Το βλέμμα του Θεού είναι
στραμμένο στον άνθρωπο του Θεού
Ο Θεός αδέλφια μου έχει σήμερα το βλέμμα του στραμμένο
σε όλα τα έθνη τα οποία και σπουδάζει διά Πνεύματος Αγίου ώστε να ετοιμαστεί
τόπος για να ξανάλθει στη Γη. Αυτό πρέπει να είναι ο στόχος ο δικός μας, οι
επιδιώξεις μας. Αυτή είναι η αποστολή μας, να γίνουμε ο άνθρωπος του Θεού. Η
ζώσα πίστη στον Χριστό τον ζωοποιεί και τον φέρνει κοντά μας ώστε διά αυτής να
φτάσουμε στον προορισμό μας. Ξεκινάει από ελπίδα, αυτή γίνεται πίστη, μετά η
πίστη γίνεται ζώσα πίστη, μετά λες και γίνεται. Να γίνουμε παιδιά Θεού.
Όσα αδέλφια βρίσκονται σαλευόμενα πνευματικά ας
ξεκινήσουν να ζουν συνειδητά την λογική του ασάλευτου Θεού, ώστε να μετέχουν
στην δική του αδιασάλευτη ζωή. Είναι γραφικό, άγιοι γένεσθε, ότι εγώ άγιος ειμι. Οι δυνάμεις του σκότους
μπορούν να εκλείψουν άπαξ διά παντός από τη ζωή μας και από τον πλανήτη όταν η
απόφασή μας στο να υπηρετήσουμε την δική του σοφία, του Πατέρα μας, γίνει για
μάς στάση ζωής, απόφαση ζωής.
Ρωτάει κάποιος, πώς θα μπει ο Διάβολος στον Άδη, πώς
θα πάει στον Άδη αφού είναι πνεύμα και η απάντηση είναι μία. Όταν τον βγάλω εγώ
από μέσα μου, όταν τον βγάλει ο άλλος, ο άλλος, ο άλλος, όταν τον βγάλουν όλοι
οι άνθρωποι από όλον τον πλανήτη αυτός πού θα πάει; Θα φέρνει γύρω γύρω από την
Γη, θα περιπλανιέται στην άβυσσο διότι δεν θα μπορεί να βρει έναν άνθρωπο να
μπει μέσα του και να δημιουργήσει κίνητρο αρνητικό, να φέρει ατασθαλία. Έτσι
φεύγει ο Διάβολος και παίρνει την θέση του ο Θεός.
Όταν μπει ο Θεός μέσα μας μετά είναι θέμα χρόνου να
ελκύσουμε την συμπάθεια του Θεού στη ζωή μας, όταν η απόφασή μας είναι ισχυρή,
μέσα από τους αγαθούς αγώνες μας έρχεται ο Θεός. Μόνο τότε η σοφία αυτού, το
φως αυτού θα καταυγάσει το σκότος που σήμερα υπάρχει στη ζωή μας και είναι
βέβαιο κατόπιν ότι θα μάς οδηγεί στο να μην χάνουμε την μόνη ζωή που έχουμε.
Πολλοί απελπίζονται εύκολα και εύκολα γυρίζουν στα ίδια. Η απελπισία είναι το
μεγαλύτερο σύστημα του εγωισμού. Η απελπισία μάς βγάζει έξω από τις αρχές του
Θεού οι οποίες συγκλίνουν στο να μάς εξασφαλίσουν την άφθαρτη ζωή. Ο τρόπος; Με
την τεμπελιά, την ακηδία, την πνευματική τεμπελιά.
Εύχομαι να τείνουμε με όλες μας τις δυνάμεις στο να
γίνουμε αυτάγαθοι. Ο έχων την
ελπίδα ταύτην επ’ αυτώ αγνίζει εαυτόν, καθώς εκείνος αγνός εστι.
Να μην πέσουμε στην παγίδα που έπεσαν πολλοί. Ποια
είναι αυτή; Να μην εγκαταλείψουμε αυτούς που νοιάζονται για μάς τους οποίους ο
Θεός έστειλε στη ζωή μας, πνευματικούς ανθρώπους που θέλουν να μάς
αναγεννήσουν, και πάνω απ’ όλα να μην εγκαταλείψουμε τον Θεό. Σε αυτόν χρωστάμε
την ύπαρξή μας στον κόσμο. Αν αδιαφορήσουμε θα είναι αργά αύριο όπου δεν θα
ακούμε, δεν θα βλέπουμε, δεν θα διαβάζουμε. Τώρα που μπορούμε, τώρα να
μαζέψουμε θησαυρό. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.