Οι ώριμοι πνευματικά.

 

Οι ώριμοι πνευματικά.

Οι ώριμοι πνευματικά. Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι σπουδάζουν, ερευνούν, μορφώνονται, φιλοσοφούν, εξελίσσονται, σε όλα τα επίπεδα, πολιτιστικά, πνευματικά, φιλοσοφικά, υλικά, τεχνολογικά, και δόξα τω Θεώ σε πολλούς τομείς είναι να θαυμάζεις και να λες, ως ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας (Ψαλμός 103:24)! Πόσο μεγάλη είναι η σοφία του Θεού, αφού ο Θεός χάρις σ’ αυτή μοίρασε στους ανθρώπους δώρα, πολλά δώρα, και ο λόγος, για να έχουμε χρεία ο ένας τον άλλον. Με αυτόν τον τρόπο μάς «αναγκάζει» να σπουδάσουμε την αγάπη, την ενότητα. Μάλιστα, για να σπουδάσουμε την αγάπη χρειάζεται να εξελιχθούμε πνευματικά, αλλά να εξελιχθούμε και αγιοπνευματικά, και ο λόγος διότι όλα αυτά τα μεγαλεία που συστήνει και εμφανίζει η σοφία του Θεού, ο Λόγος του Θεού, μόνο οι ώριμοι πνευματικά μπορούν να τα ιδιωτικοποιήσουν, αλλά και να τα ζήσουν, διότι όλα αυτά ο άνθρωπος του Θεού τα αντιλαμβάνεται ως κίνητρο ζωής και εύκολα τα βάζει στη ζωή του. Ενώ, όσοι δεν τα βάζουν στη ζωή τους αφήνεται να εννοηθεί ότι ακόμα το πνευματικό τους επίπεδο δεν τούς επιτρέπει ώστε να μπορούν να τα αντιληφθούν. Σίγουρα, χρειάζεται χρόνος για πολλούς. Ίσως, ακόμη και εξαιτίας των παθών δεν μπορούν πολλοί άνθρωποι να τα εννοήσουν, ή και του περιβάλλοντος που μεγαλώνει ο κάθε άνθρωπος. Μάλιστα, άλλο ένα βασικό εμπόδιο είναι και η παχυλότητα του υλιστικού στοιχείου. Δυστυχώς, οι άνθρωποι της άγνοιας, αλλά και όλοι μας, για να έχουμε καλυμμένα τα πάντα στη ζωή μας, αφού αφιερώνουμε όλον τον χρόνο μας για την απόκτηση της ύλης συνάμα προσπαθούμε να τηρούμε και το τυπικό μέρος της θρησκείας, με αυτό νομίζουμε ότι είμαστε εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις που έχουμε στον Θεό. Έτσι όλοι, λίγο ή πολύ, μέχρι να το αποφασίσουμε να γίνουμε αλήθεια, γινόμαστε υποκριτές. Όλοι είμαστε, λίγο ή πολύ, υποκριτές αφού τα λόγια προτρέχουν των έργων μας. Αυτό είναι εμφανές. Όλοι στα λόγια είμαστε άπιαστοι, ενώ στα έργα με το τσιμπιδάκι τα εργαζόμαστε, και μάλιστα παρουσιάζουμε τα μικρά έργα που κάνουμε ως τα μεγαλύτερα επιτεύγματα. Είναι γραφικό, ούτος ο λαός τοίς χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ’ εμού. μάτην δε σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων (Μάρκος 7:6–7). Αδέλφια μου, ο άνθρωπος όταν απλά φιλοσοφεί αποκτά μια ανώριμη πνευματική αξία η οποία γίνεται «ανάξια» αξία, στην ουσία ανύπαρκτη αξία αφού καταλήγει σε εωσφορικό εγωισμό. Οι άνθρωποι που φιλοσοφούν χωρίς να ζουν, δεν μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένα, αλλά δαιμονισμένα. Είναι γραφικό, η γνώσις φυσιοί, η δε αγάπη οικοδομεί (Κορινθίους Α΄ 8:2). Η γνώση είναι κίνητρο ζωής, η εφαρμογή αυτής της γνώσης όμως είναι η ενέργεια που χρειάζεται το σώμα μας για να ζήσει. Ο άνθρωπος για να ζήσει χρειάζεται την σοφία του Θεού, τις εντολές του Θεού, οι οποίες για όσους αγαπούν τον Θεό δεν είναι βαριές, για όσους όμως δεν καταλαβαίνουν την αξία τους είναι δυσβάσταχτα φορτία. Εμπόδιο στο να μην γίνονται κατανοητές, να μην γίνεται κατανοητή η αξία των εντολών, είναι το σύστημα των ανθρώπων έτσι όπως έχει δομηθεί σαθρά, αφού στηρίζεται στα χρήματα, στα πάθη, στους εγωισμούς, στα συμφέροντα, στις πονηρίες, στις φιλοδοξίες. Είναι εξάλλου και γραφικό, ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία (Τιμόθεος Α΄ 6:10). Να προσέξουμε αυτό το κακό που δημιουργείται στο μυαλό μας, το να πιστεύουμε ότι με την συνεχόμενη δουλειά και την συνεχόμενη υλική δραστηριότητα θα πετύχουμε. Ξέρετε, η φτώχεια έχει τα δύσκολά της, μα κι ο πλούτος έχει τα πολύ δύσκολά του. Πλούσιος ή φτωχός, αν αναγεννηθείς, όλα θα μπορείς να τα διαχωριστείς με σοφία Θεού. Η αναγέννηση θα φέρει ισορροπία, ευφορία, ανάπαυση, αγαλλίαση, δραστηριότητα,, ευλογία, πολύ Θεό. Γένοιτο, αμήν.