Η αξία του σώματος

 

 

Η αξία του σώματος ώστε να πιστέψουμε στο κάλεσμα της ζωής

Εκτός από το ότι έχουμε άφθαρτο πνεύμα - το οποίο έχει άπειρες δυνατότητες αφού είναι ζωοποιόν και μπορεί μέσα από την σοφία του Θεού να εξελιχθεί - σήμερα θα αποδείξουμε ότι έχουμε και άφθαρτο σώμα.

Αδέλφια μου πάμε τώρα να δούμε αυτή η αγάπη του Θεού τι έχει δημιουργήσει μέσα στο σώμα μας ώστε να πιστέψουμε στο κάλεσμα της ζωής.

Πιο παλιά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε την μεγάλη αξία του σώματος, έτσι όλοι μας το είχαμε περιφρονήσει (ακόμη και μεγάλοι άνθρωποι του Θεού). Σήμερα όμως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Πλήρωμα του χρόνου σημαίνει ότι η σοφία και η επιστήμη γίνονται για όλους εμάς σήμερα η στερέωση των καιρών διότι, η επιστήμη σήμερα επιβεβαιώνει το άφθαρτο σώμα που μάς χάρισε ο Θεός, αρκεί να εξασφαλίσουμε και άφθαρτο πνεύμα διότι, το σώμα χωρίς το πνεύμα καταστρέφεται. Το έχουν αποδείξει οι αιώνες που παρήλθαν. Πόσοι άνθρωποι έχουν οδηγηθεί στον θάνατο; Ιλιγγιά ο νους του ανθρώπου! Κανένας δεν μπορεί να ζήσει διότι δεν μπορεί να ενεργοποιήσει μέσα του την ζωή. Για να ζήσει χρειάζεται συνειδητός κατά Θεόν νους. Δυστυχώς ομοιάζει το σώμα του ανθρώπου με ένα καλό, καινούργιο αυτοκίνητο το οποίο θέλει να το οδηγήσει ένας ατζαμής οδηγός. Σίγουρα αυτός ο οδηγός θα το τρακάρει και θα το κακομεταχειρίζεται συνεχώς. Το ίδιο κάνουμε και εμείς στο σώμα μας εν αγνοία μας.

Αδέλφια μου για να καταλάβουμε τι σημαίνει σώμα θα πρέπει να δούμε τι υπάρχει μέσα μας διότι, αν δεν γνωρίσουμε και δεν εκτιμήσουμε το σώμα μας - το οποίο όλοι οι άνθρωποι έχουν περιφρονήσει ενώ ο Πατέρας Θεός διά Πνεύματος Αγίου φανέρωσε ότι το σώμα σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος του εν υμίν και εάν τις φθείρη τον ναόν του Θεού, τούτον θέλει φθείρει ο Θεός - δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό και δεν μπορούμε επίσης να γνωρίσουμε την μεγάλη αξία μας, αφού ο ίδιος ο Θεός φανέρωσε ότι θεοί είσθε σεις και υιοί Υψίστου πάντες. Με φυσική συνέπεια - αφού δεν μάς βοήθησε κάποιος να το καταλάβουμε - να μην μπορούμε να βρούμε και τα μέσα που το ζωοποιούν ώστε να μην αναλωνόμαστε σε όλη μας τη ζωή με πράγματα όπως «αυτός μου είπε αυτό, θα του πω εγώ αυτό, θα του δείξω εγώ κ.λπ.» ή με το πώς να βγάλουμε περισσότερα χρήματα, τρέξε εδώ, τρέξε εκεί, κάνε αυτό, κάνε το άλλο κ.λπ..

Καλά είναι όλα αυτά αλλά έχει αποδειχθεί ότι έξαφνα, αύριο - μεθαύριο, άνθρωπε όταν δεν ασχολείσαι με τον εαυτό σου και με τον Θεό έρχεται μπροστά σου ένα πρόβλημα, έξαφνα έρχεται ο θάνατος. Αυτό άνθρωπε δεν σε απασχολεί καθόλου; Πρώτα θα έπρεπε να μάς απασχολεί το μυστήριο του θανάτου  - να λυθεί - και μετά όλα τ’ άλλα να λάβουν χώρα στη ζωή μας, μέχρι τότε ας έχουμε τα απαραίτητα.

Ο Κύριος ερχόμενος στη Γη το φανέρωσε και αυτό και το έθεσε ως πρωταρχικό σκοπό στη ζωή μας λέγοντας, ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν (Ματθαίος 6:33). Εμείς όλοι αφού το καταλάβαμε αυτό ας το κάνουμε από εδώ και στο εξής γιατί όλα τ’ άλλα είναι ματαιότητα. Χωρίς τον Χριστό, χωρίς την αναγέννηση, χωρίς τις ιδιότητες, χωρίς τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, χωρίς τα χαρίσματα, χωρίς την σοφία του Θεού, με λίγα λόγια χωρίς την αρετή των αρετών ταπεινοφροσύνη, χωρίς τον Θεό στη ζωή μας δεν είμαστε άνθρωποι και τα έργα μας καταλήγουν στην ανυπαρξία μαζί με την ίδια μας την ζωή η οποία μάς χαρίστηκε απλόχερα. Γι’ αυτό θα δούμε σήμερα και τον τρόπο με τον οποίον δύναται αυτό να συμβεί και να διατηρηθεί το σώμα μας στη ζωή.

Πάμε να δούμε τη ζωή από την αρχή της δημιουργίας και συγκεκριμένα της δημιουργίας του σώματος του κάθε ανθρώπου με τον φυσικό τρόπο. Όλοι γνωρίζουμε ότι ένα ωάριο και ένα σπερματοζωάριο ενώνονται και δημιουργούν ένα κύτταρο (ζυγωτό). Αυτό το ένα κύτταρο πολλαπλασιάζεται πολλές φορές, πρώτα εκατοντάδες, μετά χιλιάδες και στην συνέχεια εκατομμύρια φορές ώστε στην τελική του μορφή να εμφανίζεται το σώμα που βλέπουμε, (το σώμα που έχουμε) μέσα από μια συγχορδία κυττάρων τα οποία φτάνουν περίπου τα 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα. Αυτά λοιπόν τα κύτταρα αποτελούν το σώμα του ανθρώπου που διαρκώς, σε καθημερινή βάση, ανανεώνονται και κρατούν αυτό το σώμα σε αρμονία, νέο, ζωντανό, σφριγηλό, δυνατό, ακόμα και αιώνιο αφού αυτή είναι η εντολή τους να αναπαράγονται, να ανανεώνονται διαρκώς (απλώς με την πάροδο του χρόνου, με τον τρόπο που ζούμε, με την άγνοια που μάς διέπει, με την στεναχώρια, με τον θυμό, με τον εγωισμό, με τα «πρέπει», με τα «μη» μειώνεται η αναπαραγωγή και έρχεται η φθορά, έρχεται ο θάνατος. Αν αλλάξουμε τρόπο ζωής και δημιουργήσουμε τον συνειδητό κατά Θεόν νου δεν θα σταματήσει ποτέ η αναπαραγωγή τους).

Ο τρόπος που γίνεται (η αναπαραγωγή) είναι πραγματικά γεμάτος σοφία Θεού. Κάθε κύτταρο οι επιστήμονες κατάφεραν να το ανοίξουν ώστε να το ερευνήσουν (γι’ αυτό λέμε ότι σοφία δε και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις των καιρών είναι γραφικό αυτό, το ανέφερε ο Προφήτης Ησαΐας, φανταστείτε! Μάλιστα ο Προφήτης αυτός είδε και την ανάσταση των νεκρών, αναστήσονται οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοις μνημείοις και ευφρανθήσονται οι εν τη γη….., ο Θεός του το έδειξε αυτό και ότι ο Θεός γράφει λαμβάνει χώρα, έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, έρχεται η καθορισμένη στιγμή και λαμβάνει χώρα).

Από τα 100 τρισεκατομμύρια περίπου κύτταρα βρήκαν ότι μέσα σε κάθε κύτταρο υπάρχει ο πυρήνας του κυττάρου. Άνοιξαν τον πυρήνα και είδαν ότι μέσα σε αυτόν υπάρχουν 23 ζευγάρια από χρωματιστές ίνες τα οποία ονομάζονται χρωματοσώματα. Η κάθε κλωστή είναι ένα όργανο το οποίο όταν το επεξεργάστηκαν είδαν ότι οι κλωστές αυτές δεν είναι τίποτε άλλο από μέλη του σώματος που όταν ενεργοποιηθούν με διάφορες πρωτεΐνες (μέσα από τα βλαστοκύτταρα) που παράγει ο οργανισμός δημιουργούν πνευμόνι, συκώτι, εγκέφαλο, μάτια χέρια, πόδια, μύτη, αφτί κ.λπ.. Είδαν δηλαδή ότι έχουμε μέσα στο σώμα μας «ανταλλακτικά» συμβατά με το σώμα μας ώστε όταν κάποιο μέλος χαλάσει να μπορεί να δημιουργηθεί καινούργιο, πάλι. Όλοι έχουμε ακούσει για τις μεταμοσχεύσεις και πόσοι άνθρωποι περιμένουν ένα καινούργιο όργανο ώστε να το αλλάξουν με το κατεστραμμένο δικό τους και πόση αγωνία υπάρχει μέχρι ο οργανισμός να το δεχτεί.

Το παράξενο, το πολύ παράξενο είναι ότι σε όλα σχεδόν τα τρισεκατομμύρια κύτταρά μας υπάρχουν τα «ανταλλακτικά» αυτά, όμως οι επιστήμονες είδαν ότι όλα αυτά μέσα στο σώμα κοιμούνται, δεν ενεργοποιούνται. Έχουμε δηλαδή όλοι μέσα στον γενετικό μας κώδικα τον προγραμματισμό να φτιάξουμε τα πάντα και όμως αυτός δεν λειτουργεί. Έτσι κατέληξαν πως για να ζήσουμε αιώνια χωρίς προβλήματα υγείας χρειάζεται να παράγουμε συνέχεια καινούργια κύτταρα, πράγμα το οποίο ο οργανισμός μέχρι τα 22 του χρόνια το κάνει πολύ καλά, γι’ αυτό και μάς διέπει δύναμη, ενέργεια, σφριγηλότητα, ζωή γεμάτη υγεία. Από εκεί και πέρα όμως η μηχανή αναπαραγωγής νέων κυττάρων πέφτει, έτσι έρχεται το γήρας, η φθορά, ο θάνατος.

Την λειτουργία αυτή, να αναπαράγει ο οργανισμός μας συνέχεια, ασταμάτητα καινούργια κύτταρα οι επιστήμονες την ονόμασαν ανάπλαση, αναδημιουργία. Το ότι συμβαίνει η αναπαραγωγή κυττάρων - διότι έτσι είναι προγραμματισμένο το σώμα μας από τον Θεό αφού έχει γενετικό κώδικα με τέτοιες εντολές - το βλέπουμε στο σώμα μας το οποίο καθημερινά ρίχνει τα γερασμένα κύτταρα και δημιουργεί καινούργια (μέρος της σκόνης μέσα στο σπίτι μας προέρχεται από τα νεκρά κύτταρά μας). Ακόμη και την στιγμή που κάποιος πεθαίνει υπάρχουν στον οργανισμό του νεότατα κύτταρα, όμως είναι τόσο μικρή η αναπαραγωγή που δεν μπορεί να κρατήσει το σώμα δυνατό, σφριγηλό, υγιές κ.λπ.. Οι επιστήμονες είπαν πως αν καταφέρουμε να κάνουμε τον οργανισμό να αναπαράγει καινούργια κύτταρα, τότε δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Έτσι αναρωτήθηκαν τι είναι αυτό που σταματά την αναπαραγωγή. Μάλιστα η ομορφιά συμπέραναν ότι δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να δημιουργηθεί από εξωτερικούς παράγοντες, κρέμες κ.λπ. αλλά από την αναπαραγωγή νέων κυττάρων. Αυτοί που δεν αναπαράγουν νέα κύτταρα είναι ευάλωτοι στις εύκολες ρυτίδες, στην φθορά, στον καρκίνο, αλλά και σε όλες τις ασθένειες.

Ο τρόπος για να δουλέψει ο οργανισμός φυσιολογικά είναι καθαρά εις χείρας ημών μέσω της αναγέννησης και του κατά Θεόν συνειδητού νου. Έτσι οι επιστήμονες προχώρησαν τις έρευνες ώστε να δουν τι είναι αυτό που αναπαράγει τα κύτταρα, ποια ερεθίσματα χρειάζονται. Με τις πολυχρόνιες, επί εικοσιτετραώρου βάσεως, έρευνες εντόπισαν ένα σημείο του εγκεφάλου το οποίο βρίσκεται στο πίσω και κάτω μέρος του. Εκεί είδαν ότι υπάρχει ένας εντολέας, μια βαλβίδα την οποίαν ονόμασαν επίφυση. Στην επίφυση είδαν ότι υπάρχει ένα ροζ γονίδιο το οποίο ονομάζεται γονίδιο της μελατονίνης. Μάλιστα είδαν ότι σε κάθε κύτταρο στο σώμα μας, από τα 100 τρισεκατομμύρια κύτταρα που έχουμε, στην άκρη του γονιδίου μας υπάρχει ένας διακόπτης, ας τον πούμε έτσι. Αυτός ο διακόπτης του κάθε κυττάρου είναι συντονισμένος με τον κεντρικό διακόπτη του εγκεφάλου (ένας διακόπτης δηλαδή που βρίσκεται στον εγκέφαλο). Αυτός είδαν ότι ενεργοποιεί όλους τους διακόπτες των 100 τρισεκατομμυρίων περίπου κυττάρων ώστε να ξεκινήσουν να πάλλονται και να αναπαράγουν καινούργια κύτταρα. Το ερώτημα είναι πώς μπορεί να πατηθεί ο διακόπτης αυτός την ώρα που το σώμα γερνάει, ώστε να αναπαράγουμε εμείς - όποτε θέλουμε - καινούργια κύτταρα τα οποία γεννούν, πολλαπλασιάζουν τα ήδη υπάρχοντα κύτταρα;

Κάποτε είπα ότι όλα είναι μυστήρια μέχρι να βρεις την λύση τους. Γι’ αυτό συνεχίζω να πιστεύω ότι τα αδύνατα παρά ανθρώποις είναι δυνατά παρά τω Θεώ, καθώς, να μην αφαιρούμε ποτέ την παντοδυναμία του Θεού Πατέρα. Δηλαδή όπως ένας άνθρωπος έτσι απλά παίρνει το στυλό και γράφει κάτι, κάπως έτσι μπορεί να ενεργοποιηθεί και η αφθαρσία αρκεί ο Θεός να μάς εμπιστευτεί και να σιγουρευτεί ότι αυτή την άφθαρτη ζωή θα την διαχειριστούμε με ταπείνωση.

Η αφθαρσία αδέλφια μου χρειάζεται απλότητα και όχι πολυπλοκότητα. Η επιστήμη σήμερα μάς βοηθάει πάνω σε όλα αυτά διότι αποδεικνύεται ότι την αφθαρσία βάσει του Λόγου του Θεού δεν την έχει μόνο το πνεύμα του Θεού το οποίο ζωοποιεί, αλλά και το σώμα έχει όλες τις προϋποθέσεις της αειζωίας. Εξάλλου, ότι ήρθε από τον Θεό είναι άφθαρτο αρκεί να βρίσκεται σε συνεχόμενη επαφή με το άφθαρτο πνεύμα Του το οποίο λέγεται ζωοποιόν.

Ας συνεχίσουμε ώστε να δούμε τι μάς λένε οι επιστήμονες. Οι επιστήμονες έκαναν έρευνα (επί εικοσιτετραώρου βάσεως) ώστε να δούνε πότε ο διακόπτης του εγκεφάλου ενεργοποιεί την αναπαραγωγή. Ανακάλυψαν λοιπόν ότι ο διακόπτης αυτός ενεργοποιείται στη ζωή ενός ανθρώπου όταν κοιμάται, στην σιωπή, ειδικά το βράδυ από τις 12:00 μέχρι τις 6:00 το πρωί. Είδαν λοιπόν ότι ο μηχανισμός αυτός ενεργοποιείται στον ύπνο. Μάλιστα σε όποιον έχει ευχάριστο ύπνο η αναπαραγωγή γίνεται πιο ουσιαστική, σε όποιον όμως είναι ανήσυχος, που δεν κοιμάται για τον άλφα ή βήτα λόγο η πρωτεΐνη, η ορμόνη αυτή δεν κάνει αισθητή την παρουσία της και η αναπαραγωγή υπολειτουργεί.

Ένας άλλος παράγοντας που ενεργοποιεί την αναπαραγωγή είναι η χαρά. Να επιδιώκουμε στη ζωή μας (συνέχεια) να έχουμε όμορφες στιγμές.

Πώς λοιπόν θα παράγουμε την μελατονίνη; Πώς θα παραμείνουμε νέοι; Πώς θα κάνουμε αναστροφή; Τι θα κάνουμε; Θα κοιμόμαστε όλη την ώρα; Αυτό δεν γίνεται. Μπορούμε όμως να επιδιώξουμε την αναπαραγωγή με το να ζούμε με χαρά. Πώς θα αποκτήσουμε χαρά; Τι πρέπει να γίνει; Και αν το πετύχουμε αυτό δεν θα κινδυνεύουμε ούτε από ιούς, ούτε θα αρρωσταίνουμε, ούτε θα φθειρόμαστε;

Πάλι μέσα από έρευνες οι επιστήμονες είδαν ότι μέσα μας έχουμε ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα, τόσο ισχυρό που σκοτώνει οποιονδήποτε ιό ακόμη και τον καρκίνο. Ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα μάς εξασφαλίζει τη ζωή. Μάλιστα ο στρατός τον οποίον ο Θεός έθεσε μέσα μας καταστρέφει ακόμα και τον καρκίνο, όπου και αν βρίσκεται, διότι είδαν στην πράξη μέσα από το μικροσκόπιο πως σε κλάσματα δευτερολέπτου καταστρέφει τον καρκίνο όταν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ισχυρό.

Παρατήρησαν όμως ότι και αυτός ο στρατός, πάλι, κοιμάται ενώ όταν δουλεύει είδαν ότι «σκανάρει» το σώμα κάθε δευτερόλεπτο και ελέγχει όλους τους εισβολείς δικαιώνοντας τον Κύριο ο οποίος είπε, Σημεία δε εις τους πιστεύσαντας θέλουσι παρακολουθεί ταύτα, Εν τω ονόματί μου θέλουσιν εκβάλλει δαιμόνια· θέλουσι λαλεί νέας γλώσσας· όφεις θέλουσι πιάνει· και εάν θανάσιμόν τι πίωσι, δεν θέλει βλάψει αυτούς· επί αρρώστους θέλουσιν επιθέσει τας χείρας, και θέλουσιν ιατρεύεσθαι (Μάρκος 16:17-18).

Για να καταλάβουμε με αριθμούς τι σημαίνει στρατός που κοιμάται θα πούμε το εξής: Κάθε κύτταρο έχει την κυτταρική του μεμβράνη, εκεί βρίσκονται οι υποδοχείς. Κάθε λοιπόν ανοσοκύτταρο έχει περίπου 200.000 υποδοχείς «λοκατζήδες» για να φυλάξουν ένα κύτταρο από οποιονδήποτε ιό. Αυτοί όταν νιώθουν εχθρό μέσα στο σώμα τρέχουν κατά εκατομμύρια και τον εξαφανίζουν σε δευτερόλεπτα. Όταν λοιπόν πάρει το μήνυμα το ανοσοποιητικό σύστημα που έχουμε  - και το παίρνει κάθε λεπτό όταν λειτουργεί σωστά - βγαίνει ο στρατός και ελέγχει το σώμα. Μάλιστα «σκανάρει» και ελέγχει όλο το σώμα σε ένα λεπτό και μπορεί να το ελέγξει  - ακούστε - και 100 φορές το λεπτό! Για να καταλάβουμε πόσο πολύπλοκα και αθόρυβα εργάζεται το σώμα μας θα πούμε και αυτό. Κάθε κύτταρο ανά ώρα επιτελεί πάνω από 60.000 χημικές διεργασίες, έχει δηλαδή το κάθε κύτταρο περισσότερες βιοχημικές διεργασίες από μία πόλη των 6 εκατομμυρίων κατοίκων. Μάλιστα οι βιοχημικές διεργασίες αλλάζουν όταν αλλάζουν τα συναισθήματα τα οποία δημιουργεί ο ασυνείδητος ή συνειδητός νους.

Άλλο είναι να έχεις τον νου του Χριστού και άλλο να έχεις τον νου του κόσμου. Ο νους του Χριστού κάνει τις βιοχημικές διεργασίες να παράγουν μόνο την ζωή ενώ ο νους του κόσμου τον θάνατο. Εδώ χρειάζεται ο συνειδητός νους τον οποίον δεν τον δημιουργεί κάποιος όταν μοιράζεται αλλά όταν αφιερώνεται. Ότι και αν κάνει ο καθένας, όποια εργασία και αν κάνει, όπου κι αν πάει, αυτός που είναι για να ζήσει θα καταλάβει στο τέλος ότι χρειάζεται να αφιερωθεί. Οτιδήποτε και αν κάνει νωρίτερα, το κάνει για να καταλάβει αυτό, για να αφιερωθεί και να δημιουργήσει τον συνειδητό νου. Γι’ αυτό και εμείς στην Φωνή Θεού επιτρέπουμε τα πάντα γιατί δεν ξέρουμε ο Θεός από πού θα «πιάσει» τον καθένα για να αναγεννηθεί. Είναι λοιπόν το κάθε κύτταρο πολύ πιο πολυσύνθετο από οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κάποιος.

Πιο πάνω ανέφερα πότε δουλεύει η αφθαρσία. Η αφθαρσία δουλεύει όταν κοιμόμαστε  - έτσι λένε οι επιστήμονες - άρα όταν δεν μιλάμε πολύ. Είναι γραφικό, Θου, Κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου (Ψαλμοί 141:3) καθώς, Τίς δώσει μοι επί στόμα μου φυλακήν και επί των χειλέων μου σφραγίδα πανούργον, ίνα μη πέσω απ’ αυτής και η γλώσσα μου απολέση με; (Σοφία Σειράχ 22:27).

Τώρα, θα αναφέρω δυο λόγια για το μυστήριο του ύπνου, για το τι κάνει ο Θεός όταν κοιμόμαστε. Αδέλφια μου με τον τρόπο που ζούμε, αφού δεν έχουμε νου Χριστού, αν δεν κοιμόμασταν θα καταστρεφόμασταν μέσα σ’ έναν μήνα. Η αγάπη του Θεού (για να ζήσουμε) μάς έβαλε μέσα μας την εντολή να θέλουμε να κοιμόμαστε. Όμως όταν ένας άνθρωπος κοιμάται πολύ (περισσότερο από το κανονικό) αυτό αφήνει να εννοηθεί ότι με τον τρόπο που σκέφτεται αυτοκαταστρέφεται, έτσι χρειάζεται περισσότερο ύπνο, μέχρι να βρεθεί κάποιος Κυρηναίος ώστε ο άνθρωπος αυτός να μάθει να ζει εν Κυρίω και να μην κοιμάται πολύ αλλά να εκμεταλλεύεται τον χρόνο του.

Ο άνθρωπος του Θεού δεν κοιμάται πολύ. Κοιμάται ελάχιστα διότι του αρέσει να μελετά, να προσεύχεται, να σπουδάζει, να ζει εν Κυρίω (μέσα από αυτή την αφιέρωση γίνεται αναπαραγωγή κυττάρων, δημιουργείται ζωή). Ο άνθρωπος του Θεού έχει χαρά, έχει ζωή, έχει ενέργεια. Ο άνθρωπος του Θεού ζει την ζωή κάθε στιγμή.

Ο Θεός λοιπόν με τον ύπνο μάς βάζει σε τάξη επειδή λείπει συνειδητά από τον νου μας. Τι συμβαίνει στον ύπνο; Θα φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε τι σημαίνει σιωπή και ύπνος. Ας πούμε ότι έχουμε μέσα σ’ έναν χώρο, σ’ ένα σπίτι μια νοικοκυρά και 5 μικρά παιδιά τα οποία όλη τη μέρα κάνουν ζημιές και χαλάνε τον χώρο αυτό. Η νοικοκυρά περιμένει πότε θα πάνε για ύπνο τα παιδιά για να διορθώσει τις ζημιές. Αυτό κάνει και ο Θεός με εμάς στον ύπνο. Γίνεται υπηρέτης.

Κοιτάξτε ο Θεός τι κάνει, μάς βάζει στη σιωπή, να μην κάνουμε καμιά δουλειά, για να ενεργοποιήσει την επίφυση και την υπόφυση ώστε να αναπαραχθούν καινούργια κύτταρα για να ζήσουμε, αφού την μέρα μας δεν την χρησιμοποιούμε για να σπουδάζουμε και να ζούμε με την σοφία του Θεού αλλά με τον τρόπο που ζούμε κάνουμε κακό στον εαυτό μας. Επομένως όλο αυτό που κάνει η νοικοκυρά το κάνει ο Θεός σε εμάς μέσω του εγκεφάλου όταν κοιμόμαστε.

Μάλιστα ο εγκέφαλος συνεχίζει να παράγει τη ζωή όταν ζούμε στη σιωπή και στο αγιαστήριο. Δηλαδή, καλό είναι η αναπαραγωγή να μην γίνεται μόνο το βράδυ την ώρα του ύπνου και αν βέβαια έχουμε καλό ύπνο, αλλά και τις υπόλοιπες ώρες μπαίνοντας στο αγιαστήριο, στη σιωπή. Όταν μπαίνουμε στο αγιαστήριο βοηθάμε το σώμα μας να αναπαράγει καινούργια κύτταρα και πρέπει να το πιστέψουμε ότι μπορεί να το κάνει αυτό ο Θεός μέσω της αφιέρωσης. Μέσω της αφιέρωσης μπορούμε να αναγεννηθούμε αλλά και να ζήσουμε ώστε να γίνουμε άφθαρτοι, αείζωοι. Αφού αυτός ο Πατέρας, ο Άγιος Θεός μπορεί να ξεδιπλώνει σύμπαντα, να κάνει το DNA μας να ταλαντώνεται δισεκατομμύρια φορές το δευτερόλεπτο, είναι δυνατόν να μην μπορεί να μάς κρατήσει στη ζωή; Μάλιστα αυτός ο Πατέρας βάσει της επιστήμης κρατάει αυτή τη στιγμή την θερμοκρασία στο σώμα μου και στο σώμα σας στους 36, 6 ^oC, μήπως την θερμοκρασία αυτή την ελέγχω εγώ ή εσείς; Φυσικά και όχι. Ακόμα, χάρις σ’ αυτόν τον Πατέρα της αγάπης ο μυελός των οστών κάθε δευτερόλεπτο παράγει 8 με 10 λευκά αιμοσφαίρια, μήπως τα παράγω εγώ ή εσείς; Για να παραχθεί ένα καινούργιο αιμοσφαίριο χρειάζεται γονίδιο να ενεργοποιηθεί στον μυελό των οστών, το ενεργοποιώ εγώ ή εσείς ή ο Θεός; Σίγουρα ο Θεός.

Αυτός ο Θεός που θέλει να μάς δώσει τη ζωή και που πολλοί λένε δεν γίνεται να ζήσουμε, αυτός ο Θεός έθεσε μέσα μας και τα λεμφοκύτταρα και χρειάζεται να έχουμε και πολυμορφοπύρηνα ώστε σε μία ανάγκη να πολεμήσουν για μας τη φθορά, τον θάνατο. Αν είχαμε περισσότερα πολυμορφοπύρηνα θα εμφανίζονταν λευχαιμία, αν είχαμε λιγότερα θα παρουσιάζαμε ίωση. Αυτά τα ελέγχουμε εμείς; Όχι. Άρα, μην προσπαθείς άνθρωπε να χαράξεις τη ζωή σου ή να έχεις τον έλεγχο αυτής με οτιδήποτε άλλο το οποίο σε βγάζει έξω από το Ευαγγέλιο του Χριστού είτε αυτό λέγεται διατροφή, είτε εξετάσεις αίματος, είτε κάτι άλλο, αλλά αν θέλεις άνθρωπε να έχεις υγεία, έλεγχο στον εσωτερικό σου κόσμο να έχεις Χριστό και να δεχτείς τον δρόμο ζωής που επέλεξε αυτός για σένα αφού σε κάλεσε.

Όσοι θέλουμε να έχουμε έλεγχο επειδή φοβόμαστε μήπως πεθάνουμε τότε θα χάσουμε τον έλεγχο και θα πεθάνουμε  - ο φόβος πρέπει να εκλείψει από τη ζωή μας, ανήκει στον ασυνείδητο νου, ο συνειδητός νους έχει την αγάπη, η τέλεια αγάπη έξω διώκει τον φόβο (Ιωάννου 4:18), ο φόβος μάς βγάζει από την αγάπη - και αν δεν πεθάνουμε βιολογικά, θα πεθάνουμε πνευματικά. Είναι πολλοί αυτοί που ζούνε και όμως είναι νεκροί αφού δεν αλλάζουν πνευματικό επίπεδο και μένουν «ακαλλιέργητοι» για όλη τους τη ζωή γεμάτοι με πάθη. Ας κοιτάξουμε γύρω μας τον κόσμο και θα καταλάβουμε. Γέμισε ο κόσμος φάρμακα. Φάρμακο για το ένα, φάρμακο για το άλλο και τέλος δεν έχει η δουλειά αυτή.

Οι επιστήμονες παρατήρησαν ακόμη ότι όσοι είναι αισιόδοξοι, όσοι έχουν χαρά και αυτοί σταματούν την γήρανση και ο λόγος διότι η χαρά ενεργοποιεί την μελατονίνη και την ενδορφίνη οι οποίες δυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Εγώ ανακάλυψα μια χαρά η οποία λέγεται ανεκλάλητη. Αυτή έρχεται όταν η παρουσία του Θεού είναι έντονη στη ζωή μας. Η παρουσία του Θεού κάνει τα κύτταρά μας να τρελαίνονται από χαρά, «να χτυπάνε παλαμάκια». Είδατε όταν μάς καλέσουν σε μια συναυλία που τραγουδά ένας μεγάλος τραγουδιστής ή ένας μεγάλος τενόρος πώς νιώθουμε την στιγμή εκείνη; Νιώθουμε μια ιδιαίτερη ευχαρίστηση, μια ανεκλάλητη χαρά που μάς κάνει να δακρύζουμε από ευφορία! Αυτό είναι ο Θεός. Ο Θεός είναι όλες οι συμφωνικές ορχήστρες του κόσμου και πολύ περισσότερες!

Ο διακόπτης της αφθαρσίας είναι ο Θεός τον οποίον θα τον συναντήσουμε στη σιωπή. Η χαρά αυτή, του Θεού είναι πηγή ζωής καθώς πηγή ζωής είναι και η αγάπη. Όχι να ζητάμε αγάπη, όχι να ζητιανεύουμε αγάπη αλλά να δίνουμε αγάπη.

Όταν μιλάμε για χαρά εννοούμε βασικά την πνευματική χαρά, αλλά και όλες τις στιγμές της ζωής οι οποίες φέρνουν χαρά. Αυτή η χαρά του Θεού η οποία δημιουργείται διά Πνεύματος Αγίου στο αγιαστήριο ενεργοποιεί την αφθαρσία μέσα μας και αφυπνίζει τον κοιμισμένο μας στρατό. Η χαρά επίσης δημιουργεί - όπως προανέφερα  - μία ουσία η οποία λέγεται ενδορφίνη (ορμόνη). Η ενδορφίνη μάς κάνει ισχυρούς, κοιμόμαστε καλύτερα, ζούμε καλύτερα, μένουμε άφθαρτοι. Καταλαβαίνετε τώρα γιατί εδώ και πολύ καιρό σας λέω ότι πρέπει να αλλάξουν οι βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου ώστε να παραχθεί ζωή; Και δεν μπορούν να αλλάξουν παρά μόνο όταν έρθει ο Θεός στη ζωή μας, όταν έρθει ο Λόγος του Θεού, όταν έρθει το πνεύμα που μάς ζωοποιεί.

Ο Χριστός στους καρπούς του Αγίου Πνεύματος μετά την αγάπη, η οποία είναι ο Θεός, έθεσε την χαρά θυγατέρα της αγάπης ως το μεγαλύτερο όπλο αφθαρσίας.

Ένας μαθητής και Απόστολος του Χριστού είπε, υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα, που έκανε ο Ιησούς, τα οποία αν γράφονταν ένα προς ένα, υποθέτω πως ούτε ο κόσμος ολόκληρος δε θα χωρούσε τα βιβλία που θα γράφονταν. Για να μην αναγκαστούμε να σπουδάσουμε όλα αυτά τα οποία έχει ο κόσμος και που για να τα μάθουμε χρειάζονται χίλιες ζωές  - τα οποία προήλθαν από την σοφία του Θεού για να μάς «αναγκάσει» ο Θεός μέσω της εξέλιξης να πιστέψουμε στην ζωή, στον Θεό, στην αγάπη, στην χαρά - ο Χριστός με τον δικό του τρόπο θέλησε να συντομεύσει τον χρόνο αλλά δεν έγινε πιστευτός παρά σε μονάδες ανθρώπων.

Σήμερα όμως μέσω της επιστήμης θα δικαιωθεί ο Κύριος που μιλούσε για αγάπη, για χαρά, για ωριμότητα, για ιδεώδη προσωπικότητα. Μέσω του Χριστού θα μπορέσουμε να πετύχουμε το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση αλλά και να αποκτήσουμε την άφθαρτη ζωή. Γι’ αυτό ζήτησε στον Λόγο του, διά Πνεύματος Αγίου, να διακατεχόμαστε σε καθημερινή βάση από το πάντοτε χαίρετε, αδιαλείπτως προσεύχεσθε, κατά πάντα ευχαριστείτε. Ας το προσέξουμε! Με αυτό αλλά και με την απλότητα που ανέφερα παραπάνω μπορούμε σύντομα να φέρουμε τον Θεό στη ζωή μας. Πολλοί ψάχνουν τον Θεό συνέχεια και πάντα αναλύουν τα πάντα. Δυστυχώς αυτός ο τρόπος σε βγάζει έξω από τον Θεό. Φαντάσου να αγωνίζεσαι σε όλη σου τη ζωή να βρεις τον Θεό και ο ίδιος ο αγώνας που κάνεις, λόγω της πολυπλοκότητας, να σε απομακρύνει απ’ αυτόν, μη γένοιτο! Η απλότητα σε φέρνει σύντομα κοντά στον Θεό.

Για να το πετύχουμε όμως αυτό χρειάζεται να δημιουργήσουμε συνθήκες αφιέρωσης. Αυτή την αφιέρωση αλλά και απόφαση θέλει να δει ο Θεός από όλους εμάς. Μάλιστα αυτή την αφιέρωση το σύστημα του κόσμου την αποκλείει αφού, από μικροί όλο μέριμνες έχουμε οι οποίες δεν σταματούν ποτέ όμως, αυτή η αφιέρωση αλλά και η Φωνή Θεού είναι το παν ώστε να πετύχουμε την αναστροφή, αναστροφή από τον θάνατο στη ζωή. Η αφιέρωση εμπεριέχει την άφθαρτη ζωή, την μακάρια ζωή, την πανευδαίμονη ζωή.

Αδέλφια μου όλοι εμείς είμαστε ζωντανοί νεκροί όμως αν θέλουμε μπορούμε να γίνουμε παιδιά Θεού. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα με την εισδοχή μας στο αγιαστήριο και την σχετική αναγέννηση μπορούμε να πατάμε εμείς τους διακόπτες της αφθαρσίας, όποτε εμείς θέλουμε, ώστε να διατηρούμεθα νέοι κάθε στιγμή, κάθε χρονική περίοδο. Αυτή είναι επιστήμη, αυτή είναι δουλειά!

Ξέρετε πόσοι ερευνούν και πόσοι εργάζονται για να βρουν αυτή τη ζωή αλλά και πόσα δισεκατομμύρια δαπανούνται, ενώ εμάς μάς δίνεται με την υγιαίνουσα διδασκαλία και με το αγιαστήριο και είναι λυπηρό, παρ’ όλα αυτά, πολλοί να απιστούν και να μην θέλουν να δεχτούν την απολύτρωση των ψυχών και των σωμάτων.

Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται πνευματικά στο να κάνουν έναν κύκλο πνευματικό που αναπαράγεται από γενιά σε γενιά μέσα από τα υφιστάμενα στερεότυπα ή τα εντάλματα των ανθρώπων. Όπως οι Εβραίοι οι οποίοι μπορούσαν να φτάσουν στην Γη της Επαγγελίας σε σαράντα μέρες απορρίπτοντας όμως την λογική του Θεού έκαναν σαράντα χρόνια, έτσι και εμείς λόγω της ανυπακοής στις εντολές του Θεού δεν μπορούμε να ενεργοποιήσουμε αυτούς τους μηχανισμούς ώστε να κάνουν μέσα μας το δέντρο της ζωής να λειτουργήσει ξανά. Μάς «τρώνε» δυστυχώς τα βιοτικά, ο κόσμος, τα «πρέπει» και τα «μη» και ενώ με τα λόγια θέλουμε να ζήσουμε με τα έργα μας δηλώνουμε ότι μάς αρέσει ο θάνατος, αφού αργούμε να το αποφασίσουμε, αργούμε να αλλάξουμε τον ασυνείδητο νου με τον συνειδητό νου του Χριστού. Μάλιστα, την εξουσία αυτή να μείνουμε νέοι την έχουμε εμείς, είναι εις χείρας ημών και είναι η απόφαση και η ειλικρίνεια έναντι του καλέσματος που ήδη έχουμε λάβει υπό του Θεού.

Καταλήγουμε λοιπόν ότι η βιολογική μας ανατομία είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να παράγει μόνο ζωή - δηλαδή και το σώμα μας είδαμε ότι είναι φτιαγμένο μόνο για να ζει - απλώς αιώνες τώρα ο μηχανισμός που ήδη υπάρχει μέσα μας δεν μπορούσε να ενεργοποιηθεί (αφού δεν ξέραμε τι υπάρχει μέσα μας) ώστε να φανεί η ζωή και ο λόγος, διότι η πνευματική μας ζωή δεν διακατέχονταν από τις προϋποθέσεις ώστε να ενεργοποιηθεί αυτός ο μηχανισμός της ζωής. Οι προϋποθέσεις είναι μέσα στον Λόγο του Θεού και είναι το πνεύμα του Θεού αλλά και η ζώσα πίστη. Μάλιστα πολλοί Άγιοι έφτασαν στο σημείο να έχουν καθαρό νου, να έχουν νου Χριστού όμως δεν είχαν πίστη ζώσα πάνω στην άφθαρτη ζωή διότι ο Θεός τους είχε αποκαλύψει μόνο την μεταθανάτια ζωή.

Σήμερα λοιπόν απαιτείται αγιασμός αλλά και πίστη ζώσα. Και τα δύο τα φέρνουμε στη ζωή μας με την απόφασή μας να ζήσουμε στο αγιαστήριο, στη σιωπή, καθώς και με το να βγάλουμε από τη ζωή μας, ο καθένας μας, ανθρώπους οι οποίοι δεν μάς δίνουν χαρά αλλά συνέχεια μάς προβληματίζουν αλλά και συνέχεια λόγω της έλλειψης αγιασμού ή καθαρισμού δημιουργούν αντιπαλότητες στη ζωή μας. Όταν λέω σιωπή και αγιαστήριο  - πολλοί το έχουν παρεξηγήσει - δεν λέω να μην μιλάμε! Να μιλάμε μεταξύ μας, να πηγαίνουμε και για καφέ και βόλτα και παντού απλώς όπου πηγαίνουμε να πηγαίνουμε με τον Χριστό και να σταματήσουμε τις χαζομαρούλες (κουτσομπολιά, κρίσεις, επικρίσεις, καταλαλιές, κ.λπ.). Ο Κύριος για να φέρει την αποστολή του εις πέρας ήταν ιδεώδης και αποφασισμένος. Δεν έκανε πολλές συζητήσεις για να πείσει τους άλλους, ίσα - ίσα έλεγε όστις θέλει οπίσω μου ελθείν. Το ίδιο και εμείς. Έχουμε αποστολή ζωής, ζωής, ζωής, ζωής! Όσοι θέλουν ας ακολουθήσουν τον δρόμο της ζωής με τον τρόπο και τις προτροπές της Φωνής Θεού οι οποίες μάς καλούν στο αγιαστήριο. Όσοι δεν θέλουν δεν πειράζει. Εμείς θα τους έχουμε όλους φίλους όμως ας μην χάνουμε χρόνο στο να πείσουμε τους άλλους. Ο Κύριος πάντα φανέρωνε ότι το πνεύμα εστι το ζωοποιούν.

Αδέλφια μου, ο μη αναγεννημένος άνθρωπος ομοιάζει με ένα αυτοκίνητο που έχει μηχανή αλλά του λείπει η μπαταρία. Η μπαταρία, η ενέργεια είναι ο Χριστός ο οποίος έχει την αγάπη, την χαρά, την σοφία, το πνεύμα που ζωοποιεί. Η μηχανή είναι ο εγκέφαλος του βιολογικού μας σώματος. Αν δεν έχουμε μπαταρία το αυτοκίνητο, το σώμα ημών, δεν θα ταξιδέψει ποτέ. Εμείς έχουμε μηχανή (εγκέφαλο) δεν έχουμε όμως μπαταρία. Η μπαταρία είναι η δύναμη που ενεργοποιεί την μηχανή. Η δεύτερη ενέργεια είναι η βενζίνη - και αυτή είναι πηγή ενέργειας για το αυτοκίνητο. Τελευταία, το αυτοκίνητο (σώμα) χρειάζεται και οδηγό ο οποίος πρέπει να το διαχειρίζεται σωστά. Η διαχείριση παίζει τον βασικότερο ρόλο. Ο Χριστός είναι η μπαταρία και η βενζίνη. Ο Χριστός είναι η ενέργεια για να ζήσει το σώμα. Ο Χριστός είναι η σχολή οδηγών για τον καθένα μας ώστε να μάθουμε να το οδηγάμε σωστά. Ο Χριστός είναι ο δάσκαλος, ο διαχειριστής. Ο Χριστός είναι το κίνητρο όλων μας αφού τον διέπει το πνεύμα του Πατέρα του το οποίο είναι ζωοποιόν και αυξάνεται σε εμάς με το συνειδητό «ακολούθειμοι» ώστε να μάθουμε το σώμα διά του Χριστού να το ζωοποιούμε (μέσα από το πνεύμα του) δημιουργώντας τον συνειδητό νου, ώστε να μπορούμε να το διαχειριζόμαστε καλώς. Προσοχή! Να προλάβουμε να βάλουμε τον Χριστό οδηγό για να μην έχουμε μεγάλα τρακαρίσματα διότι μετά θα χρειαστούμε καλόν πνευματικό, καλόν μάστορα.

Δυστυχώς αδέλφια μου σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ενώ έχουμε όλα τα μέσα, όλοι οι άνθρωποι αξιοποιούν και αφιερώνουν τον χρόνο τους στο να συλλέγουν οτιδήποτε άλλο εκτός από την σοφία του Θεού, εκτός από την ενέργεια του Θεού η οποία βρίσκεται στο δικό του πνεύμα. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει και να φέρουμε όλοι εμείς πολύ Θεό στη ζωή μας.

Πολλοί άνθρωποι για να βρουν ενέργεια λένε «σήμερα θα κάνω γιόγκα», άλλοι λένε «θα τρώω αυτά τα φαγητά που έχουν πολλές πρωτεΐνες», άλλοι λένε «θα πάω στο βουνό παραθέριση για να πάρω οξυγόνο ή θα πάω στην θάλασσα», κ.λπ.. Καλά είναι και αυτά, όμως ας γνωρίζουμε καλά ότι ούτε το οξυγόνο λείπει από τη ζωή μας, ούτε το νερό λείπει, ούτε το φαγητό, ούτε οι διακοπές. Είμαστε συνέχεια σε διακοπές αφού δεν έχουμε πόλεμο, δεν έχουμε διαμάχες μεταξύ μας και δεν είμαστε στο νεκροταφείο. Όποιος δεν είναι στο νοσοκομείο και στο νεκροταφείο είναι μόνιμα σε διακοπές, αφού ζει, αρκεί να το καταλάβει. Αυτό θα πρέπει να το εκμεταλλευόμαστε.

Μια φορά στην προσευχή μου είπα στον Κύριο κάτι που επιθυμούσε ένας αδελφός και αυτός μου απάντησε «Να του πεις παιδί μου ότι εγώ του έδωσα πολλά, αν αυτά τα εκτιμήσει και πει ευχαριστώ στον Θεό αλλά και στους ανθρώπους θα του δώσω και άλλα». Μετά συνέλαβα πόσο εγωιστικό είναι να λες στον Θεό «θέλω αυτό ή το άλλο» και να κρατάς μούτρα όταν δεν σου τα δίνει νιώθοντας αδικημένος. Μη γένοιτο να έχουμε αυτήν την συμπεριφορά προς τον Πατέρα μας!

Ας φανταστούμε τους εαυτούς μας, να κάνουμε τα πάντα για τον άλλον (αυτό έκανε ο Θεός για εμάς, τα πάντα) και ο άλλος όλη την ώρα να θέλει και άλλα, να απαιτεί περισσότερα, να μουτρώνει και να μάς κάνει τον αδικημένο. Αυτό κάνουμε εμείς στον Θεό.

Αδέλφια μου αυτό που λείπει είναι η σιωπή, η αφιέρωση και η χαρά του Αγίου Θεού. Αυτά μπορούν να μάς εξασφαλίσουν ενέργεια και να μάς ταξιδέψουν στους αιώνες μαζί με τον Θεό. Καλά είναι και αυτά που ανέφερα πριν, οι διακοπές, η διατροφή κ.λπ., σίγουρα μάς βοηθούν και όποιος μπορεί ας τα κάνει, όμως δεν είναι οι μόνες πηγές ενέργειας και ζωής διότι η ζωή έχει πολλά σκάνδαλα και όταν ζούμε με τον κόσμο τα σκάνδαλα μάς ακολουθούν όπου κι αν πάμε.

Τα σκάνδαλα μάς πεθαίνουν. Ο Κύριος είπε ουαί εις τον σκανδαλίζοντα, ουαί και εις τον σκανδαλιζόμενο. Τα σκάνδαλα όταν δεν μπορούμε να τα διεργαστούμε με το πνεύμα του Θεού μάς οδηγούν σε αδιέξοδο επιφέροντάς μας την φθορά και τον θάνατο. Αν θέλουμε πραγματική ενέργεια που να ζωοποιεί το σώμα μας ας ξέρουμε ότι δεν θα την βρούμε σε τίποτα απ’ όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω παρά μόνο αν υιοθετήσουμε το πνεύμα του Θεού και αρχίσουμε να αισθανόμαστε την παρουσία του στη ζωή μας.

Όταν έρθει η εμπιστοσύνη στον Θεό θα έρθει και η ζωή αυτή που μάς καθιστά άφθαρτους και αθάνατους αφυπνίζοντάς μας κάθε στιγμή. Έτσι θα αποκτήσουμε σιωπή η οποία θα κάνει την ενδορφίνη και την μελατονίνη να λειτουργούν εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο κάνοντας την δραστηριότητα των κυττάρων στο σώμα μας συνεχόμενη και αυξανόμενη.

Οι άνθρωποι σήμερα επιδιώκουν και επιλέγουν την χαρά με έναν τρόπο ο οποίος δεν είναι θέλημα Θεού. Τι εννοώ. Την σκηνοθετούν οι άνθρωποι την χαρά. Το έχω ξαναπεί. Λένε π.χ. ότι θα πάρουν ένα αυτοκίνητο και οι ίδιοι γίνονται ο σκηνοθέτης και ο ηθοποιός και όταν το παίρνουν, την ημέρα εκείνη, γελάνε. Υποκριτικά γελάνε, δεν χαίρονται πραγματικά γιατί - οι περισσότεροι - σκέφτονται πως το χρωστάνε, πώς θα το ξεχρεώσουν κ.λπ.. Αυτή την χαρά δεν την αναγνωρίζουν, δεν την νιώθουν τα κύτταρά μας.

Η χαρά όμως που έρχεται από τον Θεό είναι τελείως διαφορετική. Αυτή η χαρά για παράδειγμα μάς κάνει να νιώθουμε όπως ένα παιδί που περιμένει αγωνιωδώς τον πατέρα του ή την μητέρα του να γυρίσουν στο σπίτι και όταν ακούσει τα κλειδιά στην πόρτα τρέχει προς τα εκεί για να τους αγκαλιάσει. Κάτι τέτοιο συμβαίνει όταν έρχεται ο Θεός στη ζωή μας, τρέχουμε να τον αγκαλιάσουμε.