« Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΛΟΓΩ, ΑΛΛ’ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ»
Για να χτισθεί η βασιλεία του Θεού θα πρέπει πρώτα τα βασίλεια
του κόσμου να καταρρεύσουν και οι άνθρωποι που ήλπιζαν σε αυτά να τα
εγκαταλείψουν. Μόνο τότε η βασιλεία του Θεού θα δημιουργηθεί εν δυνάμει. Πριν
όμως γίνει η κατάρρευση αυτή των συστημάτων θα κηρυχθεί το Ευαγγέλιο της
βασιλείας. Ο Κύριος τόνισε, φανέρωσε, διακήρυξε, ότι τα έσχατα χρόνια κηρυχθήσεται
τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις
έθνεσι, και τότε ήξει το τέλος. Το Ευαγγέλιο της βασιλείας είναι αυτό το οποίο
δύναται να εξασφαλίσει στον άνθρωπο την σωτηρία της ψυχής και του σώματος. Ο
Κύριος για την ψυχή φανέρωσε, τι και αν όλο τον κόσμο κερδίσεις την δε
ψυχή σου απολέσεις και για το σώμα φανέρωσε ότι, το σώμα υμών είναι
ναός του εν υμίν Αγίου Πνεύματος και ο φθείρων τον ναόν του Θεού τούτον θέλει
φθείρει ο Θεός. Εδώ συμπεραίνουμε ότι η φθορά και ο θάνατος δεν είναι θέλημα
Θεού και δεν είναι η φυσιολογική κατάσταση την οποίαν θα πρέπει να αποδεχτούμε
όπως συμβαίνει σήμερα και που έχουν αποδεχτεί όλες οι γενιές. Αλλά είναι
δημιουργία την οποίαν προκαλούμε οι ίδιοι στον εαυτό μας και ο λόγος, η άγνοια
του θελήματος του Θεού και γενικότερα οι μικρές και οι μεγάλες αλώπεκες, η
αμαρτία. Παρήλθαν εκατομμύρια αιώνες και το αποκεκρυμμένο μυστήριο της σωτηρίας
του σώματος δεν ειπώθηκε πουθενά παρά μόνο, αιώνες τώρα, ακούγεται η σωτηρία
της ψυχής. Ο λόγος είναι διότι οι άνθρωποι, πνευματικοί και λαϊκοί,
απορροφήθηκαν από το υλικό στοιχείο εγκαταλείποντας την αξία του πνεύματος. Ο
Χριστός τόνισε, το πνεύμα εστι το ζωοποιούν. Ο σημερινός αιώνας όμως
αδέλφια μου είναι ο αιώνας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της ελεύθερης σκέψης,
της τεχνολογικής επιτυχίας και προόδου, του άκρατου πειραματισμού πάνω στο
καθετί. Η δίψα μας να εξερευνήσουμε και να κατακτήσουμε ακόμη περισσότερο τον
κόσμο γύρω μας δεν μας αποτρέπει από το να δοκιμάσουμε να μεταβάλουμε ακόμη και
αυτούς τους νόμους που τον κυβερνούν. Εργαλεία μας η φιλοσοφία, η γνώση, η
επιστήμη, η ύλη. Κάναμε είπαμε, πολλά βήματα μπροστά, παρατείναμε την ζωή μας,
την βελτιώσαμε, επιλεκτικά θα την δημιουργούμε πλέον από τράπεζες εμβρύων,
κ.λπ.. Προοδεύσαμε. Τι καταφέραμε όμως; Αντί της αρετής και της αγάπης που
έπρεπε να είμαστε γεμάτοι, στο όνομα της ανθρωπότητας και της προόδου
ενθρονίσαμε ψεύτικους θεούς (του χρήματος, της φήμης, της δόξας, της
τεχνολογίας). Έχουμε γίνει λάτρεις της τεχνητής ανθρώπινης νοημοσύνης. Αλλά όσο
και αν προσπαθούμε το τέλος είναι πάντοτε το ίδιο, δεν μπορέσαμε φαίνεται να
ξεφύγουμε από το γεγραμμένο ότι είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους
άπαξ να αποθάνωσι. Όμως εδώ και 25 χρόνια όλοι εμείς εργαζόμεθα στο να κάνουμε
το θέλημα του Θεού. Την σοφία του Θεού που διακρίνει αυτό το θέλημα του Θεού,
την αντλούμε μέσα από τον Λόγο Του. Σαν άνθρωποι του κόσμου που ήμασταν και που
μάλιστα ανήκαμε σ’ αυτόν και γεννηθήκαμε απ’ αυτόν, συλλάβαμε με την δύναμη του
Θεού όλα αυτά τα χρόνια του πνευματικού αγώνα, τις διαφορές που υπάρχουν
ανάμεσα στον Θεό και στον κόσμο. Του κόσμου την σοφία την γνωρίζουμε σήμερα
διότι γεννηθήκαμε σ’ αυτόν. Του Θεού όμως την σοφία και το θέλημα αυτού δεν τα
είχαμε εννοήσει ώστε να συλλάβουμε την μέγιστη διαφορά. Μετά όμως από 25 χρόνια
μελέτης του Λόγου του Θεού και βιώματα πνευματικά με πολλές εμπειρίες,
διακρίναμε ότι το σύστημα του κόσμου είναι γεμάτο εωσφορικά στοιχεία, είναι
γεμάτο μικρότητες. Είναι ακόμα πάρα πολύ ευάλωτο, είναι ξεπερασμένο, είναι
δοκιμασμένο και καταλήγει πολλές φορές να γίνεται απρόβλεπτο, τουλάχιστον αυτό
έχει να παρουσιάσει η παγκόσμια ιστορία του ανθρώπινου γένους. Ο λόγος που
κάνει υπερβολικά κουραστικό το σύστημα του κόσμου ώστε να το ζεις, είναι διότι
το σύστημα αυτό στηρίζεται στα χρήματα, στα συμφέροντα, στις προσωπικές
φιλοδοξίες, στους εγωισμούς, στις πονηρίες, στο ψέμα, κ.λ.π.. Όλος ο πλανήτης
δυστυχώς είναι βυθισμένος σ’ αυτό το ψέμα. Ο κύριος λόγος που αναπτύχθηκε το
ψέμα είναι διότι ο άνθρωπος απεστάτησε από το θέλημα του Θεού, απεστάτησε από
την αγάπη και προσπαθεί κάνοντας κακή χρήση της ελευθερίας του, να δημιουργήσει
συνθήκες ζωής οι οποίες είναι έξω από την λογική του Θεού, και που δεν είναι
άλλη από την ανυπόκριτη αγάπη. Όσο όμως και αν προσπαθεί ο άνθρωπος, αφού
βρίσκεται έξω από το θέλημα του Θεού, η τροφή καταλήγει πάντα να είναι σαν αυτή
που έτρωγε ο άσωτος υιός, ξυλοκέρατα. Όπως είναι τα υλικά αγαθά τα οποία
παρέχουν ναι μεν μια άνεση αλλά σε κατευθύνουν σε μια συνεχόμενη, αυξημένη
δραστηριότητα η οποία σε κουράζει ψυχικά και σωματικά. Στο τέλος, κάνουν τον
άνθρωπο που εργάστηκε να φτιάξει μια περιουσία, γερασμένο και αδύναμο ώστε να
μην μπορεί να ανταπεξέλθει και να απολαύσει αυτή την περιουσία. Έτσι αρχίζει,
να περιορίζει τις υλικές δραστηριότητες και να σκέφτεται να μοιράσει την
περιουσία του στα κοντινά του πρόσωπα, διότι νιώθει ότι δεν έχει δυνάμεις για
να αυτοσυντηρηθεί, και για να επιβιώσει θέλει ένα πιάτο μόνο φαγητό, θέλει μια
στέγη, θέλει ένα ποτήρι νερό. Παρόλο που θα έπρεπε να τα βρει αυτά έστω από την
οικογένειά του πολλές φορές δεν τα βρίσκει. Δυστυχώς όμως ακόμα και στο τέλος
της ζωής του για να τα έχει αυτά πρέπει να πληρώσει και γι’ αυτά, να εξαγοράσει
δηλαδή ακόμα και τους οικείους του. Πολλοί άνθρωποι αν και μοιράζουν την περιουσία
τους στα παιδιά τους, καταλήγουν στα γηροκομεία. Αυτός είναι δυστυχώς ο κόσμος
που ζούμε. Στον επαγγελματικό χώρο τώρα το αφεντικό κοιτάζει να εκμεταλλευτεί
τους υπαλλήλους του και οι υπάλληλοι να εκμεταλλευτούν το αφεντικό τους. Μεταξύ
των θρησκειών πόλεμος, ο ένας αποκαλεί τον άλλον αιρετικό, αντίχριστο, πλάνο,
κ.λπ.. Ποιον τομέα να πάρουμε και να δούμε ότι έχει να παρουσιάσει κάτι
αξιόλογο, όπου να υφίσταται η ανυπόκριτη αγάπη του Χριστού; Δυστυχώς σε κανέναν
τομέα δεν υπάρχουν οι αρχές του Θεού. Έχω καθίσει πολλές φορές στην προσευχή
και έχω αναρωτηθεί νύχτες ολόκληρες απευθυνόμενος στον Θεό, αν μπορεί να
αλλάξει αυτή η κατάσταση. Η απάντηση είναι: Ναι μπορεί αλλά δεν έχει έρθει
ακόμα ο προδιαγεγραμμένος χρόνος, τον οποίον έθεσε ο Θεός εν τη ιδία αυτού
εξουσία, για πολλά χρόνια ακόμη θα υπάρχει η κατάσταση αυτή. Και ξαναρωτώ, τι
μπορεί να γίνει με όσους θέλουν να ζήσουν με αγάπη, με Θεό; Η απάντηση είναι:
Να αναγεννηθώ εγώ, να φέρω κρίση στον εαυτό μου και να ζητήσω η βασιλεία του
Θεού να αναπτυχθεί μέσα μου και γύρω μου, έχουμε ένα γραφικό που αναφέρει ξύπνα
Θεέ και φέρε κρίση. Πάλι ερωτώ, θα αλλάξει αυτό τα πράγματα, θα έρθει μια μέρα
όπου ο Θεός θα βασιλέψει στη Γη, στις καρδιές των ανθρώπων; Η απάντηση είναι:
Ναι, όμως πρώτα χρειάζεται να δημιουργηθεί λαός. Ρωτάμε, πού είναι αυτός ο λαός
αφού και εμείς που κρατάμε σήμερα το Ευαγγέλιο δεν έχουμε πρώτο μέλημά μας και
στόχο να φέρουμε τη βασιλεία του Θεού μέσα μας και γύρω μας; Αφού και εμείς
υποτίθεται λαός του Θεού είμαστε κι όμως αν δούμε ένα λάθος στον αδελφό (είτε
γιατί είναι λάθος είτε γιατί έτσι το αντιλαμβανόμαστε εμείς), είμαστε έτοιμοι
να ξεκινήσουμε πόλεμο με τον αδελφό, να ρίξουμε τον λίθο του αναθέματος. Γιατί
τώρα οι πάντες είμαστε τόσο ευέξαπτοι, γιατί οι πάντες είμαστε έτοιμοι να επιτεθούμε
ο ένας στον άλλον αφού και εμείς μελετούμε τον Λόγο του Θεού; Η απάντηση είναι
αυτό που είπε ο Απ. Παύλος, βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου
αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω νόμω της
αμαρτίας. Είμεθα δηλαδή αιχμάλωτοι του κακού από γεννήσεώς μας. Για
παράδειγμα δύο παιδιά τριών ή πέντε χρονών αν τα ρωτήσεις, ποιος έκανε τη
ζημιά, το ένα δείχνει το άλλο. Από μικρά ψεύτες και κλέφτες. Μάλιστα το ψέμα
έγινε πολίτευμα αδιασάλευτο για όλους τους λαούς της Γης. Συνεχίζω να ρωτώ. Πώς
θα πρέπει Κύριε να κινηθούμε όλοι εμείς οι οποίοι εννοούμε την βασιλεία του
Θεού ώστε να την φέρουμε στη ζωή μας, αφού πρώτα δημιουργηθεί κρίση στη ζωή μας
διά του Ευαγγελίου; Έκανα μια έρευνα για να δω πόσες φορές αναφέρει ο Λόγος του
Θεού την φράση «βασιλεία του Θεού». Η έρευνα έδειξε ότι αναφέρεται γύρω στις
500 φορές. Έτσι πήρα μερικά αποσπάσματα που μιλούν για αυτήν και τον τρόπο
επικράτησής της στη ζωή μας. Ένας προφήτης στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρει ότι
στην προσευχή του είδε ένα δέντρο το οποίο ήτο αδύνατο και καχεκτικό, (το
δέντρο συμβολίζει τον λαό του Θεού). Οι άνεμοι το σύστημα του κόσμου, ήθελαν να
το ξεριζώσουν όμως το δέντρο αυτό πήρε εντολή από τον Θεό να μεγαλώσει και από
εκεί που δεν διακρίνονταν καν, άρχισε σύντομα να μεγαλώνει. Μάλιστα μεγάλωνε
τόσο γρήγορα που σε μικρό χρονικό διάστημα έγινε ορατό σε όλον τον πλανήτη και
όλοι οι άνθρωποι το έβλεπαν και απορούσαν, τι δέντρο και τι καρπός είναι αυτός
που το κάνει τόσο μεγάλο, τόσο ισχυρό. Μάλιστα όλοι έσπευδαν να κόψουν κλάδους
τους οποίους θα μεταφύτευαν στη δική τους χώρα. Άρα η βασιλεία του Θεού
ομοιάζει με μικρό σπόρο, τον οποίον κάποιος έβαλε στη γη και αυτός άρχισε να
αυξάνει και να γίνεται δέντρο, ώστε πάσα ψυχή ζώσα να βρίσκει καταφύγιο και
τροφή σε αυτό το δέντρο. Αυτό μας δίνει ελπίδα ότι ο καθένας από εμάς μπορεί,
αν θέλει, να γίνει ένας σπόρος ο οποίος δύναται να αυξάνει καθ’ εκάστην ημέρα
πνευματικά. Εκείνος λοιπόν ο άνθρωπος που θα βάλει μέσα του τον Χριστό θα γίνει
ισχυρός και ο λόγος διότι τον παροτρύνει στην ατομική κρίση, στην προσωπική
κρίση η οποία φέρνει την αναγέννηση. Αυτός ο άνθρωπος μετέπειτα χωρίς να το
προκαλεί γίνεται αντιληπτός, είναι ο άνθρωπος του Θεού και όλοι τρέχουν σε
αυτόν. Ο Κύριος τόνισε, φανέρωσε, διακήρυξε ότι πρέπει να ζητάμε πρώτα την
Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού και ταύτα πάντα (όλα όσα
χρειαζόμεθα) θα μας προστεθούν. Η δύναμη για να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού θα
έλθει όταν ο Παλαιός των ημερών, ο Πατέρας θα κάνει την κρίσιν του πρώτα
εις τους αγίους του Υψίστου. Όταν τελειώσει αυτή τότε ο καιρός έφτασε, ο καιρός
να βασιλέψει ο Θεός και ο καιρός όπου οι άγιοι του Θεού θα λάβουν την
βασιλείαν. Ποιος είναι ο Παλαιός των ημερών; Είναι ο Πατέρας-Θεός. Είναι
όμως ιδιαιτέρως προσφιλές στους φιλόσοφους να παριστάνουν τον Θεό σαν αόρατη
και αόριστη δύναμη που δεν είναι δυνατόν να συλληφθεί παρά ως ένα ασυνείδητο
και χωρίς ζωή κινούν ακίνητο. Είναι όμως σαφές ότι ο Θεός είναι Ον υπέρτατο. Τι
σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο Θεός είναι πάνω από τον χώρο και τον χρόνο δηλαδή
είναι άπειρος και αιώνιος, είναι πάνω από την δύναμη, είναι δηλαδή παντοδύναμος
και αναλλοίωτος. Ο Θεός είναι πάνω από την σχετικότητα, είναι πανάγαθος, είναι
τέλειος. Ο Πατέρας, ο Θεός εμφανίστηκε στο όρος Σινά στον Μωϋσή με φωνή τέτοια
που να μπορεί να την κατανοεί ο Μωϋσής, έτσι του φανέρωσε το σχέδιό του για τον
Ισραήλ και για όλον τον κόσμο. Μάλιστα όταν ρωτήθηκε από τον Μωϋσή, ποιος να πω
ότι με έστειλε στον Φαραώ, του απάντησε, θα πεις ότι σε έστειλε ο Ών αυτό είναι
το όνομά του. Εκείνο που τον καθιστά Ον είναι η θέση του στην απόλυτη ύπαρξή
του. Όλα τα άλλα όντα, λογικά ή άλογα πρόσωπα ή πράγματα είναι δυνατόν να μην
υπήρχαν και πραγματικά κάποτε δεν υπήρχαν αφού είναι κτιστά αλλά ο Θεός
υπάρχει αΐδιος Θεός και ανυπαρξία είναι όρος αντιφατικός. Το θεμελιώδες γνώρισμά
του είναι ότι κάποτε ήτο μόνος του και δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από αυτόν
και τίποτα άλλο δεν είχε συνείδηση της παρουσίας του, το ουδέν ην πλήν
αυτού ην. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να σκεφθούμε τον Θεό αλλιώς παρά ως μια
προσωπικότητα η οποία υπέρκειται κάθε άλλης και δίνει σε όλες τις άλλες νόημα
και σκοπό ύπαρξης, είναι η πηγή της κίνησης, της δυνάμεως και της ζωής. Ο Θεός
είναι άπειρος και αόριστος στην υπερβατικότητά του αλλά είναι επίσης
συγκεκριμένη και καθορισμένη η ύπαρξή του, η οποία δεν διαχέεται στο αχανές,
γι’ αυτό τον χαρακτηρίζουμε ως προσωπικότητα. Το ιδίωμα της απειρίας και του
απεριόριστου έχει την έννοια της απόλυτης διακρίσεώς του από την κτίση, χωρίς
αυτό να θίγει την πραγματικότητα της προσωπικής υπάρξεως και αυτοσυνείδησής του.
Είναι επίσης ο Θεός Πατέρας ακατάληπτος στην υπερβατικότητά του. Οι προφήτες
Ησαΐας και Δανιήλ αναφέρουν τον τρόπο που ο Θεός θα φέρει την βασιλεία του στα
δημιουργήματά του. Αναφέρουν λοιπόν ότι ο Θεός έχει ένα σχέδιο και αυτό ξεκινά
ως εξής:
Διότι παιδίον εγεννήθη εις ημάς, υιός εδόθη εις ημάς και η
εξουσία θέλει είσθαι επί τον ώμον αυτού και το όνομα αυτού θέλει καλεσθή
Θαυμαστός, Σύμβουλος, Θεός ισχυρός, Πατήρ του μέλλοντος αιώνος, Άρχων ειρήνης.
Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος, επί
τον θρόνον του Δαβίδ, και επί την βασιλείαν αυτού, διά να διατάξη αυτήν, και να
στερεώση αυτήν, εν κρίσει και δικαιοσύνη, από του νυν και έως αιώνος. Ο ζήλος
του Κυρίου των δυνάμεων θέλει εκτελέσει τούτο.
Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία,
διά να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι. Η εξουσία
αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού,
ήτις δεν θέλει φθαρή. Διά αυτού οι άγιοι του Υψίστου θέλουσι παραλάβει την
βασιλείαν, και θέλουσιν έχει το βασίλειον εις τον αιώνα, και εις τον αιώνα του
αιώνος.
Αυτός, για τον οποίον ο Πατέρας εξασφαλίζει την βασιλεία του
και δημιουργεί αυτή, είναι ο Κύριός μας, ο Υιός και Λόγος του Θεού του ζώντος.
Όταν ήρθε αυτός ο Υιός φώναζε παντού και καλούσε τους ανθρώπους σε μετάνοια
λέγων, Μετανοείτε διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών. Μάλιστα, περιήρχετο
ο Ιησούς όλην την Γαλιλαίαν, διδάσκων εν ταίς συναγωγαίς αυτών, και κηρύττων το
ευαγγέλιον της βασιλείας, μάλιστα, θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν
ασθένειαν μεταξύ του λαού. Μόνο λοιπόν το Ευαγγέλιο της βασιλείας έχει την
δύναμη να ιδρύσει την βασιλεία του Θεού και ο λόγος διότι παροτρύνει τον
άνθρωπο: Πρώτον στο να γνωρίσει τον εαυτό του και δεύτερον στο να αποτινάξει
την αμαρτία (μικρές και μεγάλες αλώπεκες) αφού η αμαρτία είναι αυτή που
καθιστά την πνευματική ανωμαλία και προκαλεί τον φυσικό θάνατο, αφού φύγει η
αμαρτία ιδρύεται η βασιλεία μέσα στον άνθρωπο του Θεού. Βάσει του Λόγου του
Θεού τα οψώνια της αμαρτίας είναι θάνατος. Αφού καταργηθεί η αμαρτία αμέσως
καταργείται και ο θάνατος, έρχεται ο Χριστός. Αυτή τη δύναμη χρειάζεται από
εμάς ο Πατέρας-Θεός να βρούμε, που θα μας οδηγήσει στην αναγέννηση ώστε να
ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού. Ο τρόπος για να το πετύχουμε είναι η ειλικρινής
μετάνοια και η απόφαση να πετύχουμε τους υπερβατικούς στόχους που ο Θεός
ενέπνευσε μέσα μας. Μάλιστα ο Κύριος έδινε θάρρος σε όλους, ανεξαρτήτως
πνευματικού επιπέδου, λέγοντας: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι διότι αυτών
είναι η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης διότι
αυτών είναι η βασιλεία των ουρανών. Μάλιστα όσοι έτρεφαν αντιπάθεια τούς
καθιστούσε την προσοχή λέγοντας: Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των εντολών
τούτων των ελαχίστων, και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει ονομασθή
εν τη βασιλεία των ουρανών όστις δε εκτελέση και διδάξη, ούτος μέγας θέλει
ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών. Επειδή σας λέγω, ότι, εάν μη περισσεύση η
δικαιοσύνη σας πλειότερον της των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθει
εις την βασιλείαν των ουρανών. Και προσευχόμενος ακόμα ο Κύριος
έλεγε, ελθέτω η βασιλεία σου Πατέρα γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ,
και επί της γης. Ο τρόπος για να την φέρουμε κοντά μας είναι: Μη
μεριμνήσητε λοιπόν, λέγοντες, Τι να φάγωμεν, ή τι να πίωμεν, ή τι να ενδυθώμεν;
Διότι πάντα ταύτα ζητούσιν οι εθνικοί επειδή εξεύρει ο Πατήρ σας ο ουράνιος ότι
έχετε χρείαν πάντων τούτων. Αλλά ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού, και την
δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα θέλουσι σας προστεθή. Μη μεριμνήσητε λοιπόν
περί της αύριον διότι η αύριον θέλει μεριμνήσει τα εαυτής αρκετόν είναι εις την
ημέραν το κακόν αυτής. Δεν θέλει εισέλθει, λοιπόν, εις την βασιλείαν
των ουρανών πάς ο λέγων προς εμέ, Κύριε, Κύριε αλλ’ ο πράττων το θέλημα του
Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς. Όταν η κρίση των αγίων λάβει
χώρα τότε, ο έβδομος άγγελος εσάλπισε, και έγειναν φωναί μεγάλαι εν
τω ουρανώ, λέγουσαι, Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών, και του
Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. Και οι εικοσιτέσσαρες
πρεσβύτεροι, οι καθήμενοι ενώπιον του Θεού επί τους θρόνους αυτών, έπεσαν κατά
πρόσωπον αυτών και προσεκύνησαν τον Θεόν, λέγοντες, Ευχαριστούμεν σοι, Κύριε
Θεέ Παντοκράτωρ, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος διότι έλαβες την δύναμίν σου την
μεγάλην, και εβασίλευσας. Και άλλη φωνή όταν η κρίση των αγίων λάβει
χώρα ήκουσαν οι άνθρωποι, φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ,
Τώρα έγεινεν η σωτηρία και η δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών, και η
εξουσία του Χριστού αυτού διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο
κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. Όλος ο κτιστός
κόσμος έγινε ώστε ο Θεός μια μέρα να βασιλέψει με τους λελυτρωμένους του. Αυτό
όμως θα γίνει όταν οι άνθρωποι διαπαιδαγωγηθούν και φτάσουν στο σημείο να
πληρούν τις προϋποθέσεις εκείνες που θα τους κάνουν, να εννοούν και να
νομοθετούν τον εαυτό τους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Η βασιλεία λοιπόν του
Θεού δεν είναι εν λόγω αλλ’ εν δυνάμει. Η δύναμη παρέχεται διά Πνεύματος Αγίου
στον μετανοούντα άνθρωπο. Η μετάνοια αναπτύσσει την αναγέννηση. Η αναγέννηση
δημιουργεί την σοφία του Θεού μέσα μας η οποία μας καθιστά, όταν εφαρμόζεται,
υιούς και θυγατέρες του Θεού. Για το έργο της αναγέννησης και της ίδρυσης της
βασιλείας του Θεού στη Γη θα πρέπει να ενεργήσει ο Θεός διά του Παρακλήτου,
ώστε με την διδασκαλία του να διαφωτίσει τον λαό του Θεού, κατόπιν θα πρέπει να
γνωρίσουν τα παιδιά του Θεού τις προδιαγραφές εκείνες που χρειάζονται για να
ιδρυθεί. Ας πούμε, η αγάπη είναι η πλέον απαραίτητη και δεν μπορεί να είναι
αυτή που στρέφεται σήμερα μόνο στα κοντινά μας μέλη αλλά αυτή που στρέφεται
προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό. Ούτε η αγάπη μπορεί μέσα στην βασιλεία
του Θεού να συμπεριφέρεται με έναν αρπακτικό τρόπο προς εκείνους που λένε ότι
αγαπούν. Δηλαδή, κοίτα τι έχω εγκαταλείψει εγώ για την αγάπη σου, καθώς, εγώ
έκανα αυτό ή εκείνο για σένα πρέπει και εσύ να κάνεις αυτό, υποχρεούσαι. Αυτά
και άλλα πολλά είναι ένα είδος αγάπης, του εξαναγκασμού στο όνομα της αγάπης. Ο
λόγος που δημιουργείται ο εξαναγκασμός είναι διότι δεν μπορούμε να
αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που έχουμε με σοφία Θεού, με αγάπη Χριστού. Ας
μην μας διαφεύγει όμως το γεγονός ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα
αλλάζοντας στάση, αλλάζοντας τον τρόπο που τα βλέπουμε. Να τα βλέπουμε με το
πνεύμα του Θεού το οποίο έχει ως εξής: Πάντοτε χαίρεστε, αδιαλείπτως
προσεύχεστε, κατά πάντα ευχαριστείτε. Όταν βλέπουμε με το πνεύμα του κόσμου τα
λάθη τότε αυτά μας δένουν και παίρνουν τον λογισμό μας από τον Θεό, από την
αποστολή της ανυπόκριτης αγάπης. Θα φέρω ένα παράδειγμα. Κάποτε δύο μοναχοί
κατέβαιναν από το βουνό που μένανε. Στο δρόμο τους υπήρχε ένα ποτάμι το οποίο
έπρεπε να περάσουν. Εκεί συνάντησαν μια κοπέλα η οποία έκλεγε. Την ρώτησαν
γιατί κλαίει, αυτή απάντησε, θέλω να περάσω το ποτάμι για να πάω στο σπίτι μου
αλλά είναι πολύ ορμητικό. Τότε ο γεροντότερος καλόγερος την πήρε στον ώμο του
και την πέρασε απέναντι. Ο νεότερος μοναχός ήταν σοκαρισμένος όμως δεν τολμούσε
να κάνει ερώτηση. Έτσι συνέχισαν τον δρόμο τους. Μετά από τρεις ώρες δεν άντεξε
άλλο και ρώτησε τον γέροντα μοναχό, δάσκαλε εμείς είμεθα αφιερωμένοι στον Θεό,
πώς μπόρεσες να διασχίσεις το ποτάμι μεταφέροντας μια κοπέλα στην πλάτη σου; Το
θεωρούσε αμαρτία, δεν το έβλεπε σαν έργο αγάπης. Ο γέροντας ψύχραιμος απάντησε,
είδες ότι την πέρασα από το ποτάμι, έκανα τρία λεπτά, μετά την άφησα αμέσως
κάτω. Εσύ, πώς μεταφέρεις αυτή τη σκέψη για τρεις ώρες στο μυαλό σου και ακόμα
δεν την αφήνεις κάτω; Έτσι και εμείς, δεν μπορούμε να μεγαλώσουμε στην αγάπη
όταν κάτι αρνητικό το κρατάμε μέσα μας χρόνια ολόκληρα. Αν θέλουμε να
ανυψώσουμε τον εαυτό μας, να εργαστούμε ώστε να ανυψώσουμε τους άλλους που
είναι γύρω μας. Αυτό είναι αγάπη. Θα φέρω άλλο ένα παράδειγμα για το πώς
εκδηλώνεται η αγάπη στην καθημερινότητά μας. Κάποτε ένας βασιλιάς είχε τρία
ερωτήματα. Ποιος είναι ο πιο σπουδαίος άνθρωπος στον κόσμο, ποιο είναι το πιο
σπουδαίο πράγμα, πότε είναι ο πιο κατάλληλος χρόνος για έναν άνθρωπο να κάνει
κάτι αξιόλογο στη ζωή του. Αφού ρωτούσε τους συμβούλους του και δεν μπορούσε να
πάρει καμιά ικανοποιητική απάντηση, έβαλε ρούχα απλού ανθρώπου και βγήκε στην
χώρα του για να δει, αν μπορεί να λάβει μια απάντηση που να τον ικανοποιεί.
Όταν βράδιασε, κάποιος χωρίς να ξέρει ότι είναι ο βασιλιάς προσφέρθηκε να τον
φιλοξενήσει. Αφού έφαγαν, έπεσαν για ύπνο. Τα μεσάνυχτα χτυπούσε επίμονα η
πόρτα. Σηκώνεται ο οικοδεσπότης, ανοίγει και βλέπει κάποιον αιμόφυρτο. Αυτός
που χτυπούσε την πόρτα του λέει, μου επιτέθηκαν κάποιοι άνθρωποι, με χτύπησαν,
ξέφυγα αλλά με ψάχνουν για να με σκοτώσουν, κρύψε με σε παρακαλώ στο σπίτι σου.
Ο οικοδεσπότης τον έβαλε μέσα. Μετά από λίγο χτυπά πάλι η πόρτα. Ήταν αυτοί που
τον κυνηγούσαν. Ρώτησαν τον οικοδεσπότη, μήπως πέρασε κάποιος από εδώ; Ο
οικοδεσπότης απάντησε, όχι. Ο βασιλιάς γεμάτος απορία τον ρώτησε, για ποιον
λόγο έβαλες σε κίνδυνο τη ζωή σου για έναν ξένο; Ο οικοδεσπότης του απάντησε,
το πιο σπουδαίο πρόσωπο για μένα στον κόσμο είναι αυτό που σου ζητάει βοήθεια,
το πιο σπουδαίο πράγμα είναι να του την προσφέρεις, και ο πιο κατάλληλος χρόνος
είναι η στιγμή που σου ζητά την βοήθεια. Αυτή είναι αγάπη. Το ίδιο έκανε και ο
καλός Σαμαρείτης στην παραβολή που φανέρωσε ο Κύριος. Η αγάπη ακόμη έχει τρία
στάδια. Το πρώτο είναι η αγάπη προς τον Πατέρα για το έργο δημιουργίας που
επιτέλεσε, στο οποίο είμεθα και εμείς ως λογικά όντα, όπου διά της συμβουλής
του Θεού μπορούμε να φτάσουμε στη θέωση. Το δεύτερο είναι η αγάπη που στρέφεται
προς τον εαυτό μας τον οποίον αν τον αγαπάμε, να τον αναγεννήσουμε εν Κυρίω. Το
τρίτο είναι η αγάπη που στρέφεται προς τον αδελφό, προς τον πλησίον.
Εκπληρώνοντας κάποιος τα τρία αυτά γίνεται Θεός, φτάνει στο καθ’ ομοίωση. Όταν
αποκτήσουμε διά της ατομικής κρίσης την αγάπη θα είμεθα έτοιμοι να
χρησιμοποιηθούμε άνωθεν για να γίνουμε ιδρυτές της βασιλείας του Θεού διότι ο
Θεός μόνο τότε θα την ιδρύσει εν δυνάμει ώστε να επικρατήσει στον κόσμο.
Φανταστείτε έναν ηγέτη να συνεργάζεται με υποκριτές συμβούλους οι οποίοι
αποβλέπουν στην δική τους μόνο πρόοδο. Αυτό είναι το εμπόδιο για να έρθει εν
δυνάμει η βασιλεία του Θεού. Ο λαός του Θεού δηλαδή δεν πληροί τις
προϋποθέσεις. Όταν κάποιος δημιουργήσει προϋποθέσεις θα γίνει αντιληπτός διότι
θα διέπεται από προσωπικό μαγνητισμό, όπου κοντά του θα έλκονται όσοι έχουν
προορισμό σωτηρίας. Τέτοιοι άνθρωποι γεννιούνται άνωθεν, έχοντας σε σύντομο
χρονικό διάστημα μεγάλη μετάνοια, μεγάλη πίστη, μεγάλη σοφία Θεού και μεγάλη
αγάπη. Μάλιστα η αφιέρωσή τους στο αγιαστήριο τους καθιστά υιούς Θεού. Όταν
όμως δεν έχουμε αγάπη τότε θα αναπτυχθεί οικειότητα μετά του Θεού και μεταξύ
μας, η οποία καταργεί τον σεβασμό και δεν είναι η ιδανική κατάσταση για δύο ή
περισσότερους ανθρώπους που θέλουν να τα πηγαίνουν καλά, με αγάπη αφού θα έχουν
οικειότητα και θα βλέπουν λάθη. Ο λαός που χρειάζεται ο Θεός, αφού
αναγεννηθούμε, είναι εύκολο να βρεθεί διότι οι άνθρωποι είναι ως πρόβατα μη
έχοντες ποιμένα. Ο Κύριος είπε στον Πέτρο, ακολούθει μοι και θέλω σοι
κάμει αλιέα ανθρώπων. Για να κάνουμε καλούς αδελφούς χρειάζονται δύο στοιχεία
πνευματικά. Το πρώτο, να έχουμε την επιθυμία μέσω της αδιάλειπτης προσευχής να
στείλει ο Θεός καλούς εργάτες και όρεξη να τους υπηρετήσουμε. Και το δεύτερο, η
ικανότητα να τους αναγεννήσουμε. Τα δύο στοιχεία είναι, το πρώτο «το επιθυμώ»
και το δεύτερο «η ικανότητα». Το επιθυμώ κρύβει αγαθό το οποίο πρέπει να είμαι
και να το εκπέμπω και η ικανότητα προέρχεται από την σοφία που με διακατέχει
πάνω στο θέλημα του Θεού, στην δημιουργία του κόσμου και στην αναγέννηση αυτού
με στόχο και σκοπό να φτάσει στη θέωση. Πολλοί θέλουν να εξαπλώσουν τον Λόγο
του Θεού αλλά δεν βλέπουν ποιοι τον έχουν ανάγκη. Αυτό δεν είναι σοφία Θεού
διότι αν φέρεις έναν αδελφό στην Φωνή Θεού για να υπηρετήσει τις αρχές και τις
επιδιώξεις αυτής, ο οποίος δεν θέλει ακόμα να θέσει τον Θεό μέσα του, τότε
θέτεις εσύ άνθρωπε ένα σοβαρό πρόβλημα στο κεφάλι σου. Χρειάζεται προσοχή! Η
ενότητα, η εξάπλωση ομοιάζει με δέκα σκαντζόχοιρους που θέλησαν να ταξιδέψουν
μαζί Φθινόπωρο μια μακρινή απόσταση που θα διαρκούσε ένα μήνα. Στην αρχή,
επειδή έκανε κρύο πήγαιναν πολύ κοντά, έτσι ο ένας κάρφωνε τον άλλον. Στη
συνέχεια απομακρύνθηκαν πολύ και κρύωναν. Προσπάθησαν πολύ και τελικά βρήκαν
τον τρόπο. Έτσι και εμείς μέχρι ο Θεός να μας δείξει τον τρόπο θα κρατάμε τις
σωστές αποστάσεις μεταξύ μας. Η εξάπλωση θα δημιουργήσει τον λαό του Θεού και
χρειάζεται πολύ θετική σκέψη και ζώσα πίστη την οποίαν ο άνθρωπος που εργάζεται
να δημιουργηθεί το στράτευμα του Θεού την αντλεί (αφού θα μείνει χρόνια στο
αγιαστήριο) από την προσευχή. Μετά ο αναγεννημένος άνθρωπος με όποιον
συγκατοικήσει, με οποιονδήποτε χαρακτήρα σε μικρό χρονικό διάστημα θα τον
μεταβάλει. Όλοι αλλάζουν και εγώ δεν γεννήθηκα με γνώση Θεού, με ζήλο Θεού αλλά
επειδή αγάπησα τον Θεό απέκτησα εν μέρει και γνώση Θεού δική του και σοφία δική
του βλέποντας τώρα τα πράγματα στη ζωή μου διαφορετικά. Πολλοί δεν εφάρμοσαν
τίποτα από τον Λόγο του Θεού και θέλουν να εξουσιάσουν όχι μόνο τους ανθρώπους
αλλά και τα πνεύματα στον ουρανό ή τους αγγέλους ενώ πρώτα δεν έχουν εξουσιάσει
τον εαυτό τους. Άλλοι κάνοντας τους ξερόλες, τους πνευματικούς παροτρύνουν τους
ανθρώπους στην μεταθανάτια ζωή και ο λόγος διότι δεν γνώρισαν αυτή τη ζωή που
ζουν, δεν εννόησαν την αξία της ώστε να την φυλάξουν σαν κόρη οφθαλμού και μάλιστα
διά του Χριστού να βρουν τους τρόπους που την κάνουν ποσοτική και ποιοτική.
Μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι αναλώνονται με τα υλικά μέρα-νύχτα. Είναι δυνατόν
κάποιος που ζει με την ύλη και επιδιώκει αυτή σαν απαραίτητο στοιχείο διαβίωσης
να γνώρισε την αξία του Θεού και τις δυνατότητες του πνεύματος; Αν θέλουμε να
είμεθα λαός του Θεού ο οποίος θα συμβάλει καθοριστικά στην ίδρυση της βασιλείας
του Θεού, του Παλαιού των ημερών θα πρέπει να αδειάσουμε ώστε να
χωρέσει μέσα μας ο Χριστός. Ο άνθρωπος αδέλφια μου πνευματικά μοιάζει με
εκείνον που αγόρασε ένα σπίτι στα 20 και μέχρι τα 70 του χρόνια βάζει μέσα σ’
αυτό κάθε μέρα υλικά αγαθά (ντουλάπια, κ.λπ.) σε σημείο που να μην δύναται το
σπίτι να φιλοξενήσει τον οικοδεσπότη, πόσο μάλλον να θέλει ο άνθρωπος αυτός να
φιλοξενήσει το άπειρο. Όσοι εννοούν τι λέμε δεν έχουν παρά να πάρουν τον Λόγο
του Θεού ανά χείρας και με την βοήθεια του Κυρίου, η οποία σήμερα παρέχεται διά
Πνεύματος Αγίου, να αλλάξουν την διακόσμηση και να πετάξουν ό,τι δεν είναι
απαραίτητο για τη ζωή τους ώστε να βρεθεί χώρος για να αναπαυθούν οι ίδιοι και
ο Θεός στον οίκο τους. Οι αληθινές βέβαια αιτίες των προβλημάτων μας βρίσκονται
πάντα μέσα μας, στον ίδιο μας τον εαυτό και προέρχονται από την άγνοια που
έχουμε και από τον εωσφορικό εγωισμό. Πρέπει να εννοήσουμε άπαξ διά παντός ότι
οι μόνοι εχθροί που πρέπει να νικήσουμε είναι οι φόβοι του αύριο, οι αγωνίες
στο να εξασφαλίσουμε ή να πετύχουμε πολλά αγαθά. Η ζωή τόνισε ο
Κύριος δεν συνίσταται εκ των υπαρχόντων. Ακόμη η ζήλια, ο εγωισμός και τα
παρόμοια αυτών μας καθιστούν αδύναμους στο να εντάξουμε το θέλημα του Θεού στη
ζωή μας. Ο ψαλμωδός αναφέρει, οι εχθροί του ανθρώπου είναι οι συνοικούντες
μετ’ αυτού, αυτοί δηλαδή που συγκατοικούν μέσα του. Αν θέλουμε να νικήσουμε τον
εχθρό, θα πρέπει να στρέψουμε την πλάτη μας σε αυτόν και την προσοχή μας στον
Θεό. Ο Δανιήλ αυτό έκανε μέσα στον λάκκο των λεόντων, γύρισε την πλάτη του στα
λιοντάρια και κοιτούσε τον Θεό, έτσι αυτά έπεσαν σε κώμα. Όταν λοιπόν έρχονται
δυσκολίες να γινόμεθα όπως ο Δανιήλ, να γυρίζουμε στον Θεό και να
προσευχόμαστε. Τώρα, λόγω του ότι η αγάπη δεν υφίσταται στη ζωή μας ενώ είναι
ευαγγελική απαίτηση του Θεού ό,τι και αν επιδιώκουμε καταλήγει στο ανυπέρβλητο
τείχος του θανάτου. Ο οποίος θάνατος καταστρέφει το σώμα και αφήνει την ψυχή μας
ακαλλιέργητη, εκτεθειμένη στα χέρια του άρχοντα του σκότους του αιώνος τούτου.
Είναι πολλοί άνθρωποι οι οποίοι μεγαλώνουν βιολογικά ενώ πνευματικά παραμένουν
παιδιά έχοντας μυαλό είκοσι χρονών και σώμα ογδόντα χρονών, γεμάτο
παράπονα, αδυναμίες και μικρότητες. Παρ’ όλα αυτά όμως ο άνθρωπος και παρ’ όλες
τις προειδοποιήσεις του Θεού ανά τους αιώνες συνεχίζει την αδιάλλακτη
συμπεριφορά του δημιουργώντας θέρετρα τα οποία κυοφορούν μέσα τους φέρετρα.
Εμείς όμως σήμερα όλοι εδώ εννοήσαμε το συμφέρον μας και προσπαθούμε να
στηρίξουμε τη ζωή μας πάνω στο θέλημα του Θεού το οποίο εξασφαλίζει την ενότητα
μεταξύ μας και μετά του Θεού. Ο Κύριος αδέλφια μου ερχόμενος στον κόσμο αγάπησε
τον άνθρωπο και άρχισε να παρουσιάζει την αγάπη του ποικιλοτρόπως. Πολλές φορές
έδινε αγάπη χωρίς καν να του ζητηθεί και ο λόγος διότι είχε το διορατικό
χάρισμα. Έτσι, έβλεπε τις ανάγκες των αδελφών του και με φυσική ή με υπερφυσική
δύναμη επενέβαινε στη ζωή των συνανθρώπων του δημιουργώντας χαρά, φέρνοντας
ευφορία και αγαλλίαση στη ζωή τους. Άλλες φορές του ζητούσαν οι άνθρωποι
βοήθεια και αμέσως ανταποκρίνονταν. Έτσι αγαπήθηκε ακόμη και από τους εχθρούς
του. Μάλιστα για να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα δεσμά του νόμου, ο οποίος
είχε την εξουσία να επιφέρει τον θάνατο αφού ήτο ανεφάρμοστος, προχώρησε
παραπέρα, κατήργησε αυτόν τον θάνατο δίνοντας την ζωή του λύτρον αντί
πολλών, χαρίζοντας το μέγα έλεος. Πολλοί άνθρωποι σήμερα παρουσιάζουν το θέλημα
του Θεού έχοντας σαν προσφορά την γνώση όμως αυτή δεν γίνεται αποδεκτή και ο
λόγος διότι η γνώση φυσιοί η αγάπη οικοδομεί και συμβάλλει στην
ανάπτυξη της σχέσης Θεού και ανθρώπου καθώς και ανθρώπου με ανθρώπου. Είναι
λοιπόν προτιμότερο ένα έργο αγάπης παρά χίλια λόγια που κουράζουν. Την αγάπη
λοιπόν, εάν συλλάβουμε την αξία της, δυνάμεθα να την εκδηλώσουμε ποικιλοτρόπως.
Οι βασικότεροι τρόποι που μπορούμε να την παρουσιάσουμε είναι δύο. Ο πρώτος
είναι η σοφία του Θεού που εξασφαλίζεται μέσα από εμπειρίες πνευματικές και
πολυχρόνιο αγώνα ο οποίος διέπεται από αφιέρωση πνευματική και αδιάλειπτη προσευχή.
Ο άνθρωπος που έχει την αγάπη μέσα από την σοφία του Θεού καθηλώνει το
ακροατήριο και μεταβάλλει τον τρόπο σκέψης των συνανθρώπων του ώστε αυτός ο
νέος τρόπος σκέψης που προέρχεται από το πνεύμα του Θεού να οδηγεί τον πεσόντα
αδελφό στη ζωή. Έτσι ο άνθρωπος που έλαβε την αγάπη μέσα από την σοφία του Θεού
μπορεί να κατέχει αιώνια την ελευθερία του πνεύματος διότι όπου το πνεύμα
του Θεού εκεί ελευθερία. Ο δεύτερος τρόπος αγάπης είναι η προσφορά η υλική στα
μέτρα που μπορεί ο καθένας. Αυτή φέρνει χαρά σε έναν άνθρωπο που φυλακίστηκε
από την ύλη. Και οι δύο τρόποι ανήκουν στην σοφία του Θεού διότι ο άνθρωπος
διέπεται από συναισθήματα και μέσω αυτών βλέπει, εννοεί, καταλαβαίνει την αγάπη
όταν την βλέπει να έρχεται. Σήμερα οι άνθρωποι δυστυχώς έγιναν ψυχροί και δεν
ενδιαφέρονται για τους γύρω τους. Έτσι ο χωρισμός, το διαίρει και βασίλευε υπάρχει
σήμερα παντού. Δυστυχώς έτοιμοι είναι οι πάντες να εκδηλώσουν πόλεμο στον
συνάνθρωπο είτε με τα λόγια είτε με τα έργα. Εμείς τώρα καλούμαστε να
αποτινάξουμε τα αρνητικά ερεθίσματα του κόσμου και ο λόγος διότι εννοήσαμε ότι
η ζωή που ζούμε χάνεται όταν μέσα μας δεν αναπτύσσεται το δέντρο της ζωής το
οποίο είναι η αγάπη. Εξάλλου το κάλεσμα που λάβαμε αποβλέπει στο να γίνουμε
υιοί και θυγατέρες Θεού και ο μόνος τρόπος είναι η αγάπη η ανυπόκριτη η οποία
στρέφεται προς πάντα συνάνθρωπο, φίλο και εχθρό. Ας ξεκινήσουμε σήμερα να
κάνουμε βήματα αγάπης που να εκδηλώνουν καλή προαίρεση, να εκδηλώνουν
συμπάθεια, να εκδηλώνουν λόγια και έργα αγάπης τα οποία οι αιώνες τα αγκαλιάζουν
και μπορούν να μας φτάσουν στον θρόνο του Θεού. Μπορούν ακόμα να κάνουν τον
ίδιο τον Θεό να χτυπήσει την πόρτα της καρδιάς μας ώστε να μεταβάλει την καρδιά
μας σε καρδιά Θεού η οποία εκδηλώνει σπλάχνα Χριστού. Ο Θεός όπου δει αγάπη
εκεί κατεβαίνει και συναντά τον άνθρωπο που εκδηλώνει αυτή με έργα και με
λόγια. Μην περιμένουμε να μας δώσουν αγάπη και μην την ζητιανεύουμε. Όταν ζητάς
ή όταν ζητιανεύεις αγάπη δεν θα την χορτάσεις ποτέ διότι η αποστολή σου δεν
είναι να ζητάς αλλά να δίνεις. Αν δώσουμε, να είμεθα σίγουροι ότι θα χορτάσουμε
αγάπη. Για να δώσεις όμως πρέπει να εννοήσεις τον Θεό, όπου μέσω αυτού θα
συλλάβεις ότι ζεις άνθρωπε στην μήτρα της αγάπης. Αν συνεχίσουμε να ζούμε
εγωκεντρικά το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να βλέπουμε παντού εχθρούς ώστε μετά
να λέμε ότι οι εχθροί μας είναι παντού. Τους εχθρούς εμείς τους δημιουργούμε
και ο λόγος διότι το πνεύμα του Θεού δεν υπάρχει μέσα μας. Έχουμε δει όμως
ανθρώπους που μετενόησαν και εκτιμήθηκαν με τα έργα αγάπης και από τους εχθρούς
τους οποίους η άγνοια δημιούργησε στην πρότερη ζωή τους. Η αγάπη λοιπόν του
Θεού βρίσκεται παντού και αξίζει να την δίνουμε και να την παίρνουμε. Όταν
φτάσουμε στο σημείο να αγαπούμε τότε καινούργιοι άνθρωποι γεμάτοι αγάπη θα
μπουν στη ζωή μας, μάλιστα όσοι βρίσκονται ήδη γύρω μας θα βλέπουν την αγάπη
μας και θα μας αγαπήσουν και αυτοί περισσότερο. Βλέποντας τώρα την δύναμη της
αγάπης θα θέλουμε να αγαπούμε περισσότερο διότι η χαρά που τα έργα μας βρίσκουν
ανταπόκριση από Θεό και ανθρώπους θα είναι ανεκλάλητη. Εάν λοιπόν θέλουμε να
αλλάξει ο κόσμος μπορούμε να το κάνουμε ξεκινώντας από σήμερα να μεγαλώνουμε
στην αγάπη προς τον Θεό και προς τον αδελφό ή συνάνθρωπο. Υπάρχει ένας προφήτης
στην Παλαιά Διαθήκη που ονομάζεται Ζοροβάβελ. Το όνομά του είναι μοναδικό διότι
φανερώνει το έθνος που θα χτίσει την βασιλεία του Θεού. Το κάθε γράμμα του
ονόματός του λέει κάτι σε εμάς. Αυτό που φανερώνει είναι: Ζωή Ομαδική,
Ρομφαία Ολοκληρωτική, Βασιλεία Άφθαρτη, Βασιλεύει Ελληνικός Λαός.
Εμείς είμεθα Έλληνες. Το Ευαγγέλιο είναι γραμμένο στην αρχαία ελληνική γλώσσα.
Ο Θεός είναι μαζί μας, από μας περιμένει την απόφαση και μπορούμε, αν το
πιστέψουμε, να φέρουμε την βασιλεία του Θεού πρώτα μέσα μας και κατόπιν γύρω
μας. Αδέλφια μου ο Θεός-Πατέρας είναι το άπαν και πρέπει να υφίσταται στη ζωή
μας διότι η αγαθότητα και η πρόνοια του Θεού φαίνεται σ’ όλα τα δημιουργήματά
του. Η σοφία και η δόξα του γνωρίζεται στα θαυμαστά του έργα. Η δικαιοσύνη του
το ίδιο. Η αγιότητά του γνωρίζεται από τον νόμο του. Και τελευταία, ας
γνωρίζουμε ότι τους έσχατους χρόνους τους οποίους διανύουμε διότι το Άγιο
Πνεύμα έτσι μας πληροφορεί ότι ενεπλήσθησαν διά του λαού του Θεού τα
σύμπαντα και η γη του γνώναι τον Κύριον ως ύδωρ πολύ κατακάλυψε θάλασσας.
Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο και αφήκεν αυτόν εν χειρί διαβουλίου αυτού (τον
άφησε στο θέλημά του) (Σοφία σειραχ 15, 14). Ο Θεός δεν είναι ο διαρρήκτης
της θύρας. Αυτός δεν εκβιάζει την θύρα της ψυχής μας. Ακούτε τι λέγει:
20 Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της
φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω
δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού.
21 Όστις νικά, θέλω δώσει εις αυτόν να καθήση μετ' εμού εν
τω θρόνω μου, καθώς και εγώ ενίκησα, και εκάθησα μετά του Πατρός μου εν τω
θρόνω αυτού.
22 Όστις έχει ωτίον, ας ακούση τι λέγει το Πνεύμα προς τας
εκκλησίας. Γένοιτο, γένοιτο, αμήν.