Γιατί παθαίνω ό,τι παθαίνω στην ζωή μου.
Στην αρχή της πνευματικής του ζωής, ο κάθε άνθρωπος που προσεγγίζει τον Θεό, αγωνίζεται να σώσει τον εαυτό του. Ο καθένας μας δηλαδή έρχεται κοντά στον Θεό για δύο λόγους. Ή γιατί έχει ένα δικό του πρόβλημα και ψάχνει την λύση ή γιατί έχει ωριμάσει πνευματικά και ψάχνει κάτι πιο αληθινό από αυτό που ήξερε μέχρι χτες. Αυτοί οι δύο λόγοι φέρνουν τον άνθρωπο κοντά στον Θεό. Στην συνέχεια, ο άνθρωπος που αγωνίζεται, καθώς ο Θεός αυξάνει μέσα του, θέλει πολύ να βοηθήσει και τους γύρω του να αναγεννηθούν και να σωθούν από την άγνοια τους, από την αμαρτία και γενικότερα από την φθορά και από τον θάνατο. Θέλει και οι άλλοι συνάνθρωποί του να βρουν τον Θεό, για να χαρούν. Καθώς εξελίσσεται ο άνθρωπος του Θεού, το τρίτο στάδιο είναι να αγαπήσει τον Θεό με θείο έρωτα, και ο λόγος, διότι αντιλαμβάνεται το μεγαλειώδες έργο του αλλά και την μεγάλη αξία της μεγαλειώδους προσφοράς του. Η συνεχής δραστηριότητα του αλλά και η πνευματική του αγάπη ως προς τον Θεό, πλημμυρίζει με χαρά και αγάπη τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, που αντιλαμβάνεται τις αξίες αυτές του Θεού και μεταγγίζονται χωρίς ενδοιασμούς και στον συνάνθρωπό του. Μεταγγίζεται δηλαδή η ευλογία της ζωής του Θεού. Ακόμα και στον εχθρό του μεταγγίζει τον Θεό. Ο τρόπος;
Η αγάπη βρίσκει τρόπους και επινοεί συστήματα σωτηρίας. Τελευταία, όλα τα έργα της αγάπης του φτάνουν στον Θεό του, με αποτελέσματα εκπληκτικά, αφού η ζωή του Χριστού με την ευλογία του Πατέρα γίνεται φύση στον άνθρωπο που εργάζεται το θέλημά του. Η αγάπη του Θεού - Πατέρα, η ζωή η αιώνια, ο Θεός ο ίδιος, τον κάνουν τον άνθρωπο αυτόν, να ολοκληρώνεται πνευματικά. Έτσι, γίνεται ένας άνθρωπος που έχει προορισμό σωτηρίας, σε σημείο να γίνεται ένα σκεύος εκλογής, αλλά και κληρονόμος μιας αμύθητης περιουσίας, πνευματικής και υλικής. Αυτό το εύχομαι από καρδιάς σε όλους μας. Τι κοινό έχουν οι χριστιανοί με τα σπερματοζωάρια; Απλά, ένας στα εκατό, γίνεται άνθρωπος του Θεού. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τα σπερματοζωάρια. Ένα στα εκατό, φέρνει την ζωή. Σήμερα, ο περισσότερος κόσμος αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, βιολογικά αλλά και πνευματικά. Εμείς, όλα αυτά τα χρόνια, ασχολούμαστε με το Λόγο του θεού και μάθαμε, ότι το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο σώμα που έχουμε, δεν φταίει αυτό ή ότι έχει κάποιο ελάττωμα, αλλά ότι το πνεύμα μας έχει μολυνθεί. Ο Κύριος, όταν ήρθε εδώ στη γη, φανέρωσε ότι « τὸ πνεῦμά ἐστι τὸ ζωοποιοῦν, ἡ σὰρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν.» (Ιω. 6:63). Όταν ένας άνθρωπος, αν και μελετά, δεν εξελίσσεται, δεν ζωοποιείται το πνεύμα του με τη Σοφία του Θεού, τότε αφήνεται να εννοηθεί, ότι η παλιά φύση του συνεχίζει να ζει. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί, βγάζουν εύκολα συμπεράσματα, «δεν υπάρχει Θεός, κλπ». Άλλοι όμως, συνεχίζουν το πνευματικό τους ταξίδι και στο τέλος τα καταφέρνουν. Σαν άνθρωποι πέφτουμε σε πολλά λάθη σήμερα, και ο λόγος, διότι υπάρχουν πολλά εντάλματα ανθρώπων.
Μάλιστα αυτά ποικίλουν στην ζωή κάποιου, από παιδικής ηλικίας και ανάλογα το έθνος στο οποίο ζει. Αντίθετα, η Σοφία του Θεού, ακόμα και στα χριστιανικά έθνη, κοντεύει να εξαφανιστεί, να χαθεί. Θα κάνουμε σήμερα μια ανάλυση πνευματική, για να δούμε πως δουλεύει ο εγκέφαλός μας, που έγκειται το λάθος στην ζωή μας, τι είναι αυτό που μας έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο, ποιος είναι ο σωστός τρόπος που πρέπει να σκεφτόμαστε, τι είναι το σωστό, τι είναι το λάθος. Τουλάχιστον σε βασικά θέματα. Αν και για πολλούς ανθρώπους, το σωστό ή το λάθος είναι σχετικό, εμείς θεωρούμε την Σοφία του Θεού σωστή, και τα εντάλματα των ανθρώπων λάθος. Το ότι ζούμε λάθος, αυτό αποδεικνύεται, από το ότι εύκολα και χωρίς καμιά προειδοποίηση πολλές φορές παθαίνουμε πτώσεις. Με τον λάθος τρόπο ζωής που έχουμε, πολλές φορές χάνουμε ακόμα και την ίδια μας την ζωή, ενώ η Σοφία του Θεού θέλει να μας εξασφαλίσει την ζωή. Πιστεύω ότι αυτό το μήνυμά μου, θα δώσει τη δύναμη σε πολλούς ανθρώπους να κατανοήσουν, το τι συμβαίνει με τον εαυτό τους, το πως δουλεύει ο εγκέφαλος, γιατί υπάρχουν προβλήματα, πως μπορούμε να τα αποφύγουμε, ακόμα και να τα διώξουμε ή να τα εξαφανίσουμε τελείως από τη ζωή μας. Θα πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλός μας δουλεύει με το Λόγο, ο οποίος φτάνει σε εμάς δια της ακοής.
Ο Λόγος, έχει τη δύναμη να ενεργοποιεί κάποιους μηχανισμούς στον εγκέφαλό μας, οι οποίοι δημιουργούν τους νευρώνες. Μέσα στους νευρώνες υπάρχουν όλες αυτές οι πληροφορίες που έχουμε ακούσει ή που σκεφτόμαστε, και που στο τέλος νομίζουμε ότι είναι σωστοί και φυσιολογικοί για εμάς, και ότι εμείς είμαστε αυτό που λέμε αλλά και που δείχνουμε. Μάλιστα η προσωπικότητα του καθενός, δημιουργείται από τα διάφορα ερεθίσματα ή ακούσματα του Λόγου που δεχόμαστε καθημερινά. Στην συνέχεια, αυτά που νομίζουμε ότι είναι σωστά, τα συστήνουμε και στους άλλους, -αφού νομίζουμε ότι είναι σωστά-. Τα ερεθίσματα που δεχόμαστε ανά χρονικά διαστήματα στη ζωή μας, αυτά είναι που δημιουργούν την λάθος προσωπικότητα. Ειδικά όταν δεν έχουν Σοφία, πέφτουμε σε πολλά προβλήματα στο πνεύμα και στο σώμα μας. Έτσι, η ζωή μας εξελίσσεται λανθασμένα. Για φαντάσου, να ακούς, να υιοθετείς και να μην μπορείς να εξελιχθείς θετικά. Και ο λόγος, διότι ακούς τα λάθος πράγματα.
Το λάθος στην συνέχεια, αγκαλιάζει τη ζωή μας, την οικογένειά μας, τον πλανήτη ολόκληρο. Ολόκληρες οικογένειες, ολόκληρα έθνη έχουν υιοθετήσει το ψέμα και συμβιβάστηκαν με αυτό. Γι' αυτό βλέπουμε, ότι και παγκοσμίως τα προβλήματα δεν λείπουν από τα σπίτια, το κάθε σπιτάκι έχει το δικό του καρφάκι. Παρ' όλ' αυτά, με διάφορους τρόπους προσπαθούν όλοι οι άνθρωποι να λύσουν τα προβλήματά τους. Αυτοί οι τρόποι όμως εξασφαλίζουν μια ανάσα επιφανειακή κι όχι μια λύση. Για να δούμε τώρα τι συμβαίνει, γιατί είμαστε αυτό που είμαστε, γιατί λέμε ό,τι λέμε και γιατί έχουμε αυτά τα προβλήματα που έχουμε. Πρώτον, εμείς μεγαλώνουμε μέσα σε αυτές τις κοινωνίες των ανθρώπων. Βάσει του Λόγου του Θεού, αυτές οι κοινωνίες έχουν αποστατήσει από το Θεό.
Οι άνθρωποι σήμερα, αγαπούν το Θεό με τα λόγια αλλά η καρδιά τους απέχει πάρα πολύ από τη Σοφία του. Κανείς άνθρωπος δεν γεννιέται και δε μαθαίνει, ότι είναι ωραίο να γίνει ένας άνθρωπος του θεού. Μαθαίνει να πηγαίνει στην εκκλησία του, στην θρησκεία του, αλλά ποτέ δεν μαθαίνει, να γίνει άνθρωπος του Θεού, με αρχές Θεού και δυνατότητες Χριστού, σε σημείο να λέει και να γίνεται. Σήμερα, λίγοι είναι αυτοί που θέλουν να έχουν σαν στόχο, -πέρα από τις επιστήμες που σπουδάζουμε-, να γίνουν θεοί. Αυτό είναι γραφικό «θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ ῾Υψίστου πάντες·» (Ψαλμός 81:6). Αυτό, για να συντελεστεί, χρειάζεται να γίνει ο καθένας μας ένας άνθρωπος με επίγνωση Θεού, για να ζήσουμε μια ζωή ποιοτική και ποσοτική, χωρίς προβλήματα. Εκτός από γνώση, να προσθέσουμε και την Σοφία του Θεού αλλά και να ζήσουμε με τα στοιχεία του Θεού. Σήμερα εμείς καταλάβαμε, ότι χρειάζεται να σπουδάσουμε την ταπεινοφροσύνη, τη δικαιοσύνη, την χαρά, την Σοφία του Θεού, την αγάπη, την προσφορά, την ζώσα πίστη, πράγματα που δεν τα σπουδάζουμε από μικρά παιδιά, αλλά σε μεγάλη ηλικία, μετά από πολλές αντιξοότητες. Δυστυχώς, σε αυτά δεν δίνουμε μεγάλη βάση, αλλά δίνουμε βάση στις προτροπές των ανθρώπων. Φυσικά, όλα, από τον Θεό έρχονται.
Όμως χρειάζεται να στολίσουμε την ζωή μας, και με την Σοφία του Θεού, διαφορετικά, είναι σαν να πάμε σε μια γιορτή χωρίς κανένα ένδυμα. Σήμερα ένας άνθρωπος, μαθαίνει πως να γίνει μηχανικός, ηλεκτρολόγος, γιατρός, δικηγόρος, τεχνικός, δάσκαλος, καθηγητής, ερευνητής κλπ., οτιδήποτε άλλο, εκτός από το να γίνει ένας άνθρωπος με καρπούς, με χαρίσματα και με σημεία. Αυτό είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο λάθος στη ζωή μας. Αν όμως ο άνθρωπος, είχε γνώση του θελήματος του Θεού, θα ήξερε αυτό που θέλει ο Θεός. Ποιο είναι αυτό; Απλά, «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.» (Ματθ. 6:33). Το αν υπάρχει εκκλησία σήμερα, δυστυχώς και αυτή έχει χάσει τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Και αυτός είναι να γίνουμε ένα, να γίνουμε αγάπη, να αποκτήσουμε θεραπεία στην ψυχή μας και στο σώμα μας, να γίνουμε παιδιά Θεού. Αυτά που κηρύττουν οι υπεύθυνοι της όποιας εκκλησίας, δεν σε κάνουν αυτό που θέλει ο Θεός.
Αντίθετα επιδιώκουν και ζητούν από τους ανθρώπους να ακολουθήσουν την δική τους καλοκαγαθία, και όχι του Θεού. Σε όλα τα έθνη, όλες οι θρησκείες δεν έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα, ούτε αξιόλογα παραδείγματα. Δηλαδή ανθρώπους που να είναι του Θεού, ένας στο εκατομμύριο εμφανίζεται ανά τους αιώνες. Οι άνθρωποι που δουλεύουν στις εκκλησίες, κάνουν απλά την δουλειά τους και στην συνέχεια βρίσκονται στο σπίτι τους. Ό,τι κάνουν δηλαδή και οι υπάλληλοι σε όλες τις υπηρεσίες.
Σήμερα η εκκλησία υπάρχει, για να τηρεί τα τυπικά και όχι για να εμβαθύνει στην Σοφία του Θεού. Αυτά όμως τα τυπικά, δεν ωφελούν καθόλου το Πνεύμα, διότι όλα αυτά είναι επιφανειακά, δε γίνονται αντιληπτά από το γονίδιό μας, ώστε να το ζωοποιήσει. Ένα έργο όμως αγάπης, ένας καινούργιος τρόπος ζωής με στοιχεία την ταπεινοφροσύνη, την ειρήνη και την χαρά, είναι υπεραρκετό, για να κάνει το γονίδιό μας να πάλλεται στους ρυθμούς της ζωής του Θεού.
Ας μπούμε τώρα λίγο πιο βαθιά, για να γνωρίσουμε περισσότερο τον εαυτό μας. Αν ρωτήσουμε κάποιον, «ποιο είναι το έθνος σου,» δηλαδή «από πού είσαι, π.χ. είσαι Έλληνας, Άγγλος, Γάλλος, Γερμανός; Θα σου πει, παραδείγματος χάριν, Έλληνας». Ωραία. Δεύτερη ερώτηση. «Πιστεύεις στο Θεό; Ναι, πιστεύω. Είσαι ορθόδοξος, καθολικός, προτεστάντης, διαμαρτυρόμενος;» θα απαντήσει, «όχι. Είμαι ορθόδοξος». Ωραία μέχρι εδώ. Αν πάμε στην αρχή της ζωής του, θα δούμε ότι αυτός ο άνθρωπος, μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον, στο οποίο οι συνάνθρωποί του, η μητέρα του κτλ. μιλούσαν ελληνικά, μία γλώσσα όπως όλες οι άλλες. Αφού λοιπόν έμαθε τα ελληνικά, θεωρεί ότι είναι Έλληνας και το ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα. Μάλιστα πιστεύει, ότι είναι Έλληνας και χριστιανός ορθόδοξος και ότι αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος, που δέχεται ο Θεός να έχει ένα άνθρωπος σαν αλήθεια. Όμως η αλήθεια είναι, ότι κανένας άνθρωπος πάνω στον πλανήτη, δεν είναι ούτε Έλληνας ούτε Γερμανός ούτε Τούρκος ούτε Εβραίος, αλλά είναι άνθρωπος που έχει τις ίδιες ανάγκες με όλους τους άλλους τους ανθρώπους. Το ότι κάποιος είναι Έλληνας, Εβραίος, Γερμανός, Τούρκος, κτλ., αυτή η εθνική ετερότητα δηλαδή, προήλθε βάσει της πνευματικής μας ιστορίας, μέσα από μια σύγχυση, που λέγεται η σύγχυση της Βαβέλ. Ο Θεός δηλαδή, βλέποντας τους ανθρώπους να θέλουν να φτάσουν στον ουρανό μέσα από ένα πύργο που έχτιζαν, για να προφυλαχθούν από μια επερχόμενη πλημμύρα, μη γνωρίζοντας ότι το άπειρο δεν έχει χώρο, δεν έχει τέλος, για να τους βοηθήσει, γνωρίζοντας το λάθος των ανθρώπων αυτών, μπέρδεψε τις γλώσσες. Έτσι οι άνθρωποι, δημιούργησαν τα έθνη, και στην συνέχεια χωρίστηκαν. Η αλήθεια όμως είναι, ότι ο Θεός δεν θα ήθελε αυτήν την κατάσταση. Αυτό που θέλει, είναι να υπάρχει μία γλώσσα, έτσι ώστε να μπορούμε να συνεννοηθούμε, και να μην υπάρχουν έθνη, αλλά να υπάρχει στην γη ο Άνθρωπος, και όχι ο Άγγλος, ο Εβραίος, ο Έλληνας, ο Αμερικανός, ο Γάλλος κλπ. Ο Θεός θέλει όλοι να μεριμνούν με αγάπη και να εργάζονται για τον άνθρωπο και τον συνάνθρωπο. Ο Χριστός είπε «ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις.» (Ιω. 13:35). Αυτή είναι η αλήθεια, το άλλο είναι το ψέμα. Ξέρετε πόσα κακά δημιούργησε ο χωρισμός αυτός; Πάρα πολλά. Πόλεμοι, σφαγές, μυστικές υπηρεσίες, όπλα, θρησκείες κλπ. Ο Θεός, όταν ήρθε στη γη, ζήτησε αγάπη στον Θεό και στον αδελφό, δεν ζήτησε αγάπη μόνο στον Έλληνα ή στον Άγγλο ή στον Γερμανό ή στον Αμερικάνο αλλά αγάπη στον Θεό και στον αδελφό. Μάλιστα μας είπε «πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.» (Ματθ. 23:8). Το θρήσκευμα τώρα που ήρθε, είναι και αυτό παραχώρηση Θεού, και ήρθε γιατί φύγαμε από την αγάπη. Έτσι, φτιάξαμε εμείς οι άνθρωποι, δικό μας τρόπο επικοινωνίας με τον εαυτό μας, με τον συνάνθρωπό μας, με τον πλησίον μας, και τελευταία με τον Θεό.
Όταν λέμε αγάπη, εννοούμε αγάπη, έτσι όπως την φανέρωσε ο Απ. Παύλος. Όλα τα άλλα, δόγματα, εκκλησίες κτλ., έγιναν, για να εξασφαλίσουν κάποιοι άνθρωποι εξουσία και συμφέροντα. Ερμήνευσαν τον Θεό με τον δικό τους τρόπο. Έτσι, τον δογμάτισαν. Στην συνέχεια έφυγαν όλοι από την αγάπη. Ο τρόπος; Όλοι, μηδενός εξαιρουμένου, κρίνουν ο ένας τον άλλον. Γι’ αυτό βλέπουμε παγκοσμίως, όλοι να έχουμε τα ίδια προβλήματα. Σήμερα, όλοι οι χριστιανοί λένε, ότι τον Χριστό τον σταύρωσαν οι Εβραίοι. Όμως η αλήθεια είναι, ότι τον Χριστό δεν τον σταύρωσαν οι Εβραίοι αλλά τα συμφέροντα. Μάλιστα οι θρησκευτικοί ηγέτες, δεν έφυγαν από τις θέσεις αυτές μέχρι σήμερα, ενώ οι πολιτικοί ηγέτες προόδευσαν. Διότι, αν σήμερα υπήρχε μία παγκόσμια πανδημία, -όπως λένε ότι υπάρχει-, ο καθένας θα έψαχνε το δικό του εμβόλιο, και δεν θα το έδινε στον άλλον, ενώ σήμερα, ό,τι έχει το ένα έθνος, το δίνει και στο άλλο. Ο Θεός έδωσε ιδιάζουσα μορφή Σοφίας σε κάθε άνθρωπο, λαό ή έθνος, ώστε χρεία να έχουν ο ένας τον άλλον. Πρέπει να καταλάβουμε, ότι το μεγαλύτερο ψέμα είναι ο χωρισμός, και η δημοκρατία που δεν οδηγεί στην αγάπη, αλλά στην υπερηφάνεια, στον εγωισμό. Η μεγαλύτερη αλήθεια, είναι η αγάπη. Όταν έχουμε αγάπη μεταξύ μας, είναι και ο Θεός ανάμεσά μας. Εύκολο δεν είναι; Κι όμως τα συμφέροντα, δεν το επιτρέπουν. Ακόμα αυτοί που εμπορεύονται τους ανθρώπους, επιδιώκουν να έχουν τους λαούς τους, το δικό τους έθνος, την δικιά τους θρησκεία. Εμείς, με όλη αυτή την άγνοια, γινόμαστε τα θύματά τους. Ποιος μπορεί να αλλάξει αυτόν τον τρόπο, αυτόν τον κόσμο; Ουδείς. Γι’ αυτό απ’ ότι φαίνεται, βαδίζουμε προς τον αντίχριστο. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, «ὑμῶν δὲ καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς πᾶσαι ἠριθμημέναι εἰσί.» (Ματθ. 10:30). Μα θα μου πεις, τι είναι θέλημα Θεού; Είναι ο αντίχριστος; Όχι. Θέλημα Θεού είναι η αγάπη. Όμως ο Θεός το παραχωρεί, για να ιδρυθεί η βασιλεία και να έλθει ταπείνωση. Αν τώρα ο Θεός φωτίσει τους ανθρώπους, και οι άνθρωποι δεχτούν την φώτιση την δική του, θα ιδρυθεί η βασιλεία με την αγάπη. Ο Θεός δεν θέλει τον χωρισμό.
Μερικοί άνθρωποι χώρισαν τον Θεό για δικά τους συμφέροντα, σε έθνη, σε θρησκείες, σε δόγματα και επηρέασαν και τους λαούς τους. Η πραγματικότητα είναι, ότι δεν τον ενδιαφέρει τον Θεό, το αν είσαι ορθόδοξος, καθολικός, Εβραίος, προτεστάντης, διαμαρτυρόμενος, κτλ., αλλά αν έχεις αγάπη. Όσο για το ποιο θα πρέπει να είναι το πραγματικό θρήσκευμα του ανθρώπου, είναι απλό. Θα πρέπει να είναι η αγάπη, η αλήθεια, η ζωή, η πίστη, η ενότητα, η Φιλαδέλφεια. Ο Θεός, όταν ήρθε στη γη, δύο πράγματα ζήτησε από τους ανθρώπους, να είμαστε μεταξύ μας φίλοι και αδελφοί. Και να είμαστε σίγουροι, ότι στο τέλος, μία εκκλησία θα υπάρξει, και αυτή είναι η Φιλαδέλφεια. Βλέπουμε ότι ο Θεός, ζητάει από όλους μας τη Φιλαδέλφεια. Αυτή ανήκει στην αγάπη, ενώ εμείς οι άνθρωποι, ανήκουμε στα δικά μας εγωιστικά και συμφεροντολογικά θέλω. Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Φιλαδελφείᾳ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ ἅγιος, ὁ ἀληθινός, ὁ ἔχων τὴν κλεῖν τοῦ Δαυΐδ, ὁ ἀνοίγων καὶ οὐδεὶς κλείσει, καὶ κλείων καὶ οὐδεὶς ἀνοίξει·Αποκ. 3,8 οἶδά σου τὰ ἔργα· -ἰδοὺ δέδωκα ἐνώπιόν σου θύραν ἀνεῳγμένην, ἣν οὐδεὶς δύναται κλεῖσαι αὐτήν·- ὅτι μικρὰν ἔχεις δύναμιν, καὶ ἐτήρησάς μου τὸν λόγον καὶ οὐκ ἠρνήσω τὸ ὄνομά μου. Αποκ. 3,9 ἰδοὺ δίδωμι ἐκ τῆς συναγωγῆς τοῦ σατανᾶ τῶν λεγόντων ἑαυτοὺς Ἰουδαίους εἶναι, καὶ οὐκ εἰσίν, ἀλλὰ ψεύδονται· ἰδοὺ ποιήσω αὐτοὺς ἵνα ἥξουσι καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον τῶν ποδῶν σου, καὶ γνῶσιν ὅτι ἐγὼ ἠγάπησά σε. Αποκ. 3,10 ὅτι ἐτήρησας τὸν λόγον τῆς ὑπομονῆς μου, κἀγώ σε τηρήσω ἐκ τῆς ὥρας τοῦ πειρασμοῦ τῆς μελλούσης ἔρχεσθαι ἐπὶ τῆς οἰκουμένης ὅλης, πειράσαι τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς. Αποκ. 3,11 ἔρχομαι ταχύ· κράτει ὃ ἔχεις, ἵνα μηδεὶς λάβῃ τὸν στέφανόν σου. Αποκ. 3,12 Ὁ νικῶν, ποιήσω αὐτὸν στῦλον ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ μου, καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι, καὶ γράψω ἐπ᾿ αὐτὸν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ Θεοῦ μου, τῆς καινῆς Ἱερουσαλήμ, ἣ καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ μου, καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ καινόν. Αποκ. 3,13 Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις.
Για να πάμε σε ένα άλλο θέμα. Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι ζητάνε το γιατρό, ζητάνε τον πνευματικό, ζητάνε τον ψυχολόγο, τον θεραπευτή. Ο λόγος, γιατί έχουν μπερδευτεί από την σκέψη, έχουν μπερδευτεί από τα ακούσματα. Σήμερα ο κόσμος μας, θεωρεί φυσιολογικό τον ψυχολόγο και όλοι, όταν έχουν ένα πρόβλημα πνευματικό, λένε «πρέπει να απευθυνθώ σε αυτόν». Φυσικά δεν κατηγορώ κανέναν, καλά κάνει ο καθένας. Πρέπει να κάνει, ό,τι θεωρεί ότι θα τον βοηθήσει, έτσι ώστε να βρει την λύση στο πρόβλημά του. Όμως αν γνώριζαν, πως δουλεύει ο εγκέφαλός τους και ποιο είναι το θέλημα του Θεού, θα ξέφευγαν από όλα τα προβλήματα, από όλα τα ακούσματα, και δεν θα χρειάζονταν κανέναν, διότι θα υπήρχε μία ισορροπία στο μυαλό τους, μία τάξη στην ζωή τους. Σήμερα, ένας άνθρωπος, μπορεί να έχει πολλές σκέψεις. Αυτές οι σκέψεις, ήρθαν -αν το ψάξει κάποιος- από τα ακούσματα, από τους άλλους ανθρώπους, «εγώ έπαθα αυτό, εγώ έχω αυτή τη σκέψη, εγώ πετάγομαι στον ύπνο μου, εγώ δεν κοιμάμαι καλά, με ενοχλεί ο φίλος μου, κλπ.». Όλοι μας, για ό,τι συμβαίνει στην ζωή μας, λέμε «φταίει ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ο αδελφός μου, ο γείτονας, ο Θεός, ο δάσκαλος, κλπ.».
Σήμερα, όλοι οι άνθρωποι βλέπουν παντού λάθη. Έτσι δημιουργούνται προβλήματα πνευματικά. Στην συνέχεια, έρχεται η στενοχώρια και θυμώνεις χωρίς λόγο, διότι δεν υπάρχει αγάπη. Έτσι, οδηγούμαστε σε πολλά αδιέξοδα, μόνοι μας. Όλα αυτά έρχονται από την μη αναγέννησή μας. Έτσι ο ψυχολόγος, προσπαθεί κι αυτός με τα λόγια αλλά και με τα φάρμακα, να ηρεμήσει την κατάσταση, για να μην οδηγηθούμε σε μεγαλύτερο αδιέξοδο. Για να σε βοηθήσει, προσπαθεί με την συζήτηση να αποκτήσεις καινούργια ερεθίσματα. Στο τέλος, αν δεν υπάρχει λύση, τότε χρησιμοποιεί και τα φάρμακα. Αν ένας άνθρωπος όμως, μπει στη λογική του Θεού και αρχίσει να σπουδάζει τη Σοφία του Θεού, σιγά σιγά ο Θεός θα τον βοηθήσει να μην έχει σκέψεις, ούτε καν δύο σκέψεις. Διότι ακόμα και δύο σκέψεις να έχεις, αυτές είναι αρκετές για να σε διχάσουν με τον εαυτό σου αλλά και με τους άλλους.
Ο Κύριος, όταν έχεις πολλές σκέψεις ή πολλά προβλήματα ή είσαι κουρασμένος, μας λέει «δεῦτε ὑμεῖς αὐτοὶ κατ᾿ ἰδίαν εἰς ἔρημον τόπον, καὶ ἀναπαύεσθε ὀλίγον·» (Μαρκ. 6:31). Άρα η σιωπή, η προσπάθεια να σταματήσεις τις συζητήσεις, σε θεραπεύει. Σε άλλο σημείο μέσα στον Λόγο του αναφέρει, «σὺ δὲ ὅταν προσεύχῃ, εἴσελθε εἰς τὸν ταμιεῖόν σου, καὶ κλείσας τὴν θύραν σου πρόσευξαι τῷ πατρί σου τῷ ἐν τῷ κρυπτῷ, καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ.» (Ματθ. 6:6) και σε ένα άλλο «ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται,» (Ματθ. 17:20). Η λογική όμως των ανθρώπων λέει, «ότι όταν έχεις αυτό το πρόβλημα, πρέπει να κάνεις αυτό κι αυτό κι αυτό κι αυτό», και έτσι μπερδεύεσαι και μπλέκεις περισσότερο. Διότι μέχρι να βγουν όλες αυτές οι εξετάσεις, περνάς από τον φόβο. Αυτός δημιουργεί την κόλαση. Φυσικά, όταν δεν έχεις πίστη. Για να μην εισέλθεις στο θάνατο ή σε κάποιο αδιέξοδο, ο Θεός έφερε και την επιστήμη για να βοηθήσει τον άνθρωπο να επανενταχθεί στην ζωή, και ευχαριστούμε τον Θεό για το δώρο αυτό. Κάτι που πρέπει να γνωρίζουμε σήμερα, είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι, πάσχουν από ψυχολογικά προβλήματα, από πολλές σκέψεις, από αυτοάνοσα, από κρίσεις πανικού, από κρίσεις ηλικίας, από μικροβιοφοβίες. Οι μικροβιοφοβίες είναι, ότι παντού βλέπουν μικρόβια. Αυτό γιατί το παθαίνουν; Γιατί κάποιος τους είπε, ότι υπάρχουν αυτά τα μικρόβια. Φυσικά δεν τα βλέπει ο ίδιος, αλλά έχει ακούσει ότι είναι παντού γύρω του. Έτσι, χωρίς να βλέπει τίποτα, βλέπει εκατομμύρια μικρόβια. Πίστεψε δηλαδή, αυτόν τον άνθρωπο που του το είπε. Στην συνέχεια ο ίδιος το ζει, νομίζει ότι είναι φυσικό αυτό. Έτσι, το λέει και σε έναν άλλον και πέφτει και ο άλλος στην παγίδα αυτή.
Η αλήθεια όμως ποια είναι; Αν μπορούσε ο καθένας μας, να κάνει μια ανατομία στο σώμα του, στον οργανισμό του, θα έβλεπε, ότι είναι γεμάτος μικρόβια, και μάλιστα θα καταλάβαινε ότι είναι ανάγκη να υπάρχουν, διότι αυτά μας κρατούν στην ζωή. Εξάλλου, όλα μπορείς να τα πεις μικρόβια. Απλώς τους δώσαμε άλλη ονομασία, και νομίζουμε ότι δεν είναι μικρόβια. Δηλαδή τα ονομάσαμε κύτταρα, DNA, νετρόνια, ηλεκτρόνια, πρωτόνια κλπ. Όλα αυτά, είναι ένα μέρος της ζωής μας και ενεργούν με τέτοιον τρόπο, έτσι ώστε να μας κρατούν στην ζωή. Όπως και τα λουλούδια. Για να μεγαλώσουν, χρειάζονται την κοπριά. Ποιος μπορεί να φανταστεί ότι η μυρωδιά των λουλουδιών προέρχεται από την κοπριά; Και είναι να θαυμάζεις, πως ο Θεός, αυτό που φαίνεται κακό, το κάνει καλό. Εξάλλου ο πλανήτης ολόκληρος, είναι έτσι φτιαγμένος, ώστε με αυτόν τον τρόπο να συντηρεί την ζωή. Οι αστροναύτες συλλέγουν τα ούρα τους και με την ανακύκλωση γίνονται πάλι νερό. Ας φανταστούμε, πόσοι σήμερα στον πλανήτη πηγαίνουν στην τουαλέτα; 8 δις περίπου άνθρωποι. Αν ενώσεις τα καζανάκια, αυτομάτως δημιουργείται ένας Νιαγάρας, ένας Τίγρης ποταμός. Η γη, η φύση όλων αυτών των ποταμών, τα ανακυκλώνει και γίνονται πάλι νερό ή τροφή. Αν τα καταλάβει ένας άνθρωπος όλα αυτά, θα επιδιώκει να είναι καθαρός αλλά όχι υπερβολικός. Εξάλλου, ο άνθρωπος, στο σύνολο του, είναι από κύτταρα, από γονίδια, από νετρόνια, από ηλεκτρόνια, από πρωτόνια, κτλ. Κάποιος μπορεί να τα δει όλα σαν μικρόβια. Εάν αυτός ο άνθρωπος ήξερε, ότι ο Χριστός έκανε τον άνθρωπο, άρχοντα και δυνατό πάνω σε όλα και σε όλους, δεν θα φοβόταν τίποτα. Διότι δεν υπάρχει τίποτα μέσα στη δημιουργία, που να μπορεί να βλάψει τον άλλον. Εκτός αν ο ίδιος ο άνθρωπος φτιάξει πράγματα που να μπορούν να τον βλάψουν. Και εδώ ο Κύριος τόνισε «κἂν θανάσιμόν τι πίωσιν, οὐ μὴ αὐτοὺς βλάψει·» (Μαρκ. 16:18). Μάλιστα προχώρησε ακόμα παραπέρα, στους αρρώστους, «ἐπὶ ἀῤῥώστους χεῖρας ἐπιθήσουσι» (Μαρκ. 16:18). Αυτός είναι ο άνθρωπος. Αν τα είχαμε μάθει όλα αυτά από μικρά παιδιά και τα είχαμε πιστέψει, τότε δεν θα φοβόμασταν τίποτα, και θα είχαμε γλιτώσει από πολλές φοβίες, και εμείς, αλλά και όλη η οικογένειά μας, που περνά εξαιτίας μας, με την άγνοιά μας, δύσκολες στιγμές.
Πάμε τώρα σε ένα άλλο λάθος πνευματικό. Κάποιος διάβασε την λέξη «ποιμένας» που είπε ο Κύριος σε μία παραβολή για τα πρόβατα. Τι κάνει ο καλός ποιμένας. Αυτός το υιοθέτησε και θεωρεί ότι είναι ποιμένας και ότι οι άλλοι είναι τα πρόβατα. Ο Κύριος μίλησε για πρόβατα. Τα πρόβατα είναι ζώα. Μπορεί αυτά, να χρειάζονται έναν ανώτερο για να τα βοηθήσει, εγώ κι εσύ όμως δεν είμαστε πρόβατα. Όταν όμως το δέχεσαι, γίνεσαι πρόβατο και τρέχεις πίσω από τους άλλους για να σωθείς. Ένα ανθρώπινο λάθος, έκανε κάποιους να νομίζουν ότι είναι ανώτεροι. Έτσι κάνουν τον ποιμένα στους άλλους, και οι άλλοι κάνουν τα πρόβατα, άλλοι τον προφήτη και άλλοι εκτελούν αυτά που λέει ο «προφήτης», και η τρέλα συνεχίζεται αιώνες τώρα. Ο Χριστός έφερε την αγάπη, για να μας ελευθερώσει από όλα αυτά. Η αγάπη του Θεού τα καταργεί όλα αυτά, διότι ο Κύριος είπε «ὑμεῖς δὲ μὴ κληθῆτε ῥαββί· εἷς γὰρ ὑμῶν ἐστιν ὁ διδάσκαλος, ὁ Χριστός· πάντες δὲ ὑμεῖς ἀδελφοί ἐστε.» (Ματθ. 23:8). Άρα, αν είχα επίγνωση του θελήματος του Θεού και προσπαθούσα να γίνω αγάπη, δε θα είχα την ανάγκη να επιμένω ότι είμαι προφήτης, ούτε θα επέμενα, ότι η δική μου η θρησκεία είναι η καλύτερη. Όταν βγαίνουμε από την αγάπη, τότε είμαστε όλοι λάθος, και παίζουμε το παιχνίδι στο να νομίζουμε ότι είμαστε ανώτεροι.
Κάτι άλλο που κάνουμε λάθος και αφορά τα παιδιά. Ένα παιδί, που είναι ευαίσθητο και ευκολόπιστο και δεν έχει καλλιεργηθεί, όταν βλέπει διάφορα έργα, αφού δεν έχει πνευματική εμπειρία, μιμείται τους ηθοποιούς. Αντί να αποκτήσει λοιπόν μία γνώση η οποία θα τον διασκεδάσει, μιμείται τους ηθοποιούς και κάνει τον Ταρζάν, το Pokemon, τον Ηρακλή, κτλ. Μάλιστα βλέπουν έργα με βία και γίνονται επικίνδυνα όταν μεγαλώνουν. Αυτά όλα που ακούν και βλέπουν, το μπερδεύουν το παιδί. Έτσι ξεκινά το λάθος. Το λάθος αυτό, το οδηγεί σε αδιέξοδο ή το κάνει να πιστεύει ότι είναι κάτι που δεν είναι. Γιατί αυτό πίστεψε και αυτό είδε στην τηλεόραση. Έτσι λοιπόν, για πολλά χρόνια, δηλώνει ότι είναι κάτι που δεν είναι αλήθεια. Από πολύ παλιά, οι άνθρωποι είχαν αντιπαλότητες. Έτσι, φύγανε από την αγάπη και με αυτόν τον τρόπο επικράτησαν και έθεσαν τους δικούς τους νόμους στις κοινωνίες των ανθρώπων. Οι άνθρωποι τους δέχτηκαν. Γι’ αυτό το λάθος, συνεχίζεται ακόμα μέχρι σήμερα, γι’ αυτό η αμαρτία ποικίλει, η άγνοια είναι δεδομένη, τα προβλήματα πολλά, οι ασθένειες πολλαπλασιάστηκαν και ο θάνατος επικράτησε. Θα μου πεις, «Θωμά, δεν υπάρχουν ανώτεροι ή κατώτεροι; Θα σου πω όχι. Υπάρχουν όμως καλλιεργημένοι άνθρωποι και ακαλλιέργητοι.». Αυτό, –ανώτεροι και κατώτεροι-, θα μπορούσε να εξαφανιστεί, εάν ο ένας συμπλήρωνε στον άλλον με αγάπη ό,τι δεν γνώριζε. Αν είχαμε κοινωνίες αγάπης Χριστού, δεν θα είχαμε ακαλλιέργητους ανθρώπους αλλά καλλιεργημένους, και ο καθένας θα συμπλήρωνε στον άλλον την Σοφία του. Με αυτόν τον τρόπο, θα γίνονταν όλοι διδακτοί Θεού.
Όλοι μπορούν με την αγάπη να αλλάξουν τον κόσμο. Με την θρησκεία, με τα έθνη και με τους χωρισμούς, η ανθρωπότητα θα κάνει απλά έναν κύκλο, όπως οι Εβραίοι στην έρημο. Εξάλλου, η παγκόσμια ιστορία του ανθρωπίνου γένους, μάς το έχει διδάξει αυτό. Ποια είναι η Σοφία των ανθρώπων; Φτιάχνουν έργα ωραία και στο τέλος για έναν εγωισμό, τα διαλύουν όλα με τους πολέμους. Το λάθος θα πρέπει να φύγει. Το να νομίζω ότι εγώ είμαι καλύτερος ή ανώτερος ή ότι δεν έχω ανάγκη τον κόσμο, πρέπει να φύγει. Όλοι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Σήμερα παραδείγματος χάριν, κάποιος μπορεί να δηλώνει ότι είναι γιατρός, όμως ο ίδιος να είναι άρρωστος. Η αλήθεια είναι, ότι ο μόνος γιατρός, είναι ο Χριστός. Αυτός είναι γιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Σήμερα υπάρχει παγκοσμίως μια πανδημία. Η λογική των ανθρώπων συστήνει ένα εμβόλιο. Η λογική του Θεού συστήνει την προσευχή. Πόσοι άνθρωποι το πιστεύουν αυτό; Ας δούμε παγκοσμίως. Λίγοι. Στην Νινευή, ξέρουμε ότι τους χτύπησε ο εγωισμός, και κινδύνευε όλη η πόλη. Όμως με το κήρυγμα του Ιωνά, όλοι μετανοήσαν και έκαναν τον Θεό να αλλάξει το σχέδιό του και να φέρει την θεραπεία στην πόλη. Ποιο ήταν το πρόβλημα αυτής της πόλης, αυτής της χώρας; Ο εγωισμός. Ποιο είναι το πρόβλημα το δικό μας; Πάλι ο εγωισμός. Η αγάπη του Θεού, μπορεί κι αυτό να το κάνει, να διώξει την πανδημία σε κλάσματα δευτερολέπτου. Η πραγματικότητα όμως είναι, ότι πρέπει να έρθει στη ζωή μας η ταπείνωση, η αλήθεια, η Σοφία αυτή του Θεού, ώστε να μην δημιουργούνται στην ζωή μας προβλήματα. Τα προβλήματα έρχονται, για να μην φτάσουμε στον εγωισμό.
Κάτι άλλο. Κάποιοι λένε ότι είναι ομοφυλόφιλοι, τους άρεσει το ίδιο φύλλο. Αυτό δεν είναι σωστό. Είναι ένα παιχνίδι του μυαλού. Δηλαδή, είναι σαν να λέμε ότι ο Θεός έκανε την γη τετράγωνη και την κρατά ο Ηρακλής στο χέρι του. Δεν είναι αλήθεια. Η γη γνωρίζουμε, ότι είναι στρογγυλή. Το ίδιο συμβαίνει και με τον άνδρα και την γυναίκα. Ο Θεός, τούς έκανε συμπληρωματικούς, να είναι διαφορετικοί, ώστε να μπορούν να τεκνοποιούν αλλά και να ενώνονται σαρκικά, βιολογικά. Αυτό είναι το σωστό. Το άλλο είναι μια ανθρώπινη λογική, που αναπτύχθηκε μεταξύ των ανθρώπων. Εγώ δεν θέλω να την κρίνω. Απλώς ο εγκέφαλος του ανθρώπου που νομίζει ότι είναι γυναίκα, καλλιέργησε μια εντολή, που την άκουσε κάπου και την πίστεψε, με αποτέλεσμα να κάνει το ψέμα αλήθεια. Αυτό, τον κάνει από λογικό παράλογο. Το ίδιο συμβαίνει και με εκείνον που δηλώνει ποιμένας ή γιατρός. Κι όμως μια μέρα, και αυτός έρχεται σε αδιέξοδο. Άλλος δηλώνει προφήτης, άλλος ότι υπάρχουν μικρόβια, άλλος ότι είναι εκλεκτός, άλλος ότι ακούει φωνές, κλπ. Όλοι, λίγο ή πολύ, έχουμε φύγει από την αλήθεια., Παρ'ολα αυτά, η αγάπη του Θεού, όλους τους σκεπάζει. Μάλιστα ο Θεός δεν τους κρίνει τους ανθρώπους, διότι καταλαβαίνει καλύτερα τον καθένα μας, απ’ ότι εμείς ο ένας τον άλλον αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. Ο Θεός βλέπει καρδιές, κι όχι αμαρτίες, που εμείς πιστεύουμε ότι έχουμε. Εξάλλου όλοι είμαστε λάθος.