Πώς θέλω να ζήσω; Με τον νόμο ή με την χάρη;
Μια φορά ο Κύριος μού έδειξε πώς δουλεύει ο νόμος και πώς η Χάρη. Αν ρίξουμε μια μάτια σήμερα στον κόσμο μας, θα δούμε ανθρώπους, οι οποίοι ζουν μόνοι τους αλλά και ανθρώπους οι οποίοι έχουν οικογένεια. Θα χρησιμοποιήσουμε αυτά τα δύο παραδείγματα, για να καταλάβουμε πόσο δυσβάστακτη γίνεται η ζωή μας όταν προσθέτουμε νόμους. Πρώτα θα πάρουμε το παράδειγμα του ανθρώπου που είναι μόνος του στη ζωή. Αυτός ο άνθρωπος που είναι μόνος του, δεν δίνει λογαριασμό στους άλλους για ό, τι κάνει στην καθημερινότητά του. Για παράδειγμα, δεν θα δώσει λογαριασμό για το πότε θα φάει, όποτε θέλει τρώει. Μάλιστα κοιμάται όποτε θέλει, βλέπει τηλεόραση όποτε θέλει, βγαίνει έξω όποτε θέλει. Κάνει με λίγα λόγια ό,τι θέλει και όποτε το θέλει. Αν τώρα αυτός ο άνθρωπος παντρευτεί ή συγκατοικήσει με κάποιον άλλον άνθρωπο, για να συνυπάρξουν αρμονικά, θα χρειαστεί να βάλουν κάποιους νόμους. Από την πρώτη κιόλας μέρα, λόγω του ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί, θα μπουν νόμοι. «Ξέρεις εγώ κοιμάμαι αυτήν την ώρα» ή «εγώ θα φέρω δυο φίλους μου αύριο στο σπίτι να πιούμε καφέ», να είσαι δηλαδή φιλόξενος και ας μην το θέλεις. Αρχίζεις να κάνεις πράγματα που δεν γίνονται εκ πίστεως. Ο ένας μπορεί να πει «εγώ θέλω air condition» και ο άλλος «αααα, εγώ όμως δεν το θέλω, εγώ θα αγοράσω αυτό» κλπ. Ένας άνθρωπος, με το που ενώνεται με κάποιον άλλον, χάνει μέρος της ελευθερίας του. Αν τώρα θέλει ο άνθρωπος που ήταν μόνος να παντρευτεί, τότε πρέπει μαζί με τον άλλον να βάλουν κάποιους νόμους, αν θέλουν να συνυπάρξουν και να δημιουργήσουν μια οικογένεια. Αν κάνουν και παιδιά, τότε θα χρειαστεί να τεθούν περισσότεροι νόμοι, αν γίνουν χωριό, ακόμα περισσότεροι, αν γίνουν πόλη, χιλιάδες νόμοι, αν γίνουν κράτος, τότε στρατό από νόμους, αν υπάρξουν δημόσιες υπηρεσίες, αστυνομία κλπ., εκατομμύρια νόμοι. Αν κάποιος δει τα βιβλία της νομικής, θα τρομάξει. Οι νόμοι τώρα, όταν πολλαπλασιάζονται, πάντα θα φέρνουν και τις παραβάσεις. Ενώ οι νόμοι τίθενται για καλό, στο τέλος καταλήγουν να γίνονται αιτία να μεγαλώνει διαρκώς η παρανομία, η παράβαση. Μάλιστα κατά παράξενο τρόπο, ο νόμος είναι αυτός δημιουργεί την αμαρτία αλλά και τον θάνατο, διότι δημιουργεί άγχος, τρέξιμο και προσπάθεια στο να είσαι σε όλα και απέναντι σε όλους σωστός. Ακόμα η αμαρτία δημιουργεί και την αυστηρή συνείδηση, τις ενοχές, τα ψέματα, το άγχος, με αποκορύφωμα τον θάνατο. Δεν είναι τυχαίο το γήρας, η ασθένεια και ο θάνατος. Όλα έχουν αιτίες. Αυτές λοιπόν είναι ο τρόπος ζωής που επιβάλλει ο νόμος, ο οποίος καταργεί την ελευθερία σου. Ο νόμος δημιουργεί την παράβαση, η παράβαση την αμαρτία και η αμαρτία τον θάνατο. Και ο λόγος, διότι ο άνθρωπος, όσο καλός και αν είναι, με αυτές τις συνθήκες ζωής που υπάρχουν σήμερα στις κοινωνίες των ανθρώπων, πάντα θα πιέζεται. Για να καταφέρει ένας ή πολλοί να μην πιέζεται, να ζει αρμονικά και να είναι όλα εντάξει, θα χρειαστεί καθημερινή υπέρβαση, θα χρειαστούν πολλές θυσίες. Έτσι, από το πολύ τρέξιμο, όλοι μας πεθαίνουμε κάθε μέρα και από λίγο. Ο θάνατος που έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή μας ξαφνικά, αν και φαίνεται ότι είναι ξαφνικός, στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι προκαθορισμένος και σκηνοθετημένος από την άγνοιά μας πάνω στον νόμο του Θεού. Ενώ θα έπρεπε να ζούμε με αγάπη και με χαρά, εμείς ζούμε με θυμό, με εγωισμό, με συμφέροντα, κλπ. Σήμερα γνωρίζουμε, ότι για να φτάσει στο σημείο να πεθάνει ο άνθρωπος, έχει ζήσει πρωτύτερα πολλούς μικρούς θανάτους. Πολλοί από αυτούς (τους μικρούς θανάτους), είναι αυτοί που μεριμνούν για να ζήσουν οι άλλοι γύρω τους, όπως οι γονείς μεριμνούν για να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Άλλοι μικροί θάνατοι που συντελούνται καθημερινά στη ζωή μας, είναι οι υποχρεώσεις, αφού για να τα καταφέρει κάποιος, θα πρέπει κάθε μέρα να εργάζεται. Άλλοι προέρχονται από τα σκάνδαλα, από τις φιλίες, από τους εργοδότες, από το κράτος, κλπ. Όλα είναι λες και είναι συνεννοημένα να δουλεύουν για να σε σκοτώσουν. Και ο λόγος, διότι φτιάξαμε δικούς μας νόμους και απορρίψαμε τον έναν νόμο του Θεού, που είναι η αγάπη στις μεταξύ μας σχέσεις. Για να ζήσει ένας ή πολλοί άνθρωποι χωρίς τον νόμο ο οποίος έφερε τον θάνατο, χρειάζεται όλοι οι άνθρωποι να βάλουν στην θέση του νόμου την αγάπη, την ελευθερία, την χάρη του Αγίου Πνεύματος και το μέγα έλεος. Όπου εμφανίζονται αυτά, εκεί θα εμφανιστεί η ζωή και η αφθαρσία αλλά και ο ίδιος ο Θεός. Όταν οι άνθρωποι δεν ζουν με τον Χριστό, τότε δεν μπορούν να ζήσουν και γενικά. Εν συντομία καταλάβαμε τι συμβαίνει με τον νόμο. Πάμε τώρα λίγο στον κήπο της Εδέμ. Ο Θεός, όταν ζούσε στον κήπο με τον Αδάμ, του είχε βάλει έναν νόμο. Ο Αδάμ έζησε μαζί με τον Θεό στον κήπο χιλιάδες, εκατομμύρια χρόνια, δεν ξέρουμε πόσα εκατομμύρια χρόνια ζούσαν μαζί, πριν έρθει η Εύα. Ο νόμος στον κήπο ήταν ένας, «ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ δὲν θέλεις φάγει ἀπ᾿ αὐτοῦ· διότι καθ᾿ ἥν ἡμέραν φάγῃς ἀπ᾿ αὐτοῦ, θέλεις ἐξάπαντος ἀποθάνει.» (Γεν. 2:17). Όταν ήρθε και η Εύα, ο νόμος ήταν πάλι ένας. Όμως εδώ ήρθε η αποστασία, -παραχώρηση Θεού. Η παράβαση, όπως όλοι ξέρουμε, τους έβγαλε από τον παράδεισο. Όταν έφυγαν, άρχισαν να κρυώνουν, άρχισαν να πεινούν, ενώ πρώτα είχαν τα πάντα σε αφθονία. Μάλιστα ούτε κρύωναν ποτέ διότι ήταν πάντα Άνοιξη. Τώρα άρχισαν να μεριμνούν. Πρώτα δεν υπήρχε ο χρόνος. Τώρα ο χρόνος άρχισε να τρέχει εις βάρος τους, αφού ο Θεός τούς είπε ότι θα πεθάνουν. Αν τώρα, όσοι άνθρωποι έμπαιναν στον κήπο, τηρούσαν τον έναν νόμο του Θεού, δεν θα έφευγαν ποτέ και όλα θα ήταν αρμονικά. Όμως η σχέση αυτή της εμπιστοσύνης γκρεμίστηκε, χάθηκε από ένα ψέμα, από μια διαβολή. Φυσικά τίποτα δεν έγινε τυχαία, όλα ανήκουν στην Σοφία του Θεού, «Ἰδού, ἔγεινεν ὁ Ἀδὰμ ὡς εἷς ἐξ ἡμῶν, εἰς τὸ γινώσκειν τὸ καλὸν καὶ τὸ κακόν·» (Γεν. 3:22). Μετά την αποστασία μπήκαν περισσότεροι νόμοι, όπως ξέρουμε είπε στον Αδάμ «ἐν τῷ ἱδρῶτι τοῦ προσώπου σου θέλεις τρώγει τὸν ἄρτον σου» (Γεν. 3:19), και στην Εύα «μὲ λύπας θέλεις γεννᾶ τέκνα·» (Γεν. 3:16) κλπ. Αφού πέρασαν τα χρόνια, φτάσαμε στην εποχή του Μωυσή. Ο Θεός έδωσε στον λαό του δια μέσου του Μωυσή 10 νόμους, τις 10 εντολές. Εδώ οι άνθρωποι προσπάθησαν, αλλά και πάλι δεν κατάφεραν να εφαρμόσουν τον νόμο. Και φανταστείτε, οι νόμοι ήταν μόνο 10. Η ενδέκατη εντολή έλεγε ότι «ἃ ποιήσας αὐτά ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς·» (Λευιτ. 18:5), όμως κανείς δεν είχε την διαύγεια αλλά και την δυνατότητα να τις εφαρμόσει. Έτσι ο θάνατος συνέχισε να αγκαλιάζει τις ζωές των ανθρώπων. Βρήκε δηλαδή με τον νόμο και την αποστασία έδαφος, έτσι ώστε να συνεχίσει να σκοτώνει τους ανθρώπους. Όλοι ξέρουμε ότι η αποστασία του ανθρώπου μεγάλωσε και ο Μωυσής αναγκάστηκε στη συνέχεια να βάλει περισσότερους νόμους, πάνω από 3000 χιλιάδες. Έτσι ταξίδεψε το ανθρώπινο γένος μέχρι την ημέρα του Χριστού. Ο Χριστός εφάρμοσε τον νόμο και μας εξαγόρασε. Τώρα πια δεν μπορεί ο νόμος να έχει εξουσία. Αρκεί, εμείς να πιστεύουμε στον Χριστό και να δεχτούμε το έλεός του. Με το έλεος που μας χάρισε, μπορούμε να νικήσουμε τον νόμο που μας οδηγεί στον θάνατο και να καταφέρουμε να ζήσουμε. Με την παρουσία του Χριστού, όλοι οι νόμοι φεύγουν και ερχόμαστε πάλι στην αρχή, αφού με έναν νόμο μπορούμε να ζήσουμε. Αυτός είναι «καὶ ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου.» (Μαρκ. 12:30), και δεύτερη όμοια αυτής «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν. μείζων τούτων ἄλλη ἐντολὴ οὐκ ἔστι.» (Μαρκ. 12:31). Σήμερα στην δική μας γενιά, ο Θεός μάς καλεί να επιστρέψουμε στην χώρα των ζώντων, στην χαμένη μας πατρίδα. Βλέποντας μέσα μας και γύρω μας, θα δούμε ότι η αποστασία μεγάλωσε, και ο λόγος, διότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, είναι γραφικό «Τοῦτο δὲ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροὶ χαλεποί· ἔσονται γὰρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι.» (Β Τιμ. 3:1-5). Αν και οι συνθήκες της ζωής είναι δύσκολες, ο Θεός όλους εμάς μάς κάλεσε, και τον ευχαριστούμε. Μάλιστα μας φανέρωσε το αγιαστήριο και την υγιαίνουσα διδασκαλία, έτσι ώστε να συνδεθούμε πνευματικά μαζί του, αλλά και να καταφέρουμε να γίνουμε ένα μεταξύ μας αλλά και με τον Θεό. Στη συνέχεια με την δύναμη την δική του, μας ενθάρρυνε να κηρύξουμε το Ευαγγέλιο της βασιλείας, ώστε να ιδρυθεί η βασιλεία του Θεού, όπως στον ουρανό και στην γη. Στον κόσμο αυτόν που ζούμε σήμερα, υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων. Αυτοί που δημιουργούν και αυτοί που καταστρέφουν. Αυτοί που εξελίσσονται και αυτοί που δεν θέλουν να εξελιχθούν. Αυτοί που αγαπούν και αυτοί που μισούν. Υπάρχουν πολλές αντιθέσεις σε ό,τι αφορά το καλό και το κακό. Για μας ήρθε η ώρα, να πάρουμε μια θέση αγαθή, ώστε να γίνουμε υπηρέτες του καλού. Αμήν.