Το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι ανεφάρμοστο. Γι’ αυτό μην καυχάσαι.
Δεύτερο Μέρος
Πολλές φορές, όταν ψάχνουμε τον Θεό εμείς οι άνθρωποι, δεν τον βρίσκουμε πουθένα, και γι’ αυτό πολλοί λένε ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Με το δικό τους μυαλό ή σκεπτικό, δίκιο έχουν. Όμως εμείς ρωτάμε, είναι αλήθεια; Ο Θεός δεν υπάρχει; Φυσικά, δεν το λέω με την έννοια την αρνητική ότι ο Θεός δεν υπάρχει, διότι για όλους εμάς, σίγουρα υπάρχει, και αυτό το βλέπει ο καθένας μας, έστω και με λίγο αγώνα που κάνει. Το θέμα είναι, αν έχει αναρωτηθεί ο καθένας μας, μήπως δεν υπάρχει με τον τρόπο που εμείς τον ψάχνουμε. Αυτό θα πρέπει να είναι το ερώτημά μας και όχι το αν υπάρχει, και μάλιστα θα πρέπει να αναρωτηθούμε, αν τον ζητάμε όχι τον καιρό που είμαστε καλά αλλά τον καιρό που στην ζωή μας έρχονται τα δύσκολα. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι, τον ξεχνούν για χρόνια και με κάποιο πρόβλημα τον ζητούν απότομα, ξαφνικά. Σε αυτήν την περίπτωση είναι ακόμα πιο δύσκολο να τον βρούμε, ακόμα και όταν έχουμε πολλές φορές μεγάλη ανάγκη. Δυστυχώς για πολλούς ανθρώπους, δεν υπάρχει πουθενά, ακόμα και εν καιρό ειρήνης. Όταν ψάχνουμε τον Θεό, δεν τον ψάχνουμε με αγάπη ή για να σπουδάσουμε ώστε να αλλάξουμε, να γίνουμε καλύτεροι, αλλά τον ψάχνουμε με εγωιστικό τρόπο, δηλαδή τον ψάχνουμε με το σκεπτικό να διορθώσουμε τον συνάνθρωπό μας και όχι τον εαυτό μας. Να γνωρίζουμε όμως, ότι ο Θεός δεν υπάρχει με αυτόν τον τρόπον που γνωρίζουμε εμείς. Στα θέματα υγείας να γνωρίζουμε, ότι καλύτερα είναι το προλαμβάνειν παρά το θεραπεύειν. Με τον τρόπο που τον ψάχνουμε, δεν μπορούμε να τον βρούμε. Τι φταίει; Ίσως ο εγωισμός να είναι μεγάλος, ίσως η προσωπικότητά μας να είναι αυστηρή, σκληρή, ίσως να μην εκμεταλλευτήκαμε τον χρόνο ώστε να βρούμε την πίστη που χρειάζεται για να φύγουμε από ένα πρόβλημα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο για ό,τι συμβαίνει στην ζωή μας. Πολλοί λοιπόν οι λόγοι, που ο Θεός είναι ανύπαρκτος στην ζωή μας. Εμείς όλοι, λίγο ή πολύ, ξέρουμε ότι ο Θεός υπάρχει. Όμως απεδείχθη, ότι ο Θεός δεν υπάρχει με τον τρόπον που τον ψάχνει ο άνθρωπος σήμερα. Ο άνθρωπος σήμερα δεν μπορεί να συλλάβει τον Θεό, να τον γνωρίσει δια της λογικής ή δια της φιλοσοφίας ή δια της άφθονης μελέτης ή με τα πολλά βιβλία ή με την επιστήμη. Ακόμα και εδώ είναι να απορεί κάποιος, διότι ο Θεός δεν υπάρχει ακόμα και μέσα στα έργα αγάπης που κάνουμε, και ο λόγος, διότι ο Θεός γίνεται γνωστός και αντιληπτός δια της εμπειρίας. Ακόμα και στα έργα αγάπης, όταν έχουν σκοπό την δική μας προβολή ή ευλογία, ο Θεός δεν έρχεται, ο ύμνος της αγάπης το ξεκαθαρίζει, «καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι.» (Α Κορ. 13:3). Άρα εδώ, δεν γίνονται τα έργα με αγάπη αλλά για προβολή ή για το ατομικό μας συμφέρον, αφού έτσι είναι δομημένο το μυαλό μας, να κάνουμε έργα για το θεαθήναι και όχι από αληθινή αγάπη. Καταλήγουμε λοιπόν, στο ότι ο Θεός γίνεται γνωστός, όταν βιώνουμε την αγάπη του, όταν την νιώθουμε, όταν την σπουδάζουμε στην σιωπή, και ο τρόπος για τον Θεό είναι ένας, «σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» (Ματθ. 6:3), καθώς και με την ανακαίνιση του νου. Στο νου βρίσκεται ο Θεός. Όταν αυτός ο Θεός μάς γίνει συνήθεια, τότε αβίαστα ο άνθρωπος θα κάνει το θέλημα του χωρίς να κουράζεται. Όταν εκδηλώνουμε αυτήν την αγάπη στην πρακτικότητα με αυτόν τον τρόπο, μόνο τότε ευλογείται η αγάπη που δίνουμε στους ανθρώπους, την οποία παίρνουμε αλλά και έχουμε διδαχτεί από τον Θεό. Να ξέρουμε, όπου ο Θεός δει αγάπη αληθινή, εκεί κατεβαίνει και συναντά τον άνθρωπο που την εκδηλώνει, τον οποίον και ευλογεί. Καταλήγουμε. Όταν ο άνθρωπος αποκτήσει βιωματική εμπειρία του Θεού, μέσα από την αφιέρωση, τότε ο νους του μπορεί να εκφράσει αυτήν την εμπειρία, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να βλέπει τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο. Και πού θα τον βλέπει, πού θα τον συναντά; Απλά μέσα του. Μόνο τότε μπορεί και το σώμα του να πληροί τις προϋποθέσεις της αειζωίας. Όλα αυτά που είπαμε στο πρώτο μέρος της ομιλίας, πιστεύω ότι μας βοήθησαν να καταλάβουμε, γιατί το Ευαγγέλιο του Χριστού είναι ανεφάρμοστο και ότι, όποιος προσπαθεί να δικαιωθεί δια του νόμου, γελιέται και ο λόγος, διότι καταργεί την θυσία του Κυρίου η οποία εξασφάλισε στον άνθρωπο το Μέγα Έλεος. Η επιμονή των ανθρώπων να νομίζουν ότι αυτοί είναι καλοί και οι άλλοι κακοί, οδηγεί όλους τους ανθρώπους στο να μην μπορούν να βρουν τρόπο σωτηρίας και να έρχονται έξαφνα σε αδιέξοδο. Ο τρόπος; Με ένα πρόβλημα. Το μεγαλείο είναι ότι ο Χριστός, με τον αγώνα του, κατήργησε τον νόμο και μας εξασφάλισε με την θυσία του την Χάρη, η οποία έρχεται μέσα από το Μέγα Έλεος. Γι’ αυτό συνέχεια να το ζητάμε. Ο τρόπος; Υπομονή, επιμονή και αλλαγές στην ζωή μας, αγιοπνευματικές αλλαγές. Εξάλλου είναι και γραφικό «καὶ ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ.» (Ιω. 14:13). Ο Κύριος, με την θυσία του μας αγκαλιάζει όλους, είναι γραφικό «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2:4). Ο Κύριος δίνει ακόμα μία συμβουλή στους χριστιανούς, που τους καθιστά όλους αιρετικούς για έναν λόγο, για να είμαστε ταπεινοί και να μην κρίνουμε, κάτι που οι δογματικοί χριστιανοί εύκολα δηλώνουν για όλους τους άλλους ότι είναι λάθος ενώ αυτοί νομίζουν ότι είναι εντάξει. Τι λέει ο Κύριος μας το οποίο δεν εφαρμόζεται από τον χριστιανικό κόσμο παρά μόνο από αφιερωμένους ανθρώπους, «μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος;» (Ματθ. 6:25). Ποιος τώρα το κάνει αυτό; Ουδείς. Ποιος είναι αυτός που έχει άδεια ντουλάπια και ψυγείο στο σπίτι και καθόλου χρήματα και όμως ο Θεός τον κρατά σφριγηλό, δυνατό, υγιή; Γι’ αυτό για άλλη μια φορά, αντιλαμβανόμαστε ότι το Ευαγγέλιο είναι ανεφάρμοστο και το λέμε εδώ στην ομιλία, για να μην πέφτουμε στην παγίδα να κρίνουμε και να καταδικάζουμε τους άλλους. Όλα όσα λέμε σε αυτήν την ομιλία έχουν σκόπο να γίνουμε ταπεινοί. Συνεχίζουμε, για να δούμε κάτι άλλο. Πού στηρίζεται σήμερα ο κόσμος; Φυσικά, επιπόλαια όλοι λένε ότι στηρίζονται στον Θεό. Όμως η αλήθεια είναι ότι στηρίζομαστε στα χρήματα και στην επιστήμη, στα φάρμακα, στην γνώση, στην έρευνα, στην εξέλιξη, και καλά κάνουμε, διότι δεν υπάρχουν άλλες επιλογές, δεν τις γνωρίζουμε. Ποιος μπορεί να ανεξαρτητοποιηθεί σήμερα από όλα αυτά; Ουδείς. Θυμάμαι έναν σε μια χριστιανική οργάνωση, που κατηγορούσε τους καθολικούς συνέχεια και εγώ του είπα απλά, «ξέρεις ότι τα φάρμακα που παίρνεις, τα φτιάχνουν καθολικοί, το αμάξι που έχεις, το αεροπλάνο που ταξιδεύεις, τον υπολογιστή, τα φτιάχνουν και αυτά καθολικοί; Όλα είναι δικά τους, γιατί τους κρίνεις; Αν αυτοί που κρίνεις είναι αιρετικοί, εσύ που τα χρησιμοποιείς, πώς λέγεσαι;». Εμείς οι χριστιανοί να γνωρίζουμε, ότι ο Θεός έδωσε ιδιάζουσα μορφή σοφίας σε κάθε άνθρωπο, λαό ή έθνος, και ο λόγος, για να έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον, για να βρούμε την αγάπη. Στην αγάπη είναι η ζωή και η αφθαρσία, είναι ο Θεός, είναι τα πάντα. Εν πάση περιπτώσει, πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα αυτά, την εξουσία του νόμου, ο Χριστός σήμερα την καταργεί και όλους μας αγκαλιάζει με την Χάρη, με το Μέγα Έλεος. Εσύ χριστιανέ μπορείς; Αν όχι, είναι λυπηρό. Σε άλλο σημείο έρχεται πάλι ο Χριστός με τον Λόγο του και λέει σε όλους όσους καυχώνται, «μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 5:3). Πού στηρίζεται σήμερα η ζωή όλων των ανθρώπων παγκοσμίως; Επαναλαμβάνω, απλά στα χρήματα, στα φάρμακα, στην εξέλιξη. Εδώ λένε, αν κοπούν τα φάρμακα, ούτε το ένα τρίτο του πληθυσμού δεν θα συνεχίσει να ζει, μόνο οι νέοι θα συνεχίσουν να ζουν που δεν τα έχουν ακόμα ανάγκη, και όχι όλοι, διότι από παιδιά πολλοί πάσχουν και αν δεν ήταν η επιστήμη, πόσοι θα ζούσαν; Αν καταργηθεί και η εξέλιξη, ποιος θα μπορέσει να ζήσει χωρίς ψυχολογικά προβλήματα, χωρίς να αρρωστήσει, κλπ.; Μα θα μου πεις, ο Θεός τα παραχώρησε και ο λόγος, για να βοηθήσει τον άνθρωπο. Πάλι και εδώ η αγάπη του δούλεψε για σένα, για μένα, για όλους. Να θυμάσαι και να θυμάμαι, ότι όλα όσα βλέπεις γύρω σου, εξέλιξη, επιστήμες, κλπ., τα δημιούργησαν άλλοι και όχι εσύ που καυχάσαι. Εσύ, εκτός από την χαζομάρα στο να πιστεύεις και να λες ή να καυχάσαι στο τι σου έδωσε, τι έχεις; Τίποτα ακόμα. Είναι αλήθεια, εξαρτόμαστε από όλα αυτά που έχει σήμερα ο κόσμος και φυσικά δεν τα κατηγορώ όλα αυτά, διότι πίσω από όλα κρύβεται η σοφία του Θεού. Απλώς θέλω να πω, ότι μην καυχάσαι ότι είσαι άνθρωπος του Θεού ή ότι πιστεύεις. Αν πιστεύεις, δείξε μου την πίστη σου εκ των έργων σου. Ο Χριστός, για να είμαστε ταπεινοί, έρχεται πάλι μέσα από τον Λόγο του και λέει «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς· ὄφεις ἀροῦσι· κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν.» (Μαρκ. 16:16-18). Ας αναρωτηθούμε, είμαστε αυτοί οι χριστιανοί, αυτοί οι πιστοί; Πάμε να δούμε ένα άλλο γραφικό, «μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακλήθησονται. μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσι τὴν γῆν. μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται. μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται. μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ, ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται. μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται. μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδίσωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ῥῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ.» (Ματθ. 5:3-11). Εδώ δεν εννοεί τους ταπεινούς με την έννοια ότι δεν τα ξέρουν όλα αλλά κάτι ξέρουν. Εδώ κυριολεκτεί, εννοεί αυτούς που είναι αγράμματοι, εννοεί τους αναλφάβητους, εννοεί αυτούς που δεν έχουν τις γνώσεις της επιστήμης που αφορούν την υγεία, εννοεί αυτούς που είναι άγραφη κασέτα. Άλλο είναι να αποκτήσεις έναν λάθος τρόπο ζωής και μετά να τον σβήσεις και να δεχτείς τον τρόπο που συστήνει ο Θεός, και άλλο είναι να γράφεις από την αρχή μέσα σου την σοφία του Θεού. Πόσα χρόνια θέλει ένας να σβήσει το λάθος και μετά να γράψει το σωστό; Πολλά. Γι’ αυτό και πολλές φορές παθαίνουμε προβλήματα, διότι υπάρχει μέσα μας η παλιά η φύση. Παρόλα αυτά, η αγάπη του κάνει πολλούς να τα καταφέρνουν και να ζουν πολλά χρόνια. Ο Μωυσής χωρίς πολλά πολλά, -δεν υπήρχαν εξάλλου και τα πολλά, γι’ αυτό και πέτυχε πολλά-, λέγεται ότι 120 χρονών και δεν εμαυρώθησαν οι οφθαλμοί αυτού. Ο φτωχός, σε όλα έχει πιο καθαρό νου. Άλλο είναι να γεμίσει ο νους με διάφορες θεωρίες και άλλο να κενώσεις εαυτόν και να κάνεις καινούργια αρχή με τον Χριστό. Έτσι δουλεύει ο Θεός. Γι’ αυτό μας καλεί σε μετάνοια, ώστε να φύγει η οποιαδήποτε εξάρτηση. Στην συνέχεια, ο φτωχός στο πνεύμα, αν έχει καθαρό νου αλλά και ζήλο Θεού, αυτός ναι, μπορεί να βρει την πίστη, την αγάπη, την ειρήνη, γιατί ξαναγράφει μέσα του στο DNA, το βιβλίο της ζωής με την σοφία του Θεού. Αν ένας άνθρωπος χάνει πολύτιμο χρόνο σε μέριμνες, ας έχει καλή πρόθεση, δεν μπορεί να πετύχει αυτά τα σημεία που αναφέραμε παραπάνω, «σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς· ὄφεις ἀροῦσι· κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν.» (Μαρκ. 16:17-18). Όμως εμείς έχουμε γεννηθεί σε έναν κόσμο που δουλεύει με αυτόν τον τρόπο που ξέρουμε και δεν μπορείς να τα πετάξεις όλα και να πεις «εγώ πιστεύω», θα την πατήσεις. Μάλιστα σήμερα, όποιος πηγαίνει κοντά στον Θεό, τι προσπαθεί να κάνει; Να καθαρίσει το μυαλό του από συγκρούσεις, από πρέπει, από εγωισμούς, από συμφέροντα, από πονηρίες, από εξαρτήσεις, κλπ., με σκοπό να γίνει ταπεινός, να γίνει φτωχός στο πνεύμα, διότι στον καθαρό νου δουλεύει ο Θεός. Χρειάζεται να αδειάσουμε αυτά που μας φόρτωσε η άγνοια και να μπούμε στην λογική του Θεού. Όποιος μιλάει για τα πράγματα του κόσμου, δεν μπορεί να φτιάξει τον νου του Θεού. Ένας άγιος της εκκλησίας μας ήταν πλούσιος πριν αφιερωθεί. Πήγε στην εκκλησία και άκουσε από τον ιερέα το «ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.» (Ματθ. 19:21). Στην συνέχεια, τα έδωσε όλα και ο ίδιος αφιερώθηκε σε ένα χώρο που είχε αγοράσει. Εκεί έμεινε 10 χρόνια με νηστείες και προσευχές. Δεν είχε τίποτα μέσα στο καλυβάκι του, εκτός από τρία κιλά ψωμί το μήνα που παρακάλεσε κάποιον να του τα πηγαίνει. Όταν βγήκε πάλι στον κόσμο μετά από 10 χρόνια, όλοι περίμεναν να δουν έναν άνθρωπο ο οποίος δεν θα μπορούσε να πάρει τα πόδια του. Και όμως βγήκε και ήταν ένας άνθρωπος που έλαμπε ολόκληρος. Σήμερα γνωρίζουμε για τις εξουσίες του μυαλού και για τις δυνατότητες του να ζει δια της πίστεως από την άμορφη ύλη, η οποία είναι δίπλα μας. Μάλιστα αυτός ο άγιος είχε τόσο πνευματικό αλλά και αγιοπνευματικό λόγο, που στην πρώτη του ομιλία συγκεντρώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι να τον ακούσουν. Να γνωρίζουμε, ότι το να λες ότι είσαι χριστιανός, δεν ωφελεί, το να κάνεις έργα Θεού, αφιέρωσης, αναγέννησης κλπ., αυτό είναι σημαντικό. Όταν διαβάζεις, ακολουθείς την ζωή. Όταν εφαρμόζεις, μόνο τότε εξαπλώνεται η ζωή σε όλο το σώμα και γίνεται βιωματική. Σήμερα στην γενιά μας, οι άνθρωποι μιλάνε για δικαιοσύνη αλλά με τον δικό τους τρόπο, μιλάνε για τον Θεό, δηλώνουν χριστιανοί αλλά όλοι έχουμε φτιάξει Θεό στα μέτρα μας. Έτσι, όλοι φύγαμε από τον στόχο, που είναι το θέλημα του Θεού. Εξάλλου αμαρτία σημαίνει αστοχία, έφυγα από τον στόχο μου. Εκείνος που ξέρει κάτι, χωρίς να το καταλαβαίνει, αυτό το κάτι του γίνεται πίστη, και αυτή είναι για αυτόν η μόνη οδός. Σίγουρα αυτός ο άνθρωπος, που έχει πίστη π.χ. στα φάρμακα, θα στηρίζεται σε αυτά, αν έχει στα χρήματα, χωρίς αυτά θα παθαίνει πτώση, ενώ ο Κύριος, ο Μωυσής, οι άγιοι δεν είχαν φάρμακα ούτε χρήματα, όμως είχαν πίστη. Όταν ο Μωυσής στην έρημο, μολυνόταν από κάποιο βέλος ή κάποιο φίδι, δεν έκανε εμβόλιο ή αντιτετανικό ορό, αλλά πίστευε ότι ο Θεός θα τον φρουρούσε. Καταρχήν δεν ήξερε καν για μόλυνση ή και αν ήξερε, δεν ήταν κάτι που επηρέαζε την πίστη του στον Θεό. Ο Μωυσής, με την πίστη, έφτασε 120 χρονών και λέγεται οτι οι οφθαλμοί του δεν εμαυρώθησαν. Εμείς στα 40 λέμε «είναι καιρός για γυαλιά», έτσι μάθαμε. Άλλος λέει «εγώ έφτασα τα 50 και έχω νεύρα», διότι του είπαν ότι στα 50 θα πρέπει να έχει νεύρα κλπ. Στο «μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 5:3) εννοεί ακόμα ότι αυτός ο φτωχός στο πνεύμα, θα γίνει πλούσιος κατά Θεό και θα καταφέρει να ζει. Διότι μπορεί να είναι αναλφάβητος ή να μην έχει γνώση, όμως αυτός ο φτωχός, με την παρουσία του Θεού, κατέχει πάσα γνώση για τον Θεό, την Δημιουργία, τον άνθρωπο, η οποία δεν είναι ίδια με αυτήν που εξασφάλισε κάποιος μέσα από τα βιβλία. Διότι η πίστη δεν θέλει γνώση πάνω σε κάτι, αλλά αυτή έχει κυριαρχικά δικαιώματα πάνω σε όλα. Για παράδειγμα, η πίστη χορηγεί φαγητό σε πέντε χιλιάδες ανθρώπους, πραγματοποιεί αναστάσεις, φέρνει θεραπείες, τυφλοί βλέπουν εκ γενετής, δημιουργεί αναπαραγωγή κυττάρων σε κλάσματα δευτερολέπτου, αφού εκτείνει χέρια, κλπ. Αμέτρητα τα θαύματα στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Ο Μωυσής, πόσα θαύματα; Ο Ελισαίος, ο Ηλίας. Ένας βασιλιάς είχε λέπρα. Πήγε στον Ελισαίο και ο Ελισαίος του είπε να μπει μέσα στον Ιορδάνη και να βγει 7 φορές. Όταν το έκανε αυτό, αμέσως το σώμα του έγινε μικρού παιδιού. Ο Πέτρος, πόσα θαύματα; ο Παύλος, τι δύναμη; Πόσα θαύματα; Δηλαδή ο Θεός έχει άλλον τρόπο. Εμείς ξέρουμε αυτόν τον τρόπο που δημιούργησε η εξέλιξη. Να γνωρίζουμε, ότι ο εθισμός που έχουν πολλοί σήμερα πάνω σε πράγματα που αφορούν την ζωή, είναι μεγαλύτερος από τα ναρκωτικά αλλά και από όλες τις ανθρώπινες εξαρτήσεις. Επίσης πολλοί άνθρωποι, έχοντας γνώση του Θεού όχι βιωματική, συμβουλεύουν τους άλλους να μην κάνουν αυτό ή το άλλο, ενώ οι ίδιοι έχουν χιλιάδες εξαρτήσεις. Δυστυχώς, η λογική που έχουμε όλοι μας σήμερα, μας κάνει εν δυνάμει άρρωστους. Μα θα μου πεις, να τα πετάξουμε; Όχι. Ας συνεχίσει ο καθένας να ζει όπως θέλει. Όμως μην φαντάζεται ότι ξέρει για τον Θεό. Αυτός είναι και ο λόγος της ομιλίας μου, να γίνουμε ταπεινοί και όχι εωσφορικοί. Ο Θεός χαίρεται με τον ταπεινό, «καὶ ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ᾿ ἢ ἐπὶ τὸν ταπεινὸν καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντα τοὺς λόγους μου;» (Ησ. 66:2). Αν δούμε στον μεσαίωνα κατά την εποχή της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, έγιναν απαίσια πράγματα ενάντια στις εξελίξεις, αφού πολέμησαν πάρα πολύ την επιστήμη. Ακόμα όταν κάποιος παρουσίαζε κάτι καινούργιο, έστω και με τον λόγο π.χ. Γαλιλαίος, τον έβαζαν στην πυρά, το θεωρούσαν αμαρτία και ότι αν άφηναν κάτι να εξελιχθεί, θα έχαναν οι ίδιοι την εξουσία. Το κακό με αυτούς τους φανατικούς χριστιανούς ήταν, ότι αυτοί δεν είχαν να παρουσιάσουν τίποτα πέρα από λόγια γραφικά, δεν είχαν να παρουσιάσουν κάτι καινούργιο για να βοηθήσουν τον άνθρωπο. Έτσι ο Θεός, δημιούργησε την επιστήμη μέχρι να έρθει η ζώσα πίστη, είναι και γραφικό «Σοφία δε και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις των καιρών» (Ησ. 33:6). Αυτός ο φανατισμός ήταν λάθος. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να μην χρησιμοποιεί κάτι για τον εαυτό σου, αν δεν του αρέσει, αλλά δεν έχει το δικαίωμα να μην αφήνει τους άλλους να βρουν εναλλακτικές λύσεις. Ευχαριστούμε τον Θεό για την επιστήμη και ο λόγος, διότι δεν έχουμε πίστη σε αυτό που λέμε ότι πιστεύουμε. Με αυτήν τουλάχιστον την επιστήμη ζούμε λίγο παραπάνω. Από την στιγμή που δεν μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε τον άρτο ή να ζήσουμε από την άμορφη ύλη, πήγαινε για δουλειά και ζήσε λίγο καλύτερα. Αφού δεν πας στο Θεό να σου εξασφαλίσει ευφορία, χαρά, αγάπη, πίστη, τότε τράβα στον ψυχολόγο, μήπως και σε μάθει να μην έχεις πολλές σκέψεις. Ακόμα, έχεις ένα πρόβλημα υγείας; Αφού δεν μπορείς να προσευχηθείς για να γίνεις καλά, πήγαινε στον γιατρό. Έχουμε γίνει άνθρωποι με πολλές σκέψεις, ο Λόγος του Θεού λέει «ἀνὴρ δίψυχος ἀκατάστατος ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ.» (Ιακ. 1:8). Δυστυχώς σήμερα, έχουμε όχι μόνο δύο σκέψεις αλλά πάρα πολλές σκέψεις. Όμως χριστιανέ, με τόσες εξαρτήσεις, μην κάνεις τον αντί Θεού. Κάτι άλλο που χρειάζεται σήμερα ο κόσμος μας για να ζήσει, είναι η τέχνη, είναι η μόδα, είναι η ομορφιά, είναι τα αγάλματα, οι ωραίες εικόνες, τα τέλεια σώματα, αφού λέμε «αυτός έχει κοιλιακούς». Μάλιστα συστήνουν διατροφή, χαλάρωση, γιόγκα, μπάνια στις θάλασσες ή στα λουτρά, σάουνα, κλπ. Ακόμα και τις εικόνες ή τα αγάλματα, δεν τις χρειάζεται ο άνθρωπος. Υπάρχει καλύτερη εικόνα από την Δημιουργία που βλέπεις; Όμως άμα ξέχασες να βλέπεις τις εικόνες δίπλα σου άνθρωπε, είναι διότι ζούμε μέσα σε τοίχους κλεισμένους, π.χ. έρχεται κάποιος και σου φτιάχνει ένα τοπίο, το αγοράζεις κάποια εκατομμύρια και του δίνεις και συγχαρητήρια, ενώ την Δημιουργία που είναι γεμάτη εικόνες, την αγνοείς; Όλα αυτά, μόνο να σκεφτεί κάποιος πόσα χρήματα χρειάζονται, πόσες εξαρτήσεις χρειάζεται ένας άνθρωπος για να αρέσει. Τι δαιμόνιο και αυτό! Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να αρέσουν, να είναι τέλειοι, και ο τρόπος; Botox, υαλουρονικό οξύ, κλπ. Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει, ότι η ένωση με τον Θεό δημιουργεί αναπαραγωγή κυττάρων και βλέπεις στον εαυτό σου την σφριγηλότητα, την υγεία, και ότι όλα τα άλλα δεν τα χρειάζεσαι, αφού σε κρατά ο Λόγος νέο. Με την προσκόλλησή μας σε όλα αυτά, που η άγνοια μάς εξασφάλισε, αποκτήσαμε πολλές εξαρτήσεις οι οποίες έγιναν αμαρτία. Αμαρτία είναι η αστοχία, η αποστασία από τον γεννήσαντα οργανισμό. Έρχεται τώρα ο Χριστός και λέει «τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν.» (Ιω. 6:63), με το πνεύμα του Θεού, φανερώνει για την σάρκα ακριβώς το αντίθετο. Για το σώμα μάς λέει ο Κύριος, «ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν» (Α Κορ. 6:19), το κάνει ναό και μέσα σε αυτό το άφθαρτο, αλλά και αθάνατο πνεύμα αρέσκεται να κατοικεί ο Τριαδικός Θεός. Τώρα έρχεται στην ανάγκη ο Θεός, ώστε να κάνει το σώμα να είναι δυνατό κατά Θεό και δείχνει καινούργιο τρόπο αφού μιλά για νηστεία και προσευχή. Ο λόγος; Για να το επαναπρογραμματίσει (το σώμα) στις δικές του αρχές. Έτσι ο Θεός, συστήνει στον άνθρωπο έναν νέο τρόπο αναγέννησης, εξέλιξης, ο οποίος δημιουργείται μέσα από την προσευχή και την νηστεία. Στην αρχή μιλάει για εγκράτεια και στην συνέχεια για νηστεία. Ακόμα μιλάει για τον αγιασμό του σώματος, μιλάει για την παρθενία, και λέει «ἀλλ᾿ οἷς δέδοται· ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω.» (Ματθ. 19:11-12). Με όλα αυτά και αλλά πολλά αναποδογυρίστηκε με την παρουσία του, όλη η φιλοσοφία του τότε γνωστού κόσμου αλλά και του σημερινού. Πώς να εφαρμοστεί το Ευαγγέλιο, αφού όλοι στηρίζονται στα χρήματα, στον πλούτο, στην δύναμη, στην εξουσία, στις εικόνες, στην ειδωλολατρία; Και δεν μιλώ για την χριστιανικές εικόνες, διότι αυτές διδάσκουν, αυτές μιλούν, νουθετούν, μας σπουδάζουν από μικρά παιδιά, εξαιτίας αυτών ερχόμαστε κοντά στον Χριστό. Μιλώ για τις εικόνες που δημιουργήσαμε με τον εαυτό μας τον οποίο ειδωλοποιούμε. Ο Θεός αδέλφια μου, αφού είναι πιο έξυπνος από τους ανθρώπους, δημιουργεί ένα σχέδιο. Τι κάνει. Αφού χάρισε στον άνθρωπο ελεύθερη βούληση, μας αφήνει να δημιουργήσουμε θρησκεία, εξέλιξη αλλά και επιστήμη. Μάλιστα σήμερα, με την αγάπη του Θεού, η οποία μας δείχνει άλλο δρόμο μέσα από την επιστήμη, μπορούμε να μιλάμε όλοι για τον χριστιανισμό και να λέμε ότι είναι μεγάλη επιστήμη ο Λόγος του Θεού, όταν αυτός έστω και λίγο εφαρμόζεται. Ο άνθρωπος, με την επιστήμη του Λόγου ζει μακάρια, ευχάριστα, ευλογημένα. Μάλιστα σήμερα με την εξέλιξη, οι άνθρωποι, πλούσιοι ή φτωχοί, όταν γνωρίσουν τον Χριστό λένε, ότι η χριστιανική θρησκεία είναι η πιο ωραία θρησκεία πάνω στον πλανήτη. Μάλιστα, ακόμα και αυτοί που έχουν την εξουσία να τον διαχειρίζονται, ζουν και αυτοί πλουσιοπάροχα, ζουν άνετα, ζουν με εξουσία, ζουν σαν θεοί. Ο λόγος, διότι όλους μας αγκαλιάζει η Χάρη του. Η επιστήμη και η σοφία του Θεού αποδεικνύεται, ότι για όλους καταλήγει σε ευλογία. Ακόμα και αν υπάρχουν πολλές εξαρτήσεις, σιγά σιγά μέσα από αυτούς τους δύο φορείς, επιστήμη και σοφία, οι άνθρωποι βρίσκουν τον Θεό. Σιγά σιγά παίρνουν θάρρος, μειώνουν την πίστη στην εξέλιξη και αυξάνουν την πίστη στον Θεό, στην ταπεινοφροσύνη, στην αγάπη, στην πίστη, η οποία γίνεται με την πάροδο του χρόνου ζώσα. Δεν μπορούμε να γίνουμε θεοί, να γίνουμε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν μια και έξω, σιγά σιγά το σχέδιο εξελίσσεται. Γι’ αυτό και ακόμα όλοι, λίγο ή πολύ, πάσχουμε, διότι δεν έχουν φύγει όλες οι εξαρτήσεις αλλά σιγά σιγά ευλογούνται οι άνθρωποι που έχουν καλή πρόθεση. Φυσικά σήμερα πολλοί λένε, «είμαι ευλογημένος», αυτοί είναι οι εγωιστές, αφού έξαφνα εκεί που λένε, «έχουμε ειρήνη», έρχεται ο όλεθρος. Αυτοί που νομίζουν ότι είναι ευλογημένοι, ότι ο Θεός τρελαίνεται τάχα μαζί τους, συναντούν κάποια στιγμή το όποιο πρόβλημα και απορούν, «είναι δυνατόν» λένε. Έτσι όλοι, πνευματικοί και κοσμικοί, αντιλαμβάνονται ότι κάτι γίνεται λάθος. Ποιο είναι αυτό: δεν αφεθήκαμε, δεν πιστέψαμε, δεν εμπιστευθήκαμε τον Θεό ώστε να μας οδηγήσει στην ζωή με τον δικό του τρόπο και δρόμο. Έχει αποδειχθεί, ότι στο τέλος όλοι θα την πατήσουν, αν συνεχίσουν να επιμένουν στο να ζουν με εξαρτήσεις. Ο λόγος, διότι αυτοί οι άνθρωποι στην σκέψη και μόνο να πάθουν ένα πρόβλημα, τρέχουν να βρουν λύση. Αν κάποιος τους πει, «δεν υπάρχει λύση», παθαίνουν μεγάλη πτώση, ενώ οι έστω και λίγο αναγεννημένοι, ακόμα και στο πρόβλημα αλλά ακόμα και στον θάνατο όταν έρχεται, δεν απορούν, ξέρουν πάντα ότι όλα μπορούν να συμβούν, γνωρίζουν τις αδυναμίες τους και γι’ αυτό φροντίζουν να έχουν μνήμη θανάτου. Οι άνθρωποι του Θεού, πάντα ήξεραν ότι είναι λάθος, άλλο που ζουν με τον Θεό ευλογημένα. Σε όλη τους την ζωή, οι άνθρωποι του Θεού έχουν μνήμη θανάτου, γιατί δεν ξέρουν τι θέλει ο Θεός γι’ αυτούς. Έτσι δεν καυχώνται. Ενώ όσοι ζουν στον κόσμο, όταν έρχεται ο θάνατος, απορούν, τρέχουν, φωνάζουν, κάνουν πολλά σπαστικά και ο λόγος, διότι δεν είχαν μνήμη θανάτου αλλά την ψευδαίσθηση ότι αυτούς δεν θα τους βρει τίποτα, όλα νόμιζαν είναι για τους άλλους. Η αγάπη του Θεού - Πατέρα μάς έχει εξασφαλίσει και άλλο δρόμο για να πετύχουμε την ζωή και την αφθαρσία, αρκεί να προσπαθούμε, αρκεί να πιστεύουμε. Ποιος είναι αυτός, «ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν.» (Ιω. 5:24). Ο ένας δρόμος, είναι η ζωή δια της ζωής και ο άλλος, η ζωή δια του θανάτου. Τώρα όσοι θέλουν, αν μπορούν, ας καταλάβουν τι θέλω να πω με όλους αυτούς που έχουν μπει στην ζωή μας και κάνουν τους θεοφόρους. Μόνο όταν ο πλανήτης γνωρίσει τους ανθρώπους του Θεού, όταν θα έρθουν οι πραγματικοί άνθρωποι του Θεού, τότε όλα θα αλλάξουν. Άνθρωπος του Θεού, είναι αυτός που ζωοποιείται δια Πνεύματος Αγίου και όχι αυτός που αυξάνει σε «θέλω» και σε εξαρτήσεις. Μόνο τότε οι άνθρωποι του κόσμου θα καταλάβουν, τι σημαίνει Θεός και άνθρωπος του Θεού. Πότε θα συμβεί αυτό; Απλά όταν χορτάσουμε με τα ξυλοκέρατα και επιστρέψουμε στον Θεό, στην ουσία, στην αγάπη. Μάλιστα όταν έρθουν οι άνθρωποι του Θεού, ακόμα και οι θρησκευόμενοι θα τα χάσουν, αφού θα δουν τον Θεό να ζει μέσα σε αυτούς. Οι άνθρωποι του Θεού θα λένε και θα γίνεται. Έτσι ο Θεός σαρκωμένος, θα σταθεί μπροστά τους. Με αυτό θα λάβει χώρα το γεγραμμένο «καὶ παραλήψονται τὴν βασιλείαν ἅγιοι Ὑψίστου καὶ καθέξουσιν αὐτὴν ἕως αἰῶνος τῶν αἰώνων.» (Δαν. 7:18). Η θρησκεία τότε, που για πολλούς θα έχει γίνει παγίδα, αφού φανατίζονται οι χριστιανοί με αυτή, θα γκρεμιστεί, θα εξαφανιστεί εκ θεμελίων, διότι ο Κύριος είπε στην σαμαρείτιδα, «ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ·» (Ιω. 4:23). Αφού οι άνθρωποι δεν θέλουν να το καταλάβουν αυτό, θα έρθει με το «ἀνάγκασον», με την εμφάνιση του ανθρώπου του Θεού. Ο Χριστός έγραψε για αυτό δύο βασικά στοιχεία του δικού του Λόγου, «καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος.» (Ματθ. 24:14), καθώς «ἀλλ᾿ ἐγὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν· συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς· καὶ ἐλθὼν ἐκεῖνος ἐλέγξει τὸν κόσμον περὶ ἁμαρτίας καὶ περὶ δικαιοσύνης καὶ περὶ κρίσεως. περὶ ἁμαρτίας μέν, ὅτι οὐ πιστεύουσιν εἰς ἐμέ· περὶ δικαιοσύνης δέ, ὅτι πρὸς τὸν πατέρα μου ὑπάγω καὶ οὐκέτι θεωρεῖτέ με· περὶ δὲ κρίσεως, ὅτι ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου κέκριται. Ἔτι πολλὰ ἔχω λέγειν ὑμῖν, ἀλλ᾿ οὐ δύνασθε βαστάζειν ἄρτι. ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν.» (Ιω. 16:7-13). Ακόμα και αυτό, οι άνθρωποι των γραμμάτων δεν το εντόπισαν, διότι εδώ μιλάει για πρόσωπο, αφού λέει, «ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν.» (Ιω. 16:13). Οι εξαρτήσεις θα πρέπει να φύγουν, ο άνθρωπος θα πρέπει να ζει δια Πνεύματος Αγίου, «τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν.» (Ιω. 6:63). Με το πνεύμα του Θεού θα αποκτήσει ο άνθρωπος το σώμα της δόξης και όχι με το να θρησκεύει. Όμως δεν καταργώ εγώ τις θρησκείες ούτε ο Θεός, διότι μια μέρα θα δουλέψουν κατά Θεό. Μέχρι τότε όλα καλά, δεν κρίνουμε, διότι η θρησκεία μας, ειδικά η δική μας θρησκεία, μάς μαθαίνει πολλά. Αν κάποιος θέλει να εξελιχθεί, αφιερώνεται, και στην συνέχεια αυτός προχωρά μέσα από την θρησκεία στο να συλλάβει άλλα νοήματα, όπως την αγάπη, την ταπείνωση, την ζώσα πίστη, κλπ. Όπως ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Πορφύριος, Πατέρες κλπ. που έμαθαν από την θρησκεία αλλά εξελίχθηκαν, διότι ο λόγος τους έχει αγάπη για όλους. Η θρησκεία όλων μας θα πρέπει να γίνει η αγάπη. Όταν το ανθρώπινο γένος φτάσει σε αυτό το σημείο, οι άνθρωποι που σήμερα απλά θρησκεύουν και που στηρίζονται στα χρήματα, στα ψέματα, στους εγωισμούς, στην πονηρίες, θα τα εγκαταλείψουν οικειοθελώς. Τότε και μόνο τότε θα καταλάβουν, ότι πίσω από τον τύπο κρύβεται η ουσία. Ακόμα θα καταλάβουν, ότι πίσω από τον τύπο κρύβονται και τα πάθη. Όταν τα καταλάβουμε αυτά, θα βαδίσουμε όλοι μαζί στην αλήθεια. Ο Χριστός, ερχόμενος στον κόσμο, όλα αυτά που ο κόσμος θεωρεί ως αξία, τα μηδενίζει, και αυτά που δεν έχουν αξία τα χρησιμοποιεί με την αγάπη και τα κάνει να έχουν αξία. Στην συνέχεια όλα γίνονται εντυπωσιακά, μοναδικά, ελκυστικά. Όποιος εμφανίζει τέτοιες αξίες, οι άνθρωποι τρέχουν κάτα χιλιάδες. Εμείς όλοι να γνωρίζουμε «τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν.» (Ρωμ. 8:28). Ο Θεός έχει πολλούς τρόπους, δεν έχει μόνο έναν για να σώσει τον άνθρωπο. Ο Χριστιανισμός αλλά και όλες οι θρησκείες, από πνευματικές που θα έπρεπε να είναι, ακόμα και σήμερα ζουν ειδωλολατρικά, αφού οι χριστιανοί στηρίζονται στην ύλη, στο χώμα, στα χρήματα. Όλες οι θρησκείες έγιναν ειδωλολατρικές. Αυτή είναι η αλήθεια. Όμως δειλά δειλά εμφανίζεται και η ουσία από κάποια σκεύη εκλογής. Όλες όμως οι ειδωλολατρικές θρησκείες θα είναι οι τελευταίες θρησκείες πάνω στον πλανήτη. Όταν το σχέδιο ολοκληρωθεί, να ξέρουμε, ότι η χριστιανική θρησκεία μέσα από την σοφία του Θεού και την επιστήμη, θα πάρει σάρκα και οστά, θα πνευματικοποιηθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα πολλοί άνθρωποι, αφιερωμένοι, μιλάνε για την επιστήμη και φέρνουν πολλά παραδείγματα που οδηγούν στην πίστη, στην αγάπη, στην ειρήνη, στην παρουσία του Θεού εντός ημών. Οι άνθρωποι στο μέλλον, θα εξελιχθούν περισσότερο πάνω στα πνευματικά. Σε αυτό θα βοηθήσει και η επιστήμη αλλά και η εξέλιξη, «Σοφία δε και επιστήμη θέλουσιν είσθαι η στερέωσις των καιρών» (Ησ. 33:6). Θα μάθουν οι άνθρωποι να κάνουν το σώμα τους ναό του Θεού, είναι γραφικό, «οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν Ἁγίου Πνεύματός ἐστιν.» (Α Κορ. 6:19) καθώς «εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός·» (Α Κορ. 3:17), ο Θεός δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς που φτιάχτηκαν από χέρια ανθρώπων, αλλά μέσα σε αχειροποίητους ναούς που είναι το σώμα του κάθε ανθρώπου, το οποίο φτιάχτηκε από τον Θεό και μάλιστα αυτό έχει την εξουσία με το πνεύμα του Θεού να περάσει από τον χώρο της φθοράς στον χώρο της αφθαρσίας. Ο άνθρωπος έχει όλες τις προϋποθέσεις της αειζωίας. Τα ανθρώπινα κατασκευάσματα αλλάζουν μορφή, φθείρονται, πέφτουν, αλλάζουν, ο χρόνος τα αλλάζει, η ύλη γίνεται ενέργεια, και η ενέργεια ύλη σε άλλη μορφή. Ας φύγουμε από όλες τις ανθρώπινες ειδωλολατρικές συνήθειες, διότι αν δεν φύγουμε, θα ζήσουμε μια ψεύτικη ζωή. Έχει αποδειχθεί, ότι το ψεύτικο κοσμοείδωλο γεννά ένα ψεύτικο αυτοείδωλο, το οποίο εργάζεται το ατομικό προσωπικό συμφέρον και όχι το γενικό. Πρέπει να φύγουμε από όλα αυτά, να φύγουμε από μια ψεύτικη συνήθεια και να μπούμε στην αλήθεια. Η αλήθεια θα μας οδηγήσει στο σωστό. Απεδείχθη αιώνες τώρα, ότι δεν γίνεται με το ψέμα να εμφανίσεις αλήθεια ή να ζήσεις αυτή. Μάλιστα οι άνθρωποι δημιούργησαν και άλλο ψέμα, το ένα ψέμα φέρνει το άλλο και τέλος δεν έχουν. Ποιο είναι αυτό το ψέμα: Οι άνθρωποι, οι χριστιανοί, σκέφτηκαν την άλλη ζωή, ενώ είναι γραφικό, «Θεὸς δὲ οὐκ ἔστι νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων·» (Λουκ. 20:38), άλλοι λαοί σκέφτηκαν την μετεμψύχωση, άλλοι την μετενσάρκωση, άλλοι τον παράδεισο στον ουρανό, κλπ. Μάλιστα ο Κύριος το φανέρωσε αυτό λέγοντας, «Θεὸς δὲ οὐκ ἔστι νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων·» (Λουκ. 20:38). Σε άλλο σημείο αναφέρει «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται·» (Ιω. 11:26), εννοεί δια της αναστάσεως, η εκκλησία μας είναι εκκλησία ανάστασης, αλλά συνεχίζει ο Κύριος στον ίδιο στίχο, «καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα.» (Ιω. 11:26), εδώ ρωτά παρακάτω, «πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26). Δεν το πιστέψαμε αυτό, γι’ αυτό σήμερα όλοι λένε για τον εαυτό τους ότι αγαπούν τον Θεό και ότι θα πάνε στον παράδεισο. Όμως τα έργα τους δεν έχουν σχέση με την καθολική αγάπη αλλά με την προσωπική, κάτι που ο Κύριος δεν το θέλει. Έτσι το ψέμα μεγάλωσε. Στον Λόγο του ο Κύριος δηλώνει κατηγορηματικά, πού κάνουμε λάθος, ποια είναι η αμαρτία και γιατί έρχεται ο θάνατος. Τι μας λέει, το «καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι.» (Λουκ. 6:32), μας λέει, έτσι κάνουν και οι αμαρτωλοί, αγαπούν τους αγαπώντας αυτούς, «Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς.» (Ματθ. 5:44). Όλα αυτά αποδεικνύουν το λάθος μας απέναντι στον Θεό. Έτσι για μας, ακόμα το Ευαγγέλιο παραμένει ανεφάρμοστο, και όταν έρχεται ένας και σου λέει «να κάνεις αυτό για να σωθείς», ανάλογα το δόγμα ή την θρησκεία, είναι για γέλια. Μα θα μου πεις, να μην κάνουμε έργα αγαθά; Ναι, επιβάλλεται, όχι όμως για να σωθείς, αλλά για να συνηθίσεις στο να μάθεις να ζεις αγιοπνευματικά, για να γίνεις ο άνθρωπος του Θεού, για να δημιουργήσουμε νου Χριστού. Με αυτόν τον τρόπο θα έρθει η ελπίδα, η ελπίδα θα φέρει την πίστη, η πίστη την αγάπη, η αγάπη την ταπεινοφροσύνη κλπ. Ο Κύριος, για να μας δεχτεί, για να μας ευλογήσει, μας λέει, «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. 25:40). Σε άλλο σημείο μας λέει, «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με,» (Ματθ. 25:34-35), θα αναρωτηθούν, «κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ ἤλθομεν πρός σε;» (Ματθ. 25:37-39) και αυτός θα απαντήσει, «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. 25:40). Ενώ για όλους τους άλλους που δεν πρόσφεραν αγάπη, αλλά έκαναν τα τυπικά, δηλώνει «ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν.» (Ματθ. 7:23), «ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.» (Ματθ. 25:42-43). Στην προς Ρωμαίους επιστολή αναφέρεται ότι «τὰ γὰρ ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος,» (Ρωμ. 6:23). Πού έγκειται η αμαρτία; Απλό, φύγαμε από την αγάπη. Όλοι δυστυχώς καταλήξαμε να είμαστε συστεγασμένοι εχθροί, ακόμα και μέσα στην οικογένεια. Έχουμε μορφή ευσεβείας αλλά όχι αληθινή. Λέμε ότι αγαπάμε αλλά αν ο αδελφός μάς ζητήσει κάτι υπερβατικό, η αγάπη η ψεύτικη χάνεται. Έχει αποδειχθεί, ότι με το λίγο Θεό η αγάπη των πολλών του Θεού θέλει ψυχρανθεί. Αν μετανοήσουμε, να ξέρουμε ότι ο δρόμος της ζωής υπάρχει. Πού υπάρχει; Είναι γραφικό, «φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου» (Β Τιμ. 1:10), στο Ευαγγέλιο του Χριστού υπάρχει. Σήμερα υπάρχει μια άλλη μερίδα ανθρώπων που θέλει να ζήσει και λένε, «κάνε αυτοσυγκέντρωση και θα πετύχεις τον στόχο σου, βάλε όποιο στόχο θέλεις και θα τον πετύχεις», και τι βάζουν όλοι οι άνθρωποι; Είναι απλό. Να γίνουν όλοι πλούσιοι ή να αποκτήσουν χαρίσματα ώστε να εξουσιάζουν τους άλλους ή να γίνουν κάτι που όλοι θα τρέχουν σε αυτούς. Μάλιστα το 99,9%, όταν μιλάει, φωνάζει, γκρινιάζει, και όλες οι συζητήσεις των ανθρώπων επικεντρώνονται σε κρίσεις αλλά και σε παράπονα, το 1% έχει, ας πούμε, έναν υγιή λόγο. Παρόλα αυτά, η αγάπη του μπορεί να σου δώσει κάτι, αφού η πίστη έχει κυριαρχικά δικαιώματα και δουλεύει σε όλους, πιστούς, απίστους, αμαρτωλούς, δικαίους. Όμως εδώ είναι το αλλαχόθεν, πας δηλαδή από άλλη οδό, να κλέψεις τον Θεό. Αυτό όμως δεν έχει αγάπη, αφού δεν σε ενδιαφέρουν οι άλλοι γύρω σου παρά μόνο ο εαυτό σου. Να ξέρουμε, ότι ο Θεός είπε «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. 25:40). Φίλε μου, ό,τι επιδιώκεις το οποίο σε οδηγεί στον εωσφορικό τρόπο, να ξέρεις ότι αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος να ευτυχήσεις. Εξάλλου ευτυχισμένος είναι αυτός που δεν χρειάζεται λόγους για να είναι ευτυχισμένος. Επαναλαμβάνω, όλοι μας να ξέρουμε ότι δεν είναι αυτός ο τρόπος ο σωστός. Το ατομικό συμφέρον είναι το κακώς εννοούμενο συμφέρον, το γενικό συμφέρον είναι το θέλημα του Θεού. Το ατομικό συμφέρον μάς οδηγεί στην παραβολή του ασώτου, στην οποία ο Κύριος φανερώνει ότι αυτός ο υιός πήρε κάτι που δεν το άξιζε, την περιουσία, την οποία και σπατάλησε. Ούτε να επενδύσει δεν ήξερε. Ο άσωτος στην ουσία, ήταν ένας έμπορος που εκμεταλλεύτηκε την αγάπη του πατέρα του. Όταν μετάνιωσε ειλικρινά, τότε πήρε πάλι την περιουσία αλλά τώρα ευχαρίστησε τον πατέρα του για αυτό που πήρε, το οποίο και εκτίμησε πολύ, ενώ πρώτα το έκλεψε, ας το πούμε έτσι, εκμεταλλευόμενος την αγάπη του πατέρα του. Έχουμε ακούσει για τους κλέφτες και για τους ληστές στην Γραφή, και έχουμε ακούσει και για την οδό της ζωής η οποία είναι δύσκολη αλλά σε κάνει Θεό. Καταλήγουμε ότι το αλλαχόθεν είναι ο τύπος, είναι η πίστη στο να ζήσω εγώ καλά και άσε τους άλλους, είναι να έχω ευλογηθεί από το ψέμα αλλά να κάνω τον ενάρετο, είναι πολλά. Οι άνθρωποι θα γνωρίσουν ότι ο «πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.» (Ιω. 4:24). Το ότι το Ευαγγέλιο είναι ανεφάρμοστο, μπορεί να το δει κάποιος και στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο, όπου κάποιος είπε στον Χριστό, «ἀκολουθήσω σοι ὅπου ἐὰν ἀπέρχῃ, Κύριε.» (Λουκ. 9:57 ) και ο Κύριος του λέει, «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.» (Λουκ. 9:58). Με όλα αυτά, ο Χριστός αναποδογυρίζει ολόκληρο τον τρόπο ζωής του ανθρώπου σήμερα. Απεδείχθη, ότι ο Χριστιανισμός δεν μπορεί να εμφανίσει τις μεγάλες αξίες του, διότι ουδείς δεν τον προσεγγίζει με αυτόν τον τρόπο. Και ο λόγος, διότι όλοι μας είμαστε δεμένοι με το υλικό στοιχείο, χρήματα κλπ. Όλοι παγκοσμίως θέλουν πλούτη, εξουσία, ομορφιά, κτλ. Ενώ ο Θεός θέλει να στα δώσει όλα αυτά μέσα από την αναγέννηση, διαφορετικά θα κάνεις κακή χρήση, με αποτέλεσμα να καταστρέψεις την ψυχή σου αλλά και το σώμα σου, και αυτό το βλέπουμε καθημερινά. Έρχεται ο Χριστός και δείχνει κάτι καινούργιο με αυτόν τον τρόπο. Έτσι ο Χριστιανισμός γίνεται αποδεκτός από πολλούς. Γιατί ο Χριστός τα ζητά αυτά; Απλά, διότι θέλει να μας δείξει, ότι είναι λάθος ο τρόπος στο να επιμένει ο άνθρωπος να εξουσιάζεται από το υλικό στοιχείο, θέλει να μας πει, και αυτό έδειξε, «ότι εσύ άνθρωπε, εξουσιάζεις την ύλη και όχι η ύλη εσένα, εμένα, όλους μας». Διότι όταν ο Χριστός δίνει τροφή με ένα λόγο και ταΐζει χιλιάδες ανθρώπους, και στην συνέχεια λέει, «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει.» (Ιω. 14:12), καταργεί την εξάρτηση. Σε άλλο σημείο, ο Κύριος περπατά στην θάλασσα και διανύει αποστάσεις δια Πνεύματος Αγίου, στην συνέχεια λέει, «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει.» (Ιω. 14:12), εδώ καταργεί όλες τις τεχνολογίες αλλά και μεταφορές. Για φαντάσου! Σε άλλο σημείο θεραπεύει ανίατες ασθένειες και μάλιστα ανασταίνει και νεκρούς. Μάλιστα με τον Λόγο του προσθέτει μέλη στο σώμα τα οποία μέλη δεν υπήρχαν, δημιουργεί με την πίστη αναπαραγωγή κυττάρων σε κλάσματα δευτερολέπτου. Επιπλέον μέσα στον Λόγο του ο Κύριος φανέρωσε «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς· ὄφεις ἀροῦσι· κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν.» (Μαρκ. 16:16-18). Πιστός λοιπόν είναι αυτός που έχει σημεία και όχι αυτός που λέει ότι είναι πιστός. Εμείς εμφανίζουμε κανά δυο που είναι εύκολα και λέμε ότι πιστεύουμε. Αυτά που εμφανίζουμε είναι, «ὁ πιστεύσας» και δεύτερον «ὁ βαπτισθεὶς». Τα υπόλοιπα, ουδείς, εκτός από μερικούς που έχουν προχωρήσει λίγο πνευματικά, δεν τα εννοεί. Ποια είναι αυτά: γλωσσολαλιά και όχι γλώσσες που λέει αλλά έστω ένα. Κανείς όμως δεν εμφανίζει το να βγάζει δαιμόνια. Όταν βγάλεις δαιμόνια, έρχεται και η θεραπεία. Κανείς δεν λαλεί νέες γλώσσες, «ὄφεις ἀροῦσι·», εννοεί πονηρούς ανθρώπους, ώστε να προλάβουν το κακό. Και συνεχίζει «κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει· ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι, καὶ καλῶς ἕξουσιν.», και εδώ ισχύει το «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει.» (Ιω. 14:12). Εμείς ακόμα και σήμερα, με τόσα χρόνια αγώνα, και τίποτα δεν κάνουμε από όλα αυτά ενώ η καύχηση και η κρίση δεν σταματά. Το ότι ο Κύριος θέλει να ζούμε με αυτόν τον τρόπο, το βλέπουμε σε σκεύη εκλογής αφού και αυτά στην συνέχεια της ζωής τους, αφού πρώτα ακολούθησαν συνειδητά τον Χριστό, παρουσίασαν πολλές ιδιότητες του Θεού. Γνωρίζουμε ανθρώπους που έκαναν πολλά θαύματα. Σε άλλο σημείο ο Χριστός καταργεί τους τύπους, τις θρησκείες και βάζει την αγάπη ως την μόνη σχέση ανθρώπου και Θεού, «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθ. 25:40). Σε άλλο σημείο καταργεί τις θρησκείες λέγοντας, «καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου. αὕτη πρώτη ἐντολή. καὶ δευτέρα ὁμοία, αὕτη· ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι.» (Μαρκ. 12:30-31). Αυτή είναι η θρησκεία μας, η αγάπη. Εμείς όμως, όπως πάντα πονηροί, φτιάξαμε δικό μας Θεό. Έτσι φτιάξαμε εκκλησίες, δόγματα, ποιμένες, προφήτες κλπ. και ο λόγος διότι δεν θέλουμε να αγαπήσουμε τον Θεό αλλά και τον αδελφό, όπως τον εαυτό μας. Εδώ έγκειται το πρόβλημα το δικό μας, φτιάξαμε Θεό στα μέτρα μας. Πρέπει να καταλάβουμε άπαξ δια παντός, ότι ο Θεός είναι αγάπη και αν η θρησκεία που έχουμε, δεν σε οδηγεί στην αγάπη προς τον Θεό, τον αδελφό, αλλά ακόμα και προς τον εχθρό, τότε αυτή η θρησκεία δεν είναι μια θρησκεία που την παραχώρησε ο Θεός, αλλά η δική μας «καλοκαγαθία». Δεν βλέπουμε, ότι ενώ θα έπρεπε να ζούμε εν Κυρίω αιώνια, συμβαίνει το αντίθετο. Η θρησκεία παραμένει, ενώ οι άνθρωποι που θρησκεύουν, πεθαίνουν μαζί της. Δυστυχώς οι άνθρωποι, αν και πεθαίνουν, ακόμα θρησκεύουν. Δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε ώστε να μπούμε στην ουσία και να καταλάβουμε ότι ο Θεός είναι ζωή άφθαρτη, είναι αγάπη ανυπόκριτη, είναι χαρά, είναι ομορφιά, είναι φως, είναι πνεύμα ζωοποιόν, και ο λόγος που δεν εννοήσαμε τον Θεό και τον Λόγο του, είναι η λάθος προσέγγιση του Θεού μέσω της θρησκείας. Δεύτερο εμπόδιο είναι τα βιοτικά, οι μέριμνες. Αυτά όλα μας έχουν βγάλει από τον Θεό. Το ότι δεν εφαρμόζουμε το θέλημά του, είναι εύκολο να το καταλάβει ένας ή πολλοί άνθρωποι, αρκεί να αναρωτηθεί ο καθένας μας πού γίνεται αυτό που ζητά ο Θεός, να έχουμε αγάπη ως εαυτόν; Πουθενά, και μάλιστα όλα αυτά που κάνουμε με τα θρησκευτικά μας καθήκοντα ή τις πολυποίκιλες βιοτικές μέριμνες, είναι όλα εντελώς αντίθετα με όλα αυτά που συστήνει αλλά και που θέλει ο Θεός. Ο Κύριος, για να καταλάβουμε την αξία των Λόγων του, καθιστά δια του Λόγου του στην συνείδησή μας πάνω από όλα και από όλους, την αξία των δικών του Λόγων, αφού δια του Λόγου του προβαίνει σε ενέργειες υπερβατικές. Ακόμα και για τους σημερινούς ανθρώπους, οι οποίοι υπηρετούν την θρησκεία τους και την ύλη. Ο Κύριος, για να ιδρυθεί η βασιλεία του όπως στον ουρανό και στην γη, καταργεί ακόμα και την οικογένεια, δηλαδή την οικογένεια που εμείς φτιάξαμε με πολλές αδυναμίες, αφού δηλώνει, «καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας ἢ ἀδελφοὺς ἢ ἀδελφὰς ἢ πατέρα ἢ μητέρα ἢ γυναῖκα ἢ τέκνα ἢ ἀγροὺς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα λήψεται καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει.» (Ματθ. 19:29). Αυτό ποιος το καταλαβαίνει; Ότι ο Θεός καταργεί την οικογένεια που δημιουργήθηκε με τις αδυναμίες, αλλά ευλογεί την οικογένεια που δουλεύει εν Κυρίω; Ο Χριστός δεν θρησκεύει μαζί μας, έχει συγκεκριμένες εντολές. Εμείς γιατί θρησκεύουμε μαζί του με το να κάνουμε τα τυπικά καθήκοντα, και ότι αφορά την ουσία να την αποφεύγουμε; Όταν λέμε, δεν θρησκεύει, σημαίνει ότι θέλει εμείς οι άνθρωποι να έχουμε σαν πρώτο στόχο την βασιλεία του Θεού και στην συνέχεια οτιδήποτε άλλο. Τι λέει εδώ ο Κύριος σε κάποιον άνθρωπο που του είπε, «ἀκολούθει μοι·» (Λουκ. 9:59), και αυτός απάντησε «πρῶτον δὲ ἐπίτρεψόν μοι ἀποτάξασθαι τοῖς εἰς τὸν οἶκόν μου.» (Λουκ. 9:61), και ο Χριστός του είπε «οὐδεὶς ἐπιβαλὼν τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπ᾿ ἄροτρον καὶ βλέπων εἰς τὰ ὀπίσω εὔθετός ἐστιν εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ.» (Λουκ. 9:62). Σε άλλο σημείο μέσα στον Λόγο του Θεού, τι λέει «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος·» (Ματθ. 10:37). Σε άλλο σημείο πεθαίνει ο πατέρας κάποιου, ο Κύριος του λέει «ἀκολούθει μοι·» (Λουκ. 9:59) και αυτός λέει «Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου.» (Ματθ. 8:21), και ο Χριστός του λέει «ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς.» (Ματθ. 8:22). Όλα αυτά είναι ανατροπή. Σήμερα οι χριστιανοί δεν τα γνωρίζουν αυτά, ή και αν τα γνωρίζουν, δεν τα σκαλίζουν καθόλου, ώστε να ψάξουν και να βρουν την ουσία όλων των προβλημάτων μας. Ακόμα όταν μιλάνε για τον Θεό, λένε «σε ποια ενορία πας, κοινωνάς, ποιον έχεις πνευματικό», και νομίζουν ότι αυτό είναι ο Χριστός. Δεν είναι αυτός ο Χριστός. Αυτά είναι η αρχή για να βρεις τον Χριστό. Στα άλλα πότε θα πάμε, ώστε να γνωρίσουμε τον Χριστό, με σκοπό να γίνουμε κληρονόμοι Χριστού, συγκληρονόμοι Θεού και συμμέτοχοι της δόξης αυτού. Σε αυτό που διάβασα παραπάνω, ο Χριστός θέλει τα αντίθετα από αυτά που κάνουμε όλοι οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη. Ο λόγος είναι, διότι θέωση έχει αυτός που δεν εξαρτάται από τίποτα, όχι να μην αγαπά τίποτα αλλά να μην εξαρτάται από τίποτα, είναι γραφικό «ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ καὶ δεδούλωται.» (Β Πε. 2:19) ακόμα και από το φαγητό, γι’ αυτό πήγε στην έρημο και έμεινε 40 μέρες νηστικός και είπε όταν πειράχτηκε, «οὐκ ἐπ᾿ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος,» (Ματθ. 4:4). Γιατί τα έγραψα όλα αυτά. Για να δείξω σε όλους όσους καυχώνται ότι είναι του Θεού ή συστήνουν τρόπους σωτηρίας και εγκλωβίζουν ανθρώπους, ότι όλα αυτά δεν ισχύουν, απλώς δημιουργούν την ψευδαίσθηση, ότι άμα διαβάζεις ή πηγαίνεις κάπου που μιλάνε για το Θεό, ότι είσαι εκλεκτός ή ο αντί Θεού. Να γνωρίζουμε, ότι το καλύτερο είναι όλοι να ακολουθούμε τον Λόγο και όχι τους ανθρώπους που μας δογματίζουν ή μας φανατίζουν. Στην συνέχεια να κάνουμε έργα αγάπης. Η σωτηρία μας με την προσπάθεια γίνεται ευλογία και ο άνθρωπος σώζεται, αναγεννάται κατά χάριν. Αν ακόμα κάποιος πιστεύει ότι είναι χριστιανός, ότι αξίζει πράγματα από τον Θεό, ας αναρωτηθεί γιατί στηρίζεται στα χρήματα, στα φάρμακα και γιατί πεθαίνει. Εδώ βλέπουμε ότι, ό,τι παθαίνει ο αμαρτωλός, παθαίνει και ο χριστιανός, και αν δεν υπήρχε η επιστήμη, λίγοι θα τα έβγαζαν πέρα και λίγοι θα μπορούσαν να ζήσουν. Συμπεραίνουμε, ότι πέσαμε στην παγίδα της υποκρισίας. Ας φύγουμε και ας ζητήσουμε από τον Θεό να μας αποκαλυφθεί, ώστε να λύσουμε το μυστήριο «άνθρωπος του Θεού» και ποιος είναι αυτός. Πιστεύω, ότι σήμερα πήραμε μηνύματα τα οποία μας δείχνουν, πώς να γίνουμε ταπεινοί και αποδεκτοί από τον Θεό. Ο δικός μας τρόπος δημιουργεί την ψευδαίσθηση, ο τρόπος που μας δείχνει ο Θεός, δημιουργεί την αίσθηση αλλά και την απόκτήση του να μπορέσουμε να γίνουμε κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού αλλά και συμμέτοχοι της μεγάλης δόξης αυτού του Θεού. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν. Καλό βράδυ. Όσοι θέλουν, ας διαβάσουν, έτσι για να θυμηθούν, την επιστολή προς Ρωμαίους, την επιστολή προς Εφεσίους, αλλά και την επιστολή προς Κολοσσαείς. Σε αυτές θα δούμε, τι θέλει ο Θεός ώστε να καταλάβουμε, πού να στρέψουμε την προσοχή μας, αμήν.