Είμαστε οι πιο τυχεροί άνθρωποι στη γη
Πιστεύω πάρα πολύ, ότι είμαστε οι πιο τυχεροί άνθρωποι στη γη, διότι το πνεύμα του Θεού σκήνωσε μέσα μας και μας μεταβάλλει σε ανθρώπους του Θεού. Αυτό το πνεύμα του Κυρίου, το οποίο βρίσκεται μέσα στον Λόγο του Θεού, είναι το μόνο πνεύμα που είναι ικανό να μας ζωοποιήσει αλλά και να μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους, χτίζοντας για εμάς μια καινούργια ζωή, βασισμένη στην απλότητα, στην λιτότητα, στην σπουδή του Λόγου του Θεού, στην καθαρότητα, στην προσευχή, στην μεταξύ μας κοινωνία αλλά και μετά του Θεού σε καθημερινή βάση κοινωνία. Είμαστε τυχεροί, διότι σήμερα ζούμε σε έναν κόσμο εξελιγμένο. Είμαστε τυχεροί, γιατί καθημερινά εξελισσόμεθα. Είμαστε ακόμα τυχεροί, διότι μας κάλεσε ο Θεός και σήμερα τον απολαμβάνουμε. Τόσες χαρές πώς να τις αντέξεις. Και ξέρετε, το πιο σημαντικό στην ζωή ενός ανθρώπου, είναι η αναγέννηση που δημιουργεί ο Θεός, διότι ο άνθρωπος αυτός καταλαβαίνει ότι ζει, ενώ οι άνθρωποι του κόσμου δεν το καταλαβαίνουν, παρά μόνο την ώρα που τους πλησιάζει ο θάνατος. Ο άνθρωπος του Θεού χτίζει στην πέτρα που λέγεται Χριστός, αφού οι επενδύσεις του είναι όλες πνευματικές, καθώς επενδύει στην ταπεινοφροσύνη, στην αγάπη, στην δικαιοσύνη, στην χαρά, στην αφθαρσία, στους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, στα σημεία, στις ιδιότητες, στα χαρίσματα, ενώ ο άνθρωπος του κόσμου επενδύει στα χρήματα. Αυτά τον οδηγούν σε πολλές παγίδες, γίνεται νεόπλουτος, αρχίζει να κρύβεται, να φοράει καπελάκι κλπ., το παίζει μεγάλος και τρανός. Στην συνέχεια, για να εξασφαλίσει περισσότερο πλούτο, αφού μαθαίνει όλα να του τα φέρνουν στα χέρια, αρχίζει να κρίνει, να επιδιώκει λύσεις με αθέμιτους τρόπους, να θέλει συνέχεια περισσότερα χρήματα. Έπειτα, καθώς μεγαλώνει, καταλήγει στο να γίνεται φιλάργυρος κλπ. Βάσει του Λόγου του Θεού «ῥίζα γὰρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία» (Α Τιμ. 6:10), αφού αρχίζει συνέχεια να μαζεύει και να μετρά. Στην συνέχεια δεν εμπιστεύεται κανέναν, κλείνεται στον εαυτό του, του συστήνουν ψυχολόγο και δεν έχει φίλους, διότι όσοι είναι γύρω του περιμένουν να βρουν τρόπο να του πάρουν τα χρήματα. Ο άνθρωπος αυτός που ξέχασε τον Θεό και στήριξε την ζωή του μόνο στα χρήματα, ζει μέσα στον εγωισμό του, πνίγεται καθημερινά χωρίς να βρίσκει διέξοδο, ο πλούτος τον κάνει να αρχίζει να φοβάται για την ζωή του. Έτσι, ξεκινά να παίρνει αμάξι τεθωρακισμένο με κάμερες. Τελευταία δεν μπορεί να απολαύσει τον πλούτο του, διότι γίνεται φιλάργυρος. Πολλά είναι τα κακά που δημιουργεί ο πλούτος χωρίς Χριστό. Δεν είναι φυσικά όλοι οι πλούσιοι έτσι, υπάρχουν και αυτοί που απολαμβάνουν τον πλούτο τους και κάνουν και έργα καλά, γεμάτα με αγάπη. Αυτοί είναι «οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος» (Ρωμ. 2:14), νόμο έχουν. Δηλαδή, παρόλο που δεν διαβάζουν το Ευαγγέλιο του Χριστού, προσπαθούν να δώσουν αγάπη. Όμως χωρίς Χριστό να ξέρουμε όλοι, ότι η ζωή γίνεται για όλους πυρίκαυστη, αφού τα προβλήματα περνούν ακόμα και τις θωρακισμένες πόρτες. Να ξέρουμε, όποιο πλούτο και αν έχουμε, δεν είναι κακός, όλα τα πλούτη είναι καλά. Το κακό συντελείται, εμφανίζεται πάντα στην διαχείριση του πλούτου. Για παράδειγμα, ένας μπορεί να ξέρει πολλά, να έχει μεγάλη πνευματικότητα, δηλαδή ο πλούτος του να είναι αυτός, το θέμα είναι, αν σου τον προσφέρει χωρίς να σου κάνει τον ποιμένα, τον προφήτη ή τον αντί Θεού. Αν είναι ταπεινός, αυτό παίζει ρόλο. Ο ταπεινός σε κάνει πλούσιο και δεν σε αφήνει να πιστέψεις ότι αυτός σε βοήθησε. Περνούν χρόνια για να καταλάβεις, τι καλό σου έμαθε ο ταπεινός άνθρωπος. Όπως ο Κύριος αναγέννησε τους μαθητές και όλους όσους πίστεψαν και ποτέ δεν τους εξουσίασε, αλλά τους έλεγε «ἀναβαίνω πρὸς τὸν πατέρα μου καὶ πατέρα ὑμῶν, καὶ Θεόν μου καὶ Θεὸν ὑμῶν.» (Ιω. 20:17), έδειχνε δηλαδή ταπείνωση. Ο Θεός ο ίδιος, ο Πατέρας, αυτό που θέλει, δεν είναι οπαδούς αλλά να κάνει όλους όσους τον πιστεύουν και τον αγαπούν, κληρονόμους Θεού, συγκληρονόμους Χριστού αλλά και συμμέτοχους αυτού του Θεού. Έτσι και ο πλούσιος να γίνει ένας καλός διαχειριστής του πλούτου, που ο Θεός τους εμπιστεύθηκε, ώστε να γίνει αποδεκτός από τον Θεό και από τους ανθρώπους. Ο κατά Θεό πλούτος, πνευματικός ή υλικός, σε ελευθερώνει, διότι ο Θεός δεν έχει πνεύμα «αποφασίζω και διατάζω». Ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός συνδιαλέγεται. Ο Θεός δεν είναι εντολές, είναι νουθεσίες, είναι χαρά, είναι ειρήνη, είναι δικαιοσύνη, είναι ζωή άφθαρτη και αθάνατη. Αυτά αλλά και άλλα πολλά μεταδίδει στα τέκνα του. Ο Χριστός δεν δίνει ξύλο, ούτε μαλώνει. Ο Χριστός βάζει την δική του πλάτη, όταν εσύ ή εγώ πρόκειται να περάσω μια δοκιμασία, ώστε να την ξεπεράσω και να μην πονέσω. Ο Χριστός μάς μαθαίνει να ζούμε μέσα στον κόσμο, χωρίς να μας πειράζει ο κόσμος ή ο τρόπος που ο καθένας εργάζεται στην καθημερινότητά του. Ο Χριστός «ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει.» (Α Πε. 2:23). Το ίδιο να κάνουμε όλοι μας. Η ζωή μας είναι μικρή, μην την στενεύουμε κι άλλο με το να ασχολούμαστε με ανθρώπους που δεν θέλουν να καταλάβουν, που δεν θέλουν να εξελιχθούν, που ακόμα δεν καλέστηκαν από τον Χριστό. Ο κάθε άνθρωπος εξελίσσεται διαφορετικά. Ας σεβαστούμε την σοφία του Θεού και μην πέφτουμε στην κρίση. Να γίνουμε ο άνθρωπος του Θεού, ο άνθρωπος της σιωπής, ο άνθρωπος του αγιαστηρίου που καθημερινά σπουδάζει την σοφία του Θεού η οποία είναι η πάρεδρος του Θεού. Αυτός που ζει στο αγιαστήριο, όσο και αν ψάξει στο λεξιλόγιό του, δεν θα βρει αρνητικό ή εωσφορικο ή εγωιστικό ή προσβλητικό λόγο. Αυτός που ζει στο αγιαστήριο, δεν μιλάει για τα δικά του προβλήματα, αλλά αγωνίζεται να λύσει των συνανθρώπων του. Ο άνθρωπος του Θεού σέβεται κάθε συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό, διότι γι αυτόν όλοι οι συνάνθρωποί του συνεργούν στο αγαθό και είναι όλοι πλάσματα του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού, της σιωπής, έχει βαθύτατη ειρήνη, ειρηνεύει με όλους και με όλα. Η ειρήνη του Χριστού είναι υπερέχουσα κάθε ανθρώπινης νόησης. Εάν δεν έχουμε ειρήνη, θα έχουμε μικρή ή μεγάλη σχιζοφρένεια, η οποία θα δημιουργεί πάντα ανακατανομή σε όλο το βιολογικό σώμα μας. Ο άνθρωπος του Θεού γνωρίζει πολλές φορές και τις λεπτομέρειες στην ζωή του και είναι πάντοτε έτοιμος να τις αντιμετωπίσει. Ο άνθρωπος του Θεού έχει το προφητικό αλλά και διορατικό χάρισμα. Η προφητεία δίδεται δια Πνεύματος Αγίου και έχει σκοπό να μας αφυπνίσει, ώστε να ετοιμάσουμε τον εαυτό μας για μελλοντικό γεγονός. Ο άνθρωπος του Θεού έχει και το διορατικό χάρισμα. Αυτό τον βοηθά να αντιλαμβάνεται τα δικά του λάθη και να τα διορθώνει, αλλά και όλων όσων είναι γύρω του, στηρίζοντάς τους με σοφία Θεού χωρίς να προσβάλλει κανέναν. Ο άνθρωπος του Θεού δεν αποδίδει ποτέ κακό αντί κακού. Ο άνθρωπος του Θεού έχει αρχές Θεού, είναι πνευματικά, το αρχοντόπουλο του Θεού. Οι αρχές που έχει είναι, «μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.» (Ρωμ. 12:21) καθώς, «ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει.» (Α Πε. 2:23). Με αυτές τις ιδιότητες ανταποδίδει το κακό που δέχεται. Επίσης αρχή του είναι, να απέχει από τους ανθρώπους που δεν θέλουν να αναπτύξουν τον Θεό στη ζωή τους. Καμία άλλη λογική δεν χωρά στον άνθρωπο του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι φανατισμένος. Ο φανατισμένος είναι αποκεφαλισμένος. Ο φανατισμός πεθαίνει τον άνθρωπο στα 20 και η κηδεία του γίνεται στα 90 του χρόνια. Μη γένοιτο. Το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο είναι το μόνο που μπορεί να καταργήσει την αμαρτία,να ιδρύσει την βασιλεία του Θεού μέσα μας και γύρω μας. Το Ευαγγέλιο θα καταργήσει την φθορά και τον θάνατο, είναι γραφικό «φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου.» (Β Τιμ. 1:10). Ο Θεός κατέβηκε στη γη, ώστε να ταπεινώσει την εγωιστική υπεροχή των ανθρώπων εκείνων, που καταδυναστεύουν τα έθνη και να οδηγήσει τον αγαθό λαό του στην χαμένη πατρίδα, παραδίδοντας τον πλανήτη ολόκληρο στην διαχείριση των υιών και θυγατέρων και κάνοντάς τους μέτοχους της σοφίας του Θεού και της ενυπόστατης ζωής που χορηγεί ο ίδιος. Γένοιτο, γένοιτο αμήν. Σε όλους μας αρέσει η γνώση. Ας γνωρίζουμε, ότι η γνώση είναι απαγορευμένος καρπός, διότι θέλουμε να μάθουμε, όμως δεν θέλουμε να εφαρμόσουμε. Έτσι πέφτουμε στην παγίδα, να μην θέλουμε να κάνουμε το θέλημα του Θεού, το οποίο μας οδηγεί στην σωτηρία ψυχής, πνεύματος και σώματος.