Γιατί αγαπώ τον Χριστό.
Μια μέρα ένας μαθητής, ο Φίλιππος, είπε στον Κύριο, «Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν.» (Ιω. 14:8) και ο Κύριος του απάντησε με απλά και αληθινά λόγια, «τοσοῦτον χρόνον μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι, καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακε τὸν πατέρα·» (Ιω. 14:9). Η αγάπη σαν λέξη υπήρχε. Την λέξη την γνώριζαν οι άνθρωποι, την μορφή της όμως όχι. Ήξεραν οι άνθρωποι ότι η αγάπη κρύβει κάτι καλό, όμως κανείς δεν μπορούσε να της δώσει τέτοια μορφή και τέτοια αξία όπως της έδωσε ο Κύριος. Ποτέ δεν είχε ειπωθεί διά του Λόγου με αυτόν τον τρόπο αλλά και ποτέ η παρουσία της αγάπης δεν έκανε τόσο μεγάλο θόρυβο, αφού η αγάπη του Χριστού άλλαξε τον κόσμο και όλο αυτό το κατάφερε ένας άνθρωπος, ο Χριστός. Φανταστείτε τώρα, πολλοί άνθρωποι μαζί, τι μπορούν να κάνουν, τι θα συμβεί! Αν η αγάπη δεν έπαιρνε μορφή και σάρκα, ο κόσμος θα λειτουργούσε μονίμως με τον νόμο της ζούγκλας, όπου «ο ισχυρότερος διώκει συνέχεια και επικρατεί πάντα του αδυνάτου». Ο νόμος της αγάπης δημιούργησε πολιτισμούς, έφερε δικαιώματα, έγραψε βιβλία, δημιούργησε άλλες συνθήκες ζωής. Η αγάπη του Χριστού γέμισε τον κόσμο σοφία. Όλα αυτά κατέστησαν ως πολίτευμα την δημοκρατία. Η αγάπη επέβαλε στη συνείδηση ακόμα και των πιο φανατικών ανθρώπων την ανεξιθρησκία. Η αγάπη καθόρισε τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκατομμύρια τα παράγωγά της. Έγιναν αδιασάλευτες σήμερα οι αρχές της αγάπης για τις κοινωνίες των ανθρώπων αλλά και θεμελιώθηκαν μέσω της αγάπης αιώνια πολιτεύματα, τα οποία δημιούργησαν τον σύγχρονο κόσμο μας. Όλα αυτά, ενώ φαίνονται μεγάλα, σας βεβαιώνω ότι είναι η αρχή της αγάπης. Είναι η πρώτη ηλιαχτίδα αγάπης η οποία προβάλλει το πρωί και χτυπά τον πλανήτη. Όλα αυτά πηγάζουν, εξήλθαν από την αγάπη του Χριστού. Η ολοκληρωμένη αγάπη, η δική μας αγάπη στον Χριστό μας, θα φέρει και τον Θεό στη γη, αφού το δικό του έργο συνεχίζεται σήμερα διά Πνεύματος Αγίου, ώστε το ανθρώπινο γένος να ταξιδεύει αιώνια σε αυτή τη κατεύθυνση με τον ζώντα Θεό. Όταν πάω στο κτήμα μου, στο αγιαστήριό μου, μαθαίνω από τον Θεό κάτι καινούργιο που πλημυρίζει την ζωή μου με χαρά, με ανεκλάλητη χαρά. Σήμερα εμείς οι άνθρωποι αγαπάμε κάποιον άνθρωπο ή τον Θεό ή κάποιο κατοικίδιο, διότι έχουμε ανάγκη να δώσουμε κάπου αγάπη· και μέσα από την δική μας αγάπη που θα δώσουμε, θα πάρουμε, όχι πάντα, αλλά αν επιμένουμε, πολλές φορές και από εκεί που δεν το περιμένουμε. Οι άνθρωποι που δεν δίνουν αγάπη, ξεραίνονται, στερούνται την ζωή. Άλλες φορές αγαπάμε διότι μας έδωσαν αγάπη κάποιοι άλλοι πρώτα, άλλες φορές διότι έχουμε αδυναμία. Αδυναμία σημαίνει «αδυνατώ να πάθει ο κοντινός μου άνθρωπος κάτι, διότι δεν θα το αντέξω εγώ». Φυσικά αυτό δεν είναι αγάπη αλλά σε αναγκάζει η αδυναμία να δώσεις αγάπη. Άλλες φορές δίνουμε αγάπη, διότι έχουμε πάρει τόση (αγάπη) και θέλουμε να δώσουμε και εμείς αυτή την αγάπη. Σε αυτή την τελευταία περίπτωση βρίσκομαι και εγώ σήμερα. Πήρα τόση αγάπη από τον Θεό και από τους ανθρώπους, που όλα τα βλέπω τέλεια, σαν να κέρδισα το τζακ ποτ. Φυσικά την ζωή μου την κρίνω αφότου γνώρισα τον Χριστό, όχι πριν. Και ευτυχώς που τον γνώρισα στα 20 μου χρόνια μέσα από ένα πρόβλημα υγείας, διότι αν δεν τον είχα γνωρίσει, αυτό το πρόβλημα θα μου στερούσε την ζωή. Αυτή την αγάπη που πήρα με το κάλεσμά του, θέλω κι εγώ να μοιράσω, ώστε να γεμίσουν και οι φίλοι μου με την αγάπη αυτή του Θεού. Αυτός είναι και ο λόγος που γράφουμε ομιλίες, που μιλάμε εδώ σήμερα, που φιλοξενούμε ανθρώπους, που μοιραζόμαστε σαν οικογένεια, ώστε να καλύψουμε στα μέτρα που μπορούμε τις ανάγκες των συνανθρώπων μας. Η αγάπη είναι ζωή, είναι καρπός, είναι χαρά, είναι δύναμη, είναι τα πάντα. Δώσε αγάπη και ας μην πάρεις ποτέ. Η αρχή μας να είναι να δίνουμε αγάπη χωρίς ποτέ να την περιμένουμε. Αυτό από μόνο του θα μας κάνει ευτυχισμένους. Φυσικά δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρεις αγάπη, διότι είναι νόμος, ό,τι δίνεις, παίρνεις, και θα πάρεις αγάπη. Με αυτόν τον τρόπο θα είσαι δύο φορές ευλογημένος, θα είσαι μακάριος, διότι έδωσες και πήρες. Να γνωρίζουμε ότι, όπου περνά η αγάπη, η ταπείνωση και η ζώσα πίστη, ο υπηρέτης του Θεού και των ανθρώπων, ο Θεός, πληρώνει. Μεγάλη κουβέντα να γίνεις υπηρέτης, όλοι θέλουν να γίνουν αρχηγοί. Ο Χριστός όμως μάς θέλει υπηρέτες, ο ίδιος είπε «καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.» (Μαρκ. 10:45). Σήμερα κατάφερα να αγαπώ τον Θεό, τον αδελφό, τον φίλο αλλά ακόμα και τον εχθρό. Το ερώτημα είναι γιατί. Και ο λόγος είναι διότι με κάλεσε. Είναι μεγάλο πράγμα να καταλάβουμε το κάλεσμα που λάβαμε από τον Θεό και να το αξιοποιήσουμε στο έπακρον. Είναι πολλοί άνθρωποι που εγκλωβίζονται τόσο πολύ από την αμαρτία που υπάρχει στην ζωή τους, που δεν αντιλαμβάνονται τον Θεό, την ζωή, την χαρά, την υγεία, τη συνεργασία Θεού - ανθρώπου, και ζουν πυρίκαυστα. Ποσό λυπηρό είναι αυτό… Μάλιστα μια φορά ο Κύριος μου είπε, «κανένας άνθρωπος Θωμά δεν γνωρίζει ότι ζει, αν δεν οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Μόνο τότε αντιλαμβάνεται τι είχε και τι έχασε». Και μόνο που ζει κάποιος και έχει Θεό που θέλει να τον κάνει σύμμορφο, κληρονόμο και συγκληρονόμο, θα έπρεπε να πετά και όχι να πατά. Αγαπώ τον Θεό, γιατί εδώ και 35 χρόνια ασχολούμαι με την Σοφία του, με τον Λόγο του και συνέχεια μαθαίνω, σπουδάζω και εξελίσσομαι. Αγαπώ τον Θεό, και ο λόγος διότι με κάλεσε, δεν με άφησε να ζω στην άγνοια, στις αντιπαλότητες, στους πολυποίκιλους πειρασμούς, στους εγωισμούς, στην αμαρτία, στην φθορά και στον θάνατο. Αγαπώ τον Χριστό, διότι είναι για μένα ένα παράδειγμα προς μίμηση, το μεγαλύτερο παράδειγμα, που σκοπό έχει η δική του αγάπη να μου δώσει δύναμη, ώστε να έχω στόχους αγιοπνευματικούς. Κατόπιν με την δική του αγάπη η οποία έχει σαν αρχή το μέγα έλεος, να καταφέρω και όλοι να καταφέρουμε να γυρίσουμε πίσω στην χαμένη πατρίδα μας, στην χώρα των ζώντων. Η Σοφία του Θεού δημιουργήθηκε από τις εικόνες οι οποίες εξελίχθηκαν σε Λόγο Θεού, διότι έγιναν παραβολές οι οποίες κρύβουν άπειρη σοφία Θεού και ο λόγος, διότι ο Θεός ήθελε να γίνει κατανοητός πρώτα από απλούς ανθρώπους οι οποίοι πίστευε ότι θα τις κατανοήσουν, όπως και έγινε. Οι παραβολές είναι δημιουργήματα που πηγάζουν από τις εικόνες της εργασίας πολλών απλών ανθρώπων, οι οποίες εργασίες διέπουν την καθημερινότητά τους, π.χ. η σπορά, εξήλθε ο γεωργός να σπείρει τον σπόρο, εγώ είμαι η άμπελος, ο πατήρ μου είναι ο γεωργός, η συγκομιδή, οι πονηροί και οι αγαθοί εργάτες, ο ποιμένας, το πρόβατο, ο έμπορος, η δραχμή, ο άσωτος υιός, ο καλός Σαμαρείτης, ο πλούτος, η αλαζονεία, ο εγωισμός, η υποκρισία, ο άφρονας, κλπ. Μέσα από την καθημερινότητα βγήκε η πιο ηθική διδασκαλία, διότι ο Χριστός ήταν απλός και παρατηρούσε πάντα θετικά τους απλούς ανθρώπους, από τους οποίους επαναλαμβάνω, δημιούργησε τον πιο ηθικό νόμο του κόσμου. Αγαπώ τον Χριστό, διότι χωρίς χρήματα, χωρίς ανθρώπους σε θέσεις εξουσίας, κατάφερε να αναγεννήσει πολλούς ανθρώπους στην εποχή του και να κάνει χιλιάδες να τον ακολουθούν. Ακόμη και σήμερα εξαιτίας του δικού του έργου, δισεκατομμύρια άνθρωποι επαναπρογραμματίζονται στις δικές του αρχές, σε σημείο να συντελούνται μεγάλα θαύματα στην ζωή τους. Ο Χριστός, ο Κύριος, έγινε η αρχή της επιστροφής μας στην χαμένη πατρίδα μας, στην χώρα των ζώντων. Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν έφερε στον κόσμο μία θρησκεία, ένα δόγμα αλλά μία υπερεπιστήμη, αφού έλεγε και γινόταν. Μάλιστα είπε «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει,» (Ιω. 14:12). Αγαπώ τον Χριστό, διότι ήταν ιδεώδης, δεν μπορούσε κανείς να του αλλάξει την αποστολή στο να υπηρετεί το θέλημα του Θεού - Πατέρα του, το αγαθό, την αγάπη. Ο Κύριός μας δεν κουνούσε την ουρά του ούτε έκανε τα γλύκα μάτια σε κανέναν, όπως κάνουμε εμείς, όταν βρεθούμε κοντά σε κάποιον που έχει κάποια κατά κόσμο αξιόλογη θέση. Αγαπώ τον Χριστό, διότι αν και ήταν Θεός, υπάκουγε στον Πατέρα του κατά πάντα. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με χαρά κένωσε τον εαυτό του και ακολούθησε το θέλημα του Πατέρα του. Αγαπώ τον Χριστό, διότι «ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει,» (Α Πε. 2:23). Σήμερα οι άνθρωποι θεωρούν «μαγκιά», αν μου επιτρέπετε την έκφραση, να έχεις μια έντονη ζωή με διεκδικήσεις, με απαιτήσεις, με αντιπαλότητες, με κρίσεις, με συμφέροντα, με συγκρούσεις, κλπ. ενώ κατάλαβα, -ο Θεός μού το έμαθε- ότι μαγκιά είναι να έχεις μια ειρηνική ζωή γεμάτη ταπείνωση, χωρίς να κάνεις φασαρία. Αν είναι δυνατόν, να μην σε καταλάβει κανένας ότι έζησες 100 ή 200 χρόνια πάνω στον πλανήτη και να καταφέρεις να μην έχεις κανένα πρόβλημα, διότι αυτή η λογική του Θεού, σου χαρίζει ειρήνη. Εξάλλου η ζωή είναι μικρή και απρόβλεπτη. Για ποιο λόγο λοιπόν να χάσεις την ζωή σου για μικρότητες που εμφανίζει ο κόσμος; Και όταν λέω να χάσεις την ζωή σου, δεν εννοώ μόνο τον θάνατο, αλλά να ζεις και να ζεις με πόνο, με θλίψη, με αντιπαλότητες. Στην ουσία ενώ ζεις, να είσαι ζωντανός - νεκρός. Τι σημαίνει αυτό. Ο Χριστός είπε σε κάποιον που ήθελε να πάει στην κηδεία του πατέρα του, «καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.» (Ματθ. 8:22). Αγαπώ τον Χριστό, διότι με ένωσε με αναγεννημένους αδελφούς ή φίλους, που αγαπούν και αυτοί τον Χριστό. Μάλιστα μου είπε ότι «όσους φέρεις εσύ Θωμά κοντά στον Θεό, θα σε κουράσουν. Με όσους όμως σε ενώσω εγώ, αυτοί θα σε ξεκουράσουν». Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να ψάχνω καινούργια πράγματα και να μην φοβάμαι τις αλλαγές. Ακόμα και για τα λάθη μου, μου είπε «αν κάνεις λάθη μέχρι να αναγεννηθείς, μην κανείς όλο τα ίδια, κάνε καινούργια. Από όλα θα σπουδάσεις και όλα θα σε οδηγήσουν στην εμπειρία που κρύβει σοφία και τέλος στην αναγέννηση και στην ζωή». Αγαπώ τον Χριστό, διότι είχε έναν επίγειο βίο γεμάτο με έργα αγάπης, προσφοράς, κατανόησης και αλήθειας. Ο Χριστός, στα τρία χρόνια που έζησε εδώ στην γη, είχε μια ζωή τόσο γεμάτη, που όλες οι γενιές βρήκαν στα λόγια του κίνητρα για να θαυμάσουν αλλά και να θελήσουν να τον μιμηθούν. Αγαπώ τον Χριστό, διότι αν και Θεός, γινόταν δούλος, κατέβαινε στο επίπεδο των ανθρώπων και τους αγκάλιαζε όλους χωρίς να βλέπει λάθη. Ο τρόπος; Με το «ἀκολούθει μοι» (Ματθ. 8:22). Είναι γραφικό «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς.» (Ματθ. 11:28). Με την δίκη του Σοφία τους ελευθέρωνε από πάθη, από εγωισμούς, από χωρίς νόημα στόχους και τους οδηγούσε στον θρόνο του Θεού - Πατέρα. Αγαπώ τον Χριστό, διότι όχι μόνο δεν έφερε στον κόσμο μία θρησκεία ή ένα δόγμα αλλά επειδή έφερε μία υπερεπιστήμη, την επιστήμη του Λόγου η οποία ενεργεί δια της πίστης, «καὶ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε.» (Ματθ. 21:22). Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έδειξε τις καταστροφικές συνέπειες του εγωισμού, της αμαρτίας, της άγνοιας, και μάλιστα φρόντισε να γνωρίσω το μεγαλείο της δικής του δικαιοσύνης, της δικής του προσφοράς, της ανυπόκριτης αγάπης, και τελευταία το μεγαλείο της μεγαλύτερης αρετής, της ταπεινοφροσύνης. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου χάρισε τον Λόγο του. Έτσι σήμερα με τον δικό του Λόγο ταξιδεύω στην δίκη του εποχή. Μάλιστα βλέπω και πόσο διαχρονικός αλλά και επίκαιρος είναι στην δική μου εποχή, αφού τα λόγια του γράφτηκαν με αγάπη, για να γίνουν αντιληπτά και κατανοητά από εξελιγμένους ανθρώπους οι οποίοι θα συμβάλλουν στην ίδρυση της βασιλείας, όπως στον ουρανό αλλά και στην γη. Αγαπώ τον Χριστό, διότι κένωσε τον εαυτό του και έλαβε μορφή δούλου, έπλενε ακόμα και τα πόδια των μαθητών του, ακόμα και του Ιούδα που τον πρόδωσε. Αγαπώ τον Χριστό, διότι πολλαπλασίαζε τον άρτο μέσα από την άμορφη ύλη που είναι γύρω μας. Ακόμα με τον Λόγο του συντελούνταν αναπαραγωγή κυττάρων σε κλάσματα δευτερολέπτου, σε ανθρώπους που έχασαν κάποιο μέλος του σώματος. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έμαθε ότι τα πάντα είναι δυνατά σε όποιον πιστεύει. Αγαπώ τον Χριστό, διότι ό,τι κατέστρεψε ο διάβολος, αυτός μπορούσε να το ζωοποιήσει αλλά και να το αναστήσει. Τα λόγια του μας δίνουν ελπίδα και κίνητρα ζωής. Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν θέλει να γίνει Θεός μας αλλά ο φίλος μας, ο αδελφός μας, είναι γραφικό «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2:4) καθώς «οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους» (Ιω. 15:15). Αγαπώ τον Χριστό, διότι με τα λόγια του έκανε τους πιο σκληρούς ανθρώπους, όπως τον ληστή στον Σταυρό και εκατομμύρια άλλους, να πέφτουν στα γόνατα και να κλαίνε. Στην συνέχεια να αλλάζουν ζωή, από άγριοι να γίνονται σοφοί, γεμάτοι ευγένεια και καλοσύνη. Έχουμε πολλούς, πρώτα εχθρούς του Χριστού, και σήμερα μαθητές αυτού. Άγιους γέννησε η αγάπη του Χριστού. Μέσα από την δική του αφιέρωση, μέσα από τους δικούς του λόγους, μέσα από τον ίδιο τον Κύριό μας, εμφανίστηκε η πιο ώριμη μορφή αγάπης στον πλανήτη μας, η οποία ταρακούνησε αλλά και μετατόπισε εγκεφάλους στο να αναπτύσσονται στη δική του λογική. Σήμερα αγαπώ, τον Χριστό διότι είναι αυτό – ζωή και δίνει σε όλους μας ζωή. Αγαπώ τον Χριστό, διότι είναι το μεγαλύτερο κίνητρο για μεγάλες επενδύσεις, για αγιοπνευματικές επενδύσεις. Με την παρουσία του αρχίσαμε να ιδιωτικοποιούμε σήμερα και εμείς καρπούς, χαρίσματα, σημεία και ιδιότητες. Αγαπώ τον Χριστό, διότι έδωσε την ζωή του λύτρον αντί πολλών. Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν το έβαλε στα πόδια πριν ανέβει στον Σταυρό, αλλά ανέβηκε στον Σταυρό, γιατί μας αγαπούσε και γιατί ήθελε να μας διδάξει το «πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι.» (Λουκ. 23:34). Ακόμα μας δίδαξε, ότι και ο πιο αμαρτωλός σώζεται με μία και μόνο λέξη μετάνοιας, όπως ο ληστής που ήταν και αυτός στον Σταυρό δίπλα από τον Κύριό μας. Τι του είπε, «μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.» (Λουκ. 23:42) και η απάντηση ήρθε «ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ.» (Λουκ. 23:43). Δεν του είπε, «έχεις πολλές αμαρτίες, δεν γίνεται.» αλλά «απόψε θα είσαι μαζί μου». Αγαπώ τον Χριστό, διότι ενώ όλοι τον εγκατέλειψαν, αυτός όταν αναστήθηκε, έψηνε ψάρια να φάνε οι μαθητές του, και μάλιστα τους έδωσε και εξουσίες. Τους είπε «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Ματθ. 28:19), «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24:14). Αγαπώ τον Χριστό, διότι όταν ήρθε στην γη, κάλεσε ανθρώπους ομοιοπαθείς με όλους εμάς, φτωχούς, απλούς αλλά και επιφανείς. Μάλιστα σε όλους έδωσε αξία, αφού σήμερα οι δικοί του μαθητές διδάσκουν μέσα από τον γραπτό του Λόγο δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Μάλιστα είπε ότι αυτοί που θα καλεστούν τα έσχατα χρόνια, θα είναι μεγαλύτεροι σε δόξα και σε τιμή ακόμα και από τον Ιωάννη τον βαπτιστή. Επίσης τόνισε, ότι ο μικρότερος στην βασιλεία του Θεού θα είναι μεγαλύτερος του Ιωάννη του βαπτιστή. Και ο λόγος, διότι θα μπουν στην βασιλεία του Θεού ζώντες, χωρίς να γευτούν θάνατο. Αγαπώ τον Χριστό, διότι ήθελε να πεθάνει αυτός για να μην πεθάνουμε εμείς, πλήρωσε ο Χριστός με τον θάνατο του τον δικό μας θάνατο. Εμείς σήμερα δεν χρειάζεται να πεθάνουμε. Το αν πεθαίνουμε, είναι διότι έχουμε ακόμα σκιώδη και όχι ζώσα πίστη σε αυτόν. Σήμερα δεν οφείλουμε να πεθάνουμε, αρκεί να το πιστέψουμε, είναι γραφικό «καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26) μας ρωτά. Ήρθε η ώρα να το πιστέψουμε. Όλα στην ζωή μας εξελίσσονται με την ακοή, «βλέπετε τί ἀκούετε.» (Μαρκ. 4:24). Να ακούμε ό,τι λέει ο Κύριος και όχι τους ανθρώπους της άγνοιας. Η θυσία του δεν κρύβει αδυναμία αλλά παντοδυναμία, αφού το πάθος του αυτό ήταν εκούσιο πάθος. Αγαπώ τον Χριστό, διότι θεράπευε, ανέσταινε, πρόσφερε, μιλούσε με Σοφία, τάιζε, και μάλιστα έλεγε «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ιω. 14:12). Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν ήρθε για να γίνει Θεός μας και να μας εγκλωβίσει όλους, αλλά ήρθε για να μας ανεβάσει στο δικό του επίπεδο και στην συνέχεια να συμβασιλεύσουμε μαζί του. Είναι γραφικό, ο Θεός θέλει να γίνουμε όλοι «καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.» (Ρωμ. 8:17). Αγαπώ τον Χριστό, διότι ήρθε και με σπούδασε την αρετή των αρετών, την ταπεινοφροσύνη, την αγάπη, την χαρά, την ζωή, την αφθαρσία και την αθανασία. Αγαπώ τον Χριστό, διότι εδώ και 35 χρόνια κάθε μέρα με κάνει ευτυχισμένο. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έστειλε στην ζωή μου αξιόλογα αδέλφια με σπλάχνα Χριστού. Αγαπώ τον Χριστό, διότι κάθε μέρα έχω χαρά. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έβαλε στον νου, τον δικό του αγιοπνευματικό και θεραπευτικό Λόγο. Αγαπώ τον Χριστό, τον φίλο, τον αδελφό αλλά και τον εχθρό, διότι δεν θέλει η αγάπη μου να είναι μόνο στα οικεία πρόσωπα, την οποία πολλές φορές αφού δεν υπάρχει αναγέννηση καθιστά υποκριτική, αλλά ο Κύριός μας θέλει η αγάπη μας να στρέφεται προς όλους. Αγαπώ τον Χριστό, διότι από το πρωί μέχρι αργά την νύχτα ασχολούμαι μαζί του. Μάλιστα έχω τόση πολλή δουλειά που ποτέ δεν τελειώνει, διότι η δουλειά η πνευματική είναι κίνητρο ζωής και χαρά μεγάλη για μένα, και μπορεί να γίνει και για όλους εμάς. Ο ίδιος είπε «ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν· καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ·» (Ιω. 5:39). Αγαπώ τον Χριστό, διότι μόνος του σήκωσε όλο το φορτίο στον ώμο του και έγινε για όλους εμάς λύτρον αντί πολλών. Αγαπώ τον Χριστό, όχι γιατί φοβάμαι μήπως πάω στην κόλαση, αλλά διότι θέλω, όπου είναι αυτός, να είμαι και εγώ. Κοντά του νιώθω ελεύθερος. Αγαπώ τον Χριστό, όχι γιατί μου το είπαν οι άλλοι ή επειδή γεννήθηκα χριστιανός, αλλά γιατί έτσι πρέπει να ζουν οι άνθρωποι μεταξύ τους, με αγάπη. Και σε όποιο άλλο κράτος κι αν είχα γεννηθεί, αν γνώριζα τον Λόγο του Θεού, πάλι θα τον αγαπούσα, διότι δεν αγαπώ μία θρησκεία ή ένα δόγμα. Ο Χριστός έφερε στην γη ένα ουράνιο πολίτευμα, έφερε μία υπερεπιστήμη, την επιστήμη του Λόγου. Επίσης έφερε την αγάπη, την ελευθερία, την χαρά, την ταπεινοφροσύνη και την ζωή. Όλα αυτά και πολλά άλλα, τα έφερε ο Χριστός στην γη. Μάλιστα με την ζωή του μάς έδειξε και πώς να εφαρμόζονται. Ο ίδιος είπε «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ιω. 14:12), καθώς «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. 25:40). Έτσι αγαπάς τον Θεό. Αυτό είναι αρκετό για να αλλάξω κάθε κακιά συνήθεια, που θέλει εν αγνοίας μου να με οδηγήσει στον θάνατο. Και λέω εν αγνοίας μου διότι είναι γραφικό «ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» (Εφ. 6:12). Αγαπώ τον Χριστό, διότι δεν είναι μακριά μας όπως πολλοί λένε, αλλά πολύ κοντά μας. Μάλιστα ο συγγραφέας της Αγίας Γραφής, ο Κύριος, όταν την ανοίξεις (Αγία Γραφή) έρχεται δίπλα σου και σου εξηγεί τα γεγραμμένα. Πολλοί άνθρωποι, όταν μιλούν για τον Θεό, κοιτάζουν στον ουρανό, ενώ αυτός βρίσκεται στον Λόγο του, στην καρδιά σου, στην αγάπη που δίνεις, στην ευγένεια, στην καλοσύνη, στην δημιουργία, παντού. Ο Απ. Παύλος έλεγε ότι δεν είναι παρά ένα εκατοστό από το μάτι σου. Ο Θεός δεν είναι στον ουρανό αλλά δίπλα μας κάθε μέρα. Πολλοί λένε ότι βρίσκεται στον ουρανό. Ας σκεφτούμε λίγο. Υπάρχει ουρανός και γη; Όχι δεν υπάρχει ουρανός και γη. Όλα είναι ουράνια σώματα και όλα ανήκουν στον ουρανό. Είμαστε και εμείς στον ουρανό μαζί του. Τώρα αν βλέπουμε μόνο γη, είναι διότι η παχυλότητα της ύλης έκλεισε τους πόρους του πνεύματος. Ο Χριστός είπε «οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. ἔτι μικρὸν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτέ με, ὅτι ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσεσθε.» (Ιω. 14:18-19). Αγαπώ τον Χριστό, διότι συμπάσχει μαζί μας στα προβλήματα μας και μας δίνει λύσεις. Εξάλλου πνευματικός είναι αυτός που μπορεί με την Σοφία του Θεού να μην παθαίνει πτώσεις, να μην έχει εξάρσεις, να μην έχει θυμούς, να ζει πάντα με ειρήνη, με χαρά, με ανεκλάλητη χαρά. Τι θέλει μωρέ η ζωή; Ένα χαμόγελο. Ο Θεός μάς έμαθε να γελάμε. Η Σοφία του Θεού, όταν ασχοληθείς με αυτή, σε όλα τα προβλήματα, πνευματικά και βιολογικά, μάς δίνει λύσεις. Αυτό το χαμόγελο όλα τα θεραπεύει. Δεν υπήρχε χριστιανός γκρινιάρης, χριστιανός με θυμούς, χριστιανός με εωσφορικούς εγωισμούς. Και αν κάποιος είναι γκρινιάρης ή έχει θυμούς και υποστηρίζει ότι είναι χριστιανός, τότε λέει ψέματα, στρουθοκαμηλίζει και αργά ή γρήγορα θα το καταλάβει. Από τότε που γνώρισα τον Χριστό, γελά το σώμα μου, το πρόσωπό μου και τα κύτταρά μου πετάνε από χαρά. Ο Χριστός όλα τα ζωοποιεί, όλα τα ανασταίνει, όλα τα κάνει παιδικά. Μην τρέχεις για μπότοξ, για κρέμες κλπ. ας βάλουμε τον Χριστό στη ζωή μας και η ζωή θα ευλογηθεί από όλες τις απόψεις. Γίνεται φωτεινός ο άνθρωπος του Θεού. Ενθυμίστε τον Μωυσή όταν ανέβηκε στο βουνό και είδε τον Πατέρα. Κατέβηκε και έλαμπε ολόκληρος. Η επιστήμη λέει ότι για να λάμπει το πρόσωπο, χρειάζεται κινητικότητα ηλεκτρονίων. Ποιος τα κινεί; Απλά ο Λόγος του Θεού. Αυτόν έχουμε ανάγκη πάνω απ’ όλα, ακόμα και από την τροφή που τρώμε. Σε καθημερινή βάση να τρώμε τον άρτο της ζωής. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να αγαπώ όχι μόνο όσους με αγαπούν αλλά ακόμα και τους εχθρούς, αφού αυτός με έμαθε ότι οι εχθροί σου είναι οι ευεργέτες σου, τους βλέπεις και λες εγώ να μην γίνω έτσι. Να γιατί πρέπει να τους αγαπάς. Πεθαίνουν αυτοί κάθε μέρα με τις κακίες, για να σπουδάσεις, για να ζήσεις αν είσαι έξυπνος, αλλιώς πέφτεις στην παγίδα να γίνεσαι και εσύ εχθρός. Το τέλος όλων, της έχθρας είναι να κρίνεις. Η κρίση είναι θάνατος, «ἰδοὺ γὰρ ἡμέρα Κυρίου ἔρχεται ἀνίατος θυμοῦ καὶ ὀργῆς θεῖναι τὴν οἰκουμένην ἔρημον καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπολέσαι ἐξ αὐτῆς.» (Ησ. 13:9). Αγαπώ τον Χριστό, διότι νίκησε τον θάνατο και θέλει να τον νικήσουμε και εμείς. Ο τρόπος; Δια του Ευαγγελίου, είναι γραφικό «φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου» (Β Τιμ. 1:10). Αγαπώ τον Χριστό, διότι με κάλεσε σήμερα που ο κόσμος είναι όμορφος να αναγεννηθώ. Και λέω όμορφος, διότι υπάρχει ελευθερία, ανεξιθρησκία και δημοκρατία. Μάλιστα αυτά που έχουμε στα σπίτια μας δεν τα είχαν ούτε οι μεγαλύτεροι βασιλιάδες. Αγαπώ τον Χριστό, διότι ποτέ δεν μου είπε ότι κάνω λάθη, αλλά πάντα με χαρά έρχεται να με συναντήσει λες και είμαι τέλειος, ενώ είμαι λάθος. Αγαπώ τον Χριστό, διότι μου έδειξε έναν καινούργιο τρόπο ζωής ο οποίος μας κάνει ελεύθερους. Και ελευθερία δεν είναι να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά ελευθερία είναι να ζεις σαν άνθρωπος και όχι σαν κτήνος. Αγαπώ τον Χριστό, διότι έλεγε πάντα την αλήθεια, δεν κρυβόταν από κανέναν, δεν τον ένοιαζε τι θα πουν οι άλλοι, ήταν ιδεώδης. Εξάλλου όταν λες ψέματα, δεν κοροϊδεύεις κανέναν παρά μόνον τον εαυτό σου, αφού τον καταδικάζεις στο να ζει μες το ψέμα. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να μην γίνω ποτέ αρχηγός, αλλά φίλος, υπηρέτης, αδελφός, προσφορά. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να μην κρίνω, ο ίδιος είπε «σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει·» (Ρωμ. 14:4), «Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις·» (Ρωμ. 2:1) αφού «ἐν ᾧ γὰρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καὶ ἐν ᾧ μέτρῳ μετρεῖτε μετρηθήσεται ὑμῖν.» (Ματθ. 7:2). Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να ζητώ, να ψάχνω εκτός από το υλικό στοιχείο ή τον υλικό άρτο, και τον πνευματικό, αφού αυτός και μόνο σε εξελίσσει αλλά και σου χαρίζει τη θέωση. Πραγματικά η τροφή του Θεού σε ζωοποιεί. Αγαπώ τον Χριστό και δεν φοβάμαι τίποτα, διότι με έμαθε να συγχωρώ, για να μπορώ να ζω σαν θεός και όχι σαν άνθρωπος της πτώσης, όπου ζει και εμφανίζει μικρότητες, παράπονα, εωσφορικούς εγωισμούς, απαιτήσεις κλπ. Αγαπώ τον Χριστό, διότι με έμαθε να γελώ, να χαίρομαι, να απολαμβάνω την ζωή, τους φίλους ,την δημιουργία, τα πάντα. Αγαπώ τον Χριστό, διότι όταν κάνω λάθη, τα καλύπτει και δεν με προδίδει. Εξάλλου με έμαθε ότι «Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν,» (Ρωμ. 8:28). Ο Θεός τα λάθη τα βλέπει ως σπουδή, ως δύναμη για να γίνω καλύτερος. Παλιά μου είχε πει ότι τα λάθη είναι ένα βενζινάδικο για να ταξιδέψεις πάλι στο δρόμο του Θεού, είναι γραφικό «οὗ δὲ ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις,» (Ρωμ. 5:20). Πολλά λάθη, περισσότερη βενζίνη, μεγαλύτερη απόσταση θα ταξιδέψεις. Αγαπώ τον Χριστό, διότι είναι για μένα ένα αληθινό φως ζωής, και φως για μένα σημαίνει ότι δεν θα κάνεις λάθη. Εξαιτίας του Χριστού μας η ζωή μας γίνεται αγιοπνευματική, μυροπωλείο του πνεύματος γίνεται ο άνθρωπος του Θεού. Και όλο αυτό γίνεται εύκολο με τον Θεό στην ζωή μου. Φως για μένα είναι να γίνεις Άγιος. Εδώ θέλει ψυχή, καρδιά, σπλάχνα. Ενώ για να γίνεις διάβολος, εύκολο είναι. Βγαίνεις έξω, βρίζεις όποιον βρεις μπροστά σου, και στο τέλος θα φας ξύλο από κάποιον πιο δαιμονισμένο από σένα και θα πας φυλακή. Το αποτέλεσμα θα είναι να καταστρέψεις την ζωή σου, αφού έχει αποδειχθεί ότι το ένα λάθος φέρνει το άλλο και τελειωμό δεν έχουν. Η αμαρτία είναι σαν τον βόα, ο οποίος έχει ένα σκοπό, να μεγαλώσει, να σε μετρήσει και να σε καταβροχθίσει. Έτσι λειτουργούν και τα πάθη. Μόλις μεγαλώσουν, σε καταβροχθίζουν. Αγαπώ τον Χριστό, διότι το δικό του φως με αγκάλιασε. Είναι πολλοί οι λόγοι που θα πρέπει να τον ακολουθήσουμε, άπειροι οι λόγοι που θα πρέπει και εμείς να τον αγαπήσουμε, ώστε στην συνέχεια την αγάπη που μας έδωσε να την δώσουμε και σε όσους είναι γύρω μας. Αγαπώ τον Χριστό για όλους αυτούς τους λόγους και όχι γιατί είπαν οι άλλοι ότι πρέπει να τον αγαπώ. Δεν μπορείς να αγαπήσεις κάποιον χωρίς να ξέρεις γι’ αυτόν. Οι άνθρωποι σήμερα λένε «αγαπώ τον Χριστό» αλλά φανατίζονται, διαπληκτίζονται, κάνουν τους θρήσκους, και όμως μέσα τους είναι άδειοι, είναι γεμάτοι με πάθη, με αδυναμίες, με συμφέροντα. Μη γένοιτο να έχουμε μια τέτοια τυφλή αγάπη, είναι γραφικό «τυφλὸς δὲ τυφλὸν ἐὰν ὁδηγῇ, ἀμφότεροι εἰς βόθυνον πεσοῦνται.» (Ματθ. 15:14). Αγαπώ τον Χριστό τελευταία, διότι είναι ωραίος στην ψυχή και στο σώμα και θέλω κι εγώ να του μοιάσω. Το ίδιο εύχομαι και για όλους εμάς. Αμήν.