης. Είναι γραφικό, ουδέ του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος αλλά του ελεούντος Θεού (Ρωμ.9:16). Στην Φωνή Θεού γνωρίζουμε ότι το πνεύμα του Θεού όπου θέλει πνέει. Όλα αυτά τα λέμε γιατί όταν τα ακούμε μας ελευθερώνουν. Αν τον Λόγο του Θεού τον ακούμε μία φορά το χρόνο, εκείνη τη φορά που θα τον ακούσουμε θα συνετιστούμε λίγο. Αν τον ακούμε συνέχεια όμως θα μας ωφελήσει πολύ. Άρα εμείς να μην κάνουμε ούτε τους σωτήρες, ούτε τους έξυπνους, ούτε τους μεγάλους και τους τρανούς. Την δουλειά μας κάνουμε. Όταν κάνουμε τους σωτήρες αλλού θα τρέχουμε εμείς και αλλού θα πνέει ο Θεός. Ο λόγος που δεν χρειάζεται εμείς να λέμε για τον Θεό είναι διότι ακόμα είμαστε επηρεασμένοι από τον κόσμο και θα μιλάμε σύμφωνα με τα δικά μας θέλω, σύμφωνα με τον εγωισμό μας και τούτο γίνεται εύκολα αντιληπτό αφού μιλάμε για τον Θεό και συνάμα κρίνουμε τους άλλους κατ’ όψιν και όχι με την δικαία κρίση. Κρίνουμε με αδυναμίες ενώ ο Θεός κρίνει και βλέπει την καρδιά του καθενός. Όταν τρέχουμε εμείς μπροστά από τον Θεό τότε χάνουμε τον Θεό, διότι εμείς τρέχουμε στις επιθυμίες μας αλλά και στις αδυναμίες μας ενώ ο Θεός τρέχει όπου το χωράφι είναι έτοιμο. Να θυμόμαστε πάντα, ουδέ του τρέχοντος ουδέ του θέλοντος αλλά του ελεούντος Θεού.

 

13. Στην Φωνή Θεού δεν κάνουμε θεραπείες, ούτε θαύματα, ούτε τους θαυματοποιούς. Στην Φωνή Θεού απλώς προσευχόμαστε για τις ανάγκες μας και τις ανάγκες των αδελφών και ελπίζουμε στο έλεος του Θεού. Ο λόγος που δεν κάνουμε θαύματα ή θεραπείες είναι διότι στην Φωνή Θεού έχουμε εντολή να γίνουμε εμείς το θαύμα του κόσμου μέσα από την αναγέννηση. Δεν αρέσει στον Θεό να κάνουμε τους θαυματοποιούς, τους ανώτερους, τους εκλεκτούς, τους τάχα σωτήρες, τους ανθρώπους που βγάζουν τάχα δαιμόνια, ενώ αυτοί που λένε ότι έχουν εξουσία να βγάζουν δαιμόνια απεδείχθη ότι έχουν περισσότερα από τους άλλους. Ο διάβολος καταφέρνει να κρύβεται. Έχουμε ακούσει για τις μικρές αλώπεκες οι οποίες κατατρώγουν τον αμπελώνα εν αγνοία του αμπελουργού. Τα θαύματα για εμάς είναι απλά πυροτεχνήματα και αμέσως ξεχνιούνται. Η αναγέννηση είναι το μεγαλύτερο θαύμα. Αυτή κάνει το θαύμα, αφού δεν χρειάζεται να συστήσουμε τον Κύριο με τα λόγια μας αλλά τον συστήνουμε με τα έργα μας, με τη ζωή μας. Έτσι τον προσφέρουμε τον Θεό απλόχερα σε όλους αφού όλοι βλέπουν και αισθάνονται τον Θεό μέσα τους. Ο τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι να αποφασίσουμε να τείνουμε με όλες τις δυνάμεις μας στην εφαρμογή του Λόγου του Θεού διά της συνεχόμενης εντρύφησής μας στον Λόγο του Θεού και στην υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού. Υγιαίνουσα διδασκαλία είναι ό,τι μας ζωοποιεί. Απεδείχθη ότι το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο προσφέρει την υγεία, προσφέρει τη ζωή, προσφέρει στον αδελφό χωρίς κόπο τα πάντα. Το καλύτερο δώρο για τον άνθρωπο είναι να δει έναν ή πολλούς άλλους ανθρώπους να ζουν με τον Θεό. Όποιος ζει με τον Θεό γίνεται παράδειγμα προς μίμηση, γίνεται ένα δέντρο που μαζεύονται όλοι εκεί και βρίσκουν τροφή και αναπαύονται. Όποιος ζητήσει τον Θεό με ειλικρίνεια θα τον βρει. Ο Θεός δεν προσωποληπτεί. Ας γίνουμε το θαύμα που σήμερα ζητά ο κόσμος, γιατί όλοι ψάχνουν ένα θαύμα, μία λύση, αλλά δεν υπάρχει η λύση διότι δεν υπάρχει ο άνθρωπος του Θεού. Πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος του Θεού. Άλλο είναι όλοι να θεραπεύσουμε εαυτούς διά του Λόγου και άλλο να θέλουμε να θεραπεύσουμε εμείς τους άλλους ή οι άλλοι εμάς. Δεν είναι δυνατόν να θεραπεύσουμε κάποιον αν πρώτα εμείς ακόμα δεν έχουμε θεραπευτεί. Όποιος κάνει τον εκλεκτό ή τον θεραπευτή θα αρρωστήσει και θα φανεί σύντομα η ασχήμια του. Όποιος είναι πραγματικά θεραπευτής συστήνει τον Θεό και δείχνει τον τρόπο με τον οποίον θεραπεύτηκε ο ίδιος ώστε να θεραπευτεί και όποιος έχει χρεία θεραπείας. Σίγουρα μας αρέσουν τα θαύματα όμως για να μας δώσει ο Θεός την εξουσία αυτή θα πρέπει να μπορούμε να την διαχειριστούμε και σωστά κατόπιν να έχουμε την σοφία ώστε να γνωρίζουμε – να ξέρουμε και που να την χρησιμοποιήσουμε και πότε. Εδώ ο ίδιος ο Χριστός έκανε θαύματα όταν είχε την άδεια από τον Πατέρα του και πάλι έλεγε να μην το πεις σε κανέναν. Είχε μεγάλες πνευματικές βάσεις ο Χριστός (καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε) και δεν κινδύνευε από τον εγωισμό κάνοντας θαύματα. Είναι πολλοί που λένε ότι κάνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ θαύματα. Φυσικά αυτό είναι ψέμα. Με το ψέμα αυτό εγκλωβίζουν αδύνατους ανθρώπους και εκμεταλλεύονται καταστάσεις και αυτούς που έχουν ανάγκη. Αδέλφια μου, ούτε η λαϊκή αγορά δεν έχει προϊόντα για όλη μέρα. Τα θαύματα είναι για μικρά παιδιά πνευματικά. Για μεγάλα παιδιά είναι το αγιαστήριο, η σιωπή, η σπουδή, η διαπαιδαγώγηση, ο Γολγοθάς, η αναγέννηση, η μετάνοια, η θυσία, η προσφορά, η αγάπη, η σοφία του Θεού. Όλα αυτά δημιουργούν το μεγαλύτερο θαύμα. Κάποτε είπα, Θεέ μου να είχα αυτό το χάρισμα να θεραπεύω, θα τους έκανα όλους καλά. Και αυτός μου είπε, δεν σε έχω για απώλεια παιδί μου. Ακούτε σοφία. Αυτό που νομίζουμε εμείς ότι είναι σωστό δεν θα το έκανε ο ίδιος ο Θεός; Αφού δεν το κάνει πάει να πει ότι κάτι άλλο θέλει από τον πάσχοντα και αυτό είναι να ζει και να λειτουργεί όπως ο Θεός. Με αυτόν τον τρόπο όλοι θα εμφανίσουμε το ιαματικό χάρισμα. Να επιλέξουμε την νόμιμη οδό που είναι ο αγιασμός. Όποιος κάνει τον μεγάλο και τον τρανό να θυμάται το εξής, Κύριε, Κύριε δεν προεφητεύσαμεν εν τω ονόματί σου και εν τω ονόματί σου εξεβάλομεν δαιμόνια και εν τω ονόματί σου εκάμομεν θαύματα πολλά; Και τότε θέλω ομολογήσει προς αυτούς ότι ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν (Ματ.7:22-23). Εγώ εδώ και 30 χρόνια είδα πολλούς που έκαναν, έτσι τουλάχιστον λέγανε αυτοί, θαύματα, όμως στο τέλος κατέληξαν στους γιατρούς. Ο Θεός δεν μας τα δίνει όλα από την αρχή. Θέλει χρόνο αλλά και χρειάζεται όταν κάποιος μας ζητά βοήθεια να έχουμε την διαύγεια να του δείξουμε τον τρόπο να γίνει καλά οδηγώντας τον στον Θεό, στο αγιαστήριο ώστε να χρωστά ο αδελφός αιώνια δόξα στον Θεό και όχι σε εμάς. Να είμαστε διδακτοί Θεού όλοι και σύμμορφοι και να έχουμε τον Θεό δάσκαλο στη ζωή μας. Άλλο είναι να μας κάνει ένας άνθρωπος καλά και άλλο είναι να μας μάθει τον Θεό. Οι μαθητές του Χριστού δεν χρειάστηκαν θαύματα γιατί τον ακολουθούσαν, αυτοί που τα ζητούσαν τα θαύματα ήταν οι περαστικοί. Εμείς περαστικοί είμαστε ή μαθητές; Αν είμαστε μαθητές τότε «ακολούθει μοι». Μόνο ο Θεός μπορεί να μας μάθει να είμαστε πάντα καλά και να μην οδηγούμε τον εαυτό μας σε αδιέξοδο.

14. Στην Φωνή Θεού κάθε μέρα σπουδάζουμε, κάθε μέρα μαθαίνουμε. Έχουμε καταλάβει ότι αυτό που ξέρουμε είναι λίγο μπροστά στην σοφία του Θεού. Το δόγμα μας είναι η άγνοια. Και αυτό είναι αλήθεια διότι ποιος μπορεί να καυχηθεί ότι γνωρίζει τον Θεό; Πότε δημιούργησε, πώς έφτιαξε τον άνθρωπο, την δημιουργία ολόκληρη; Ποιος μπορεί να τα γνωρίζει όλα αυτά; Ποια είναι η φυσική του Θεού; Ποια η χημεία του; Ποια η βιολογία του; Ποια η γεωγραφία του; Μας ενέπνευσε να γνωρίζουμε ένα μικρό κομματάκι της σοφίας του μόνο.

15. Στην Φωνή Θεού ο στόχος μας είναι να φτάσουμε στο σημείο ώστε όλοι μαζί με την μετάνοια, την αναγέννηση και τον αγιασμό να ζήσει ο Θεός μέσα μας. Κατόπιν χωρίς να κάνουμε κατάχρηση να μπορούμε όταν χρειάζεται να υλοποιούμε τα λόγια μας, έχοντας μεγάλη προσοχή διότι ο εωσφορικός εγωισμός παραμονεύει να μας κλέψει την ψυχή και το σώμα μας. Είναι απολύτως βέβαιο πως το πλήρωμα του χρόνου ήρθε. Η αποστολή μας είναι να αναγεννηθούμε, να μπούμε στο αγιαστήριο να σπουδάσουμε, να μετανοήσουμε, να αλλάξουμε και που να φτάσουμε; Να φτάσουμε στο σημείο να υλοποιούμε τα λόγια μας και να έχουμε την εξουσία να νικήσουμε ό,τι μας φθείρει, ό,τι μας καταργεί τη ζωή. Και κάτι ακόμη σπουδαίο, να αρέσουμε στον Θεό. Ό,τι και αν κάνουμε δηλαδή να το κάνουμε όχι για να αρέσουμε στον εαυτό μας και στους άλλους αλλά γιατί αυτό αρέσει στον Θεό να το κάνουμε. Γένοιτο Αμήν.

16. Στην Φωνή Θεού ό,τι αγαθό υπάρχει στον κόσμο το στηρίζουμε, το αγκαλιάζουμε, το ενισχύουμε. Γνωρίζουμε ότι πάσα δόση αγαθή και παν δώρημα τέλειο άνωθεν εστί καταβαίνων εκ του Πατρός των φώτων. Αρκεί αυτό το αγαθό να εξελίσσεται, διαφορετικά καταντά δόγμα αφού δεν γίνεται ποτέ αγάπη. Τώρα ό,τι κακό υπάρχει στον κόσμο δεν το στηρίζουμε αλλά γνωρίζουμε ότι και αυτό έχει σοφία Θεού αφού το όποιο κακό μας σπουδάζει. Μάλιστα για έναν ή πολλούς που έχουν προορισμό σωτηρίας και το κακό και το καλό τους καλλιεργεί και υπάρχει διότι ο Θεός έκτισε τον κόσμο δυσί νύχτα – μέρα, καλό και κακό, ζωή και θάνατος κ.λπ.. Όλα έχουν σκοπό για να γίνουν καλό. Τα πάντα εν σοφία εποίησε. Ακόμα γνωρίζουμε ότι αυτό που βλέπουμε σήμερα ως λάθος στην συνέχεια θα μεταλλαχτεί σε άγιο. Γι’ αυτό να μην βλέπουμε λάθη και να μην κρίνουμε. Εξάλλου κι εμείς με το που λάβαμε κάλεσμα γνωρίσαμε ότι είχαμε μέσα μας και το κακό. Έτσι και γύρω μας υπάρχει κακό και όπως εμάς μας αγκάλιασε το καλό, το άγιο έτσι θα αγκαλιάσει και εκατομμύρια άλλους ανθρώπους. Με αυτό το πνεύμα αλλάζει η ζωή μας ολόκληρη, αφού τα πάντα συνεργούν στο αγαθό. Αυτό να ελπίζουμε και για εμάς αλλά και για τους συνανθρώπους μας και για τους φίλους μας και για τους εχθρούς μας. Με αυτόν τον τρόπο ειρηνεύουμε και εξασφαλίζουμε στη ζωή μας τον Θεό αφού αυτός μας συμβουλεύει ότι τα πάντα συνεργούν στο αγαθό. Αμήν. Μία φορά που γνώρισα τον Θεό, όταν τον είδα αναρωτήθηκα, Θεέ μου πώς λάμπεις έτσι; Και αυτός μου απάντησε, Θωμά, εγώ τα δέχομαι όλα, μάθε κι εσύ να τα δέχεσαι όλα, διότι τα πάντα συνεργούν στο αγαθό. Από τότε λοιπόν που κι εγώ δεν κρίνω τίποτα και όλα τα δέχομαι ειρήνευσε η ψυχή μου και η ζωή μου καλυτέρευσε σε πολλά επίπεδα.

17. Στην Φωνή Θεού όταν ο Θεός θελήσει να βρεθούμε με αδελφούς ανεξαρτήτως δόγματος ή θρησκείας για να συζητήσουμε πνευματικά δεν χρειάζεται να παίρνουμε συνέχεια τον λόγο ώστε  να εκφράσουμε τάχα το σωστό και αυτό διότι το σωστό ή το λάθος για τον κάθε άνθρωπο ανάλογα το πνευματικό του επίπεδο κρίνεται διαφορετικά. Το σωστό ή το λάθος λοιπόν είναι σχετικό. Ας το δούμε λίγο αυτό με τα μάτια του Θεού, δηλαδή σωστό για κάποιον είναι να μελετά τον Λόγο του Θεού μέρα - νύχτα ή να κάνει καλά έργα. Για κάποιον άλλον σωστό είναι να κάνει κάτι άλλο π.χ. να βλέπει τηλεόραση, να πηγαίνει δεξιά ή αριστερά. Εμείς θα το σεβαστούμε. Το ίδιο κάνει και ο Θεός, το σέβεται. Ο λόγος που θα πρέπει να το κάνουμε αυτό είναι διότι κι εμείς κάποτε ζούσαμε διαφορετικά και σήμερα ζούμε διαφορετικά. Ίσως και ο αδελφός αυτός που σήμερα δεν θέλει να ασχοληθεί με αυτό το οποίο εμείς πιστεύουμε ως σωστό, δηλαδή να ακολουθήσει τον Θεό, που ξέρεις αύριο μπορεί να γίνει άγιος. Εμείς αυτήν την αγαθή και άγια πίστη θα έχουμε για όλους. Όταν μας δίνουν τον λόγο, μόνο και μόνο τότε θα λέμε τι πιστεύουμε χωρίς να το επιβάλλουμε. Πάντα θα μιλάμε με αγάπη, με καλοσύνη, με ελπίδα, με ευγένεια. Πάντα θα καλύπτουμε τα λάθη, δεν θα προσβάλλουμε, δεν θα βωμολοχούμε, δεν θα αντιλογούμε, εμείς απλά θα ακούμε τους άλλους και θα λέμε την γνώμη μας. Δηλαδή όταν μας ρωτούν θα λέμε πώς ο Θεός ενεργεί στην δική μας ζωή. Ποτέ δεν θα λέμε την γνώμη μας για να αλλάξουμε κάποιον ή τάχα ότι εμείς ξέρουμε το σωστό και το λάθος. Ο Θεός θα αλλάξει τον καθένα με τον δικό του τρόπο. Στην Φωνή Θεού γνωρίζουμε ότι ο Θεός έδωσε στον καθένα άνθρωπο διαφορετική αποστολή, όλες όμως είναι άγιες και όλες αλλάζουν άλλοτε για να επέλθει ταπείνωση, άλλοτε για να εμφανιστεί η δόξα του. Υπάρχει καιρός του σπείρειν, καιρός του ποτίζειν, καιρός του θερίζειν. Πάντα να θυμόμαστε ότι όλες οι αποστολές θα μεταλλαχθούν σε καλύτερες ή σε χειρότερες. Όποιος έχει προορισμό σωτηρίας θα πάει γρήγορα από το καλό στο καλύτερο και μετά στο τέλειο. Το τέλειο είναι να σε ελευθερώσει ο Θεός. Αυτό συγκλίνει σε δύο πράγματα. Πρώτον, όποιον ο Κύριος τον ελευθερώσει ελεύθερος θα είναι και δεύτερον μακάριος ο άνθρωπος που ο Θεός σε αυτόν δεν λογίζει αμαρτία. Για να το εξασφαλίσει αυτό κάποιος θα πρέπει να εργάζεται πνευματικά ώστε να εξελίξει τον εαυτό του κατά Θεόν.

Αδέλφια μου η Δημιουργία ολόκληρη στην αρχή, στην γέννησή της ήταν γεμάτη έμβρυα τα οποία μεταλλάχθηκαν και έγιναν κατά το είδος άνθρωποι, ζώα, υδρόβιος κόσμος κ.λπ.. Υπάρχει και συνέχεια. Πριν απ’ αυτό δεν υπήρχε τίποτα παρά Πνεύμα Κυρίου εφέρετο επί των υδάτων και όμως σήμερα υπάρχει ο κόσμος που βλέπουμε. Αφήνεται λοιπόν να εννοηθεί ότι ο Θεός εργάζεται και θα συνεχίσει να εργάζεται, διότι αναφέρεται στον Λόγο του Θεού ότι υπάρχουν σώματα επίγεια αλλά και επουράνια. Άλλη η δόξα των επίγειων άλλη των επουράνιων. Αφού ακόμα δεν έχουμε λάβει το σώμα της δόξης, το επουράνιο σώμα δεν θα κάνουμε τους έξυπνους. Χρειάζεται επενδύτης. Αυτό εργαζόμαστε σήμερα μέσα στην Φωνή Θεού, διότι έδωσε υμίν διακαείν ποθείν του μη αποθανείν. Ενέπνευσε ο Θεός μέσα μας το πνεύμα το δικό του και θέλουμε να επενδυθούμε, ου θέλομεν εκδύσασθαι αλλ’ επενδύσασθαι ίνα καταποθή το θνητόν υπό της ζωής (Κορ.Β΄5-4). Ο Θεός έφερε τη ζωή και την αφθαρσία διά του Ευαγγελίου. Μέσα στον Λόγο του Θεού υπάρχει η ζωή, υπάρχει η αφθαρσία, υπάρχει ο Χριστός. Η μεγάλη αγάπη στον Θεό θα νικήσει τον θάνατο. Οι Εβραίοι είχαν σιγά – σιγά χάσει την αγάπη τους και αντί να θυσιάζουν το πρώτο και καλύτερο αρνί στον Θεό, θυσίαζαν όλα τα άρρωστα και έτσι αυτή η θυσία δεν ήταν ευάρεστη γιατί έκρυβε δόλο. Έτσι κι εμείς να μην παρουσιάζουμε μισή αλλά ολοκληρωμένη αγάπη στον Θεό. Αδέλφια μου όταν ο Ελισσαίος είδε τον Ηλία τον προφήτη να ανεβαίνει στον ουρανό, άνθρωπος ομοιοπαθής με όλους εμάς ο Ηλίας που εκείνη την στιγμή πήρε από τον Θεό – έλαβε από τον Θεό το σώμα της δόξης φώναξε, πατέρα μου, πατέρα μου, πατέρα μου συ είσαι το άρμα και το στράτευμα του Ισραήλ. Ένας άνθρωπος με τον Θεό γίνεται ένα στράτευμα ολόκληρο ενός έθνους ή πολλών και το απέδειξε με τα έργα του, όπως και ο Κύριος το απέδειξε με τα έργα του. Αδέλφια μου ο Θεός θα καλέσει, θα αναγεννήσει, θα εξελίξει. Αν ανήκουμε στην δική του σοφία, στην δική του δόξα, στην δική του τάξη, στο δικό του σχολείο τότε να είμεθα σίγουροι ότι θα μεταλλαχθούμε και θα επενδυθούμε διότι αυτή είναι μία επαγγελία των εσχάτων χρόνων. Όλα τα γραφικά λαμβάνουν χώρα στην δική μας εποχή. Αν ερευνήσουμε λίγο την Γραφή θα δούμε ότι πράγματι βρισκόμαστε στα έσχατα χρόνια. Το δέντρο άρχισε να βγάζει φύλλα. Η ζωή και το Ευαγγέλιο της βασιλείας κηρύττεται σε όλον τον κόσμο. Όλοι εμείς είμαστε γνώστες αυτού. Ο Θεός μας το ενέπνευσε διά Πνεύματος Αγίου, διότι κι εμείς απαρχής κοντά του είμεθα. Όλα αυτά σημαίνουν εξέλιξη για όλους εμάς, αναγέννηση, θέωση. Άρα λοιπόν ας κάνουμε τον αγώνα μας και σιγά – σιγά να ξέρουμε ότι θα συναντήσουμε και όλους τους ανθρώπους που υπηρετούν αληθινά το αγαθό. Όχι τους φανατικούς, οι φανατικοί είναι σαν αποκεφαλισμένοι, δουλεύουν χωρίς νου, χωρίς εγκέφαλο.

Πολλοί άνθρωποι τρέχουν δεξιά και αριστερά για να συναντήσουν ανθρώπους του Θεού, όμως συναντούν ανθρώπους που τους ταλαιπωρούν. Δεν χρειάζεται λοιπόν να τρέχουμε άλλο, διότι τώρα μπορούμε να γίνουμε οι άνθρωποι του Θεού, μπορούμε να γίνουμε άγιοι. Πιο παλιά πηγαίναμε να βρούμε τον άγιο, τώρα ήρθε η ώρα να γίνουμε άγιοι. Είναι γραφικό, άγιοι γίνεσθε καθώς εγώ ειμί. Ας κάνουμε το θέλημα του Θεού σπουδάζοντας στην σιωπή, στο αγιαστήριο την σοφία του ώστε να δημιουργήσουμε το νου του Χριστού και να είμεθα σίγουροι ότι θα μας ενώσει με τα δικά του παιδιά. Εξάλλου και όλους εμάς αυτός μας κάλεσε και όλοι είμεθα παιδιά του. Εμείς ας φέρουμε εις πέρας την δική μας αποστολή. Η αποστολή μας είναι, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου και τότε διαβλέψεις εκβάλειν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου (Ματθ.7:5). Ο Θεός είναι ο σχεδιαστής αλλά και ο εργολάβος του κόσμου. Εμείς να κάνουμε την δουλειά μας και με όλους τους ανθρώπους να έχουμε αγάπη. Το Ευαγγέλιο να μην το χρησιμοποιούμε με τον νόμο, διότι αυτός δόθηκε στην αρχή διά του Μωυσέως στο Όρος Σινά, μετέπειτα όμως ο Θεός διά του αποστόλου Παύλου φανερώνει μία άλλη οδό την οποίαν και ονομάζει υπερέχουσα οδό και δεν είναι άλλη από την αγάπη. Γνωρίζουμε ότι η αγάπη τα πάντα ανέχεται και δέχεται, η αγάπη μας κάνει να νιώθουμε άνετα. Με την αγάπη παντού απλωνόμαστε, με την αγάπη χωράμε παντού χωρίς να πιεζόμαστε γιατί δεν βλέπουμε λάθη και όλα τα δεχόμαστε. Να πω και κάτι προσωπικό. Όταν ξεκίνησα πνευματική ζωή έμπαινα στη ζωή των άλλων και προσπαθούσα να τους πίσω να ακολουθήσουν τον Θεό με τον δικό μου τρόπο, γιατί με είχαν μάθει πως αν φέρω πολλούς ανθρώπους στον Θεό θα σωθώ. Όταν γνώρισα όμως τον Θεό μου είπε, εσύ θα ζεις στο αγιαστήριο και εγώ θα σε ενώσω με αδέλφια, με παιδιά δικά μου. Σήμερα το βλέπω το θαύμα αυτό, ακόμα και εδώ στο Αγρίνιο το βλέπω έρχονται παιδιά χωρίς να τους έχω πει ποτέ κάτι πνευματικό, αλλά και ετούτη την ώρα εδώ που μιλάμε σε ποιον πήγα να του πω τι κάνω, ποιον προσπάθησα να τον πίσω. Είναι σίγουρο ότι ο Θεός μας ένωσε και το πιστεύω ότι είμαστε όλοι δικά του παιδιά. Έχουμε το ίδιο πνεύμα και γι’ αυτό μας ένωσε. Είναι γραφικό, και εσείς απ’ αρχής μετ’ εμού είστε. Όλοι εμείς δεν είμαστε χειραγωγούμενοι αλλά Θεού γέννημα. Ξέρετε κάτι, μία φορά μου έδειξε ο Θεός ένα οικοδόμημα. Δηλαδή μου έδειξε τη ζωή ενός πνευματικού ανθρώπου αλλά και όλου του κόσμου από καταβολής κόσμου μέχρι την ημέρα που ο Θεός θα κατέβει στη Γη να συμβασιλεύσει με τους λελυτρωμένους του και θα το πω με ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε τι σημαίνει εξέλιξη, η οποία ήταν στο νου του Θεού και συνεχίζει σήμερα να υπάρχει, αφού αυτή θα μας οδηγήσει στο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση. Ο Θεός μου έδειξε μία μεγάλη πολυκατoικία μπροστά μου, η οποία είχε 10 επίπεδα κάτω από το χώμα και δέκα ορόφους πάνω. Όταν με κάλεσε αυτός είδα ότι εγώ βρέθηκα περίπου στη μέση, μου επέτρεψε όμως να δω τι συμβαίνει στα κάτω επίπεδα διά Πνεύματος Αγίου αλλά και διαπιστώνοντάς το μέσω της παγκόσμιας ιστορίας του κόσμου μας. Γι’ αυτό υπάρχει η ιστορία του κόσμου και η ιστορία του Θεού, για να αντλούμε μέσα από κει σοφία. Πήγα λοιπόν στα κάτω επίπεδα. Στο τελευταίο κάτω πήγα και εκεί είδα τους ανθρώπους – ζώα. Στο πιο πάνω είδα τους ανθρώπους να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον για να επιβιώσουν, παραπάνω είδα τους ανθρώπους να ζουν ειδωλολατρικά, με θυσίες κ.λπ.. Πιο πάνω είδα να καλλιεργούν τη γη και να ανακαλύπτουν το σίδερο, τον χαλκό κ.λπ.. Παραπάνω είδα να δημιουργούν εξέλιξη, πιο πάνω κάτι άλλο μέχρι που είδα ότι εγώ βρέθηκα στην δική μου εποχή. Εξελιχτήκαμε σαν άνθρωποι όμως υπάρχουν προς τα πάνω και άλλες εξελίξεις πνευματικές, βιολογικές, συναισθηματικές, υλικές, επιστημονικές κ.λπ.. Ο Θεός με πήρε από εκεί που ήμουν κατά χάριν και είδα τον τελευταίο όροφο. Εκεί ήταν ο ίδιος ο Θεός. Στον τελευταίο όροφο οι άνθρωποι ζούσαν με τον Θεό και η χαρά ήταν ανεκλάλητη, κανένα πρόβλημα δεν υπήρχε εκεί. Ο Θεός μου έδειξε το μέλλον. Αφού το είδα μου είπε, κάνε το τώρα αυτό που βλέπεις εδώ παρόν. Και μπορούμε να κάνουμε το μέλλον παρόν γιατί ζούμε σε δημοκρατικές κοινωνίες με ελευθερία λόγου και ανεξιθρησκία. Αν λοιπόν δούμε το μέλλον το οποίο το παρουσιάζουμε μέσα στην Φωνή Θεού και το κάνουμε παρόν, αμέσως φτάνουμε στον τελευταίο όροφο και βρίσκουμε τον Θεό. Στην συνέχεια μπορούμε να βρούμε και άλλους αδελφούς που καταλαβαίνουν ότι χρειάζονται αλλαγές, ο ίδιος ο Θεός τους το ενέπνευσε. Μαζί με αυτούς μπορούμε να ζήσουμε το μέλλον του Θεού. Όλα όσα κηρύττουμε σήμερα στην Φωνή Θεού και σε αυτήν την ομιλία έρχονται από το μέλλον. Γι’ αυτό στην Φωνή Θεού δεν έχουμε αντιπαλότητες, δεν έχουμε δόγματα, δεν έχουμε φανατισμό, δεν έχουμε ανώτερους και κατώτερους. Όλα αυτά υπάρχουν στα κάτω επίπεδα της πολυκατοικίας. Όσοι περνάνε τα επίπεδα – στάδια γρήγορα μας βρίσκουν και τους βρίσκουμε. Αμήν. Ο Θεός αναγεννά, ο Θεός εξελίσσει, ο Θεός δημιουργεί μέλλον στον καθέναν μας. Αρκεί να το ζητάμε. Ας εμμένουμε στην προσευχή και στην δέηση, προσκαρτερούντες την απολύτρωση των ψυχών και των σωμάτων μας. Ας ζήσουμε με όλα αυτά και ο λόγος για να έχουμε μέλλον. Γένοιτο αμήν.

18. Στην Φωνή Θεού δεν κατηγορούμε κανέναν και ο λόγος διότι αγωνιζόμαστε να βγάλουμε την δική μας δοκό και όχι το αγκάθι του άλλου. Είναι γραφικό, έκβαλε πρώτον την δοκόν εκ του οφθαλμού σου και τότε διαβλέψεις εκβάλειν το κάρφος εκ του οφθαλμού του αδελφού σου (Ματθ.7:5). Το δικό μας το λέει δοκό, του άλλου αγκάθι. Αν βλέπουμε το ανάποδο τότε δεν βλέπουμε με τα μάτια του Θεού αλλά με του κόσμου. Μη γένοιτο! Οι άνθρωποι του κόσμου όλο κρίνουν και βλέπουν συνέχεια λάθη, ενώ στην χώρα του Θεού βλέπουν μόνο τον εαυτό τους λάθος και προσπαθούν να τον διορθώσουν. Ακόμα μέσα στην Φωνή Θεού δεν επιθυμούμε να κατηγορήσουμε κανέναν αλλά ούτε και να κρίνουμε κανέναν και τίποτε διότι ξέρουμε ότι ο Θεός θα κρίνει τον κόσμο. Αυτός που κρίνει έχει την ταυτότητα του θανάτου πάνω του, δεν έχει μέλλον και γίνεται άθελά του βδέλυγμα, εωσφόρος. Η κρίση όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη είναι ο Δράκων ο μέγας, Και ερρίφθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, ερρίφθη εις την γην και οι άγγελοι αυτού ερρίφθησαν μετ' αυτού. Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ· Τώρα έγεινεν η σωτηρία και δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία του Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα (Αποκ.12:9-10). Άρα, δεν θα πρέπει να μπαίνουμε σε ξένα χωράφια. Για μας ό,τι συμβαίνει έρχεται στη ζωή μας από τον Θεό, είναι η απόφαση του Θεού. Επίσης, να γνωρίζουμε ότι στις αποφάσεις των ανθρώπων που σήμερα φαίνεται ότι πίσω από αυτές βρίσκονται άνθρωποι συμφερόντων κρύβεται ο ίδιος ο Θεός και όποια απόφαση και αν παρθεί θα είναι απόφαση του Θεού. Εμείς ας γίνουμε του Θεού για να καταλάβουμε το σχέδιό του, διαφορετικά θα γρονθοκοπούμε στον αέρα. Άλλη είναι η απόφαση του Θεού που θα πάρει για τους ανθρώπους που στεγάζουν την αμαρτία και άλλη είναι η απόφαση του Θεού για τους ανθρώπους του Θεού. Ο Θεός δηλαδή θα πάρει άλλη απόφαση γι’ αυτούς που εργάζονται την ανομία και άλλη απόφαση γι’ αυτούς που εργάζονται την δικαιοσύνη. Έχουμε πολλά παραδείγματα, θα αναφέρω όμως ένα. Ας θυμηθούμε στην Έξοδο που ο Θεός ενημέρωσε τον Μωυσή ότι θα σκληρύνει τον Φαραώ ενώ στον λαό που είχε ο Μωϋσής ο Θεός ενεργούσε με θαύματα μεγάλα. Και στις δύο περιπτώσεις ο Θεός ενεργούσε για να φανεί η παντοδυναμία του. Ενεργούσε όμως εν αγνοία όσων επιδίωκαν συμφέροντα, στην προκειμένη περίπτωση του Φαραώ, αλλά εν γνώση όσων ζητούσαν και ήθελαν την δικαιοσύνη (του Μωυσή και του λαού που ήθελε την ελευθερία). Όλα λοιπόν για όλους εμάς έχουν σκοπό να αναγεννηθούμε και να φτάσουμε στον στόχο μας, στον προορισμό μας. Γένοιτο αμήν. Υπάρχουν αλλαγές που φαίνονται ότι γίνονται από τους ανθρώπους. Υπάρχουν αλλαγές οι οποίες φαίνονται ότι γίνονται από τον Θεό, όμως εμείς να ξέρουμε ότι ούτε μία τρίχα δεν πέφτει άνευ του θελήματος του Θεού και όλα έρχονται από αυτόν με σκοπό την εξέλιξη την δική μας αλλά και του κόσμου. Γένοιτο αμήν.

19. Στην Φωνή Θεού γνωρίζουμε ότι όσοι δεν εργάζονται το ίδιο έργο με εμάς, για εμάς είναι πνευματικά μας αδέλφια και η αγκαλιά μας τους χωρά και αν πνευματικά δεν έχουμε την ίδια αποστολή αυτό δεν σημαίνει για μας τίποτα. Όλοι όσοι εργάζονται το αγαθό είναι αδέλφια μας. Ακόμα για όλους εμάς όλος ο κόσμος είναι του Θεού και όλοι εξελίσσονται όπως κι εμείς. Να μην ξεχνάμε ότι ο αμπελώνας του Θεού χρειάζεται πολλούς εργάτες αλλά και πολλές διαφορετικές εργασίες π.χ. άλλος φυτεύει, άλλος ποτίζει, ο Θεός αυξάνει. Ακόμα, μέσα σε μία οικογένεια σαρκική υπάρχουν άνθρωποι με διαφορετικά επαγγέλματα, έτσι και στην πνευματική οικογένεια υπάρχουν διαφορετικές αποστολές. Αυτό να μας δημιουργεί μόνο χαρά και όχι λύπη. Μην θέλουμε όλοι να κάνουν τα ίδια με εμάς. Μην δογματίζουμε τη ζωή μας και τη ζωή των άλλων γύρω μας. Π.χ. όταν εργαζόμαστε διαφορετικά έργα ομοιάζουμε σαν μία συμφωνική ορχήστρα που παίζουν σε αυτή πολλά όργανα. Ο ενορχηστρωτής (ο Θεός) έχει την ικανότητα να τα συγχρονίζει, έτσι ο θεατής – ακροατής μένει εκστατικός. Όποιος δογματίζει τη ζωή του αλλά και φανατίζει αυτή είναι σαν να παίζει ένα μόνο όργανο. Καλό και αυτό αλλά με τα πολλά και διαφορετικά γίνεται συμφωνική ορχήστρα. Και ένα τελευταίο. Όσοι δεν έχουν την ίδια αποστολή με εμάς, να γνωρίζουμε ότι έχουμε τον ίδιο γεννήσαντα οργανισμό, τον Θεό και Πατέρα μας. Όλοι είμαστε (αν δεν είμαστε πνευματικά) βιολογικά αδέλφια, ακόμη και με τους εχθρούς μας. Μπορεί λοιπόν να μην είμαστε πνευματικά αλλά είμαστε βιολογικά αδέλφια, όπως και σε μία οικογένεια που δύο ή τρία αδέλφια μπορεί να διαφέρουν πνευματικά όμως είναι αδέλφια διότι έχουν τους ίδιους γονείς. Έτσι και πνευματικά, μπορεί να έχουμε διαφορετική αποστολή αλλά είμαστε αδέλφια αφού όλοι έχουμε γεννήσαντα οργανισμό τον Θεό. Μία φορά είδα ένα όραμα. Είδα ότι ο Κύριος είχε ένα μεγάλο κτήμα καθώς είχε και πολλά παιδιά. Τα παιδιά είχαν διαφορετικά ονόματα όπως, Ορθόδοξος, Καθολικός, Προτεστάντης, Ευαγγελικός, Πεντηκοστιανός, Διαμαρτυρόμενος  κ.λ.π.. Το κτήμα ήταν ο αμπελώνας του Θεού. Μέσα στο κτήμα χρειάζονταν να γίνουν πολλές και διαφορετικές εργασίες. Άλλος έπρεπε να το περιφράξει, άλλος έπρεπε να φυτέψει αμπέλι, άλλος να φτιάξει το πατητήρι, άλλος να κάνει γεώτρηση ώστε να βρει νερό, άλλος να ποτίσει, άλλος να σκαλίσει, άλλος να κλαδέψει κ.λ.π.. Υπήρχαν πολλές και διαφορετικές δουλειές και ήταν όλες από τον Θεό. Σε αυτό λοιπόν το κτήμα είδα τον Θεό να καλεί τα παιδιά του να κάνουν όλα από μία εργασία το καθένα. Αυτό που είδα ήταν ότι εκεί που δούλευαν τα παιδιά μάλωναν μεταξύ τους και καυχιόνταν διαρκώς για τον Θεό. Αρκετά είχαν μαλώσει και δεν μιλιούνταν. Είδα ακόμη ότι μέσα σε αυτόν τον αμπελώνα υπήρχαν ταμπέλες που μιλούσαν για την αγάπη αλλά κανείς δεν τις πρόσεχε και ο καθένας έλεγε το δικό του. Όταν ήρθε η ώρα που ο Πατέρας είχε έτοιμο το τραπέζι στρωμένο με τον μόσχο τον σιτευτό κάλεσε όλα τα παιδιά του να καθίσουν για να φάνε. Αυτοί που δεν τα βρήκαν μέσα στον αμπελώνα και έμειναν μαλωμένοι δεν έφτασαν ποτέ στο τραπέζι για να γευτούν τον μόσχο τον σιτευτό (αγάπη). Αυτοί που πρόσεχαν και διάβαζαν τις ταμπέλες περί αγάπης κατάφεραν να καθίσουν στο τραπέζι με τον Πατέρα και να συνφάγουν τον μόσχο τον σιτευτό. Αυτοί λοιπόν που χωράνε παντού, αυτοί έχουν αποστολή αγάπης, αυτοί έχουν αποστολή ζωής. Σήμερα βλέπουμε πολλά αρνητικά γεγονότα να συμβαίνουν γύρω μας. Εγώ έμαθα από τον Θεό να τα λέω σπυράκια που σπάνε στο σώμα για να λάβουν στην συνέχεια θεραπεία, αντιβίωση. Όταν συμβαίνει ένα γεγονός το οποίο ακούμε στην τηλεόραση και μας ταράσσει πολλές φορές να ξέρουμε ότι είναι ένα απόστημα το οποίο έσπασε και ο λόγος που έσπασε είναι γιατί πρέπει κάποιοι να προσέξουν ώστε να το θεραπεύσουν, να του χορηγήσουν αντιβίωση, να το διορθώσουν για να μην γίνει μεγαλύτερο, γιατί ο κόσμος που ζούμε δεν είναι κόσμος του Θεού ακόμη αλλά θα γίνει, γι’ αυτό όλα αυτά μας συνετίζουν, μας διορθώνουν και έχουν ως συνέπεια να μας φτάνουν στον προορισμό μας. Υπάρχουν πολλές ασθένειες (σκάνδαλα στις κοινωνίες των ανθρώπων) που κρύβονται, όμως κάποτε έρχονται στο φως. Έτσι είναι όλα τα αρνητικά γεγονότα, εμφανίζονται ώστε τα έθνη να λάβουν τα μέτρα τους με σκοπό να μην μολυνθεί όλο το σώμα (όλος ο κόσμος). Γένοιτο αμήν.

20. Στην Φωνή Θεού γνωρίζουμε πως στον κόσμο που ζούμε ό,τι και αν συμβαίνει για εμάς ανήκει στην σοφία του Θεού. Είναι γραφικό, τα πάντα συνεργούν στο αγαθό τοις αγαπώσιν τον Θεό. Η όποια απόφαση παρθεί από τους ανθρώπους που διαχειρίζονται σήμερα τον κόσμο είναι για μας απόφαση του Θεού. Υπάρχει καιρός του λαλείν αλλά και καιρός του σιγάν, καιρός του σπείρειν και καιρός του θερίζειν. Γνωρίζουμε ότι όποιοι και όπου και αν συνεδριάζουν τα μυστικά τους τα ξέρει ο Θεός και η όποια απόφαση παρθεί θα είναι του Θεού και ας μην μας αρέσει εμάς. Είναι γραφικό, μία τρίχα δεν πέφτει άνευ του θελήματος του Θεού. Έτσι πάντα διατηρούμε την ειρήνη μέσα μας και τον Θεό μέσα μας. Θα πω κάτι προς οικοδομή. Μία φορά ήμουν στο κτήμα, στο αγιαστήριό μου και ακούω την φωνή του Θεού να μου λέει, Θωμά άκου λίγο τι λένε. Κάπου στον κόσμο γινόταν ένα συνέδριο. Εκεί δεν μπορούσε να πάει ο οποιοσδήποτε παρά μόνο ορισμένοι έπειτα από κάλεσμα. Άκουγα λοιπόν από τα ηχεία τα οποία δεν τροφοδοτούνταν από ρεύμα αυτά τα οποία έλεγαν στον χώρο εκείνον που υποτίθεται ήταν κρυφός χώρος. Άρα λοιπόν αν εγώ την στιγμή εκείνη γνώριζα δύο πράγματα, ας φανταστούμε ο Θεός τι γνωρίζει. Όλα τα γνωρίζει! Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως όταν ο Θεός θελήσει να φανερώσει κάτι δεν μπορεί να το κρύψει ουδείς (όλα γυμνά και τετραχειλισμένα ενώπιον Θεού). Απλώς ο Θεός δεν είναι ο κακός, αυτός που θέλει να μας ταπεινώσει και να μας προσβάλει. Είναι αυτός ο οποίος θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για να μας αναγεννήσει. Με όλα αυτά, με τον Θεό στη ζωή μας, με αυτές τις αρχές μπορούμε να διατηρούμε την ειρήνη μέσα μας. Όταν διατηρούμε την ειρήνη, τότε διατηρούμε τον Χριστό. Ο Χριστός είναι ο άρχων της ειρήνης, βασιλεύς αγάπης, ειρήνης και δικαιοσύνης κατά την τάξιν Μελχισεδέκ απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος. Με την ειρήνη έχουμε τον Θεό μέσα μας και όπου και αν πηγαίνουμε, σε όποιο σπίτι και αν πηγαίνουμε πάντα να λέμε ειρήνη στον οίκο τούτον. Όσοι αδέλφια μου βλέπουν λάθη δεν κατάλαβαν ότι πίσω απ’ όλα κρύβεται ο Θεός και προσπαθούν να ρυθμίσουν ή να διορθώσουν αυτό που βλέπουν ως λάθος. Δεν διορθώνεται, διότι ένας διορθώνει λάθη, ο γιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Όσοι βλέπουν λάθη δεν γνώρισαν τον Θεό. Όσοι φωνάζουν δεν κατάλαβαν τίποτα. Εμείς έχοντας όλα αυτά υπόψη μας μπορούμε κάτω από όλες τις συνθήκες να έχουμε ειρήνη και η χάρη του Θεού πάντα θα είναι γύρω μας. Χωρίς την χάριν του Θεού δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε ένα βήμα. Έτσι αφού ο Θεός μας κάλεσε να έχουμε μία ανεκλάλητη χαρά διότι ο Θεός ολοκληρώνει ό,τι ξεκινά. Και εμάς ο Θεός μας κάλεσε, είμαστε γέννημα δικό του, είμαστε η αρχή στο να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας.

21. Στην Φωνή Θεού όταν πηγαίνουμε στο σπίτι κάποιου δεν θα πηγαίνουμε με το πονηρό πνεύμα ή με το όποιο κακό μας φόρτωσαν οι άλλοι ή εμείς οι ίδιοι καλλιεργήσαμε εκεί που ήμασταν ή με το πνεύμα τάχα να τον διορθώσουμε. Στο σπίτι κάποιου θα πηγαίνουμε με το πνεύμα μόνο του Θεού, διαφορετικά να μην πηγαίνουμε διότι μεταδίδουμε πνευματικά νοσήματα τα οποία αρρωσταίνουν την ψυχή και το σώμα το δικό μας αλλά και των άλλων που συναντάμε εκεί. Όλοι όταν ακούμε το κακό και εργαζόμαστε αυτό πάντα θα πάσχουμε και πάντα θα αρρωσταίνουμε. Μη γένοιτο! Ο Χριστός είπε, Εις ήντινα δε οικίαν εισέρχησθε, πρώτον λέγετε· Ειρήνη εις τον οίκον τούτον (Λουκ.10:5), και για να έρθει η ειρήνη θα πρέπει πρώτα να συλλάβουμε όλα όσα λέμε, να γίνουμε ειρηνοποιοί κατόπιν με το πνεύμα αυτό μπορούμε να πάμε σε όποιο σπίτι επιθυμούμε χωρίς να μεταδίδουμε δαιμόνια, χωρίς να αρρωσταίνουμε τον συνάνθρωπό μας και χωρίς να τον στεναχωρούμε. Να αποφεύγουμε τα λόγια και τις πράξεις που μπορούν να σκανδαλίσουν ή να προσβάλουν τους αδελφούς μας. Αν εμάς μας προσβάλει κάποιος διότι δεν έχει πνευματικό επίπεδο, δεν τον έχει καλέσει ο Χριστός θα τις δεχόμαστε τις προσβολές σαν δώρο Θεού, ο οποίος εκείνη την ώρα μας δοκιμάζει για να δείξουμε τις αντοχές μας στην υπομονή, στην αγάπη, στην ανεκτικότητα, στην ανεξικακία, στο λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει και στο πάσχων ουκ ηπείλει. Αν είναι σωστές οι προσβολές να διορθωνόμαστε. Οι προσβολές που δεχόμαστε είναι δώρο Θεού για να γίνουμε καλύτεροι. Αν έχουν δίκιο να πούμε ευχαριστώ, αν έχουν άδικο να πούμε πάλι ευχαριστώ. Δεν χρειάζεται να εξηγούμε σε κανέναν τίποτα, εκτός και αν μας το επιτρέψουν. Εμείς δεν θέλουμε να δικαιωθούμε στους ανθρώπους, εμείς θέλουμε να δικαιωθούμε στον Θεό. Είναι μεγάλο πράγμα να λέμε ότι, «ο Θεός ξέρει». Ο Χριστός λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει πάσχων ουκ ηπείλει. Αυτός με την σιωπή τα αντιμετώπιζε όλα. Αυτό όταν το εφαρμόσουμε αμέσως ο εγωισμός γίνεται μηδέν, διότι όλα τα προβλήματά μας προέρχονται από εκεί. Με όλα αυτά γινόμαστε παιδιά του Θεού. Το κακό να το νικάμε με το καλό. Το κακό δεν διορθώνεται ποτέ με το κακό. Αν ακόμα δεν μπορούμε ή δεν μας αρέσει ένας χώρος τότε έχουμε το δικαίωμα να τον αποφεύγουμε. Αν όχι να μιλάμε με την σιωπή ή όταν είναι ανάγκη με αγάπη. Κάποτε είδα μία χριστιανική ταινία. Ήταν ένας μοναχός που έκανε ωραίες ομιλίες. Ο κόσμος που πήγαινε να τον ακούσει του έλεγε, μπράβο, τι ωραία που τα λες, μπράβο, μπράβο κ.λπ. όμως αυτός μετά τα μπράβο όλο είχε πονοκέφαλο. Ο Ηγούμενος τον είδε και αφού είχε μία πνευματική εμπειρία είπε να τον βοηθήσει. Του είπε λοιπόν, σήμερα θα πας στο νεκροταφείο και όταν έρθει μία κηδεία εσύ θα φωνάζεις πάνω από το φέρετρο στον πεθαμένο και θα λες, τι καλός άνθρωπος ήταν, ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του. Αυτό το έλεγε πολλές φορές και δυνατά. Αυτός που είχε πεθάνει όμως δεν ήταν καλός άνθρωπος αλλά ένας εγκληματίας και όσοι τον συνόδευαν ήταν όλοι εγκληματίες. Αυτοί λοιπόν θεώρησαν ότι ο καλόγερος κορόιδευε που τον έλεγε καλό άνθρωπο και τον χτύπησαν άσχημα. Όταν επέστρεψε ο Ηγούμενος του είπε, τώρα θα ξαναπάς και θα πεις τι κακός άνθρωπος ήταν αυτός που πέθανε. Αυτός που πέθανε όμως την δεύτερη φορά ήταν ένας πολύ καλός άνθρωπος και ευεργέτης πολλών ανθρώπων. Σε αυτόν λοιπόν ο καλόγερος έλεγε πόσο κακός ήταν. Το αποτέλεσμα ήταν ότι και στις δύο περιπτώσεις έφαγε ξύλο, διότι την πρώτη φορά είχε πεθάνει ένας που είχε σκοτώσει πολλούς ανθρώπους και οι φίλοι του νόμισαν ότι κοροϊδεύει τον νεκρό λέγοντας πόσο καλός άνθρωπος ήταν και την δεύτερη φορά είχε πεθάνει ένας καλός άνθρωπος και αυτός έλεγε ότι είναι κακός και ότι θα πάει στην κόλαση, έτσι οι συγγενείς του πάλι τον χτύπησαν. Όταν πήγε στον Ηγούμενο έκανε παράπονα. Ο Ηγούμενος τότε του είπε ότι πρέπει να ζεις σαν πεθαμένος, διότι ό,τι και αν έλεγες στον πεθαμένο αυτός δεν απαντούσε. Όταν του λέει θα ακούς τα καλά ή τα κακά τότε θα σε πονάει το κεφάλι σου. Αυτό σημαίνει το ξύλο που έφαγε. Ας μάθουμε λοιπόν να ζούμε στην σιωπή και ας μην ακούμε ούτε τους επαίνους, ούτε τα κακά τουλάχιστον μέχρι να μάθουμε να τα διεργαζόμαστε όλα με σοφία Θεού. Μάλιστα θα γλιτώσουμε με αυτόν τον τρόπο και τον πονοκέφαλο και τις ασθένειες και πολλά άλλα.

22. Στην Φωνή Θεού δεν θα κρίνουμε ποτέ τον πλησίον μας είτε ζει ενάρετα είτε όχι. Είναι γραφικό, Συ τις ει ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τω ιδίω Κυρίω στήκει ή πίπτει. Σταθήσεται δε δυνατός γαρ έστιν ο Θεός στήσαι αυτόν. Σήμερα αυτή που κρίνει τους ανθρώπους των εθνών και τον κόσμο είναι η δικαιοσύνη των ανθρώπων, αλλά υπάρχει και η δικαιοσύνη του Θεού, το δικαστήριο του Θεού. Όλα λίγο ή πολύ ελέγχονται και οι άγγελοι ελέγχουν πολλά και πάντα μας παρακολουθούν. Όταν τα έργα μας είναι καλά μας ευλογούν, όταν δεν είναι μας διαπαιδαγωγούν, μας σπουδάζουν. Ο Θεός πάντα μας σπουδάζει. Άλλοι το λένε εκπαίδευση, εγώ το λέω σπουδή, σχολείο, μάθημα. Τώρα να γνωρίζουμε πως αν κάποιος ξεφύγει από την δικαιοσύνη των ανθρώπων, η οποία πιστεύω ότι εργάζεται σωστά, κρίνει σωστά και πάντα σύμφωνα με τους νόμους του κράτους, τότε αργά ή γρήγορα θα κριθεί από την δικαιοσύνη του Θεού. Εύχομαι να είναι με έλεος και να μην έχει το λάθος τόσο εωσφορικό εγωισμό ώστε να γίνει ανήλεο. Μη γένοιτο! Πάντως και τα μεγαλύτερα λάθη έχουν γιατρειά αρκεί η μετάνοια να είναι αληθινή. Εμείς λοιπόν δεν θα κρίνουμε. Υπάρχει ο Θεός. Όταν εμείς κρίνουμε συνέχεια τότε θα την πατήσουμε. Κάποτε διάβασα σε ένα γεροντικό βιβλίο για έναν μοναχό που δεν τηρούσε τους νόμους του μοναστηριού. Οι άλλοι αδελφοί όλο τον έκριναν και όλο παράπονα έκαναν στον Ηγούμενο. Όταν ήρθε ο καιρός να κοιμηθεί ο μοναχός αυτός είδαν οι υπόλοιποι καλόγεροι ότι άγγελοι ήρθαν να πάρουν την ψυχή του και απόρησαν όλοι με αυτό το γεγονός διότι δεν εφάρμοζε τίποτα. Τότε οι άγγελοι τους είπαν πως μπορεί να μην εφάρμοζε αλλά δεν έκρινε ποτέ κανέναν. Είναι πολύ σοβαρό το δαιμόνιο της κρίσης και πρέπει να το πετάξουμε όλοι από τη ζωή μας. Η κρίση είναι το μεγαλύτερο στοιχείο του εγωισμού. Όλα τα άλλα είναι δαιμονιάκα μπροστά της. Πολλές φορές κι εμείς λέμε, κοίτα αυτός τόσα λάθη κάνει και ο Θεός τον έχει μία χαρά, όμως να γνωρίζουμε ότι ο Θεός βλέπει την καρδιά του ανθρώπου. Άλλος μπορεί να πηγαίνει συνέχεια στην εκκλησία αλλά όλο προβλήματα να έχει και ο λόγος διότι μπορεί να είναι πιο υποκριτής.

Εκείνος που κάνει λάθη γίνεται αιτία ώστε να μάθουμε εμείς και δεν χρειάζεται να τον κρίνουμε. Εξάλλου σήμερα κατανοούμε ότι το λάθος ή το σωστό αλλάζει πάντα θέση. Να γνωρίζουμε ότι ο Θεός για όλους έχει μεγάλη ανοχή και αν τα λάθη μας είναι πολλά αυτός πάντα θα βρίσκει έναν λόγο να μας αγκαλιάζει πάλι αλλά και να μας βοηθάει. Αδέλφια μου, τα λάθη να τα σκεπάζουμε όπως κάνει και ο Θεός. Είναι γραφικό, με όποια κρίση κρίνεις θα κριθείς. Όταν δίνουμε έλεος γινόμαστε θεοί και εξασφαλίζουμε την χρηστότητα. Όταν γινόμαστε κριτές τότε θα εξασφαλίσουμε την αυστηρότητα του Θεού. Με αυτόν τον τρόπο πέφτουμε στον εωσφορικό εγωισμό, δημιουργούμε αυστηρή συνείδηση και μετά κρίνουμε αυστηρά και τον εαυτό μας και αυτό είναι σαν να αυτομαστιγωνόμαστε. Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται ταπεινοίς δίδει χάρη. Ας γίνουμε ταπεινοί. Είναι δύσκολο να συλλάβουμε τον εγωισμό και την ταπείνωση, αλλά αν το σπουδάσουμε θα μπορέσουμε να το διαχειριστούμε. Με την ταπείνωση έχουμε συντροφιά την χάρη του Θεού, τον ίδιο τον Θεό. Αν κάνουμε το θέλημα του Θεού με ειλικρίνεια ο Θεός δεν μας αφήνει, έχει τον τρόπο να διασκεδάζει τη ζωή μας και να μας βγάζει από την όποια θλίψη. Τι μεγαλείο με τα καλά μας έργα να έχουμε αιώνια συντροφιά την χάρη του Θεού. Εδώ θα πω και μία εμπειρία δική μου. Πολλά χρόνια υπηρετώ τον Θεό. Αν καμιά φορά νιώθω θλίψη ή κάνω κάποιο λάθος και αυτή η στενοχώρια κρατήσει λίγο παραπάνω από το κανονικό, δηλαδή μία με δύο ώρες, αφού κάνω μία προσπάθεια πνευματική με αγαθή πλέον πρόθεση που ο Θεός την σέβεται αλλά και την ευλογεί, βλέπω τον Θεό να έρχεται με δώρα και με χαρά και είναι σαν να μου λέει τι έχω εγώ, τι σου έφερα. Με αυτόν τον τρόπο με κάνει και γελάω και αμέσως η θλίψη, η στενοχώρια φεύγει. Ας κάνουμε το θέλημα του Θεού και θα έχουμε πάνω μας τα μάτια του Θεού. Εύχομαι όλους το έλεος του Θεού να μας καταδιώκει, διότι από την ημέρα που ο Κύριος σταυρώθηκε – έδωσε την ζωή του λύτρο αντί πολλών πραγματικά μας καταδιώκει και αφού μας καταδιώκει να μην κρίνουμε για να μεγαλώσει η χάρη, η σοφία, ο Θεός στη ζωή μας. Είπαμε πως η σοφία δεν πολλαπλασιάζεται μόνο με το να διαβάζουμε, γιατί μπορεί να διαβάζουμε 10 βιβλία αλλά να έχουμε μέσα μας θυμό και έτσι να την χάνουμε. Η σοφία του Θεού πολλαπλασιάζεται όταν εφαρμόζουμε τις εντολές του. Άρα λοιπόν να μπούμε στην εφαρμογή διότι με όποια κρίση κρίνουμε με αυτή θα κριθούμε.

23. Στην Φωνή Θεού θα πρέπει να ετοιμάσουμε τους εαυτούς μας ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε πειρασμούς ή σκάνδαλα, φυσικά με την σοφία του Θεού αλλά και με την ειρήνη. Ο απόστολος Παύλος έλεγε όταν βρέθηκε μπροστά σε μύριους κινδύνους: κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημιά, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις (Β΄ Κοριν. 11:26). Δεν ζούμε στον παράδεισο γι’ αυτό πάντα να προσέχουμε. Όλα αυτά όμως έκριναν την αποστολή του και του εξασφάλισαν την μεγάλη δόξα που σήμερα έχει, αφού μετά δύο χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να νουθετεί ο λόγος του αλλά και το θεόπνευστο έργο του εκατομμύρια ανθρώπους. Ποτέ λοιπόν να μην προκαλούμε να έλθει στη ζωή μας το κακό τάχα ότι εμείς μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Ο ίδιος ο Κύριος είπε, μην πειράζεις Κύριο και Θεός σου όταν ο διάβολος του είπε να πέσει κάτω από το ψηλότερο μέρος του ναού. Άρα λοιπόν μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν. Καλύτερα είναι το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν. Ο τρόπος για να προλάβουμε είναι, εν όσο έχουμε καιρό να μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό. Δεν θα μετανιώσουμε ουδείς που μπήκαμε στην σιωπή και εργαστήκαμε το αγαθό, γιατί ενόσω είμαστε στο αγιαστήριο ζούμε την αναμαρτησία, ζούμε με τον Θεό. Κάποτε που ήμουν σε μία οργάνωση, εκεί ήταν ένας αδελφός που έλεγε ωραία πράγματα. Κάτι συνέβηκε στη ζωή του, ένα σοβαρό πρόβλημα και αμέσως τα έβαλε με τον Θεό. Δεν μπορώ να σας πω τι έλεγε, μη γένοιτο! Κύριε, κάνε μας σοφούς, δυνατούς, εργατικούς, να είμαστε γεμάτοι με αγάπη ώστε τα πάντα για μας να τείνουν προς την δόξα την δική σου και την σωτηρία των ανθρώπων και βοήθησέ μας να μην έλθουμε εις πειρασμόν αλλά ρύσαι ήμας από του πονηρού. Αμήν. Κάποτε ήταν ένας αφιερωμένος άνθρωπος του Θεού. Αυτό το λέω τώρα για να καταλάβουμε όλοι μας ότι τα λόγια τα παίρνει ο αέρας ενώ όταν σπουδάζουμε την σοφία του Θεού στο αγιαστήριο όλα γίνονται βιωματικά και η πτώση δύσκολα βρίσκει πρόσφορο έδαφος.  Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος ήταν πολλά χρόνια αφιερωμένος και ζούσε με την προσευχή, την μελέτη, ζούσε με τον Θεό. Έτσι δημιούργησε το νου του Θεού. Μετά από πολλά χρόνια ήρθε ένας από το χωριό του και του είπε, πέθανε ο πατέρας σου να έρθεις στην κηδεία και αυτός γέλασε λέγοντάς του, μα πεθαίνει ο πατέρας ο δικός μου; Ο ένας εννοούσε τον σαρκικό και ο καλόγερος τον Πνευματικό πατέρα του, τον Θεό. Γι’ αυτό και ο Κύριος είπε σε κάποιον, άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς, συ δε απελθών διάγγελλε την βασιλείαν του Θεού (Λουκ.9:60). Άλλη η λογική του Θεού και άλλη των ανθρώπων.

Να πω και ένα δικό μου περιστατικό. Εγώ είχα έναν πνευματικό πατέρα που τον έλεγαν Στυλιανό. Τώρα έχει πολλά χρόνια που κοιμήθηκε, όμως ακόμα και τώρα πολύ τον αγαπώ. Όταν γεννήθηκε ο δεύτερος γιος μου, ο Δημήτρης, εμείς δεν λέγαμε στο σπίτι ούτε στα παιδιά ότι εγώ είμαι ο πατέρας σας. Τα παιδιά μικρά με λέγανε μπαμπά, δεν ήξεραν την λέξη πατέρας ή λέγαμε ότι είμαστε όλοι αδέλφια. Τα παιδιά μου έτσι μεγάλωσαν, είχαμε ξεχάσει τα κοσμικά, δεν δίναμε βάση όμως εμείς τότε είχαμε έναν πνευματικό τον οποίον τον λέγαμε πατέρα και ακόμα τον λέω πνευματικό μου πατέρα και ας έχει κοιμηθεί. Όταν πήγε λοιπόν στο νήπιο ο Δημήτρης του λέει η δασκάλα του, Δημήτρη πως τον λένε τον πατέρα σου; Δεν είπε πως λένε τον μπαμπά σου, αλλά πως λένε τον πατέρα σου και ο Δημήτρης απάντησε, Στυλιανό. Έρχεται σε εμένα η δασκάλα και μου λέει, καλημέρα κύριε Στυλιανέ τι κάνετε; Της λέω, δεν με λένε Στυλιανό. Μα μου λέει η δασκάλα πως ο Δημήτρης έτσι μου είπε. Τώρα τι να εξηγήσω στην δασκάλα και στο παιδί. Λέω λοιπόν στην δασκάλα. Ξέρετε, εμείς στην οικογένειά μας έχουμε έναν πνευματικό πατέρα που τον λένε Στυλιανό και τον ονομάζουμε πατέρα Στυλιανό. Εμένα τα παιδιά με λένε μπαμπά, και μπερδεύτηκε μάλλον το παιδί που τον ρωτήσατε πως λένε τον πατέρα σου. Όταν ήρθε ο Δημήτρης στο σπίτι του λέω, Δημήτρη, εγώ είμαι ο πατέρας σου. Μου λέει, καλά βρε μπαμπά εσύ είσαι ο μπαμπάς μου και εκτός από μπαμπάς εμείς όλοι δεν είμαστε αδέλφια (έτσι τα είχαμε μεγαλώσει) και πατέρας μας δεν είναι ο Στυλιανός; Έτσι δεν λες εσύ, μου λέει; Σκέφτηκα λίγο και μετά του λέω, Δημήτρη μου δίκιο έχεις πέστα όπως θες, το ίδιο είναι. Είπα μέσα μου, όταν μεγαλώσει θα καταλάβει. Συμπέρασμα: Μέχρι να μάθει ο καθένας ορισμένα πράγματα τα αντιλαμβάνεται διαφορετικά και κινείται ανάλογα με το τι έμαθε.

Να σας πω και κάτι να γελάσετε. Εκεί που μέναμε ήταν το νηπιαγωγείο και έβλεπα όλες τις μητέρες να πηγαίνουν τα παιδιά τους σχολείο κλαίγοντας. Όταν ήταν να πάνε τα δικά μου παιδιά στο σχολείο έλεγα στην Ρούλα κάνοντας πλάκα, Ρούλα, τα δικά μας παιδιά δεν θα πάνε στο σχολείο, αν είναι δυνατόν, είναι καλύτερα στο σπίτι, διότι έλεγα πως στο σχολείο έχουν πολλά παιχνίδια, λένε παραμύθια κ.λπ.. Έλεγα δηλαδή αυτά που τους αρέσουν. Λέγανε αυτά λοιπόν, εμείς θέλουμε να πάμε σχολείο. Έλεγα εγώ, αυτό αποκλείεται. Πήγαιναν στην Ρούλα και της έλεγαν, μαμά εμείς θέλουμε να πάμε σχολείο. Εγώ έλεγα όχι, αποκλείεται. Η Ρούλα τους έλεγε εντάξει θα πάτε κρυφά. Όταν ήρθε η μέρα να πάνε στο σχολείο ετοιμάζονταν κρυφά. Εγώ έκανα ότι κοιμόμουν. Μόλις βγήκαν έξω από την πόρτα, ξυπνάω δήθεν και λέω δυνατά, Ρούλα δεν πιστεύω να πήγαν τα παιδιά στο σχολείο. Άκουσαν αυτό που είπα και λένε το ένα στο άλλο, τρέξε Νίκο, τρέξε Δημήτρη ξύπνησε ο μπαμπάς. Με αυτό κατάφερα να πάνε σχολείο τρέχοντας χωρίς να κλαίνε όπως τα άλλα παιδιά.

Ξέρετε όταν λέμε στον άλλον όχι, αυτός θα πει ναι και αν λέμε ναι, αυτός θα πει όχι (αντίδραση). Αυτό το έχουμε όλοι εξ αρχής μέσα μας και λέγεται αντίδραση όμως αυτή δημιουργεί εξέλιξη αλλά και προσωπικότητα, είναι ιδιότητα του Θεού. Μέσω αυτής θα φτάσουμε στην θέωση. Δηλαδή μέσα στον κήπο της Εδέμ ο Θεός είπε επίτηδες στους πρωτόπλαστους, όπως και εγώ στα παιδιά μου αφού το είχα μάθει από τον Θεό, όχι στο δέντρο του καλού και του κακού. Παρόλα αυτά οι πρωτόπλαστοι είπαν ναι. Το ναι ήταν το θέλημα του Θεού για να γνωρίσουν καλό και κακό και να γίνουν θεοί. Το όχι ήταν η αντίδραση και έγινε το κίνητρο για να γίνει ναι. Με αυτό ο Θεός ξεκίνησε να σπουδάζει τον άνθρωπο. Έτσι έκανα κι εγώ με το σχολείο. Αυτό όμως να ξέρουμε όλοι ότι είναι το παιχνίδι που κάνει ο Θεός με τον άνθρωπο για να τον σπουδάσει. Έτσι και ο άνθρωπος του Θεού όταν αναγεννηθεί έχει την ικανότητα να βοηθάει πολλούς ανθρώπους γιατί βρίσκεται σε διαφορετικό πνευματικό επίπεδο και μπορεί να βοηθάει τον καθέναν ξεχωριστά γιατί δεν έχουν όλοι χρεία τα ίδια πράγματα. Άλλα θέλω εγώ, άλλα θέλει ο άλλος, άλλα θέλει ο Θεός, με τον δικό του τρόπο όμως ο άνθρωπος του Θεού και ο ίδιος ο Θεός μιλά καλύτερα, μιλά πιο κοντά στο πνεύμα του καθενός κι απορεί ο συνάνθρωπός του για την σοφία του και για τις αποκαλύψεις του.

24. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε πως όταν μας έλθει μελαγχολία, κόπωση, απελπισία πρέπει να καταλάβουμε αμέσως, αν έχουμε αισθητήρια γεγυμνασμένα διαφορετικά δεν θα το καταλάβουμε, πως δεν μας εγκατέλειψε ο Θεός αλλά μάλλον εμείς τον λησμονήσαμε, τον εγκαταλείψαμε τον Θεό ή πήραμε λάθος δρόμο και ο λόγος διότι σίγουρα κάτι μας έκλεψε την προσοχή και μας έβγαλε από τον στόχο μας. Δεν ήρθε τυχαία η θλίψη, το πρόβλημα, ο πόνος, εμείς μέσα από την άγνοιά μας ανοίξαμε την πόρτα. Έτσι αποκτήσαμε θλίψη ή οτιδήποτε άλλο και ο λόγος διότι φύγαμε από την λογική του Θεού. Πήραμε τα μάτια μας, το νου μας, την καρδιά μας από την αποστολή μας, από τον Θεό. Ο Θεός έδωσε σε όλους μας από την αρχή αποστολή. Αυτή είναι να γίνουμε παιδιά Θεού. Μέχρι να το καταφέρουμε δεν έχουμε χρόνο για οτιδήποτε άλλο. Αδέλφια μου, μην προσπαθούμε να αρέσουμε στον κόσμο, να προσπαθούμε να αρέσουμε στον Θεό κατόπιν θα αρέσουμε και στον κόσμο. Να γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος του Θεού γίνεται αποδεκτός και συμπαθητικός απ’ όλους. Όλοι τον θέλουν τον άνθρωπο του Θεού. Δεν χρειάζεται να πείσουμε κανέναν ότι είμαστε καλοί, ας γίνουμε άνθρωποι του Θεού και θα μας συστήσει ο Θεός. Με αυτό θα κερδίσουμε και τον Θεό και τον κόσμο. Το βλέπουμε ακόμη αυτό σήμερα όταν οι άνθρωποι θέλουν να δημιουργήσουν μία οικογένεια. Π.χ. θέλει να βρει μία γυναίκα έναν άνδρα ή ένας άνδρας μία γυναίκα ώστε να ευτυχήσουν γιατί έτσι νομίζουν, έτσι κάνουν όλοι και προσπαθούν να δημιουργήσουν οικογένεια με το πνεύμα του κόσμου. Αν είναι δυνατόν! Μετά από λίγο καιρό ξεκινά η φασαρία και φτάνουν σε σημείο συνύπαρξης ως συστεγασμένοι εχθροί. Ειδικά σήμερα στην εποχή μας που το εγώ διογκώθηκε. Αν γίνει όμως έστω ο ένας του Θεού και ενωθεί με έναν άνθρωπο που δεν είναι του Θεού θα γίνει και εκείνος εξαιτίας του άλλου και ο λόγος απλός, διότι κάτι θα έχουν να πούνε που θα τους κρατά ενωμένους.

Οι οικογένειες έχουν ως σκοπό να υπηρετούν Θεό. Αν δεν έχουν σκοπό να γίνουν του Θεού και να μετέχουν της δικής του δόξης δεν έχει νόημα ύπαρξης. Ας γίνουμε η οικογένεια του Θεού ώστε όλα να γίνουν του Θεού. Λίγο Χριστιανός ή πρώην Χριστιανός δεν υπάρχει και ευλογία δεν έχει ο πρώην Χριστιανός. Μία φορά άκουσα από μία αδελφή, αγαπημένη μου αδελφή αυτή που έρχεται στο μάθημα της Κυριακής στο σπίτι μου το εξής. Πρώην δήμαρχος υπάρχει και αν έκανε και καλά έργα θα τιμάται, πρώην πρωθυπουργός υπάρχει και αν έκανε καλά έργα θα τιμάται, πρώην υπάλληλος υπάρχει και αν εκπλήρωσε τον χρόνο υπηρεσίας του τιμάται αφού γίνεται συνταξιούχος, πρώην όμως Χριστιανός δεν υπάρχει και δεν τιμάται αν δεν μείνει μέχρι τέλος Χριστιανός. Χρειάζεται ο Θεός να ζει πάντα μέσα μας για να τιμάται ο Θεός αιώνια διά μέσω μας, αλλά κι εμείς από τον Θεό να τιμηθούμε όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και η εκπαίδευσή μας ολοκληρωθεί  και να είμεθα σίγουροι ότι θα λάβει τέλος το όποιο κακό σήμερα ζει μέσα μας. Η θλίψη ή η ευτυχία είναι μία πλάνη του δικού μας μυαλού σύμφωνα με τα θέλω μας ενώ δεν είναι αλήθεια. Μάλιστα όταν έλθει ο Θεός στη ζωή μας ενώ δεν αλλάζει αυτή με ανθρώπους ή υλικά αγαθά εμείς νιώθουμε ευλογημένοι και καταλαβαίνουμε πόσο επικίνδυνα είναι τα θέλω μας χωρίς Θεό. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Είμαστε καλά, έχουμε τα πάντα και όλο γκρινιάζουμε. Έρχεται μία ασθένεια σοβαρή και τότε τρέχουμε στους γιατρούς και μέχρι να γίνουμε πάλι καλά λέμε συνέχεια, πόσο καλά ήμουν και δεν το ήξερα αυτό πρώτα. Την αξία την δίνουμε πάντα όταν χάνουμε κάτι που είναι πολύτιμο. Θα πω και ένα άλλο παράδειγμα. Κάποτε ήταν ένας άνθρωπος που είχε ένα σπίτι 100 m². Πάει σε έναν σοφό και του λέει, σε παρακαλώ έχω τρία παιδιά περιμένουμε και τέταρτο και δεν χωράμε στο σπίτι, βοήθησέ με να πάρω ένα σπίτι 200 m². Αυτός του λέει θα με υπακούσεις για 2 μήνες και μετά θα σου δώσω το σπίτι που θέλεις. Λέει ο άνθρωπος αυτός εντάξει, τι να κάνω; Σήμερα του λέει θα βάλεις μέσα στο σπίτι 10 κότες. Την άλλη μέρα θα βάλεις 4 σκυλιά, την επομένη θα βάλεις 1 ελέφαντα κ.ο.κ. Κάθε μέρα του είπε να βάζει για τριάντα ημέρες και κάτι και όταν τελειώσει ο μήνας να πάει ξανά σε αυτόν. Το έκανε και όταν τελείωσε ο μήνας πήγε να τον βρει. Ο σοφός τον ρωτάει, πώς τα πάτε στο σπίτι και εκείνος απαντάει, έχουμε πεθάνει, ο ελέφαντας έχει πιάσει όλο τον χώρο, οι κότες κακαρίζουν μέρα – νύχτα η κατάσταση είναι απελπιστική. Τι να κάνουμε τώρα; Τώρα του λέει ο σοφός θα ξεκινήσεις κάθε μέρα να βγάζεις και από ένα ζώο. Ξεκίνησε να βγάζει και στο τέλος του μήνα έμεινε το σπίτι άδειο και καθαρό όπως ήταν πρώτα. Πάει ξανά στον σοφό και του λέει εντάξει τα έβγαλα όλα. Ο σοφός τον ρωτάει και πώς είναι τα πράγματα τώρα; Και εκείνος απαντάει, έφυγαν όλα αυτά και τώρα ζούμε επιτέλους σαν άνθρωποι, δόξα τω Θεώ.

Κι εμείς είμαστε μία χαρά. Εκείνο που χρειάζεται είναι να το καταλάβουμε, να το αναγνωρίσουμε και να πούμε ένα ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μας για όλα τα καλά που μας έδωσε ο Θεός και για ακόμη ένα που είναι πολύ σημαντικό και πολύ μεγάλο, μας έκανε λογικά όντα και μπορούμε να φτάσουμε στο δικό του πνευματικό επίπεδο και να γίνουμε υιοί Θεού, παιδιά Θεού, εικόνα του Θεού του αοράτου. Ο Χριστός αυτό ήρθε να μας πει, πως ό,τι είμαι εγώ είσαι κι εσύ και μας έδειξε τον δρόμο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν στον Θεό που δεν είμαστε ζώα και δεν χρειάζεται να κάνουμε τα πάντα για να τους ομοιάσουμε. Είμαστε εικόνα του Θεού του αοράτου και χρειάζεται από σήμερα να κάνουμε την σχετική εργασία ώστε να σταθούμε σαν θεοί. Γένοιτο αμήν.   

25. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε ότι όποιος έχει δουλειά, τροφή, σπίτι είναι πλούσιος. Αν αυτά τα έχει και πάλι δεν είναι καλά τότε να γνωρίζει ότι είναι μακριά από τον Θεό και ας λέει ότι τον γνωρίζει, διότι θα βρεθούν άλλοι άνθρωποι οι οποίοι χωρίς δουλειά, χωρίς τροφή, χωρίς σπίτι θα έχουν κάνει πολύ μεγαλύτερα έργα και αν και στερήθηκαν τα απαραίτητα κατάφεραν να έχουν μεγάλη ευλογία στη ζωή τους χωρίς χρήματα. Μάλιστα κατάφεραν με την αφιέρωσή τους να δοξάζεται ο Θεός σε μεγάλη ακτίνα δράσης. Αφού λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι που καταφέρνουν τόσα πολλά μπορούμε κι εμείς, ώστε να μην νιώσουμε απέναντί τους μειονεκτικά την ώρα της κρίσης. Όλοι μπορούμε να κάνουμε έργα αγάπης και πάνω απ’ όλα αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να σώσουμε τον εαυτό μας, να αφιερωθούμε, να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε και γεμίσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο με το πνεύμα του Θεού. Αδέλφια μου, να αρχίσουμε από σήμερα να παρατηρούμε τον εαυτό μας. Όταν περπατάμε να λέμε, σε ευχαριστώ Κύριε μου που περπατώ, διότι είναι πολλοί που δεν περπατάνε. Όταν τρώμε να λέμε, Θεέ μου, σε ευχαριστώ που εγώ έχω φαγητό, είναι πολλοί που δεν έχουν αλλά και πολλοί που είναι άρρωστοι και δεν μπορούν να γευτούν ούτε να φάνε. Όταν έχουμε σπίτι και μπορούμε να νιώθουμε ζεστασιά να λέμε συνέχεια πολύ σε ευχαριστώ Θεέ μου διότι είναι πολλοί που δεν έχουν. Όταν έχουμε φίλους να λέμε ευχαριστώ και στους φίλους και στον Θεό και μην προσπαθούμε με τον εγωισμό να μην έχουμε και στο τέλος να τους χάσουμε όλους, διότι είναι πολλοί που δεν έχουν ούτε έναν φίλο και αν βρουν και έναν κάνουν τα πάντα να τον χάσουν, αφού τον πνίγουν και όλο λάθη βρίσκουν σε αυτόν. Όταν μάθουμε να λέμε ευχαριστώ στα λίγα θα μας έλθουν και τα πολλά. Είναι γραφικό, εις τα ολίγα εστάθης πιστός, επί πολλών θέλω σε καταστήσει (Ματθ.25:21). Είναι πολλοί που τα θεωρούν όλα δεδομένα, όμως έρχεται η ώρα που τα χάνουν όλα και δεν μπορούν να το ξεπεράσουν. Τελευταία να θυμόμαστε ότι σήμερα έχει έρθει ο Θεός στη ζωή μας. Αφού αυτός μας καλέσει μην τον αφήσουμε να φύγει. Τι την θέλουμε τη ζωή χωρίς Θεό, χωρίς αποστολή. Είναι γραφικό, τι θέλει ωφελήσει τον άνθρωπον, εάν κερδίσει τον κόσμον όλον και ζημιωθή την ψυχήν αυτού; (Μαρκ.8:36). Κανένα νόημα δεν έχει. Είναι πολλοί που δεν βλέπουν τίποτε άλλο πέρα από την ύλη και τον εγωισμό τους. Εμείς να θυμόμαστε, ότι η ζωή δεν συνίσταται ούτε εκ των υπαρχόντων, ούτε από τον μεγάλο εγωισμό, ούτε γιατί ο κόσμος μας έχει ανεβάσει ψηλά στην συνείδησή του. Η ζωή για να την έχει, να την διατηρήσει και να την εξουσιάσει κάποιος χρειάζεται άλλους τρόπους. Τη ζωή μας την έδωσε ο Θεός, ο οποίος είναι γεννήσαντας οργανισμός και χρειάζεται να ενωθούμε μαζί του. Κάποτε, κάποιος είδε έναν άνθρωπο να πηγαίνει βιαστικά πρωί – πρωί σε ένα ύψωμα και του λέει, που πας νύχτα – νύχτα; Και απαντά, πάω να δω στην κορυφή του βουνού πως βγαίνει ο ήλιος. Δυστυχώς με τις μέριμνες ξεχάσαμε τα σημαντικά και ασχολούμαστε με τα χαζά. Τι είπε ο ένας και τι είπε ο άλλος. Όλο το μυστήριο κρύβεται μέσα στην Δημιουργία. Όλο το μυστήριο κρύβεται μέσα στην σκέψη, όλο το μυστήριο της ζωής κρύβεται στον Θεό. Ήρθε η ώρα να ζωοποιήσουμε τον Θεό στη ζωή μας και να αγαπήσουμε την Δημιουργία και τα δημιουργήματα ώστε όλοι μαζί να παίξουμε θετικό ρόλο στην επανεμφάνιση του ανθρώπου του Θεού στο πλανήτη Γη. Γένοιτο αμήν.

26. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε ότι όποιος δεν μάθει να ζει στην μοναξιά δεν θα μάθει ποτέ να ζει φυσιολογικά αλλά ούτε και στον κόσμο και πάντα στη ζωή του θα κάνει λάθος επιλογές και θα μετανιώνει για αυτές. Μάλιστα για να προλάβει τάχα το καλό το οποίο αυτός νομίζει ότι είναι καλό πάντα θα τρέχει. Συμπέρασμα: Όποιος δεν μάθει να ζει μόνος του στην σιωπή με τον Θεό θα κυνηγά τους φίλους οι οποίοι θα φεύγουν από κοντά του, θα κυνηγά τα θέατρα, τα πανηγύρια, τους χορούς, τα πάντα για να χαρεί νομίζοντας ότι όλα αυτά θα του προσθέσουν ζωή και χαρά. Δεν λέω ότι δεν χρειάζονται. Όλα χρειάζονται αλλά να μην είναι η μόνη πηγή ζωής. Όποιος τα κυνηγά όλα αυτά χωρίς Θεό δεν θα διασκεδάσει ποτέ αληθινά, αφού στο τέλος όλα στραβά θα του έρχονται. Κι εγώ σαν άνθρωπος πιο μικρός προσπαθούσα να χαρώ από όλα αυτά αλλά πάντα προβληματάκια δημιουργούνταν. Πρέπει ο καθένας να τα βρει με τον εαυτό του, με τον Θεό και μετά θα τα βρει και με όλον τον κόσμο γιατί δε θα είναι γι’ αυτόν έκπληξη ό,τι και αν συναντήσει. Τα γονίδια γνωρίζουν ποια χαρά είναι αληθινή. Όλοι το βλέπουμε πως όταν καλούν κάποιον σε έναν χορό μετά από 2 ώρες νιώθει κούραση ενώ χορεύει και υποτίθεται ότι διασκεδάζει και την άλλη μέρα δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. Ένα βράδυ που βγαίνει έξω τάχα για να διασκεδάσει μετά θέλει 3 ημέρες ύπνο. Όποιος μάθει να ζει με τον Θεό στη σιωπή, στο αγιαστήριο θα νιώθει ανεκλάλητη χαρά γιατί ο Θεός θα είναι μαζί του, θα τον επισκέπτεται και μάλιστα όταν θα φεύγει για να βγει στον κόσμο όλοι θα του λένε, πώς λάμπεις έτσι σήμερα, ερωτευμένος είσαι; Όποιος θέλει ας το δοκιμάσει, μετά θα μπορεί να ζει και με τους ανθρώπους χωρίς κανένας να τον κυνηγά αλλά και αυτός κανέναν να κυνηγά. Είναι μεγάλο πράγμα να είναι κάποιος ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερους λόγους και χωρίς να τρέχει δεξιά και αριστερά. Όποιος τρέχει πολύ θα πρέπει να δοκιμάσει και τα φρένα. Άμα πατήσει φρένο θα δει ότι το ταξίδι έχει πολλές εκπλήξεις. Θα πω ένα παράδειγμα. Χρειάζεται να πας ένα ταξίδι, ετοιμάζεσαι βιαστικά, μπαίνεις στο αυτοκίνητο και ξεκινάς να τρέχεις για να φτάσεις γρήγορα τάχα στον προορισμό σου και να απολαύσεις αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο δεν βλέπεις τίποτα στην διαδρομή και σε κάθε στροφή κινδυνεύεις να μην φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου. Ο σκοπός σου είναι να φτάσεις γρήγορα στον προορισμό σου για να αρχίσει η χαρά. Όταν φτάσεις εκεί μπορεί να συναντήσεις κάποιον μετά μία ή δύο ημέρες και αυτός να σου δείχνει φωτογραφίες από την ίδια διαδρομή που πέρασες και εσύ και ενώ τις κοιτάς απορείς και λες, μα και εγώ από τον ίδιο δρόμο ήλθα γιατί δεν είδα όλα αυτά; Είναι απλό, διότι δεν σταμάτησες, όλο τρέχεις να κερδίσεις τάχα χρόνο αλλά χάνεις τα πάντα. Ο δρόμος, το ταξίδι έχει νόημα ώστε να φτάσεις και στο τέρμα, στη ζωή.

27. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε ότι δεν χρειαζόμαστε χρήματα παραπάνω από αυτά που μπορούν να καλύψουν τις βασικές μας ανάγκες. Συμφωνώ ότι θα πρέπει να έχουμε χρήματα και ακόμα έχουμε ανάγκη και μία δουλειά και ο λόγος διότι ο κόσμος έχει δημιουργηθεί με την λογική των ανθρώπων. Αυτή η λογική στηρίζεται στα χρήματα. Μία καραμέλα να πάρουμε χρειαζόμαστε χρήματα. Γι’ αυτό λοιπόν χρειάζεται να έχουμε μία καλή σχέση και με τον κόσμο. Δεν μπορούμε να φύγουμε από τον κόσμο. Αυτό θα έρθει με τον χρόνο και αφού δημιουργηθούν προϋποθέσεις. Πάντως να γνωρίζουμε πως όλα αυτά θα χρειάζονται έως την ημέρα που θα δημιουργηθεί το κράτος του Θεού. Εκεί τα χρήματα δεν θα τα χρειαζόμαστε διότι η Γη θα είναι ευλογημένη και θα μπορεί να τρέφει άνετα πολλαπλάσιο πληθυσμό από αυτόν που έχει σήμερα ο πλανήτης χωρίς κόπο. Κάποτε ο Θεός με πήγε σε έναν χώρο που ήταν ο θρόνος του Θεού. Ήταν ο χώρος του Θεού. Ξέρετε πόσα δέντρα είδα, ξέρετε πόσο ωραίοι καρποί υπήρχαν, ξέρετε ότι δεν χρειάζονταν καθάρισμα τα χωράφια διότι μόνο ευλογημένοι καρποί υπήρχαν παντού; Ξέρετε πότε γέμισε η γη άγρια χόρτα; Όταν ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ. Από τότε οι βιοχημικές της διεργασίες άλλαξαν παντού και γέμισε άγρια χόρτα και για να ζήσει ο άνθρωπος χρειάζεται κόπος. Γι’ αυτό του είπε μετά την πτώση πως με κόπο θα βγάζεις το ψωμί σου. Εάν έρθουμε κοντά στον Θεό πολλαπλάσια θα μας το δίνει ο Θεός χωρίς πολύ κόπο. Μέχρι να έρθει η ευλογία από τον Θεό στους ανθρώπους και κατ’ επέκταση στη Γη θέλουμε μία δουλειά μόνο και μόνο για να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες μας όπως τροφή και σκέπασμα. Σκοπός μας θα είναι να γίνουμε του Θεού. Αυτή είναι η βασικότερη ανάγκη μας. Τώρα αν κάποιος έχει παραπάνω χρήματα ας τα εκμεταλλεύεται με σκοπό να έχει ελεύθερο χρόνο και να σπουδάζει την σοφία του Θεού. Όποιος θέλει πολλά χωρίς Θεό θα πέσει σε πολλές παγίδες (η φιλαργυρία είναι η ρίζα όλων των κακών). Με την φιλαργυρία ο άνθρωπος καταντά τσιγκούνης και αυτό δεν είναι καλό. Άλλο να έχει χρήματα και να τα διαχειρίζεται με σοφία κερδίζοντας χρόνο ο ίδιος αλλά βοηθώντας έναν αδελφό του. Να έχουμε υπόψιν πάντα και τον άφρονα. Μην τον ξεχνάμε. Τα χρήματα έχουν σκοπό σήμερα να τα χρησιμοποιούμε για να μπορούμε να βρούμε χρόνο να σπουδάσουμε θεοί. Συνάμα με αυτά όταν τα κάνουμε καλή χρήση να μετέχουμε στην δόξα του Θεού η οποία στεγάζει την προσφορά. Το περίσσευμα του ενός στο υστέρημα του άλλου. Να γνωρίζουμε πως με όποιο τρόπο κάνουμε τους άλλους χαρούμενους τότε γινόμαστε χαρούμενοι κι εμείς. Όταν κάποιος προσπαθεί να γίνει μόνο αυτός χαρούμενος τότε θα γίνει δυστυχισμένος. Ο νόμος της αγάπης του Θεού με αυτόν τον τρόπο ζωοποιεί τον άνθρωπο. Ο Λόγος του Θεού αναφέρει σε ένα σημείο, Κάμετε εις εαυτούς φίλους εκ του μαμωνά της αδικίας, διά να σας δεχθώσιν εις τας αιωνίους σκηνάς, όταν εκλείψητε (Λουκ.16:9). Μερικοί το ερμήνευσαν ώστε να κάνουν φίλους πλούσιους. Ο στίχος δεν εννοεί αυτό. Εξάλλου ποιος πλούσιος θα ήθελε έναν φτωχό για φίλο του. Έτσι, αμαθείς προσπαθούν να μπουν στη ζωή κάποιου πλούσιου ανθρώπου. Εδώ δεν λέει όμως αυτό. Λέει πως αν μπορείς τώρα που έχεις χρήματα όσα και αν έχεις να δώσεις αγάπη, διότι μπορεί να έρθει καιρός που να μην έχεις και τότε που ξέρεις κάποιος θα σε θυμηθεί από αυτούς που εσύ πρόσφερες ή έδωσες αγάπη. Μία φορά μου λέει μία κυρία, δεν έχω χρήματα, δεν έχω εκείνο, το άλλο κ.λπ.. Της είπα θα σου δώσω εγώ λίγα χρήματα, όσα έχω θα σου τα δώσω, αλλά πριν σου τα δώσω θα σου κάνω μία ερώτηση. Κάποτε είχες δουλειά; Ναι μου λέει, εγώ και ο άνδρας μου παίρναμε 6.000 χιλιάδες ευρώ το μήνα. Ωραία της λέω, σε πόσους εσύ έδωσες τότε που ήσουν καλά και είχες χρήματα; Αμέσως της κόπηκε η μιλιά, κατάλαβε τι ήθελα να πω. Αυτό είναι το πρόβλημα. Όταν έχουμε ό,τι έχουμε (πνευματικό ή υλικό) το κάνουμε κακή χρήση και μάλιστα το διαχειριζόμαστε με εγωισμό. Ακόμη και το πνευματικό κομμάτι βλέπουμε πως το διαχειρίζονται σήμερα οι άνθρωποι, έρχονται κάποιοι παριστάνοντας τους σοφούς και κάνοντας πως αυτοί τα ξέρουν και όλοι οι άλλοι όχι και ότι πρέπει να γίνουν υποτακτικοί τους. Ας το αλλάξουμε σήμερα λοιπόν και δεν εννοώ να δώσουμε τα χρήματά μας. Ας ξεκινήσουμε με έναν καλό λόγο, διότι ο λόγος έχει αιώνιο κύρος και φτάνει στον θρόνο του Θεού. Είναι γραφικό, με όποια κρίση κρίνεις θα κριθείς. Στην συνέχεια να φροντίσουμε να κάνουμε και καλά έργα στα μέτρα που μπορούμε. Δεν είναι απαραίτητα πάντα τα χρήματα υπάρχουν και άλλοι τρόποι. Τα πολλά χρήματα χωρίς Θεό δημιουργούν πολύ πόνο και πολύ μοναξιά. Να πω εν ολίγοις τι κάνουν τα πολλά χρήματα. Πρώτον νιώθεις πολύ μόνος, δεν έχεις φίλους διότι όλους τους βλέπεις καχύποπτα. Δεύτερον, χάνεις την απλότητα και γίνεσαι πολύ σοβαρός, χάνεις και το χιούμορ σου. Μετά προσπαθείς να πάρεις ένα αμάξι ακριβό, μετά θες να αλλάξεις τα έπιπλα, μετά επιλέγεις ακριβά εστιατόρια. Όλα για προβολή ενώ και με τα λίγα ζεις ωραία. Πας στην ταβέρνα, ακούς τα τραγουδάκια σου και χαίρεσαι. Εξάλλου τι σημασία έχει αν έχεις μία πανάκριβη πολυθρόνα ή μία απλή; Ας σκεφτεί ο καθένας μας τι σημασία έχει στη ζωή μας ο εγωισμός, αφού με αυτόν χάνουμε τον Θεό, χάνουμε και τους φίλους και στο τέλος πλούσιος ή φτωχός στα φάρμακα καταλήγουμε όλοι και στο νεκροταφείο. Για ποιο λόγο να θέλεις να γίνεις πλούσιος, αφού αργά ή γρήγορα έρχεται ο θάνατος; Άλλο αν ο Θεός σε ευλογεί και σου προσθέτει χρήματα, τότε και εσύ να τα χρησιμοποιείς για να αυξάνει η δόξα του Θεού. Όταν το κάνεις αυτό τότε σου δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσεις με την σωστή διαχείριση πολλούς φίλους και πολλές ευλογίες. Αν θέλετε πιστέψτε το αυτό που θα σας πω. Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός που ο Θεός τον έχει φίλο, συνεργάζεται μαζί του και πάντα του έχει και μία ευχάριστη – διασκεδαστική αποστολή. Ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός που έχει την πονηρία και δεν έχει αποστολή από τον Θεό. Ας μάθουμε από σήμερα να εργαζόμαστε και να διεργαζόμαστε το αγαθό. Με το αγαθό θα φέρουμε τον Θεό στη ζωή μας. Αυτός θα μας δώσει αποστολή και στην συνέχεια θα χρησιμοποιηθούμε ως σκεύη εκλογής για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου. Η χαρά μας που θα εργαζόμαστε το άγιο σε καθημερινή βάση θα αυξηθεί και θα γίνει Θεού χαρά, αιώνια, άπειρη χαρά. Χαρά η οποία δύναται να αλλάξει τις βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου και να μας ταξιδέψει στη ζωή την αιώνια. Ο πονηρός όλα τα διεργάζεται στραβά και πάντα σκανδαλίζεται ή σκανδαλίζει, μάλιστα με την πονηρία δημιουργεί στον εαυτό του αδιέξοδα πολλά και πάντα φέρνει την κόλαση μέσα του. Ο πονηρός ζει πάντα πυρίκαυστα. Ρωτάμε, πώς μπορούμε να νικήσουμε την πονηρία; Είναι απλό να διεργαζόμαστε αγαθά τα πάντα. Ο τρόπος; Να αυξηθούμε στο πνεύμα του Θεού, όσα λέμε και όσα ακούμε πάντα με αγαθό πνεύμα να το κάνουμε. Πονηρός είναι αυτός που ακούει χωρίς κάποιος να του μιλήσει, στήνει αυτί ας πούμε ή κάνει σκέψεις. Αυτός πάντα θα σκέφτεται λάθος και θα κάνει λάθος ακόμα και στην ερμηνεία όσων ακούει. Ο πονηρός ακόμα μιλά χωρίς κάποιος να του δώσει τον λόγο αλλά και πάντα προτρέχει. Για να μην γίνουμε ποτέ πονηροί χρειάζεται να μιλάμε όταν μας ρωτάνε και να ακούμε κάτι γιατί ανέφεραν το όνομά μας. Τότε και μόνο τότε η πονηρία δεν θα μας εξουσιάσει ποτέ. Η πονηρία κρύβεται πάντα τάχα πίσω από το ενδιαφέρον. Και θα το αποδείξουμε πότε έχουμε πονηρία. Π.χ. είμαστε κάπου και ακούμε ότι κάποιος δεν έχει χρήματα αντί εκεί να τρέξουμε αδιαφορούμε. Ακούμε ότι κάποιος είπε αυτό, αμέσως το δαιμόνιο μας λέει, πες αυτό ή το άλλο. Μη γένοιτο! Ας προσέξουμε διότι έτσι θα κάνουμε πολλά λάθη. Μη γένοιτο. Αμήν.

28. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε ότι όταν βρεθούμε σε έναν χώρο όπως στο σπίτι μας ή στη δουλειά μας ή οπουδήποτε και εκεί κάποιος κάνει συνέχεια θόρυβο, φωνάζει έχει θυμό ή θέλει να κάνει τον αρχηγό, τότε μπορούμε κι εμείς να κάνουμε τον δικό μας αξίας θόρυβο ο οποίος να ταρακουνήσει τον εγκέφαλο θετικά αυτού που φωνάζει. Ο τρόπος ο δικός μας είναι η σιωπή, διότι ο θόρυβος που θα προέλθει από την σιωπή δημιουργεί αναγέννηση. Και αν ο θόρυβος από την άλλη πλευρά γίνεται κάθε μέρα τότε κι εμείς κάθε μέρα να σιωπούμε. Διάλογο με τον διάβολο να μην ανοίγουμε διότι δεν τελειώνει ποτέ. Μάλιστα έχουμε το δικαίωμα να τον εγκαταλείψουμε τον χώρο αν χρειαστεί και δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε. Διαφορετικά σιωπή και υπομονή. Στο τέλος εμείς θα κερδίσουμε. Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών (Λουκ. 21:19). Ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται (Ματθ. 24:13). Γένοιτο αμήν.

29. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε ότι όλη η ζωή μας θα περάσει από μπροστά μας δύο φορές. Η πρώτη φορά θα είναι όταν θα μεγαλώσουμε και θα έχουμε χρόνο να σκεφτούμε. Εύχομαι όταν έρθει η ώρα ή η στιγμή αυτή να κάνουμε απολογισμό να καταλήξει για όλους εμάς σε επιτυχία και όχι σε αποτυχία και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν σε αυτή τη ζωή που έχουμε δεν συμμετέχει ο Θεός. Εν όσο όμως ζούμε ποτέ δεν είναι αργά. Μπορούμε και σήμερα να διαγράψουμε τα πάντα με την μετάνοια (μετάνοια = delete) και στην συνέχεια με την αναγέννηση να φτιάξουμε καινούργια ζωή. Ο Θεός δεν θα ενθυμείται τα λάθη ή τις αμαρτίες μας, αρκεί η μετάνοιά μας να είναι μεγάλη και αμέσως από τα βιβλία του ουρανού το κάθε λάθος μας θα χαθεί.

Η δεύτερη φορά είναι όταν θα γίνει η κρίση ζώντων και νεκρών. Εύχομαι στις βιβλιοθήκες του ουρανού που όλα καταγράφονται να έχουμε και καλά έργα. Κάθε άνθρωπος κάθε μέρα με τη ζωή του γράφει και μία σελίδα και οι άγγελοι την συλλέγουν στις βιβλιοθήκες του ουρανού και όταν ο άνθρωπος ωριμάσει και φτάσει στο τέλος του τότε οι σελίδες αυτές δένονται σε βιβλίο και παραμένει το βιβλίο αυτό για την ημέρα του Κυρίου. Φανταστείτε μπροστά στον Θεό όταν θα ξεδιπλώνονται τα καλά μας έργα τι ανάσες ζωής θα παίρνουμε και όταν θα εμφανίζονται τα κακά μας έργα θα θέλουμε να ανοίξει η γη να μας καταπιεί. Μη γένοιτο! Γι’ αυτό σήμερα που έχουμε καιρό ας μαζέψουμε αμάραντο θησαυρό. Και μην μετανιώνουμε για ό,τι καλό κάναμε ποτέ, διότι αυτό είναι το εισιτήριο για την βασιλεία του Θεού. Αμήν.

30. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε πως ό,τι και να προσφέρουμε είναι ένα μηδέν μπροστά σε αυτά που μας προσφέρει ο Θεός κάθε μέρα. Καλό είναι να προσφέρουμε κι εμείς όταν μπορούμε και ό,τι μπορούμε διότι έτσι φανερώνουμε την καταγωγή μας η οποία είναι του Θεού. Η προσφορά φέρνει την δικαιοσύνη, η προσφορά είναι ο Θεός. Με την προσφορά γινόμαστε θεοί. Ας γίνουμε μία αγκαλιά. Όλοι έχουμε κάτι να προσφέρουμε. Να γνωρίζουμε ότι η δικαιοσύνη των ανθρώπων απαιτεί (σου έδωσα – μου έδωσες), του Θεού όμως έχει κάτι διαφορετικό, του Θεού μόνο προσφέρει. Δίκαιος είναι αυτός που προσφέρει. Δίκαιος ακόμη είναι ο ελεών όλη την ημέρα. Αυτός ο δίκαιος είναι που μόλις σώζεται. Που θα φανούν όσοι ζουν με την αμαρτία, με τον εγωισμό, με την υποκρισία, με το ψέμα, με το κακό γενικότερα; Στον σοφό Σειράχ διάβασα ότι ο δίκαιος σκεπάζεται από τον Θεό. Πώς σκεπάζεται; Ο τρόπος που σκεπάζεται είναι με την αφθαρσία. Ας αναρωτηθούμε, γιατί να χάσουμε την αφθαρσία; Αφού να γίνουμε δίκαιοι είναι πιο εύκολο. Ο κόσμος μας θέλει και μας μαθαίνει από παιδικής ηλικίας να είμαστε κάθε μέρα «πάρε τα όλα» και ποτέ να μην δίνουμε κάτι. Τώρα δεν λέμε να τα δώσουμε όλα αλλά κάτι, ξεκινώντας από έναν καλό λόγο και έχοντας στην συνέχεια μία αγκαλιά για όλους. Όσο πιο πολλούς χωράει η αγκαλιά μας τόσο το καλύτερο για εμάς γιατί με όποια κρίση κρίνεις λέει με την θα κριθείς.

31. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε ότι αν προσπαθούμε να κάνουμε ευτυχισμένο ή χαρούμενο τον αδελφό τότε κι εμείς θα γίνουμε χαρούμενοι. Αν προσπαθούμε να γίνουμε χαρούμενοι εκμεταλλευόμενοι τους άλλους τότε να γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε σχέση με τον Θεό και ότι η λύπη θα γίνει η καθημερινή μας φύση και ας μελετάμε τον Λόγο του Θεού. Καταλήγουμε στο εξής: Όταν αγωνιστούμε να μην πεθάνει ο αδελφός, ο φίλος μας τότε απλά δεν θα πεθάνουμε. Είναι γραφικό, με όποια κρίση κρίνεις θα κριθείς.

32. Στην Φωνή Θεού να γνωρίζουμε ότι ο Θεός έδωσε τη ζωή του λύτρο αντί πολλών. Ήρθε η ώρα τώρα κι εμείς να γίνουμε λύτρο για τους άλλους, για την οικογένειά μας, για τους φίλους μας καθώς και υπηρέτες. Ο ίδιος ο Χριστός ήρθε στη Γη και είπε, ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθεν διακονηθήναι αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών (Ματθ. 20:28). Μεγάλο πράγμα να μας υπηρετεί ο Θεός. Ο Θεός δεν θέλει αρχηγούς αλλά υπηρέτες. Ας γίνουμε υπηρέτες και μην μετανιώνουμε για την υπηρεσία που προσφέραμε στον όποιο αδελφό. Η υπηρεσία αυτή που προσφέρουμε για να δώσουμε χαρά είναι το εισιτήριό μας που θα μας βγάλει στον ουρανό. Ο τρόπος; Με την θυσία. Όσοι μπουν στην βασιλεία, θα αποκτήσουν το κοινό όνομα που αναφέρεται στην Αποκάλυψη. Αυτό είναι η θυσία. Δεν θα υπάρχει μέτοχος της βασιλείας χωρίς την θυσία. Μην μετανιώνουμε για ό,τι καλό κάναμε. Για να πάμε σε μία συναυλία, σε ένα θέατρο χρειαζόμαστε εισιτήριο. Το εισιτήριο το δικό μας να φροντίσουμε να είναι ικανό να μας βάλει στην πρώτη θέση, κοντά στο θρόνο του Θεού. Ας κάνουμε το καλό και να ξέρουμε πως αυτό θα έρθει η μέρα που θα το αναστήσει ο Θεός κι εμείς θα χαρούμε διότι αυτό το έργο θα γίνει αιτία να ζήσουμε με τον Θεό. Μην είμαστε τσιγκούνηδες σε τίποτα. Αν για την δική μας καλοπέραση χαλάμε πολλά, τότε πότε – πότε όταν μπορούμε να στηρίζουμε και εμείς πολύ. Είναι γραφικό, το περίσσευμα του ενός να πηγαίνει στο υστέρημα του άλλου. Ό,τι έκανε ο Χριστός να το κάνουμε και εμείς, όχι στο μέτρο το δικό του διότι η αγάπη του ήταν χωρίς μέτρο. Εμείς στο μέτρο που μπορούμε να κάνουμε μόνο το καλό και να μην ξεχνάμε ποτέ πως ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία Αμήν.

33. Στην Φωνή Θεού θα πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν θα πρέπει να ζούμε μόνο για μας, τους ομοϊδεάτες μας καθώς και για τους οικείους μας. Ο Κύριος είπε, Και εάν αγαπάτε τους αγαπώντάς σας, ποία χάρις χρεωστείται εις εσάς; διότι και οι αμαρτωλοί αγαπώσι τους αγαπώντας αυτούς (Λουκ. 6:32). Να μην προσπαθούμε όλα να γίνονται γύρω από εμάς, αυτό φανερώνει πολύ εγώ. Στην Φωνή Θεού να μάθουμε να ζούμε  για τον Θεό καθώς και για τον αδελφό μας σαν να είμαστε οικογένεια. Η οικογένεια του Θεού έχει μέλλον. Μόνο έτσι παίρνει αξία η ζωή μας. Αδέλφια μου, είμαστε εξαγορασμένοι με το δικό του αίμα, δηλαδή ο Χριστός πλήρωσε για όλες τις αμαρτίες μας και ο λόγος για να είμαστε εμείς ελεύθεροι και όχι δούλοι ούτε της αμαρτίας, ούτε των ανθρώπων, ούτε της φθοράς, ούτε του θανάτου αρκεί να αφιερώσουμε χρόνο για να βρούμε τον τρόπο. Αν βρούμε λίγο χρόνο και ασχοληθούμε με τον Θεό θα δούμε στην συνέχεια πως είναι τόσο καλή η παρέα του που δεν θα φτάνει ο χρόνος. Η χαρά μας με τον Θεό φίλο θα πολλαπλασιαστεί. Αδέλφια μου, η θρησκεία μας στην Φωνή Θεού έχει δύο νόμους. Ο ένας είναι να αγαπάμε τον Θεό εξ όλης της καρδίας, εξ όλης της ισχύος και εξ όλης της διανοίας μας και ο άλλος να αγαπάμε τον αδελφό όπως τον εαυτό μας. Αυτή είναι η καινούργια θρησκεία του κόσμου. Αυτή και μόνο αυτή έχει μέλλον. Οι άλλες όλες έπαιξαν ρόλο μέχρι να καταλάβουμε αυτούς τους δύο νόμους. Να είμεθα σίγουροι ότι όλα τα άλλα θα καταργηθούν και στο τέλος θα μείνει η αγάπη στον Θεό και στον αδελφό. Αν εφαρμόσουμε αυτούς τους δύο νόμους θα δούμε ότι όλοι οι άλλοι δεν χρειάζονται. Αν δεν τους εφαρμόσουμε τότε το ανθρώπινο γένος θα περάσει μέσα από Συμπληγάδες πέτρες. Μη γένοιτο! Πιστεύω πως αφού η υπόσχεση του Θεού είναι ότι θα βομβαρδίσει τον κόσμο με την σοφία του θα γίνει αυτό και η δική του σοφία θα μας αγκαλιάσει όλους. Αμήν.

Αυτά αδέρφια μου εν ολίγοις υπηρετεί σήμερα η Φωνή Θεού. Αυτά όλα φανερώνουν το Ευαγγέλιο της βασιλείας. Αυτές όλες είναι οι πνευματικές εμπειρίες εν ολίγοις μέσα στην Φωνή Θεού τις οποίες ο Πατέρας μας φανέρωσε και αγωνιζόμαστε να τις εξασφαλίσουμε. Πιστεύω ότι αυτές όλες τις νουθεσίες μόνο οι οπαδοί της μοναξιάς και του αγιαστηρίου θα μπορέσουν όλες να τις χαρούν, να τις καταλάβουν αλλά και να τις εντάξουν στη ζωή τους. Να γνωρίζουμε αδέλφια μου ότι η μοναξιά που θα πρέπει να έχουμε ή να βάλουμε ως ενέχυρο με την σοφία του Θεού ανά χείρας θα μας δημιουργήσει αντοχές μεγάλες. Αυτές οι δύο επιδιώξεις θα μας φέρουν μεγάλη χαρά, θα μας ζωοποιήσουν και το πνεύμα και το σώμα. Αυτά τα δύο μας δημιουργούν διάθεση και όρεξη για ζωή, εκλεπτύνουν την όποια συνδιαλλαγή με τον εαυτό μας, με τους φίλους μας, με τους αδελφούς μας αλλά ακόμα και με τους εχθρούς μας. Το αγιαστήριο και η συνδιαλλαγή μας με τον Θεό είναι απαραίτητο να γίνονται σε καθημερινή βάση και ο λόγος διότι εξασφαλίζουμε το νου του Θεού, την αυτάρκεια. Κατόπιν η σιωπή και η σοφία του Θεού μαζί με την υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού θα μας σπουδάσει την αγάπη και θα μας χαρίσει σεμνότητα στο πνεύμα και στο σώμα, την οποία καταλήγει μόνο να επιλέγει και να αποδέχεται κάθε σοβαρός άνθρωπος. Η κατά Θεώ αναγέννηση η οποία δημιουργείται στο αγιαστήριο γίνεται το μόνο εργαστήρι της αυτογνωσίας. Και όπως λέει ο λαός «Αν όλο τον κόσμο γνωρίσεις σίγουρα γνώρισες πολλά. Αν γνωρίσεις όμως τον εαυτό σου τότε τα έμαθες όλα».

Ας προσέξουμε όλοι αδέλφια μου και θα δούμε ότι σε όλη  στην παγκόσμια ιστορία άνθρωποι που ασχολήθηκαν συνειδητά με τον Θεό στην σιωπή, δηλαδή όλοι αυτοί οι μοναχικοί άνθρωποι που επέλεξαν Θεό είχαν και έχουν πολύ Θεό, ο οποίος τους ταξίδεψε μέσα στους αιώνες ακόμη και μετά τον θάνατό τους. Αν κάποιος στην αρχή της πνευματικής μας ζωής μας κρίνει ως προβληματικούς και μοναχικούς ανθρώπους που ασχολούμαστε με τον Θεό, αφού επιλέξαμε την μοναξιά μην μας ενοχλεί. Ας απαντήσουμε, εγώ θέλω να ομοιάσω του Θεού και γι’ αυτό στην σιωπή και στο αγιαστήριο σπουδάζω Θεός. Ο Θεός φίλους έχει λίγους αλλά και εκλεκτούς. Φυσικά αγαπάει όλον τον κόσμο αγαπά (πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν), αλλά λίγους εμπιστεύεται αυτούς που κάνουν το θέλημά του (φίλοι μου εστε εάν ποιήτε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν). Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να μπουν στην σιωπή, στο αγιαστήριο σίγουρα θα κάνουν ότι τα γνωρίζουν όλα, θα περιφρονούν τα πάντα και θα ειρωνεύονται τους πάντες. Ολημερίς θα τρέχουν για να απολαύσουν χαρές της ζωής και συνέχεια θα ανακατώνονται σε πολλές και ατελείωτες συζητήσεις οι οποίες παρουσιάζουν πολλή μωρία, βωμολοχίες, πονηρίες, ποικίλες φλυαρίες καταλήγοντας με παρέες που δεν έχουν τι να πουν. Βλέπω σήμερα τους ανθρώπους όλους τι κάνουν. Το βράδυ βλέπουν τηλεόραση και την άλλη μέρα λένε αυτό που άκουσαν ως νέο, αφού και οι άλλοι το ίδιο είδαν και όμως δεν τους κόβει το μυαλό ότι όλοι το ξέρουν. Οι άνθρωποι του Θεού όμως όταν συναντηθούν έχουν πολλά να πουν και η χαρά φαίνεται στα μάτια τους, αφού είναι ερωτευμένοι με τον Θεό και ο Θεός με αυτούς. Αδέλφια μου, ήρθε η ώρα να ζήσουμε τον μεγάλο έρωτα της ζωής μας μαζί με τον Θεό. Αυτός λέγεται θείος έρωτας. Και αν ο ανθρώπινος έρωτας είναι αυτός που γίνεται αιτία να μας κάνει χαρούμενους ας φανταστούμε τι σημαίνει θείος έρωτας και τι χαρά μπορεί να μας δώσει. Τι σημαίνει να μας καλημερίζει ο Θεός, να μας μιλάει ο Θεός. Ο έρωτάς μας αυτός και η αγάπη μας προς τον Θεό θα βρει ανταπόκριση και η ζωή μας θα πάρει αξία. Θα περπατάμε και πάντα τα χείλη μας αλλά και τα μάτια μας θα δείχνουν ότι πραγματικά γελάμε και θα έχουμε μάτια πύρινα – πνευματικοπύρινα γεμάτα με το φως του Χριστού που θα λαμπυρίζουν από χαρά, από ευφορία, από Θεό, από ζωή. Ήρθε η ώρα να φύγουμε από αρρωστημένες παθογόνες σχέσεις και ερεθισμούς ή προφάσεις που γεννά η αμαρτία και ο κόσμος. Όταν δημιουργούμε κακές σχέσεις έχουμε και κακές διαθέσεις. Αυτές σύντομα γίνονται αντιληπτές και κάνουν τους ανθρώπους του Θεού αλλά και τον Θεό να ασφυκτιούν και να απομακρύνονται. Σήμερα που έχουμε καιρό να εισέλθουμε εις κοινωνία Θεού ευπρεπώς ενδεδυμένοι πνευματικά και σαρκικά. Στο φρέαρ της αβύσσου θα εισέλθουν οι ασεμνώς ενδεδυμένοι πνευματικά και σαρκικά. Μη γένοιτο!

Ήρθε η ώρα για όλους εμάς να εξασφαλίσουμε πίστη στη ζωή, στον Πατέρα – Θεό, στον Χριστό μας, στο Πνεύμα το Άγιο αλλά και αγάπη να εξασφαλίσουμε. Αυτά τα δύο (η πίστη και η αγάπη) είναι τα δυο μας χέρια, είναι τα δυο μας φτερά που έχουν την εξουσία να μας πετάξουν στο θρόνο του Θεού. Πίστη δι’ αγάπης ενεργούμενη. Η πίστη διαπλάθει το νου και προπορεύεται σε κάθε μας προσπάθεια. Η ενεργή πίστη αντιμετωπίζει με επιτυχία οποιαδήποτε δυσκολία συναντάμε στον πνευματικό μας αγώνα. Όλα τα εμπόδια υποχωρούν μπροστά στην ορμητικότητα και στην αποφασιστικότητα της δύναμης αυτού του είδους της πίστεως που λέγεται ζώσα πίστη. Αυτή η πίστη είναι εκείνη που ενισχύει και μονιμοποιεί την εσωτερική μας πληρότητα και πνευματική μας ευφορία. Η ζώσα πίστη είναι μία ενεργή κατάσταση. Μέσα από την εμπειρία αποκτάται και η σοφία και η εμπιστοσύνη στον Θεό που είναι σημαντικά στοιχεία για την πνευματική ολοκλήρωση. Έτσι δημιουργείται μία συνειδητή επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και Θεού μέσα σε πλαίσια χαράς, αγάπης, ζωής. Η ύπαρξη ολοκληρωμένης πίστης καθιστά πολύ δύσκολο τον κλονισμό σε οποιαδήποτε αντιξοότητα και δυσκολία ενώ παράλληλα ενισχύει και καθιστά απρόσβλητη την εσωτερική μας χαρά και ευφορία.

Η αγάπη τώρα είναι το σπουδαιότερο έργο μας και πάνω σε αυτή θα γίνει η όποια επένδυσή μας. Πρέπει συνεχώς να επιδιώκουμε για να την αποκτήσουμε ώστε να είμαστε πάντα σε πνευματική ανάταση. Είναι η δύναμη της Θεϊκής αγάπης ιδιαίτερη και μοναδική. Η αγάπη είναι η δύναμη που ενώνει τα πάντα μέσα στο σύμπαν. Είναι η δύναμη που δουλεύει ενάντια στη διάλυση και στην αυτοκαταστροφή. Συντηρεί το σύμπαν. Συγκρατεί τα ηλεκτρόνια κοντά στον πυρήνα του ατόμου. Ενώνει τα κύτταρα του σώματος ώστε να δημιουργούν διάφορα όργανα. Συντονίζει τις λειτουργίες των διαφόρων συστημάτων του σώματος σ’ ένα ενωμένο και αρμονικό σύνολο. Εκφράζεται ακόμη και σαν βαρύτητα που κρατάει την Σελήνη στην τροχιά της γύρω από την Γη, την Γη γύρω από τον ήλιο, τον ήλιο γύρω από το κέντρο του γαλαξία κλπ.. Με την αγάπη στεκόμαστε πάνω από τα προβλήματα, πάνω από τα πάθη και τις αδυναμίες, πάνω από όλα τα αρνητικά στοιχεία που προκαλούν πνευματική σύγχυση ή πτώση. Ο εσωτερικός μας κόσμος πλημμυρίζει από χαρά και ευτυχία. Η αγάπη μας θωρακίζει. Αυτό συμβαίνει γιατί αφενός η δύναμη αυτή της αγάπης δημιουργεί την ενότητα και την συνεχή αναδημιουργία, εκριζώνει από το νου κάθε στοιχείο δυσαρμονίας και φθοράς, αφετέρου δημιουργεί υψηλή πνευματική ανάταση γιατί η ενωτική και αρμονική φύση της αγάπης εισχωρεί και γεμίζει με χυμούς ζωής τα εγκεφαλικά κύτταρα ενεργοποιώντας τα μέχρι και 100% από 6% που είναι σήμερα κατά μέσο όρο η ενεργητικότητά τους. Η καρδιά του ανθρώπου είναι πλασμένη αποκλειστικά διά την αγάπην αφού δημιουργήθηκε από την αγάπη. Μέσα στους ωκεανούς της αγάπης του Χριστού που έδωσε τη ζωή του λύτρο αντί πολλών υπάρχει το καταλληλότερο κλίμα διά την καρδιά του ανθρώπου όταν εννοήσει την θυσία του. Η αγάπη μας θερμαίνει, η αγάπη μας ζωντανεύει, μας αναγεννά. Η ουσία της φύσεως του ανθρώπου είναι η αγάπη και η επιδίωξη να γίνουμε αγάπη. Μας εισάγει σε συνεχή πνευματική ευφορία γιατί ακριβώς επανερχόμαστε σταδιακά στην φυσιολογική δομή του πνεύματος και του σώματος που είναι η τελειότητα. Κάθε αντίθετη κατάσταση που φεύγει από την αγάπη δεν μπορεί να εκτοπίσει αυτή την φυσιολογική διάχυση της πνευματικής ευφορίας αφού η αναγεννημένη από την αγάπη κατάσταση του νου δεν μπορεί να προσβληθεί από τίποτα. Η διαχέουσα το νου δύναμη της αγάπης είναι όπως ήταν η πιο μεγάλη δύναμη που υπήρχε και υπάρχει στο σύμπαν. Είναι ο ίδιος ο Θεός και τίποτε πιο ισχυρό και πιο πάνω απ’ αυτόν. Μέχρι να γίνουμε αγάπη περνάμε από πολλά στάδια, αφού ο Θεός γίνεται ένας δάσκαλος που μας σπουδάζει. Το πτυχίο που παίρνουμε είναι με την βούλα και την σφραγίδα του Θεού και γράφει πάνω Αγάπη. Η αγάπη φέρνει χαρά, φέρνει την εσωτερική πληρότητα και ευφορία και κατά τα λόγια του Κυρίου φέρνει ζωή. Αγάπη λοιπόν εν Κυρίω, χαρά εν ζωή, ζωή εν χαρά και εν Θεώ. Γένοιτο αμήν.

Με αγάπη Χριστού ο υπηρέτης Θεού και ανθρώπου Θωμάς