Ας τα δούμε ένα ένα. Το πρώτο είναι η γλωσσολαλιά. Η γλωσσολαλιά είναι γλώσσα ακατάληπτη, δυσνόητη και ανερμήνευτη υπό της λογικής του κόσμου. Είναι γλώσσα του Πνεύματος, είναι χάρισμα του Πνεύματος και δίδεται σε όσους έχουν την πίστη ότι μπορούν να την αποκτήσουν. Το εμπόδιο που την κάνει ασύλληπτη, δυσνόητη και πολλές φορές παρεξηγήσιμη υπό του κόσμου είναι το πάθος της υλοφροσύνης και της λογικής που διέπει τον κόσμο. Αυτή η λογική του κόσμου εμποδίζει ώστε να την γνωρίσει ο χριστιανός και να την υιοθετήσει. Λέω παρεξηγήσιμη διότι κάτι που δεν το γνωρίζει ο άλλος πολλές φορές το παρεξηγεί. Όπως την ημέρα της πεντηκοστής όπου το ʼγιο Πνεύμα ήρθε εν δυνάμει όπως αναφέρεται στις πράξεις των αποστόλων, και ότε η ημέρα της Πεντηκοστής, ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν εν τω αυτώ τόπω.
Και εξαίφνης έγεινεν ήχος εκ του ουρανού ως ανέμου βιαίως φερομένου και εγέμισεν όλον τον οίκον οποίου ήσαν καθήμενοι.
Και εφάνησαν εις αυτούς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ως πυρός και εκάθισεν επί ένα έκαστων αυτών.
Και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου και ήρχισαν να λαλώσι ξένας γλώσσας, καθώς το Πνεύμα έδιδεν εις αυτούς να λαλώσιν.
Ήσαν δε κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από έθνους των υπό τον ουρανόν.
Και καθώς έγεινεν η φωνή αύτη, συνήλθε το πλήθος και συνεταράχθη διότι ήκουον αυτούς εις έκαστος λαλούντας με την ιδίαν αυτού διάλεκτον.
Εξεπλήττοντο δε πάντες και εθαύμαζον, λέγοντες προς αλλήλους, Ιδού, πάντες ούτοι οι καλούντες δεν είναι Γαλιλαίοι;
Και πως ημείς ακούομεν έκαστος εν τη ιδία ημών διάλεκτο εν ή εγεννήθημεν;
Πάρθοι και Μήδοι και Ελαμίται και οι κατοικούντες την Μεσοποταμίαν, την Ιουδαίαν τε και Καππαδοκίαν, τον Πόντον και την Ασίαν, την φρυγίαν τε και την Παμφυλίαν, την Αίγυπτον και τα μέρη την Λιβύης της κατά την Κυρήνην και οι παρεπιδημούντες Ρωμαίοι, Ιουδαίοι τε και προσήλυτοι, Κρήτες και άραβες, ακούομεν αυτούς λαλούντας εν ταις γλώσσαις ημών τα μεγαλεία του Θεού.
Εθαύμαζον δε πάντες και ηπόρουν, άλλος προς άλλον λέγοντες, Τι σημαίνει τούτο;
'Ολοι δε χλευάζοντες έλεγον, 'Οτι είναι μεστοί από γλυκύν οίνον. Εδω είναι που ανέφερα ότι παρεξηγήται από τον κόσμο, πρέπει ένας Πέτρος με ζώσα πίστη να βοηθήσει.
Σταθείς δε ο Πέτρος μετά των ένδεκα, ύψωσε την φωνήν αυτού και ελάλησε προς αυτούς, ʼνδρες Ιουδαίοι και πάντες οι κατοικούντες την Ιερουσαλήμ, τούτο ας ήναι γνωστόν εις εσάς και ακούσατε τους λόγους μου.
Διότι ούτοι δεν είναι μεθυσμένοι, καθώς σεις νομίζετε διότι είναι τρίτη ώρα της ημέρας αλλά τούτο είναι το ρηθέν δια του προφήτου Ιωήλ.
Και εν ταις εσχάταις ημέραις, λέγει ο Θεός, Θέλω εκχέει από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα και θέλουσι προφητεύσει οι υιοί σας και αι θυγατέρες σας και οι νεανίσκοι σας θέλουσιν ιδεί οράσεις και οι πρεσβύτεροί σας θέλουσιν ενυπνιασθή ενύπνια και έτι επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις θέλω εκχέει από του πνεύματός μου και θέλουσι προφητεύσει και θέλω δείξει τέρατα εν τω ουρανώ άνω και σημεία επί της γης κάτω, αίμα και πύρ και ατμίδα καπνού, ο ήλιος θέλει μεταστραφή εις σκότος και η σελήνη εις αίμα, πρίν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής.
Και πας όστις αν επικαλεσθή το όνομα του Κυρίου, θέλει σωθή.
Η γλωσσολαλιά έχει την ιδιότητα να κάνει τον πιστό να νιώθει την παρουσία του Θεού έντονα και να ομιλεί ο Θεός σε ασύλληπτη γλώσσα. Ο χριστιανός που την έχει αν δεν έχει την ερμηνεία δεν την καταλαβαίνει. Αλλά και το μόνο ότι μιλά ο Θεός διά μέσου του τον ενθαρρύνει και του δίνει δύναμη στο να ξεχυθεί στον κόσμο και να φωνάζει το ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ. Η γλωσσολαλιά μεταδίδεται αφού πρώτα ο άνθρωπος δοκιμαστεί υπό του Θεού και αποδειχτεί σκεύος εκλογής. Χρειάζεται δυο χρόνια αφιέρωσης ώστε ο Θεός να ανοίξει την πόρτα του εγκεφάλου και να την λάβει δια της προσευχής. Ανάλογα όμως μερικές φορές και με την αφιέρωση. Η γλωσολαλιά μεταδίδεται, πρώτον δια της πίστεως από τον Θεό αφού πρώτα εννοήσει ο πιστός το χάρισμα και δεύτερον μεταδίδεται και από αυτόν που έχει το χάρισμα και την εξουσία να την μεταδίδει.