Να αποφεύγουμε την πολυλογία.

Να αποφεύγουμε την πολυλογία.

Να αποφεύγουμε την πολυλογία. H πολυλογία η δική μας, τις περισσότερες φορές, προέρχεται από την υπερηφάνεια μας. Έτσι, φανταζόμενοι εμείς πως γνωρίζουμε πολλά, και ικανοποιώντας το εγώ μας, δημιουργείται πίεση. Κι ο λόγος, διότι με πολλές επαναλήψεις των λόγων μας, πιεζόμαστε να πείσουμε τους άλλους να μας ακολουθήσουν. Δυστυχώς, θέλουμε να τυπώσουμε την γνώμη μας στις καρδιές των άλλων, για να τους κάνουμε τον δάσκαλο, σαν να έχουν ανάγκη να μάθουν από μας. Μάλιστα, την ίδια υπερηφάνεια δείχνουμε και όταν τους διδάσκουμε, χωρίς αυτοί να μας ρωτήσουν πρώτα κάτι. Είναι πολλοί αυτοί, που χωρίς να έχουν καμία σχέση με τους άλλους, κάνουν τους αντί Θεού. Πρέπει να καταλάβουμε, ότι ο Θεός, θα πρέπει να προπορεύεται στους αγώνες μας, ο ίδιος είπε «διδοὺς νόμους μου εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν, καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς» (Εβρ. 8:10), με φυσική συνέπεια, να γίνουν όλοι διδακτοί Θεού και όχι ανθρώπων. Όταν γινόμαστε διδακτοί ανθρώπων, υπηρετούμε πράγματα που αρέσουν στους ανθρώπους, ενώ με το να προπορεύεται ο Θεός στη ζωή μας, τότε σε εμάς και στους άλλους εμφανίζεται ο Θεός. Να πιστεύουμε, ότι ο Θεός μπορεί, και όχι ότι εμείς, μπορούμε να αναγεννήσουμε ή να οδηγήσουμε τους ανθρώπους στην σωτηρία. Μα θα μου πεις, να μην μιλάμε; Ναι, να μιλάμε, αλλά πάντα με αγάπη, χωρίς φανατισμό ή εγωισμό. Όποιο έργο χτιστεί πάνω στον εγωισμό, θα χαθεί αργά ή γρήγορα. Όποιο όμως έργο χτίζεται πάνω στην αλήθεια του Χριστού, χτίζεται στην πέτρα. Αυτό μένει στον αιώνα, και όποια σκάνδαλα, δοκιμασίες ή αντιξοότητες έρθουν, εύκολα ξεπερνιούνται. Να μην αφαιρούμε ποτέ την παντοδυναμία του Θεού. Όταν αμφιβάλουμε, να προσευχόμαστε περισσότερο, για να μεγαλώσει η πίστη μας. Ο Απόστολος Ιάκωβος, θέλοντας να φανερώσει, πόσο δύσκολο είναι το να μην αμαρτάνει κάποιος στα λόγια που λέει, -μάλιστα αυτό κατ’ εμέ είναι χαρακτηριστικό των τέλειων ανθρώπων- αναφέρει «εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.» (Ιακ. 3:2). Γιατί, αφού η γλώσσα αρχίσει μία φορά να μιλάει, τρέχει σαν αχαλίνωτο άλογο. Μάλιστα, δεν μιλάει μόνο για τα καλά και αυτά που πρέπει, αλλά και για τα κακά. Γι' αυτό και ονομάζεται από τον ίδιο τον Απόστολο, «ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου.» (Ιακ. 3:8). Μάλιστα, σύμφωνα και με τον Σολομώντα, «ἐκ πολυλογίας οὐκ ἐκφεύξῃ ἁμαρτίαν.» (Παρ. 10:19). Από την πολυλογία δηλαδή, δεν θα αποφύγεις την αμαρτία. Και για να μιλήσουμε γενικά, όποιος μιλάει πολύ, κάνοντας τον πολύξερο, δείχνει ότι είναι ανόητος, «καὶ ὁ ἄφρων πληθύνει λόγους.» (Εκκλ. 10:14). Στον Ιάκωβο, κεφάλαιο 3, αναφέρεται το εξής, «Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι μεῖζον κρῖμα ληψόμεθα· πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυνατὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα.   ἴδε τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ στόματα βάλλομεν πρὸς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν.   ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ σκληρῶν ἀνέμων ἐλαυνόμενα, μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἂν ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούληται. οὕτω καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶ καὶ μεγαλαυχεῖ. ἰδοὺ ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει! καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας. οὕτως ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γενέσεως καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆς γεέννης. πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ, τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δύναται ἀνθρώπων δαμάσαι· ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου. ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀνθρώπους τοὺς καθ᾿ ὁμοίωσιν Θεοῦ γεγονότας· ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι. μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆς αὐτῆς ὀπῆς βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν; μὴ δύναται, ἀδελφοί μου, συκῆ ἐλαίας ποιῆσαι ἢ ἄμπελος σῦκα; οὕτως οὐδεμία πηγὴ ἁλυκὸν καὶ γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ. Τίς σοφὸς καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμῖν; δειξάτω ἐκ τῆς καλῆς ἀναστροφῆς τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίας. εἰ δὲ ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθείαν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, μὴ κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τῆς ἀληθείας. οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ᾿ ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης. ὅπου γὰρ ζῆλος καὶ ἐριθεία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα. ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστὴ ἐλέους καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καὶ ἀνυπόκριτος. καρπὸς δὲ τῆς δικαιοσύνης ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖς ποιοῦσιν εἰρήνην.» (Ιακ. 3:1-18). Με όλα αυτά, γίνεται ταπεινός ο άνθρωπος του Θεού. Όταν όμως ξεχνάς το Ευαγγέλιο του Χριστού, όταν περιφρονείς τα λόγια του Θεού, τότε ξεχνάς την Σοφία του Θεού, και γίνεσαι άφρων, μωρός, εγωιστής, πονηρός, έμπορος του λάθους.

Αδέλφια μου, να προσέχουμε ακόμα, και το είδος των λόγων που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να δέχεται από τους άλλους. Αν υπάρχει κίνδυνος επηρεασμού, ας είμαστε πιο προσεκτικοί και πιο εκλεκτικοί στις παρέες μας και στις επαφές μας, που υπάρχουν στο φιλικό ή στο εργασιακό μας περιβάλλον. Γι’ αυτό λοιπόν, χρειάζεται μεγάλη προσοχή. Μακάρι μωρέ να φωτίσει ο Θεός τον κόσμο. Δεν γίνεται αλλιώς. Μακάρι να συλλάβουμε την αγάπη του Χριστού. Η αγάπη εύχομαι, να γίνει το μέλλον όλων των ανθρώπων της γης. Όταν ο Θεός δει αγάπη, θα κατέβει πάλι στην γη. Θέλουμε τον Θεό να είναι κυβερνήτης στην ζωή μας; Ναι, το θέλουμε. Ας γίνουμε σήμερα που έχουμε καιρό, αγάπη, είναι γραφικό «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις.» (Ιω. 13:35). Να προσέχουμε και να ελέγχουμε τα αισθήματα που επιτρέπουμε μέσα μας να μας κυριεύουν. Για να καλλιεργήσουμε και να μονιμοποιήσουμε την χαρά και την αισιοδοξία, θα ήταν συμφέρον μας πνευματικό, να αναπτύσσουμε θετικά μηνύματα, θετικές σκέψεις, θετικά αισθήματα. Και ο μόνος τρόπος, είναι να ακούμε και να εντρυφούμε συνέχεια πάνω στο Λόγο του Θεού και στην Φωνή Θεού Αφθαρσία. Επίσης πολύ σημαντικό είναι, να διαλέγουμε προσεκτικά, τι μπαίνει στον νου μας από την τηλεόραση, τα περιοδικά, το σινεμά, τις εφημερίδες, τα βιβλία, το διαδίκτυο κλπ. Τις περισσότερες φορές, δεν αποτελούν μια πηγή αλήθειας, για κάποιον που επιθυμεί να γνωρίσει τον εαυτό του και τον Θεό. Φυσικά δεν θα πω εγώ, τι να ακούμε. Ας το δοκιμάσουμε όμως, για να αποκτήσουμε δική μας εμπειρία, είναι γραφικό «Τα πάντα να δοκιμάζουμε, το καλό να κατέχουμε.» Η προστασία του νου μας, ανήκει καθαρά στην πνευματική ωριμότητα την δική μας και στην πηγή απ’ όπου αντλούμε τροφή πνευματική, απ’ όπου αντλούμε ζωή. Η Φωνή Θεού Αφθαρσία, φροντίζει καθημερινά για την πνευματική μας τροφή. Εύχομαι να βρούμε κατάλληλες πηγές ζωής, που να μας εξασφαλίζουν πνευματική ισορροπία και αναγέννηση και να μην «πίνουμε» ή «τρώμε» (πνευματικά ή υλικά) ό,τι μας προσφέρει ο κόσμος, κοσμικός ή πνευματικός. Να «τρώμε» και να «πίνουμε» την ζώσα φωνή του ζώντος Θεού, η οποία είναι η Σοφία του Θεού και εκδηλώνεται μέσα στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Αδέλφια μου, ο Άγιος Θεός, άνοιξε μπροστά μας θύρα ανεωγμένη, την οποία ουδείς δύναται να κλείσει, και η θύρα αυτή, μας εξασφαλίζει τη ζωή διά του Ευαγγελίου. Ο Χριστός έφερε τη ζωή και την αφθαρσία διά του Ευαγγελίου. Άρα είναι συμφέρον μας, να βγούμε από το καβούκι που έχουμε κλειστεί, επειδή έχουμε έναν τίτλο ή επειδή έχουμε εγκλωβιστεί από τα υφιστάμενα στερεότυπα, και να ζήσουμε τη ζωή του Χριστού. Διαφορετικά, θα μας ταπεινώσει η ζωή η ίδια που επιλέγουμε να ζούμε. Και τούτο αποδεικνύεται καθημερινά, από ανθρώπους οι οποίοι νόμιζαν ότι είναι του Θεού. Και αν ο καθένας σήμερα, έχει τα μέσα και τον τρόπο, να κρύβεται από τον Θεό και τους ανθρώπους, θα έρθει η στιγμή που θα νιώσει πολύ άσχημα, αφού η εξουσία του θα έχει χαθεί, και θα δει την μικρότητα της υποκρισίας την οποία θεωρούσε πρώτα ως μεγάλη σοφία. Πριν χαθεί η εξουσία της ζωής, ας ξεκινήσουμε αγώνα, ώστε να εντάξουμε τον εαυτό μας στις αρχές του Θεού με βασικότερη όλων των αρετών, την ταπείνωση. Ας γίνουμε από σήμερα, οι μαθητές του Χριστού, διότι ο καιρός έφτασε. Σήμερα ο Θεός, διά Πνεύματος Αγίου, μας ενέπνευσε να σπουδάσουμε έναν νέο τρόπο ζωής, ο οποίος ζωοποιεί, ο οποίος αυξάνει τη ζωή, ο οποίος μας καθιστά λογικά όντα, αφού γινόμαστε θεοί, συμμετέχοντες οι πάντες στην δόξα του Θεού. Αυτή η εναρμόνιση, αυτή η σχέση με τον Θεό, αρχίζει μέσα από την ελεύθερη βούλησή μας. Αν δούμε την σχέση μας με τον Θεό μέσα από την αμοιβαιότητα, θα αποκτήσουμε πραγματική ζωή, πραγματική αγάπη, ειλικρινή σχέση μαζί του, που καθ’ εκάστην ημέραν θα την αυξάνουμε και θα την κάνουμε αιώνια.