Χαίρομαι αδέλφια μου σήμερα που συνεχίζω τον αγώνα αυτό. Ας κουράστηκα μερικές φορές, ας στενοχωρήθηκα που ο Διάβολος κατάφερε να με διχάσει με αδελφούς, που αγάπησα και με αγάπησαν, για χαζά πράγματα. Όμως βλέπω, ότι με την δύναμη του Χριστού δεν εξαντλήθηκα, κάθε άλλο. Κάθε μέρα όλο και κάτι καινούργιο μαθαίνω από τον Χριστό και από τον Πατέρα - Θεό ο οποίος πάντα με παρηγορούσε και πάντα με νουθετούσε και με νουθετεί, αφού αυτός μου έδινε τη δύναμη να συνεχίσω τον αγώνα στο να σπουδάζω την σοφία του Θεού. Και χαίρομαι, διότι μετά από 35 χρόνια συνειδητού αγώνα συνεχίζω και εγώ αλλά και η Αργυρώ να υπηρετούμε αδέλφια, να φιλοξενούμε κόσμο, να γράφω ομιλίες, να ταξιδεύω όπου με χρειάζονται αδέλφια, να προσεύχομαι για αδέλφια που έχουν προβλήματα υγείας, να βρίσκω τρόπους μέσα από την αγάπη η οποία επινοεί συστήματα σωτηρίας ώστε να διευκολύνω την αναγέννηση των αδελφών μου και πολλά άλλα που χρειάζεται για να εξαπλωθεί η δόξα του Θεού, με θυσία παντού. Αδέλφια μου χαίρομαι σήμερα, διότι η αγάπη μου για τον Χριστό κρατάει γερά. Χαίρομαι, διότι δεν τελείωσε η αγάπη μου γι’ αυτόν, ούτε για τον αδελφό εκείνο που φέρνει ο Θεός στη ζωή μου. Χαίρομαι, διότι δεν τελείωσε η υπομονή μου. Χαίρομαι, διότι δεν τελείωσε τίποτα μέσα μου, ίσα - ίσα όλα μεγάλωσαν. Είμαι εδώ, αγωνίζομαι με φτωχά μέσα και είμαι σίγουρος ότι η Φωνή Θεού θα πάει σε όλο τον κόσμο και θα προκαλέσει παγκόσμιο πνευματικό σεισμό. Το πτυχίο που θέλω, που διεκδικώ, και που όλοι θέλουμε και διεκδικούμε σήμερα είναι ανεκτίμητης αξίας, είναι ασήκωτο, είναι βαρύ, θέλει πολλή αγάπη για να το πάρεις. Ίσως γι’ αυτό ο Πατέρας αργεί να μας το υπογράψει, διότι θέλει να δει από εμάς λίγη παραπάνω αγάπη, θέλει αγάπη χωρίς να τελειώνει, χωρίς μέτρο. Θέλει λίγη παραπάνω υπομονή, θέλει απεριόριστη υπομονή, «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν» (Λουκ. 21:19), «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 24:13). Θέλει λίγο παραπάνω χρόνο να σπουδάσεις. Θέλει πιο πολύ να ζεις στο αγιαστήριο. Όμως, ό,τι και αν χρειάζεται, αξίζει, διότι όταν ο Πατέρας θα απονείμει το πτυχίο στα χέρια του καθενός μας με την δική του υπογραφή και σφραγίδα, η χαρά μας θα είναι πολύ μεγάλη αφού θα δημιουργηθεί αυτόματα μεταστοιχείωση στο κύτταρο, στο γονίδιο, το οποίο θα πάλλεται πλέον στους ρυθμούς του Θεού και θα ζει πλέον αιώνια άφθαρτο. Η παρουσία του Θεού το μεταστοιχειώνει, τίποτα άλλο. Πολλοί κοιτάζουν να φέρουν κοντά τους κόσμο χωρίς να έχουν φέρει τον Θεό στη ζωή τους. Η Φωνή Θεού θέλει πρώτα εν δυνάμει να φέρει τον Θεό στη ζωή όλων των παιδιών της και μετά τον κόσμο. Ο Θεός, άμα έρθει πρώτος, θα φέρει και το πτυχίο, αλλά και τον κόσμο. Τί τον θέλεις άνθρωπε τον κόσμο χωρίς πτυχίο; Πού να τον πας; Στο νεκροταφείο; Πάει και μόνος του. Το πτυχίο να πάρουμε. Ο τρόπος; Το αγιαστήριο. Το πτυχίο θα γράφει: Αποφοίτησες άνθρωπε, από το υπέρ πανεπιστήμιο του Θεού - Πατέρα σου και από σήμερα ονομάζεσαι υιός Θεού, θυγατέρα Θεού και είσαι από σήμερα και εις τον αιώνα τον άπαντα κληρονόμος, συγκληρονόμος και συμμέτοχος της μεγάλης δόξης αυτού του Θεού. Ο Χριστός αδέλφια μου, καθώς έκανε τον αγώνα, λάμβανε κάθε μέρα περισσότερο πνεύμα Θεού, πνεύμα σοφίας, συνέσεως, δυνάμεων, αγάπης. Στο τέλος κατέληξε να έχει το πνεύμα χωρίς μέτρο. Όταν ολοκλήρωσε την αποστολή του, μετά ήρθε και ο κόσμος. Μέχρι να ολοκληρώσει το έργο του, κάτω από τον σταυρό τρεις άνθρωποι έμειναν, δύο γυναίκες, η μία η μητέρα του και η άλλη η Μαρία, και ο Ιωάννης, όλοι οι άλλοι φύγανε. Μετά όμως έγιναν εκατομμύρια. Έτσι ακριβώς θα γίνει και σε όλους μας, αρκεί να μην εξαντληθεί η αγάπη μας για τον Θεό και τον αδελφό, να μην εξαντληθεί η υπομονή μας, να μην αφήσουμε τη σπουδή μας, το αγιαστήριο. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.