Πολλοί, θέλουμε τον πνευματικό

 

 

Πολλοί, θέλουμε τον πνευματικό κύκλο, την εκκλησία όχι για την δόξα του Θεού, αλλά για να εκμεταλλευτούμε καταστάσεις. 

Πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να πηγαίνουν σε έναν κύκλο, σε μια παρέα, σε μια ομάδα χριστιανική, σε μια εκκλησία, με την δικαιολογία ότι θέλουν να ακούσουν για τον Θεό, να μάθουν για τον Θεό, και όμως αυτοί λόγω του ότι μέσα τους είναι ο κόσμος, έρχονται από τον κόσμο, δυστυχώς όταν γίνεται η ομιλία, το κήρυγμα για τον Χριστό, δεν ακούν τίποτα, δεν βλέπουν τίποτα, και ο λόγος διότι είναι μπερδεμένοι από τον κόσμο, από την παλιά φύση. Μάλιστα, ακόμα και την ώρα που γίνεται το μάθημα ψάχνουν να βρουν ένα κενό στη συζήτηση για να ξεκινήσουν να μιλάνε για τα δικά τους προβλήματα, θέλουν να κάνουν τα παράπονά τους, όπως «έχω αυτό το πρόβλημα, έχω το άλλο». Αν δεν τούς δώσει κανείς σημασία αρχίζουν άλλο τροπάριο, «γιατί πεθαίνει ένα μικρό παιδί, γιατί γίνονται οι πόλεμοι, γιατί πεινάνε στην Αφρική, κ.λπ.;». Μάλιστα, θέλουν να παρουσιάζονται ότι στερούνται πολλά, με φυσική συνέπεια να ζητάνε χρήματα, να λένε συνέχεια τι ανάγκες έχουν κ.λπ.. Σε κάθε κύκλο, αυτοί οι άνθρωποι, συνέχεια επαναλαμβάνουν τα προβλήματά τους. Στην ουσία χαλάνε το μάθημα. Ας καταλάβουμε ότι δεν πήγαμε σε μια εκκλησία, σε μια παρέα, σε μια ομάδα, για να μάς λύσουν τα προβλήματα, διότι και οι άλλοι έχουν προβλήματα. Πήγαμε σε έναν κύκλο, σε μια εκκλησία, για να γνωρίσουμε τον Χριστό ώστε ο Χριστός να μάς λύσει τα προβλήματα. Μην ζητάμε από τους ανθρώπους λύσεις. Είναι γραφικό, επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον (Ιερεμίας 17:5). Από τον Θεό να ζητάμε λύσεις. Αν η λύση δεν έρθει από τον Θεό, όποια άλλη λύση κι αν έρθει, θα είναι για λίγο. Μόνο ο Πατέρας μας ξέρει να λύνει προβλήματα. Εμπιστοσύνη και αγάπη στον Θεό. Μην τρελαίνουμε τους ανθρώπους που μάς άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους με τα προβλήματά μας. Ήρθαμε στον Χριστό, γνωρίσαμε τον Χριστό, σπουδάζουμε τον Χριστό για να φύγουν τα προβλήματα. Κάποιος με ρώτησε, «Θωμά, εσύ δεν έχεις προβλήματα;» και του απάντησα, «ναι, όμως ο Χριστός μού δίνει λύσεις, έτσι όταν έχω 5 προβλήματα ο Χριστός μού δίνει 100 εναλλακτικές λύσεις, με τον Χριστό δεν έχω προβλήματα». Να μάθεις, να μάθω, να μάθουμε όλοι να λύνουμε τα προβλήματά μας με τον Χριστό και όταν βρεθεί και κάποιος να μάς βοηθήσει να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ και να μην τον τρελαίνουμε κάθε μέρα να μάς ξαναπροσφέρει βοήθεια, δεν είναι υποχρεωμένος, κανένας. Μην αποκτάμε οικειότητα με την αγάπη που μάς δείχνουν οι άλλοι. Στα προβλήματα υπάρχει και μια λύση που αυτή μάς καλεί να χαρούμε. Έτσι λύνουμε το πρόβλημα. Ας χάσουμε. Ίσως όταν εμπιστευθούμε τον Θεό, όταν δεχτούμε να χάσουμε, να μην χάσουμε, διότι με το να χάσουμε απλά λύσαμε το πρόβλημα που δημιουργούσε σε εμάς τον φόβο, την απαίτηση, την διεκδίκηση, τα παράπονα. Με το να χάσουμε, λοιπόν, λύνεται το πρόβλημα και γλιτώνουμε από πολλά. Να εμπιστευθούμε τον Θεό, αυτός ξέρει, γνωρίζει, ούτε μια τρίχα δεν πέφτει άνευ του θελήματος του Θεού. Καθώς, εμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; (Ματθαίος 6:26 & 28-30), κ.λπ.. Αμήν.