Ο Χριστός είναι το Α και το Ω
Σήμερα ο Χριστός για μένα είναι το Α και το Ω. Είναι αυτός που κοιμάμαι μαζί του και σηκώνομαι μαζί του, είναι αυτός που με έμαθε να αγαπώ τους ανθρώπους, είναι αυτός που με έμαθε να τους δέχομαι όλους όπως είναι, είναι αυτός που με αλάφρωσε πνευματικά από πλήθος αρνητικών σκέψεων, όλες σχεδόν έφυγαν, ο φόβος απομακρύνθηκε, η εμπιστοσύνη σε αυτόν αυξήθηκε, η πίστη ότι όλα είναι δυνατά μεγάλωσε, αρκεί να μην αφαιρούμε ποτέ την παντοδυναμία του Θεού, όλα μπορούν να υλοποιηθούν. Σήμερα στην ζωή μου, τα γεγονότα και ο κόσμος δεν είναι στραβά για μένα, ό,τι συμβαίνει στις κοινωνίες των ανθρώπων έχουν ένα σκοπό, να μεγαλώσουμε μέσα μας αλλά και γύρω μας την Σοφία του Θεού η οποία εκδηλώνεται με την αγάπη.
Για μένα σήμερα όλα συντελούν στο αγαθό, αυτό με δίδαξε ο Χριστός όλα αυτά τα χρόνια. Μα θα μου πεις, πώς από ένα κακό θα βγει ένα καλό; Κι όμως έτσι γίνεται, διότι το κακό είναι σαν την κοπριά που δίνει ζωή και ομορφιά στα λουλούδια τα οποία αρχίζουν να ανατέλλουν από την γλάστρα, η κοπριά μεγαλώνει το λουλούδι και το κάνει να μοσχοβολάει. Για μένα σήμερα ο Χριστός είναι αυτός που αυξάνει την αλήθεια, την ζωή μου, την εξέλιξη και την αναγέννησή μου. Σήμερα γνωρίζω ότι ο κάθε άνθρωπος περνά διάφορα, όμως όλα έχουν σκοπό που γίνονται, τίποτα δεν είναι τυχαίο, αυτό είναι και γραφικό «καὶ θρὶξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μὴ ἀπόληται·» (Λουκ. 21:18), καθώς «Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν,» (Ρωμ. 8:28). Σήμερα με το βλέμμα μου στραμμένο σε αυτόν τον Θεό, όλα έχουν λύσεις. Για μένα ο Χριστός, η ζωή του και όλο το πλήρωμα της Σοφίας του μαζί με όλο το πλήρωμα των αγίων του και των αποστόλων του, είναι το γλυκό μου, μπακλαβάς είναι ο Χριστός.
Για μένα ο Χριστός είναι η αλήθεια και η ζωή, χωρίς αυτόν όλα χάνουν την αξία τους. Από τη στιγμή που γνώρισα τον Κύριο, τους ανθρώπους σήμερα δεν τους κρίνω, διότι ξέρω ότι με την άγνοια που έχουν, ζουν ήδη πυρίκαυστα. Εγώ τι; Θα τους διορθώσω; Με την κρίση; Δεν είναι δική μου δουλειά αυτό, γι’ αυτό μόνο προσεύχομαι ο Θεός να έρθει στην ζωή τους και στην ζωή μου και να μας ελεήσει όλους. Οι άνθρωποι σήμερα που είναι απομακρυσμένοι από την Σοφία του Θεού, απέκτησαν πολλά τραύματα, έλκη και μελανίσματα, το κάθε σπιτάκι έχει και το καρφάκι του, και ο λόγος ένας, για να μάθουμε την ταπείνωση, για να γίνουμε αγάπη. Σίγουρα όλα έχουν αιτίες, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είναι αλήθεια, λίγο ή πολύ όλοι έχουμε αποστατήσει από το δικό του θέλημα. Η δουλειά μου σήμερα είναι να τα επουλώνω τα τραύματα των συνανθρώπων μου, όπου με δέχονται, και όχι να τα κρίνω ή να τα σκαλίζω ώστε να γίνονται χειρότερες οι πληγές τους.
Ο Χριστός είναι ο γιατρός των ψυχών και των σωμάτων μας, αυτό θέλει να γίνουμε όλοι, θεραπεύοντας ο καθένας με τον αγώνα του πρώτα τον εαυτό του. Σήμερα ανεβαίνω με την βοήθεια του Κυρίου μου αυτή την σκάλα της ζωής χωρίς να παλεύω αλλά βαδίζοντας κάθε σκαλοπάτι κρατώντας το δικό του χέρι. Με αυτόν τον τρόπο, με τον Θεό βοηθό, συναντώ εκπλήξεις και όλα γίνονται ευλογημένα. Σήμερα η καλημέρα μου με τον Θεό άλλαξε, έχει χαρά, σηκώνομαι με χαρά, ετοιμάζομαι για να συνεχίσω τον αγώνα μου από νωρίς το πρωί, η οικογένειά μου έγινε αγάπη, καταφύγιο, η κάθε μέρα μου, παρόλο που βρίσκομαι στο αγιαστήριό μου, είναι ένα ταξίδι πνευματικό, η χαρά μου ανεκλάλητη, οι εν Κυρίω πνευματικές μου παρέες οικογένειά μου, όπου καθημερινά όλοι μαζί διασκέδαζουμε με την Σοφία του Θεού, το φαγητό ευλογία, ο ύπνος ευχάριστος, η φτώχεια έκπληξη, διότι ο Θεός την γεμίζει με πλούτο δικό του, η άγνοιά μου μεταβάλλεται σε Σοφία Θεού, η χαρά που μου εξασφαλίζει στο αγιαστήριο συντελεί στην ανανέωση κυττάρων, η πνευματική μου έρευνα στο αγιαστήριό μου έγινε πηγή ζωής. Όλα άλλαξαν.
Ο Χριστός είναι σήμερα για μένα ένας μεγάλος ευεργέτης και ανταποδότης, «ὅσοι δὲ ἔλαβον αὐτόν, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς πιστεύουσιν εἰς τὸ ὄνομα αὐτοῦ,» (Ιω. 1:12). Σήμερα ο Χριστός για μένα είναι σιωπή, αφού δεν έχω λόγο επιθετικό, παρά συμβουλευτικό, αγιοπνευματικό. Ο Χριστός με έμαθε να μην ασχολούμαι πολύ αλλά και καθόλου αν είναι δυνατόν με τους ανθρώπους που θέλουν να επιβάλλονται αλλά μόνο με όλους όσους θέλουν να μοιράζονται. Ο Χριστός με έμαθε να αγαπώ τον εαυτό μου, να προσέχω τι ακούω, τι λέω και για ποιο λόγο κάνω ό,τι κάνω, ώστε όλα να αποσκοπούν στην δόξα του Θεού και στην αναγέννηση των αδελφών μου αλλά και συνανθρώπων μου. Ακόμα και ο διάβολος για μένα δεν είναι ο εξολοθρευτής αλλά ο παιδαγωγός, είναι γραφικό «ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται.» (Παρ. 3:12). Η εξέλιξη του κόσμου φαίνεται ότι γίνεται με αργούς ρυθμούς, γι’ αυτό και με έμαθε να βαδίζω και εγώ με αργού ρυθμούς σε ό,τι έχει σχέση με τους φίλους μου, με τους αδελφούς μου ακόμα και με τους εχθρούς μου.
Ο Χριστός με έμαθε όταν πέφτω, να σηκώνομαι και την ώρα της πτώσης να σιωπώ, να μην ρίχνω ευθύνες στους άλλους, ώστε να καλύπτω τα δικά μου λάθη. Με αυτό το σύστημα του καθαρισμού και του αγιασμού δεν απελπίζομαι για το πως ενεργούν οι άνθρωποι γύρω μου, ούτε καταλαβαίνω ότι θα πρέπει να τους μισώ, για μένα όλα και όλοι εργάζονται, χωρίς να το ξέρουν οι περισσότεροι, για την ίδρυση της βασιλείας του Θεού στην γη. Πρέπει να καταλάβουμε, για να μην κρίνουμε ποτέ, ότι όπως παθαίνουμε εμείς πτώσεις, έτσι παθαίνουν και αυτοί, το αν ο Θεός μάς κάλεσε, δεν είναι λόγος για να θέλουμε να καυχιόμαστε αλλά για να προσευχόμαστε, διότι όλους θα τους καλέσει αργά ή γρήγορα στον δικό του δείπνο για να φάγουν οι πάντες αυτόν τον μόσχο της ζωής του Θεού. Δεν είναι το τραπέζι του Χριστού στρωμένο με βρώματα και φαγητά, αλλά είναι στρωμένο με ειρήνη, με χαρά, με πίστη, με αγάπη, με δυνάμεις, με ζωή. Ο Χριστός σήμερα για μένα είναι η οδός, η αλήθεια και η ζωή. Έτσι θα γίνει και για τους άλλους ανθρώπους γύρω μου, υπομονή και επιμονή, είναι γραφικό «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.» (Λουκ. 21:19). Ο Χριστός για μένα είναι ο ίδιος ο Θεός. Οι μαθητές είπαν αλλά και εμείς σήμερα μπορούμε να λέμε με χαρά, «καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας.» (Ιω. 1:14). Ο Χριστός είναι ο δάσκαλός μου, ο αδελφός μου, ο φίλος μου, τα πάντα. Με το που ήρθε στην ζωή μου, μου άλλαξε την ακοή, δηλαδή ακούω χωρίς να κρίνω και ό,τι μου λένε το καταλαβαίνω, δεν τους περιφρονώ τους ανθρώπους σε αυτό που μου λένε. Μάλιστα με την Σοφία του Θεού, το μετατρέπω σε καλό, αν αυτό είναι αρνητικό. Ο Χριστός μού άλλαξε την ομιλία, μιλώ πάντα με Σοφία, χωρίς εξάρσεις και απαιτήσεις.
Ο Χριστός μού άλλαξε την αγάπη που είχα. Σήμερα με την Σοφία του Θεού, δεν αγαπώ μόνο όσους με αγαπούν αλλά και όσους με κρίνουν ή ακόμα και με κατηγορούν, όλους τους δικαιολογώ. Ο Χριστός μού άλλαξε την χαρά. Πρώτα γελούσα με τις χαζεμάρες, σήμερα γελάω με την παρουσία του στην ζωή μου, διότι η παντοδυναμία του και η Σοφία του μού δημιουργούν ανεκλάλητη χαρά. Ο Χριστός μου άλλαξε την δύναμη. Πρώτα η δύναμή μου ερχόταν από τον εγωισμό, τώρα ξέρω ότι με την πίστη προσευχόμενος δια αγάπης ενεργουμένης αλλάζεις τα πάντα. Ο Χριστός μού άλλαξε την Σοφία που είχα, η οποία απεδείχθη ότι ήταν μωρία. Σήμερα η Σοφία του μού λύνει όλα τα προβλήματα τα δικά μου αλλά και όσων είναι γύρω μου, αφού τα λόγια του Θεού αγκαλιάζουν πολλούς φίλους, αδελφούς ακόμα και εχθρούς.
Ο Χριστός μού άλλαξε τον τρόπο που συνδιαλέγομαι με τους αδελφούς, με τους φίλους, με τους εχθρούς, απέκτησα συμπάθεια και όχι απάθεια. Οι διεκδικήσεις που είχα παλιά, με τον Χριστό δεν υπάρχουν, μειώθηκαν. Ο Χριστός μού άλλαξε τον τρόπο που αισθάνομαι για όποιον έχει κάποιο πρόβλημα, με έμαθε, αν μου το επιτρέπουν οι συνάνθρωποί μου, να κατεβαίνω στο στάδιο που βρίσκονται και να ανεβαίνω μαζί τους στην δόξα του Θεού. Ο Χριστός μού άλλαξε τον τρόπο που αγγίζω τους ανθρώπους, δεν τους σπρώχνω ούτε τους διώχνω αλλά τους καλωσορίζω και τους αγκαλιάζω, τους προσφέρω αυτό που μπορώ στα μέτρα που μπορώ. Ο Χριστός με έμαθε πώς να ξεχωρίζω καταστάσεις για να αποφεύγω την κρίση, με έμαθε ότι για να κρίνεις σωστά, θα πρέπει να ζήσεις την δική του ζωή. Αφού αυτό δεν γίνεται, μην κρίνεις, διότι θα κρίνεις κατ' όψιν και όχι την δικαίαν κρίσιν. Ο Χριστός μού άλλαξε τον τρόπο που κοιμάμαι. Δεν κοιμάμαι με σκέψεις, με ανησυχίες, με φορτία, αλλά σαν να είμαι παιδί. Ο Χριστός μού άλλαξε τον τρόπο που ξυπνάω, αφού ξυπνάω με χαρά. Με το που ξυπνάω, τρέχω να βάλω να ακούσω το ράδιο της Φωνής Θεού Αφθαρσία, να κάνω προσευχή και να ευχαριστήσω τον Θεό που ξύπνησα, να γράψω ομιλίες, μηνύματα, να δω αν όλοι γύρω μου είναι καλά, αν οι φίλοι μου είναι καλά, διότι με ενδιαφέρει κι αυτοί να είναι καλά. Ο Χριστός μου άλλαξε τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Ο τρόπος που βλέπω δεν έχει θυμό, το βλέμμα μου είναι καθαρό, οι πονηρίες δεν έχουν χώρο μέσα μου, διασκεδάζω ό,τι βλέπω και ακούω.
Ο Κύριος, με το κάλεσμα που έλαβα, μού άλλαξε γενικά τον τρόπο ζωής μου, όλα έχουν μέσα τους την δική του αγάπη. Σήμερα ο Χριστός με έμαθε να μην συστήνω στους ανθρώπους που έρχονται κοντά μου, εμένα ή κάποιον άλλον άνθρωπο, διότι εμείς έχουμε λάθη. Αν βλέπεις τους ανθρώπους, παθαίνεις πτώση, αν όμως βλέπεις τον Θεό, είσαι πάντα χαρούμενος. Σήμερα συστήνω, να γνωρίσουν όλοι οι άνθρωποι τον Κύριό τους και Θεό τους, να γνωρίσουν το Ευαγγέλιο του Χριστού. Προσπαθώ να πω σε όλους τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Κύριο. Όταν πάνε κοντά του, ξέρω ότι ο Θεός θα μεριμνήσει, ο Κύριος δεν προσωποληπτεί, «ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν.» (Α Τιμ. 2:4), ο Χριστός σε θέλει, με θέλει, μας θέλει όλους κοντά του για να μας ζωοποιήσει, για να μας αναγεννήσει και να μας οδηγήσει στην θέωση. Όταν πάμε κοντά στον Χριστό, αυτός θα μας αγκαλιάσει. Ο Χριστός δεν θα σε γεμίσει με ενοχές, με φοβίες, με άσκοπα φορτία, αλλά θα σε ελευθερώσει και όλους θα μας ελευθερώσει από όλα και από όλους. Πάθη, άγνοια, φόβους, δυσβάσταχτα φορτία, τα οποία μας φόρτωσε ο εγωισμός, η απληστία και η φιλαργυρία, ο Κύριος θα τα διώξει και θα μας ελευθερώσει από την αμαρτία, από την φθορά και από τον θάνατο. Αυτός είναι ελεύθερος και ξέρει να κάνει και εμάς ελεύθερους, είναι γραφικό «ἐὰν οὖν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε.» (Ιω. 8:36). Ο Χριστός με έμαθε ότι δεν είναι δόγμα, δεν ανήκει σε κανέναν και δεν προσωποληπτεί. Ο Θεός είναι αγάπη και όσοι γίνουν αγάπη, είναι ενωμένοι μαζί του.
Πόσες φορές λέμε μέσα από την άγνοια μας, ότι τον Χριστό τον σταύρωσαν οι εβραίοι; Κι όμως δεν τον σταύρωσαν αυτοί, διότι άνθρωποι είναι κι αυτοί σαν κι εμάς. Τον Χριστό τον σταύρωσαν τα συμφέροντα, οι εγωισμοί και οι πονηρίες. Σε όποιο έθνος κι αν κατέβαινε, το ίδιο θα συνέβαινε. Αν ερχόταν στην Ελλάδα και έλεγε «ἅπαντες γὰρ οὗτοι ἐκ τοῦ περισσεύοντος αὐτοῖς ἔβαλον εἰς τὰ δῶρα τοῦ Θεοῦ, αὕτη δὲ ἐκ τοῦ ὑστερήματος αὐτῆς ἅπαντα τὸν βίον ὃν εἶχεν ἔβαλε.» (Λουκ. 21:4), ποιός θα το δεχόταν; Αν έλεγε «Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε·» (Ματθ. 7:1), ποιός θα το τηρούσε; Αν έλεγε «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.» (Ματθ. 22:39), ποιός θα τα δεχόταν αυτά; Ουδείς. Γι’ αυτό και όλοι, αν δεν τον σταύρωναν, θα τον απέφευγαν. Ο Θεός δεν θα σε εγκλωβίσει με λίγους ομοϊδεάτες αλλά θα σε φωτίσει για να ζεις παναθρώπινα. Ο Θεός θα απαντήσει σε όλες σου τις ερωτήσεις, δεν θα περιφρονήσει καμία ερώτησή σου προκειμένου να σε ελευθερώσει. Όλα όμως θα λάβουν χώρα στον χρόνο τους, θα χρειαστεί υπομονή και επιμονή, είναι γραφικό άλλωστε «ἐν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτήσασθε τὰς ψυχὰς ὑμῶν.» (Λουκ. 21:19) καθώς «ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.» (Ματθ. 24:13).