Νόμοι ζωής
1) Μη κρίνετε ίνα μη
κριθήτε, τις είσαι συ όστις κρίνεις αλλότριον οικέτην, εις τον ίδιο κύριο
ίστασαι ή πίπτεις, συ τι; Αναπολόγητος είσαι ο κρίνων διότι εις ότι κρίνεις τον
άλλον σεαυτόν καταδικάζεις. Γένοιτο, γένοιτο. Αμήν.
2) Από σήμερα δια της πίστεως
θα καταργώ το κράτος του θανάτου μέσα μου και σε όποιον μπορώ γύρω μου. Αυτό το
οποίο πίστευα μέχρι χθες θα το ξεχάσω και αυτό έχει ως εξής:
α. Θα πάψω να πιστεύω ότι θα
αρρωστήσω ή ότι κάτι κακό θα βρει εμένα, την οικογένειά μου, τους συγγενείς μου
ή τους πνευματικούς μου αδελφούς.
β. Θα πάψω να πιστεύω ότι θα
γεράσω και ότι θα γίνω βάρος στην οικογένειά μου ή στους συνανθρώπους μου ώστε
να με πιάνει απελπισία.
γ. Θα πάψω να πιστεύω ότι θα
γίνω αιτία κακού στους συνανθρώπους μου.
δ. Θα πάψω να πιστεύω ότι θα
φθαρώ.
ε. Θα πάψω να πιστεύω ότι θα
γεράσω και θα πάθω σοβαρές και ανεπανόρθωτες ασθένειες.
στ. Θα πάψω να
πιστεύω ότι θα πεθάνω γρήγορα και ίσως και να πάω στην άβυσσο.
ζ. Θα πάψω να πιστεύω ότι τα
πράγματα στον υλικό τομέα θα δυσκολέψουν για μένα.
η. Θα πάψω να πιστεύω ότι τα
πνευματικά γεγονότα και οι εντολές του Χριστού με αφήνουν αδιάφορο ή ότι δεν
μπορώ να τις εφαρμόσω.
Να ξέρουμε ότι στην αρχή όλα τα πράγματα είναι
δύσκολα. Μελετώντας, εφαρμόζοντας και κηρύττοντας το Ευαγγέλιο του Χριστού θα
πιστεύω ότι θα έρθει σιγά – σιγά ο αγιασμός ο οποίος γίνεται συνήθεια σε όποιον
τα εργάζεται αυτά, δηλαδή γίνεται τρόπος ζωής. Με την πάροδο του χρόνου, (θα χρειαστεί
απλώς να αφιερώσουμε λίγο χρόνο), η απόφαση και η ειλικρίνεια απέναντι στις
εντολές του Χριστού θα φέρουν δια της θετικής πίστεως τον αγιασμό ο οποίος θα
γίνει συνήθεια σε εμάς. Τέρμα για μας η απιστία ή το δεν μπορώ ή το αύριο θα
μελετήσω, το αύριο οδηγεί στην χώρα του ποτέ. Ο Ιώβ αναφέρει τα εξής, αφού
έζησε την εμπειρία του κακού την οποία και πίστευε, αυτό λέει το
οποίο εφοβόμουν συνέβη εις εμέ και αυτό το οποίο πίστευα ήλθε επ’ εμέ.
Προσοχή λοιπόν διότι αυτό το οποίο πιστεύουμε αυτό παθαίνουμε. Με όλα αυτά τα
ψέματα ο διάβολος κατάφερε να χτίσει το κράτος του θανάτου παντού, εις όλο τον
πλανήτη και μάλιστα φρόντισε δια της πίστεως να το χτίσει μέσα στους ανθρώπους,
ώστε όλοι να πιστεύουν τα ανωτέρω με συνέπεια να χαθεί το κράτος του Χριστού, το
κράτος της ζωής. Όμως εμείς καλεστήκαμε άνωθεν ώστε να επαναφέρουμε το κράτος
της ζωής, το κράτος του Χριστού μέσα μας και δια της ομολογίας και γύρω
μας.
3) Από σήμερα θα πιστεύω και
θα ανήκω δια της πίστεως στο κράτος του Χριστού και στο άφθαρτο και αιώνιο
πολίτευμά του το οποίον έχει ως εξής:
α. Θα πιστεύω σε ολόκληρο το
Ευαγγέλιο του Χριστού το οποίο όταν εφαρμοστεί (το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο) έχει
την δύναμη να καταργήσει πάραυτα τον φυσικό θάνατο από έναν ή πολλούς
ανθρώπους. Αυτό δυστυχώς, την ιδέα της κατάργησης του θανάτου, όλα τα
χριστιανικά δόγματα το έχουν απορρίψει και έχουν δυστυχώς μεταφέρει την
βασιλεία του Θεού στον ουρανό ενώ ο Χριστός φανέρωσε ότι, η βασιλεία
του Θεού εντός υμών εστι και οι βιαστές αρπάζουν αυτήν. Εμείς όμως δεν θα
τα απορρίπτουμε αυτά τα οποία όλοι δυστυχώς οι χριστιανοί απέρριψαν διότι δια
της πίστεως στον Χριστό, ο οποίος Χριστός πέθανε για να μην πεθάνουμε εμείς, οι
πιστεύσαντες εις αυτόν δυνάμεθα δια της χάριτος και του μέγα ελέους να έρθουμε
από τη ζωή στη ζωή και να φέρουμε την βασιλεία του όπως στον ουρανό υπάρχει και
στη γη.
β. Θα αγωνίζομαι να καταργήσω
την αμαρτία από μέσα μου και γύρω μου. Αυτό όταν γίνει, φέρνει στον άνθρωπο ή
στους ανθρώπους την βασιλεία του Θεού μέσα τους και γύρω τους. Όταν έρθει η
βασιλεία του Θεού μέσα μας και γύρω μας τότε τίποτα δεν θα δύναται να φέρει τον
άνθρωπο ή να θέσει τον άνθρωπο σε υποτέλεια, πνευματική ή υλική, διότι ο
Χριστός θα βασιλεύει. Όταν βασιλέψει ο Χριστός μέσα μας ουδεμία φοβία ή ανάγκη
υπάρχει.
γ. Θα μιλώ μόνο για τον Χριστό
(τη ζωή) όταν μπορώ και όπου με δέχονται.
δ. Θα πιστεύω και θα μιλώ μόνο
για τη ζωή και θα κλείνω τα αυτιά μου σε όσους θέλουν να δοξάζουν τον Χριστό
δια του θανάτου. Ο Δαυίδ έλεγε, Κύριε μην με αφήσεις να πεθάνω διότι
τότε ποιος θα σε δοξάζει, το χώμα;
ε. Η αγάπη, η ταπείνωση και η
πίστη είναι το φρούριο στο οποίο ο Χριστός αναπαύεται. Άρα είναι απαραίτητο να
θωρακιστούμε με τα τρία αυτά όπλα τα οποία θα τα αντλήσουμε από το Ευαγγέλιο
του Χριστού.
στ. Θα πιστεύουμε
στην αγάπη, στη χαρά, στην ειρήνη γενικά στους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, στα
χαρίσματα, στα σημεία και θα αγωνιζόμαστε να τα αποκτήσουμε.
Όποιος έχει μέρος των μεγαλείων αυτών και
αγωνίζεται να φέρει στη ζωή του τα μεγαλεία αυτά τότε ανήκει στη ζωή, ανήκει
στον Χριστό. Ο Χριστός των τύπων είναι στην ουσία νεκρός Χριστός. Όσοι ανήκουν
στο πολίτευμα της ζωής εργάζονται ως εξής:
- Μελετούν το Ευαγγέλιο του
Χριστού νύχτα και μέρα.
- Προσεύχονται ώστε δια της
αδιαλείπτου προσευχής να θεμελιώσουν τις εντολές του Χριστού μέσα τους και να
υποχειριαστούν από αυτές, ώστε το πιστεύω της ζωής και της ανυπόκριτης αγάπης
να τους εξουσιάσει. Κάνοντας τα παραπάνω θα γίνει φυσική τους ζωή η ζωή του
Χριστού. Δεν θα χρειαστεί πολύς χρόνος γι’ αυτό, λίγος χρόνος χρειάζεται
αφιέρωσης.
- Τα ιδρυτικά μέλη της
βασιλείας του Θεού κηρύττουν το Ευαγγέλιο του Χριστού, της ζωής εφαρμόζοντάς το
ώστε να είναι οι άνθρωποι της ζωής πόλη κτισμένη πάνω όρους η οποία δεν δύναται
να κρυφθεί.
Τώρα θα δούμε ποια στοιχεία βασικά φανερώνουν την ζωή
στην Παλαιά Διαθήκη. Τα στοιχεία τα οποία φανερώνουν την ζωή την αιώνιο έχουν
ως εξής:
Αδάμ. Γένεσις,
κεφ. γ΄, 22 Και είπε Κύριος ο Θεός, Ιδού,
έγεινεν ο Αδάμ ως εις εξ ημών, εις το γινώσκειν το καλόν και το κακόν και τώρα
μήπως εκτείνη την χείρα αυτού, και λάβη και από του ξύλου της ζωής, και φάγη,
και ζήση αιωνίως 23 Όθεν Κύριος ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ
του παραδείσου της Εδέμ, δια να εργάζηται την γην εκ της οποίας ελήφθη. 24 Και
εξεδίωξε τον Αδάμ και κατά ανατολάς του παραδείσου της Εδέμ έθεσε τα Χερουβείμ,
και την ρομφαίαν την Φλογίνην, την περιστρεφομένην, δια να φυλάττωσι την οδόν
του ξύλου της ζωής. Εδώ βλέπουμε ότι η συζήτηση με τον διάβολο μας
οδηγεί έξω από τη ζωή. Ο διάβολος αφού του δίνουμε το δικαίωμα μας οδηγεί σιγά
- σιγά στην παρακοή των εντολών. Έτσι χάθηκε η ζωή. Δια της
τεκνογονίας τώρα μετεδόθη το ψέμα από τους πρωτόπλαστους σε όλο το ανθρώπινο
γένος έως την ημέρα του Κυρίου, ο οποίος (Χριστός) υπάκουσε και κέρδισε την
ζωή. Και εμείς δια της εφαρμογής της αγάπης και δια της πίστεως στον Χριστό δυνάμεθα
να επανέλθουμε στη χώρα των ζώντων.
Πριν τον Χριστό, στην Παλαιά Διαθήκη, έχουμε και
τέσσερα πρόσωπα τα οποία ενώθηκαν με τον Πατέρα και βρήκαν την χώρα των ζώντων,
την χαμένη πατρίδα. Αυτά είναι:
Μελχισεδέκ. Γένεσις, κεφ. ιδ΄, 18 Και
ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, έφερεν έξω άρτον και οίνον ήτο δε ιερεύς του Θεού
του υψίστου. 19 Και ευλόγησεν αυτόν, και είπεν, Ευλογημένος ο
Αβραάμ παρά του Θεού του υψίστου, όστις έκτισε τον ουρανόν και την γην 20 και
ευλογητός ο Θεός ο ύψιστος, όστις παρέδωκε τους εχθρούς σου εις την χείρα σου.
Και ο Αβραάμ έδωκεν εις αυτόν δέκατον από πάντων. Ο Μελχισεδέκ είχε τη
ζωή διότι ήτο ιερεύς του Θεού που έμενε στον αιώνα. Βλέπουμε ότι αυτός ήτο τόσο
μεγάλος που ευλόγησε τον Αβραάμ και ο Αβραάμ του έδωσε το δέκατο των λαφύρων.
Το μεγαλείο που είχε ήτο διότι έμενε εις τον αιώνα ιερεύς του Θεού. Στην προς
Εβραίους Επιστολή κεφ. ζ΄ αναφέρονται γι’ αυτόν τα εξής, 1 Διότι
ούτος ο Μελχισεδέκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς του Θεού του Υψίστου, όστις
συνήντησε τον Αβραάμ επιστρέφοντα από της καταστροφής των βασιλέων, και
ευλόγησεν αυτόν 2 εις ον ο Αβραάμ εχώρισε και δέκατον από
πάντων των λαφύρων όστις πρώτον μεν ερμηνεύεται βασιλεύς δικαιοσύνης, έπειτα δε
βασιλεύς Σαλήμ, το οποίον είναι, βασιλεύς ειρήνης 3 απάτωρ,
αμήτωρ, αγενεαλόγητος μη έχων μήτε αρχήν ημερών, μήτε τέλος ζωής αλλ’
αφωμοιωμένος με τον Υιόν του Θεού μένει ιερεύς πάντοτε. 4 Στοχασθήτε
δε πόσον μέγας ήτο ούτος, εις ον ο Αβραάμ ο πατριάρχης έδωκε και δέκατον εκ των
λαφύρων.
Ένα άλλο μετέωρο της ζωής ήτο ο Ενώχ.
Αυτός λέγεται ότι μετετέθη, ο λόγος διότι περπάτησε μετά του Θεού. Γένεσις,
κεφ. ε΄, 21 Και έζησεν ο Ενώχ εξήκοντα πέντε έτη, και
εγέννησε τον Μαθουσάλα 22 και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του
Θεού, αφού εγέννησε τον Μαθουσάλα, τριακόσια έτη, και εγέννησεν υιούς και
θυγατέρας 23 και έγειναν πάσαι αι ημέραι του Ενώχ τριακόσια
εξήκοντα πέντε έτη. 24 Και περιεπάτησεν ο Ενώχ μετά του Θεού,
και δεν ευρίσκετο πλέον διότι μετέθεσεν αυτόν ο Θεός. Αναρωτιέται
κανείς, που τον μετέθεσε; Για μένα είναι απλό, στην χώρα των ζώντων η οποία
είναι δίπλα μας όμως λόγω της απιστίας μας και της παχυλότητας του υλιστικού
στοιχείου δεν την βλέπουμε και ας είναι και δίπλα μας. Το ίδιο συμβαίνει και με
τον άφθαρτο άνθρωπο του Θεού, δεν δύναται να εννοηθεί και ας είναι δίπλα μας.
Άλλο μετέωρο της ζωής ήτο ο Μωϋσής τον
οποίον ο Θεός μετά 5.000 χρόνια τον παρουσίασε στο όρος Θαβώρ όπου συνομιλούσε
με τον Κύριο και τον οποίον είδαν ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο Ιάκωβος. Διάβασε
αδελφέ την μεταμόρφωση του Κυρίου στο όρος Θαβώρ.
Ο τέταρτος άφθαρτος ήτο ο Ηλίας ο
οποίος ηρπάχθη στον ουρανό. Και αυτόν ο Θεός τον φανερώνει στο όρος της
μεταμόρφωσης να συνομιλεί με τον Μωϋσή και τον Κύριο.
Θέλω όλοι να ξέρουμε πως ότι γίνεται σ’ έναν άνθρωπο,
γίνεται σε όλους με την χάρη του Θεού και το μέγα έλεος. Να μην λέμε ότι αυτοί
είχαν άλλη αποστολή ή ότι αυτοί ήτο καλύτεροι από εμάς. Το μόνο που είχαν
καλύτερο από εμάς ήταν η υπακοή στο θέλημα του Θεού και
ο διακαής πόθος να τον συναντήσουν, να τον γνωρίσουν. Σήμερα οι
εντολές είναι γραμμένες στην Καινή Διαθήκη και συγκεκριμένα στα τέσσερα
Ευαγγέλια. Ο διακαής πόθος να τον γνωρίσουμε είναι στην καρδιά μας, στο μυαλό
μας. Έτσι με αυτά τα δύο θα γίνουμε κληρονόμοι των πάντων. Ο Χριστός
είπε, φίλοι μου έστε εάν κάμετε όσα εγώ εντέλλομαι υμίν. Καθώς, να
πιστεύουμε ότι μπορούμε όλοι να γίνουμε με τον σχετικό αγώνα κληρονόμοι Θεού,
συγκληρονόμοι Χριστού και συμμέτοχοι της δόξας αυτού. Ο Χριστός τα είπε αυτά.
Για τον Ηλία λέγεται το εξής, (Βασιλέων Β΄, κεφ. β΄, στιχ. 11) και ενώ
αυτοί περιεπάτουν έτι λαλούντες, ιδού, άμαξα πυρός, και ίπποι πυρός, και
διεχώρισαν αυτούς αμφοτέρους και ανέβη ο Ηλίας με ανεμοστρόβιλον εις τον
ουρανόν.
Έπειτα στους επόμενους στίχους θα αναφέρουμε Λόγους
Θεού οι οποίοι κρύβουν σοφία Θεού συναρπάζουσα. Εντολές Θεού από την Παλαιά
Διαθήκη και εντολές Χριστού από την Καινή Διαθήκη οι οποίες φανερώνουν την ζωή
την αιώνιο.
Λευιτικόν, κεφ. ιη΄, 5 Θέλετε
φυλάττει λοιπόν τα προστάγματά μου, και τας κρίσεις μου τα οποία κάμνων ο
άνθρωπος, θέλει ζήσει δι’ αυτών. Εγώ είμαι ο Κύριος.
Ψαλμός α΄, 1 Μακάριος
ο άνθρωπος, όστις δεν περιεπάτησεν εν βουλή ασεβών, και εν οδώ αμαρτωλών δεν
εστάθη, και επί καθέδρας χλευαστών δεν εκάθισεν 2 αλλ’ εν τω
νόμω του Κυρίου είναι το θέλημα αυτού, και εν τω νόμω αυτού μελετά ημέραν και
νύκτα. 3 Και θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον παρά τους
ρύακας των υδάτων, το οποίον δίδει τον καρπόν αυτού εν τω καιρώ αυτού, και το
φύλλον αυτού δεν μαραίνεται και πάντα, όσα αν πράττη, θέλουσιν ευοδωθή.
Ψαλμός μθ΄, 20 Ο
άνθρωπος, ο εν τιμή και μη εννοών, ωμοιώθη με τα κτήνη τα φθειρόμενα.
Ψαλμός πβ΄, 1 Ο
Θεός ίσταται εν τη συνάξει των δυνατών αναμέσον των θεών θέλει κρίνει. 2 Έως
πότε θέλετε κρίνει αδίκως, και θέλετε προσωποληπτεί τους ασεβείς; 3 Κρίνατε
τον πτωχόν και τον ορφανόν κάμετε δικαιοσύνην εις τον τεθλιμμένον και
πένητα. 4 Ελευθερόνετε τον πτωχόν και τον πένητα λυτρόνετε
αυτόν εκ χειρός των ασεβών. 5 Δεν γνωρίζουσιν, ουδέ νοούσι
περιπατούσιν εν σκότει πάντα τα θεμέλια της γης σαλεύονται. 6 Εγώ
είπα, Θεοί είσθε σεις, και υιοί Υψίστου πάντες 7 σεις όμως ως
άνθρωποι αποθνήσκετε, και ως εις των αρχόντων πίπτετε. 8 Ανάστα,
Θεέ, κρίνον την γην διότι συ θέλεις κατακληρονομήσει πάντα τα έθνη.
Σοφία Σολομώντος, κεφ. α΄, 12 μη
ζηλούτε θάνατον εν πλάνη ζωής υμών, προσοχή, μηδέ
επισπάσθε όλεθρον έργοις χειρών υμών 13 ότι ο Θεός θάνατον ουκ
εποίησεν, ουδέ τέρπεται επ’ απωλεία ζώντων. 14 Έκτισε γαρ εις
το είναι τα πάντα, και σωτήριοι αι γενέσεις του κόσμου, και ουκ έστιν εν αυταίς
φάρμακον ολέθρου ουδέ άδου βασίλειον επί γης. 15 Δικαιοσύνη
γαρ αθάνατος έστιν. 16 Ασεβείς δε ταις χερσί και τοις λόγοις
προσεκαλέσαντο αυτόν, φίλον ηγησάμενοι αυτόν ετάκησαν και συνθήκην έθεντο προς
αυτόν, ότι άξιοι είσι της εκείνου μερίδος είναι.
Σοφία Σολομώντος, κεφ. η΄, 17 ταύτα
λογισάμενος εν εμαυτώ και φροντίσας εν καρδία μου ότι εστίν αθανασία εν
συγγενεία σοφίας.
Ιεζεκιήλ, κεφ. ιη΄, 21 Αλλ’
εάν ο άνομος επιστραφή από πασών των αμαρτιών αυτού τας οποίας έπραξε, και
φυλάξη πάντα τα διατάγματά μου, και πράξη κρίσιν και δικαιοσύνην, εξάπαντος
θέλει ζήσει, δεν θέλει αποθάνει 22 πάσαι αι ανομίαι αυτού, τας
οποίας έπραξε, δεν θέλουσι μνημονευθή εις αυτόν εν τη δικαιοσύνη αυτού την
οποίαν έπραξε θέλει ζήσει. 23 Μήπως εγώ θέλω τωόντι τον
θάνατον του ανόμου, λέγει Κύριος ο Θεός, και ουχί το να επιστρέψη από των οδών
αυτού και να ζήση; 27 και όταν ο άνομος επιστραφή από της
ανομίας αυτού την οποίαν έπραξε, και πράξη κρίσιν και δικαιοσύνην, ούτος θέλει
φυλάξει ζώσαν την ψυχήν αυτού 28 Επειδή εσυλλογίσθη, και
επέστρεψεν από πασών των ανομιών αυτού, τας οποίας έπραξε, θέλει εξάπαντος
ζήσει, δεν θέλει αποθάνει. 31 Απορρίψατε αφ’ υμών πάσας τας
ανομίας υμών, τας οποίας ηνομήσατε εις εμέ, και κάμετε εις σεαυτούς νέαν
καρδίαν και νέον πνεύμα και δια τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ; 32 Διότι
εγώ δεν θέλω τον θάνατον του αποθνήσκοντος, λέγει Κύριος ο Θεός δια τούτο επιστρέψατε,
και ζήσατε.
Δανιήλ, κεφ. ζ΄, 18 Αλλ’
οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το
βασίλειον εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του αιώνος. 22 Εωσού
ήλθεν ο Παλαιός των ημερών, και εδόθη η κρίσις εις τους αγίους του Υψίστου και
ο καιρός έφθασε, και οι άγιοι έλαβον την βασιλείαν.
Πάμε τώρα στην Καινή Διαθήκη.
Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, κεφ. ε΄, 21 Επειδή
καθώς ο Πατήρ εγείρει τους νεκρούς και ζωοποιεί, ούτω και ο Υιός ούστινας θέλει
ζωοποιεί. 25 Αληθώς, αληθώς σας λέγω, ότι έρχεται ώρα, και ήδη
είναι, ότε οι νεκροί θέλουσιν ακούσει την φωνήν του Υιού του Θεού, και οι
ακούσαντες θέλουσι ζήσει. 39 Ερευνάτε τας γραφάς, διότι σεις
νομίζετε ότι εν αυταίς έχετε ζωήν αιώνιον και εκείναι είναι αι μαρτυρούσαι περί
εμού. 40 Πλην δεν θέλετε να έλθητε προς εμέ, δια να έχητε
ζωήν.
Κεφ. ς΄, 27 Εργάζεσθε
μη δια την τροφήν την φθειρομένην, αλλά δια την τροφήν την μένουσαν εις ζωήν
αιώνιον, την οποίαν ο Υιός του ανθρώπου θέλει σας δώσει διότι τούτον εσφράγισεν
ο Πατήρ, ο Θεός. 67 Είπε λοιπόν ο Ιησούς προς τους δώδεκα,
Μήπως και σεις θέλετε να υπάγητε; 68 Απεκρίθη λοιπόν προς
αυτόν ο Σίμων Πέτρος, Κύριε, προς τίνα θέλομεν υπάγει; λόγους ζωής αιωνίου
έχεις.
Κεφ. ζ΄, 38 όστις
πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ
της κοιλίας αυτού.
Κεφ. η΄, 12 Πάλιν
λοιπόν ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς, λέγων, Εγώ είμαι το φως του
κόσμου όστις ακολουθεί εμέ, δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει
έχει το φως της ζωής. 51 Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν τις φυλάξη
τον λόγον μου, θάνατον δεν θέλει ιδεί εις τον αιώνα.
Κεφ. ια΄, 25 Είπε
προς αυτήν ο Ιησούς, Εγώ είμαι η ανάστασις και η ζωή ο πιστεύων εις
εμέ, και αν αποθάνη, θέλει ζήσει. 26 Και πας όστις ζη και
πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει αποθάνει εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο;
Κεφ. ιδ΄, 12 Αληθώς,
αληθώς σας λέγω, όστις πιστεύει εις εμέ, τα έργα τα οποία κάμνω, και εκείνος
θέλει κάμει, και μεγαλήτερα τούτων θέλει κάμει διότι εγώ υπάγω προς τον Πατέρα
μου.
Προς Ρωμαίους Επιστολή, κεφ. η΄, 11 Εάν
δε κατοική εν υμίν το Πνεύμα του αναστήσαντος τον Ιησούν εκ νεκρών, ο αναστήσας
τον Χριστόν εκ νεκρών θέλει ζωοποιήσει και τα θνητά σώματα υμών, δια του
Πνεύματος αυτού του κατοικούντος εν υμίν. 20 Επειδή
η κτίσις υπετάχθη εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά δια τον υποτάξαντα
αυτήν, 21 επ’ ελπίδι ότι και αυτή η κτίσις θέλει ελευθερωθή
από της δουλείας της φθοράς, και μεταβή εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων
του Θεού. 22 Επειδή εξεύρομεν ότι πάσα η κτίσις συστενάζει και
συναγωνιά έως του νύν. 23 Και ουχί μόνον αυτή, αλλά και αυτοί
οίτινες έχομεν την απαρχήν του Πνεύματος, και ημείς αυτοί στενάζομεν εν
εαυτοίς, περιμένοντες την υιοθεσίαν, την απολύτρωσιν του σώματος ημών.
Προς Κορινθίους Επιστολή Α΄, κεφ. ιε΄, 52 εν
μια στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι διότι θέλει σαλπίσει, και
οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. 53 Διότι
πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή
αθανασίαν. 54 Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν, και
το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος
‘‘Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη’’. 55 ‘‘Που, θάνατε, το κέντρον
σου; που, άδη, η νίκη σου;’’ 56 Το δε κέντρον του θανάτου
είναι η αμαρτία και η δύναμις της αμαρτίας ο νόμος. 57 Αλλά
χάρις εις τον Θεόν, όστις δίδει εις ημάς την νίκην δια του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού. 58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί,
αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο
κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.
Προς Κορινθίους Επιστολή Β΄, κεφ. ε΄, 4 διότι
όσοι είμεθα εν τούτω τω σκηνώματι, στενάζομεν υπό το βάρος αυτού επειδή θέλομεν
ουχί να εκδυθώμεν, αλλά να επενδυθώμεν, δια να καταποθή το θνητόν υπό της ζωής.
Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφ. ιβ΄, 10 Και
ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ, Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η
δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η εξουσία του Χριστού αυτού διότι
κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού
ημών ημέραν και νύκτα.
Αποκάλυψις Ιωάννου, κεφ. κα΄, 1 Και
είδον ουρανόν νέον και γην νέαν διότι ο πρώτος ουρανός και η πρώτη γη παρήλθε
και η θάλασσα δεν υπάρχει πλέον. 2 Και εγώ ο Ιωάννης είδον την
πόλιν την αγίαν, την νέαν Ιερουσαλήμ, καταβαίνουσαν από του Θεού εκ του
ουρανού, ητοιμασμένην ως νύμφην κεκοσμημένην δια τον άνδρα αυτής. 3 Και
ήκουσα φωνήν μεγάλην εκ του ουρανού, λέγουσαν, Ιδού η σκηνή του Θεού μετά των
ανθρώπων, και θέλει σκηνώσει μετ’ αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαοί αυτού,
και αυτός ο Θεός θέλει είσθαι μετ’ αυτών Θεός αυτών. 4 Και
θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν
θέλει υπάρχει πλέον ούτε πένθος, ούτε κραυγή, ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει
πλέον διότι τα πρώτα παρήλθον. 5 Και είπεν ο καθήμενος επί του
θρόνου, Ιδού, κάμνω νέα τα πάντα. Και λέγει προς εμέ, Γράψον διότι ούτοι οι
λόγοι είναι αληθινοί και πιστοί. 6 Και είπε προς εμέ, Ετελέσθη
εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. Εγώ θέλω δώσει εις τον διψώντα εκ
της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν. 7 Ο νικών θέλει
κληρονομήσει τα πάντα, και θέλω είσθαι εις αυτόν Θεός, και αυτός θέλει είσθαι
εις εμέ υιός. 8 Οι δε δειλοί και άπιστοι και βδελυκτοί και
φονείς και πόρνοι και μάγοι και ειδωλολάτραι, και πάντες οι ψεύσται, θέλουσιν
έχει την μερίδα αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη με πυρ και θείον ούτος είναι ο
δεύτερος θάνατος.
Νομίζω ότι όλα αυτά τα άφθαρτα στοιχεία φτάνουν ώστε
να γίνει πιστευτή εις ημάς η ζωή η αιώνια και να πάρουμε την δύναμη από τα
λόγια του Θεού και πάντα με την βοήθειά του, να επιστρέψουμε στην χώρα των
ζώντων, στην χαμένη πατρίδα. Εύχομαι σε όλους καλόν αγώνα. Ο Χριστός να μας
φωτίσει ώστε να βρούμε όλοι μαζί τον τρόπο και να γυρίσουμε στον οίκο του
Πατέρα μας, ώστε να φάμε τον μόσχον τον σιτευτόν που είναι η αγάπη και να
ενδυθούμε την στολήν την πρώτην που είναι ο επενδύτης. Επενδύτης σημαίνει
αφθαρσία. Ο επενδύτης υπάρχει και είναι φυσικό στοιχείο. Η φύση μαρτυρά την
αιωνιότητα. Αν δεν τον βρούμε στην φύση δια της πνευματικοποιημένης επιστήμης
δυνάμεθα, δια της πίστεως, να φτάσουμε στην χαμένη πατρίδα διότι όπου
Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξη.
Σας αγαπώ πολύ και προσεύχομαι για όλους ώστε ενωμένοι
να φτάσουμε στην χώρα του Θεού, στην χώρα της αγάπης, της ταπείνωσης, της
ειρήνης, της ζωής. Με αγάπη Χριστού ο αδελφό σας εν Κυρίω Θωμάς. Ζει Κύριος!