Είχε μεγάλα σχέδια

 

Όταν λοιπόν ο Θεός αποφάσισε να δώσει τη ζωή στον άνθρωπο και να τον καταστήσει κορωνίδα της δημιουργίας, σίγουρα είχε μεγάλα σχέδια γι’ αυτόν. Απόδειξη ότι δεν χρησιμοποίησε απλά και μόνο το υλικό στοιχείο για τη δημιουργία του αλλά κι ένα κομμάτι του εαυτού του.

Ο Θεός που δημιούργησε τέλεια όλα τα πλάσματά του, έδωσε στον άνθρωπο την αθανασία και την αιωνιότητα εξαρχής και όσο ο άνθρωπος εκπλήρωνε τον σκοπό για τον οποίον τάχτηκε από τον Δημιουργό του, μπορούσε να απολαμβάνει όλα τα αγαθά που είχαν φτιαχτεί γι’ αυτόν.

Σε ποιότητα λοιπόν ο Κύριος μας δίνει ζωή την οποία αξίζει πραγματικά να την ζεις. Σε ποσότητα πάλι ο Θεός μας δίνει ζωή που δεν δύναται να τελειώσει ποτέ. Έτσι σου επιτρέπει, η ζωή που σου δίνει ο Χριστός, να αυξάνεις ηλικιακά και πνευματικά καθ’ εκάστην ημέρα πάνω σε όλους τους τομείς, με σκοπό τη δόξα Θεού και τη σωτηρία του κόσμου.

Ο Κύριος όμως δια Πνεύματος Αγίου φανέρωσε ότι η ζωή η αιώνια είναι μια εμφανής κατάσταση, την οποία την ζεις μαζί με το σώμα.

Ο Κύριος ερχόμενος στον κόσμο φανέρωσε ότι η ασθένεια, ο θάνατος, η αμαρτία, η μεταθανάτια ζωή δεν είναι στοιχεία αποδεκτά από τον Θεό, αλλά είναι οι εχθροί του Θεού και όπου τα στοιχεία αυτά είχαν επικρατήσει σε ανθρώπους που είχαν άγνοια αιώνες τώρα, ο Κύριος με την παρουσία του και δια του λόγου του τα ανέτρεπε, τα εξαφάνιζε από το σώμα και το πνεύμα τους. Ο τρόπος που ο Θεός ελευθέρωνε τον άνθρωπο από την διαβολή, από την φθορά, από τον θάνατο ήτο το ακολούθει μοι, μετέπειτα τα εξαφάνιζε από το πνεύμα δια της αφιέρωσης. Έτσι ο άνθρωπος που τα είχε κάνει κτήματά του, καταδυναστεύοντας και οδηγώντας σε αδιέξοδο τον εαυτό του, δια του Χριστού λάμβανε εξουσία να αναπτύσσει ουσιαστικά τη ζωή του Χριστού μέσα του, μεταμορφώνοντας το σώμα και το πνεύμα του σε σώμα Χριστού και πνεύμα γεμάτο σοφία Θεού συναρπάζουσα.

Εμείς αδέλφια μου πιστεύω ότι ήρθε η ώρα που πρέπει να το αποφασίσουμε, ώστε να βρούμε μέσα από τον Λόγο του Θεού τα όπλα εκείνα που θα μας ελευθερώσουν από την αμαρτία. Η οποία αμαρτία μεταβάλλει τη ζωή μας σε κόλαση, κάνοντας τον άνθρωπο που δεν γνωρίζει τον Χριστό, να θέλει να πεθάνει πριν την ώρα του, ελπίζοντας ότι ο θάνατος θα τον απαλλάξει από αυτή τη μικρή αλλά και δαιμονισμένη ζωή που ζει σήμερα.

Ο τρόπος για να το πετύχουμε ώστε να γίνει αιώνια η ζωή είναι ένας και είναι η αφιέρωση, ώστε ο τρόπος σκέψης του Χριστού να γίνει και δικός μας τρόπος ζωής. Υπάρχει ένα χωρίο στην Καινή Διαθήκη το οποίο αναφέρει τα παρακάτω, μάλιστα ενθαρρύνει σήμερα όλους εμάς τους νέους μαθητές του Χριστού ώστε να πιστέψουμε στη ζωή του Χριστού. Το χωρίο αναφέρει, ο Θεός έσωσεν ημάς, και εκάλεσε με κλήσιν αγίαν, ουχί κατά τα έργα ημών, αλλά κατά την εαυτού πρόθεσιν, και χάριν την δοθείσαν εις ημάς εν Χριστώ Ιησού προ χρόνων αιωνίων, φανερωθείσαν δε τώρα δια της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την αφθαρσίαν δια του Ευαγγελίου. ʼΑρα ο θάνατος κατηργήθη.

                                                      

Αυτή λοιπόν αδέλφια μου είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίσουμε τον μόνον αληθινόν Θεόν, τον οποίον απέστειλε ο Πατέρας και δεν είναι άλλος από τον Ιησού Χριστό. Για να την βρούμε όμως αυτή τη ζωή, χρειάζεται υπομονή. Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι η θάλασσα έχει μέσα της, στα βάθη της, κρυμμένα όστρακα τα οποία κρύβουν μέσα τους μαργαριτάρια ανεκτίμητης αξίας. Μερικοί βουτάνε μια φορά και γρήγορα απελπίζονται, μερικοί όμως επιμένουν και αυτοί τα βρίσκουν. Η ύπαρξη λοιπόν της ζωής χωρίς τον Χριστό στη ζωή μας, καθιστά αυτή τη ζωή άσκοπη και ανούσια.

                     

Το να γίνει όμως η ζωή μακρύτερη δεν είναι αρκετά καλό, εκτός και αν γίνει επίσης και καλύτερη, όχι μόνο από την άποψη της νεανικότητας αλλά καλύτερη από την άποψη της αγάπης, η οποία δίνει αξία στη ζωή, καθώς της επικοινωνίας μας με τον ζώντα Θεό, ο οποίος μεταβάλλει τη ζωή σε χαρά. Την εποχή που οι άνθρωποι ζούσαν πράγματι περισσότερο από 900 χρόνια, ήταν εξαιρετικά υγιείς και εξαιρετικά ισχυροί, γι’ αυτό η Βίβλος τους ονομάζει «οι έκπαλαι άνδρες ονομαστοί». Αλλά σχεδόν όλοι αυτοί οι ήρωες μετατράπηκαν με την μακροημέρευση σε φρικτά και απάνθρωπα όντα. Ο λόγος; Η έλλειψη του αγιασμού, η έλλειψη του Χριστού, αυτό τους έκανε να γίνουν εωσφορικοί. Η βασική αιτία είναι η έξοχη φυσική δύναμή τους. Αυτή η δύναμη χωρίς τον καθαρισμό τους μετέτρεψε σε κτήνη. Κάτι που βλέπουμε και σήμερα στις δικές μας κοινωνίες όταν ο άνθρωπος διέπεται από νεανικότητα, από σφριγηλότητα που του δίνει δύναμη να εργαστεί και να πετύχει εξουσία, με αθέμιτους όμως τρόπους. Την οποία εξουσία χρησιμοποιεί ανάλογα με τα προσωπικά του συμφέροντα, εκμεταλλευόμενος ανθρώπους με στόχο να πετύχει τους εωσφορικούς σκοπούς του και ο λόγος διότι ο Χριστός απουσιάζει. Η έξοχη λοιπόν φυσική τους κατάσταση, η υγεία και η μακροζωία έκαναν τους ανθρώπους που ζούσαν περίπου 1000 χρόνια, να μπουν στα βάθη της αμαρτίας πολύ περισσότερο απ’ όσο θα συνέβαινε σε κάποιον με 80 χρόνια ζωής. Εάν σήμερα που ζούμε 80 χρόνια στοιχειοθετούμε συνειδητά τόση αμαρτία, τι θα γίνονταν εάν ζούσαμε 1000 χρόνια;

 

Κάποτε, ο ʼΑγιος Αντώνιος έλαβε γράμμα από τον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο, που τον καλούσε να αφήσει την έρημο και να πάει να μείνει στα ανάκτορα. Ο ʼγιος Αντώνιος ρώτησε τον μαθητή του, τον περίφημο Παύλο τον Απλό. Τι λες εσύ; Να πάω ή να μην πάω; Και ο Παύλος του αποκρίθηκε. Αν πας, θα λέγεσαι Αντώνιος. Αν όμως δεν πας, θα λέγεσαι Μέγας Αντώνιος. Και ο Αντώνιος τον άκουσε και δεν πήγε. Προτίμησε το κελί του. Αυτό να κάνουμε και εμείς, να επιλέξουμε τον Χριστό. ΑΜΗΝ.

 

Κατά την πυρπόληση μιας πόλης οι κάτοικοι έφευγαν πανικόβλητοι, παίρνοντας μαζί τους ότι θεωρούσαν πιο πολύτιμο. ʼΑλλοι τα τρόφιμα, άλλοι τα ρούχα τους, άλλοι τα χρυσαφικά τους. Ένας όμως έφευγε μέσα από τις φλόγες φορτωμένος στους ώμους του τον απεσταλμένο του Θεού και στην τσέπη του τον Λόγο του Θεού. Αυτά θεωρούσε ως πολυτιμότερα γι’ αυτόν. Το ίδιο να κάνουμε και εμείς. Να παίρνουμε πάντα κοντά μας τον πατέρα Θεό, τον Λόγο του Θεού και τον απεσταλμένο του, τα οποία να φυλάμε ως σαν κόρη οφθαλμού.

Ο διαβόητος για τις κλεψιές και τις απάτες του, διαχειριστής της περιουσίας του τυράννου των Συρακουσών, κάλεσε τον Διογένη σε επίδειξη της καινούριας του βίλας. Αηδιασμένος ο Διογένης μπροστά στον πλούτο και τη χλιδή της βίλας του απατεώνα, αισθάνθηκε την ανάγκη να φτύσει. Στράφηκε λοιπόν ο κυνικός φιλόσοφος και έφτυσε στο πρόσωπο του ιδιοκτήτη. Δεν βρήκα, είπε, σ’ αυτόν τον πλούτο και την πολυτέλεια γύρω μου φτηνότερο τόπο για να φτύσω από σένα.

Οι πάντες πταίομε.

Ο λόγος που πταίομε είναι απλός και είναι διότι παρεκκλίναμε από το θέλημα του Θεού, το οποίο ζωοποιεί τη ζωή και την μεταβάλλει σε ποιοτική και ποσοτική. Φυσική συνέπεια, οι πάντες να στηριζόμεθα σε ανθρώπους, μη θέλοντας να εννοήσουμε ότι επικατάρατος ο ελπίζων επ’ άνθρωπο.

όσοι συνεχίζουν να γίνονται κτίστες του πύργου της Βαβέλ, θα υποστούν αργά ή γρήγορα την σύγχυση

Αν θέλουμε να ζήσουμε και να εγκαταλείψουμε άπαξ δια παντός τη σφαίρα του θανάτου, θα πρέπει να κάνουμε το θέλημα του Θεού ώστε αυτός ο Θεός να στείλει τον Παράκλητο, το ʼγιο Πνεύμα το οποίο δίνει την ζωή. Μάλιστα δίνει ζωή απεριόριστη σε ποιότητα και σε ποσότητα. Ο τρόπος για να ελκύσουμε τον Θεό, είναι να πάρουμε στα χέρια μας τον Λόγο του Θεού. Ο Λόγος του Θεού περιέχει καλές ειδήσεις οι οποίες κάνουν τον άνθρωπο υιό Θεού. Μια από αυτές τις καλές ειδήσεις είναι ότι ο Ιησούς νίκησε τον θάνατο, ως άνθρωπος τον νίκησε. Αυτή η είδηση μας γεμίζει με θάρρος ώστε και εμείς να τον νικήσουμε. Όμως χρειάζεται απόφαση στο να ακολουθήσουμε τον Κύριο και να μιμηθούμε τη ζωή του. Εξάλλου, ότι κάνει ένας άνθρωπος όλοι μπορούν να το κάνουν.

Η επιθυμία μας λοιπόν να ζήσουμε παντοτινά είναι υγιής και είναι δοσμένη εις ημάς υπό του Θεού. Όμως στους ανθρώπους που έχουν άγνοια και διέπονται από εγωισμούς υπάρχει κάτι άρρωστο και αυτό είναι ότι θέλουν να ζήσουν με ανθρώπινες προσπάθειες οι οποίες διέπονται από την αμαρτία. Είναι λοιπόν υγιές να θέλουμε την αθανασία, την ζωή την αιώνια επειδή και ο ίδιος ο Θεός θέλει να έχουμε αθανασία. Είναι όμως άρρωστο να σκεφτόμαστε ότι η αθανασία μπορεί να αποκτηθεί χωρίς να εντάξουμε τα στοιχεία του Θεού στη ζωή μας. Η ζωή η αιώνια και η ανάσταση των εν Κυρίω κοιμηθέντων είναι δώρο του Θεού, δεν μπορεί να γίνει δικό μας επίτευγμα, ειδικότερα όταν η αμαρτία εξουσιάζει ημάς. Ο Χριστός έζησε και την ζωή και τον θάνατο.

Δεν πρέπει λοιπόν όλοι εμείς να αγαπούμε τον Θεό όπως θα αγαπούσαμε μια αγελάδα μόνο και μόνο επειδή μας φέρνει γάλα. Δηλαδή πολλοί άνθρωποι αγαπούν τον Θεό για να πλουτίσουν και να νιώθουν ευλογημένοι. Δεν χρειάζεται αυτή η αγάπη. Δεν χρειάζονται οι ατομικές βασιλείες οι οποίες είναι μη αποδεκτές από τον Πατέρα. Χρειάζεται η γενική βασιλεία όπου η αγάπη τρέφει, ζωοποιεί, εξελίσσει το σύνολο των ανθρώπων που έχουν σαν στόχο την αναγέννηση. Γι’ αυτό ο Κύριος έθεσε όρο. Αυτός είναι, όπου δύο και τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα εν τω μέσω αυτών είμαι και εγώ.