Αυτά τα λόγια που
διαβάζουμε στην Καινή Διαθήκη, δεν είναι λόγια κανενός, για να μας τα δανείσει,
ώστε να του έχουμε υποχρέωση. Είναι λόγια του Θεού, του Πατέρα μας, ο οποίος
μας τα εμπιστεύτηκε, για να τα βάλουμε στη ζωή μας και στη ζωή όσων τα έχουν
ανάγκη. Όποιος μεταδίδει τον Λόγο του Θεού, να το κάνει από αγάπη. Ακόμα ο
λόγος και οι προθέσεις του να είναι αγαθές. Όλοι μπορούμε να κηρύττουμε τον
Λόγο του Θεού, γιατί θέλουμε απλά να μετέχουμε στην αλήθεια του Θεού, στην
λογική του Πατέρα, στην περιουσία του αλλά να φροντίσουμε να συμμετέχουμε και
στην δόξα του Θεού με την αφιέρωση, ώστε να βοηθήσουμε όλα τα αδέλφια που είναι
σε όλον τον κόσμο και δεν τον γνωρίζουν. Δυστυχώς δεν γνωρίζουν οι άνθρωποι, οι
αδελφοί μας, ότι είναι κληρονόμοι μιας αμύθητης περιουσίας, πνευματικής και
υλικής. Γι’ αυτό όλοι εμείς, τον Λόγο του Θεού, να τον κηρύττουμε με αγάπη και
χωρίς κανένα συμφέρον. Αν δεν το κάνουμε με αυτό το πνεύμα, θα το κάνουμε με
αρχές του εωσφορικού εγωισμού. Μη γένοιτο. Διότι με τον εγωισμό, να είμαστε
σίγουροι, ότι αργά ή γρήγορα, ο Πατέρας θα ενημερώσει όλα τα παιδιά του ότι
είναι κλέπτης, όποιος θέλει την όποια εξουσία, αφού η όποια σοφία προέρχεται
από τον ίδιο τον Θεό. Τώρα αν κάποιοι άνθρωποι, πήραν το Ευαγγέλιο από κάποιον,
ο οποίος το παίζει αρχηγός, τότε αυτός θα την χάσει την εξουσία που νομίζει ότι
έχει. Εξάλλου ο Θεός, γι’ αυτό δημιούργησε σχολεία και πανεπιστήμια, ώστε να
μάθουμε όλοι γράμματα, και ο λόγος, για να σπουδάσουμε αυτό το βιβλίο. Ο Θεός
είναι ο Λόγος, με την όποια σοφία από όπου και αν προέρχεται, αυτή φανερώνει
τον Θεό και όχι τον άνθρωπο. Είναι γραφικό, «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ
ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.» (Ιω.
1:1).