Η
αλήθεια μετέχεται, δεν κατέχεται, καθώς, ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά
αποκαλύπτεται. Αυτό είναι πολύ σημαντικό διότι μάς
βγάζει από την μικρότητα που δημιουργεί ο εγωισμός, «εγώ θα σώσω τον κόσμο», ή
«εγώ ξέρω την αλήθεια». Ξέρετε, ο Θεός δημιούργησε στον κόσμο εκκλησίες,
μοναστήρια, οργανώσεις, σωματεία, που μιλάνε για την αγάπη, για την σοφία του
Θεού. Πολλοί νομίζουν ότι βρήκαν τον Θεό. Δεν είναι έτσι. Απλώς ο Θεός με
θεόπνευστο τρόπο μάς κάλεσε σε έναν χώρο με σκοπό να έρθουμε κοντά Του. Το αν
θα βρει κάποιος τον Θεό θα εξαρτηθεί στη συνέχεια από τον ίδιο, αφού ο καθένας
θα ακούσει, θα προβληματιστεί, θα αποφασίσει, θα ενεργήσει, θα εξελιχθεί, θα
ταπεινωθεί, θα αγαπήσει, θα αγαπηθεί, θα μισηθεί, θα θυμώσει, θα κρίνει, θα
κριθεί, θα εφαρμόσει, ή όχι. Πάντως, όποιος πάρει τον Θεό στα σοβαρά και τον
αγαπήσει, τον ερωτευθεί, και κάνει σχέση μαζί του, θα προβεί σε αλλαγές
πνευματικές, αν μπορέσει να κάνει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις πνευματικές. Αν
περάσει, ας πούμε, τα στάδια της δοκιμασίας, της σπουδής, της πνευματικής
εξέλιξης, ανθρωπίνως, τότε ναι, ο Θεός θα τον πάρει στα σοβαρά και θα τού
αποκαλυφθεί. Πάντα ο άνθρωπος θα νιώθει τον Θεό κοντά του με λίγο, ή πολύ
αγώνα, διότι ο Θεός είναι η αγάπη που μάς γέννησε, που μάς φρουρεί, που μάς
θέλει στη ζωή, που μάς αγαπά. Το να γνωρίσει όμως κάποιος τον Θεό και να
βρίσκεται σε επαφή μαζί του όπως ο Κύριος, οι Άγιοι, οι Προφήτες, θα πρέπει
πρώτα να σπουδάσει, αλλά και να εφαρμόσει. Ο Θεός δεν εμφανίζεται σε έναν που
ξέρει για τον Θεό, αλλά σε έναν που ζει τον Θεό. Ας μην νομίζει, λοιπόν, ο
άνθρωπος που μπήκε στην διαδικασία να εφαρμόσει, ότι ξέρει τον Θεό. Μόνο όταν ο
Θεός τού αποκαλυφθεί και κάνει αισθητή την παρουσία Του, διά Πνεύματος Αγίου,
μόνο τότε θα του συμβούν σημαντικές, ουσιαστικές αλλαγές. Ο άνθρωπος δεν μπορεί
να βρει μόνος του τον Θεό, ούτε κάποιος ποιμένας ή ιερέας μπορεί να του τον
γνωρίσει, απλώς μαθαίνει από τους ανθρώπους την ιστορία του Θεού, το έργο Του,
απλά σπουδάζει. Σίγουρα και καθημερινά θα δίνει εξετάσεις αν κάποιος μπει στην
διαδικασία να τα βάλει στη ζωή του, έστω αυτά τα λίγα που ζητά ο Θεός με αρχές
την ταπεινοφροσύνη. Από εκεί και πέρα ο Θεός τού αποκαλύπτεται. Ξέρετε τι
συμβαίνει όταν ο Θεός αποκαλύπτεται; Ο άνθρωπος μπροστά στην εικόνα Του
ταπεινώνεται και στη συνέχεια γίνεται με όλα αυτά που του μαθαίνει ο Πατέρας
Θεός σκεύος εκλογής. Όλοι οι Άγιοι που αφιερώθηκαν στην αρχή έκαναν τον αγώνα
τους, έψαχναν τον Θεό, αφού επέμειναν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο Θεός
πήγε εκεί που ήταν και τους συνάντησε. Πριν λίγες μέρες στο Διαδίκτυο άκουσα
μια αληθινή ιστορία η οποία έγινε στις μέρες μας με τον πατέρα Παΐσιο. Ο
πατέρας Παΐσιος κάθε Κυριακή πήγαινε στην εκκλησία, και μερικές μέρες του μήνα
συναντούσε κόσμο. Κάποια στιγμή δεν τον ξανάδαν πουθενά λες και εξαφανίστηκε.
Δεν άνοιγε σε κανέναν την πόρτα, δεν έβγαινε από το κελί του. Πέρασαν τριάντα ή
σαράντα μέρες. Πουθενά. Όλοι άρχισαν να προβληματίζονται. Ένας καλόγερος πήρε
την ευθύνη —αφού ανησύχησε, αφού προβληματίστηκε— και πήγε στο κελί του.
Χτύπησε την πόρτα, δεν άνοιγε κανένας. Τελικά, παραβίασε την πόρτα, μπήκε μέσα,
δεν τον είδε στο κύριο δωμάτιο, πήγε δίπλα σε ένα άλλο δωμάτιο και τον είδε να
κάθεται κάτω και να ακουμπά πάνω σε ένα τραπέζι χαμηλό. Τού λέει, «πατέρα
Παΐσιε, τι κάνεις;», και αυτός τού απάντησε, «καλά είμαι παιδί μου». Φαίνονταν
εξαντλημένος, αλλά πολύ ειρηνικός, καθώς και ο χώρος ήταν γεμάτος ειρήνη, είχε
ευλογία. Πάνω στο τραπέζι ήταν ένα ζεστό ψωμί, φρέσκο, και ένα μεγάλο τσαμπί
σταφύλι. Λέει ο γέροντας Παΐσιος στον μοναχό, «πάρε να φας παιδί μου, πριν λίγο
μού τα έφερε η Παναγία». Ο μοναχός δοκίμασε λίγο και από τα δύο. Το ψωμί ήταν
ζεστό και το σταφύλι πάρα πολύ ωραίο και νόστιμο. Και τα δυο ήταν εξαίσια! Αυτό
εννοώ, ότι ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά με την αφιέρωση, αποκαλύπτεται. Γι’
αυτό να κάνουμε τον αγώνα μας με σκυφτό κεφάλι, ταπεινά και να περιμένουμε, ο
Θεός θα έρθει. Αν δεν έρχεται στη ζωή μας, όχι μόνο με την σκέψη, εννοώ
προσωπικά, να αλλάζουμε μερικά πράγματα, κάτι θα χρειάζεται αλλαγή, πάλι όμως
ταπεινά. Εύχομαι όλοι μας να γνωρίσουμε τον Θεό καθώς είναι. Γένοιτο, γένοιτο,
αμήν.