Περί Αγάπης
Αν θέλουμε το είδος μας να επιβιώσει, αν θέλουμε να βρούμε το νόημα στη ζωή, αν θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο και κάθε ευαίσθητη ύπαρξη που τον κατοικεί, η μία και μοναδική απάντηση είναι η αγάπη. Ίσως δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να κατασκευάσουμε μια βόμβα αγάπης, μια συσκευή αρκετά ισχυρή ώστε να καταστρέψει εντελώς το μίσος, τον εγωισμό και την απληστία που αφανίζουν τον πλανήτη. Εντούτοις, καθένας κουβαλά μέσα του μια μικρή αλλά ισχυρή γεννήτρια αγάπης, της οποίας η ενέργεια περιμένει να απελευθερωθεί.
Άλμπερτ Αϊνστάιν
«Ἕνα γὰρ πλάσας ὁ Θεὸς ἄνθρωπον, ἐξ αὐτοῦ πάντας προσέταξε γενέσθαι, ἵνα πάντες ἀλλήλους ὡς ἕνα νομίζωμεν, καὶ ἐν ἀγάπῃ πρὸς ἀλλήλους διάγειν σπουδάζωμεν. Ἔπειτα καὶ διὰ τῆς τῶν συναλλαγμάτων ἐπιμιξίας σοφῶς ἡμῖν τὸ φιλάλληλον ἐπραγματεύσατο· καὶ πῶς, ἄκουε. Πολλῶν πλήσας τὴν οἰκουμένην ἀγαθῶν, ἔδωκεν ἑκάστῃ χώρᾳ πάλιν ἰδιάζουσαν ἐπιτηδειότητα καρπῶν, ἵνα διὰ τὸ τῆς χρείας ἀναγκαῖον πρὸς ἀλλήλους βαδίζοντες, καὶ τῶν περιττευόντων μεταδιδόντες, καὶ τῶν λειπόντων ἡμῖν ἀντιλαμβάνοντες, ἀγαπῶμεν τὸ ὁμόφυλον. Τοῦτο καὶ ἐφ' ἑκάστου πεποίηκεν ἀνθρώπου. Οὐ γὰρ πάντα πᾶσιν ἔδωκεν εἰδέναι, ἀλλὰ τῷ μὲν ἰατρικὴν, τῷ δὲ τεκτονικὴν, καὶ ἄλλῳ ἄλλην, ἵνα χρῄζοντες 56.280.10 ἀλλήλων, ἀγαπῶμεν ἀλλήλους» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος). Αυτή εν ολίγοις είναι η σοφία του Θεού η ενότητα όλων των χριστιανών και όλων τον λαών της γης. Ο σοφός Σολομών αναφέρει ότι η σοφία είναι ο πάρεδρος του Θεού. Όπου δηλαδή υπάρχει σοφία Θεού, εκεί είναι και ο Θεός. Τώρα τι είναι Σοφία Θεού; Κατ’ εμέ είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού, είναι αυτό, διότι κατ’ εμέ έχει κρυμμένη μέσα στα σπλάχνα του την άφθαρτη και την αιώνια ζωή που τόσο πολύ χρειάζεται ο καθένας από εμάς καθώς και όλο το ανθρώπινο γένος. Πολλές φορές ρωτάμε, ποιος ο λόγος της δημιουργίας και στην συνέχεια αντί να σκεφτούμε απλά, γράφουμε ολόκληρα βιβλία σαν απάντηση, ενώ η απάντηση είναι απλή και ο λόγος είναι μόνο ένας, η συμμετοχή του πλάσματος στην ευτυχία του πλάστη. Αγάπη χωρίς πίστη δεν υπάρχει, πίστη χωρίς αγάπη υπάρχει και ενεργεί πονηρά και καταχθόνια. Έχουμε αγάπη προς τον Θεό και προς τους συνανθρώπους μας, όταν δεν πράττουμε κακό ούτε εις τον Θεό ούτε εις τον συνάνθρωπό μας, «ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται· πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη.» (Ρωμ. 13:10). Η αγάπη βάσει γραφικών δεδομένων, είναι το δένδρο της ζωής. Όσο μακριά και αν βρίσκεται, αναγνωρίζεται από τα φύλλα και από τους καρπούς. Όταν αναγεννηθούμε, η ζωή εκπλήσσεται και μας κυνηγά. Όταν μέσα μας είναι το πονηρό, τότε η ζωή φεύγει και την κυνηγάμε εμείς.
Ο εγκέφαλός μας, σε καθημερινή βάση πατάει κουμπιά και ενεργοποιεί πρωτεΐνες ζωής ή θανάτου, όταν βρισκόμαστε σε καινούργια πνευματικά μέρη ή σε αντιπαραθέσεις που μέχρι χτες νομίζαμε ότι δεν μπορούμε να φέρουμε εις πέρας. Γι’ αυτό η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω. Η βασιλεία του Θεού χτίζεται μέσα μας. Ο λόγος; Διότι χρειάζεται υπέρβαση η οποία μας βγάζει από την συνήθεια και από την τεμπελιά και μας περνά στην υπέρβαση του Χριστού η οποία μετά γίνεται τρόπος ζωής. Μόνο έτσι γίνεται η παραγωγή της ζωής. Όταν είμαστε μαμ και νάνι, τότε είμαστε σε βέβαιο θάνατο. Αν έχουμε καθορισμένες συνήθειες στη ζωή μας και δεν τις αλλάζουμε ποτέ, τότε είμαστε στην ουσία ζωντανοί - νεκροί. Όλοι εμείς να μιμηθούμε πνευματικά τον Χριστό μας και την ιδεώδη συμπεριφορά που εκδήλωνε στη ζωή του.
Έχουμε όλοι ακούσει για την ανάσταση των εν Κυρίω κοιμηθέντων, αλλά και για την ανάσταση όλων των ανθρώπων, δικαίων ή αδίκων, ώστε να γίνει η κρίση των ζώντων και των νεκρών. Η ανάσταση των σωμάτων είναι ένα δώρο που δόθηκε σε όλους τους ανθρώπους με την ανάσταση του Χριστού. Μόνο που οι άνθρωποι των εσχάτων χρόνων θα επιλέξουν το αγιαστήριο. Αυτό θα τους εξασφαλίσει μεταστοιχείωση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα γευθούν θάνατο, είναι γραφικό «ἐφ᾿ ᾧ οὐ θέλομεν ἐκδύσασθαι, ἀλλ᾿ ἐπενδύσασθαι, ἵνα καταποθῇ τὸ θνητὸν ὑπὸ τῆς ζωῆς.» (Β Κορ. 5:4). Οι άνθρωποι του Θεού θα μεταστοιχειωθούν, δεν θα πεθάνουν, θα είναι οι πρώτοι ζώντες. Στην συνέχεια όλα θα μεταστοιχειωθούν και από φθαρτά θα γίνουν αιώνια. Με την Δευτέρα Έλευση του Χριστού θα γίνει και η ανακαίνιση της κτίσεως από την φθορά. Η δε μέθεξη της Δόξης του Θεού για τους δικαίους θα είναι αυξανόμενη και διαρκής. Δεν θα υπάρχει στάσιμη κατάσταση, αλλά αεικίνητη στάση, αιώνια. Ο άνθρωπος πρέπει να βλέπει την φθαρτότητα και την προσωρινότητα της ζωής αυτής και να αποβλέπει στην αιωνιότητα, «παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου.» (Α Κορ. 7:31) και «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν,» (Α Κορ. 7:29), λέγει: «Βραχύς ο βίος, εγγύς ο θάνατος, φθαρτός ο κόσμος ούτος». Σύμφωνα με την πολιτεία του μέλλοντος αιώνος, η καταφρόνηση του παρόντος κόσμου, η ετοιμασία για τον μέλλοντα κόσμο που μας εξασφαλίζει η αφιέρωση, δημιουργεί από σήμερα ζωή,
Σήμερα γνωρίζουμε ότι η αμαρτία γέννησε τον θάνατο. Αν λοιπόν θέλουμε να νικήσουμε την αμαρτία, η οποία επιφέρει την φθορά και τελευταία τον θάνατο, ας πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων ό,τι μας χωρίζει και ας γίνουμε ένα. Το Ευαγγέλιο του Χριστού, μάς θέλει ενωμένους. Το Ευαγγέλιο, επ’ ουδενί όταν διαβάζεται σωστά, δεν χωρίζει τους ανθρώπους. Όσους τους χωρίζει, δεν το εννόησαν αλλά ούτε και εγεννήθη μέσα τους. Το Ευαγγέλιο του Χριστού ενώνει τους ανθρώπους και τους κάνει όλους ένα, οικογένεια. Ο καθένας μπορεί να έχει όποια θρησκεία θελει και όποιο τρόπο λατρείας θέλει. Ακόμα μπορεί να επιλέγει ό,τι θέλει, και να ζει με όποιο τρόπο θέλει. Όμως να γνωρίζουμε κάτι πολύ σημαντικό. Η αμαρτία έγκειται στον άνθρωπο, όταν θέλει αυτόν τον τρόπο να τον επιβάλλει και στους άλλους, ώστε να τον υιοθετήσουν και οι γύρω του, πράγμα το οποίο υφίσταται σήμερα στον κόσμο μας. Εμείς όλοι να γνωρίζουμε, ότι ο Θεός άλλο τρόπο έχει καθορίσει για μένα για να αναγεννηθώ, άλλο τρόπο έχει καθορίσει για σένα και άλλο τρόπο για τον καθένα. Ο καθένας έχει διαφορετικό τρόπο. Εμείς ένα έχουμε να κάνουμε, και αυτό είναι να ενωθούμε στα βασικά στοιχεία του Ευαγγελίου όπως καρπούς, χαρίσματα και σημεία. Τις λεπτομέρειες να τις εγκαταλείψουμε. Τα στοιχεία που νικούν την αμαρτία και την φθορά τα εννοούμε, τα άλλα δεν ωφελούν. Τα βασικά να επιδιώξουμε. Ο χωρισμός είναι η αμαρτία, είναι η αιτία, για να έρθουμε πιο κοντά στο θάνατο και το κέντρο του θανάτου δημιουργείται από την έλλειψη αγάπης. Αυτός ο χωρισμός δεν μας επιτρέπει, όταν δογματίζουμε τον δικό μας τρόπο ζωής προς τους άλλους, να ζήσουμε. Μη γένοιτο! Στα βασικά, εκεί να ρίξουμε το βάρος.
Η αγάπη και η διαχείριση της αγάπης, μεταξύ άλλων, είναι και μία τέχνη που χρειάζεται να την διδαχθούμε, όπως χρειάζεται να διδαχθούμε και την τέχνη της ζωής γενικότερα. Βέβαια, η άγνοια αυτής της τέχνης, δεν θα ματαιώσει το έργο της γνήσιας αγάπης, όμως μπορεί να το δυσχεράνει και να το επιβραδύνει. Η αγάπη αναπτύσσει τη ζωή και θα είναι στο μέλλον η υψηλότερη πνευματική πτήση των ανθρώπων του Θεού. Χρειάζεται όμως για να εννοηθεί και να αναπτυχθεί, συνεχόμενη εντρυφή πάνω στον Λόγο του Θεού. Αυτή η αφιέρωσή μας στο θέλημα του Θεού, δύναται να μας εξασφαλίσει την ανυπόκριτη αγάπη και την ζώσα πίστη. Ακόμη, έχουμε σήμερα αναπτύξει πολλές επιστήμες στον κόσμο μας όπως π.χ. η Ιατρική η οποία απαρτίζεται και διακατέχεται από πολλούς κλάδους και χιλιαδες βιβλία τα οποία όταν κάποιος σπουδάσει μέρος αυτών, μένει εκστατικός από τον τρόπο που ο Θεός δημιούργησε το σώμα ημών το οποίο αποκαλεί ο Πατέρας - Θεός «Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν;εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός·» (Α Κορ. 3:16-17).
Γιατί ο Θεός έδωσε τον πολιτισμό αυτό σήμερα; Ποιος ο λόγος; Για έναν και μόνο λόγο. Μέσω όλων αυτών των βιβλίων και των επιστημών, να καταλήξουμε ως άνθρωποι να εντάξουμε στη ζωή μας το θέλημά του, το οποίο διατυπώνεται μέσα στον Λόγο του Θεού, στην Καινή Διαθήκη. Άρα, ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους τον πολιτισμό και την εξέλιξη με ένα σκοπό, να τους οδηγήσει μέσα από την ελεύθερη βούλησή τους στο να κατανοήσουν τον Λόγο του Θεού, το θέλημα του Θεού, την παρουσία του Χριστού. Κατόπιν να τους οδηγήσει μέσω αυτού του Χριστού στον προορισμό τους που είναι η χαμένη πατρίδα του Θεού, με σκοπό να λάβει χώρα επιτέλους η θέωση του ανθρώπου. Αδέλφια μου, ο Λόγος του Θεού διακατέχεται από άπειρη σοφία και ασύλληπτη πνευματικότητα.
Το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε ο Θεός να δώσει στον άνθρωπο, είναι ο Λόγος του Θεού.
Αδελφός μου πνευματικός και φίλος, είναι αυτός που ξέρει τα λάθη μου, κι όμως δεν με εγκατέλειψε ποτέ, ίσα - ίσα μαζί του βρίσκομαι σε καθημερινή βάση.
Αν δεν έχεις έναν πολύ καλό αδελφό, πνευματικό ή φίλο, τότε φτιάξτα με τον εαυτό σου και θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά.
Για να βρεις έναν πνευματικό αδελφό ή φίλο, θα πρέπει να κλείσεις το ένα μάτι. Για να τον κρατήσεις τον αδελφό ή τον φίλο στη ζωή σου, θα πρέπει να τα κλείσεις και τα δύο. Αυτό μπορείς να το πεις αγάπη.
Μεγάλη και επικίνδυνη παγίδα, ειναι να κάνεις τον άλλο να νιώσει καλύτερα, λέγοντάς του αυτό που θα ήθελε να ακούσει. Οι κόλακες είναι μεγάλοι εχθροί μας· μας τυφλώνουν και δεν μας επιτρέπουν να βλέπουμε τα ελαττώματά μας· γι' αυτό και μας φράζουν το δρόμο προς την τελειότητα, ιδιαίτερα αν είμαστε εγωιστές και δεν βλέπουμε μακριά. Γι' αυτό είναι ανάγκη πάντοτε να σταματούμε τους κόλακες που μας απευθύνουν λόγια κολακευτικά ή να τους αποφεύγουμε.
Οι άνθρωποι που αρνήθηκαν τον Θεό, κατέληξαν να βρίσκονται στην κατάσταση των μη όντων (ανυπαρξία)· διότι τα κακά είναι μη όντα (ανύπαρκτα), ενώ όντα (υπαρκτά) είναι τα καλά, εφόσον προέρχονται από τον όντα (υπάρχοντα) Θεό. Έτσι, έχασαν τη δυνατότητα να υπάρχουν αιώνια. Αυτό σημαίνει, ότι όταν διαλύονται, μένουν στο θάνατο και στη φθορά. Από τη φύση του λοιπόν ο άνθρωπος είναι θνητός, επειδή προήλθε από την ανυπαρξία. Θα μπορούσε βέβαια, λόγω της ομοιότητάς του με τον όντα Θεό, αν έμενε πιστός στη σχέση του μαζί του, να καταργούσε αυτή τη φθορά της φύσεώς του και να γινόταν άφθαρτος. Το λέει και η Σοφία (Σολομώντα): «Η τήρηση των εντολών φέρνει την αφθαρσία». Όντας λοιπόν άφθαρτος ο άνθρωπος, θα ζούσε όπως ο Θεός· κι αυτό το λέει η Αγία Γραφή: «Εγώ είπα ότι μπορείτε να γίνετε όλοι θεοί και παιδιά του ύψιστου Θεού· αλλά σεις πεθαίνετε ως φθαρτοί άνθρωποι και πέφτετε όπως πέφτουν από την εξουσία οι άρχοντες».