Σεβασμός στην διαφορετικότητα γιατί οδηγεί στην ενότητα
Να μην δογματίζουμε τον Θεό. Ο Θεός είναι αγάπη. Αδέλφια μου, ο Θεός έδωσε ιδιάζουσα μορφή σοφίας σε κάθε άνθρωπο, λαό η έθνος ώστε χρεία να έχουμε αλλήλων. Ο κόσμος προοδεύει με την διαφορετικότητα, σεβόμενος και την ετερότητα του κάθε ανθρώπου. Το ίδιο να κάνουμε και εμείς. Όσοι τώρα κινούνται επιπόλαια, φανατικά, υποκριτικά, λένε ότι, όταν ένας άνθρωπος δεν τηρεί κατά γράμμα τους τύπους ενός δόγματος, τότε το δόγμα του τον κατηγορεί και τον αποκαλεί αιρετικό. Αν αυτόν που δεν τηρεί τους τύπους, τον ονομάζουμε αιρετικό, τότε αυτόν που νομίζει ότι τηρεί τους τύπους και ότι είναι ευάρεστος στον Θεό, ενώ διακατέχεται από άγνοια του θελήματος του Θεού αναπτύσσοντας στην καθημερινότητά του μεταξύ των ανθρώπων εωσφορικούς εγωισμούς, όπως πονηρίες, συμφέροντα, φιλοδοξίες με αθέμιτους τρόπους, δεν τηρεί τίποτα και ζει στο ψέμα, κρίνει καθημερινά, αυτόν πώς να τον ονομάσουμε εμείς; Άπιστος και αιρετικός δεν είναι αυτός ο οποίος λέει ότι είναι άθεος ή άπιστος. Εξάλλου και ο Ντοστογιέφσκι άθεος δήλωνε. Άθεος, άπιστος και αιρετικός είναι αυτός που λέει ότι είναι πιστός, πηγαίνει στην εκκλησία αλλά υποκρίνεται, λέει ψέματα, έχει εγωισμό, ενεργεί με φανατισμό, κρίνει τους συνανθρώπους του, είναι φιλάργυρος κλπ. Αυτός τώρα που λέει ότι είναι άθεος, απλώς έχει άγνοια. Αν γνωρίσει, ίσως να έχει καλύτερη εξέλιξη από αυτόν που λέει ότι είναι πιστός αλλά υποκρίνεται. Αυτός που λέει ότι είναι τάχα πιστός, έχει άλλο ένα χαρακτηριστικό που τον καθιστά άθεο. Αυτό είναι: «εγώ πιστεύω πολύ στον Θεό, όμως δεν έχω χρόνο να μελετήσω, να προσευχηθώ» κλπ. Πώς είναι δυνατόν άνθρωπε, να πιστεύεις κάτι που δεν ερευνάς και δεν το εντάσσεις στη ζωή σου, στην καθημερινότητά σου;
Εξάλλου και οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι αυτά έλεγαν και όμως σταύρωσαν τον ίδιο τον Θεό. Μη γένοιτο να έχουμε τέτοια πίστη. Θα πρέπει να σκεφτόμαστε θεϊκά, πνευματικά, με αγάπη. Και πάνω απ’ όλα να χρησιμοποιήσουμε όλοι σαν αρχή την σιωπή. Ένας άγιος έγραψε:
Ο πρώτος βαθμός σοφίας είναι να γνωρίζεις να σιωπάς, ο δεύτερος να γνωρίζεις να λες λίγα και να περιορίζεις τα λόγια σου, ο τρίτος να γνωρίζεις να μιλάς πολύ χωρίς να λες κακό και χωρίς να μιλάς πιο πολύ απ’ ό, τι πρέπει.