Ο προφήτης Ησαΐας λόγω της αποστασίας του ανθρώπου από τον Θεό τονίζει, από ίχνους ποδός μέχρι κεφαλής δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης αλλά τραύματα και μελανίσματα και έλκη σεσηπότα και δυστυχώς δεν υπάρχει για τον άνθρωπο μάλαγμα ή αλοιφή επιθείναι που να του εξασφαλίσει την υγεία άπαξ διά παντός πόσο μάλλον να του εξασφαλίσει την αφθαρσία. Τα έργα των ανθρώπων αργά ή γρήγορα χάνονται. Εξάλλου σήμερα όλες οι ασθένειες, οι περισσότερες —θα πρέπει να το γνωρίζουμε όλοι μας— είναι πνευματικές. Είναι απολύτως βέβαιο ότι πρώτα ασθενεί το πνεύμα και κατόπιν το σώμα. Ποιο φάρμακο σήμερα θεραπεύει το μυαλό αφού το φάρμακο έχει υλική υπόσταση και ενεργεί στο υλικό σώμα. Αν δεν θεραπευθεί το πνεύμα το σώμα δεν μπορεί να εξασφαλίσει υγεία πόσο μάλλον να εξασφαλίσει την άφθαρτη ζωή, και αν το φάρμακο θεραπεύει καμιά φορά διά της πίστεως ένα πρόβλημα πάλι θα εμφανιστεί κάποιο άλλο διότι το πρόβλημα βρίσκεται στο πνεύμα του κάθε ανθρώπου και στον τρόπο που σκέφτεται. Ο Χριστός αδέλφια μου είχε το ίδιο βιολογικό σώμα με όλους εμάς όμως ήταν υγιής στο πνεύμα, έτσι το σώμα του δεν αντιμετώπιζε κανένα πρόβλημα. Ακόμη και την ώρα που προδόθηκε, ακόμη και την ώρα που ήταν μπροστά στον Πιλάτο και καταδικάστηκε. Και στις δυο περιπτώσεις δεν λειτούργησε σπασμωδικά, ούτε θυμός ούτε φόβος, ούτε σύγχυση, τίποτα απολύτως, κανένα στοιχείο αρνητικό δεν εμφάνισε και ο λόγος διότι ο εγκέφαλος του είχε αναπτυχθεί από παιδικής ηλικίας με τα στοιχεία του Πατέρα του, τις ιδιότητες του Πατέρα του, τους καρπούς, την λογική του Πατέρα του. Κανένα στοιχείο αρνητικό δεν ζούσε μέσα του, καμιά ιδιότητα εωσφορική δεν εμφάνισε σε όλον τον επί Γης βίο του και ο λόγος διότι εξαρχής ο Χριστός δεν ασχολήθηκε με τον Διάβολο αλλά με τον Πατέρα του, τον Θεό. Εν αντιθέσει σήμερα με εμάς που, μέχρι να καταλάβουμε ότι πρέπει να εργαζόμαστε και να νικάμε το κακό με το καλό, πολλές φορές κάνουμε συζητήσεις και αντί να μιλάμε για τον Θεό μιλάμε συνέχεια για τον Διάβολο, τι κάνει ο Διάβολος, κάθε στιγμή. Φυσική συνέπεια οι άνθρωποι που ασχολούνται μ’ αυτόν στο τέλος να δαιμονίζονται. Αυτό εξάλλου σημαίνει αναγέννηση, να ξεπεράσουμε κάθε τι που μας οδηγεί σε αδιέξοδο.