Στην σιωπή εξελίσσονται όλα.
Ένα άλλο σημαντικό θέμα για όλους μας είναι η σιωπή, η περισυλλογή. Πόσο δύσκολο έγινε, ειδικά σήμερα, να μαζευτείς, να σιωπήσεις, να μην μιλάς αλλά να σπουδάσεις, να εξελιχθείς, να προβληματιστείς, κλπ. Πολλά έχουν γραφτεί για αυτή τη σιωπή. Ο Κύριος όταν οι μαθητές κουράζονταν, τους έλεγε «υπάγετε σε έναν έρημο τόπο και αναπαύεστε». Στην σιωπή βρίσκεις τον Θεό, στην σιωπή παίρνεις την ενέργεια για να είσαι νηφάλιος, στην σιωπή βρίσκεις την υγεία. Στην σιωπή εξελίσσονται όλα. Για το θέμα αυτό έχουν πει πολλά τόσο οι φιλόσοφοι όλων των εποχών, όσο και πολλοί πατέρες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Έχουν ασχοληθεί θεωρητικά και πρακτικά με το μεγάλο αυτό θέμα και προβάλλουν την αξία της σιωπής με την ζωή τους. Η σιωπή είναι η μήτρα του Λόγου. Δεν είναι μεγαλείο να σιωπάς και να μαθαίνεις να μιλάς. Αν δε σιωπήσεις, δε μπορείς να μιλήσεις σωστά. Δεν είναι μεγαλείο να μην μιλάς και να διδάσκεις με την σιωπή πολλούς. Δεν είναι μεγαλείο να σιωπάς και να μην χρειάζεται να αντιμιλάς. Αποδεικνύεται λοιπόν, πως ο βαθύς σοφός αγιοπνευματικός Λόγος καλλιεργείται μέσα στο μεγαλείο της σιωπής. Οι άνθρωποι της σιωπής το αποδεικνύουν αυτό με την ζωή τους και το βαθύ νόημα του λόγου τους. Δυο κουβέντες απλές και να! Ένα ολόκληρο βιβλίο ανοίγει μπροστά σου. Εκεί, μέσα στην σιωπή συνάζεται, σοφίζεται ο νους και ζυγίζει αλλά και σπουδάζει το καθετί. Χωρίς τη σιωπή δε μπορεί να ωριμάσει η ψυχή. Αυτή είναι η πόρτα του αγίου, η αγρυπνία του σοφού, το σήμα του υπομονετικού. Μέσα σ’ αυτή ετοιμάζονται οι μεγάλες ώρες των μεγάλων αποφάσεων, και των μεγάλων αποκαλύψεων αλλά και μεταρρυθμίσεων. Μέσα από αυτήν την άγια σιωπή, θα βγουν οι ιδρυτές της βασιλείας του Θεού στην γη. Εδώ ρωτάμε. Ποια σιωπή χρειαζόμαστε; Σίγουρα όχι αυτή την αρρωστημένη, που προέρχεται από πείσματα, από εγωισμό και συμπλέγματα, από ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα, από κόμπλεξ και εγωιστικά κίνητρα, αλλά την αληθινή σιωπή χρειαζόμαστε, που σιωπά κανείς, γιατί σέβεται την ελευθερία του άλλου, σέβεται το μυστήριο, σέβεται την αλήθεια, σέβεται την αγάπη, σέβεται την απλότητα αλλά και την διαφορετικότητα. Μα πάνω απ’ όλα σέβεται και εμπιστεύεται τον Θεό. Αυτή η σιωπή ωριμάζει. Οδηγεί στην κατάνυξη. Είναι δημιουργία. Αυτή είναι η θεία σιωπή. Αυτή αξίζει πολλά. Είναι δε η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος. Αυτή την σιωπή πέτυχε η Θεοτόκος Μαρία. Την διακρίνουμε σ’ όλη την επίγεια ζωή της. Πονούσε, κι όμως δεν μιλούσε, δεν γόγγυζε, δεν επαναστατούσε. Μόνο πίστευε και καρτερούσε τον ουρανό, τον Πατέρα - Θεό να μιλήσει γι’ αυτήν. Όταν εμείς σιωπούμε, χάρη του Χριστού, τότε αναλαμβάνει ο ουρανός την υπεράσπισή μας σε όλους τους τομείς της ζωής μας, πνευματικούς και υλικούς, παντού. Όταν προτρέχουμε για τα δίκια μας, συνήθως τα χάνουμε. Όχι πως δεν πρέπει να διεκδικούμε το δίκιο μας. Όχι πως δε πρέπει να μιλάμε, όταν πρέπει. Αλλά να μη βιαζόμαστε να μιλάμε με σκοπό να αυτοδικαιωνόμαστε μόνοι μας. Πολλές φορές συναντώ ανθρώπους οι οποίοι φοβούνται δημόσια να πουν τι κάνουν, τι πιστεύουν, κρύβονται, και ο λόγος, διότι μέσα τους είναι ο κόσμος διογκωμένος, τους νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι, και όχι τι θα πει ο Θεός για αυτούς, και δεν σκέφτονται ότι αν και ο Κύριος σιωπούσε, δεν μιλούσε, δεν θα ξέραμε ποιο είναι το θέλημά του. Αυτό θα μας καθιστούσε αιώνια φυλακισμένους μέσα στην φυλακή της φθοράς, της αμαρτίας και της εξάρτησης από ανθρώπους ή από την ύλη. Πρέπει να το προσέξουμε, διότι ο Θεός δεν ευαρεστείται σε τέτοιες συμπεριφορές. Φαντάσου να γεννηθείς, να μεγαλώσεις και όλο να κρύβεσαι. Στο τέλος να φτάσεις στον θάνατο, να γεράσεις και ποτέ να μην πεις ποιος είσαι, τι πιστεύεις, και να έρθει το τέλος και να μην ξέρεις ούτε εσύ ποιος είσαι, ούτε οι άλλοι. Πόσο κρίμα είναι αυτό.