Η φθορά και ο θάνατος δεν είναι θέλημα Θεού.
Ο Κύριος τόνισε, φανέρωσε, διακήρυξε, ότι τα έσχατα χρόνια «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ
τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24:14). Το Ευαγγέλιο της
βασιλείας, είναι αυτό το οποίο δύναται να εξασφαλίσει στον άνθρωπο την σωτηρία
της ψυχής και του σώματος. Ο Κύριος για την ψυχή φανέρωσε, «τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν
δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ;» (Ματθ. 16:26) και για το σώμα φανέρωσε ότι, «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον
ὁ Θεός·» (Α Κορ. 3:16-17). Εδώ συμπεραίνουμε, ότι η φθορά και ο θάνατος δεν
είναι θέλημα Θεού και δεν είναι η φυσιολογική κατάσταση την οποίαν θα πρέπει να
αποδεχτούμε, όπως έχουν αποδεχτεί σήμερα όλες οι γενιές. Η φθορά και ο θάνατος,
είναι δημιουργία την οποίαν προκαλούμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Ο λόγος;
Η άγνοια του θελήματος του Θεού και γενικότερα οι μικρές και οι μεγάλες
αλώπεκες, η αμαρτία. Παρήλθαν εκατομμύρια αιώνες και το αποκεκρυμμένο μυστήριο
της σωτηρίας του σώματος δεν ειπώθηκε πουθενά, παρά μόνο αιώνες τώρα ακούγεται
η σωτηρία της ψυχής. Ο λόγος είναι, διότι οι άνθρωποι, πνευματικοί και λαϊκοί,
απορροφήθηκαν από το υλικό στοιχείο εγκαταλείποντας την αξία του πνεύματος. Ο
Χριστός ακόμα τόνισε, «τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν»
(Ιω. 6:63). Ο σημερινός αιώνας όμως αδέλφια μου, είναι ο αιώνας των ανθρώπινων
δικαιωμάτων, της ελεύθερης σκέψης, της τεχνολογικής επιτυχίας και προόδου και
του άκρατου πειραματισμού πάνω στο καθετί. Η δίψα μας να εξερευνήσουμε και να
κατακτήσουμε ακόμη περισσότερο τον κόσμο γύρω μας, δεν μας αποτρέπει από το να
δοκιμάσουμε να μεταβάλλουμε ακόμη και αυτούς τους νόμους που τον κυβερνούν.
Εργαλεία μας αποτελούν η φιλοσοφία, η γνώση, η επιστήμη και η ύλη. Είπαμε και
κάναμε πολλά βήματα μπροστά, παρατείναμε την ζωή μας, την βελτιώσαμε,
επιλεκτικά θα την δημιουργούμε πλέον από τράπεζες εμβρύων, κλπ. Προοδεύσαμε. Τι
καταφέραμε όμως; Αντί της αρετής και της αγάπης που έπρεπε να είμαστε γεμάτοι,
στο όνομα της ανθρωπότητας και της προόδου ενθρονίσαμε ψεύτικους θεούς (του
χρήματος, της φήμης, της δόξας, της τεχνολογίας). Έχουμε γίνει λάτρεις της
τεχνητής ανθρώπινης νοημοσύνης. Αλλά όσο και αν προσπαθούμε, το τέλος είναι
πάντοτε το ίδιο. Δεν μπορέσαμε φαίνεται να ξεφύγουμε από το γεγραμμένο ότι «καὶ καθ᾿ ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν,
μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις» (Εβρ. 9:27).