Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ - Ο
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
MHNYMA
Ο ΔEΙΛΟΣ ΠΕΘAΙΝEI ΠΟΛΛΕΣ
ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ. Ο ΘΑΡΡΑΛΕΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΘΑ
ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ.
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ
ΘΕΟΥ
Η ομιλία μου εμπεριέχει δύο σκέλη. Στο πρώτο θα
αναφερθούμε για τον Λόγο του Θεού και στο δεύτερο θα αναφερθούμε για τον
άνθρωπο του Θεού.
Στην προς δευτέρα Τιμόθεου επιστολή αναφέρεται για την
αξία του Λόγου του Θεού όταν αυτός εισέλθει στη ζωή μας τα
εξής: Φανερωθείσαν δε τώρα δια της επιφανείας του Σωτήρος ημών Ιησού
Χριστού, όστις κατήργησε μεν τον θάνατον, έφερε δε εις φως την ζωήν και την
αφθαρσίαν δια του ευαγγελίου.
Εις το οποίον ετάχθην εγώ κήρυξ και απόστολος και
διδάσκαλος των εθνών. Δια την οποίαν αιτίαν και πάσχω ταύτα πλην δεν
επαισχύνομαι διότι εξεύρω εις τίνα επίστευσα και είμαι πεπεισμένος ότι είναι
δυνατός να φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας της μεγάλης
και επιφανή.
Ο Ιωάννης ο θεολόγος αναφέρει: Εν αρχή ήτο ο
Λόγος και ο Λόγος ήτο παρά τω Θεώ και Θεός ήτο ο Λόγος.
Εμείς με την πνευματική εμπειρία την οποίαν αποκτήσαμε
όλα αυτά τα χρόνια φανερώνουμε ότι ο Λόγος του Θεού είναι πάντα επίκαιρος,
είναι αγιογραφικός, είναι άμεσος, είναι αποτελεσματικός, είναι απτός, είναι
λυτρωτικός, είναι πρακτικός, είναι ενεργητικός, είναι δημιουργικός, δια του
λογού έγιναν και ενετείλαντο τα σύμπαντα και η δημιουργία ολόκληρη, με κορωνίδα
όλων τον άνθρωπο ο οποίος έγινε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού. Ποτέ ο Λόγος
του Θεού δεν είναι θεωρητικός και ποτέ κηρυγματικός. Και ποτέ λόγω της
ταπείνωσης που τον διακατέχει δεν διδάσκεται από τον Θεό αν δεν επικαλεστεί από
τον άνθρωπο. Έτσι γίνεται μέσα μας όταν καλεστεί ο Λόγος του Θεού, γίνεται
θεϊκός, γίνεται αγγελικός, γίνεται ευεργετικός, γίνεται λυτρωτικός. Γι’ αυτό θα
πρέπει να εντρυφούμε καθημερινά πάνω του, ειδικά όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες
στην ζωή μας να γνωρίζουμε ότι είναι πάντα εκεί ο Λόγος του Θεού για να μας
σηκώνει και για να μας δημιουργεί μέσα μας στοιχεία χαράς, στοιχεία ζωής, που
είναι ικανά να μας παρέχουν το ευ ζην, που σημαίνει θέλω να ζήσω.
Όπου και να κοιτάξεις μέσα στο Λόγο του Θεού βρίσκεις
παντού τον Χριστό, τον Θεό, το Άγιο Πνεύμα, φυσική συνέπεια να χαιρόμεθα μαζί
του και η χαρά αυτή του Θεού που προέρχεται από τον Λόγο του Θεού μεταμορφώνει
όλα τα ανθρώπινα σχέδια και όλα τα προγράμματα που κάνουμε. Αλλάζει ο Λόγος του
Θεού τις αποφάσεις και τις ενέργειες που είχαμε υιοθετήσει μέχρι χθες.
Έτσι, γίνεται αιτία ο Λόγος του Θεού με την θεάρεστη
ευεργετική του ικανότητα και αποστολή που έχει να διεισδύσει μέσα μας και να
μας δημιουργήσει νέα ζωή, την κατά Χριστό ζωή με νέες επιδιώξεις και νέα
πιστεύω που μας δίνουν νέα αποστολή. Αποστολή αγάπης, αποστολή αναγέννησης και
σοφίας Θεού συναρπάζουσας. Θέλω να τονίσω το εξής, η πείρα της πνευματικής μου
ζωής με δίδαξε πως κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν άλλον στα
προβλήματα υγείας αν αυτός ο άνθρωπος δεν είναι αναγεννημένος και δεν
παροτρύνει τον συνάνθρωπο που ο Θεός του έστειλε στη ζωή του να μελετά με
προσοχή και επιμέλεια τον Λόγο του Θεού. Αν θέλουμε να παίξουμε καθοριστικό,
ουσιαστικό, αλλά και θεϊκό ρόλο στην δημιουργία δεν έχουμε παρά να βάλουμε
καπετάνιο στη ζωή μας τον Λόγο του Θεού, ώστε ο Πατέρας να οδηγεί το υπέρ
υπερωκεάνιο άνθρωπος. Κάποτε ήτο ένα παιδί και ταξίδευε με ένα καράβι. Εκεί που
ταξίδευαν……………….. Όταν εμπιστευτούμε τον Πατέρα Θεό, τον καπετάνιο τότε αυτό θα
είναι το καλύτερο παράδειγμα διότι αυτό θα αντανακλά στην καθημερινότητά μας με
ειρήνη στις θαλασσοταραχές και σοφία Θεού στα δύσκολα. Είναι πολλοί που δεν
έχουν έργα παρά λόγια. Αυτό μοιάζει με τον άνθρωπο που είδε ότι ο καπετάνιος
άφησε το καπέλο του να πάει να κοιμηθεί και αυτός πήρε το καπέλο του, το φόρεσε
και κάνει τον καπετάνιο. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους που έχουν λόγια Θεού
στα χείλη ενώ η καρδία του πόρρω απέχει από τον Θεό. Αν θέλουμε να κηρύττουμε
χωρίς παράδειγμα έργων και χωρίς να θέτουμε το σώμα μας θυσία ευάρεστη στον Θεό
τότε δυστυχώς τα στοιχεία που θα εκδηλώνονται στη ζωή μας θα είναι κρίσεις,
καταλαλιές, εγωισμοί, πονηρίες, θυμοί, κ.τ.λ.π. μη γένοιτο, διότι με αυτά τα
στοιχεία ο άνθρωπος που θέλει να εμφανίζεται ως απεσταλμένος ή ως ποιμένας
δυστυχώς το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να εκπέμπει πνευματική δυσοσμία και
θα δεχθεί αποστροφή από τον Θεό και από τον συνάνθρωπο. Μη γένοιτο!
Ο τρόπος ώστε να μην πέσουμε στην παγίδα του να
μελετούμε, να προσευχόμενα και να κηρύττουμε όμως να δεχόμεθα αποστροφή από Θεό
και ανθρώπους είναι η αγάπη του Χριστού η οποία εμπεριέχει την θυσία. Θα φέρω
ένα παράδειγμα: ο κόσμος στη φιλία, στην αγάπη, στην ενότητα με τους
συνανθρώπους του και στον έρωτα ακόμη χρειάζεται ανταπόκριση αλλιώς
μηδενίζονται όλα. Στην αγάπη όμως του Θεού όταν έρθει μέσα μας δεν χρειάζεται
ανταπόδοση, δίδεται από τον Θεό σε εμάς χωρίς μέτρο, έτσι και ο άνθρωπος του
Θεού την δίνει χωρίς μέτρο, χωρίς όρους, χωρίς προϋποθέσεις. Να λοιπόν γιατί
υπάρχει ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή ώστε αυτή να σε σπουδάζει και να σου
διαμορφώνει νέο τρόπο ζωής, ο οποίος σε γεμίζει σοφία Θεού και στοιχεία που
φανερώνουν ανυπόκριτη αγάπη.
Όταν έρθει αυτή η αγάπη η οποία εκδηλώνεται ως προς
τον Θεό και ως προς τον πλησίον τότε δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον εαυτόν σου
από τους άλλους, ούτε σου επιτρέπει να φλυαρείς, να βωμολοχείς, να κατηγορείς,
να νομίζεις ότι εσύ είσαι του Θεού ενώ οι άλλοι όχι. Ένας άλλος τρόπος για να
δούμε αν μέσα μας κατοικεί ο Θεός είναι να δούμε αν σκεπτόμαστε εν Χριστώ
θετικά.
Ένας κοσμικός άνθρωπος έχει ανάγκη έναν άλλον άνθρωπο
φίλο ή άνδρα ή γυναίκα και χτίζει όνειρα πάνω σε αυτόν όμως τα αποτελέσματα
είναι μηδαμινά. Όταν ένας αναγεννηθεί δεν έχει ανάγκη από κοσμικούς ή μη
αναγεννημένους ανθρώπους και κανένα όνειρο δεν χτίζει πλέον μαζί τους ούτε μέσα
του. Να ξέρουμε ότι όσο θα προχωράμε πνευματικά έναν θα έχουμε ανάγκη και αυτός
θα είναι ο Θεός ή τον απεσταλμένο αυτού ή τους ανθρώπους του Θεού. Το πρώτο που
επιδιώκουμε όταν δεν υπάρχει Χριστός είναι να ενωθούμε κοσμικά. Αυτό το
αισθανόμεθα διότι πνευματικά είμεθα μακριά από τον Θεό και νομίζουμε ότι αυτός
ο άνθρωπος θα φέρει χαρά στην ζωή μας, το αποτέλεσμα θα είναι ότι θα δούμε στο
τέλος ότι ο άνθρωπος αυτός που κτίσαμε όνειρα πάνω του δεν ήταν ο άνθρωπος που
τόσο πολύ κάποτε επιδιώξαμε να έρθει στη ζωή μας και κατόπιν θα καταλήξουμε ότι
ο μόνος που χρειάζεται είναι ο Θεός και ο άνθρωπος που έστειλε ο Θεός στη ζωή
μας. Κανένας δεν πρέπει να γίνεται δούλος κάποιου ανθρώπου που δεν διακατέχεται
από το πνεύμα του Θεού. Αλλά θα πρέπει να γίνουμε δια της νουθεσίας του μια
μέρα δούλοι του Θεού, ελεύθεροι κατά Θεό. Εξάλλου ο Λόγος φανερώνει, όπου το
πνεύμα του Θεού εκεί ελευθερία. Ο απ. Παύλος τονίζει ότι ηγοράσθημε γαρ τιμής
και οφείλουμε να ακολουθούμε αυτόν που μας εξαγόρασε δια της αγάπης. Αυτά
παρέχει ο Λόγος του Θεού και δεν θα πρέπει να περιφρονείται από εμάς. Μέχρι να
φτάσουμε να ενεργούμε κατά Θεό θα πρέπει να εξασφαλίσουμε δυο αρχές οι οποίες
κρύβουν σοφία Θεού και παρέχουν ζωή και πολλά πνευματικά που μας προστατεύουν.
Η πρώτη αρχή είναι μελέτη του Λόγου του Θεού
αδιάλειπτα και δεύτερον να κρύβεις από κάθε μη αναγεννημένο άνθρωπο τα μυστικά
σου και τα έργα σου, ώστε να μην καταδικαστείς από τους ανθρώπους, διότι αλλιώς
εξελίσσει ο Θεός την ζωή μας και αλλιώς απαιτούν οι άνθρωποι να κινούμεθα. Ας
αφήνουμε όμως τα μυστικά μας να φανερώνονται στον Θεό και στον άνθρωπο του
Θεού, διότι αυτοί θα σε αγκαλιάσουν και θα σε εξελίξουν πνευματικά και θα σε
βοηθήσουν στην διαπαιδαγώγηση που χρειάζεσαι ώστε μια μέρα η ζωή σου αδελφέ να
είναι κατά Θεό. Γένοιτο, γένοιτο αμήν.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Συ όμως, ω άνθρωπε του Θεού, ταύτα φεύγε
ζήτει δε δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην,
υπομονήν, πραότητα.
Αγωνίζου τον καλόν αγώνα της
πίστεως, κράτει την αιώνιον ζωήν, εις την οποίαν και προσεκλήθης,
και ωμολόγησας την καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών
μαρτύρων.
Aκόμη σου παραγγέλλω άνθρωπε του Θεού ενώπιον του Θεού
του ζωοποιούντος τα πάντα και του Ιησού Χριστού του μαρτυρήσαντος ενώπιον του
Ποντίου Πιλάτου την καλήν ομολογίαν, να φυλάξης την εντολήν αμόλυντον,
άμεμπτον, μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την οποίαν εν
τοις ωρισμένοις καιροίς θέλει δείξει ο μακάριος και μόνος Δεσπότης, ο βασιλεύς
των βασιλευόντων, και Κύριος των κυριευόντων, όστις μόνος έχει την
αθανασίαν, κατοικών φως απρόσιτον, τον οποίον ουδείς των ανθρώπων
είδεν, ουδέ δύναται να ίδη εις τον οποίον έστω τιμή και
κράτος αιώνιον.
Ο Άνθρωπος του Θεού ακόμη μελετά, κηρύττει και βιώνει
τις ευαγγελικές αλήθειες στη ζωή του, γίνεται διεθνώς γνωστός, ο λόγος διότι
τον χαρακτηρίζει ένας πνευματώδης και ευφυέστατος νους όπου ποτέ δεν φοβάται
και δεν θαμπώνεται πνευματικά αλλά και σωματικά και ας είναι και στο τέλος της
βιολογικής του ζωής.
Ο άνθρωπος που μελετά τον Λόγο του Θεού διαθέτει
ενθουσιασμό και προθυμία στο να υπηρετεί Θεό και άνθρωπο όποιο και αν είναι το
κόστος σε χρόνο ή αφοσίωση ή θυσία, γι’ αυτό και το έργο που κάνει δεν τον
κουράζει αλλά τον ξεκουράζει.
Ο άνθρωπος του Θεού κατανοεί τους ανθρώπους του κόσμου
και ανταποκρίνεται στο κάλεσμα για βοήθεια πνευματική ή υλική ώστε να δώσει
αγάπη.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν προσπαθεί να δώσει αγάπη είναι
φυσική κατάσταση εις αυτόν να δίνει αγάπη. Χωρίς να δώσει αγάπη δεν μπορεί να
ζήσει.
Ο άνθρωπος του Θεού δίνει αγάπη χωρίς μέτρο, όπως λέει
και ο απόστολος Παύλος διότι η αγάπη πάντα στέγει, πάντα ελπίζει, χαίρει με το
καλό, λυπάται με το κακό, η αγάπη ποτέ δεν εκπίπτει και αν τύχει να δίνεις όλη
σου την αγάπη σε έναν άνθρωπο και αυτός δεν την δέχεται, η αγάπη αυτή θα
γυρίσει πάλι πίσω στον άνθρωπο του Θεού. Ο Κύριος τονίζει αν πας σε ένα σπίτι
δώσε την ειρήνη και την αγάπη σου μας λέει, αν δεν την δεχθούν οι άνθρωποι της
οικίας θα γυρίσει πίσω σε σένα. Ότι δίνουμε γυρίζει πίσω σε εμάς. Γι’ αυτό
πρέπει να προσέχουμε τι δίνουμε, αν δώσουμε κακό αυτό θα γυρίσει πίσω θα έρθει
σε εμάς κακό. Όσο για την αχαριστία που μπορεί να εισπράξουμε ή που θα λάβουμε,
να την ξεγράψουμε. Η ευγνωμοσύνη του άλλου θα πρέπει να φύγει από
τον νου μας. Το να περιμένουμε ευγνωμοσύνη από τους άλλους είναι πολύ μίζερο
και ταπεινό. Αγνωμοσύνη να δεχόμεθα και να χαιρόμεθα.
Ο άνθρωπος του Θεού έχει προορισμό, έχει επιδιώξεις
και αυτές είναι εντολήν καινήν δίδωμι υμίν, να αγαπάτε αλλήλους. Ο προορισμός
του είναι να φτάσει τους συνανθρώπους του στο να εννοήσουν ότι είναι συμφέρον
τους να είναι ενωμένοι με το πνεύμα του Χριστού, εν συνδέσμω της αγάπης.
Ο άνθρωπος του Θεού ζει στην αγάπη και δίνει αγάπη. Η
αγάπη του Θεού ομοιάζει με την αγάπη των γονέων ως προς τα παιδιά. Οι γονείς
όλο δίνουν χωρίς να ξέρουν αν θα λάβουν.
Ο άνθρωπος του Θεού είναι ταπεινός. Ταπείνωση σημαίνει
ου γαρ ήλθον διακονηθήναι αλλά διακονήσαι και δούναι την ζωήν αυτού λύτρον αντί
πολλών.
Ποιος θα νουθετήσει τα αδέλφια του, ο ταπεινός, ποιος
θα υπηρετήσει τον αδελφό του, ο ταπεινός, ποιος θα τρέξει στο πρόβλημα, ο
ταπεινός, ποιος θα εργαστεί για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου, ο
ταπεινός. Σίγουρα στην αρχή ο καθένας στα μέτρα που μπορεί. Κατόπιν μέσω της
ταπείνωσης και της αγάπης βρίσκει τρόπους και επινοεί συστήματα σωτηρίας, ο
άνθρωπος του Θεού, που έχουν την εξουσία να αγκαλιάσουν και να βοηθήσουν πολύ
κόσμο.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν συζητά και δεν παρουσιάζει τα
δικά του προβλήματα, όταν τον παίρνουν τηλέφωνο πολλές φορές δεν τον ρωτάνε τι
κάνεις, αμέσως μπαίνουν στο θέμα, αδελφέ έχω αυτό το πρόβλημα. Πράγματι, ο
άνθρωπος του Θεού δεν έχει προβλήματα για τους άλλους διότι ο Θεός του τα λύνει
με θαύματα μεγάλα, έτσι ο άνθρωπος του Θεού βρίσκει την δύναμη να λύνει των
άλλων τα προβλήματα. Για φανταστείτε, να πάρεις κάποιον τηλέφωνο που νομίζεις
ότι θα σου λύσει τα προβλήματά σου, διότι πιστεύεις ότι είναι του Θεού άνθρωπος
και υποτίθεται ότι ο Θεός τον έχει βοηθήσει και αντί γι’ αυτό να αρχίσει να σου
λέει τα δικά του προβλήματα. Αμέσως θα σκεφτείς, τι να του πω, αυτός έχει
περισσότερα από εμένα. Άρα, ο άνθρωπος του Θεού μαθαίνει να προσπερνά τα δικά
του προβλήματα με το να βοηθά, να ακούει και να θεραπεύει των άλλων τα
προβλήματα.
Ο άνθρωπος του Θεού λέει στους συνανθρώπους του, όταν
έχεις προβλήματα πάρε τηλέφωνο εμένα και όταν έχεις χαρά πάρε τους φίλου σου
και φανέρωσε την χαρά σου και τον Θεό σου ώστε να δοξαστεί ο Θεός διά μέσω σου.
Ο άνθρωπος του Θεού πάντα προσεύχεται διότι πιστεύει
ότι χωρίς την συγκατάθεση και ευλογία του Θεού στην ζωή του δεν μπορεί να κάνει
κανένα έργο πνευματικό, ώστε να το φέρει ενώπιον του Θεού.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν πιστεύει ότι αφ’ εαυτού μπορεί
να κάνει ένα έργο πνευματικό.
Ο άνθρωπος του Θεού είναι ακόμη και ιεραπόστολος και
με την δύναμη του Θεού κηρύττει το ευαγγέλιο του χριστού, το ευαγγέλιο της
βασιλείας σε οποιαδήποτε χώρα ή πόλη χωρίς να αντιμετωπίζει μεγάλα και σοβαρά
προβλήματα. Μάλιστα και τα λίγα που μπορούν να παρουσιαστούν φεύγουν
αστραπιαία, διότι ο Χριστός ανοίγει δρόμους και μονοπάτια πνευματικά, τα οποία
του δίνουν άπειρη δύναμη, άπειρη ενέργεια, άπειρη χαρά.
Ο άνθρωπος του Θεού αντιστέκεται στο πονηρό που βλέπει
μέσα του, ο Κύριος τονίζει, αντιστήναι τω πονηρώ και ησυχάζει στο κακό που
βλέπει γύρω του. Μη αντιστήναι τω πονηρώ τονίζει ο Λόγος του Θεού όταν αυτό
έρχεται απ’ έξω, λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει απειλούμενος ουκ
ηπείλει. Καθώς νίκα το κακό δια του αγαθού, που ο Θεός του έχει στην
καρδιά του. Δηλαδή όταν τον διώκουν, τον κατηγορούν, τον προσβάλουν αυτός όμως
ησυχάζει. Αυτό χρειάζεται να το έχει ο άνθρωπος του Θεού διότι ενεργεί θετικά,
καθοριστικά στην αναγέννηση του συνανθρώπου που ο Θεός του έστελλε για να τον
εκπαιδεύσει.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν φεύγει από τον κόσμο, δεν
κρύβεται από αυτόν, ίσα-ίσα ζει στον κόσμο, πληρώνει φόρους ενοίκιο, δουλεύει
κ.λ.π. με λίγα λόγια παλεύει όπως ο κόσμος, αλλά δεν τον αγγίζει, δεν τον νικά
ο κόσμος και τα συστήματα του κόσμου. Έτσι με αυτόν τον τρόπο φανερώνει ανωτερότητα
πνεύματος και διαύγεια πνεύματος, ώστε να δύναται να νικά τον κόσμο, συνάμα
μαθαίνει και τους αδελφούς που ο Θεός του έστειλε γύρω του δια του
παραδείγματός του και οι αδελφοί του να νικούν τον κόσμο και να ζουν μέσα σε
αυτόν με χαρά χωρίς να τους νικά ο κόσμος. Ο Κύριος τόνισε, Πατέρα δεν θέλω να
τους πάρεις από τον κόσμο αλλά να τους φυλάξεις από τον πονηρό. Όσοι αποφεύγουν
τον συνάνθρωπο πεσόντα αδελφό που θέλει να αναδειχθεί κατά Θεό δεν έχουν αγάπη,
δεν έχουν ταπείνωση, δεν έχουν Θεό, ίσα - ίσα είναι ψυχολογικά άρρωστοι και
αποφεύγουν, κρύβονται από τον κόσμο.
Ο άνθρωπος του θεού έχει πίστη, ζώσα πίστη, που
δύναται να μεταβάλλει την ασθένεια σε υγεία, την θλίψη σε χαρά, την αμαρτία σε
αναμαρτησία, την ασοφία σε σοφία, την αδυναμία σε παντοδυναμία.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν ανήκει σε ομάδες όπου να
δέχεται διαταγές, αλλά ούτε και δίνει ο άνθρωπος του Θεού διαταγές. Ο άνθρωπος
του Θεού ανήκει στον Θεό και στον συνάνθρωπο, με το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας
και με το πνεύμα της ταπείνωσης και με αυτά τα στοιχεία συνεργάζεται με τους
πνευματικούς του αδελφούς. Ο άνθρωπος του Θεού δεν εγκλωβίζει τον εαυτό του στα
δόγματα υποκινούμενος στα εντάλματα αυτών.
Ο άνθρωπος του Θεού δεν παρεμβαίνει στην ζωή των άλλων
αρνητικά, με θυμούς, πονηρίες και εγωισμούς. Αλλά ούτε και θετικά αν δεν του
ζητηθεί. Ο Κύριος τόνισε, όστις θέλει οπίσω μου ελθεί. Είναι πολλοί που χωρίς
καν να ερωτηθούν φανερώνονται στον κόσμο άγιοι και μέρα νύχτα γυρνάνε από σπίτι
σε σπίτι, από εκκλησία σε εκκλησία και φλυαρούν. Ας γνωρίζουμε ώστε να μην
επικαλούμεθα τον Θεό μάταια όταν δεν είμεθα έτοιμοι να κάνουμε τα διαταχθέντα
του. Όταν κινείσαι κατ’ αυτόν τον τρόπο το μόνο που θα φέρεις στη ζωή των άλλων
ανθρώπων είναι να τον οδηγήσεις σε αδιέξοδο και πολλοί φτάνουν και στα πρόθυρα
της τρέλας. Μη γένοιτο! Άλλοι γίνονται έμποροι ψυχών, μη γένοιτο!
Εύχομαι οι πάντες να εννοήσουμε την αξία του Λόγου του
Θεού και να γίνουμε οι πάντες άνθρωποι διδακτοί υπό του Θεού.
Αν θέλουμε μια μέρα να συναντήσουμε τον Θεό, θα πρέπει
να έχουμε φτάσει στο πνευματικό επίπεδο όπου θα μας διακατέχουν δύο στοιχεία.
Το πρώτο είναι ότι όταν φτάσουμε στο σημείο να
γνωρίσουμε τον Θεό να μην το φανερώνουμε αλλά να κινούμεθα με άκρα ταπείνωση.
Το δεύτερο είναι να μην μπαίνουμε στην ελεύθερη
βούληση του άλλου αγαθά ή πονηρά, να αφήνουμε τον Θεό να πορεύεται στη ζωή μας.
Αμήν.