Οι πάντες πταίομε.
Ο λόγος που πταίομε είναι απλός και είναι διότι παρεκκλίναμε από το θέλημα του Θεού, το οποίο ζωοποιεί τη ζωή και την μεταβάλλει σε ποιοτική και ποσοτική. Φυσική συνέπεια, οι πάντες να στηριζόμεθα σε ανθρώπους, μη θέλοντας να εννοήσουμε ότι επικατάρατος ο ελπίζων επ’ άνθρωπο.
όσοι συνεχίζουν να γίνονται κτίστες του πύργου της Βαβέλ, θα υποστούν αργά ή γρήγορα την σύγχυση
Αν θέλουμε να ζήσουμε και να εγκαταλείψουμε άπαξ δια παντός τη σφαίρα του θανάτου, θα πρέπει να κάνουμε το θέλημα του Θεού ώστε αυτός ο Θεός να στείλει τον Παράκλητο, το Αγιο Πνεύμα το οποίο δίνει την ζωή. Μάλιστα δίνει ζωή απεριόριστη σε ποιότητα και σε ποσότητα. Ο τρόπος για να ελκύσουμε τον Θεό, είναι να πάρουμε στα χέρια μας τον Λόγο του Θεού. Ο Λόγος του Θεού περιέχει καλές ειδήσεις οι οποίες κάνουν τον άνθρωπο υιό Θεού. Μια από αυτές τις καλές ειδήσεις είναι ότι ο Ιησούς νίκησε τον θάνατο, ως άνθρωπος τον νίκησε. Αυτή η είδηση μας γεμίζει με θάρρος ώστε και εμείς να τον νικήσουμε. Όμως χρειάζεται απόφαση στο να ακολουθήσουμε τον Κύριο και να μιμηθούμε τη ζωή του. Εξάλλου, ότι κάνει ένας άνθρωπος όλοι μπορούν να το κάνουν.
Η επιθυμία μας λοιπόν να ζήσουμε παντοτινά είναι υγιής και είναι δοσμένη εις ημάς υπό του Θεού. Όμως στους ανθρώπους που έχουν άγνοια και διέπονται από εγωισμούς υπάρχει κάτι άρρωστο και αυτό είναι ότι θέλουν να ζήσουν με ανθρώπινες προσπάθειες οι οποίες διέπονται από την αμαρτία. Είναι λοιπόν υγιές να θέλουμε την αθανασία, την ζωή την αιώνια επειδή και ο ίδιος ο Θεός θέλει να έχουμε αθανασία. Είναι όμως άρρωστο να σκεφτόμαστε ότι η αθανασία μπορεί να αποκτηθεί χωρίς να εντάξουμε τα στοιχεία του Θεού στη ζωή μας. Η ζωή η αιώνια και η ανάσταση των εν Κυρίω κοιμηθέντων είναι δώρο του Θεού, δεν μπορεί να γίνει δικό μας επίτευγμα, ειδικότερα όταν η αμαρτία εξουσιάζει ημάς. Ο Χριστός έζησε και την ζωή και τον θάνατο.
Δεν πρέπει λοιπόν όλοι εμείς να αγαπούμε τον Θεό όπως θα αγαπούσαμε μια αγελάδα μόνο και μόνο επειδή μας φέρνει γάλα. Δηλαδή πολλοί άνθρωποι αγαπούν τον Θεό για να πλουτίσουν και να νιώθουν ευλογημένοι. Δεν χρειάζεται αυτή η αγάπη. Δεν χρειάζονται οι ατομικές βασιλείες οι οποίες είναι μη αποδεκτές από τον Πατέρα. Χρειάζεται η γενική βασιλεία όπου η αγάπη τρέφει, ζωοποιεί, εξελίσσει το σύνολο των ανθρώπων που έχουν σαν στόχο την αναγέννηση. Γι’ αυτό ο Κύριος έθεσε όρο. Αυτός είναι, όπου δύο και τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα εν τω μέσω αυτών είμαι και εγώ.
Δυστυχώς η αμαρτία υφίσταται σε όλα τα επίπεδα στη ζωή του ανθρώπινου γένους. Ο Λόγος του Θεού έχει απάντηση σε αυτό και η απάντηση είναι ότι ο Θεός έχει πολλές ιδιότητες τις οποίες έδωσε, μετέδωσε και στον άνθρωπο αφού τον έκανε καθ’ εικόνα και ομοίωση. Ιδιότητες όπως η ζώσα πίστη, οι καρποί του Αγίου Πνεύματος, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, τα σημεία. Που έγκειται όμως το πρόβλημα; Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από δύο συγκεκριμένες ιδιότητες του Θεού τις οποίες έδωσε στον άνθρωπο. Αυτές δημιούργησαν το πρόβλημα και είναι η ελευθερία και η λογική που μας διέπει. Οι ικανότητες δηλαδή του ανθρώπου εκείνες που τον κάνουν ξεχωριστό μέσα στην δημιουργία, αυτές είναι το να σκέφτεται ο άνθρωπος και να αποφασίζει. Αυτές οι δύο ιδιότητες έκαναν τον άνθρωπο, αφού δεν έγιναν καλή χρήση απ’ αυτόν, υπερβολικά εγωιστή.
Ο Απ. Παύλος αναφέρει ότι τις έσχατες ημέρες θα έρθουν κακοί καιροί και ο λόγος διότι οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, απειθείς εις τους γονείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άσπλαχνοι, ασυμφιλίωτοι, συκοφάντες, ακρατείς, άγριοι, αφιλάγαθοι, προδότες, προπετείς, τυφλωμένοι από εγωισμό, περισσότερο όσο ποτέ άλλοτε φιλήδονοι παρά φιλόθεοι, ενώ μεν έχουν σήμερα μορφή ευσέβειας όμως έχουν αρνηθεί τη δύναμη της πραγματικής ευσέβειας (Τιμόθεος Β΄ 3:1-5). Δεν νομίζω να μπορεί κάποιος να βρει καλύτερη περιγραφή για την εποχή μας, απ’ αυτή που προείδε δια Πνεύματος Αγίου ο Απ. Παύλος για τα έσχατα χρόνια τα οποία διανύουμε.
Αν θέλουμε να νικήσουμε τον έτερο κακό εαυτό μας και να αποβάλουμε την αμαρτία, χρειάζεται να αυξηθούμε πάνω πρώτα στην πίστη ως προς τον Θεό και ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι να εντρυφούμε νυχθημερόν πάνω στο θέλημα του Θεού. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα έρθει μετάνοια και αναγέννηση στη ζωή μας. Εδώ θα προσέξουμε κάτι, η πίστη μας δεν θα είναι σε ανθρώπους, δεν θα στηρίξουμε τη ζωή μας σε ανθρώπους, ούτε σε τύπους και παραδόσεις, ούτε σε εκκλησιαστικά σχήματα. Η πίστη ακόμη δεν θα είναι στον εαυτό μας, ούτε στη δύναμή μας ή στη σοφία μας που αποκομίσαμε από το σύστημα του κόσμου (γράμματα, τέχνες, επιστήμες) αλλά στη δύναμη του Θεού, στην παντοδυναμία αυτού και στη δική του σοφία. Η πίστη δεν είναι γενική και αόριστη αλλά στηρίζεται σε ότι ο Θεός είναι, σε ότι ο Θεός λέει και σε ότι ο Θεός έχει κάνει μέσα από σκεύη εκλογής ή θα κάνει σήμερα δια Πνεύματος Αγίου.
Τι είναι πίστη; Πρώτον, δεν είναι ένα συναίσθημα αλλά είναι βεβαίωση πραγμάτων μη βλεπομένων (Εβραίους 11:1). Είναι καθετί που ο Θεός μαρτυρεί μέσα στο πνεύμα μου και πιστεύω ότι μπορεί να το κάνει, ακόμη κι αν δεν το έχω δει μέχρι στιγμής να πραγματοποιείται, όμως είναι θέμα χρόνου να πραγματοποιηθεί. Για παράδειγμα, όταν ο Θεός είπε στον Αβραάμ ότι οι απόγονοι του θα είναι σαν την άμμο της θάλασσας σε πλήθος, ο Αβραάμ δεν το έβλεπε ακόμη όμως στον χρόνο του πραγματοποιήθηκε. Το ίδιο και εμείς, πιστεύουμε ότι ο Χριστός πριν 2000 χρόνια πέθανε για τις αμαρτίες μας και αναστήθηκε, όμως δεν ήμασταν εκεί να το δούμε. Το πιστεύουμε όμως γιατί ο Θεός το μαρτυρεί στις Γραφές και μέσα από μάρτυρες που ήταν προσδιορισμένοι απ’ τον Θεό
Πώς έρχεται η πίστη στον άνθρωπο; Δεν έρχεται από κάτι που είδε, δεν έρχεται μέσα από θρησκευτικές τελετές, ούτε από ξερούς τύπους αλλά έρχεται όταν ακούει τον Λόγο του Θεού και τον δέχεται ως αληθινό. Η πίστη είναι εξ ακοής δια του Λόγου του Θεού. Ακουσα γι’ αυτό και πίστεψα. Ο Λόγος του Θεού έχει την ιδιότητα να γεννάει πίστη στην καρδιά του ανθρώπου όπως ένας σπόρος όταν πέσει στη γη φέρνει ένα δέντρο.
Τι σημαίνει πιστεύω στον Χριστό; Πιστεύω στον Χριστό δεν σημαίνει αποδέχομαι διανοητικά κάποιες αλήθειες, ούτε ότι τηρώ κάποιες εκκλησιαστικές παραδόσεις. Πιστεύω σημαίνει, εμπιστεύομαι όλη τη ζωή μου στον Χριστό, έχοντας την βεβαιότητα ότι το έργο του είναι επαρκές για να με σώσει και να με οδηγήσει στην άφθαρτη ζωή, η οποία πρέπει απαραίτητα να διέπεται από αγιασμό, από καθαρισμό, από σοφία Θεού. Πιστεύω σημαίνει, παραδίδω χωρίς φόβο όλη τη ζωή μου στον Χριστό για να την αλλάξει και να την κάνει όμοια με την εικόνα του. Πιστεύω σημαίνει, παραιτούμαι απ’ το δικαίωμα να είμαι εγώ ο κύριος του εαυτού μου και αφήνω τον Χριστό να γίνει ο κύριος της ζωής μου, για να με οδηγήσει στο θέλημά του που είναι αγαθό, ευάρεστο και τέλειο.
Πιστεύω στον Χριστό σημαίνει, γνωρίζω το θέλημά του και το πράττω. Πιστεύω στον Χριστό σημαίνει, αγαπώ τον Χριστό και γι’ αυτό τον υπακούω και τον ακολουθώ. Η πίστη τελικά δεν είναι ένα ζήτημα μυαλού αλλά καρδιάς. Η πίστη στον Χριστό είναι απόφαση αλλαγής της ζωής μου και η γνήσια πίστη αποδεικνύεται από τα έργα της ζωής μου. Δεν ζω πλέον για τον εαυτό μου αλλά γι’ αυτόν που πέθανε και αναστήθηκε για χάρη μου αλλά και για χάρη όλων μας.
Ποιος είναι ο Χριστός, ο Ιησούς; Μήπως είναι ένας σοφός δάσκαλος της αρχαίας εποχής; Μήπως είναι ένα αδύναμο μωρό, ο Χριστούλης, όπως παρουσιάζεται σε ορισμένες απεικονίσεις; Μήπως είναι ένας καλός άνθρωπος που άγιασε; Μήπως ένας μεγάλος προφήτης; Μήπως ένας μεγάλος θαυματοποιός; Τίποτα από όλα αυτά. Ο Χριστός είναι απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μη έχων μήτε αρχή ημερών μήτε τέλος ζωής, άρχων αγάπης, ειρήνης και δικαιοσύνης.
Ο Λόγος του Θεού, αδέλφια μου, είναι ζωντανός και ενεργός και κοφτερότερος περισσότερο από κάθε δίκοπη μάχαιρα. Μάλιστα, εισχωρεί ο Λόγος του Θεού βαθιά μέσα μας και φτάνει μέχρι διαιρέσεως και της ψυχής αλλά και του πνεύματος, φτάνει ακόμη μέχρι τους συνδέσμους και τους μυελούς μας. Μάλιστα, διερευνά τους συλλογισμούς και όλες τις έννοιες και επιθυμίες της καρδιάς μας (Εβραίους 4:12).
Eίναι άραγε δυνατόν ο Θεός να δημιούργησε αυτόν εδώ τον κόσμο και την ζωή με όλη την ομορφιά και το φυσικό κάλλος που τον διακρίνει όπως τα ποτάμια, τις θάλασσες, τα βουνά, τα ζώα, τα δέντρα καθώς πολιτιστικό κάλλος όπως τις επιστήμες, τα γράμματα, τις τέχνες καθώς όλους τους αναρίθμητους γεμάτο ενδιαφέρον πολιτισμούς όλων των λαών κ.τ.λ. με κορωνίδα όλων αυτών τον άνθρωπο ως λογικό εξελίξιμο ον για να έρθει ο ανεγκέφαλος ακαλλιέργητος άνθρωπος με τις φιλοσοφικές εικασίες του και τις θρησκευτικές του αντιλήψεις να τον απορρίψει; Να απορρίψει δηλαδή το δημιούργημα τον δημιουργό και την δημιουργία. Μη γένοιτο!
Όμως ο λόγος του Θεού φανερώνει ότι έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος. Ο θάνατος είναι ένας εχθρός για τον Χριστό και για εμάς σήμερα αφού είμεθα παιδιά του και πρέπει να εξαφανιστεί από την ζωή μας και από όλο τον πλανήτη.