Αν θέλουμε να αναγεννηθούμε, χρειάζεται να το εκζητήσομεν.
Στην προς Φιλιππησίους Επιστολή (2:13–16) αναφέρεται ότι ὁ Θεὸς γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆς εὐδοκίας. πάντα ποιεῖτε χωρὶς γογγυσμῶν καὶ διαλογισμῶν, ἵνα γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες, εἰς καύχημα ἐμοὶ εἰς ἡμέραν Χριστοῦ, ὅτι οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον οὐδὲ εἰς κενὸν ἐκοπίασα.
Δηλαδή μας λέει, ότι το ζήτημα της βούλησής μας ενώπιον του Θεού, οφείλεται στον ίδιο τον Θεό που εργάζεται μέσα μας. Έτσι, η υποταγή μας είναι ζήτημα του ίδιου του Δημιουργού που εργάζεται μέσα μας και είναι πρόθυμος και πιστός να την εκτελέσει, αρκεί να το εκζητήσομεν από καρδιάς. Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι χρειάζεται να το εκζητήσομεν (ότι θέλουμε να ζήσουμε, ότι θέλουμε να αναγεννηθούμε) από την καρδιά μας και για να γίνει αυτό, θα πρέπει να έχουμε φτάσει στο σημείο, ώστε ο κόσμος να μας έχει κουράσει και να θέλουμε κάτι άλλο. Και αυτό είναι η αρχή, εδώ αρχίζει η σοφία του Θεού. Αδέλφια μου, ο Χριστός, όπως ξέρουμε γεννήθηκε δια Πνεύματος Αγίου και για τον λόγο αυτό, όπως καταλαβαίνουμε, θα είχε περισσότερη καθαρότητα και μεγαλύτερη αγάπη από οποιονδήποτε άνθρωπο που υπήρξε και θα υπάρξει πάνω στον πλανήτη, και ο λόγος, διότι ο Χριστός δεν ήταν ένα τυχαίο πρόσωπο, αλλά Υιός Θεού. Μάλιστα και το έργο του έχει καθηλώσει όλον τον πλανήτη, εκτός από εκείνους οι οποίοι έχουν εγκλωβίσει τους συνανθρώπους τους στην άγνοια, απειλώντας αυτούς ότι, αν έστω και διαβάσουν τον Λόγο του Θεού, την Καινή Διαθήκη, θα απολεστούν αλλά και θα το πληρώσουν ακόμα και με την ζωή τους. Όμως σιγά σιγά τα τείχη του εγωισμού γκρεμίζονται, η δικτατορία φεύγει, η δημοκρατία και η ελευθερία εμφανίζονται στον κόσμο μας. Έχουμε δρόμο ακόμα αλλά θα τα καταφέρουμε να καθαριστούμε απ’ ό, τι μας καταδυναστεύει σε προσωπικό ή γενικό επίπεδο. Ο Κύριος ήταν καθαρός, γεμάτος με πολλά δώρα πνευματικά. Ξέρουμε ότι γεννήθηκε από τον Θεό Πατέρα διά Πνεύματος Αγίου στην αγνή κοιλία της Παρθένου Μαρίας, ήταν και είναι ο κατά φύσιν Υιός του Θεού, αλλά ήταν και είναι και Υιός ανθρώπου, και ο λόγος ένας, για να πάρουμε θάρρος και να τον ακολουθήσουμε, ώστε να μπορέσουμε να μετέχουμε και εμείς στην δική του δόξα, ο Θεός γεννάται εν ανθρώποις και ο άνθρωπος δια του Θεού. Η ψυχή του ήταν πιο καθαρή και πιο ελεύθερη από όλες εκείνες που συνελήφθησαν και γεννήθηκαν μέσα στην αμαρτία. Όμως στην αρχή της πνευματικής του ζωής, αφήνεται να εννοηθεί, ότι ούτε αυτός ήταν ελεύθερος από τα ανθρώπινα δεσμά, αφού ήταν Υιός Θεού και Υιός ανθρώπου. Καλείται λοιπόν από τον Θεό Πατέρα, όλα τα ανθρώπινα να θυσιαστούν εθελοντικά. Και αυτό το έκανε ο Ιησούς, είναι και γραφικό, «καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους» (Εβραίους 2:18). Την αποστολή του ο Κύριος την αναγνώρισε πολύ νωρίς, αφού 12 ετών μιλούσε για τον Θεό με παρρησία στον ναό. Η μητέρα του ήξερε την αποστολή του, διότι γεννήθηκε δια Πνεύματος Αγίου γνωρίζοντας την μεγάλη ευθύνη που είχε απέναντι στον Θεό Πατέρα. Τον πρόσεχε και τον ανάθρεφε πνευματικά σωστά, κάτι που λείπει σήμερα από τις οικογένειες, αφού όλες οι οικογένειες σήμερα επηρεασμένες από το σύστημα του κόσμου δεν τα προσέχουν και πολύ τα παιδιά στον τομέα τον πνευματικό, γι’ αυτό και μπλέκουν εύκολα όταν βγουν στον κόσμο. Μάλιστα επιθυμούν τα παιδιά τους να μάθουν γράμματα, τέχνες, επιστήμες, και λίγες είναι οι οικογένειες που επιθυμούν τα παιδιά τους να γίνουν παιδιά Θεού με έργα στη συνέχεια του Θεού. Ξέρετε όλοι λένε, «τί θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;» Και τα παιδιά λένε, «ποδοσφαιριστής, γιατρός, παιδίατρος, υδραυλικός, μηχανικός» κλπ. Κανένας δεν ξέρει να πει, διότι δεν το σκέφτεται, «θέλω να είναι ευτυχισμένο, θέλω να γίνει ταπεινός, θέλω να γίνει ευάρεστος στον Θεό, θέλω να μάθει να έχει πίστη ζώσα, ώστε να θεραπεύει τον εαυτό του αλλά και όσους πάσχουν». Όμως ο Κύριος κάτω από αυτές τις συνθήκες μεγάλωσε, έχοντας αυτές τις αρχές, γι’ αυτό μπόρεσε να κρατηθεί μακριά από της επιρροές του κόσμου, οι οποίες θα είχαν δηλητηριάσει πολλά μέσα στην ψυχή του. Έτσι, ο Ιησούς μεγάλωσε κοντά στη μητέρα του και κοντά στον Θεό. Χάρη στη μητέρα του, η σοφία του Θεού και η χάρη του Πατέρα του συνέχεια μεγάλωναν στη ζωή του. Μάλιστα και η πνευματική σοβαρότητα που επικρατούσε στην οικογένειά του, τον έκανε να ωριμάσει νωρίτερα από άλλους φίλους του. Ξέρετε, υπάρχουν δύο είδη ανδρών, το ένα είναι όπως το ξέρουμε, και το άλλο ο Κύριος. Αυτός είναι μία κατηγορία από μόνος του που ξεπερνά όλους τους άλλους. Μακάρι να πάμε όλοι μας στην δική του κατηγορία. Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό από την αρχή του επί γης βίου του, είναι η καθημερινή μελέτη των Γραφών και η προσευχή στο σπίτι του Ιωσήφ. Αυτά τον οδήγησαν να βρει στον εσωτερικό του κόσμο τον Πατέρα του πολύ γρήγορα. Αφού εκμεταλλεύτηκε πρώτα την συνείδησή του, η οποία του καθόριζε τον αγιασμό, ο Κύριος καθημερινά, συνέχεια αναζητούσε τρόπους στο να νικήσει μέσα του όλα όσα έβλεπε σε άλλους ανθρώπους, όπως πάθη, κακίες, κλπ. Μερικές φορές δοκιμαζόταν σκληρά (από μόνος του). Όλοι ξέρουμε ότι έφυγε στην έρημο. Με τον αγώνα είδε, ότι μέσα του η δύναμη που του έσπερνε ο Πατέρας μπορούσε να νικήσει τα πάντα, κάτι που στους άλλους ανθρώπους φαινόταν τόσο φοβερό, ώστε να το πετάξουν. Αυτός όμως αμέσως πολεμούσε οτιδήποτε κι αν έβλεπε ή του ερχόταν στη σκέψη, το νικούσε. Για να νικάς, χρειάζεται να έχεις ανωτερότητα, αλλά και μεγάλη αγάπη. Η μεγάλη αγάπη έχει μεγάλα αποτελέσματα, αυτό να το γνωρίζουμε, ώστε όταν λέμε «δεν μπορώ να κάνω αυτόν τον αγώνα ή δεν πρόκειται να τα καταφέρω» να ξέρουμε ότι δεν καταλάβαμε, τί έχουμε καλεστεί να κάνουμε, διότι όλα τα μπορούμε, αφού εκείνο που χρειάζεται είναι να αγαπήσουμε τον Θεό και να γίνουμε συνειδητά άνθρωποι του Θεού. Όλα τα άλλα θα τα κάνει ο Θεός σε εμάς για εμάς. Ο Χριστός αδέλφια μου, πέρασε απ’ όλα και όλα τα νίκησε, διότι είχε μεγάλη αγάπη. Η μεγάλη αγάπη δημιουργεί μεγάλη απόφαση, δεν λες ποτέ, όταν αγαπάς «δεν μπορώ ή αύριο θα το κάνω αυτό που θέλει ο Θεός». Ο Κύριος, ό, τι γνώριζε από τον Πατέρα του, το έβαζε αμέσως στην ζωή του χωρίς καθυστέρηση. Η μεγάλη απόφαση φέρνει μεγάλες νίκες. Είναι γραφικό, «καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους» (Εβραίους 2:18). Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι και η εφηβική ηλικία του Κυρίου ήταν όπως όλων των παιδιών. Ο Χριστός πειρασμούς δέχτηκε, πόλεμο πάντα έκανε, όμως αμαρτίες δεν έκανε και αυτή είναι η διαφορά με όλους εμάς. Σκέψεις ήρθαν μέσα του, οι οποίες ήταν ενάντια στον νόμο του Θεού αλλά ποτέ αυτές δεν βρήκαν πρόσφορο έδαφος στο να γίνουν επιθυμίες ή αμαρτίες, που στο τέλος γίνονται πάθη. Καμία επιθυμία ή σκέψη δεν έλαβε χώρα στη ζωή του, ειδικά αν αυτή τον οδηγούσε μακριά από τις αρχές του Θεού Πατέρα του. Εξάλλου, από πού βγήκε εκείνο το μεγαλείο που είπε ότι «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸν ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ» (Ματθ. 5,28). Ποιός μας έμαθε ότι η σκέψη ή μάλλον «ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται;» (Ματθ. 6:23) Τι μεγαλεία Θεέ μου όλα αυτά και άλλα πολλά που αναφέρονται μέσα στον Λόγο σου! Ο Κύριός μας από εφηβικής ηλικίας άρχισε έναν εσωτερικό αγώνα ενάντια στο ανθρώπινο στοιχείο της αμαρτίας, όπου και αν το έβλεπε μέσα του. Έτσι, βρήκε τα πάντα μέσα του, το καλό και το κακό. Με τον αγώνα αυτόν αναπτύχθηκε μέσα του ένα άλλο Πνεύμα, του Πατέρα Θεού, ό, τι ανθρώπινο υπήρχε, χανόταν. Αυτό το πνεύμα αρχίζουμε σήμερα να το καταλαβαίνουμε και εμείς σιγά σιγά στο αγιαστήριο, που μας καλεί ο Θεός να εισέλθουμε με την υγιαίνουσα διδασκαλία. Όλοι, λίγο ή πολύ, συλλαμβάνουμε την καθαρότητα, την αγιότητα. Αντιλαμβανόμαστε τον νου του Θεού, παίρνουμε σκέψεις, αρχίζουμε να νιώθουμε αυτό το Πνεύμα που ζωοποιεί και μας χαροποιεί. Μέσα λοιπόν στο νέο αυτό Θείο Πνεύμα, ο Κύριος αποκτούσε όλο και περισσότερες νέες αποκαλύψεις και αλήθειες που φανέρωναν την αξία του Πατέρα του και του ιδίου. Το Πνεύμα αυτό που ενεργούσε μέσα του, της Θείας Χάρης που μας χαρίζει και σε εμάς την ζωή, μεγάλωσε στα βάθη του τόσο πολύ, που έγινε στη συνέχεια η δική του φύση, η δική του λογική. Να ξέρουμε πως, με ό, τι «βομβαρδίσουμε» τον εγκέφαλό μας, αυτός στο τέλος θα ανταποκριθεί σύμφωνα με αυτό που εμείς επιλέξαμε να έχει μέσα. Χρειάζεται όμως η ελεύθερη βούληση. Πολλά υπάρχουν στον κόσμο, και το καλό και το κακό, εμείς χρειάζεται να επιλέξουμε να ακολουθήσουμε αυτό που καταλαβαίνουμε ότι είναι καλό για μας. Όταν καταλάβουμε ότι το Πνεύμα του Θεού είναι ζωοποιόν, το Πνεύμα του Θεού χαρίζει ζωή, το Πνεύμα του Θεού μας οδηγεί στη θέωση, στην αναγέννηση, στο να επανεντάξουμε τον εαυτό μας στις αρχές του Θεού, στην οικογένεια του Θεού, τότε αρχίζουμε να το σπουδάζουμε, μετά αυτό γίνεται η φύση μας, η λογική μας. Ο όποιος εγωισμός κι αν ερχόταν, δεν έβρισκε καθόλου κίνητρο για να μεγαλώσει μέσα στον Κύριο. Τίποτα κακό δεν μπορούσε να αναπτυχθεί μέσα του. Ρωτάμε. Πώς τα κατάφερε; Απλά η αγάπη είναι μεγάλο κίνητρο για μεγάλες επιδιώξεις και ανατροπές, οι οποίες σε άλλους, που δεν έχουν αγάπη, φαίνονται αδιανόητες. Κάπου αναφέρεται μέσα στη Γραφή, «αὕτη γάρ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἵνα τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν· καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν» (Α Ιω. 5,3) Άρα, για όποιον δεν είναι βαριές, αφήνεται να εννοηθεί ότι έχει μέσα του αγάπη, για όποιον είναι βαριές, αφήνεται να εννοηθεί, ότι δεν κατάλαβε ότι οι εντολές του Θεού του εξασφαλίζουν τη ζωή, την οποία την κάνουν στη συνέχεια ποιοτική αλλά και ποσοτική, δίνοντας μάλιστα στον άνθρωπο αυτόν που εργάζεται πάνω στα δρώμενα του Ευαγγελίου, τη δύναμη να γίνουν οι μέρες του αιώνιες, άφθαρτες.