«Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν·».
Το μεγαλύτερο δαιμόνιο είναι η φιλαργυρία. Οι φιλάργυροι ας γνωρίζουν ότι ο πρώτος φτιάχνει, ο δεύτερος αυξάνει, ο τρίτος τα τρώει. Ακόμη, ο πλούσιος, είναι γραφικό, δεν δύναται να μπει στην βασιλεία του Θεού και ο λόγος διότι στηρίζει όλη του την ζωή στα χρήματα, αλλά και ο φτωχός που έχει το θάρρος στα χρήματα δεν δύναται να μπει. Τα χρήματα είναι ένα μέσο για να ζήσουμε, δεν είναι αυτοσκοπός. Όποιος λοιπόν ελπίζει μόνο στα χρήματα δεν μπορεί να ζήσει, «θα το χάσει το παιχνίδι». Δεν είναι κακό να είμαστε πλούσιοι, κακό είναι να βλέπουμε τις ανάγκες και να μην συμμετέχουμε στην ζωή των άλλων, να μην μάς ενδιαφέρει καθόλου. Η διαχείριση του όποιου πλούτου θα παίξει ρόλο στο να ελκύσουμε τον Θεό στη ζωή μας. Ας γίνουμε όλοι από σήμερα καλοί διαχειριστές της περιουσίας που ο Θεός θέλησε να εξουσιάζουμε, πνευματική ή υλική, στον επί Γης βίο μας διότι θα έρθει η ώρα που θα δώσουμε λόγο για τον λάθος τρόπο χειρισμού της πνευματικής και υλικής περιουσίας που ο Θεός μάς εμπιστεύτηκε να διαχειριστούμε. Ο Θεός μπορεί άνθρωπε να σου δώσει ένα χάρισμα, μια ευλογία όπως π.χ. να έχεις ωραίο λόγο ή να μπορείς να κάνεις μια θεραπεία, αλλά μετά «το παίζεις» ότι κάτι είσαι. Δεν είσαι τίποτα. Ό,τι κάνεις εσύ όλοι μπορούν να το κάνουν. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να κάνει κάτι και να μην μπορεί να το κάνει και ο άλλος. Άρα λοιπόν να φύγουμε από την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ιδιαίτεροι, χαρισματικοί ή ξεχωριστοί. Τα πάντα μπορούν να κάνουν όλοι, απλώς ο Θεός έδωσε στον καθένα ιδιάζουσα μορφή σοφίας ίνα πάντες χρείαν αλλήλους έχουσι και να συμμετέχει ο ένας στην ζωή του άλλου αγαθά και όχι επειδή σου έδωσε, άνθρωπε, ο Θεός κάτι «να το παίζεις» θεός, θα «την πατήσεις», είναι θέμα χρόνου.
Ο τρόπος διαχείρισης της ύλης και του πνεύματος θα μάς κάνουν να ακούσουμε το ούτος είναι ο υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην ή το φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν, μη γένοιτο! Πολλοί λένε, «εγώ δημιούργησα, εγώ έκανα, εγώ εκείνο, εγώ το άλλο». Συμφωνώ, αλλά το σώμα για να δημιουργήσεις άνθρωπε ποιος στο έδωσε; Δεν στο έδωσε ο Θεός; Το μυαλό για να σκεφτείς δεν στο έδωσε ο Θεός; Τα χέρια για να εργαστείς ποιος στα έδωσε; Δεν στα έδωσε ο Θεός; Τα πόδια ποιος στα έδωσε; Ο Θεός δεν στα έδωσε; Την εξυπνάδα ποιος στην έδωσε; Ο ΘΕΟΣ. Ο Θεός έδωσε σε άλλον πέντε, σε άλλον δέκα, σε άλλον δεκαπέντε τάλαντα. Αν εμένα μου έδωσε δέκα τάλαντα γιατί να κρίνω τον άλλον που του έδωσε πέντε τάλαντα; Όλοι μπορούν να πολλαπλασιάσουν τα τάλαντά τους. Δεν με έκανε εμένα ή τον άλλον πιο έξυπνο για να «το παίζω» έξυπνος αλλά για να βοηθήσω τους πιο αδύναμους, να έρθουν όλοι εις εαυτόν.
Αφού, λοιπόν, όλα μάς τα έδωσε ο Θεός, την Δημιουργία, τον Ήλιο, το φως, το οξυγόνο, την ύλη, τα πάντα, ό,τι έχουμε και όποια ευλογία έχουμε, γιατί να καυχηθούμε, αφού όλα τα χρωστάμε στον Θεό! Αν τον ρωτούσαμε τι του χρωστάμε (ο καθένας μας), τι θα έπρεπε να του επιστρέψουμε; Ο Θεός μάς τα έδωσε όλα και μάς είπε ότι θα μείνουν στον αιώνα με μια προϋπόθεση. Ό,τι κι αν αποκτήσουμε να το μοιράζουμε, με σοφία, με αγάπη, στα μέτρα που μπορούμε. Δεν θέλει να το επιστρέψουμε στον Θεό αλλά να το δώσουμε στον αδελφό. Αυτός είναι ο όρος. Ο νόμος στην Παλαιά Διαθήκη έλεγε να αγαπήσεις κύριον τον θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου και όταν ήρθε ο Χριστός πρόσθεσε άλλο ένα, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν. Το ως σεαυτόν δεν είναι εύκολο να γίνει, θέλει χρόνο ο καθένας, αλλά στα μέτρα που μπορεί ας δίνει αγάπη. Αυτή είναι η προϋπόθεση για να ζήσουμε. Όση φιλοσοφία κι αν αποκτήσει κάποιος, όσο έξυπνος κι αν είναι, όσα λεφτά κι αν φτιάξει, αν δεν το κάνει αυτό δεν μπορεί να πάει παρακάτω. Είναι νόμος. Ο εγκέφαλός έτσι δουλεύει. Όταν ο άνθρωπος φτάσει στην αγάπη, έφτασε στον Θεό. Αυτό λοιπόν καλούμαστε να εντάξουμε στην ζωή μας και να συνεργαζόμαστε με το πνεύμα της ευγενής άμιλλας στα μέτρα που μπορούμε, ο καθένας αυτό που μπορεί. Όλα προέρχονται και έρχονται από τον Θεό. Εμείς διαχειριστές είμαστε. Αν δεν είμαστε καλοί διαχειριστές θα χάσουμε και το πνεύμα και το σώμα και τα πάντα. Αυτός που μένει στον αιώνα, αυτός έχει αξία. Και αν θέλουμε να μείνουμε στον αιώνα θα πρέπει να ζήσουμε με αυτές τις αρχές.
Εύχομαι όλοι μας να ζούμε καθ’ εκάστην ημέρα τον Θεό. Γένοιτο, Γένοιτο, Αμήν.