Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς∙ αγιασθήτω το όνομά σου∙ ελθέτω η βασιλεία σου∙ γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης∙ τον άρτον ημών τον επιούσιον δός ημίν σήμερον∙ και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών∙ και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού, αμήν.
Βασιλεύ ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος, και σώσον, αγαθέ, τας ψυχάς και τα σώματα ημών.
Δια τούτο ευφράνθη η καρδία μου και ηγαλλιάσατο η γλώσσα μου, έτι δε και η σαρξ μου δεν θέλει ιδείν διαφθοράν ………………..
Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου και έργα των χειρών σου είναι οι ουρανοί αυτοί δε απολούνται, συ δε διαμένεις και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται, και ως περιβόλαιον ελίξεις αυτούς, και αλλαγήσονται συ δε ο αυτός εί, και τα έτη σου ουκ εκλείψουσι.
Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα, παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων. Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων∙ φως εκ φωτός, Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού, γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, ομοούσιον τω Πατρί, δι’ ου τα πάντα εγένετο. Τον δι’ ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα. Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς. Και ανελθόντα εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πατρός. Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της βασιλείας ουκ έσται τέλος. Και εις το Πνεύμα το Άγιον, το κύριον, το ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον, το συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των προφητών. Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Εκκλησίαν. Ομολογώ εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών. Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών. Και ζωήν του μέλλοντος αιώνος. Αμήν.
Άγιοι, άγγελοι και αρχάγγελοι πρεσβεύσατε τω ελεήμονι Θεώ ίνα πταισμάτων αφέσει παράσχει τας ψυχάς ημών.
Άγιοι, άγγελοι και αρχάγγελοι πρεσβεύσατε τω ελεήμονι Θεώ ίνα φωτίσει, θεραπεύσει και σώσει τα πνευματικά μου και σαρκικά μου παιδιά. Γένοιτο, γένοιτο. Αμήν.
Τείχισον ημάς αγίοις σου αγγέλοις, ίνα τη παρεμβολή αυτών φρουρούμενοι και οδηγούμενοι, καταντήσωμεν εις την ενότητα της πίστεως, και εις την επίγνωσιν της απροσίτου σου δόξης ότι ευλογητός εί εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ευχαριστούμε Κύριε για τα βρώματα ευφροσύνης, πλήρωσέ μας και Πνεύμα Άγιο, και διαφύλαξον ημάς πάσας τας ημέρας της ζωής μας. Ακόμη κάνε μας μια ψυχή, μια καρδιά, ένα φρόνημα, ίνα λέγομεν οι πάντες το αυτό. Γένοιτο, γένοιτο. Αμήν.
Κύριε, εισάκουσον την προσευχή μου, ενώτισον την δέησίν μου εν τη αληθεία σου. Συ είπας Κύριε, αιτείτε και δοθήσεται υμίν, αυτή είναι η μέγιστη υπόσχεσίς σου και ως απολύτως αληθής, αιτούμε:
1) να καταργηθεί η αμαρτία από όλο τον κόσμο,
2) να ιδρυθεί η βασιλεία σου σε όλες τις ανθρώπινες καρδιές,
3) να καταργηθεί η φθορά και ο θάνατος από τα σώματα ημών και
4) να πραγματοποιηθεί η ανάστασις των νεκρών.
Γένοιτο, γένοιτο. Αμήν.
Εξάγαγε εκ φυλακής την ψυχήν μου του εξομολογήσαστε τω ονόματί σου. Κύριε ελευθέρωσέ μας από την δέσμευση της μεγάλης ή της μικράς αμαρτίας. Κυρίως από τα δεσμά της φθοράς και του θανάτου ώστε να γίνει πλήρης η ομολογία του Άγιου ονόματός σου δια της ζωής μας. Να συμφωνήσομε κατά πάντα με το άγιο θέλημά σου. Να γίνομε ένα με σένα συμφώνως προς τας επαγγελίας σου. Αμήν.
Ενώπιόν μου είχον τον Κύριον διαπαντός διότι είναι εκ δεξιών μου, δια να μη σαλευθώ. Δια τούτο ευφράνθη η καρδία μου, και ηγαλλίασεν η γλώσσα μου έτι δε και η σάρξ μου θέλει αναπαυθή επ’ ελπίδι. Διότι δεν θέλεις εγκαταλείψει την ψυχήν μου εν τω άδη, ουδέ θέλεις αφήσει τον όσιόν σου να ίδη διαφθοράν. Εφανέρωσας εις εμέ την οδόν της ζωής χορτασμός ευφροσύνης είναι το πρόσωπόν σου τερπνότητες είναι διαπαντός εν τη δεξιά σου.
Η βασιλεία του Θεού δεν είναι στον ουρανό όπως ο διάβολος θέλει να πιστεύουν οι χριστιανοί και ο λόγος που το κάνει αυτό είναι για να μην θελήσουν οι χριστιανοί να την χτίσουν στη γη, ώστε αυτός να έχει ιδρύσει την δική του βασιλεία σε όλον τον πλανήτη η οποία είναι η φθορά και ο θάνατος. Ο Χριστός είπε στην Κυριακή προσευχή, γενηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Άλλωστε ο παράδεισος ή καλύτερα ο κήπος της Εδέμ δεν είχε χτιστεί στον ουρανό, όπου ο Θεός έθεσε εκεί τον Αδάμ, αλλά εις την γη και συγκεκριμένα στο Ιράκ, Ιράν κ.λ.π.. Οι τέσσερις ποταμοί που τον πότιζαν είναι οι: Ευφράτης, Τίγρης, Φισών και Γιών. Το τέλος των ποταμών αυτών ήτο εις την Κρήτη. Τότε η Κρήτη ήτο ενωμένη με τις χώρες αυτές, σιγά - σιγά όμως προχώρησε προς τα κάτω ανά τους αιώνες. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η Κρήτη ακόμα μετακινείται προς τα κάτω, προς την Αφρική. Τι είναι ο παράδεισος, ο Χριστός είπε ότι, η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστί και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. Δηλαδή να είσαι βασιλιάς του εαυτού σου. Με λίγα λόγια, δεν πρόκειται να ιδείς βασιλεία αν δεν πετάξεις από μέσα σου τον έτερο κακό εαυτό σου (και αυτός είναι φθορά, θάνατος, και πάθη). Όταν δεν θα υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σε στενοχωρήσει ή να μπορεί να σε θέσει σε υποτέλεια τότε θα έχεις ιδρύσει μέσα σου την βασιλεία, τον ουρανό αλλιώς είναι θέμα χρόνου αυτό που ζεις τώρα. Το οποίον λόγω της αμαρτίας δεν αξίζεις όμως η χάρη του Θεού είναι αυτή που σου εξασφαλίζει σήμερα ότι έχεις. Μην καυχάσαι ότι έχεις κάτι. Προσοχή, δεν ξέρομε πότε θα σηκωθεί η χάρη. Τώρα που έχεις χρόνο μην χαζεύεις διότι αύριο θα κλάψεις πικρά. Φρόντισε να πνευματικοποιηθείς ώστε η χάρις να μείνει εις τον αιώνα σ’ εσένα. Η βασιλεία χάθηκε από έναν προφήτη που έπαθε πτώση και η βασιλεία θα έρθει πάλι στη γη από έναν προφήτη που θα μπορέσει να την ιδρύσει μέσα του και αυτός θα την μεταδώσει. Αν δεν βρεθεί τέτοιος προφήτης ακολούθησε τον Χριστόν, είναι ο καλύτερος δρόμος.
Η Φιλαδέλφεια είναι κατ’ εμέ προφητική εκκλησία και θα δημιουργηθεί τα έσχατα χρόνια. Τα μέλη της θα είναι μέλη - στελέχη των σημερινών δογμάτων ή και απλοί άνθρωποι που μπορούν να συλλαμβάνουν την αποκάλυψη. Την οποία αποκάλυψη έδωσε ο Θεός στον πνευματικό μου πατέρα και έχει ως εξής: να σέβομαι την άποψη, τη θρησκευτική συνείδηση και την ελευθερία του άλλου. Άλλωστε αυτό είναι βασιλεία, ο καθένας να λατρεύει τον Θεό με όποιο τρόπο ο Θεός του είπε και όχι με αυτόν που είπε σε εμένα. Όταν έρθει αυτός ο σεβασμός στην πίστη του άλλου τότε αυτή θα είναι η βασιλεία. Φανταστείτε να καθίσουν τα χριστιανικά δόγματα στο τραπέζι της αγάπης! Αυτό δεν θα γίνει αν δεν σεβαστεί ο ένας χριστιανός την πίστη του άλλου. Όταν γίνει όμως θα πέσει αυτό που εμποδίζει σήμερα τα χριστιανικά δόγματα ναενωθούν και που δεν είναι άλλο από την κρίση. Στην Αποκάλυψη ο Χριστός φανερώνει την κρίση ως εξής: έπεσε έπεσε ο όφις, ο μέγας, ο αρχαίος, ο κρίνων τον αδελφόν αυτού ημέρα και νύχτα. Ο Χριστός είπε, τις είσαι συ όστις κρίνεις αλλότριον οικέτην, εις τον ίδιον κύριον ίστασαι ή πίπτεις, συ τι; Εάν έχεις ότι έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών; Πάσα δόσις αγαθή, και παν δώρημα τέλειον, άνωθεν εστι κατεβαίνον εκ του Πατρός των φώτων, και δεν υπάρχει αλλοίωση ή σκιά μεταβολής.
Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε, τις είσαι συ όστις κρίνεις αλλότριον οικέτην, εις τον ίδιον κύριον ίστασαι ή πίπτεις, συ τι; Τα δόγματα σήμερα καλλιεργούν στα στελέχη τους την κρίση. Ο λόγος διότι έχουν συμφέροντα και προσωπικές φιλοδοξίες. Προσοχή λοιπόν!
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΣ
Παντοδύναμε, Πανάγιε Πατέρα μας. Συ που μας δίνεις δώρο τη ζωή και μαζί με τη ζωή, την ελευθερία, την λογική, την αγάπη. Σου υπόσχομαι ότι θα φέρω όπου υπάρχει άγνοια τη γνώση, όπου αρνητικότητα τη θετικότητα, όπου μίσος την αγάπη, όπου προσβολή τη συγγνώμη, όπου αρρώστια την υγεία, όπου λύπη την χαρά, όπου φτώχεια την αφθονία κι όπου σκοτάδι το φως. Έτσι θα εφαρμόζω τους άγιους νόμους σου. Όταν αγαπάς, αγαπιέσαι. Όταν συγχωρείς, συγχωρείσαι. Όταν κατανοείς, κατανοείσαι. Όταν βοηθάς, βοηθιέσαι κι όταν δίνεις, παίρνεις. Και θα νιώθω στη ζωή την παρουσία σου με ειρήνη – πληρότητα – ευτυχία. Σε ευχαριστώ Πολυεύσπλαχνε Θεέ και Πατέρα που μου ’δωσες τη δυνατότητα με τα χωματένια μάτια μου, να αντικρίζω την απέραντη ομορφιά και το μεγαλείο της δημιουργίας σου.
Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης