Τώρα θα πω δυο λόγια για τα πιστεύω μου.
1) Πιστεύω στον τρισυπόστατο Θεό, Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα. Είμαι χριστιανός και χαίρομαι γι’ αυτό. Στο δόγμα είμαι ορθόδοξος, και γι’ αυτό χαίρομαι, διότι μεγάλος ο πλούτος του Θεού. Μέσα στην Ορθοδοξία πολλοί άγιοι, διαφορετικές αποστολές, πολλά πρόσωπα αγίων με θεάρεστο έργο και όλες οι αποστολές συγκλίνουν στην αγάπη, στην ταπείνωση και στην άπειρη Σοφία του Θεού. Ακόμα μέσα στο δόγμα μου υπάρχει ένας τεράστιος πνευματικός πλούτος από ύμνους και ψαλμούς. Το δόγμα μου δεν το χρησιμοποιώ στην ζωή μου με εγωισμό, με την έννοια ότι είμαι καλύτερος από τους άλλους. Ο Θεός με έμαθε να μην φανατίζομαι με τίποτα και με κανέναν, διότι πάντες πταίομεν. Η σωτηρία μας εξαρτάται από τον Θεό και το Μέγα Έλεος του το οποίο στρέφεται προς όλους, διότι είναι γραφικό «ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους.» (Ματθ. 5:45). Και στην παρουσία του Θεού κανείς δεν δικαιώνεται, παρά μόνο η αγάπη, η ταπείνωση, η ζώσα πίστη κλπ. Ο Θεός δεν θα ελεήσει, δεν θα σώσει, δεν θα αγαπήσει κάποιον ή δεν θα θεραπεύσει κάποιον επειδή είναι ορθόδοξος ή κάτι άλλο. Ο Θεός βλέπει καρδιές, και αγαπά τους πάντες, και θέλει όλοι να τον γνωρίσουν, να τον αγαπήσουν και στην συνέχεια να θεραπευτούν όλοι εξαιτίας του Κυρίου ψυχή τε και σώματι. Εξάλλου ο ίδιος δεν ήταν ορθόδοξος, δεν είχε δόγμα παρά μόνο την αγάπη. Τα δόγματα τα δημιούργησαν για μένα οι εγωισμοί των ανθρώπων, αφού πρώτα χωρίστηκαν οι χριστιανοί. Η πρώτη εκκλησία είχε σαν δόγμα, τα πάντα κοινά και την αγάπη μεταξύ των μελών. Στην συνέχεια οι άνθρωποι χωρίστηκαν. Τον χωρισμό αυτόν δεν τον κρίνω ούτε τον καταδικάζω, ξέρω ότι τα πάντα συνεργούν στο αγαθό και όλα ανήκουν στην Σοφία του Θεού. Αυτό για μένα συντελέστηκε για να γίνει η εξάπλωση. Όλοι, ακόμα και σήμερα τρέχουν να εξαπλώσουν το δόγμα τους στους συνανθρώπους τους ανεξαρτήτου λαού ή έθνους, άλλοι εξαπλώνουν τον Χριστό από αγάπη και άλλοι από συμφέροντα. Το θέμα είναι ότι ο Χριστός κηρύττεται. Όταν κάποιος κάνει τον αγώνα του, σε όποιο δόγμα και αν ανήκει, αν καταλάβει τι σημαίνει Χριστός, το δόγμα φεύγει, ο φανατισμός φεύγει, ο εγωισμός φεύγει, η αγάπη παίρνει την θέση της στην ζωή του χριστιανού που έχει καλή πρόθεση να γίνει άνθρωπος του Θεού. Στην συνέχεια, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται, ότι δεν πρόκειται για μία θρησκεία ή ένα δόγμα αλλά για μία υπερεπιστήμη και τρελαίνεται από χαρά. Το κάλεσμα του Θεού, με όποιον τρόπο κι αν γίνει, καταλήγει στο να γίνει η επιστήμη του Λόγου, «ειπέ λόγον και θέλει γίνει». Το δόγμα δημιουργεί την αρχή. Στην αρχή της πνευματικής ζωής ενός ή πολλών ανθρώπων, το δόγμα γίνεται ένα σκαλοπάτι, σαν να ‘ναι το πατρικό μας σπίτι το οποίο μας προστατεύει καθώς βρισκόμαστε ακόμα στην άγνοια, μέχρι να δυναμώσουμε πνευματικά. Όταν δυναμώσει κάποιος πνευματικά και καταλάβει την αξία του Χριστού, ο άνθρωπος του Θεού δεν το πετά το δόγμα του, αλλά το αγαπά, γιατί αυτό έγινε η αιτία να γνωρίσει ο άνθρωπος του Θεού τον Θεό. Η πρώτη πνευματική οικογένεια είναι το δόγμα μας. Στην συνέχεια, αυτός που εξελίσσεται, αποκτά δικό του σπίτι, αφού ο Θεός κατοικεί μέσα του. Ο Χριστός ακόμα δεν ανήκε σε κάποιον ή κάπου, παρά μόνο στον Πατέρα του. Αυτό θα πρέπει να γίνει σε όλους μας. Σκοπός του, ήταν να κάνει το θέλημα του Πατέρα του. Όποιος κάνει το θέλημα του Θεού, είναι ελεύθερος. Μάλιστα ο ίδιος είπε «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις.» (Ιω. 13:35) Ο Θεός δουλεύει μυσταγωγικά με τον άνθρωπο. Μπορεί κάποιος να λέει ότι είναι ορθόδοξος ή καθολικός, και όμως να είναι χειρότερος από πολλούς άλλους ανθρώπους, αφού κρίνει, λέει ψέματα, έχει εγωισμό κλπ. Ο Θεός βλέπει καρδιές και προθέσεις. Ακόμα, για να μην πέφτουμε στην κρίση, να γνωρίζουμε ότι οι αποστολές διαφέρουν. Ας βρούμε λοιπό την αποστολή μας. Ο Θεός με έμαθε ακόμα, να μην απορρίπτω και να μην κρίνω κανέναν άνθρωπο και κανέναν άλλο χριστιανό ή οποιονδήποτε άλλο συνάνθρωπο μου που ανήκει σε άλλη θρησκεία ή δόγμα η είναι ακόμα και άθεος. Ο Θεός ξέρει τι θα κάνει με τον κάθε άνθρωπο. Δεν κρίνω λοιπόν και δεν ασχολούμαι με το αν κάποιος δεν είναι ορθόδοξος ή αν προσεγγίζει τον Χριστό με ένα διαφορετικό τρόπο ή πνεύμα, διότι ο Κύριος τόνισε, «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·» (Ματθ. 7:1), «σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει·» (Ρωμ. 14:4), «Διὸ ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε, πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γὰρ κρίνεις τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεις· τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεις ὁ κρίνων.» (Ρωμ. 2:1). Πιστεύω ακόμη στην ιερά παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, χωρίς όμως να απορρίπτω οποιαδήποτε άλλη παράδοση οποιουδήποτε άλλου χριστιανικού δόγματος. Πιστεύω στο σύμβολο της Πίστεως. Πιστεύω στα μυστήρια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, χωρίς όμως να απορρίπτω οποιαδήποτε άλλα μυστήρια άλλων χριστιανικών λαών. Γνωρίζω, ότι όλα αυτά, όπως ξαναείπα, είναι η αρχή για την πνευματική μας ζωή. Ο Θεός ευλογεί τον άνθρωπο από την κρυφή ζωή του, αυτή για μένα έχει αξία πνευματική, και αυτή φέρνει την ευλογία στην ζωή ενός ή πολλών ανθρώπων. Αναφέρω τα πιστεύω μου ή κάποια πράγματα για το δόγμα μου, επειδή καταλαβαίνω ότι όλοι ανήκουν κάπου, αφού υπάρχουν στον κόσμο μας σήμερα πολλά έθνη, πολλές θρησκείες, πολλά δόγματα, πολλές παραδόσεις, κλπ. Ο λόγος που τα λέω όλα αυτά, είναι για να μάθουμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε την ετερότητα, την αγαθή διαφορετικότητα των συνανθρώπων μας. Ο Θεός θέλει την ενότητα μεταξύ μας, και ο τρόπος για να συντελεστεί, είναι μέσα από την ετερότητα, και στοιχείο βασικό αυτής, είναι η αγάπη προς τον Θεό και τον αδελφό ως εαυτόν. Εξάλλου πιστεύω, ότι οι διαφορετικές προσεγγίσεις έχουν δημιουργηθεί υπό του Θεού. Ο λόγος που δημιουργήθηκαν οι διαφορετικές προσεγγίσεις και οι διαφορετικές λατρείες ως προς τις δοξασίες εις τον Θεό, είναι για να φανεί η ουσιαστική ανυπόκριτη αγάπη των αναγεννημένων χριστιανών. Ο έχων αγάπη, τα πάντα ανέχεται, τα πάντα πιστεύει, τα πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει. Όποιος έχει αγάπη, δεν θέτει νόμους στον συνάνθρωπό του, ώστε διά των νόμων να τον αγαπά, ούτε θέτει όρους για να συνομιλεί με τον συνάνθρωπο του, φίλο, χριστιανό άλλου δόγματος ή ομόθρησκου ή ετερόδοξου. Η αγάπη δεν έχει και δεν θέτει κανέναν νόμο αλλά και κανέναν όρο, σε δέχεται όπως είσαι. Το μόνο που θα πρέπει να έχουμε, αν έχουμε αγάπη και αν έχουμε Χριστό στη ζωή μας, είναι σεβασμό στην πίστη και στον τρόπο που ο κάθε συνάνθρωπός μας ακολουθεί τον Θεό. Εξάλλου, είναι πολλά αυτά που μας ενώνουν και λίγα αυτά που μας χωρίζουν. Τα πολλά είναι η αγάπη μας στον Χριστό, η αγάπη μας στην Άγια, ουσιαστική διδασκαλία του και τελευταία η αγάπη μας στο Ευαγγέλιο του Χριστού, το οποίον εγράφη δια του Αγίου αίματός του και τονίζει το «ἵνα ὦσιν ἓν» (Ιω. 17:11). Τελευταία πιστεύω, στο ολοκληρωμένο Ευαγγέλιο του Χριστού το οποίο δεν κηρύττει μόνο τη σωτηρία της ψυχής —φαινόμενο αιώνων και που ισχύει μέχρι και σήμερα— αλλά πιστεύω και στην αφθαρτοποίηση του σώματος, όπως ποικιλοτρόπως φανερώνεται μέσα στον Λόγο του Θεού (Παλαιά και Καινή Διαθήκη). Πιστεύω ακόμη, ότι ο παράδεισος δεν βρίσκεται μόνο στον ουρανό- και αν βρίσκεται στον ουρανό- αλλά βρίσκεται και σε ένα άλλο χώρο που είναι όπως η γη, δεν βρίσκεται στον αέρα. Σήμερα στον ουρανό, δεν φιλοξενεί ο παράδεισος ψυχές, όπως νομίζουμε όλοι μας, αλλά αποτελείται από ζώντες, άνθρωποι οι οποίοι αρπάχθηκαν από τον Θεό, μεταστοιχειώθηκαν και ζουν μαζί με τον Θεό, όπως ο Ενώχ, ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Κύριος, η Παναγία μας, ο Ιωάννης ο Θεολόγος και άλλοι πολλοί που ο Θεός γνωρίζει. Είναι πολλά τα μυστήρια στον ουρανό. Τώρα όσοι πεθαίνουν ή καλύτερα κοιμούνται, πηγαίνουν στην χώρα των πνευμάτων, και θα μένουν σε αυτή, μέχρι να γίνει η ανάσταση. Δεν υπάρχει στον ουρανό κόλαση και παράδεισος, διότι αυτά θα λάβουν χώρα, αφού πρώτα συντελεστεί η κρίση των ζώντων και των νεκρών, κάτι που δεν έλαβε χώρα ακόμα. Ο παράδεισος, όπως είναι σήμερα, με ζώντες στον ουρανό και βρίσκεται κάπου μέσα στην υλική κτίση, στην Δημιουργία, θα πρέπει να δημιουργηθεί και εδώ στην γη, με ζώντες που θα έχουν μεταστοιχειωμένα σώματα, άφθαρτα σώματα της δόξης. Έτσι λέγονται τα καινούργια σώματα, το Πάτερ ἡμῶν, μας το λέει «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου·γενηθήτω τὸ θέλημά σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς·». Η βασιλεία του Θεού, μετά την ανάληψη του Κυρίου στον Πατέρα του, στην γη ιδρύεται δια του Παρακλήτου, ο Κύριος είπε «συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς· καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως.» (Ιω. 16:7-8). Για μένα, με το εκείνος, φανερώνει ο Κύριος στους ανθρώπους την παρουσία του Θεού πάλι στην γη. Ο Θεός πάλι για μένα θα εμφανιστεί στην γη δια του Παρακλήτου. Εκείνος, αυτός θα κρίνει τον κόσμο ολόκληρο. Για φαντάσου, ποιος θα μπορούσε να κρίνει τον κόσμο και να έχει την εξουσία να τον βάλει σε τάξη; Μάλιστα και οι άνθρωποι να δουν το μεγαλείο εκείνου και να τον ακολουθήσουν από όλο τον κόσμο χωρίς καμία πίεση, ελεύθερα και με χαρά; Και για να καταλάβουμε, τι σημαίνει εκείνος, πρόσωπο, θα φέρω ένα παράδειγμα. Ο Μωυσής ήταν ο αντί Θεού στην γη, έκρινε την Αίγυπτο και ελευθέρωσε χωρίς όπλα τους Εβραίους. Φανταστείτε, αυτός θα κρίνει τον κόσμο ολόκληρο, και θα τον κρίνει περί δικαιοσύνης περί αμαρτίας και περί κρίσεως. Μετά την κρίση που θα συντελεστεί, οι άνθρωποι θα αποκτήσουν άφθαρτα, αθάνατα σώματα όπου μέσα σε αυτά θα κατοικούν αιώνιες, αθάνατες ψυχές, αιώνια πνεύματα. Εξάλλου το πλήρωμα του ανθρωπίνου γένους, βάσει του Λόγου του Θεού, καταλήγει στην ανάσταση όλων των ανθρώπων. Μετά θα γίνει η κρίση, και στην συνέχεια, όσοι δεχτούν τον Χριστό, θα μπουν στην αιώνια βασιλεία του Θεού η οποία θα εξαπλωθεί σε όλη την Δημιουργία, σε όλη την κτίση. Και ξέρετε, δεν θα αλλάξει κάτι στο υλικό στοιχείο, η Δημιουργία κλπ. Απλά ο άνθρωπος θα βάλει μέσα του τον Χριστό, ο Θεός θα κατοικήσει μέσα στον άνθρωπο και στην συνέχεια θα έρθει και ο ίδιος ανάμεσά μας. Και τότε όλοι θα είμαστε διδακτοί Θεού. Ο Κύριος τόνισε, «οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν, (Α Κορ. 6:19), «εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός·» (Α Κορ. 3:17). Ο τρόπος που φθείρει ο κάθε άνθρωπος τον ναό του Θεού, το σώμα του, είναι η αδιαφορία του ως προς το θέλημα του Θεού. Εξάλλου, όλο το ψαλτικό σύστημα της Ορθοδόξου Εκκλησίας διακηρύττει την ανάσταση των εν Κυρίω κοιμηθέντων και την αφθαρτοποίηση των σωμάτων, ώστε ο παράδεισος να δημιουργηθεί, όπως και το Πάτερ ημών αναφέρει, όχι μόνο στον ουρανό με εκατομμύρια ψυχές αλλά και στην Γη. Δεν μπορεί ο Θεός, έναν πανέμορφο κόσμο που δημιούργησε, να τον απορρίψει και δεν μπορούμε εμείς έναν τεράστιο κόσμο με τα βουνά, με τις θάλασσες, με τα ποτάμια του και όλα τα γεμάτα ζωή δημιουργήματά του, λόγω της ημιμάθειας που μας διακατέχει, να τον απορρίπτουμε. Ο λόγος που τον απορρίπτουμε, είναι διότι δεν θέλουμε να αφυπνιστούμε από την άγνοια και την ημιμάθεια που μας διακατέχει. Δεύτερος λόγος που τον απορρίπτουμε εμείς οι άνθρωποι, είναι η παχυλότητα του υλικού στοιχείου στη ζωή μας και η αγάπη μας εις αυτό και τελευταία, λόγω των προσωπικών φιλοδοξιών που επιδιώκουμε στην καθημερινότητά μας εις βάρος των συνανθρώπων μας. Όλα αυτά γκρεμίζουν την άφθαρτη ζωή και την αγάπη, η οποία είναι η βάση της ζωής. Θα πρέπει να κάνουμε έρευνες —εάν αγαπούμε τον Θεό και τη ζωή— μέσα στον Λόγο του Θεού, ώστε να βρούμε την αποστολή μας και εκείνα τα μέσα που θα αφθαρτοποιήσουν και το σώμα μας, ώστε ο υλικός και ο πνευματικός κόσμος να υπάρχει πάντα ενώπιόν μας. Όταν λοιπόν όλοι οι άνθρωποι εννοήσουν την ολοκληρωμένη διδασκαλία του Χριστού και το θέλημά του, τότε θα φέρουν την ανυπόκριτη αγάπη του Χριστού στη ζωή τους και την άφθαρτη, αθάνατη ζωή και στα σώματά τους. Ο Απ. Παύλος αναφέρει για την κατάργηση του θανάτου τα εξής, «ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος·» (Α Κορ. 15:26), καθώς, «οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.» (Β Κορ. 5:4) Όταν λοιπόν καταργηθεί ο εχθρός- θάνατος και η ζωή επικρατήσει διά του επενδύτη έναντι του θανάτου, τότε ο παράδεισος θα είναι μέσα μας και γύρω μας. Μάλιστα, τότε θα λάβει χώρα και το γεγραμμένο το οποίον θα είναι καύχηση όλων ημών των χριστιανών. Αυτό είναι, «ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος;» (Α Κορ. 15:55) Γένοιτο, Γένοιτο, Αμήν.
2) Πιστεύω και αγωνίζομαι, να εντάξω στην ζωή μου τον νόμο της αγάπης, όπως έχει ειπωθεί υπό του Κυρίου και του Απ. Παύλου. Ο Κύριος φανέρωσε δια του αψευδούς στόματός του τα εξής, «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ιω. 13:34). Μάλιστα μας παροτρύνει και το θέτει και σαν εντολή, «καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου.» (Μαρκ. 12:30) και τελευταία «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι.» (Μαρκ. 12:31). Ο Απ. Παύλος αναφέρει για την αγάπη τα εξής στην επιστολή προς Κορινθίους Α’ κεφάλαιο 13. (Α Κορ.13:1) Ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. (Α Κορ. 13:2) καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. (Α Κορ. 13:3) καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. (Α Κορ. 13:4) Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, (Α Κορ. 13:5) οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, (Α Κορ. 13:6) οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· (Α Κορ. 13:7) πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. (Α Κορ. 13:8) ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. (Α Κορ. 13:9) ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· (Α Κορ. 13:10) ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. (Α Κορ. 13:11) ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. (Α Κορ. 13:12) βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. (Α Κορ. 13:13) νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.
3) Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν για τα πιστεύω μου, για το έργο που εργάζομαι σήμερα δια Πνεύματος Αγίου, τους μιλώ για τον Θεό. Έτσι ας πούμε τον κηρύττω, τον ομολογώ. Όμως δεν επιμένω και δεν μπαίνω στην ζωή κανενός συνανθρώπου μου, και δεν έχω τάσεις να κάνω οπαδούς, μου αρέσει να έχω μόνο φίλους. Μάλιστα πιστεύω στην κατάργηση του γήρατος δια του Ευαγγελίου. Το έχω πει και θα το ξαναπώ. Ο Κύριος δεν έφερε στην γη μία θρησκεία αλλά μία υπερεπιστήμη, η οποία αλλάζει τις βιοχημικές διεργασίες με την εφαρμογή του Λόγου του Θεού. Το εφαρμοζόμενο Ευαγγέλιο και η υγιαίνουσα διδασκαλία της Φωνής Θεού Αφθαρσίας γιγαντώνουν την πίστη στην ζωή, στον Θεό. Αυτή η ζώσα πίστη συμβάλλει καθοριστικά στην κατάργηση της φθοράς και του φυσικού θανάτου. Σήμερα, μέσα από τις ομιλίες μου και δια του Ευαγγελίου, φανερώνω, όπου μπορώ, τον τρόπο επίτευξης όλων αυτών των μυστηρίων. Ο άνθρωπος, ό,τι σκέφτεται, μπορεί να το φέρει στη ζωή του, αλλιώς δεν θα το σκεφτόταν. Εκείνο που χρειάζεται, είναι να το πιστέψει και να ξεκινήσει έρευνες. Εξάλλου, μόνο δια της γνώσης στον φυσικό τομέα και δια της πίστης στον πνευματικό τομέα δύναται ο άνθρωπος να φωτιστεί, να εξελιχθεί και να μπορέσει να ανακαλύψει τον φυσικό και τον πνευματικό επενδύτη. Ο Απ. Παύλος φανερώνει, , «οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.» (Β Κορ. 5:4). Ο Κύριος τόνισε, «καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26) Για να πιστέψουμε, χρειάζεται συνεχής ενασχόληση και αδιάλειπτη προσευχή, ώστε η ζώσα φωνή του ζώντος Θεού να κατακλύσει όλο μας το είναι.
4) Πιστεύω στην κατάργηση του φανατισμού και του χωρισμού που προκαλούν τα δόγματα μεταξύ των εν αγνοία χριστιανών, λόγω προσωπικών φιλοδοξιών και εγωισμών. Εκατομμύρια τα θύματα που ενταφιάστηκαν στο όνομα του Χριστού ανά τους αιώνες εξαιτίας του φανατισμού. Αν είναι δυνατόν, χριστιανός να θέλει επί πίνακι τη ζωή άλλου χριστιανού και οπαδού του Χριστού, επειδή ανήκει σε διαφορετικό χριστιανικό δόγμα ή δια του λόγου, ότι έχει διαφορετική χριστιανική λατρεία! Δεν καταργώ τα δόγματα, απλώς θέλω την κατάργηση του φανατισμού που υπάρχει στα δόγματα, και την κατάργηση του «εγώ». Δηλαδή πολλοί πιστεύουν, ότι αυτοί είναι και κανείς άλλος, μη γένοιτο! Εμείς θέλουμε, τα χριστιανικά δόγματα να κινηθούν στα πλαίσια της ανυπόκριτης αγάπης η οποία στρέφεται όχι μόνο υπέρ των αδελφών αλλά και υπέρ των ετεροδόξων αδελφών αλλά ακόμη και ως προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό. Ο Κύριος απαιτεί την ενότητα. Με αγάπη Χριστού, Θωμάς. Καλή συνέχεια. Αμήν.