Να έχουμε πίστη Θεού και όχι ανθρώπου
Πριν μιλήσουμε για την πίστη, θα δούμε λίγο την αξία της φιλοσοφίας. Για να δούμε τι σημαίνει φιλοσοφία. Η λέξη ξεκινά από τον Ηράκλειτο. Ο Ηράκλειτος είναι ο πρώτος σε όλον τον κόσμο, που χρησιμοποίησε την λέξη φιλοσοφία. Πηγή της έμπνευσής του αποτέλεσε ο Σωκράτης ο οποίος είπε «ἕν οἶδα, ὅτι οὐδέν οἶδα». Ο Ηράκλειτος γεννήθηκε γύρω στα 540 π.Χ. και πέθανε κάπου μεταξύ στα 480 και 470 π.Χ. Είναι γνωστός για την ιδέα της συνεχούς αλλαγής που διέπει ως νόμος το σύμπαν. Δική του είναι η φράση «Κανείς δεν μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές». Πίστευε στο ότι ο κόσμος δημιουργείται από τη «φωτιά», την αντίθεση και τον πόλεμο μεταξύ των αντιθέτων, στο οποίο συμπληρώνει: «τα εναντιόδρομα έχουν ενιαία φορά - από τα αντίθετα γεννιέται η ωραιότερη αρμονία».
Ο Σωκράτης, σε αντίθεση με τους σοφιστές, οι οποίοι ήταν οι δάσκαλοι εκείνης της εποχής, έλεγε «εγώ δεν γνωρίζω τίποτα, βάζω ερωτήσεις, γι’ αυτό και είμαι φίλος της Σοφίας. Μου αρέσει να ψάχνω, όπως ένας καλλιτέχνης ο οποίος μπορεί να πει ότι εγώ δεν πάω σε κάποια σχολή καλών τεχνών, αλλά μου αρέσει να ζωγραφίζω. Μάλιστα δεν έχω πρόβλημα να ρωτήσω, στο να μάθω πώς να ζωγραφίζω καλύτερα». Έτσι άρχισε ο διάλογος ο σοφιστικός με τους μαθητές αλλά και με τους σοφιστές. Ο Σωκράτης εδραιώνει την έννοια της φιλοσοφίας. Ο φιλόσοφος αγαπά την γνώση, και το κίνητρό του είναι η άγνοια. Δεν γνωρίζω αλλά θέλω να μάθω. Όλοι λίγο ή πολύ, όσοι ερευνάμε, είμαστε φιλόσοφοι, συμπληρώνουμε Σοφία στην ζωή μας και στον νου μας. Έτσι γινόμαστε σιγά - σιγά μέσα από την φιλοσοφία γνώστες κάποιων πραγμάτων.
Ο Κύριος είπε «ἐρευνᾶτε τὰς γραφάς, ὅτι ὑμεῖς δοκεῖτε ἐν αὐταῖς ζωὴν αἰώνιον ἔχειν·» (Ιω. 5:39). Μας καλεί να γίνουμε φίλοι της Σοφίας της δικής του. Μάλιστα αυτή η Σοφία του Θεού γίνεται επιστήμη, υπερεπιστήμη, διότι βρίσκεις λύσεις σε όλα τα μυστήρια που αφορούν την ζωή. Τι είναι τώρα η φιλοσοφία. Πολύ απλά μπορώ να πω, ότι ο καθένας μας λίγο ή πολύ, φιλοσοφεί. Πότε φιλοσοφεί. Όταν αυτά που βλέπει ή ακούει γύρω του, τα επεξεργάζεται. Μόνο οι άνθρωποι που ζουν όπως τα ζώα δεν φιλοσοφούν. Ο παραμικρός προβληματισμός δημιουργεί φιλοσοφία, π.χ. υπάρχει Θεός; έχει γένια; είναι ψηλός; είναι πνεύμα; υπάρχει ψυχή ή δεν υπάρχει; πρέπει να κάνω καλό ή κακό; Όλα αυτά τα ερωτήματα είναι φιλοσοφία. Το θέμα είναι το πόσο θα εμβαθύνω σε αυτήν την σκέψη και πόσο ενδιαφέρον μου προκαλεί. Επομένως σκέφτομαι και μετά αποφασίζω αν θα εμβαθύνω. Υπάρχει Θεός; Για να δω.
Υπάρχει αφθαρσία; Για να δω. Πάντως οι σκέψεις έκαναν πολλούς να εξελίξουν τον κόσμο σε όλους τους τομείς. Δεν χρειάζεται να έχουμε κανένα δίπλωμα για να φιλοσοφήσουμε και να βρούμε τις λύσεις όσων μας αφορούν, αλλά και γενικότερα για το καλό όλου του κόσμου. Μπορεί ο καθένας από μας σκεπτόμενος, να φέρει λύσεις για μεγάλα πράγματα που αφορούν τον ίδιο και τον κόσμο, όπως το πώς δουλεύει ο εγκέφαλος, για ποιο λόγο υπάρχω, πού βρίσκεται ο Θεός, κλπ. Μάλιστα πολλοί άνθρωποι που έγιναν φιλόσοφοι ήταν και τελείως αγράμματοι, αλλά μέσα από την απλότητα βρήκαν μεγάλες λύσεις, όπως ο Τόμας Έντισον, ο οποίος απερρίφθη από τους δασκάλους του. Η φιλοσοφία δεν δογματίζεται. Όποιος δογματίζει την ζωή του, δεν εξελίσσεται. Είναι πολλοί που λένε σήμερα «δεν θα βγω από το σπίτι, διότι είναι Τρίτη και δεκατρεις.». Αυτό για κάποιον αποτελεί αιτία έτσι ώστε να εγκλωβιστεί.
Ένας άλλος πιο προχωρημένος πνευματικά, δεν το πιστεύει αυτό, διότι έχει άλλο πνευματικό επίπεδο. Ένας λέει «ο Θεός θα βοηθήσει τα παιδιά μου να μάθουν γράμματα», ενώ κάποιος άλλος λέει «θα πάω τα παιδιά μου φροντιστήριο για να μάθουν γράμματα», δηλαδή δεν βάζει τον Θεό στα πάντα, αφού του έδωσε μυαλό. Στον ίδιο κόσμο που ζούμε, συναντάμε διαφορετικές πεποιθήσεις στην ζωή των ανθρώπων. Κάποιος βλέπει κάποιον που κλέβει και του λέει «θα σε τιμωρήσει ο Θεός», ενώ κάποιος άλλος φωνάζει την αστυνομία. Κάποιοι θεωρούν ότι υπάρχει σώμα και ψυχή, ενώ κάποιοι, ότι υπάρχει μόνο σώμα. Κάποιοι πιστεύουν ότι υπάρχει ένα σχέδιο Θεού, ενώ κάποιοι άλλοι ότι δεν υπάρχει, λένε ότι όλα έγιναν τυχαία. Παρατηρούμε λοιπόν ότι είναι αμέτρητες οι αντιθέσεις. Τώρα το ποιος ξέρει το ποιο είναι το σωστό, δεν έχει σημασία.
Το θέμα είναι να γίνουμε πρώτα άνθρωποι αγάπης και όλα τα άλλα θα απαντηθούν στην συνέχεια. Τώρα στον κόσμο που ζούμε, πολλά πράγματα τα γνωρίζουμε. Δηλαδή αυτό είναι κράση, αυτό νερό, αυτό ψωμί, αυτό πετρέλαιο, αυτό αέρας, αυτό βροχή, αυτό είναι αγάπη, αυτό που εμφανίζει κάποιος είναι θυμός κλπ. Πώς τα γνωρίζω όλα αυτά; Απλά η γνώση ήρθε από την κληρονομιά μας και από την εμπειρία των άλλων. Έτσι ξεχωρίζουμε το ένα αντικείμενο από το άλλο. Άλλοι λένε ότι γνωρίζουν κάτι από τις αισθήσεις, αισθάνονται και ξέρουν ή γεύονται ή πιάνουν ή μυρίζουν ή ακούν κάτι. Σωστό κι αυτό. Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν τα βλέπουμε. Αυτά είναι τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα, οι ακτίνες Χ κλπ. Πας στον γιατρό για μια ακτινογραφία. Ο γιατρός φοράει μια ποδιά -νομίζω από κάποιο υλικό μόλυβδο αν δεν κάνω λάθος, που τον προστατεύει από τις ακτίνες- ενώ εγώ δεν φοράω.
Όταν το χέρι μας είναι σπασμένο, κάνουμε μια ακτινογραφία και βλέπουμε το χέρι. Αν όμως ο γιατρός βάλει μεγάλη ένταση στις ακτίνες, μπορεί μέσα σε ένα μήνα να πεθάνουμε χωρίς να γνωρίζουμε από τι. Εδώ αφήνεται να εννοηθεί, ότι βλέπουμε, αισθανόμαστε ή καταλαβαίνουμε ένα συγκεκριμένο φάσμα πραγμάτων. Όμως ο γιατρός που γνωρίζει, ξέρει ότι υπάρχουν οι ακτίνες Χ, γνωρίζει αυτή την συχνότητα. Επειδή εμείς δεν την βλέπουμε με τα μάτια, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Θεό. Όμως χρειάζεται πνευματικό επίπεδο για να βλέπεις με τα μάτια του νου. Γι’ αυτό κάποιοι λένε «δεν υπάρχει Θεός» ενώ άλλοι τον βλέπουν κάθε μέρα. Όποιος φιλοσοφεί και επιμένει, θα βρει τις λύσεις σε όλα. Για τον άνθρωπο του Θεού, όλα είναι γυμνά. Για τον άνθρωπο του κόσμου όλα είναι φτωχά. Κι αυτό, διότι η άγνοια και το γεγονός ότι δεν φιλοσοφεί, δεν ψάχνει και δεν έχει ερωτήματα, τον κάνουν να στερείται Σοφίας. Πάμε τώρα στην αφή. Οι βιολόγοι λένε ότι όλα τα κύτταρα του οργανισμού δεν είναι συμπαγή, το ένα είναι δίπλα στο άλλο αλλά δεν είναι κολλημένα, διότι υπάρχουν κάποια χιλιοστά, νάνο χιλιοστα αποστάσεων.
Δηλαδή όσο και αν σφίξουμε το χέρι μας σε οποιοδήποτε αντικείμενο, αποκλείεται να το αγγίξουμε, διότι ο φυσικός μάς λέει ότι κάποια χιλιοστά ανάμεσα στο χέρι και στο αντικείμενο υπάρχουν πάντα, και αυτά δημιουργούν ένα κενό, ας νομίζω εγώ ότι πιάνω το τραπέζι ή το σπρώχνω. Κάποιος αφελής θα πει «μα το ακουμπάω, το σπρώχνω, το σηκώνω». Όμως η αλήθεια είναι, ότι δεν γίνεται να το ακουμπάμε. Κι αυτό είναι ένα μυστήριο, διότι καταλαβαίνουμε και νιώθουμε χωρίς να αγγίζουμε. Με την Σοφία αυτή γνωρίζουμε περισσότερα. Έτσι λύνεται και το μυστήριο που ο Κύριος πέρασε μέσα από τον τοίχο στο ανώγειο. Απλά πέρασε μέσα από το κενό που υπάρχει, και σε εμάς αλλά και στον τοίχο. Η φυσική δίνει τις απαντήσεις σε όλα αυτά. Μα θα μου πεις «το σπρώχνω το τραπέζι. Πώς γίνεται να το σπρώξω αν δεν το ακουμπάω;». Στην πραγματικότητα όμως υπάρχει πάντα ένα κενό. Ένα άλλο παράδειγμα. Βλέπεις μια πρίζα. Αν δεν σου πουν ότι έχει ρεύμα και ότι αυτό σκοτώνει, θα πιάσεις το καλώδιο και θα πεθάνεις. Εγώ δεν το βλέπω. Όμως κάποιος άλλος το βλέπει, γνωρίζει ότι μέσα από αυτό περνά ρεύμα, κιλοβατώρες, ροή, ηλεκτρόνιο, κτλ.
Η άγνοια σκοτώνει. Και ο Θεός υπάρχει, μην αμφιβάλλουμε. Να γιατί εγώ λέω ότι ο Κύριος έφερε μια υπερεπιστήμη στον κόσμο. Η πνευματική κατάσταση των ανθρώπων όμως δεν τους επέτρεπε να το καταλάβουν αυτό ούτε όλα αυτά που έκανε. Έτσι τα ονομάσαμε θαύματα. Στο μέλλον όμως όλα αυτά τα μυστήρια θα τα γνωρίσουμε όλοι και θα έχουμε την εξουσία να τα κάνουμε και εμείς. Διότι δεν είναι θαύματα αλλά δυνατότητες του ανθρώπου του Θεού, φυσικές, όπως όλες οι άλλες οι οποίες εκδηλώνονται με τις αισθήσεις, π.χ. ακοή κλπ. Αυτό το είπε και ο Κύριος «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ιω. 14:12). Αυτά όλα ήρθαν στο φως από την βιολογία, και γενικότερα από όλες τις επιστήμες. Με την εξέλιξη εμφανίστηκαν καινούργια πράγματα. Δεν είναι τυχαίο που ο προφήτης Ησαΐας, είπε «Σοφία δὲ καὶ ἐπιστήμη θέλουσιν εἶσθαι ἡ στερέωσις τῶν καιρῶν σου καὶ ἡ σωτήριος δύναμις· ὁ φόβος τοῦ Κυρίου, αὐτὸς εἶναι ὁ θησαυρὸς αὐτοῦ.» (Ησ. 33:6). Το δεύτερο Ευαγγέλιο του Θεού είναι η επιστήμη, απλώς σήμερα εμπορεύεται από έμπορους ψυχών. Μήπως και το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν το εμπορεύονται οι άνθρωποι; Η αλήθεια είναι πώς ναι.
Ο Παύλος μίλησε για έμπορους ψυχών. Αν εφαρμοζόταν η αγάπη, τώρα η ανθρωπότητα θα πέταγε από χαρά με όλες τις ανακαλύψεις της αγάπης, αφού αυτή μας ενώνει, μας περνά από τον θάνατο στην ζωή, καθορίζει την ζώσα πίστη από σκιώδη κλπ. Δεν απελπιζόμαστε, συνεχίζουμε να εξελισσόμεθα και όλα θα έρθουν. Η εξέλιξη συντελείται σε προσωπικό ή σε γενικό επίπεδο. Η θέωση θα έρθει μέσα από την αναγέννηση. Τώρα ρωτάμε. Πώς μαθαίνει ο άνθρωπος; Κάποιοι λένε εξ εμπειρίας. Κάποιοι λένε έχει γνώσεις, όπως το computer το οποίο έχει Windows. Εμείς ρωτάμε. Είμαστε computer που έχουμε κάποια προγράμματα ή όχι; Αν είμαστε computer, ποιος έβαλε το πρόγραμμα; Και γιατί όλοι οι άνθρωποι σήμερα, αν έχουμε το ίδιο πρόγραμμα, κάνουν διαφορετικά πράγματα; Οι θρήσκοι θα πούνε «το έβαλε ο Θεός». Κάποιοι άλλοι θα πούνε η φύση. Η δική μου η γνώμη είναι ότι ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο και του χάρισε εγκέφαλο και δημιουργία και το σημαντικότερο, λόγο.
Μάλιστα του ενεφύσησε πνεύμα ζωής, ώστε να μάθει καλό και κακό και να εξελιχθεί με την σκέψη, με τον λόγο, με την δημιουργία και με τις επιστήμες. Έτσι σιγά - σιγά έρχεται η εξέλιξη και έπεται συνέχεια. Το computer δεν μπορεί να ζωγραφίσει, να φτιάξει ψωμί, γλυκά, να σε πάει βόλτα. Όμως ο άνθρωπος με την εξέλιξη έφτιαξε κουζίνα, πλυντήριο, φούρνο, air Condition, υπολογιστή, αυτοκίνητα, καράβια, επιστήμες κλπ. Δεν έγιναν αυτόματα αλλά μέσα από την έρευνα, μέσα από την φιλοσοφία, μέσα από την σκέψη, μέσα από την φώτιση του δημιουργού, κλπ. Τα βάζουμε όλα σε μια σειρά. Πρώτα είναι ο Θεός. Κατόπιν είναι ο Λόγος, είναι ο Κύριος με το θαυμάσιο έργο του. Τρίτον είναι το Άγιο Πνεύμα. Αυτό φωτίζει και εξελίσσει τον άνθρωπο, έτσι ώστε να γνωρίσει τον Θεό και τις άπειρες δυνατότητές του. Εξάλλου η Σοφία του Θεού δεν χρειάζεται αυτήν τη σοφία που έχουμε σήμερα. Διότι όταν αλλάξει το πνευματικό επίπεδο του ανθρώπου, θα ταξιδεύει δια Πνεύματος Αγίου, και όχι Αθήνα - Αγρίνιο αλλά γαλαξιακά. Δεν θα θέλει κουζίνα, διότι θα γεύεται και θα ζει από τον άρτο του Θεού. Όλα θα αλλάξουν, όταν πιστέψουμε και αγαπήσουμε τον Θεό. Ο Κύριος όταν ήρθε στον κόσμο, επικοινωνούσε με τους ανθρώπους με την δική του Σοφία, θεράπευε δια της πίστεως, πολλαπλασίαζε τον άρτο, ανέσταινε νεκρούς, δημιουργούσε δια της πίστεως αναπαραγωγή κυττάρων σε κλάσματα δευτερολέπτου. Άλλη η επιστήμη του Θεού και άλλη των ανθρώπων. Και αυτή του Θεού είναι.
Πιστεύω ότι όλοι μας θα μπούμε σιγά - σιγά στην Σοφία του Θεού. Καλούμαστε σήμερα να φιλοσοφούμε με τον Λόγο του Θεού και δια Πνεύματος Αγίου. Δεν στηριζόμαστε στις αισθήσεις αλλά στον νου, ο οποίος φωτίζεται από τον Θεό.
Κρίνουμε κατ΄ όψιν. Ακόμα και οι ίδιοι κρίνουμε τον εαυτό μας σαν να είμαστε πεθαμένοι. Ας δούμε και έναν άλλον τρόπο με τον οποίο κρίνουμε. Ας πούμε ότι κάποιος στην οικογένεια έχει κινητικά προβλήματα και θέλει να ταξιδέψει με το αεροπλάνο. Ξέρετε ότι θα τον βάλουν στο παράθυρο, γιατί λένε ότι οι άνθρωποι σε αυτή την θέση δεν θα εμποδίσουν τους άλλους να τρέξουν για να βγουν έξω αν χρειαστεί; Έτσι με αυτόν τον τρόπο, τον καταδικάζεις στο να μη μπορεί αυτός με τα κινητικά προβλήματα να βγει έξω. Μάλιστα οι άνθρωποι λένε «έτσι κι αλλιώς είναι ανάπηρος», δηλαδή τον καταδικάζουν. Ένα άλλο παράδειγμα. Έχουμε εντατικές. Σε αυτές θα μπουν κάποιοι άνθρωποι. Στην εντατική, αν κάποιος είναι μεγάλος, θα πρέπει να περιμένει. Αν αντέξει, θα εγχειριστεί, αν όχι, θα πεθάνει. Είσαι στον δρόμο και τρέχεις με 150 χιλιόμετρα. Πετάγεται ένας νεαρός και ένας γέρος. Δεν μπορείς να σταματήσεις, και κάποιον πρέπει να σκοτώσεις άθελά σου. Πού πας; Προς τον γέροντα. Αν όμως ήξερες ότι ο γέροντας είναι ο Παΐσιος ή ο Αϊνστάιν και ο νέος είναι ένας κλέφτης; Τότε ποιον θα επέλεγες; Τον νέο. Βλέπετε; Σε όλα κρίνουμε κατ΄ όψιν, και αυτό είναι λάθος. Αλλιώς κρίνει ο θρήσκος, αλλιώς ο κοσμικός, αλλιώς ο πλούσιος κι αλλιώς ο φτωχός. Ο καθένας κρίνει ανάλογα με το τι έμαθε. Εμείς ρωτάμε. Ποια είναι η σωστή κρίση; Αυτή που μας διδάσκει ο Θεός, «μὴ κρίνετε κατ᾿ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε.» (Ιω. 7:24).