Η κτίση ολόκληρη οπλοποιείται γι’ αυτόν που κάνει το θέλημα του Θεού.

Η κτίση ολόκληρη οπλοποιείται γι’ αυτόν που κάνει το θέλημα του Θεού.

Σήμερα καταλαβαίνουμε, ότι μερικές επιδιώξεις, σε σύγκριση με κάποιες άλλες πνευματικές επιδιώξεις, δεν είναι ίδιες. Μπορεί με μία ειλικρινή προσπάθεια να αλλάξεις τρόπο ζωής, μπορεί να σταματήσεις το ψέμα, την κρίσι, κλπ. αλλά θέλει χρόνο για να αποκτήσεις ζώσα πίστη, στο να μπορείς να υλοποιείς τα λόγια σου. Μπορεί να αγαπήσεις τους δικούς σου ανθρώπους, αλλά όχι όλο τον κόσμο, και πόσο μάλλον τους εχθρούς σου. Παρ' όλ' αυτά, δεν θα το βάλουμε κάτω. Σήμερα ακόμα βλέπουμε, πως ό,τι κι αν κάνουμε, δεν μπορούμε να πολεμήσουμε τον θάνατο, και ο λόγος, διότι χρειαζόμαστε περισσότερα αγιοπνευματικά κίνητρα, κίνητρα, τα οποία αυξάνουν την πίστη, την αγάπη και την ζωή. Ξέρετε ο Θεός, σε όλους όσους αγωνίστηκαν, τους έδωσε μικρά κίνητρα στην αρχή της πνευματικής τους ζωής, όπως και σε εμάς σήμερα. Οι άνθρωποι του Θεού, αφού αξιοποίησαν τα μικρά κίνητρα που τους έδωσε, στην συνέχεια τους έδωσε και μεγάλα, είναι γραφικό «εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ! ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω·» (Ματθ. 25:21). Βλέπουμε ότι ο Θεός δεν προσωποληπτεί, αφού και σε όλους εμάς έδωσε μικρά κίνητρα αλλά και μεγάλα κίνητρα. Σκοπός μας είναι να τα αξιοποιήσουμε και να προχωρήσουμε στα μεγάλα, να προχωρήσουμε στα βάθη του Θεού. Ξέρετε ο Κύριος, είπε στους μαθητές του «εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε;» (Ιω. 3:12), αυτά δηλαδή που συμβαίνουν στον ουράνιο κόσμο. Σήμερα καταλάβαμε τι θέλει ο Θεός. Ανάλογα την σοβαρότητα που έχει κάποιος που διεργάζεται το θέλημα του Θεού, θα εξελιχθεί, και γι’ αυτό προσπαθούμε. Όμως τα μεγάλα  δώρα, τα μεγάλα κίνητρα για την πνευματική ωρίμανση πολλών σκευών εκλογής, τα έδωσε σε βάθος χρόνου. Και αυτό είναι το σωστό, διότι ο ώριμος άνθρωπος διαχειρίζεται θεϊκά, σωστά τα κεκτημένα, με ταπεινοφροσύνη. Η διαχείριση όσων λαμβάνουμε από τον Θεό, θα παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο. Άλλο είναι να γίνεσαι εωσφορικός άνθρωπος με την αυξανόμενη παρουσία του στην ζωή σου, και άλλο να γίνεσαι ταπεινός. Στον εγωισμό ο Θεός αντιτάσσεται, στον ταπεινό δίνει περισσότερη χάρη. Μεγάλο πράγμα να έχουμε χάρη. Η χάρη μοιάζει με κάποιον που λαμβάνει έναν μισθό και αφού τον διαχειρίζεται με αγάπη, ο Θεός τον διπλασιάζει, ενώ όταν κάποιος τον χρησιμοποιεί για το «εγώ» του, τότε αυτός ο μισθός μειώνεται. Να γνωρίζουμε ότι ο ανώριμος άνθρωπος, αν λάβει πράγματα από τον Θεό σε πρώιμο στάδιο, απεδείχθη ότι τα χρησιμοποιεί ανώριμα, εωσφορικά και εγωιστικά. Πολλοί, ενώ ξεκίνησαν καλά, με ταπεινά κίνητρα, απέκτησαν στην συνέχεια εωσφορικά κίνητρα και μεταλλάχθηκαν μέσα τους τα αγαθά σε εωσφορικά και εγωιστικά «θέλω» και σε έργα που έγιναν από προσωπικά θέλω, σε εγωιστικά έργα. Μα θα μου πεις, είναι δυνατόν να εργάζεσαι τα του Θεού και να μεγαλώνει ο εγωισμός; Ναι, έχει αποδειχθεί ότι είναι. Μάλιστα στην προς εβραίους επιστολή, κεφάλαιο 6, αναφέρεται «Διὸ ἀφέντες τὸν τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστοῦ λόγον ἐπὶ τὴν τελειότητα φερώμεθα, μὴ πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας ἀπὸ νεκρῶν ἔργων, καὶ πίστεως ἐπὶ Θεόν,» (Εβρ. 6:1),  «βαπτισμῶν διδαχῆς, ἐπιθέσεώς τε χειρῶν, ἀναστάσεώς τε νεκρῶν καὶ κρίματος αἰωνίου.», (Εβρ. 6:2), «καὶ τοῦτο ποιήσομεν, ἐάν  ἐπιτρέπῃ ὁ Θεός.» (Εβρ. 6:3), «ἀδύνατον γὰρ τοὺς ἅπαξ φωτισθέντας γευσαμένους τε τῆς δωρεᾶς τῆς ἐπουρανίου καὶ μετόχους γενηθέντας Πνεύματος Ἁγίου» (Εβρ. 6:4), «καὶ καλὸν γευσαμένους Θεοῦ ῥῆμα δυνάμεις τε μέλλοντος αἰῶνος,» (Εβρ. 6:5), «καὶ παραπεσόντας, πάλιν ἀνακαινίζειν εἰς μετάνοιαν, ἀνασταυροῦντας ἑαυτοῖς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καὶ παραδειγματίζοντας.» (Εβρ. 6:6), «γῆ γὰρ ἡ πιοῦσα τὸν ἐπ᾿ αὐτῆς πολλάκις ἐρχόμενον ὑετὸν καὶ τίκτουσα βοτάνην εὔθετον ἐκείνοις δι᾿ οὓς καὶ γεωργεῖται, μεταλαμβάνει εὐλογίας ἀπὸ τοῦ Θεοῦ·» (Εβρ. 6:7) «ἐκφέρουσα δὲ ἀκάνθας καὶ τριβόλους, ἀδόκιμος καὶ κατάρας ἐγγύς, ἧς τὸ τέλος εἰς καῦσιν.» (Εβρ. 6:8). Εμείς όλοι σήμερα, έχουμε συνειδητοποιήσει, ότι χωρίς Χριστό, η ζωή μας ζει μία ή πολλές ψευδαισθήσεις που μας κάνουν να νομίζουμε ότι ζούμε. Οι πολλές ψευδαισθήσεις μαζί, μας οδηγούν στον πνευματικό αλλά και στον βιολογικό θάνατο. Οι ψευδαισθήσεις είναι ένα σοβαρό σύμπτωμα και μπορεί να οδηγήσει σε κάποια ψυχική διαταραχή. Ενώ οι παραισθήσεις εμφανίζονται κάποιες φορές και σε φυσιολογικά άτομα. Κλασικό παράδειγμα παραίσθησης, συμβαίνει για παράδειγμα, όταν ένα άτομο βαδίζει σε σκοτεινό δρόμο, και θεωρεί ένα δέντρο που βλέπει στο σκοτάδι ότι είναι άνθρωπος. Οι συγκεκριμένες συνθήκες τον κάνουν να έχει μία παραποιημένη αντίληψη της πραγματικότητας, την οποία όμως σύντομα αντιλαμβάνεται. Ψευδαισθήσεις συμβαίνουν, όταν κάποιος βλέπει, ακούει, μυρίζει ή αισθάνεται πράγματα που δεν υπάρχουν και κανένας άλλος δεν τα βλέπει αυτά, εκτός από αυτόν. Είναι μία πάθηση συνηθισμένη σε ανθρώπους με σχιζοφρένεια, και συνήθως τις βιώνουν ακούγοντας φωνές που τους οδηγούν σε αδιέξοδο.  Οι ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι τρομακτικές, δεδομένου ότι μπορεί να είναι απρόβλεπτες ή ανεπιθύμητες, αλλά υπάρχει συνήθως μια αναγνωρίσιμη αιτία. Ο Λόγος του Θεού, όταν εφαρμόζεται, έχει την ικανότητα να σε ζωοποιεί αλλά και να σε οδηγεί στην αληθινή ζωή, σε βγάζει από το ψέμα. Με την Σοφία του Θεού – Πατέρα μας, οι ψευδαισθήσεις φεύγουν, τα λάθη φεύγουν, το ψέμα φεύγει, ο εγωισμός φεύγει, ο θάνατος φεύγει, η ζωή παίρνει νόημα, οι αξίες της ζωής αλλάζουν και καταλήγουν στο να γίνονται επενδύσεις αιώνιες στο πνεύμα, στην ψυχή και στο σώμα. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος γίνεται παιδί, κάτι που και ο Θεός θέλει, είναι γραφικό «ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.» (Ματθ. 18:3). Το παιδί έχει την ικανότητα να είναι αγαθό. Η αγαθότητα αλλάζει τις βιοχημικές διεργασίες του εγκεφάλου, αυτό ενεργοποιεί το δέντρο της ζωής που είναι μέσα μας. Στην συνέχεια το Πνεύμα του Θεού ζωοποιεί τον άνθρωπο. Η ζωοποίηση εμφανίζεται ως εξής: Πρώτον, ισορροπημένη ζωή χωρίς εξάρσεις, χωρίς φοβίες, χωρίς ψέματα, χωρίς πονηρίες, χωρίς παράπονα, χωρίς κρίσεις και καταλαλιές, χωρίς να στηρίζεσαι σε ανθρώπους και να χρειάζεται να κουνάς την ουρά σου ώστε να βρεις βοήθεια από αυτούς. Δεύτερον, χαρούμενη ζωή, ευλογημένη ζωή, αλλά και ένα σώμα φωτεινό. Όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι βρέθηκαν κοντά στον Θεό, άρχισαν να λάμπουν, άρχισαν να γελούν, άρχισαν να απομακρύνονται από τον θάνατο. Η συνεχόμενη συνεργασία Θεού και ανθρώπου αυξάνει την πίστη, η οποία από σκιώδη γίνεται ζώσα. Στην προς Εβραίους επιστολή, κεφάλαιο 11, αναφέρεται «Ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων.» (Εβρ. 11:1), «ἐν ταύτῃ γὰρ ἐμαρτυρήθησαν οἱ πρεσβύτεροι.» (Εβρ. 11:1), «Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι Θεοῦ, εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὰ βλεπόμενα γεγονέναι.» (Εβρ. 11:1). Το αν σήμερα δεν έχουμε ολοκληρωμένα αποτελέσματα, είναι διότι το περιβάλλον που ζούμε παίζει καθοριστικό ρόλο στην πνευματική μας εξέλιξη και στην ζωή μας. Το περιβάλλον είναι ικανό, ή να σε θεοποιήσει ή να σε δαιμονίσει, ή να σε ζωοποιήσει ή να σε σκοτώσει. Πολλοί ζουν, γιατί βρίσκουν αγάπη από το οικογενειακό ή το φιλικό τους περιβάλλον, και πολλοί πεθαίνουν, αν το περιβάλλον που ζουν, δεν τους αγαπά ή έχουν μία κτητική αγάπη. Τούτο το μεγάλο μυστήριο επεκτείνεται στην φιλία, στην δουλειά, στην εκκλησία, σε όλους τους χώρους που συναναστρεφόμεθα με ανθρώπους. Θέλει προσοχή, τι ακούμε και τι λέμε. Ακόμα και τα νοήματα να είναι ευγενικά. Ο κάθε άνθρωπος έχει αποδειχθεί, ότι μοιάζει με ένα δέντρο, το οποίο για να αναπτυχθεί, χρειάζεται και καλό χώμα, καλό περιβάλλον αλλά και νεράκι. Φυσικά ένα δέντρο δυνατό, θα μπορούσε να αναπτυχθεί και στις πιο δύσκολες συνθήκες. Τέτοια δέντρα πνευματικά είναι ο Ηλίας, ο Ενώχ, ο Μωυσής, ο Αβραάμ, ο Κύριος, ο Ιωάννης, η Παναγία, οι Απόστολοι, και πολλοί στην συνέχεια αγίοι. Αυτοί χωρίς τίποτα, πέτυχαν πολλά και μάλιστα  πέτυχαν και την θέωση. Όλα γίνονται, αρκεί να υπάρχει πίστη. Ξέρετε, με έχει εντυπωσιάσει ο Ηλίας ο προφήτης, ο οποίος ζούσε μόνος του και πολλές φορές ζούσε στα βαθύτερα μέρη των σπηλαίων. Αυτός χωρίς βιβλία, μόνο με την προσευχή, κατάφερε να ζει στην μοναξιά, και όταν μάζευε ενέργεια, δύναμη από τον Θεό, έβγαινε και περιγελούσε τους εχθρούς του, και μετά επέστρεφε στην σιωπή. Εν αντιθέσει με εμάς, οι οποίοι χωρίς δύναμη κάνουμε τους δυνατούς, χωρίς πίστη κάνουμε τους πιστούς και τους θεοφόρους, και στην συνέχεια πέφτουμε στα χέρια των ανθρώπων. Ένα άλλο μετέωρο είναι ο Ενώχ. Και αυτός πέτυχε την αφθαρσία με το να προσεύχεται αδιάλειπτα. Αυτός δεν πάλευε με κανέναν άνθρωπο, δεν είχε εχθρούς, έζησε σε άλλη εποχή αλλά ίσως να είχε και την σοφία στο να μην προκαλεί. Για φαντάσου κάθε μέρα να προσεύχεσαι και να λες «Θεέ μου, θέλω να ζήσω»! Όλα τα κύτταρά του, τα γονίδιά του πήραν καινούργιες εντολές, εντολές ζωής. Όλοι οι νευρώνες του εγκεφάλου του είχαν μέσα τους την ζωή. Η προσευχή και η Σοφία του Θεού, αυτό κάνουν, δημιουργούν νευρώνες Θεού οι οποίοι αλλάζουν τις εντολές στο σώμα. Έτσι η ζωή νικά τον θάνατο. Ξέρετε, είναι ένας μακαρισμός που λέει «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται.» (Ματθ. 5:9). Σήμερα η επιστήμη που είναι στερέωση των καιρών, μας λέει ότι η ειρηνική καρδιά εξασφαλίζει στον άνθρωπο ζωή ποιοτική, ενώ η ταραχώδης καρδιά δημιουργεί ανακατανομή σε όλο το σώμα του ανθρώπου με τραγικές συνέπειες, αφού δεν λειτουργεί αλλά υπολειτουργεί. Σήμερα πολλοί είναι αυτοί που λένε στον Θεό «γεννηθήτω το θέλημά σου», και παρ' όλ' αυτά όλοι μας πέφτουμε στην παγίδα να κάνουμε το δικό μας θέλημα. Αυτό καθιστά δύσκολο το έργο του Θεού μέσα μας, να ιδρυθεί δηλαδή η βασιλεία του Θεού μέσα μας, και πόσο μάλλον γύρω μας. Σήμερα βρήκαμε γιατί δεν μπορεί να ιδρυθεί η βασιλεία ή γιατί δεν έχουμε δυνατούς πνευματικούς άνδρες ή γυναίκες, οι οποίοι να μπορούν να κάνουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις παγκόσμιες. Είναι απλό. Μας τρώνε οι μέριμνες, αφού και ο πνευματικός κόσμος μιλά για τον Θεό αλλά ζει κοσμικά, δεν αφιερώνει χρόνο που χρειάζεται για να σπουδάσει στο να γίνει αυτό που θέλει ο Θεός. Σήμερα ο άνθρωπος δεν επικεντρώνεται στον στόχο του, αλλά διεκδικεί κοσμικούς στόχους, επικεντρώνεται στο να φτιάξει, να αγοράσει και να εξασφαλίσει. Δυστυχώς όλοι μας, λίγο ή πολύ, πέσαμε στην παγίδα του άφρονα. Θα μου πεις, ανάλογα και την αποστολή του κάθε ανθρώπου. Σωστό θα πω και αυτό. Μάλλον η αποστολή μας, αν δεν προσέξουμε, θα είναι όχι το θέλημα του Θεού αλλά το δικό μας. Ευτυχώς που η χάρη του είναι μεγάλη και ελπίζουμε. Πάντως σήμερα καταλαβαίνουμε, ότι και εμείς φταίμε, και να μην λέμε συνέχεια «ο Θεός θέλει να είναι έτσι η ζωή μας». Όχι, και εμείς θέλουμε να είναι έτσι η ζωή μας. Ξέρετε, για έναν που αφιερώνεται, όλα έχουν λύσεις, όλα ανακαλύπτονται, όλα αποκωδικοποιούνται. Πήγαινε να πεις σε έναν αφιερωμένο να κάνει πολλές υλικές επενδύσεις, θα σου πει «καλύτερα να πεθάνω», διότι ξέρει, ότι οι επενδύσεις χωρίς το Πνεύμα του Θεού, σε οδηγούν στον θάνατο πολύ πιο γρήγορα από εκείνον που ζει με απλότητα. Για να διαχειριστείς πολλά χρήματα, χρειάζεται χρόνο, αφιέρωση, εμπειρίες υλικές, μεγάλες δουλειές. Φυσικά, άλλο είναι αυτοί που κληρονομούν και άλλο είναι αυτοί που γίνονται έξαφνα νεόπλουτοι. Αυτοί που κληρονομούν, έχουν ιστορία και σπουδάζουν από αυτή από μικρά παιδιά. Έτσι τα διαχειρίζονται με σοφία. Οι νεόπλουτοι κάνουν μεγάλη φασαρία και την πατάνε γρήγορα. Παράδειγμα ο άφρων, ο οποίος εγκλωβίστηκε με την υλική του περιουσία. Και ξέρετε, με την απληστία που πολλές φορές εμφανίζουν πολλοί άνθρωποι, χάνουν και την ψυχή τους. Μη γένοιτο. Ο κόσμος είναι καλός αλλά θέλει προσοχή, ο Κύριος είπε «οὐκ ἐρωτῶ ἵνα ἄρῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ κόσμου, ἀλλ᾿ ἵνα τηρήσῃς αὐτοὺς ἐκ τοῦ πονηροῦ.» (Ιω. 17:15).  Ο Μωυσής τώρα, αυτός δεν έζησε στην σιωπή, αλλά ζούσε μαζί με τον λαό και κατάφερε και αυτός μεγάλα σημεία και τέρατα στην εποχή του. Όμως ποιό ήταν το κόλπο το δικό του; Αυτός δεν ξεκίνησε έργο μέσα στον κόσμο από μόνος του, περίμενε τον Θεό, έβλεπε τις αδικίες των ανθρώπων αλλά δεν πήρε μαχαίρι ή όπλο, περίμενε τον Θεό. Όταν ο Θεός τού εξασφάλισε δυνάμεις, τότε βγήκε για να ελευθερώσει τον λαό του. Μάλιστα τα θαύματα που συντελούνταν στην ζωή του, ήταν τόσο μεγάλα που ήταν εξασφαλισμένη η νίκη αλλά και η πίστη στο να διεκδικήσει την ζωή και την αφθαρσία. Φανταστείτε, αυτός έβλεπε τον Θεό. Βλέπω πολλές φορές τους ανθρώπους του Θεού νευριασμένους με τους άλλους, και πολλές φορές να γίνονται επιθετικοί, και λέω «είναι δυνατόν; γιατί είναι έτσι»; Η απάντηση είναι απλή.  Γνωρίζουν τον Θεό φιλοσοφικά, γραφικά αλλά όχι ουσιαστικά και πρακτικά. Ξέρετε, η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση, είναι να νομίζεις ότι είσαι του Θεού, κάτι που σήμερα συμβαίνει υπερκόρον. Το ότι κάποιος ζει την πνευματική ψευδαίσθηση, είναι διότι έχει φανατιστεί αλλά και δογματιστεί. Σε αυτήν την παγίδα έχουν πέσει πολλές εκκλησίες. Μάλιστα στην Αποκάλυψη ονομάζονται «υπό του Θεού συναγωγή του σατανά», ενώ όταν ο Θεός σε ειρηνεύει, σε σπουδάζει στην αγάπη, σε οδηγεί στην σιωπή, εμφανίζεις την ειρήνη, την ταπεινοφροσύνη, την αγάπη, κτλ. Τότε ονομάζεσαι φιλάδελφος, και αυτό είναι θέλημα Θεού. Οι φανατικοί ή οι μη γνώστες της αγάπης και της Σοφίας του Θεού, παρόλο που ζούνε στον χώρο του Θεού, ζουν πυρίκαυστα, παντού και πάντα βλέπουν λάθη. Ο Θεός λοιπόν του Μωυσή, τού έδωσε την δύναμη να τα καταφέρει όλα αυτά. Με αυτόν τον τρόπο ναι! Ζήσε και στον κόσμο και κάνε και τον θεοφόρο! Διαφορετικά θα την πατήσεις και θα την πατήσω. Είδατε που λέει στις δέκα εντολές «οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπί ματαίῳ·» (Εξ. 20:7). Η  παρουσία του Θεού στον Μωυσή ήταν έντονη. Όταν λοιπόν ο Θεός είναι και στην δική μου ή στην δική σου ζωή τόσο έντονα, τότε αυτό θα σε ζωοποιήσει, αλλά και θα κάνει και πολλούς να θέλουν να σε μιμηθούν. Η παρουσία του Θεού, σε κάνει θηρίο στην πίστη, στην Σοφία, στην αγάπη, στην χαρά, στην ταπεινοφροσύνη, στην δικαιοσύνη κλπ. Ερχόμαστε σε εμάς, στους δικούς μας καιρούς. Πολλοί μίλησαν για την αφθαρσία ακόμα και για την αθανασία, αλλά όμως δεν μπόρεσαν να την αξιοποιήσουν, ώστε να γίνουν ιδιόκτητες αυτής. Αποδεικνύεται, ότι η ζωή δεν είναι στην φιλοσοφία, δεν είναι στις επενδύσεις τις υλικές, δεν βρίσκεται στις καλές γνωριμίες, αλλά βρίσκεται στην καρδιά, στην αγάπη που έχεις για τον Θεό, για τον δικό του νόμο, βρίσκεται στο πως σκέφτεσαι, και το πιο σημαντικό, βρίσκεται στην ταπεινοφροσύνη. Θυμάμαι, όταν ήμουν μικρός και πήγαινα στην εκκλησία, δεν μπορούσα να βλέπω τον Χριστό να τον σταυρώνουν, έκλαιγα όταν τύχαινε να δω μια τέτοια εικόνα. Αυτό το έχω ακόμα. Μακάρι αυτή την αγάπη, να την νιώθω για πάντα και όλοι μας να την νιώθουμε για πάντα. Με αυτόν τον τρόπο, γίνεσαι φίλος με τον Θεό. Χρειάζεται και το δακράκι, διότι με αυτό γίνεσαι φίλος Θεού, έχεις συναισθήματα για τον Θεό και για τον άνθρωπο. Μεγάλο πράγμα να γίνεις φίλος με τον Θεό. Θα χρειαστεί αφιέρωση για να δημιουργήσει κάποιος σπλάχνα Χριστού, ο Κύριος τόνισε «ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου οὗτος σώσει αὐτήν.» (Μαρκ. 8:35). Τώρα θα μου πει κάποιος, να αφήσουμε όλοι τις δουλειές, τα πάντα, και να αφιερωθούμε; Όχι. Όμως μπορούμε με τον τρόπο μας να βοηθήσουμε άλλους που έχουν την όρεξη και την διάθεση, ώστε αυτοί ό,τι βρουν να το μεταγγίσουν και σε εμάς. Εδώ στην Ελλάδα έχουμε κάποιους αγίους που μίλησαν με Σοφία. Αυτοί αφιερώθηκαν και οι άλλοι τους στήριζαν σε ό,τι είχαν χρεία. Όμως σε όλους μεταγγιζόταν η Σοφία τους και πολλοί ήταν ευχαριστημένοι. Ξέρετε, αν γίνει ένας πόλεμος, δεν θα πάνε όλοι στην πρώτη γραμμή. Άλλοι θα μείνουν πίσω, για μπορούν να τους στείλουν ρούχα, να μπορούν να τους στείλουν φαγητό, να μπορούν να τους στείλουν σφαίρες, κλπ. Το ίδιο και εμείς, να βοηθάμε το έργο αυτών που το παλεύουν, όσο μπορούμε και στα μέτρα που μπορούμε. Σήμερα, ο μόνος φορέας που προσπαθεί να κρατήσει τον άνθρωπο στην ζωή, είναι η επιστήμη. Αυτή κάνει μεγάλες προσπάθειες να κρατήσει τον άνθρωπο στην ζωή, χιλιάδες εργαστήρια και πολλά χρήματα δαπανούνται στην έρευνα για να βρουν τρόπους να θεραπεύσουν τον άνθρωπο. Εμείς, γνωρίζοντας σήμερα κατ’ αποκάλυψη Θεού το θέλημά του, αφού γνωρίσαμε το σχέδιό του, βάλαμε στην ζωή μας καινούργιους στόχους, και ερευνούμε στο να βρούμε καινούργιους τρόπους αντιμετώπισης της φθοράς, της ασθένειας και του θανάτου. Ο Χριστός δεν έφερε στον κόσμο μία θρησκεία αλλά μία υπερεπιστήμη, ό,τι έλεγε, υλοποιούταν. Είναι λάθος σήμερα, όλο το πνευματικό σύστημα, αφού επικεντρώνεται σε εντάλματα ανθρώπων, σε θρησκευτικές τελετές κλπ., να μην γνωρίζει ότι όλα αυτά δεν ωφελούν. Σίγουρα όλοι το γνωρίζουν. Όμως ξέρετε τι συμβαίνει; Πολλές φορές μέσα σε μία οικογένεια, γίνονται κάποια λάθη σημαντικά, και πολλές φορές, για να μην γίνει κάποιο σκάνδαλο, όλοι σιωπούμε. Κάτι τέτοιο έχει καταβάλει όλον τον πνευματικό κόσμο. Όλοι ξέρουν ότι δεν είναι σε αυτά ο Θεός. Αυτά είναι για να γνωρίσει κάποιος, έστω και στην αρχή, την Σοφία του Θεού, τον Χριστό. Από εκεί και πέρα, οι άνθρωποι, όλοι μας, θα πρέπει να μελετήσουμε τον Λόγο του Θεού για να συλλάβουμε το θέλημά του. Γιατί καμία θρησκεία δεν έχει σημαντικά αποτελέσματα στην χώρα της. Μα θα μου πεις, υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Ναι συμφωνώ, αλλά αυτοί που υπάρχουν σε όλον τον κόσμο, δεν τους δημιούργησε η θρησκεία αλλά ο Θεός, και τους βλέπεις, αυτοί ζουν χριστιανικά, ενεργούν με αγάπη χωρίς να έχουν μελετήσει τον Λόγο του Θεού. Ο Χριστός όμως, δεν θέλει απλά καλούς ανθρώπους, θέλει ανθρώπους που θα λένε και θα γίνεται, ανθρώπους συνειδητά αναγεννημένους, ανθρώπους ταπεινούς, ανθρώπους φωτεινούς, ανθρώπους που δεν λένε ψέματα, που δεν κρίνουν κλπ. Ο Κύριος είπε «ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται» (Ματθ. 17:20). Είναι μεγάλο πράγμα να καταλάβουμε τι θέλει ο Θεός, και μεγαλύτερο, να τον ακολουθήσουμε κάτω από όλες τις συνθήκες. Εξάλλου ο τολμών νικά. Όποιος δεν τολμήσει, θα χάσει, και αυτό συμβαίνει αιώνες τώρα, όλοι χάνουμε την ζωή μας. Εμείς όμως θα το παλέψουμε. Ακόμα και όσοι πέθαναν, θέλουν να δουν στην γη αγάπη μεταξύ των χριστιανών, διότι με αυτό θα καταλάβουν, ότι ήρθε και η δική τους απελευθέρωση. Αν εμείς αδιαφορήσουμε, θα πάμε και εμείς στον ουρανό και θα κοιτάμε στην γη, μήπως υπάρχει κανένας άνθρωπος να κάνει κάποιον σημαντικό αγώνα, για να ελευθερώσει και εμάς που θα έχουμε κοιμηθεί. Μια φορά είπα στον Θεό «Θεέ μου, θα ήθελα να βρω έναν άνθρωπο με πίστη, με αγάπη, με Σοφία και με δύναμη, για να με βοηθά στα προβλήματά μου». Και αυτός μου είπε «δεν θα βρεις, διότι όλοι αυτό θέλουν. Όμως αν θέλεις, γίνε εσύ». Να προσέχουμε τις παγίδες, είναι πολλές. Ο Λόγος του Θεού μάς τονίζει «οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ Θεοῦ ἐστιν; ὃς ἂν οὖν βουληθῇ φίλος εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ καθίσταται.» (Ιακ. 4:4). Αν και το σύστημα το δικό μας, όπως είναι σήμερα δομημένο σαθρά, μας δυσκολεύει πολύ. Εδώ χρειάζεται και εμείς να είμεθα ενωμένοι αλλά και όσοι μπορούν, να εισέλθουν στα κατώτερα μέρη των σπηλαίων, όπως έκανε και ο Ηλίας, για να βρουν την δύναμη που χρειάζεται, για να νικήσουμε, για να παλέψουμε τον θάνατο. Σήμερα οι σπηλιές είναι τα αγιαστήρια, όπου σε αυτά μπορούμε να σπουδάζουμε καθημερινά την Σοφία του Θεού. Μάλιστα, να βγαίνουμε από το αγιαστήριό μας, όταν θα έχουμε την δύναμη να αποδείξουμε κάτι από αυτά που λέμε, ώστε να χρησιμοποιηθούμε από τον Θεό σαν σκεύη εκλογής για την ανατροπή του λάθους που ζούμε σήμερα  όλοι εμείς αλλά και ο κόσμος γύρω μας. Είναι σήμερα εφικτό, ο άνθρωπος να γίνει άνθρωπος του Θεού. Άνθρωπος του Θεού σημαίνει άνθρωπος με Α κεφαλαίο, άνω+θρώσκω+όπωπα. Είναι άραγε εφικτή η θέωση του ανθρώπου; Είναι άραγε εφικτή η αφθαρσία; Είναι άραγε εφικτό το να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού όπως στον ουρανό και στην γη; Πρώτον, για να είναι εφικτά κάποια πράγματα, θα πρέπει να τα πιστέψουμε. Χωρίς πιστή όλα γίνονται κονιορτός. Τι να πιστέψουμε; «ὅτι ὁ Θεὸς θάνατον οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ τέρπεται ἐπ᾿ ἀπωλείᾳ ζώντων. ἔκτισε γὰρ εἰς τὸ εἶναι τὰ πάντα, καὶ σωτήριοι αἱ γενέσεις τοῦ κόσμου, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐταῖς φάρμακον ὀλέθρου οὔτε ᾅδου βασίλειον ἐπὶ γῆς. δικαιοσύνη γὰρ ἀθάνατός ἐστιν.» (Σοφ. Σολ. 1:13-15), «ὅτι ὁ Θεὸς ἔκτισε τὸν ἄνθρωπον ἐπ᾿ ἀφθαρσίᾳ καὶ εἰκόνα τῆς ἰδίας ἰδιότητος ἐποίησεν αὐτόν· φθόνῳ δέ διαβόλου θάνατος εἰσῆλθεν εἰς τόν κόσμον, πειράζουσι δὲ αὐτὸν οἱ τῆς ἐκείνου μερίδος ὄντες.» (Σοφ. Σολ. 2:23-25), «δικαιοσύνη δὲ ρύσεται ἐκ θανάτου.» (Παρ. 10:2), «Ενοικήσω εν αυτοίς και θα είναι σε Μένα λαός μου και θα Είμαι σ΄ αυτούς Θεός» (Έξ κθ΄-45). Θα χρειαστούμε όμως την πίστη, καθώς λέει και ο Λόγος του Θεού ότι «ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται.» (Ρωμ. 1:17), είναι και γραφικό «ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἔχει ζωὴν αἰώνιον.» (Ιω. 6:47), σε άλλο σημείο «καὶ αὕτη ἡ ζωὴ ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν. ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν·» (Α Ιω. 5:11-12), «καὶ ὑμεῖς ἐν τῷ υἱῷ καὶ ἐν τῷ πατρὶ μενεῖτε.» (Α Ιω. 2:24). Αν θέλουμε ζωή αιώνια, ευλογημένη, αγιοπνευματική, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι «ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον.» (Ιω. 4:34), «καθὼς ἀπέστειλέ με ὁ ζῶν πατὴρ κἀγὼ ζῶ διὰ τὸν πατέρα, καὶ ὁ τρώγων με κἀκεῖνος ζήσεται δι᾿ ἐμέ.» (Ιω. 6:57), και «καὶ ὑπὲρ πάντων ἀπέθανεν, ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι.» (Β Κορ. 5:15), «εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.» (Ρωμ. 8:17), «καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν.», (Ματθ. 11:12), «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται·» (Ιω. 11:26), «καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα. πιστεύεις τοῦτο;» (Ιω. 11:26), «τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν,» (Ματθ. 7:14), «καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾿ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι.» (Α Ιω. 3:3). Οι πιστοί πρέπει να προσπαθούν να εφαρμόσουν το «οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰς ἁγιασμόν.» (Ρωμ. 6:19), «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐάν τις τὸν λόγον τὸν ἐμὸν τηρήσῃ, θάνατον οὐ μὴ θεωρήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα.» (Ιω. 8:51). Έχουμε έναν μαθητή του Κυρίου, τον Πέτρο, που λέει στον Κύριο «Κύριε, οὗτος δὲ τί; (Ιω. 21:21) και ο Κύριος του απαντά «ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; σὺ ἀκολούθει μοι.» (Ιω. 21:22), «ἐξῆλθεν οὖν ὁ λόγος οὗτος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος οὐκ ἀποθνήσκει·» (Ιω. 21:23). Θεμελιώδεις αρχές της ζωής, είναι ότι θα πρέπει να βρούμε αλλά και να χρησιμοποιήσουμε το Πνεύμα που ζωοποιεί, και να προσέξουμε, ώστε να μην γίνουμε ακροατές του Λόγου αλλά ποιητές. Είναι γραφικό «ὃς καὶ ἱκάνωσεν ἡμᾶς διακόνους καινῆς διαθήκης, οὐ γράμματος, ἀλλὰ πνεύματος· τὸ γὰρ γράμμα ἀποκτείνει, τὸ δὲ πνεῦμα ζωοποιεῖ.» (Β Κορ. 3:6), «πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί.» (Ματθ. 20:16). Να μάθουμε στο να ζητάμε, ο Θεός το θέλει, ώστε να ξέρει και αυτός τι θα μας δώσει, «ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δώσει ὑμῖν. ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου· αἰτεῖτε καὶ λήψεσθε, ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη.» (Ιω. 16:23-24), «καὶ πεπιστευκὼς Θεῷ καὶ εἰδὼς ὅτι τὸ διὰ τὴν ἀρετὴν πάντα πόνον ὑπομένειν μακάριόν ἐστιν,» (ΜΑΚΑΒΑΙΩΝ Δ΄ 7:22), και συνδυάζεται με την αγάπη του Θεού, σύμφωνα με την οποία ο Θεός όποιον αγαπά, τον (εκ)παιδεύει, «ὃν γὰρ ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται.» (Εβρ. 12:6). Χρειάζεται για να μπει το φως του Χριστού στην ζωή μας και στο σώμα μας, να σπάσει ο τοίχος της άγνοιας και της απιστίας. «εἰ παιδείαν ὑπομένετε, ὡς υἱοῖς ὑμῖν προσφέρεται ὁ Θεός·» (Εβρ. 12:7). Όταν κάνουμε μία καλή αρχή, να είμαστε σίγουροι ότι θα ζήσουμε μακάρια,  «Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις,» (Ιακ. 1:2), «οὕτω καὶ ὑμεῖς, ὅταν ποιήσητε πάντα τὰ διαταχθέντα ὑμῖν, λέγετε ὅτι δοῦλοι ἀχρεῖοί ἐσμεν, ὅτι ὃ ὠφείλομεν ποιῆσαι πεποιήκαμεν.» (Λουκ. 17:10). Στην αναγέννησή μας, συμβάλλει καθοριστικά και η ταπείνωση. Δηλαδή να μην κάνουμε τους μεγάλους και τους τρανούς αλλά να καταλάβουμε, ότι το να αναγεννηθούμε, είναι καθήκον μας, για να φτάσουμε στο σημείο να λέμε με παρρησία όπως ο Παύλος «ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός·» (Γαλ. 2:20). Ήρθε ο χρόνος να συλλάβουμε το «ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν·» (Ματθ. 11:29), «δεῖ γὰρ αὐτὸν βασιλεύειν ἄχρις οὗ ἂν θῇ πάντας τοὺς ἐχθροὺς ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ.   ἔσχατος ἐχθρὸς καταργεῖται ὁ θάνατος·» (Α Κορ. 15:25-26). Ας ακολουθήσουμε τον Χριστό κάτω από όλες τις συνθήκες. Όπως και αν είναι σήμερα τα πράγματα στην ζωή μας, εμείς να μην απελπιζόμαστε, ο Θεός δύναται να ζωοποιήσει και να θεραπεύσει ό,τι η άγνοιά μας νέκρωσε. Ο Χριστός είπε «ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ.» (Ιω. 14:6). Ο Χριστός κατήργησε τον θάνατο και έφερε στο φως τη ζωή και την αφθαρσία δια του Ευαγγελίου, «εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν.» (Β Τιμ. 1:11) Όλα λοιπόν είναι δυνατά και ο λόγος, διότι ο Κύριος δεν έφερε στην γη μία θρησκεία αλλά μία υπερεπιστήμη η οποία έχει την δύναμη να δημιουργήσει νέο τρόπο ζωής. Μα θα μου πει κάποιος «Θωμα φθειρόμεθα», ναι συμφωνώ. Ο Θεός όμως, δια Πνεύματος Αγίου φανέρωσε «ἀλλ᾿ εἰ καὶ ὁ ἔξω ἡμῶν ἄνθρωπος διαφθείρεται, ἀλλ᾿ ὁ ἔσωθεν ἀνακαινοῦται ἡμέρᾳ καὶ ἡμέρᾳ.» (Β Κορ. 4:16), «καὶ γὰρ οἱ ὄντες ἐν τῷ σκήνει στενάζομεν, βαρούμενοι ἐφ᾿ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.» (Β Κορ. 5:4). Όσο για τον τρόπο που θα πολεμούν οι δίκαιοι,  μοιάζει να ταιριάζει με το «Δίκαιοι δὲ εἰς τὸν αἰῶνα ζῶσι, καὶ ἐν Κυρίῳ ὁ μισθὸς αὐτῶν,» (Σοφ. Σολ. 5:15), εδώ ο Λόγος του Θεού ακόμα φανερώνει κάτι πολύ σημαντικό «καὶ ἡ φροντὶς αὐτῶν παρὰ ῾Υψίστῳ.» (Σοφ. Σολ. 5:15), «διὰ τοῦτο λήψονται τὸ βασίλειον τῆς εὐπρεπείας καὶ τὸ διάδημα τοῦ κάλλους ἐκ χειρὸς Κυρίου, ὅτι τῇ δεξιᾷ σκεπάσει αὐτοὺς καὶ τῷ βραχίονι ὑπερασπιεῖ αὐτῶν.» (Σοφ. Σολ. 5:16), «λήψεται πανοπλίαν τὸν ζῆλον αὐτοῦ καὶ ὁπλοποιήσει τὴν κτίσιν εἰς ἄμυναν ἐχθρῶν·» (Σοφ. Σολ. 5:17). Μεγάλο πράγμα αυτό.  Να το πιστέψουμε, η πίστη παίζει σημαντικό ρόλο. Θα πρέπει, για να πετύχουμε τους στόχους μας που έχουν μέσα τους την ζωή, να ζούμε καθημερινά στο αγιαστήριο. Με αυτό θα κερδίσουμε πολλά, διότι θα  απέχει η ψυχή μας και το πνεύμα μας από την αμαρτία. Με αυτόν τον τρόπο θα είμαστε ελεύθεροι από λάθη. Η αποφυγή της αμαρτίας θα μας εξασφαλίσει την κατανόηση της Σοφίας του Θεού. Αυτή θα μας οδηγήσει στην εφαρμογή του «Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε, ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς.» (Α Θεσ. 5:16-18). Ο Θεός, αν κάνουμε καλή χρήση της ελευθερίας μας, «Αὐτὸς δὲ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καὶ ὁλόκληρον ὑμῶν τὸ πνεῦμα καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τηρηθείη.» (Α Θεσ. 5:23). Να λοιπόν, πότε έχει ισχύ το «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐρχόμενον ἐν τῇ βασιλείᾳ αὐτοῦ.» (Ματθ. 16:28), «μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγὼ ἐν ὑμῖν.» (Ιω. 15:4), «ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ῥήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ, ὃ ἐὰν θέλητε αἰτήσασθε, καὶ γενήσεται ὑμῖν.» (Ιω. 15:7), «ἐάν τις ἀγαπᾷ με, τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτόν, καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾿ αὐτῷ ποιήσομεν.» (Ιω. 14:23), «ἰδοὺ μυστήριον ὑμῖν λέγω· πάντες μὲν οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα,   ἐν ἀτόμῳ, ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι· σαλπίσει γάρ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐγερθήσονται ἄφθαρτοι, καὶ ἡμεῖς ἀλλαγησόμεθα. δεῖ γὰρ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν.   ὅταν δὲ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος ὁ γεγραμμένος· κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος·   ποῦ σου, θάνατε, τὸ κέντρον; ποῦ σου, ᾅδη, τὸ νῖκος;   τὸ δὲ κέντρον τοῦ θανάτου ἡ ἁμαρτία, ἡ δὲ δύναμις τῆς ἁμαρτίας ὁ νόμος.» (Α Κορ. 15:51-56), «διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον αὐτοῦ· διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσις ἁμαρτίας.» (Ρωμ. 3:20), «ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας· (με κραταιά την αρετή της αυταπάρνησης) ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ᾿ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.» (Α Θεσ. 4:15-17), «Ἀλλ᾿ ἐρεῖ τις· πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί; ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται;   ἄφρον, σὺ ὃ σπείρεις, οὐ ζωοποιεῖται ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ· καὶ ὃ σπείρεις, οὐ τὸ σῶμα τὸ γενησόμενον σπείρεις, ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον, εἰ τύχοι σίτου ἤ τινος τῶν λοιπῶν· ὁ δὲ Θεὸς αὐτῷ δίδωσι σῶμα καθὼς ἠθέλησε, καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων τὸ ἴδιον σῶμα.   οὐ πᾶσα σὰρξ ἡ αὐτὴ σάρξ, ἀλλὰ ἄλλη μὲν ἀνθρώπων, ἄλλη δὲ σὰρξ κτηνῶν, ἄλλη δὲ ἰχθύων, ἄλλη δὲ πετεινῶν. καὶ σώματα ἐπουράνια, καὶ σώματα ἐπίγεια· ἀλλ᾿ ἑτέρα μὲν ἡ τῶν ἐπουρανίων δόξα, ἑτέρα δὲ ἡ τῶν ἐπιγείων.   ἄλλη δόξα ἡλίου, καὶ ἄλλη δόξα σελήνης, καὶ ἄλλη δόξα ἀστέρων· ἀστὴρ γὰρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ.   οὕτω καὶ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν. σπείρεται ἐν φθορᾷ, ἐγείρεται ἐν ἀφθαρσίᾳ· σπείρεται ἐν ἀτιμίᾳ, ἐγείρεται ἐν δόξῃ· σπείρεται ἐν ἀσθενείᾳ, ἐγείρεται ἐν δυνάμει· σπείρεται σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν. ἔστι σῶμα ψυχικόν, καὶ ἔστι σῶμα πνευματικόν. οὕτω καὶ γέγραπται· ἐγένετο ὁ πρῶτος ἄνθρωπος Ἀδὰμ εἰς ψυχὴν ζῶσαν· ὁ ἔσχατος Ἀδὰμ εἰς πνεῦμα ζωοποιοῦν·   ἀλλ᾿ οὐ πρῶτον τὸ πνευματικόν, ἀλλὰ τὸ ψυχικόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν.   ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ.» (Α Κορ. 15:35-47), «ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου. ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει.   ὁ φιλῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἀπολέσει αὐτήν, καὶ ὁ μισῶν τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ, εἰς ζωὴν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν. ἐὰν ἐμοὶ διακονῇ τις, ἐμοὶ ἀκολουθείτω, καὶ ὅπου εἰμὶ ἐγώ, ἐκεῖ καὶ ὁ διάκονος ὁ ἐμὸς ἔσται· καὶ ἐάν τις ἐμοὶ διακονῇ, τιμήσει αὐτὸν ὁ πατήρ.» (Ιω. 12:23-26), «ἰδοὺ γὰρ Κύριος ἀπὸ τοῦ ἁγίου ἐπάγει τὴν ὀργὴν ἐπὶ τοὺς ἐνοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἀνακαλύψει ἡ γῆ τὸ αἷμα αὐτῆς καὶ οὐ κατακαλύψει τοὺς ἀνῃρημένους ἐπ᾿ αὐτῆς.» (Ησ. 26:21), το οποίο δεν θα είναι τεχνητό δημιούργημα της πνευματικής επιστήμης που θα συσταθεί, «ἐν νόμῳ παραδοθήσονται, ἐν θησαυροῖς ἡ σωτηρία ἡμῶν, ἐκεῖ σοφία καὶ ἐπιστήμη καὶ εὐσέβεια πρὸς τὸν Κύριον· οὗτοί εἰσι θησαυροὶ δικαιοσύνης.» (Ησ. 36:6), «ἔκτισε γὰρ εἰς τὸ εἶναι τὰ πάντα, καὶ σωτήριοι αἱ γενέσεις τοῦ κόσμου, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν αὐταῖς φάρμακον ὀλέθρου οὔτε ᾅδου βασίλειον ἐπὶ γῆς.» (Σοφ. Σολ. 1:14). Η πνευματικοποιημένη επιστήμη, δείχνει να μην είναι μακριά, ούτε και η ζώσα πίστη, η υπομονή και η επιμονή. Όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζομαι, ο Χριστός με έμαθε να αγαπώ καθετί που αυτός έφερε στην ζωή μου. Σήμερα, όλα τα κύτταρά μου έμαθαν να αγαπούν, να συγχωρούν και να χαίρονται και μάλιστα χωρίς να επιδιώκω κάτι, διότι ήδη πήρα πολλά και όλοι μας πήραμε πολλά. Τώρα ένα μένει, και αυτό είναι να εργάζομαι το θέλημα του Θεού καθημερινά. Να εμπιστευτούμε τον Θεό και να αφήσουμε να μας οδηγήσει αυτός στην ζωή των ζώντων. Αμήν.  Με αγάπη Χριστού, Θωμάς.