Ο άνθρωπος του Θεού
Όπου περνά η ταπείνωση, ο Θεός πληρώνει. Ο άνθρωπος του Θεού δεν κρίνει ποτέ, σε όσο δυσάρεστη θέση κι αν βρεθεί. Ο Χριστός «ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει» (Πέτρου Α΄ 2:23). Ο άνθρωπος του Θεού δεν ακολουθεί ανθρώπους, δεν στηρίζεται σε ανθρώπους, ακολουθεί τον Θεό και δημιουργεί μόνο φίλους και φίλους οι οποίοι ακολουθούν τον Θεό. Ο άνθρωπος του Θεού, αν καταλάβει ότι οι άλλοι θέλουν να τον κάνουν θεό, ή τάχα μεγάλο και τρανό, απλώς φεύγει. Ο άνθρωπος του Θεού δεν επιθυμεί τις κολακείες, τις αποφεύγει, τις περιφρονεί, δεν τις ακούει, δεν τις υιοθετεί. Ο άνθρωπος του Θεού δεν ανήκει σε καμία οργάνωση, σε κανένα δόγμα, σε κανένα σωματείο. Ο άνθρωπος του Θεού είναι ελεύθερος, ανήκει στον Θεό, και ο λόγος διότι ο Θεός τον διασκεδάζει, ενώ όλα τα άλλα τον καταδυναστεύουν. Ο άνθρωπος του Θεού συνεργάζεται με όσους πραγματικά θέλουν τον Θεό. Ο άνθρωπος του Θεού είναι φιλόξενος, αφού εργάζεται το γενικό συμφέρον και όχι το ατομικό. Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι τσιγκούνης. Ο άνθρωπος του Θεού είναι προσφορά, μοιράζεται. Ο άνθρωπος του Θεού δεν κρύβεται. Ο άνθρωπος του Θεού σε δέχεται όπως είσαι. Ο άνθρωπος του Θεού δεν λέει άλλα και άλλα κάνει. Ο άνθρωπος του Θεού είναι το νέο κτίσμα. Ο άνθρωπος του Θεού θα σου αποκαλυφθεί, μόνο αν έχεις φτάσει στο σημείο να έχεις ζήλο, έρωτα, αγάπη στον Θεό, αλλά και την ικανότητα να αντιληφθείς ότι βρίσκεται κοντά σου (ο άνθρωπος του Θεού). Ο άνθρωπος του Θεού, αν δει ότι μπορείς να αντιλαμβάνεσαι το άγιο, θα σου δώσει κίνητρα στο να εξελιχτείς πνευματικά με σκοπό να ελευθερωθείς, και όχι μόνο να το αντιλαμβάνεσαι αλλά και να το εργάζεσαι, να συμμετέχεις. Ο άνθρωπος του Θεού θα σε ελευθερώσει, θα σε βοηθήσει, γιατί έχει έναν σκοπό, να γίνεις σύμμορφος, ώστε όλοι να συμμετέχουν στην δόξα του Θεού ως κληρονόμοι, συγκληρονόμοι και συμμέτοχοι. Ο άνθρωπος του Θεού χαίρει της απείρου κάλλους δόξης του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να νομίζει ότι είναι ανώτερος ή κατώτερος. Για τον άνθρωπο του Θεού όλοι οι συνάνθρωποί του είναι μέλη ενός σώματος, τα οποία τα κρατά σε συνοχή το Πνεύμα του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού υπηρετείται από αγγέλους του Θεού αλλά και από τον ίδιο τον Θεό. Ο Θεός υπηρετεί και προσφέρει τα πάντα σε όλον τον κόσμο, όμως τους μαθητές του, τους υπηρετεί με το Πνεύμα του, με τις δυνάμεις του, με την αλήθεια του την οποία μεταγγίζει σ’ αυτούς. Ο Θεός υπηρετεί με αλήθεια, όποιον τον ακολουθεί με αλήθεια. Γνωρίζουμε ότι βρέχει για δικαίους και αδίκους, όμως όχι για πάντα, για το παιδί του όμως, για τον άνθρωπο του Θεού βρέχει αιώνια. Ακόμη γνωρίζουμε ότι «οι νεκροί απεκόπησαν από της χειρός του Κυρίου» (Ψαλμοί 88:5) καθώς, «εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκύει θάνατον» (Ιακώβου 1:15). Όταν κάποιος οικειοποιηθεί την αμαρτία, αρέσκεται σ’ αυτήν και δεν μπορεί ο άνθρωπος αυτός να συμμετέχει στη ζωή, ώστε διά του αγιασμού να υπηρετεί Θεό και ο Θεός να τον υπηρετεί. Ο Πατέρας ζητά να έχουμε ταπείνωση, αγάπη, αγιασμό. Ο άνθρωπος του Θεού ακολουθεί τον Θεό κάτω από όλες τις συνθήκες. Βρίσκεται μαζί του και στο όρος Θαβώρ και στο Γολγοθά. Ο άνθρωπος του Θεού έχει απαιτήσεις μόνο από τον εαυτό του, ενώ ο άνθρωπος του κόσμου έχει απαιτήσεις από όλους τους άλλους, ακόμα και με τον Θεό έχει διαμάχες και απαιτήσεις, θεωρεί ότι πρέπει να του δώσει περισσότερα. Για να γίνουμε ο άνθρωπος του Θεού, θα χρειαστεί να καταλάβουμε τα εξής (Τιμόθεος Α΄ 6:11-16) :«Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων. παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν.»Πού να τα ζητήσουμε αυτά; Στο αγιαστήριο, στη σιωπή. Η σιωπή έχει ασύλληπτες έννοιες και ιδιότητες. Ο Θεός έχει μια συχνότητα, στην οποία όταν μπούμε, θα τρελαθούμε από χαρά, θα γεμίσουμε με σοφία. Η συχνότητα του Θεού λέγεται σιωπή, αγιαστήριο, αγιασμός.
«ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων.» Ποια αιώνια ζωή; Όχι αυτή που συστήνουν σήμερα, μετά τον θάνατο, αλλά αυτή που έφερε ο Χριστός, «φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου» (Τιμόθεος Β΄ 1:10). Μη ξεχνάμε τον Λόγο του Θεού, ας αγαπήσουμε τον Λόγο του Θεού, τα λόγια του Χριστού.
«Παραγγέλλω σοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος τὰ πάντα καὶ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ μαρτυρήσαντος ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου τὴν καλὴν ὁμολογίαν, τηρῆσαί σε τὴν ἐντολὴν ἄσπιλον, ἀνεπίληπτον μέχρι τῆς ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.» Πολλά τα ερεθίσματα, ας κλείσουμε τα αφτιά και τα μάτια στην αμαρτία, μην παίρνουμε τίποτα απ’ αυτή. Αυτό που νομίζουμε ότι θα μας χαροποιήσει, θα μας θανατώσει. Ας ακολουθήσουμε το Αρνίο κάτω απ’ όλες τις συνθήκες. «ἣν καιροῖς ἰδίοις δείξει ὁ μακάριος καὶ μόνος δυνάστης, ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλευόντων καὶ κύριος τῶν κυριευόντων, ὁ μόνος ἔχων ἀθανασίαν, φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον, ὃν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται· ᾧ τιμὴ καὶ κράτος αἰώνιον· ἀμήν.» Και δεν γίνεται να δούμε την δόξα της αφθαρσίας, της αθανασίας, διότι ακόμα αποφεύγουμε να κάνουμε το θέλημά του, αρεσκόμαστε στα λόγια, ο νους μας μπορεί να διεργάζεται το θέλημα του Θεού, όμως η καρδιά μας ακόμα δεν ανήκει στον Θεό. Ας ερωτευθούμε τον Θεό και ας τον ακολουθήσουμε. Ο άνθρωπος του Θεού βιώνει τις ευαγγελικές αλήθειες στη ζωή του. Όποιος αγαπά πολύ, δεν θεωρεί ότι είναι δύσκολο το να μάθει να μην κρίνει, να μην λέει ψέματα, δεν του φαίνεται δύσκολο αλλά εύκολο και ο λόγος, γιατί αγαπά. Γι’ αυτό ο άνθρωπος του Θεού δεν μιλά απλώς, αλλά βιώνει τις ευαγγελικές αλήθειες στη ζωή του. Ο άνθρωπος του Θεού δεν μιμείται το κακό, αλλά το αγαθό, «Ἀγαπητέ, μὴ μιμοῦ τὸ κακόν, ἀλλὰ τὸ ἀγαθόν. ὁ ἀγαθοποιῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν· ὁ κακοποιῶν οὐχ ἑώρακε τὸν Θεόν.» (Ιωάννου Γ΄ 1:11). Τον άνθρωπο του Θεού τον χαρακτηρίζει ένας πνευματώδης και ευφυέστατος νους, ποτέ δεν φοβάται και δεν θαμπώνεται πνευματικά αλλά και σωματικά. Ο άνθρωπος του Θεού μελετά τον Λόγο του Θεού. Γι’ αυτόν διαθέτει ενθουσιασμό, αισθητήρια γεγυμνασμένα και προθυμία στο να υπηρετεί Θεό και άνθρωπο, όποιο και αν είναι το κόστος σε χρόνο, αφοσίωση, αφιέρωση ή θυσία. Γι’ αυτό και το έργο που κάνει, δεν τον κουράζει αλλά τον ξεκουράζει. Ο άνθρωπος του Θεού κατανοεί τους ανθρώπους του κόσμου και ανταποκρίνεται, χωρίς να προσωποληπτεί, στο κάλεσμα για βοήθεια, πνευματική ή υλική, ώστε να δώσει αγάπη στα μέτρα που μπορεί, χωρίς φυσικά να γίνεται εκμετάλλευση. Ο άνθρωπος του Θεού δεν προσπαθεί να δώσει αγάπη, είναι φυσική κατάσταση εις αυτόν να δίνει αγάπη. Χωρίς να δώσει αγάπη, δεν μπορεί να ζήσει. Ο άνθρωπος του Θεού δίνει αγάπη χωρίς μέτρο, όπως λέει και ο Απ. Παύλος, η αγάπη πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει, η αγάπη χαίρεται με το καλό, λυπάται με το κακό, η αγάπη ποτέ δεν εκπίπτει. Κι αν τύχει να δώσουμε όλη μας την αγάπη σε έναν άνθρωπο και αυτός δεν την εκτιμήσει, δεν την δεχτεί, η αγάπη αυτή θα γυρίσει πάλι πίσω στον άνθρωπο του Θεού με πολλούς άλλους τρόπους. Ο Κύριος τόνισε, αν πας σε ένα σπίτι, δώσε την ειρήνη και την αγάπη σου, αν δεν την δεχθούν οι άνθρωποι της οικίας, αυτή θα γυρίσει πίσω σε σένα. Μικρό πράγμα είναι να έρθει η ειρήνη σ’ έναν χώρο όπου στεγάζονται άνθρωποι οι οποίοι κάθε μέρα μαλώνουν; Ό,τι δίνουμε γυρίζει πίσω σε εμάς. Γι’ αυτό πρέπει να προσέχουμε τι δίνουμε. Αν δώσουμε κακό, αυτό θα γυρίσει πίσω, θα έρθει σε εμάς κακό. Όσο για την αχαριστία που μπορεί να εισπράξουμε ή που θα λάβουμε, να την ξεγράψουμε. Η ευγνωμοσύνη του άλλου θα πρέπει να φύγει από τον νου μας. Αν την βρούμε, είμαστε τυχεροί, γιατί συναντήσαμε άνθρωπο του Θεού, όχι γιατί την χρειαζόμαστε. Το να περιμένεις ευγνωμοσύνη από τους άλλους είναι πολύ μίζερο και ταπεινό. Αγνωμοσύνη να δεχόμεθα και να χαιρόμεθα. Ο άνθρωπος του Θεού έχει προορισμό, έχει επιδιώξεις και αυτές είναι, «ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους.» (Ιωάννης 13:34). Ο προορισμός του είναι να φτάσει τους συνανθρώπους του στο να εννοήσουν, μέσα από το παράδειγμά του, ότι είναι συμφέρον τους να είναι ενωμένοι με το πνεύμα του Χριστού, εν τω συνδέσμω της αγάπης. Ο άνθρωπος του Θεού ζει στην αγάπη και δίνει αγάπη. Η αγάπη του Θεού ομοιάζει με την αγάπη των γονέων ως προς τα παιδιά. Οι γονείς όλο δίνουν χωρίς να ξέρουν αν θα λάβουν. Ο άνθρωπος του Θεού είναι ταπεινός. Ταπείνωση σημαίνει «ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.» (Ματθαίος 20:28). Ποιος θα νουθετήσει τα αδέλφια του; Ο ταπεινός. Ποιος θα υπηρετήσει τον αδελφό του; Ο ταπεινός. Ποιος θα τρέξει στο πρόβλημα; Ο ταπεινός. Ποιος θα εργαστεί για την δόξα του Θεού και την σωτηρία του κόσμου; Ο ταπεινός. Σίγουρα στην αρχή ο καθένας στα μέτρα που μπορεί, κατόπιν, μέσω της ταπείνωσης και της αγάπης, βρίσκει τρόπους και επινοεί συστήματα σωτηρίας ο άνθρωπος του Θεού, που έχουν την εξουσία να αγκαλιάσουν και να βοηθήσουν πολύ κόσμο. Ο άνθρωπος του Θεού έχει λύσεις, είναι όπως ο Θεός, γιατί σπουδάζει, νουθετείται, μαθαίνει, εξελίσσεται από τον Θεό με φυσική συνέπεια να αγκαλιάζει όχι μόνο το δικό του περιβάλλον, αλλά η αγάπη του να επεκτείνεται και να φτάνει μέχρι την άκρη της Γης. Ο Ιερός Χρυσόστομος έλεγε, αρκεί εις άνθρωπος, ζήλω πεπυρωμένος, ολόκληρον διορθώσασθαι δήμον. Ο άνθρωπος του Θεού πάντα προσεύχεται, διότι πιστεύει ότι χωρίς την συγκατάθεση και την ευλογία του Θεού στη ζωή του, δεν μπορεί να κάνει κανένα έργο πνευματικό, ώστε να το φέρει ενώπιον του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού δεν πιστεύει ότι αφ’ εαυτού μπορεί να κάνει ένα έργο πνευματικό. Κι αν κάποιος καταφέρει με τεχνάσματα να κάνει ένα έργο, χωρίς αγάπη, δεν θα γίνει ποτέ του Θεού. Ο άνθρωπος του Θεού αντιστέκεται στο πονηρό που βλέπει μέσα του, ο Κύριος τονίζει, «αντιστήναι τω πονηρώ», και ησυχάζει στο κακό που βλέπει γύρω του. «Μη αντιστήναι τω πονηρώ» τονίζει ο Λόγος του Θεού, όταν αυτό έρχεται απ’ έξω. Ο άνθρωπος του Θεού όταν βλέπει το κακό μέσα του, σηκώνει το ανάστημά του και το πολεμά με την προσευχή, με την αφιέρωση, με την μετάνοια, με την αναγέννηση. Δεν το δέχεται ο άνθρωπος του Θεού το πονηρό μέσα του. Ο άνθρωπος του Θεού γίνεται παιδί, «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.» (Ματθαίος 18:3). Ο άνθρωπος του Θεού «λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει» (Πέτρου Α΄ 2:23). Ο άνθρωπος του Θεού πάντα νικά το κακό με το καλό, το οποίο καλό του το έχει θέσει, του το έχει βάλει μέσα στην καρδιά του ο ίδιος ο Θεός, γιατί και αυτός είναι αληθινός, δίκαιος, γιατί και αυτός έχει ζήλο, γιατί και αυτός ευαρεστεί με τα έργα του τον Θεό. Ο άνθρωπος του Θεού, όταν τον διώκουν, τον κατηγορούν, τον προσβάλλουν, αυτός δεν ανταποδίδει αλλά ησυχάζει. Όλα αυτά χρειάζεται να τα έχει ο άνθρωπος του Θεού, γιατί με όλα αυτά ενεργεί κατά Θεόν και αφήνεται να εννοηθεί, ότι έχει έναν νου ο οποίος δεν έχει μέσα του μικρότητες, αντιπαλότητες, εγωισμούς, συμφέροντα ή πονηρίες. Με αυτόν τον τρόπο συμβάλλει στην αναγέννηση του συνανθρώπου του, μα πάνω απ’ όλα συμβάλλει με την παρουσία του στο να κάνει το θέλημα του Θεού και να χρησιμοποιηθεί από τον Θεό ως ένα σκεύος εκλογής. Ο άνθρωπος του Θεού έχει πίστη, ζώσα πίστη. Ο άνθρωπος του Θεού προσεύχεται εν δυνάμει. Ο άνθρωπος του Θεού έχει την ικανότητα να σε βοηθήσει ώστε να αυξηθείς στην πίστη. Η πίστη είναι κινητήριος δύναμη, αρκεί να χρησιμοποιείται διά αγάπης ενεργουμένης. Διά της πίστεως δύνασαι να μεταβάλεις την ασθένεια σε υγεία (πνεύματος και σώματος), την θλίψη σε χαρά, την αμαρτία σε αναμαρτησία, την ασοφία σε σοφία, την αδυναμία σε παντοδυναμία. «Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων» (Εβρ. 11:1), τα οποία στην αρχή τα ελπίζεις, μετά τα πιστεύεις και στην συνέχεια οι δυνάμεις αυτές γίνονται ιδιοκτησία σου, σε σημείο ώστε να λες και να γίνεται. Ο άνθρωπος του Θεού, όπως είπα και πιο πάνω, δεν ανήκει σε ομάδες από τις οποίες δέχεται διαταγές, αλλά ούτε και δίνει διαταγές. Ο άνθρωπος του Θεού ανήκει στον Θεό και στον συνάνθρωπο, με το πνεύμα της ευγενούς άμιλλας και με το πνεύμα της ταπείνωσης. Με αυτά τα στοιχεία συνεργάζεται με τους πνευματικούς του αδελφούς. Ο άνθρωπος του Θεού δεν εγκλωβίζει τον εαυτό του στα δόγματα υποκινούμενος από εντάλματα ανθρώπων, τα οποία υποκινούν τον διχασμό, τον φανατισμό και την κρίση. Όποιος κρίνει, για οποιονδήποτε λόγο, δεν έχει πίστη, δεν έχει αγάπη αλλά συμφέροντα, και ό,τι κάνει, το κάνει για το θεαθήναι, όπως οι υποκριτές, μη γένοιτο. Ο άνθρωπος του Θεού δεν παρεμβαίνει στη ζωή των άλλων αρνητικά, δεν σε προσβάλλει, ούτε παρουσιάζει θυμούς, πονηρίες ή εγωισμούς, αλλά ούτε και θετικά μπαίνει στη ζωή σου, αν δεν του το ζητήσεις. Ο Κύριος τόνισε, «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μάρκος 8:34). Είναι πολλοί, που χωρίς καν να ερωτηθούν, μηχανεύονται πονηρίες και πηγαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων και αιχμαλωτίζουν τα γυναικάρια. Μην ανοίγουμε την πόρτα μας σε εμπόρους ψυχών και μη γυρνάμε από σπίτι σε σπίτι τάχα για να σώσουμε κάποιον. Να έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό. Το Πνεύμα του όπου θέλει πνέει. Το αν έστειλε αποστόλους, το αν έστειλε ανθρώπους κατά την εποχή την δική του, να κηρύξουν το Ευαγγέλιο της βασιλείας, αυτό είχε ένα σκοπό, να γνωρίσουν οι άνθρωποι τον Θεό. Και σήμερα συνεχίζεται το κήρυγμα του Ευαγγελίου της βασιλείας, αλλά όπου μας το επιτρέπουν, όπου μας δέχονται, δεν μπαίνουμε βιαίως με πονηρίες ή τεχνάσματα στη ζωή κάποιου. Δεν χρειάζεται να γυρνάμε από εκκλησία σε εκκλησία και να φλυαρούμε ή να κουτσομπολεύουμε. Ας εισέλθουμε στη σιωπή, στο αγιαστήριό μας. Όποιος εργάζεται με πονηρίες, γίνεται αιτία, ώστε να καταντούν πολλές εκκλησίες συναγωγές του Σατανά. Ας γνωρίζουμε, ώστε να μην επικαλούμεθα τον Θεό μάταια, όταν δεν είμεθα έτοιμοι να κάνουμε τα διαταχθέντα του. Όταν κάποιος κινείται κατ’ αυτόν τον τρόπο, το μόνο που θα φέρει στη ζωή των άλλων ανθρώπων, είναι να τους οδηγήσει σε αδιέξοδο, να καταστρέψει τη ζωή τους. Πολλοί μάλιστα φτάνουν στα πρόθυρα της τρέλας. Μη γένοιτο! Άλλοι γίνονται έμποροι ψυχών και εκμεταλλεύονται την άγνοια των ανθρώπων. Μη δίνουμε το δικαίωμα αυτό σε κανέναν. Έχουμε όλοι τον Λόγο του Θεού. Ο Θεός φρόντισε το πνευματικό επίπεδο σε όλον τον κόσμο να αλλάξει, όλοι γνωρίζουμε γράμματα, ένας είναι ο Ποιμένας, ο Χριστός, όλοι οι άλλοι πάσχουν, είναι άνθρωποι, ο γιατρός τους κάνει καλά. Γι’ αυτό να μη στηριζόμαστε σε άνθρωπο και όπου βλέπουμε να υπάρχει άνθρωπος με αλαζονεία ή να κάνει τον ποιμένα, να μην του δίνουμε το δικαίωμα αυτό. Μόνο με φίλους να συνδιαλεγόμαστε διότι και ο Θεός τόνισε, «ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν» (Ιωάννης 15:14), φίλους μας θέλει. Γένοιτο, αμήν. Ο άνθρωπος του Θεού δεν μιλά ποτέ για τον Διάβολο και ο λόγος, διότι είναι ερωτευμένος με τον Θεό. Η πνευματική μας δύναμη και η σωματική μας υγεία θα μειώνονται, θα χάνονται όσο θα αυξάνει το εγώ μας. Αδέλφια μου, ας αποκτήσουμε την σοφία του Θεού η οποία δύναται να συμπιέζει και να μεταβάλλει πληθώρα γνώσεων που χρειάζεται ο κόσμος για να συντονιστεί σήμερα σε μερικές λέξεις για μας: Αγάπη στον Θεό και στον αδελφό. Η αγάπη είναι η δύναμη που ενώνει τα πάντα μέσα στο σύμπαν. Είναι η δύναμη που δουλεύει ενάντια της φθοράς και του θανάτου.