Α Φ Θ Α Ρ Σ Ι Α
Η
αφθαρσία είναι μέσα στον άνθρωπο, είναι δέντρο. Τα νερά που το ποτίζουν είναι
αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, με λίγα λόγια οι καρποί και τα χαρίσματα του
Πνεύματος του Αγίου. Οι καρποί που παράγει το δέντρο αυτό είναι αγάπη, χαρά,
ειρήνη. Όταν δεν μελετάς, δεν προσεύχεσαι, όταν δεν κηρύττεις, όταν δεν
εφαρμόζεις δια της θυσίας (αυτά τα τέσσερα είναι οι τέσσερις ποταμοί που το
ποτίζουν), τότε αυτό το δέντρο μαραίνεται. Προσοχή, μια φορά μας δίνεται η
ευκαιρία για να αγωνιστούμε ώστε να στρέψουμε αυτούς τους τέσσερις ποταμούς
μέσα μας. Η μια φορά είναι τα 70, 80, 90 χρόνια που ζούμε. Άμα δεν
χρησιμοποιήσουμε καλώς το θέλημα του Θεού στη ζωή μας τότε θα το χάσουμε το
δέντρο αυτό για πάντα. Μια φορά είδα ένα όνειρο. Είδα ένα δωμάτιο που μέσα είχε
την αφθαρσία. Είχε όμως πολλές πόρτες γύρω – γύρω, άλλες έγραφαν χαρά, ειρήνη,
μακροθυμία κ.λ.π. και άλλες έγραφαν λύπες, θυμός, στενοχώρια κ.λ.π. Ο Κύριος
μου είπε να κλείσω τις πόρτες που φέρνουν φθορά και καταστρέφουν τη ζωή μου και
να ανοίξω τις πόρτες που φέρνουν ζωή. Αυτό το δωμάτιο είναι ο εγκέφαλος του
κάθε ανθρώπου. Το κλειδί που κλειδώνει τις κακές πόρτες και που ανοίγει τις
καλές το έχει ο Χριστός στον Λόγο του και θα το δώσει στον καθένα, όταν φυσικά
ο καθένας φροντίσει να πάρει το Ευαγγέλιο στα χέρια του με πνεύμα ταπεινό να το
ερευνήσει προσεκτικά ίνα εύρει τους γλυκείς καρπούς του. Τι θα
κάνουμε, θα τις ανοίξουμε ή θα αδιαφορήσουμε; Εύχομαι κανείς να μην
περιφρονήσει το κάλεσμα αυτό διότι καλύτερα ας μην είχαμε γεννηθεί. Θάνατος
και ζωή είναι εις την χείρα της γλώσσης και οι αγαπώντες αυτήν, θέλουσι φάγει
τους καρπούς αυτής. Ένα ωραίο που αναφέρεται στις Παροιμίες προς
οικοδομή: πολλοί άνθρωποι κηρύττουσιν έκαστος την καλοκαγαθίαν αυτού
αλλά τις θέλει εύρει άνθρωπον πιστόν;