Το θαύμα και πώς να το βιώσουμε.
Πολλές φορές έχουμε ένα πρόβλημα υγείας, ή οικονομικό, ή ψυχολογικό, ή πνευματικό, και προσευχόμαστε στον Θεό να μάς βοηθήσει, αλλά η προσευχή μας δεν εισακούγεται και λέμε «γιατί Θεέ μου δεν με ακούς;», κ.λπ.. Άλλες φορές λέμε, «τον γείτονα τον έχεις ευλογήσει, εμένα που κάνω τόσα για σένα με ξέχασες». Ζητάμε τα ρέστα δηλαδή από τον Θεό και θέλουμε να μάς δώσει ο Θεός αναφορά, ή με τον τρόπο μας είναι σαν να του λέμε, «κάνεις λάθος που τον ευλογείς αυτόν και εμένα όχι». Αυτές σε γενικές γραμμές είναι οι απορίες του ανθρώπου προς τον Θεό όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλει, με αποκορύφωμα το «γιατί Θεέ μου;». Αδέλφια μου, ο Θεός έχει απλώσει την ευλογία του σε όλα τα έθνη, ειδικότερα σήμερα. Ποτέ δεν μάς άφησε απροστάτευτους, ποτέ δεν μάς εγκατέλειψε. Εμείς, όμως, πάμε κοντά του μόνο στα δύσκολα, και πάλι, πάμε με λάθος τρόπο. Να γνωρίζουμε ότι αν δεν επεμβαίνει ο Θεός στη ζωή μας, ώστε να λύσει τα προβλήματά μας, θα υπάρχουν λόγοι, και αυτοί είναι ότι ακόμα δεν χρειάζεται να επέμβει διότι θέλει να μάς σπουδάσει κάτι, ή διότι θέλει να το αφήσει στην ελεύθερη βούλησή μας ώστε να δει και να δούμε και εμείς πώς θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, ίσως διότι ό,τι χρειαζόμαστε το έχουμε, τελευταία, ίσως διότι ο εγωισμός μας πέρασε την κεφαλή μας και θέλει να μάς ταπεινώσει για το καλό μας, ίσως να κινδυνεύει η ψυχή μας και στη συνέχεια η ζωή μας. Άλλες φορές δεν επεμβαίνει διότι όσες φορές μάς βοήθησε δεν μάθαμε να εκτιμάμε όλα αυτά που μάς έχει προσφέρει. Άλλες φορές δεν επεμβαίνει διότι η ζωή δόθηκε από τον Θεό και αυτός ξέρει πότε θα σταματήσει ο άνθρωπος να ζει ώστε και η ψυχή του να επιστρέψει πάλι από εκεί που ήρθε. Είναι διαφορετικές οι αποστολές. Παρ’ όλα αυτά να ξέρουμε ότι κι αν εμάς εκείνη την ώρα δεν μάς βοηθά, όλη η Δημιουργία μαρτυρά τον Θεό, μαρτυρά το θαύμα. Ερχόμαστε πάλι σε εμάς. Γιατί δεν γίνεται το θαύμα τότε που το θέλουμε; Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μάθει σήμερα να ζούμε όπως ο κόσμος, δηλαδή μιλάμε με απαίτηση, με εγωισμό, με πονηρό πνεύμα, και μεταξύ μας, αλλά και στον Θεό μιλάμε όπως μιλάμε όταν είναι να παραγγείλουμε σουβλάκια. Δηλαδή λέμε στον Θεό και στους ανθρώπους με απαίτηση, «φέρε μου αυτό, κάνε μου εκείνο, ή το άλλο». Με αυτόν τον τρόπο δεν μπορούμε να πάρουμε θεραπεία από τον Θεό, ούτε και να έχουμε υγεία. Δεν χρειάζεται να ζητάμε, αλλά χρειάζεται να καταλάβουμε το σχέδιο που έχει για μας και το οποίο συμβάλλει στη θέωση, στην αναγέννησή μας, στη μετάνοιά μας. Να ξέρουμε ότι στη ζωή μας θα περάσουμε από το Θαβώρ, αλλά θα περάσουμε και από τον Γολγοθά. Και τα δύο είναι για την δόξα του Θεού και την σωτηρία την δική μας, αλλά και για την αναγέννηση όλων όσων είναι γύρω μας. Για να έρθει η ευλογία, η ενέργεια στη ζωή μας ώστε να γίνει το θαύμα, χρειάζεται η αγάπη, η αγαθότητα, η αγνότητα. Για να λάβουμε, λοιπόν, ενέργεια χρειάζεται να κατευθυνθούμε στην πηγή με τον τρόπο τον δικό Του και όχι με τον τρόπο τον δικό μας. Άρα, με το να ζητάμε να έχουμε ό,τι έχει ο Θεός τότε «κλαφ’ τα Χαράλαμπε», θαύμα δεν βλέπουμε. Το θαύμα δεν γίνεται όπως παραγγέλλουμε σουβλάκια, θέλει γόνατο, θέλει προσευχή, και πίστη, πράγματα που αν δεν τα καλλιεργήσουμε νωρίτερα, δεν θα τα βρούμε όταν τα χρειαστούμε. Καλύτερα το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν. Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζουμε προβλήματα οι λόγοι είναι πολλοί. Ο βασικότερος είναι ότι δεν έχουμε εκμεταλλευτεί σωστά τον χρόνο μας. Ενώ θα έπρεπε να εκμεταλλευόμαστε πνευματικά τον χρόνο μας εμείς αδιαφορούμε, αυτό έχει σαν συνέπεια να ζητάμε αλλά να μην λαμβάνουμε. Σήμερα λοιπόν που έχουμε καιρό να μαζέψουμε θησαυρό ώστε να μπορούμε να ανταποκριθούμε στο μέλλον σε ό,τι θελήσει να προσβάλει τη ζωή μας, την οικογένειά μας, τους φίλους μας, τους αδελφούς. Να μην λέμε ότι είμαστε του Θεού και η πίστη μας, η αγάπη μας, η σοφία μας, είναι σκιώδεις. Να εκμεταλλευόμαστε τον χρόνο μας για να εισακουγόμαστε. Αμήν.
~ Αγάπη είναι: υπομονή, ελπίδα, πίστη, ανεκτικότητα. Να υπομένεις τον άλλον, να ελπίζεις ότι θα γίνει καλύτερος, να πιστεύεις ότι θα γίνει καλύτερος, να πιστεύεις εις την σωτηρία του, να τον ανέχεσαι με όλες τις παραξενιές του, αν είναι και εχθρός σου ακόμη, αγαπάτε τους εχθρούς. Η αγάπη είναι συμπαντιαία και την έχει ο Θεός. Η αγάπη είναι μία σε ολόκληρο τον κόσμο του σύμπαντος και δεν χωρίζεται, όποιος την χωρίζει, πεθαίνει. Πώς χωρίζεται; Με την κρίση.
~ Ο αληθινός επαναστάτης είναι αυτός που επαναστατεί πρώτα εναντίον του κακού εαυτού του. Αυτός έχει την δύναμη να είναι φως στον κόσμο. Γι’ αυτό ο αληθινός επαναστάτης δεν ρίχνει ποτέ τα δικά του βάρη στους άλλους, αντιθέτως σηκώνει και των άλλων όπως κάνουν όλοι οι άγιοι του Χριστού. Σταυρώνονται αυτοί για να σωθεί ο κόσμος. Να, ο αληθινός άνθρωπος, δεν ρίχνει βάρη στους άλλους αλλά σηκώνει και τα βάρη όλων. Αν καμία φορά βρεθεί και ο αγωνιστής αυτός σε αδιέξοδο και σηκώνει και αυτός μεγάλο φορτίο, στην ύλη προπαντός, τότε ο Θεός στέλνει τον Κηρυναίο ώστε να τον βοηθήσει να ανταπεξέλθει, διότι η ύλη είναι απαραίτητη στο να διεξάγουμε αγώνες οι οποίοι θα ωφελήσουν την αναγέννηση του ανθρωπίνου γένους.