Δεν αφήνει ο πιστός το συγγνώμη για αύριο.
- Δεν ζει τη θεωρία ο πνευματικός άνθρωπος αλλά τη θυσία.
- Ο εγωισμός σαν την μπουλντόζα γκρεμίζει όλες τις αρετές.
- Να απουσιάζει η αντωνυμία «εγώ».
Η αγάπη νικά τον θάνατο.
Όταν ο θάνατος είναι κοντά, η αγάπη είναι μακριά. Όταν η αγάπη έρθει κοντά, τότε διώχνει τον θάνατο μακριά. Η αγάπη νικά τον θάνατο. Θάνατον θανάτω, σύ θανατοίς, Θεέ μου, θεία σου δυναστεία. Αμήν.
Πραγματικά πιστεύεις ότι ο Θεός δεν μπορεί να σε χρησιμοποιήσει;
Ο Νώε ήταν μέθυσος.
Ο Αβραάμ ήταν γέρος.
Ο Ισαάκ ήταν ονειροπόλος.
Ο Ιακώβ ήταν ψεύτης.
Η Λία ήταν άσχημη.
Ο Ιωσήφ ήταν κακοποιημένος.
Ο Μωυσής τραύλιζε.
Ο Γεδεών φοβόταν.
Η Ραάβ ήταν πόρνη.
Ο Ιερεμίας και ο Τιμόθεος ήταν πολύ νέοι.
Ο Δαυίδ είχε εξωσυζυγική σχέση και ήταν δολοφόνος.
Ο Ηλίας είχε τάσεις αυτοκτονίας.
Ο Ησαίας κήρυττε γυμνός.
Ο Ιωνάς έτρεχε από τον Θεό.
Η Ναόμι ήταν χήρα.
Ο Ιώβ χρεοκόπησε.
Ο Πέτρος αρνήθηκε τον Ιησού.
Οι μαθητές, τους πήρε ο ύπνος, ενώ προσευχόταν.
Η Μάρθα ανησυχούσε για τα πάντα.
Η Σαμαρείτιδα ήταν διαζευγμένη.
Ο Ζακχαίος ήταν μικρόσωμος.
Ο Παύλος ήταν θρησκόληπτος.
Ο Τιμόθεος είχε έλκος.
Ο Λάζαρος ήταν νεκρός!
Και μην κρίνεις όλους αυτούς, διότι λίγο ή πολύ, είσαι κι εσύ ένας από αυτούς.
Ο Απ. Παύλος αναφέρει (1Κορ. 1:26) Επειδή, αδελφοί, βλέπετε την πρόσκλησή σας, ότι είστε, κατά σάρκα, όχι πολλοί σοφοί, όχι πολλοί δυνατοί, όχι πολλοί ευγενείς.
(1Κορ. 1:27) Αλλά, ο Θεός διάλεξε τα μωρά τού κόσμου, για να καταντροπιάσει τούς σοφούς· και τα ασθενή τού κόσμου διάλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει τα ισχυρά·
(1Κορ. 1:28) και τα αγενή τού κόσμου και τα εξουθενημένα διάλεξε ο Θεός, και εκείνα που θεωρούνται για τίποτε, για να καταργήσει αυτά που θεωρούνται κάτι.
(1Κορ. 1:29) Για να μη καυχηθεί καμιά σάρκα μπροστά του.
Όταν γίνει πνευματική ειρηνοποίηση του ελληνικού λαού, τότε θα λάβουν χώρα τα γεγραμμένα και όλοι οι λαοί θα ακολουθήσουν την πνευματική του πορεία. Ο Απόστολος Παύλος, αναφέρει σε ένα σημείο, ότι «ἐπειδὴ καὶ Ἰουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ Ἕλληνες σοφίαν ζητοῦσιν» (Α Κορ. 1:22) και όπως είναι δεδομένον άνωθεν, εκείνο το οποίον ζητούν οι άνθρωποι, το λαμβάνουν. Ο Κύριος είπε, «Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε, κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν·» (Ματθ. 7:7). Το σημείον λοιπόν το οποίον ζητούσαν οι Ιουδαίοι, τους εδόθη. Το μεγαλύτερο σημείον του ουρανού και της γης, είναι η ενανθρώπιση του Χριστού. Μέσα στο Ισραήλ, έγινε η ενανθρώπιση του Κυρίου αλλά δεν πίστεψαν οι Ιουδαίοι. Οι Έλληνες, εφόσον εζήτουν σοφία, τους εδόθη. Και αυτό το βλέπουμε παγκοσμίως, ότι η σοφία αυτή κυβερνά όλους τους ανεπτυγμένους λαούς της γης. Ο τρόπος, με την μορφή της Δημοκρατίας. Εις τους Έλληνες, για όσους θέλουν να ομολογήσουν την αλήθεια, ανήκει ο πολιτισμός του κόσμου. Οι Έλληνες οφείλουν και τώρα να ξεκινήσουν δια του Ευαγγελίου την πνευματική εργασία, ώστε να φέρουν την απολύτρωση του σώματος, καταργώντας πρώτον την αμαρτία, δεύτερον πιστεύοντας στη ζωή και τρίτον δημιουργώντας προϋποθέσεις πάνω στην εξάπλωση της ζωής. Για να μπορέσουμε να δεχτούμε τις θέσεις των άλλων, θα πρέπει να μην δογματίζουμε τις δικές μας. Ό,τι κάνουμε για τους άλλους, συνήθως μας φαίνεται πολύ, ενώ ό,τι κάνουν οι άλλοι για μας, μας φαίνεται τίποτα