Σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ώριμοι πνευματικά, διότι σπουδάζουν, ερευνούν, μορφώνονται, φιλοσοφούν, εξελίσσονται σε όλα τα επίπεδα πολιτιστικά, πνευματικά, φιλοσοφικά, υλικά, τεχνολογικά, και δόξα τω Θεώ σε πολλούς τομείς είναι να θαυμάζεις και να λες «ως ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας» (Ψαλμός 103:24). Πόσο μεγάλη είναι η σοφία του Θεού, αφού ο Θεός εξαιτίας αυτής μοίρασε στους ανθρώπους δώρα, πολλά δώρα, και ο λόγος για να έχουμε χρεία ο ένας τον άλλον. Με αυτόν τον τρόπο, μας αναγκάζει να σπουδάσουμε την αγάπη, την ενότητα.
Μάλιστα, για να σπουδάσουμε την αγάπη, χρειάζεται να εξελιχθούμε πνευματικά αλλά και αγιοπνευματικά, και ο λόγος, διότι όλα αυτά τα μεγαλεία που συστήνει αλλά και εμφανίζει η σοφία του Θεού, ο Λόγος του Θεού, μόνο οι ώριμοι πνευματικά μπορούν να τα ιδιωτικοποιήσουν αλλά και να τα ζήσουν όλα αυτά, και ο λόγος, διότι όλα αυτά, ο άνθρωπος του Θεού τα αντιλαμβάνεται ως κίνητρο ζωής και εύκολα τα βάζει στην ζωή του. Ενώ όσοι δεν τα βάζουν στην ζωή τους, αφήνεται να εννοηθεί, ότι ακόμα το πνευματικό τους επίπεδο δεν τους επιτρέπει στο να μπορούν να τα αντιληφθούν.
Σίγουρα χρειάζεται χρόνος για πολλούς, ίσως ακόμα και εξαιτίας των παθών δεν μπορούν πολλοί άνθρωποι να τα εννοήσουν ή και το περιβάλλον που μεγάλωσε ο κάθε άνθρωπος. Μάλιστα, άλλο ένα βασικό εμπόδιο είναι και η παχυλότητα του υλιστικού στοιχείου. Δυστυχώς, οι άνθρωποι της άγνοιας αλλά και όλοι μας, έχοντας καλυμμένα τα πάντα στην ζωή μας, αφού αφιερώσαμε όλον τον χρόνο μας για την απόκτηση αυτής, προσπαθούμε συνάμα να τηρούμε και το τυπικό μέρος της θρησκείας, με αυτό νομίζουμε ότι είμαστε εντάξει απέναντι στις υποχρεώσεις μας που έχουμε με τον Θεό.
Έτσι, όλοι λίγο ή πολύ, μέχρι να αποφασίσουμε να γίνουμε αλήθεια, γινόμαστε υποκριτές, όλοι είμαστε λίγο ή πολύ υποκριτές, αφού τα λόγια προτρέχουν των έργων μας, αυτό είναι εμφανές. Όλοι στα λόγια είμαστε άπιαστοι, ενώ στα έργα με το τσιμπιδάκι τα εργαζόμαστε, και μάλιστα παρουσιάζουμε τα μικρά έργα που κάνουμε, ότι είναι τα μεγαλύτερα επιτεύγματα, είναι γραφικό «ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόῤῥω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων», (Ματθ. 15:8-9).
Αδέλφια μου, ο άνθρωπος, όταν απλά φιλοσοφεί, αποκτά μια ανώριμη πνευματική αξία, η οποία γίνεται ανάξια αξία, στην ουσία ανύπαρκτη αξία, αφού καταλήγει σε εωσφορικό εγωισμό, οι άνθρωποι που φιλοσοφούν χωρίς να ζουν, δεν μπορούν να ζουν ευτυχισμένα αλλά δαιμονισμένα, είναι γραφικό, «ἡ γνῶσις φυσιοῖ, ἡ δὲ ἀγάπη οἰκοδομεῖ. εἰ δέ τις δοκεῖ εἰδέναι τι, οὐδέπω οὐδὲν ἔγνωκε καθὼς δεῖ γνῶναι·» (Α Κορ. 8:2). Η γνώση είναι κίνητρο ζωής, η εφαρμογή αυτής της γνώσης όμως είναι η ενέργεια που χρειάζεται το σώμα μας για να ζήσει.
Ο άνθρωπος για να ζήσει, χρειάζεται την σοφία του Θεού, τις εντολές του Θεού, οι οποίες για όσους αγαπούν τον Θεό, δεν είναι βαριές, για όσους όμως δεν καταλαβαίνουν την αξία τους, είναι δυσβάσταχτα φορτία. Εμπόδιο στο να μην γίνεται κατανοητή η αξία των εντολών, είναι το σύστημα των ανθρώπων, έτσι όπως έχει δομηθεί σαθρά, αφού στηρίζεται στα χρήματα, στα πάθη, στους εγωισμούς, στα συμφέροντα, στις πονηρίες, στις φιλοδοξίες, είναι εξάλλου και γραφικό, «Ρίζα πάντων των κακών εστίν η φιλαργυρία» (Α' Τιμόθ., 6:10).
Να προσέξουμε αυτό το κακό που δημιουργείται στο μυαλό μας, να πιστεύουμε δηλαδή ότι με την συνεχόμενη δουλειά και την συνεχόμενη υλική δραστηριότητα θα πετύχουμε. Ξέρετε, η φτώχια έχει τα δύσκολά της, μα και ο πλούτος έχει τα πολύ δύσκολά του. Πλούσιος ή φτωχός όμως, αν αναγεννηθούν, όλα θα μπορούν να τα διαχειριστούν με σοφία Θεού, διότι η αναγέννηση θα φέρει ισορροπία, ευφορία, ανάπαυση, αγαλλίαση, δραστηριότητα, ευλογία, πολύ Θεό, γένοιτο, αμήν.