Τι σημαίνει κίνητρο ζωής
Στην Αυστραλία υπάρχει ένα σκιουράκι που ζει στο υπέδαφος. Όμως υπάρχει και ένα φίδι που τρώει το σκιουράκι. Αυτό ονομάζεται κροταλίας. Οι επιστήμονες παρατήρησαν, ότι όταν το σκιουράκι βγαίνει από την φωλιά του, ο κροταλίας του επιτίθεται και με ένα τσίμπημα το σκοτώνει και μετά το τρώει. Μια μέρα όμως παρατήρησαν, πως όταν το σκιουράκι βγήκε από την φωλιά του, στην παρουσία του κροταλία, όχι μόνο δεν φοβήθηκε αλλά άρχισε να του επιτίθεται κιόλας. Ο κροταλίας, μαθημένος να επιβάλλεται, επιτέθηκε και αυτός στο σκιουράκι, το τσίμπησε μια, δυο, τρεις, δέκα φορές και αυτό δεν έπαθε τίποτα. Οι επιστήμονες αναρωτήθηκαν τότε τι είχε γίνει, «γιατί δεν πέθανε το σκιουράκι;» Τρέχουν στην φωλιά του και βλέπουν έκπληκτοι ότι το σκιουράκι είχε γεννήσει παιδάκια -σκιουράκια. Ο εγκέφαλός του ενεργοποίησε ένα γονίδιο που παράγει μια πρωτεΐνη η οποία λειτούργησε ως αντίδοτο στο δηλητήριο του κροταλία και ο λόγος, διότι έπρεπε να ζήσει για να προστατέψει και να μεγαλώσει τα μικρά του. Δηλαδή το κίνητρό του για ζωή, ενεργοποίησε αυτήν την πρωτεΐνη. Ο Θεός υπάρχει, και ζωοποιείται στη ζωή μας με την εισδοχή μας στο αγιαστήριο και κίνητρο το «θέλω να ζήσω». Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας «γιατί να πεθάνω, αφού ο Χριστός κατήργησε τον θάνατο, αφού ο Χριστός πέθανε για να μην πεθάνω εγώ»; Με αυτό το κίνητρο, με αυτή την απόφαση να μπούμε στο αγιαστήριο παίρνοντας κοντά μας και τρία όπλα τα οποία είναι ο Λόγος του Θεού, η Πατερική Θεολογία, και τελευταία η διδασκαλία της Φωνής Θεού Αφθαρσιας. Μιλώ και για την διδασκαλία της Φωνής Θεού Αφθαρσιας, διότι ό,τι γράφτηκε, γράφτηκε διά Πνεύματος Αγίου και ερμηνεύεται και διά Πνεύματος Αγίου, διαφορετικά με το να μελετάμε τον Λόγο του Θεού μόνο, θα γίνουμε απλά λίγο καλύτεροι ως άνθρωποι αλλά δεν θα πετύχουμε τους στόχους μας. Θα πέσουμε σε πολλές παγίδες. Είναι πολλοί που απορρίπτουν τον αγώνα ανθρώπων που αφιερώθηκαν και πάνε κατευθείαν στον Λόγο του Θεού. Όμως λόγω έλλειψης ταπεινοφροσύνης ή σοφίας, αφού είναι στα πρώτα πνευματικά στάδια, τον ερμηνεύουν εγωιστικά, και αντί να έχουν αποτελέσματα καλά, καταλήγουν σε αδιέξοδο. Χρειάζονται όλα, διότι η ερμηνεία και η εμπειρία άλλων ανθρώπων θα μας βοηθήσουν να εργαστούμε ταπεινά το θέλημα του Θεού και όχι εγωιστικά. Συνέχεια να ακούμε την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, κάθε φορά έχει να μας πει και κάτι καινούργιο, ώστε να αναγεννηθούμε. Το κίνητρο για να ζωοποιήσει ο καθένας τον εαυτό του υπάρχει, και είναι ο Χριστός, η ζωή, η κατάργηση του θανάτου και θα πρέπει διά του Ευαγγελίου να γίνει ο κοινός στόχος όλου του ανθρώπινου γένους. Ο Χριστός φανέρωσε, «ὃς δ᾿ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5:19), όποιος δεν ποιεί, δεν ζει. Είναι απλό, αφού πιστεύουμε στον Χριστο, θα πιστεύουμε και στα λόγια του. Επίσης «τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν» (Ιω. 6:63), όποιος δεν ζωοποιείται, πεθαίνει σιγά-σιγά και σταθερά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο θάνατος επικρατεί, διότι δεν έχουμε το πνεύμα του Θεού. Το θέλημα του Θεού είναι: «καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26) μας ρωτά. Κίνητρο για μας είναι η σοφία του Θεού η οποία είναι συναρπάζουσα αλλά και μας ελευθερώνει, μας αφυπνίζει, μας περνά σε μια άλλη διάσταση. Πολλοί άνθρωποι είναι διστακτικοί απέναντι μας στην σοφία του Θεού, όμως αν αγαπούν τον Θεό, αν θέλουν τον Θεό, τελικά θα ξεπεράσουν τον δισταγμό τους και θα αποκτήσουν κίνητρο ζωής μπαίνοντας στην λογική της Φωνής Θεού Αφθαρσιας. Αυτή και μόνο αυτή μας δημιουργεί αναγέννηση. Αναγέννηση σημαίνει νους διαποτισμένος με αρχές, ιδανικά και επιδιώξεις Χριστού. Ένας τέτοιος νους ζωοποιεί το σώμα μας και ενεργοποιεί αυτό γονιδιακά, κάνει τα γονίδιά μας δηλαδή να πάλλονται στους ρυθμούς του Θεού. Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να κάνουμε τον αγώνα τον καλό «αδιαφορώντας» για το τι συμβαίνει γύρω μας. Ο Θεός μεριμνά για τα πετεινά του ουρανού, πόσο μάλλον για τον μετανοούντα άνθρωπο! «ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;» (Ματθ. 6:26). Οι αρχές του Χριστού ήτο η υπακοή στο θέλημα του Θεού, οι επιδιώξεις του, το να εμπιστευθεί τον ουράνιο Πατέρα του και να φέρει εις πέρας το θέλημά του. Το ίδιο να κάνουμε και εμείς. Να μην αναβάλλουμε το κάλεσμα το λάβαμε. Με την αναβολή δεν θα έρθει επιτυχία στις επιδιώξεις μας, δεν θα έρθει η ευτυχία, η χαρά, η ζωή, μόνο πολλά προβλήματα όπως αμαρτία, φθορά και θάνατος. Ας ενώσουμε τα χέρια μας με τα χέρια του Χριστού αλλά και μεταξύ μας, και ας βάλουμε στη ζωή μας το πνεύμα του Θεού. Υπάρχουν πολλά πνεύματα, ένα είναι το πνεύμα του Θεού, αυτό να βρούμε διότι αυτό ζωοποιεί. Γένοιτο, αμήν!