Τι εστί Θεός - Πατέρας, Υιός, Δημιουργία, Ευαγγέλιο, Παράκλητος λαός του Θεού.
Η οικονομία του Θεού που σημαίνει η Σοφία του Θεού, ενήργησε θετικά για όλους εμάς, ώστε από παιδικής ηλικίας να υπάρχει στο υποσυνείδητό μας Θεός. Με την πάροδο του χρόνου και με την ενηλικίωσή μας, αυτός ο Θεός εργάζεται πάλι σήμερα διά Πνεύματος Αγίου μέσα στον χώρο αυτό, ώστε όλοι εμείς να μπορέσουμε από το υποσυνείδητο που υπάρχει ο Θεός, να ανεβάσει αυτόν διά Πνεύματος Αγίου και διά του Ευαγγελίου στο συνειδητό, ώστε όλοι εμείς να εννοήσουμε την μέγιστη αποστολή μας και την παρουσία μας μέσα στην δημιουργία. Κατόπιν να μπορέσουμε να εντάξουμε στην ζωή μας όλα αυτά τα στοιχεία που μας αποκαλύπτει σήμερα ο Θεός. Να εντάξουμε δηλαδή στην καθημερινότητά μας όλα εκείνα τα ρήματα του Αγίου Θεού, τα οποία θα μας βοηθήσουν και θα μας αγκιστρώσουν, ώστε να εννοήσουμε όλα τα αποκεκρυμμένα μυστήρια που υπάρχουν στον Θεό - Πατέρα και στην δημιουργία αυτού, με σκοπό όλοι εμείς να μπορέσουμε να γίνουμε ο άνθρωπος εκείνος, τον οποίον ο Θεός προείδε και διά του οποίου ο Υιός του έδωσε την ζωήν του λύτρον αντί πολλών. Διότι ο άνθρωπος δεν είναι αυτό που βλέπουμε αλλά αυτό το οποίο ο Θεός θέλησε να είναι. Και ο Θεός θέλησε ο άνθρωπος να είναι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσίν του (Θεού). Όμως χρειάζεται διαπαιδαγώγηση για να επιτευχθεί το καθ' ομοίωσιν. Οι αιώνες, η γνώση και η διαπαιδαγώγηση θα πραγματοποιήσει το μέγιστο αυτό έργο. Κατόπιν όλοι εμείς πρέπει να εννοήσουμε τα μυστήρια εκείνα που υπάρχουν στο Ευαγγέλιο του Χριστού, ώστε να γίνουμε παιδιά Θεού με Σοφία Θεού, με χαρίσματα Θεού, με δυνάμεις Θεού, με ταπείνωση Θεού και με αγάπη Θεού ως προς τον Θεό και ως προς τον συνάνθρωπο. Τελευταία να εννοήσουμε και να μπορέσουμε να εντάξουμε στη ζωή μας τον τρόπο της κατά Θεό αναγέννησης, ώστε να εξαφανίσουμε το αμαρτωλό στοιχείο από τη ζωή μας αλλά και από γύρω μας. Ο αδελφός όλων ημών και απόστολος του Κυρίου Παύλος, στην προς δευτέρα Τιμόθεου επιστολή του, στο α΄ κεφ. στίχο 10 φανερώνει σε όλον τον πιστεύσαντα κόσμο, «φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου, εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν» (Β Τιμ. 1:10-11). Για να επιτευχθεί όμως αυτό το μεγαλείο στη ζωή των χριστιανών, θα πρέπει οι χριστιανοί να τείνουν προς την ειλικρινή αφιέρωση και στην πίστη των έργων, αφιερώνοντας τον χρόνο τους ο οποίος σήμερα φεύγει ανεπιστρεπτί, στην μελέτη και στη σπουδή τους, ώστε ο Θεός να διαφωτίσει τον άνθρωπο που ερευνά, να αναγεννηθεί και να βρει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα τον κάνουν Θεό. Πολλοί λένε ότι εδώ ζούμε για να κάνουμε καλά έργα, ώστε όταν πεθάνουμε, να πάμε στον ουρανό και ανάλογα με τα έργα μας, να ταχθούμε δεξιά ή αριστερά. Είναι λάθος αυτός ο όρος. Εδώ υπάρχουμε για ένα σκοπό. Από την ώρα που εννοούμε το κάλεσμα του Χριστού, να τείνουμε με όλες μας τις δυνάμεις προς την διαπαιδαγώγησή μας και την αναγέννησή μας η οποία αναγέννηση δεν σταματά, συνεχίζεται με επιτεύγματα, πνευματικά και υλικά πάνω σε όλους τους τομείς, οι οποίοι πάντα θα κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας. Αυτά θα μας εξασφαλίσουν την κατά Θεό ζωή και τελευταία το κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν. Ο Πατέρας σήμερα εργάζεται, ο Υιός εργάζεται, το Άγιο Πνεύμα εργάζεται και ο λαός του Θεού πρέπει αιώνια να εργάζεται. Τι να εργάζεται; 1) την Σοφία του Θεού και 2) τα επιτεύγματα του Πνεύματος. Πολλοί βαριούνται ή αφιερώνονται σε πολλές υλικές δραστηριότητες, μη εννοώντας ποτέ τον Θεό και το ρόλο ύπαρξής τους. Επίσης δεν αντιλαμβάνονται, ότι ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί και ότι ο καιρός που δίνεται διά την αναγέννησή τους, τελειώνει δια της φθοράς. Σίγουρα στο τέλος καταλαβαίνει ο άνθρωπος το λάθος που κάνει με το να αδιαφορήσει στο κάλεσμα του Χριστού. Όμως τότε είναι αργά. Σήμερα όμως, το Άγιο Πνεύμα φροντίζει, ώστε όλοι μας να εννοήσουμε τον κόσμο, τον χρόνο και την μέγιστη αποστολή μας και να τείνουμε με όλες μας τις δυνάμεις προς την αναγέννηση και την ανοικοδόμηση του εαυτού μας, όλου του χριστιανικού κόσμου και κατόπιν όλων των εθνών. Διότι οι υιοί και οι θυγατέρες δεν θα παρουσιάσουν ως ερέθισμα μία νέα θρησκεία αλλά μία νέα ζωή, την αιώνια ζωή, την άφθαρτη ζωή η οποία θα διέπεται από Σοφία Θεού συναρπάζουσα. Μόνο έτσι θα ακολουθήσουν οι άνθρωποι τον Θεό. Ας πάρουμε όμως τα θέματα εκείνα που θα μας απασχολήσουν στη συγκεκριμένη ομιλία με την σειρά, ώστε να αποκωδικοποιήσουμε τον Θεό - Πατέρα, την δημιουργία, τον Υιό, το Ευαγγέλιο, τον Παράκλητο και τελευταία τον λαό του Θεού. Πρώτον, τι είναι ο Θεός; Ο Θεός αναφέρεται προφητικά ότι είναι «ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.» (Εβρ. 7:3). Δεύτερον, ο Θεός είναι Πνεύμα ο οποίος πνευματικά δύναται να ενεργεί και να εξελίσσει τον άνθρωπο που έχει καλή πρόθεση, ώστε να αποκτήσει μία αγιοπνευματική ζωή. Εμείς γνωρίζουμε σήμερα, ότι ζωή έχουν τα ζώα και οι άνθρωποι που δεν ξέρουν γιατί ζουν. Ζωοποιόν πνεύμα όμως, έχουν όσοι καταλαβαίνουν ότι ζουν και ερευνούν τα στοιχεία της ζωής, ώστε να αποβάλλουν ό,τι στερεί και καθιστά υπόδουλη τη ζωή. Αυτός που έχει πνεύμα ζωοποιόν, εννοεί τον Θεό και τον ζητά μέρα νύχτα, διότι γνωρίζει ότι δεν πρέπει να απομακρυνθεί από τον γεννήσαντα αυτόν Θεό αλλά να ενωθεί μαζί του. Τρίτον, από την Παλαιά και Καινή Διαθήκη, αφήνεται να εννοηθεί ότι ο Θεός έχει και σώμα. Στον Μωυσή έκανε την εμφάνισή του πάνω σε ένα όρος που τον κάλεσε ο Θεός ώστε να τον δει. Όμως του είπε ότι δεν θα τον δει ολόκληρο παρά μόνο την πλάτη του. Για να γίνει αυτό, τον έβαλε να τον κοιτάξει την ώρα που θα περνούσε από το όρος ανάμεσα σε δύο πέτρες. Και πέρασε ο Θεός και επέτρεψε στον Μωυσή να δει την πλάτη του. Στην Καινή Διαθήκη έκανε την παρουσία του στο όρος Θαβώρ εν νεφέλη, όπου ο Κύριος πήρε μαζί του τον Πέτρο, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο. Ο Θεός - Πατέρας ήρθε με συνοδεία τον Μωυσή και τον Ηλία ως ζώντα τέκνα αυτού μέσα σε νεφέλη. Δεν πήρε τον Αβραάμ ή τον Ιακώβ ή τον Δαβίδ, αλλά δύο ζώντες. Αποδεικνύεται λοιπόν, ότι ο Θεός συνοδεύεται από ζώντες. Εδώ δεν τον είδαν τον Πατέρα οι μαθητές παρά μόνο ο Κύριος, διότι μόνο σε αυτόν επετράπη να εισέλθει εις την νεφέλη. Οι μαθητές όμως συνελάλουν με τον Μωυσήν και τον Ηλίαν (αφού η νεφέλη κάλυπτε τον Θεό, αφήνεται να εννοηθεί, ότι ο Πατέρας ήτο μικρότερος της νεφέλης και κατ’ επέκταση του σύμπαντος). Όμως οι μαθητές άκουσαν την φωνή του που τους έλεγε, «οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε·» (Ματθ. 17:5). Αφού ο Θεός έχει φωνή, αφήνεται να εννοηθεί ότι έχει και όλα εκείνα τα υλικά στοιχεία, όργανα όπως εγκέφαλο, όργανα τα οποία παράγουν φωνή, όπως στόμα, φωνητικές χορδές κλπ. Μάλιστα αναφέρεται, ότι τον άνθρωπο τον έκανε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν. Σίγουρα όλα αυτά είναι σκέψεις τις οποίες τις αντλούμε μέσα από την πολυχρόνια μελέτη, χωρίς ακριβώς να γνωρίζουμε για την υλική τους υπόσταση. Πάντως μία ημέρα θα τον δούμε πρόσωπο με πρόσωπο, διότι είναι μία επαγγελία που αναμένεται να πραγματοποιηθεί, «ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού , λέγουσαν , ' Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των ανθρώπων , και θέλει σκηνώσει μετ ' αυτών , και αυτοί θέλουσιν είσθαι.» (Αποκ. 21:3-4). Σήμερα όμως γίνεται η γνωριμία μας με τον Θεό διά Πνεύματος Αγίου. Το Πνεύμα το Άγιο, σε όποιον έχει καλή πρόθεση, σιγά - σιγά του φανερώνει όλο το πλήρωμα της θεότητας. Τι άλλο είναι ο Θεός; Ο Θεός είναι Σοφία, είναι ζωή, είναι άπειρη εξουσία. Δεν υπάρχουν λόγια ώστε να περιγράψουμε με ακρίβεια τον Θεό, διότι δεν θα χωρούσαν όλα τα βιβλία του κόσμου ώστε να ξεδιπλώσουμε ή να φανερώσουμε όλες τις ιδιότητές του, τις οποίες μάλιστα δεν δυνάμεθα να εννοήσουμε σήμερα παρά μόνο μέρος αυτών. Πάμε όμως τώρα στα βάθη του Θεού, ώστε να δούμε πιο πολλά χαρακτηριστικά που διέπουν τον Πατέρα μας. Βάσει του Λόγου του Θεού, έχουμε το δικαίωμα να ερευνούμε τον Πατέρα - Θεό και τα βάθη αυτού. Είναι μεγάλης σημασίας γεγονός, ο ουράνιος Πατέρας μας να δέχεται με χαρά να τον ερευνούμε και όλοι μας να συμμετέχουμε εις τα μεγαλεία αυτού, να συμμετέχουμε εις την δόξα αυτού, να συμμετέχουμε εις τα πάντα, και τελευταία να συμμετέχουμε εις την άπειρη Σοφία αυτού. Ο σοφός Σολόμων λέγει, ότι η Σοφία είναι ο πάρεδρος του Θεού και δεν συγκρίνεται η Σοφία αυτού του Θεού με όλα τα αγαθά του κόσμου (Σοφία Σολομώντος θ΄ 4). Όλα τα αγαθά του κόσμου είναι μια χούφτα άμμου έμπροσθεν της πολυποίκιλης Σοφίας του Θεού. Όμως η Σοφία του Θεού είναι εκατό τοις εκατό το Ευαγγέλιο του Χριστού. Το Ευαγγέλιο, η δύναμη και η Σοφία που το διέπει, είναι υπερέχουσα κάθε ανθρώπινης νοήσεως, διότι το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο καταργεί πάραυτα τον θάνατο. Τον καταργεί αμέσως όταν εφαρμοστεί. Πριν όμως πάμε στο επόμενο θέμα μας που είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος, θα συνεχίσουμε την έρευνά μας διά Πνεύματος Αγίου για τον Πατέρα. Όμως τώρα θα τον ψάξουμε πάνω στο μυστήριο Δημιουργία, διότι η Δημιουργία είναι το σπίτι, που αυτός διά του Λόγου του δημιούργησε, είναι το σχολείο μας. Τίθεται λοιπόν το εξής ερώτημα. Αφού δεν υπήρχε ο κόσμος, αφού δεν υπήρχε η Δημιουργία, αφού δεν υπήρχε τίποτα, πού είναι ο Πατέρας μαζί με τον Υιό του; Αφήνεται να εννοηθεί, ότι ήτο κάποιος χώρος εις το να ιδρυθεί μετά το σύμπαν. Πέρα από τον χώρο υπήρχε το άπειρο. Άρα εις το άπειρο θα ήτο ο Πατέρας με τον Υιόν του. Τίθεται όμως τώρα άλλο ένα ερώτημα. Εις το άπειρο ποιες θα ήτο οι συνθήκες ζωής, φυσικές ή υπερφυσικές; Αν ήτο φυσικές, θα ήτο δισεκατομμύρια βαθμούς ψύξεως και δισεκατομμύρια βαθμούς σκότους και χάους. Μα είναι τώρα δυνατόν ο Θεός να ζούσε σε μία τέτοια κατάσταση υπό αυτές τις συνθήκες; Η απάντηση δίνεται και είναι ναι, θα μπορούσε· διότι στον Λόγο του Θεού αναφέρεται, ότι «ὁ γὰρ Θεὸς ἀπείραστός ἐστι κακῶν,» (Ιακ. 1:13). Ο Θεός μπορεί να είναι μέσα στην φωτιά και να μην καίγεται, όπως οι τρεις παίδες της καμίνου. Ο Θεός είναι πανίσχυρος, είναι παντοδύναμος, είναι παντοκράτορας, είναι «ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.» (Εβρ. 7:3) βασιλεύς αιώνιος ειρήνης, δικαιοσύνης και αγάπης με τρία πρόσωπα της θεότητας, Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον. Είναι μία ουσία τα τρία πρόσωπα και δεν χωρίζονται ποτέ εν ουδεμιά περιπτώσει, υπάρχει η συνοχή που τα συνδέει εις τους αιώνες των αιώνων. Τώρα με την έρευνα που κάνουμε, θέλουμε να μάθουμε το εξής. Ποιος είναι ο χαρακτήρας του κάθε προσώπου; Αρχίζουμε από τον Πατέρα και λέμε, «ο Θεός υπάρχει παντού». Μα δεν ακούμε τίποτε ούτε και βλέπουμε τίποτε. Εάν μπορούσαμε ακόμη να έχουμε τα μέσα για να κάνουμε διαπλανητικά ταξίδια, παντού θα συναντούσουμε ένα στοιχείο, κι αυτό δεν είναι άλλο από την σιωπή. Την σιωπή την σέβονται οι αιώνες, διότι η σιωπή έχει έννοιες ασύλληπτες και ακατανόητες. Η σιωπή υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει εις τον αιώνα τον άπαντα, γι’ αυτό και οι αιώνες την σέβονται. Η έρευνα αυτή που κάνουμε πάνω στον φυσικό τομέα ώστε να δούμε που είναι ο Θεός, που υπάρχει και τι είναι, μας οδήγησε στο συμπέρασμα, ότι ο Πατέρας είναι σιωπή. Τώρα πρέπει να ερευνήσουμε και τον πνευματικό τομέα διά του Ευαγγελίου, διά του Λόγου του Θεού. Πάμε στην Αποκάλυψη. Εκεί λέγεται, ότι «Και είδον και ιδού εν μέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων και εν μέσω των πρεσβυτέρων Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον,» (Αποκ. 5:6). Εμείς με την έρευνα που κάνουμε, περιμέναμε στον θρόνο αυτόν να βρούμε τον Πατέρα. Όμως δεν είδαμε τίποτε, μόνο το αρνίο και αυτό ως εσφαγμένο. Πάμε σε έναν άλλο μεγάλο θρόνο, πάλι στην Αποκάλυψη, ο οποίος υπήρχε εκεί αλλά έφυγε, ο ουρανός και η γη. Αυτός που καθόταν στον θρόνο αυτόν, διέλυσε τον ουρανό και την γην, δεν άφησε τίποτα να υπάρχει. Φοβερό το γεγονός αυτό! Πάμε τώρα στο Ευαγγέλιο του Ιωάννου του Θεολόγου. Γράφει σε ένα σημείο, «Θεόν ουδείς εώρακε πώποτε ουδέ δύναται να τον δει, ου γαρ μη ιδεί άνθρωπος το πρόσωπο μου και ζήσετε,» (αυτό το τελευταίο αναφέρεται στην έξοδο). Αν δηλαδή κάποιος άνθρωπος δει το πρόσωπο του Θεού, αμέσως θα πεθάνει. Τώρα αυτό είναι αγριότητα που παρουσιάζει ο Θεός και δεν εξηγείται. Υπό μία όμως έννοια εξηγείται, «ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται». (Εβρ. 12:6), «εἰ δὲ χωρίς ἐστε παιδείας, ἧς μέτοχοι γεγόνασι πάντες, ἄρα νόθοι ἐστὲ καὶ οὐχ υἱοί.» (Εβρ. 12:8). Μόνο σε αυτήν την περίπτωση δικαιολογείται. Απεφάνθη λοιπόν μέσα από την έρευνα που κάνουμε, ότι ο Πατέρας είναι η σιωπή. Αυτός λοιπόν είναι ο χαρακτήρας του Πατέρα, η σιωπή· ο λόγος, διότι δεν τον βρήκαμε ούτε στον φυσικό τομέα ούτε στον πνευματικό. Όμως τον συναντήσαμε και στις δύο έρευνες ως σιωπή. Υπάρχουν όμως και μερικές εκδηλώσεις του, πέντε με έξι όλες μαζί, στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Άρα, ο χαρακτήρας του είναι η σιωπή. Πάμε τώρα να δούμε ποιος να είναι ο Υιός, ο Χριστός. Ο Χριστός είναι ο κατά φύσιν Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος. Ο Πατέρας είναι η σιωπή, ο Χριστός είναι ο Λόγος. Αυτός είναι ο χαρακτήρας του Χριστού, ο Λόγος. Έτσι γράφει το Ευαγγέλιο του Χριστού στο Κατά Ιωάννην, «Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καὶ ὁ Λόγος ἦν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ Θεὸς ἦν ὁ Λόγος.» (Ιω. 1:1), ο Χριστός. Τώρα για το Πνεύμα το Άγιο. Το Πνεύμα το Άγιο είναι τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον, και μάλιστα του έχει δώσει αξίωμα, το οποίο είναι το εξής, «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι πάντα ἀφεθήσεται τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνθρώπων τὰ ἁμαρτήματα καὶ αἱ βλασφημίαι ὅσας ἐὰν βλασφημήσωσιν. ὃς δ᾿ ἂν βλασφημήσῃ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, οὐκ ἔχει ἄφεσιν εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλ᾿ ἔνοχός ἐστιν αἰωνίου κρίσεως·» (Μαρκ. 3:28-29). Το Πνεύμα το Άγιο είναι ο υπηρέτης της θεότητας, είναι ο εργολάβος, και αυτό αποδεικνύεται εκ του εξής γεγονότος. Όταν ένας άνθρωπος μετανοήσει ειλικρινά και πιστέψει στον Χριστό, έχει την ιδιότητα το Πνεύμα το Άγιο να τον παραλάβει και να καλλιεργήσει μέσα του τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τα χαρίσματα και τα σημεία. Οι καρποί του Αγίου Πνεύματος είναι εννέα: η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η χρηστότητα, η αγαθοσύνη, η πίστη, η πραότητα και η εγκράτεια. Τα χαρίσματα είναι επτά: η γλωσσολαλιά, η ερμηνεία γλωσσών, το προφητικό, το ιαματικό, η διάκριση πνευμάτων, οι λόγοι διδαχής και οι δυνάμεις. Τα σημεία είναι πέντε: «σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς· ὄφεις ἀροῦσι· κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν.» (Μαρκ. 16:17-18). Όλα αυτά, το Πνεύμα το Άγιο τα καλλιεργεί στον άνθρωπο αυτόν που έχει μετανοήσει ειλικρινά και τα διανέμει εις αυτόν ανάλογα την περίπτωση και την αποστολή ή την κατάσταση που υπάρχει στη ζωή του. Εις όλην του τη ζωή τα διανέμει εις αυτόν προς δόξα Θεού και σωτήρια του κόσμου, μέχρι να τον φέρει εις την θέωση, εάν και ο ίδιος το επιθυμεί ειλικρινά. Ο χαρακτήρας λοιπόν του Αγίου Πνεύματος είναι να είναι υπηρέτης, εργολάβος και σχεδιαστής της θεότητας. Τώρα στην έρευνα που κάνουμε, έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε ποια θα είναι η εργασία του κάθε προσώπου εις την Δημιουργία του κόσμου. Ο Πατέρας είναι η σιωπή, δίνει δυνάμεις και στον Υιό και στο Πνεύμα το Άγιο. Ο Πατέρας θα καταστρώσει το σχέδιο της Δημιουργίας, ο Υιός θα το παραλάβει και διά του Λόγου θα το φανερώσει, το Άγιο Πνεύμα θα το αναπτύξει, θα το διαυγάσει, θα το διαμορφώσει και τελευταία θα το εκτελέσει. Τώρα με αυτό το σύστημα, μπορούμε να πάμε στην Γένεση, ώστε να δούμε πώς εργάζονται τα τρία πρόσωπα. Εκεί υπάρχει η Δημιουργία του κόσμου κατά τον προφήτη Μωυσή. Δεν θα αναφέρουμε λεπτομέρειες, απλώς θα δούμε τι θα κάνει ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Ο Πατέρας είπαμε είναι σιωπή. Όμως αυτό που σκέφτεται, το φανερώνει ο Υιός, «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω φῶς· καὶ ἐγένετο φῶς.» (Γεν. 1:3). Το Πνεύμα το Άγιο παραλαμβάνει το φως, το αναπτύσσει, το διαυγάζει, το καλλιεργεί ώστε να λάμπει, να υπέρ λάμπει μέσα στην Δημιουργία. Δεύτερον, το φως δίνει την ιδιότητα να κάνει πολλές εργασίες, όπως να συντηρεί και να αναπτύσσει την Δημιουργία, την ζωή, δηλαδή να παράγει ενέργεια, να ζεσταίνει τον άνθρωπο ώστε να δύναται να αναπτυχθεί. Ακόμη να μπορεί διά του φωτός ο άνθρωπος να ανάβει φωτιά, ώστε μέσω αυτής να αξιοποιεί και να διαμορφώνει τον υλικό πλούτο (μεταλλεύματα) κλπ. που παράγει η γη. Άπειρες οι δυνατότητες και οι ευεργεσίες του φωτός μέσα στην Δημιουργία. Τρίτον, στο σκοτάδι από πολύ μακριά φαίνεται το φως. Ημέρα πρώτη «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος.» (Γεν. 1:6). Το Πνεύμα το Άγιο παραλαμβάνει το στερέωμα, το καλλιεργεί, το αναπτύσσει και το κάνει ουρανό. Το ότι είναι διά μέσω των υδάτων σημαίνει το εξής: Κάτω από το στερέωμα υπάρχει ο πλανήτης με τις θάλασσες, με τα νερά, με τις πηγές, με τα ποτάμια. Πάνω από το στερέωμα υπάρχουν τα σύννεφα τα οποία φορτώνονται με νερό και το ρίχνουν κάτω στη γη και πολλές φορές γίνονται καταστροφές, γίνονται πλημμύρες, πνίγονται πολλές φορές οι άνθρωποι, χαλάνε σπίτια, το χώμα παθαίνει διάβρωση και ο πλανήτης διαμορφώνεται. Άλλη φορά το νερό κατεβαίνει κάτω στη γη σαν υετός, ωραίο νερό και αναπτύσσονται όλα τα αγαθά της γης, δέντρα οπωροφόρα, δέντρα αειθαλή, δέντρα φυλλοβόλα, χόρτα ωραία για την τροφή των ζώων και των ανθρώπων. Ημέρα δευτέρα «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· συναχθήτω τὸ ὕδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ εἰς συναγωγὴν μίαν, καὶ ὀφθήτω ἡ ξηρά.» (Γεν. 1:9). Το Πνεύμα το Άγιο τα παραλαμβάνει, τα καθαρίζει και τα κάνει να είναι ιδιαίτερα, ωραία. Και ο Θεός ονόμασε την συναγωγή αυτή θάλασσα και την ξηρά την ονόμασε γη. Ημέρα τρίτη «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· βλαστησάτω ἡ γῆ βοτάνην χόρτου σπεῖρον σπέρμα κατὰ γένος καὶ καθ᾿ ὁμοιότητα, καὶ ξύλον κάρπιμον ποιοῦν καρπόν, οὗ τὸ σπέρμα αὐτοῦ ἐν αὐτῷ κατὰ γένος ἐπὶ τῆς γῆς.» (Γεν. 1:11). Το Άγιο Πνεύμα αναλαμβάνει, δίνει την ιδιότητα ώστε τα χόρτα να είναι υγιεινή τροφή για να τα τρώει ο άνθρωπος και να υγιαίνει. Τα κάρπινα δέντρα εξυπηρετούν τον άνθρωπο, τα ζώα και τα πετεινά του ουρανού. «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς, τοῦ διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός·» (Γεν. 1:14), ο οποίος δεν είναι αυτόφωτος αλλά ετερόφωτος, απλώς αντανακλά τον ήλιο και ολόκληρο το στράτευμα των αστέρων (πλανήτες) του σύμπαντος. Η αστρονομία λέει, ότι από τότε που ιδρύθηκε το σύμπαν, μέχρι σήμερα έχουν δημιουργηθεί δισεκατομμύρια χιλιόμετρα έτη φωτός. Ιλιγγιά ο νους του ανθρώπου να εννοήσει την Δημιουργία και τα χιλιόμετρα, τις αποστάσεις του σύμπαντος, το οποίο μεγαλώνει και έχει δισεκατομμύρια ηλιακά συστήματα σαν το δικό μας, και μάλιστα πιο όμορφα και πιο μεγάλα από το δικό μας. Έχουμε μέσα στο σύμπαν και εμείς τον δικό μας γαλαξία, διότι ανήκει εις αυτόν ο πλανήτης. Τώρα με όλα αυτά δεν κάνουμε διδασκαλία αστρονομίας, θέλουμε απλώς να δούμε τι είναι η Δημιουργία του κόσμου, πώς εξελίσσεται και ποια είναι η δουλειά του κάθε προσώπου της θεότητας στον υλικό τομέα, του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Η Δημιουργία λοιπόν, είναι το σώμα του Θεού. Το Ευαγγέλιο, είναι το Πνεύμα του Θεού. Ο Υιός είναι ο Λόγος και η παρουσία του Πνεύματος του Θεού στον άνθρωπο. Μάλιστα φανερώνεται διά του Υιού και ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος πρέπει να σκέφτεται. Το Άγιο Πνεύμα εργάζεται να ενώσει τον άνθρωπο με τον Πατέρα και με τον Υιό ουσιαστικά. Τώρα να δούμε λίγο ποιος είναι ο Χριστός, τον οποίον λατρεύουμε και που αγωνιζόμαστε να τον κηρύξουμε με τη ζωή μας, και εις το όνομα του οποίου μάλιστα κατά τα χρόνια των διωγμών έχουν πεθάνει δεκαέξι εκατομμύρια μάρτυρες, «πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν.» (Ιω. 1:3). Ο Γαλιλαίος είπε ότι η γη κινείται.Τότε η ιερά εξέταση τον κάλεσε για να τον δικάσει εις θάνατον. Όμως αυτός στο δικαστήριο είπε ότι η γη δεν κινείται και αφέθηκε ελεύθερος. Τώρα σήμερα εδώ σε εμάς αποδεικνύεται εκατό τοις εκατό, ότι το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι αληθινό, αληθινέστατο. Ο Λόγος του Θεού γράφει ότι «ο Θεός εθεμελίωσε την γη και τον ουρανό εν ασφάλεια και ου μη σαλευθήσετε εις τον αιώνα τον άπαντα.» (). Εμείς σήμερα το βλέπουμε αυτό, ότι δηλαδή η γη κινείται μέσα στην τροχιά της εκατομμύρια αιώνες τώρα και δεν φεύγει από την πορεία της ούτε ένα μυριοστό του εκατοστού, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Γαλιλαίος είχε δίκιο. Έτσι και εμείς, λέμε ότι το Ευαγγέλιο είναι ζωή και ότι το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο καταργεί πάραυτα τον θάνατο. Εδώ είναι να τρελαίνεσαι με την Δημιουργία! Αυτός ο όγκος να τρέχει και να κάνει κάθε χρόνο ένα κύκλο γύρω από τον ήλιο και να διανύει εκατομμύρια χιλιόμετρα. Αυτός ο όγκος τώρα να τρέχει πάνω κάτω και κανείς να μην εννοεί τίποτα, «ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας,» (Ψαλμ. 103:24). Το ίδιο και το Ευαγγέλιο, είναι ένας όγκος Πνεύματος και Σοφίας και κανείς δεν τον εννοεί, η οποία Σοφία του διασχίζει τους αιώνες. Όμως ήρθε η ώρα να το εννοήσουμε. «Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ἐξαγαγέτω ἡ γῆ ψυχὴν ζῶσαν κατὰ γένος, τετράποδα καὶ ἑρπετὰ καὶ θηρία τῆς γῆς κατὰ γένος.» (Γεν. 1:24), και είναι δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια, εκατοντάκις εκατομμύρια ζώσες υπάρξεις κατά το γένος αυτού. Μα είναι και εδώ να φωνάζεις, «Θεέ μου τι είναι αυτά τα πράγματα! Τι μεγαλεία είναι αυτά!». Εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ζώσες υπάρξεις υπάρχουν εις την θάλασσα, εις την ξηρά και εις τον ουρανό. Φεύγουμε τώρα από την εργασία που ο Θεός έκανε στην Δημιουργία και ας πάμε πιο συγκεκριμένα στον άνθρωπο και στην πνευματική υπόσταση αυτού, την οποία ο Θεός εναπέθεσε, ώστε να τον κάνει κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν, «καὶ εἶπεν ὁ Θεός· ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν,» (Γεν. 1:26). Ο Χριστός με το Λόγο του έχτισε τον άνθρωπο από χώμα. Το Πνεύμα το Άγιο τον παραλαμβάνει, τον καλλιεργεί, τον αναπτύσσει και γίνεται ο άνθρωπος όταν δέχεται τον Θεό, εικόνα του Θεού του αοράτου. Εκφράζει και εκπροσωπεί τον ζώντα Θεό του ουρανού και της γης. Είναι μεγάλη η αξία που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι αντιπρόσωπος, είναι ο αντί Θεού στη γη, είναι εικόνα του ίδιου του Θεού του αοράτου. Αυτή είναι η μεγάλη αξία του ανθρώπου. Ποια είναι συγκεκριμένα η αξία και η εξουσία του ανθρώπου; Ο Χριστός ενεφύσησε πνοή ζωής στον άνθρωπο και είδαμε ότι ο άνθρωπος που δημιούργησε ο Θεός, περπατούσε στον κήπο της Εδέμ άφθαρτος και αθάνατος. Ποιος είδε πόσα εκατομμύρια χρόνια ζούσε εκεί ο άνθρωπος και ο Θεός; Μέχρι που ήρθε δυστυχώς το ψέμα του όφεως. Το ψέμα του όφεως είναι ο διάβολος, είναι ο θάνατος. Διά της τεκνογονίας επικράτησε το ψέμα και ο θάνατος σε όλο το ανθρώπινο γένος μέχρι αυτή τη στιγμή. Ο Χριστός ήτο πνεύμα μαζί με τα άλλα δύο πνεύματα. Τα τρία αυτά πνεύματα λοιπόν έχτισαν, δημιούργησαν όλα όσα βλέπουμε και δεν βλέπουμε αλλά τα εννοούμε, με απώτερο σκοπό να δημιουργήσουν λαό. Ο λαός αυτός να είναι λαός του Θεού και ο Θεός να είναι Θεός του λαού και να απολαμβάνουν Θεός και λαός τα μεγαλεία της αιωνιότητας. Εις ολόκληρη την οικουμένη, εις ολόκληρο τον γαλαξία, εις ολόκληρο το σύμπαν, να χαίρονται λαός και Θεός. Τώρα όμως που ήρθε ο θάνατος, έσβησαν τα πάντα, δυστυχώς χάθηκαν όλα. Ο Χριστός, ο Υιός, σαν πνεύμα, ήρθε στην ανάγκη να χτίσει το ανθρώπινο σώμα για τον εαυτό του με φυσική και υπερφυσική δύναμη για τρεις λόγους: Πρώτον, για να επαναφέρει τον άνθρωπο στις αρχές του Θεού. Δηλαδή να αρχίσουν πάλι να δημιουργούν λαό, ο λαός να είναι του Θεού και ο Θεός να είναι του λαού. Δεύτερον, διά της ανθρώπινης γνώσεως να αποκαλύψει πάλι το απ’ αιώνων αποκεκρυμμένο μυστήριο. Το αποκεκρυμμένο μυστήριο είναι η ζωή η αιώνιος, ώστε αυτήν την αιώνιο ζωή που ρούφηξε ο διάβολος με το ψέμα του, να την επαναφέρει ο Χριστός, «πάντα δι᾿ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶς αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἓν ὃ γέγονεν.» (Ιω. 1:3). Τώρα ο Χριστός, αφού έγινε άνθρωπος, είναι κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. Ο Μελχισεδέκ είναι «Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν, ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων ἐμέρισεν Ἀβραάμ, πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης, ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.» (Εβρ. 7:1-3). Το ότι ο Μελχισεδέκ είναι βασιλεύς ειρήνης και δικαιοσύνης, αποδεικνύεται εκ του γεγονότος ότι όλοι οι λαοί της γης στηρίζονται στην ειρήνη και στην δικαιοσύνη. Δεν είχε όμως αγάπη, ώστε να τους καλύψει πνευματικά για να μην χωρίζονται και να μην καταφεύγουν στους πολέμους. Και ο Χριστός τα ίδια. Έγινε απάτωρ, δεν είχε πατέρα - άνθρωπο, αμήτωρ, και ο λόγος, διότι προϋπήρχε. Απλώς, για να γίνει κατανοητός ο Υιός από τους ανθρώπους, ο Θεός χρησιμοποίησε την αγνή κοιλία της Παρθένου Μαρίας και γεννήθηκε Υιός σαρκωθέντα. Ακόμα ο Υιός, αφού προϋπήρχε πάντων των αιώνων είναι «Οὗτος γὰρ ὁ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου, ὁ συναντήσας Ἀβραὰμ ὑποστρέφοντι ἀπὸ τῆς κοπῆς τῶν βασιλέων καὶ εὐλογήσας αὐτόν, ᾧ καὶ δεκάτην ἀπὸ πάντων ἐμέρισεν Ἀβραάμ, πρῶτον μὲν ἑρμηνευόμενος βασιλεὺς δικαιοσύνης, ἔπειτα δὲ καὶ βασιλεὺς Σαλήμ, ὅ ἐστι βασιλεὺς εἰρήνης, ἀπάτωρ, ἀμήτωρ, ἀγενεαλόγητος, μήτε ἀρχὴν ἡμερῶν μήτε ζωῆς τέλος ἔχων, ἀφωμοιωμένος δὲ τῷ υἱῷ τοῦ Θεοῦ, μένει ἱερεὺς εἰς τὸ διηνεκές.» (Εβρ. 7:1-3). Εφόσον ο Χριστός δεν έχει άνθρωπο – πατέρα, δεν έχει και άνθρωπο - μητέρα. Παρόλο που το Πνεύμα το Άγιο όπως είπα, σάρκωσε μέσα στην αγνή κοιλία της παρθένου Μαρίας τον Υιό, ενσάρκωσε τον Θεό. Έτσι η παρθένος Μαρία εγέννησε Θεό σαρκωθέντα, τον Χριστό. Μεγάλωσε και όταν ενηλικιώθηκε, ξεκίνησε το ανθρωποσωτήριο έργο του. Ο Χριστός εις όλον τον επί γης βίον του αυτοαποκαλούνταν Υιός του ανθρώπου. Κάποια μέρα οι μαθητές του τον ειδοποίησαν, ότι τον ζητούν η μητέρα του και οι αδελφοί του. Η απάντηση του Χριστού ήτο, «μήτηρ μου καὶ ἀδελφοί μου οὗτοί εἰσιν οἱ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ ἀκούοντες καὶ ποιοῦντες αὐτόν.» (Λουκ. 8:21). Πάνω από τον σταυρό στο όρος Γολγοθά, απευθυνόμενος στον Ιωάννη είπε «ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου.» (Ιω. 19:27) και εννοούσε την Παναγία. Τώρα ο Χριστός ήρθε με την αγάπη του Πατέρα του, ώστε να καλύψει πνευματικά το ανθρώπινο γένος, αλλά και με το παράδειγμά του να το επανεντάξει στην χαμένη πατρίδα, στην χώρα των ζώντων. Έπρεπε όμως πρωτίστως, να καταργήσει το μεσότοιχο της έχθρας που υπήρχε μεταξύ των ανθρώπων αλλά και μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Στη συνέχεια να καταργήσει και το μεσότοιχο που υπήρχε μεταξύ Θεού και διαβόλου, αφού ο διάβολος στην Παλαιά Διαθήκη ήταν εξολοθρευτής ενώ στην Καινή Διαθήκη έγινε παιδαγωγός. Το μεσότοιχο της έχθρας είναι πόλεμος με τρεις φάσεις: α) ο πόλεμος του νοός, β) ο πόλεμος διά του Λόγου και γ) ο πόλεμος διά των όπλων. Εις όλον τον κόσμο υπάρχει το μεσότοιχο της έχθρας. Υπάρχει μεταξύ των φυλών, υπάρχει μεταξύ των εθνών, υπάρχει δυστυχώς εδώ μεταξύ των θρησκειών, ακόμη και μεταξύ των ομοθρήσκων. Υπάρχει επίσης μεταξύ των πολιτευμάτων, μεταξύ των επιχειρήσεων, μεταξύ των μελών της οικογένειας, υπάρχει μεταξύ των πάντων. Τι κάνει λοιπόν ο Χριστός; Πηγαίνει στον Ιορδάνη ποταμό, βαπτίζεται υπό του Ιωάννη του Βαπτιστή και φεύγει αμέσως και πηγαίνει στην έρημο για να πειραχθεί υπό του διαβόλου. Ξέρουμε ότι ο Χριστός νήστεψε σαράντα ημέρες. Μετά πείνασε και ο διάβολος άρχισε να τον πειράζει και να του λέει, «εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται.» (Ματθ. 4:3). Απάντησε με πράο και ειρηνικό τρόπο «γέγραπται, οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλ᾿ ἐπὶ παντὶ ῥήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ.» (Ματθ. 4:4). Αμέσως με αυτό καθιστά τον άνθρωπο ανώτερο της καθημερινής τροφής, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα έρθει η μέρα που ο άνθρωπος θα έχει την πίστη, ώστε να μην χρειάζεται τροφή και θα απαλλαγεί από την μέριμνα και την σκληρή εργασία που χρειάζεται για να την αποκτήσει. Ο τρόπος με τον οποίον θα ζει, θα είναι η άμορφη ύλη, την οποίαν ο εγκέφαλός του διά της πίστεως θα συλλέγει ώστε να ζωοποιείται το σώμα του και να παραμένει άφθαρτο. Έπειτα ο διάβολος τον σήκωσε από την έρημο και τον έφερε στα Ιεροσόλυμα και τον έβαλε στην κορυφή του ναού και του είπε, «εἰ υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ, βάλε σεαυτόν κάτω· γέγραπται γὰρ ὅτι τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ ἐντελεῖται περὶ σοῦ, καὶ ἐπὶ χειρῶν ἀροῦσί σε, μήποτε προσκόψῃς πρὸς λίθον τὸν πόδα σου.» (Ματθ. 4:6). Αυτός απάντησε με πράο και ήρεμο πνεύμα, «πάλιν γέγραπται, οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τὸν Θεόν σου.» (Ματθ. 4:7). Με αυτό φανερώνει ότι ο άνθρωπος έχει μυαλό και χρειάζεται να το θέτει σε λειτουργία για να αντιμετωπίζει τις εγωιστικές προκλήσεις με αποφασιστικότητα, ώστε να μην οδηγείται σε αδιέξοδο. Ύστερα τον σηκώνει τον Χριστό από τον ναό και τον φέρνει σε ένα ψηλό βουνό και του δείχνει τα βασίλεια του κόσμου και του λέει, «ταῦτα πάντα σοι δώσω, ἐὰν πεσὼν προσκυνήσῃς μοι.» (Ματθ. 4:9). Αυτός απάντησε με πράο και ήρεμο πνεύμα, «ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· γέγραπται γάρ, Κύριον τὸν Θεόν σου προσκυνήσεις καὶ αὐτῷ μόνῳ λατρεύσεις.» (Ματθ. 4:10). Αφήνει να εννοηθεί, ότι ο άνθρωπος πρέπει να κερδίσει όλες τις εξουσίες, όμως με τον δρόμο της θυσίας, με τον δρόμο του Θεού, όχι με εγωισμούς, με πονηρίες, με απάτες κλπ. Ο Χριστός, μετά από τους πειρασμούς αυτούς, γκρέμισε όλα αυτά που δημιουργούσαν το μεσότοιχο της έχθρας μεταξύ Θεού και διαβόλου. Η σχέση μεταξύ Θεού και διαβόλου ήτο αβυσσαλέα. Τώρα όμως, ο Χριστός νικά τον διάβολο και τον καθιστά παιδαγωγό του ανθρώπου. Ξέρουμε ότι χωρίς διαπαιδαγώγηση, είναι αδύνατο να σωθεί ο άνθρωπος. Έγινε λοιπόν τώρα ο διάβολος από εξολοθρευτής, ευεργετικό στοιχείο του ανθρώπου, έγινε παιδαγωγός. Τώρα ο Χριστός κατήργησε το μεσότοιχο της έχθρας και διά του Λόγου του. Πώς; Είπε στους μαθητές του «ἀλλ᾿ ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην·» (Ματθ. 5:39), «καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ᾿ αὐτοῦ δύο· τῷ αἰτοῦντί σε δίδου καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς.» (Ματθ. 5:41-42). Δεύτερη φορά που καταργεί ο Χριστός το μεσότοιχο της έχθρας διά του Λόγου. Τρίτη φορά ήταν τότε που συνελήφθη κάποια γυναίκα επ' αυτοφώρω μοιχευομένη και κατά τον νόμο του Μωυσέως έπρεπε να πεθάνει. Είχαν μαζευτεί εκεί οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, οι άρχοντες του λαού και το απόσπασμα του λαού με πέτρες, με σκοπό να την λιθοβολήσουν. Εκάλεσαν και τον Χριστό. Ο Χριστός έσκυψε κάτω και έγραφε στο χώμα με το δάχτυλό του. Περιμέναν να τους πει ο Χριστός, ποιος να ρίξει πρώτος τον λίθο. Και αυτός σηκώνεται και λέγει, «ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ᾿ αὐτήν.» (Ιω. 8:7). Έπειτα έσκυψε και συνέχισε να γράφει κάτω στη γη. Τι εννοούσε με αυτό ο Χριστός; Εννοούσε τα εξής: «Ξέρω ότι όλοι είστε αμαρτωλοί μηδενός εξαιρουμένου, και αν λιθοβολήσετε την συναμαρτωλή σας γυνή, εγώ θα σας φανερώσω στην κοινωνία και κατά τον νόμο του Μωυσέως θα λιθοβοληθείτε». Αυτοί ετρόμαξαν και έφυγαν όλοι μηδενός εξαιρουμένου, και όσοι κρατούσαν τις πέτρες τις πέταξαν και έφυγαν. Έμεινε μόνη η γυνή με τον Χριστό. Ο Χριστός της είπε, «οὐδείς σε κατέκρινεν;» (Ιω. 8:10) και αυτή απάντησε, «οὐδείς, Κύριε.» (Ιω. 8:11). Με το Κύριε, αναγνωρίζει ότι είναι δικό του παιδί. Της λέει, «οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω· πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε.» (Ιω. 8:11). Τρίτη φορά που ο Χριστός καταργεί το μεσότοιχο της έχθρας. Η τέταρτη φορά είναι εκείνη που οι ραβίνοι της εποχής εκείνης έστειλαν την σπείρα των Ιουδαίων και συνέλαβαν τον Χριστό. Ήταν μαζί και ο Απόστολος Πέτρος ο οποίος ετράβηξε την μάχαιρα και έκοψε το αυτί του Μάλχου. Ο Χριστός του είπε, «ἀπόστρεψόν σου τὴν μάχαιραν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς· πάντες γὰρ οἱ λαβόντες μάχαιραν ἐν μαχαίρᾳ ἀποθανοῦνται.» (Ματθ. 26:52), «ἢ δοκεῖς ὅτι οὐ δύναμαι ἄρτι παρακαλέσαι τὸν πατέρα μου, καὶ παραστήσει μοι πλείους ἢ δώδεκα λεγεῶνας ἀγγέλων;» (Ματθ. 26:53). Πρέπει να έχουμε εμπιστοσύνη ώστε να γίνουν τα γεγραμμένα. Ποια ήτο τα γεγραμμένα; Οι ραβίνοι της εποχής εκείνης καταδίκασαν τον Χριστό εις θάνατον διά του Ποντίου Πιλάτου. Πάνω από τον σταυρό ο Χριστός, πριν βγει η ψυχή του, είπε προς τον Πατέρα του, «πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.» (Λουκ. 23:34). Πάνω στον σταυρό ο Χριστός καταργεί το μεσότοιχο της έχθρας μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Στην Παλαιά Διαθήκη, η σχέση Θεού και ανθρώπου ήτο αβυσσαλέα, διότι ο νόμος έμενε ανεφάρμοστος και δεν μπορούσε ο άνθρωπος να ενωθεί με τον Θεό. Τώρα όμως, με το «ἄφες αὐτοῖς» (έλεος) γκρεμίζει το μεσότοιχο της έχθρας μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Άλλη φορά που γκρέμισε το μεσότοιχο της έχθρας, ήταν όταν ερωτήθη από τον Πέτρο «Κύριε, ποσάκις ἁμαρτήσει εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου καὶ ἀφήσω αὐτῷ; ἕως ἑπτάκις;» (Ματθ. 18:21) και ο Χριστός του απάντησε «οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.» (Ματθ. 18:22). Το πολλαπλασιάσαμε και γίνεται 539 φορές την ημέρα. Εδώ ο Χριστός γκρεμίζει το μεσότοιχο της έχθρας μεταξύ ανθρώπων.Τώρα ξέρουμε όλοι, ότι ο Χριστός ετάφη και ανέστη και ύστερα από σαράντα ημέρες ανέβηκε στους ουρανούς και έστειλε τον Παράκλητο, το Άγιο Πνεύμα, την ημέρα της Πεντηκοστής και έγιναν τα θαυμαστά γεγονότα, πύρινες γλώσσες εκάθησαν επί των αποστόλων. Έκτοτε το Πνεύμα το Άγιο παραμένει στη γη και εκπροσωπεί τον ζώντα Θεό και βάζει τον Χριστό στις καρδιές των ανθρώπων. Το Πνεύμα το Άγιο θα ιδρύσει την χιλιετή βασιλεία του Θεού επί της γης. Το Πνεύμα το Άγιο θα ελέγξει τον κόσμο περί αμαρτίας, περί δικαιοσύνης και περί κρίσεως. Το Πνεύμα το Άγιο θα χωρίσει τον αμαρτωλό, θα χωρίσει και τον δίκαιο και θα κάνει την κρίση. Το Πνεύμα το Άγιο θα καταργήσει την φθορά και τον θάνατο, θα καταργήσει το μεσότοιχο της έχθρας διά των νέων μαθητών του Χριστού των εσχάτων χρόνων. Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι νέοι μαθητές του Χριστού; Είναι αυτοί που τον λατρεύουν και τον κηρύττουν με τη ζωή τους, είναι αυτοί που κηρύττουν το γνήσιο Ευαγγέλιο του Χριστού και κάνουν αγώνα να το εφαρμόσουν. Είμεθα όλοι εμείς, αν το θέλουμε.Το γνήσιο Ευαγγέλιο του Χριστού έχει τέσσερις φάσεις. Η πρώτη φάση είναι το Ευαγγέλιο της βασιλείας «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24:14). Τότε θα ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού επί της γης. Πολλοί λένε ότι το κηρύττουν το Ευαγγέλιο της βασιλείας, όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Παντού κηρύττεται ένα Ευαγγέλιο που συστήνει την παράδοση, και όχι την ζωή και την αφθαρσία. Οι ιδρυτές της βασιλείας θα έχουν την ζωή και την αφθαρσία. Ευαγγέλιο της βασιλείας σημαίνει, «καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26). Ευαγγέλιο της βασιλείας σημαίνει, ώστε να καταλάβουμε την διαφορά, ότι ο Χριστός έφερε την ζωή και την αφθαρσία δια του Ευαγγελίου. Ευαγγέλιο της βασιλείας σημαίνει, «ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ·» (Ιω. 4:23). Ευαγγέλιο της βασιλείας σημαίνει, ότι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα θα δημιουργήσουν το μοναστήρι μέσα μας. Ας πάψουμε να κυνηγάμε τον Θεό έξω από εμάς, είναι μέσα μας· και για να μεγαλώσει μέσα μας χρειάζεται η εφαρμογή αυτού.Το Ευαγγέλιο της βασιλείας μάς ενώνει. Έτσι γίνεται αδιαίρετο, δεν διαιρείται κατ' ουδένα λόγο. Όποιος χωρίζεται ή δογματίζεται ή κρίνει, δεν έχει σχέση με τον Θεό. Η τρίτη φάση είναι το ολοκληρωμένο Ευαγγέλιο του Χριστού το οποίο αναφέρει τα στοιχεία και τον τρόπο της άφθαρτης ζωής. «ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα.» (Ιω. 8:51), «οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ Πνεύματος ἔχοντες καὶ ἡμεῖς αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν.» (Ρωμ. 8:23), «ἐφ᾿ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.» (Β Κορ. 5:4). Όλα αυτά τα άφθαρτα στοιχεία αποτελούν το ολοκληρωμένο Ευαγγέλιο του Χριστού. Η τέταρτη φάση είναι το Ευαγγέλιο της συνοχής. Το Ευαγγέλιο της συνοχής περιέχει όλες τις άλλες φάσεις, ώστε να έχει το Ευαγγέλιο της βασιλείας ουσιαστική αξία και ουσιαστική ενέργεια στον αιώνα τον άπαντα. Όταν οι άνθρωποι χωρίζονται, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν ουδεμία σχέση με τον ζώντα Θεό. Και δυστυχώς σήμερα, οι πάντες έφυγαν από την αγάπη και δημιούργησαν τα δόγματα. Αυτά κρύβουν εγωισμούς, συμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες. Τώρα ερχόμαστε εις ημάς. Εμείς διά Πνεύματος Αγίου και με άδεια άνωθεν προχωρούμε και πηγαίνουμε προς τον προορισμό που μας έβαλε ο Θεός. Ο προορισμός μας είναι να αναγεννηθούμε, ο προορισμός μας είναι να μιλήσει ο Θεός με την ζωή μας, ο προορισμός μας είναι να συστήνουμε την Φωνή Θεού Αφθαρσία όπου μας δέχονται. Σήμερα ο κόσμος δεν εξελίσσεται με το «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη,» (Ματθ. 28:19) αλλά με το διαδίκτυο, το facebook, την σελίδα μας και άλλους φορείς που έχουν αγαθές πνευματικές προθέσεις κλπ. Πίσω από την κατασκευή όλων αυτών βρίσκεται ο Θεός. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι το Ευαγγέλιο της βασιλείας, ώστε όλοι οι άνθρωποι να κάνουν τον αγώνα του καθαρισμού και του αγιασμού. Επίσης να γκρεμίσουν το μεσότοιχο της έχθρας και να πιστέψουν στο Ευαγγέλιο της βασιλείας, ώστε διά αυτού του Ευαγγελίου να ιδρυθεί ο λαός του Θεού, ο οποίος λαός του Θεού θα πληρεί τις προδιαγραφές, ώστε να είναι ο ιδρυτής της βασιλείας του Θεού στη γη. Όσοι είμεθα στην Φωνή Θεού, πρέπει να τείνουμε σε δύο πράγματα. Το ένα είναι να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας όπου μας δέχονται με τα μέσα που έχουμε, και το άλλο, να εφαρμόζουμε τις εντολές του Θεού οι οποίες έχουν την εκπληκτική δυνατότητα να γκρεμίζουν το μεσότοιχο της όποιας έχθρας, αλλά και να ζωοποιούν τον άνθρωπο. Με το Ευαγγέλιο του Χριστού, όταν αυτό εφαρμόζεται, μπορεί αυτό που κατέστρεψε ο διάβολος, ο Θεός να το επανεντάξει στην ζωή, διότι το Ευαγγέλιο της βασιλείας είναι ζωοποιόν. Ο λαός του Θεού υπάρχει, είναι διασκορπισμένος παντού εις όλον τον κόσμο. Αυτός είναι ο δογματικός χριστιανικός λαός της γης, αλλά και όλοι όσοι αντιλαμβάνονται την αγάπη, την δικαιοσύνη, την ειρήνη και την ζωή. Ο δογματισμένος λαός του Θεού χρειάζεται να εξελιχθεί αλλά και να αναγεννηθεί, κάτι που θα γίνει με την παρέμβαση του Θεού. Εμείς, όταν βάλουμε τον Θεό στην ζωή μας, θα τους μιλάμε με την ζωή μας. Τότε αυτοί θα μας καταλάβουν, διότι θα έχει έρθει ο χρόνος. Όταν μας εννοήσουν, τότε το Άγιο Πνεύμα θα δώσει τον επενδύτη εις όλον τον λαό του Θεού, ώστε να καταργηθεί ο θάνατος. Ο επενδύτης εξασφαλίζεται με το άγιο, με το αγαθό, με την αγάπη. Όταν πλησιάσουμε τον Θεό, θα μας πλησιάσει και αυτός. Η παρουσία του θα μας ζωοποιήσει και θα μας μεταστοιχειώσει. Ο Χριστός είναι μαζί με τον Πατέρα. Ο Πατέρας τού είπε, «κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου.» (Ψαλμ. 109:1) «ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος·» (Α Κορ. 15:26). Μετέπειτα διά Πνεύματος Αγίου, αφού καταργηθεί ο θάνατος, θα γίνει η δευτέρα παρουσία του Χριστού ώστε «τὰ πάντα καὶ ἐν πᾶσι Χριστός.» (Κολ. 3:11). Εύχομαι όλοι μας να τείνουμε προς την επίτευξη των πνευματικών μας στόχων με χαρά και πίστη πάνω σε όλες τις επαγγελίες του Θεού, οι οποίες μας οδηγούν στην εκπλήρωσή των. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.