Πριν γνωρίσω το Θεό.
Σαν όλα τα παιδιά, μέχρι 20 χρονών αγαπούσα τον Θεό μέσα από τον χώρο της εκκλησίας, την ορθόδοξη εκκλησία. Προσπαθούσα να κάνω τα τυπικά, νηστεία, εξομολόγηση, επισκέψεις σε μοναστήρια, τάματα και λοιπά. Όταν πήγαινα στην εκκλησία, κατά παράξενο τρόπο, βλέποντας την εικόνα του Κυρίου πάνω στο Σταυρό, τα δάκρυα από τα μάτια μου δεν σταματούσαν. Δεν μπορούσα να βλέπω τον Κύριο πάνω στο Σταυρό και τους ανθρώπους να του φέρονται με αυτόν τον τρόπο, απορούσα και έλεγα «πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι της εποχής του να μην τον γνωρίσουν; Να μην τον αγαπήσουν; Και έστω από συμφέρον να μην τον κρατήσουν στη ζωή τους ώστε να τον χρησιμοποιούν για τα προβλήματά τους; Τόση τύφλωση υπάρχει στην υποκρισία;;;». Μετά από χρόνια κατάλαβα, ότι τον Χριστό δεν τον σταύρωσαν οι εβραίοι αλλά τα συμφέροντα τα οποία υπάρχουν σε όλους τους ανθρώπους. Κανένας άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να σταματήσει το ψέμα, να φύγει από την πονηρία, να πετάξει τον εγωισμό και να αγαπήσει τον Θεό, με στόχο και σκοπό να μιμηθεί αυτόν ώστε να ζήσει κάτω από τη σκιά της ταπεινοφροσύνης, της αγάπης, της δικαιοσύνης και της αλήθειας της δικής του. Φυσικά ο καθένας νομίζει ότι δεν έχει συμφέροντα, αλλά αν το ψάξει κάποιος, θα διαπιστώσει πως ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για το θεαθήναι. Μας αρέσει να αρέσουμε στους ανθρώπους και αποφεύγουμε να μπούμε στη λογική να αρέσουμε του Θεού. Κι εγώ έτσι έκανα, αυτό νόμιζα ότι ήταν σωστό. Μάλιστα όπως είπα και στην αρχή, δεν υπήρχε μέσα μου η χρηστότητα αλλά η αυστηρότητα, έκρινα τους ανθρώπους επειδή δεν έκαναν αυτό που έλεγε η εκκλησία ή αυτό που θεωρούσα εγώ σωστό. Σαν παιδί όπως όλα τα παιδιά, είχα και εγώ τα όνειρά μου. Πίστευα ότι με το να αυξηθεί στη ζωή μου το υλικό στοιχείο, θα ήταν πιο όμορφη. Πίστευα ότι αν αποκτούσα περισσότερα χρήματα, θα είχα καλύτερο αυτοκίνητο, πιο όμορφο σπίτι, καλύτερα έπιπλα, καλύτερη τηλεόραση, κλπ. Όλα περιστρέφονταν γύρω από το υλικό στοιχείο. Το παράξενο είναι, ότι μια μέρα, ενώ ένιωθα τόσο δυνατός, ενώ ένιωθα πιο έξυπνος από τους άλλους, ενώ ένιωθα ότι εγώ μπορούσα να τα καταφέρω, ξαφνικά ήρθαν τα δύσκολα. Σιγά-σιγά άρχισε να εμφανίζεται στο σώμα μου και στο πνεύμα μου μια κόπωση. Αυτό μου δημιούργησε διάφορες φοβίες. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν και στο σώμα μου κάποια προβλήματα υγείας. Αυτό με ανάγκασε να καταφύγω στην επιστήμη ώστε να βρω λύση. Εδώ αποδεικνύεται ότι νόμιζα ότι γνώριζα τον Θεό. Μετά όμως από χρόνια, κατάλαβα ότι αυτά τα προβλήματα ήρθαν για να γνωρίσω τον Θεό, αφού τα προβλήματα δημιουργούν ταπείνωση. Στη ζωή μου, στην άγνοιά μου, δούλευε πολύ μέσα μου το «εγώ». Με την παρουσία κάποιων προβλημάτων υγείας άρχισε να επισκιάζει την ζωή μου ο φόβος και η σκέψη ότι μπορεί ανά πάσα ώρα να χάσω τη ζωή μου. Αυτό με έκανε να σκεφτώ, «για ποιο λόγο να νομίζω ότι είμαι κάποιος, αφού όλα είναι απρόβλεπτα;». Εκεί που νομίζεις ότι βρίσκεσαι στην κορυφή, έξαφνα βρίσκεσαι στο μηδέν. Έτσι βρέθηκα κι εγώ στο μηδέν.